Share
บทที่ 436
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 437
มุมปากของโม่จุนกระตุก แขนรัดแน่นขึ้นทันใด : "เจ้าอย่าขยับ ระวังตกม้า" เขาจะต้องดึงกุมบังเหียนทั้งสองมือมู่จิ่วซีไม่กล้าขยับ ทำตัวแข็งทื่ออย่างกับศพ สัมผัสได้ถึงอ้อมกอดเข้าใกล้แนบชิดได้อย่างชัดเจน"โม่จุน ในใจของเจ้าเองก็เสียใจมากใช่ไหม เจ้าจะพูดออกมาก็ได้ แค่อย่าทำเรื่องให้ต้องตกใจก็พอ ข้ายังเป็นผู้ป่วย คงทนรับเรื่องหวาดเสียวไม่ไหว" มู่จิ่วซีหัวเราะเฮฮาอย่างขมขื่นโม่จุนสีหน้าดำทะมึนและค่อยๆ ปล่อยนางออกพร้อมกับพูดอย่างแข็งกร้าว : "มู่จิ่วซี เจ้าไม่ใช่ผู้หญิงแล้ว""เหอะ ไปเอาคำพูดมาจากไหน ถ้าข้าไม่ใช่ผู้หญิงแล้วจะให้เป็นอะไร รูปร่างของข้าข้างหน้าเด้งข้างหลังงอน ออกจะดีขนาดนี้" มู่จิ่วซีหยุดเว้นชั่วครู่ นางพอใจกับรูปร่างนี้ของตนเองมาก "โม่จุน เจ้ามันผู้ชายซื่อบื้อ!"โม่จุนทันใดนั้นก็นึกถึงผิวขาวดุจหิมะของนางเมื่อคืนนั้นในห้อง ทันใดนั้นหัวใจของเขาก็ลุกโชนขึ้นมา"แค่กๆ ผู้ชายซื่อบื้อหมายความว่ายังไง" โม่จุนรีบเบี่ยงความสนใจ เขารู้สึกว่ามู่จิ่วซีในอ้อมอกเหมือนกับเผือกร้อนทำให้เลือดลมของเขาเดือดพล่านขึ้นมาทั่วตัว"ก็คือไม่รู้จักเอาใจผู้หญิง แม้เจ้าอาจไม่ต้องลำบากใจว่าจะหาผู้หญิงไม่ได
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 438
"ผู้หญิงในตำหนักในไม่มีใครมีความสุขอย่างแท้จริง" โม่จุนกล่าวอย่างเรียบเฉย "หากข้าได้แต่งงาน ก็หวังว่าจะมอบความรักให้พระชายาของข้าเองไปคนเดียวตลอดชีวิต ประคับประคองซึ่งกันและกัน อยู่ด้วยกันยันแก่เฒ่า หากทำไม่ได้ งั้นขอไม่แต่งจะดีกว่า""นี่มันง่ายมากเลยไม่ใช่หรือไง? จริงอยู่ที่เจ้ารักษาอุดมการณ์ แต่แค่สู่ขอพระชายาคนเดียวก็พอแล้ว" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "หรือว่ามีใครบังคับเจ้าหรือไง"พอพูดจบมู่จิ่วซีก็รู้สึกว่าไม่ถูกต้อง พ่อของนางกับพระพันปีหลวงไม่ใช่ว่าหมั้นหมายบังคับให้โม่จุนแต่งกับนางหรอกเหรอ?"กระแอ่มๆ" โม่จุนไอ"เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว พูดให้ถูกก็คือเจ้าไม่ได้รักข้า ไม่อยากสู่ขอข้า อยากจะรอสู่ขอหญิงสาวที่เจ้าชอบในอนาคต ข้าเข้าใจแล้ว ถึงอย่างไรเรื่องเศร้าก็ยังไม่เกิด เจ้ายังมีโอกาศ" มู่จิ่วซีเบ้ปากกล่าว"ข้าไม่มีผู้หญิงที่ชอบ" โม่จุนอธิบายขึ้นมาในทันควัน พอพูดขึ้นมาอรรถรสก็เปลี่ยนไป"ได้ ข้าก็ไม่ได้บังคับให้เจ้ามาชอบข้า ข้าเคยบอกว่าเจ้าอย่าเสียใจภายหลังก็พอ" ทันใดนั้นในใจของมู่จิ่วซีก็รู้สึกไม่สบายขึ้นมาไม่ชอบก็ไม่ชอบสิ มาบอกนางแบบนี้ จะบอกนางว่าอย่าคิดว่าเขาจะชอบนางงั้นเหรอ?ช่างม
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 439
เสียงของมู่จิ่วซีก็ดังขึ้นมา : "ต่อให้ข้าบ้าผู้ชายก็ไม่ได้บ้าเจ้า!"โม่จุนชะงัก จากนั้นมือทั้งสองข้างก็กำแน่น โกรธจนเขาสั่นไปทั้งตัวในใจตะโกนอย่างโกรดเกรี้ยว : ข้าไม่สนหรอก!ดวงตาสีฟ้ามีแต่แค่ในปีศาจ สวยอะไร ผู้หญิงคนนี้ตาบอด! นางบ้าผู้ชาย!เหล่าองครักษ์ตรงประตูของสถาบันแพทย์หลวงและเด็กปรุงเมื่อได้ยินประโยคนี้ก็ล้วนต่างมองหน้ากัน สองคนนี้ทำไมถึงทะเลาะกันอีกแล้ว?ท่านผู้สำเร็จราชการแทนนะท่านผู้สำเร็จราชการแทน ตอนนั้นท่านถอนหมั้นเพื่ออะไร!ทำเอากลุ่มคนกินแตงที่ส่งกำลังใจให้พวกเขาได้สมหวังกันต้องใจแตกสลาย (กลุ่มคนกินแตง หมายถึง กลุ่มคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน เสพดราม่า)ค่ำคืนผ่านไปเงียบสงัด เช้าวันรุ่งขึ้นได้มาถึง แสงอรุณแรกได้กระทบส่องมายังบานหน้าต่างห้องของมู่จิ่วซี นางค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อคืนนางหลับลึกและสบายอย่างมาก อาจเกิดจากบาดแผลจำนวนมาก แต่ตอนนี้สติการรับรู้ของนางฟื้นตัวแล้ว ตรงจมูกมีกลิ่นหอมของยาหลายชนิด ท้องของนางรู้สึกหิวขึ้นมา"คุณหนูใหญ่" เย่ฮานเห็นมู่จิ่วซีแต่งตัวเรียบร้อยออกมารีบเข้าไปต้อนรับ "เย่อู๋เหิงใต้เท้าเย่มาถึงแล้วขอรับ""อู่เหิงมาถึงแล้วเหรอ? เช้าขนาด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 440
"ไม่ ไม่เป็นไร" เย่อู่เหิงปัดป้องจนมือไม้เป็นพัลวัน ขาเดินไม่สะดวกนักจนอีกนิดก็เกือบล้ม ยังดีที่มู่จิ่วซีมือตาไวช่วยพยุงเขาได้ทัน"เย่ฮาน รีบเรียกแพทย์หลวงอู๋เข้ามาดูอาการที ให้อู่เหิงเปลี่ยนกางเกงด้วย" มู่จิ่วซีรีบตะโกนเรียก"จิ่วซี ไม่ ไม่ต้องหรอก ข้า ข้าไม่เป็นไร" เย่อู่เหิงหน้าแดงจนอยากจะขุดแผ่นดินเอาหน้ามุด ช่างขายหน้าครั้งใหญ่ต่อหน้าสาธารณะแพทย์หลวงอู๋รีบเข้ามา ชายทั้งสองช่วยพยุงเย่อู่เหิงเข้าไปในห้องมู่จิ่วซีหันมามองโม่หยวนชิงทำหน้าเหมือนไม่มีความผิด"ท่านอ๋องหก ข้าก่อนหน้านี้ยังพูดไม่ชัดใช่ไหม?" ความอดทนของมู่จิ่วซีเริ่มหมดลงเพราะผู้ชายคนนี้ ทำไมถึงฟังไม่เข้าใจ?หรือว่านางเป็นรักแรกของเขาหรือไง ดันทุรังอยู่แบบนี้จะดีจริงๆ หรอ?แม้ว่าตอนแรกจะรู้สึกว่าเป็นหน้าเป็นตา มีความงามของชายหนุ่มที่ชื่นชอบ เอาไว้แหย่กระตุ้นผู้ชายชาติหมาอย่างโม่จุน แต่พอหลายครั้งเข้า ก็รู้สึกว่ารำคาญ"จิ่วซี ข้ารู้ว่าเจ้าเคยบอกว่าข้าตอนนี้ไม่ได้แข็งแกร่งพอ ข้าจะพยายามให้แข็งแกร่งขึ้น จริงๆ นะ ขอเพียงเจ้าเป็นพระชายาหก ข้าจะฟังเจ้าทุกอย่าง" โม่หยวนชิงรีบมองมู่จิ่วซีอย่างอ้อนวอนพวกคนกินแตงของสถาบัน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 441
มู่จิ่วซีอึ้งไปเล็กน้อยและรู้สึกว่าเย่อู่เหิงวันนี้เหมือนธาตุไฟเข้าแทรกแต่นางก็พยักหน้าให้ความร่วมมือและกล่าว : "ใช่ ถ้าไปไหนต้องพาคนเยอะๆ ไปด้วย แบบนั้นคงไม่สะดวก ท่านอ๋องหก ท่านคงต้องตั้งใจฝึกฝนให้ดี ฐานะของท่านพิเศษ อย่าถูกจับอีกล่ะ ช่วยท่านมาได้แล้วครั้งหนึ่ง คงจะไม่มีครั้งที่สองแล้ว""งั้นถ้าอยู่กับเจ้าก็ไม่ต้องให้มีคนเยอะขนาดนั้น เจ้าเองสามารถปกป้องข้าได้" โม่หยวนชิงรีบกล่าวมู่จิ่วซีสีหน้าดำทะมึน คนอื่นๆ หลังจากชะงักไปก็เริ่มทยอยพากันส่ายหัว หลังจากนี้ท่านอ๋องหกกะจะอาศัยพึ่งพาคุณหนูใหญ่มู่หรือไง? นี่ยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม?แม้ว่าคุณหนูใหญ่มู่จะแข็งแกร่ง แต่ผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่ได้หวังให้สามีของตนเองแข็งแกร่ง ผู้หญิงสุดท้ายก็ต้องการผู้ชายที่พึ่งพาได้ ไม่ได้ต้องการลูกชายเย่อู่เหิงหลุดขำพรืดออกมา ดวงตาทั้งสองข้างเหลือบมองมู่จิ่วซี"ท่านอ๋องหก ข้าเคยพูดไปแล้ว ท่านทำเป็นหูทวนลม ข้าจะไม่มีทางแต่งกับท่าน ข้าไม่ชอบคนอ่อนแอ เข้าใจไหม? หากท่านอยากจะประลองกับข้าสักตั้ง งั้นก็มา ตอนนี้เลย ท่านชนะข้าได้ก่อนค่อยว่ากัน"ความอดทนของมู่จิ่วซีหมดลงอย่างสิ้นเชิงพร้อมกับตั้งท่าต่อสู้สำหรั
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 442
มู่จิ่วซีพยักหน้ากล่าว : "แน่นอน สามกระบวนท่าก็สามกระวานท่า เข้ามาเลย!"โม่หยวนชิงตื่นเต้น ทันใดนั้นก็ตั้งท่าพร้อมกับกล่าว : "มาเลย! ข้าไม่เชื่อว่าจะตั้งรับสามกระบวนท่าไม่ไหว!" เขามั่นใจในวรยุทธของตัวเองอยู่บ้าง"เจ้าบุกเข้ามาเลย ข้าบาดเจ็บ คงไม่สะดวกเป็นฝ่ายบุก" มู่จิ่วซีกรอกตามองบนทุกคนถึงกับปิดหน้า แม่เจ้า บาดเจ็บขนาดนี้แล้ว ท่านอ๋องหกยังจะประลองกับนางอีก ผู้ชายที่ไม่รักหยกถนอมบุปผาแบบนี้ คุณหนูใหญ่มู่อย่าเอาเลยเถอะ (รักหยกถนอมบุปผา หมายถึง อ่อนโยนต่อผู้หญิง)"คุณหนูใหญ่สู้ๆ!""คุณหนูใหญ่ต้องชนะ!"สถาบันแพทย์หลวงไม่เคยครึกครื้นขนาดนี้ คนทั้งหมดข้างในออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น"งั้น ให้ข้าลงมือก่อน?" โม่หยวนชิงกล่าวอย่างไม่กล้า"อย่าพร่ำบ่น ให้เร็ว ข้ายังดื่มยาไม่เสร็จ!" มู่จิ่วซีตั้งกระบวนท่ายื่นมือกวักเรียกโม่หยวนชิงก็เคร่งขรึมทันที จากนั้นก็ตะโกนเสียงดัง เขาพุ่งเข้ามาหามู่จิ่วซี ง้างหมัดหมายจะโจมตีไหล่ของมู่จิ่วซีทุกคนเบิกตาโพลงกว้างและส่งเสียงออกมาอย่างตกใจ ถึงอย่างไรความเร็วของโม่หยวนชิงก็ไม่ได้ช้า พละกำลังก็ไม่น้อย เสียงหมัดเสียดสีกับอากาศจนดังเพียงแต่ชั่ววินาทีต่อมา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 443
ท่านอ๋องหกถูกจัดการจนทรุดยากจะฟื้น ไม่นานเขาก็วิ่งกลับไปอย่างหดหู่มู่จิ่วซีกับเย่อู่เหิงทั้งสองคนคุยกันครู่หนึ่ง เย่อู่เหิงก็ขอตัวกลับไปพร้อมกับรู้ว่าสองวันนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นช่วงบ่าย มู่จิ่วซีเพิ่งจะลงยาใหม่ตรงบาดแผล ชิงเฟิงจู่ๆ ก็เข้ามา"คุณหนูใหญ่ เจ้าสำนักฮั้วให้ข้าน้อยมาส่งขอความบอกท่าน เขาไม่สะดวกเข้ามาในวัง""เอ๋? ท่านพี่ฮั้วมีข่าวอะไร?" มู่จิ่วซีตกใจและกล่าว"เจ้าสำนักฮั้วบอกว่าที่ให้เขาตรวจสอบชายไว้หนวดก่อนหน้านี้ที่อยู่ด้วยกันกับฮูหยินรองคนนั้น ตอนนี้ได้ความแล้วขอรับ" ชิงเฟิงกล่าวอย่างกระอักกระอ่วน"เอ๋? คือใคร?" มู่จิ่วซีไม่คาดคิดถึงเรื่องนี้ พริบตาก็เกิดเรื่องขึ้นมากมาย นางเกือบจะลืมชายไว้หนวดคนนั้นไปแล้วทว่าชายไว้หนวดคนนั้นถูกเซวียนหยวนเชาฆ่าปิดปากด้วยตัวเอง แน่นอนว่าคงจะไม่ใช่คนธรรมดา"เป็นปรมาจารย์ข้างกายท่านหนึ่งของท่านอ๋องสี่ อีกทั้งยังมีความสัมพันธ์กับคุณหนูอาจื่อด้วยขอรับ" ชิงเฟิงกล่าว"ปรมาจารย์ข้างกายของท่านอ๋องสี่?" มู่จิ่วซีิยิ้มเยาะ "ดูเหมือนว่าตอนนั้นคงไม่อยากให้ข้าตรวจสอบท่านอ๋องสี่สินะ คิดว่าชายไว้หนวดคนนั้นเป็นคนแคว้นเป่ยจิ้นเสียอีก"ชิงเฟิงพย
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 444
"ขอบพระทัยพระพันปีหลวงและฝ่าบาททรงเป็นห่วง ซีเอ๋อร์ไม่เป็นไร" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "แม่นมเฝิง พระพันปีหลวงทรงมีพระราชกฤษฎีกาเหรอ?"แม่นมเฝิงมองคนอื่นๆ ชิงเฟิงและแพทย์หลวงก็รู้ตัวและรีบออกไปแม่นมเฝิงมองมู่จิ่วซีและกล่าว : "คุณหนูใหญ่ พระพันปีหลวงทรงตรัสว่าคงปล่อยท่านอ๋องสี่ไว้ไม่ได้"มู่จิ่วซีชะงักไป แม่นมเฝิงกล่าวต่อ : "พระพันปีหลวงตรัสว่าท่านผู้สำเร็จราชการแทนให้ความเมตตากับพี่น้อง แต่ก็ยังเกิดเรื่องแบบนี้ต่อเนื่องหลายครั้ง ไม่อาจปล่อยไปง่ายๆ ได้อีกแล้ว ดังนั้นพระพันปีหลวงทรงหวังว่าจวนแม่ทัพมู่จะรับประกันเรื่องนี้กับพระพันปีหลวงได้""สังหารท่านอ๋องสี่?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว นี่คือสิ่งที่โม่จุนไม่อาจลงมือได้ เลยให้มู่จิ่วซีลงมือ ไม่ถูกสิ เลยใช้แม่ทัพใหญ่พ่อของนางแทน แต่ไม่ใช่ว่าพระพันปีหลวงต้องการให้นางลงมือสังหารหรอกหรอ?"คุณหนูใหญ่ พระพันปีหลวงตรัสเอาไว้แล้วว่าทรัพย์สมบัติทั้งหมดภายใต้พระนามของท่านอ๋องสี่ได้พระราชทานให้กับท่านและจวนมู่เจ้าค่ะ" ประโยคเดียวของแม่นมเฝิงทำให้หัวใจของมู่จิ่วซีเต้นเร็วมากขึ้นทว่าต่อจากนั้นนางก็ส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น : "แม่นมเฝิง เจ้ากลับไปทูลบอกพระพั
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
