เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 431
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-08-04 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 432
"เจ้าคิดไปไหนของเจ้า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า เยียนเอ๋อร์ของเขายังมีชีวิตอยู่ต่างหาก!" มู่จิ่วซีอยากจะกรอกตาจริงๆ ผู้ชายคนนี้ยังบอกอีกว่าตัวเองไม่ได้หึง หึงจนนางเข็ดฟันแทบจะหลุดออกมาแล้วโม่จุนชะงักไปจากนั้นก็กล่าวอย่างตกใจ : "ภรรยาที่ตายไปของฮั้วอวิ๋นเทียน?""ใช่ แต่ว่าไม่ใช่ภรรยา พวกเขายังไม่ได้แต่งงานกัน ยังมีอีกเรื่อง เยียนเอ๋อร์ถูกอาจื่อลอบทำร้าย ทั้งสองเป็นพี่น้องแท้ๆ หึๆ" มู่จิ่วซีเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมาโม่จุนมองนางอย่างไม่เชื่อพร้มอกับกล่าว : "เจ้ารู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร? เจ้าไปเจอกับเยียนเอ๋อร์มา?""ใช่ ข้าถูกกุมขังอยู่ในห้องอุโมงค์หิน ไม่คาดคิดว่าอุโมงค์หินอีกด้านจะมีคนอยู่ นางบอกข้าว่านางมีชื่อว่าฉินอวี่เยียน บอกข้าว่าหากออกไปได้ ให้ไปบอกฮั้วอวิ๋นเทียนมาช่วยด้วย โม่จุน เจ้าว่าข้าช่วยฮั้วอวิ๋นเทียนขนาดนี้จะได้ประโยชน์อะไรบ้าง?"มู่จิ่วซีกล่าวอย่างดีใจ ดูไม่เหมือนผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บเลย ราวกับความเจ็บปวดบนร่างกายของนางไม่ได้อยู่บนตัวนางเสียอย่างนั้นอันที่จริงมู่จิ่วซีอดทนความเจ็บปวดเก่งมาก ราชินีแห่งราตรีอย่างนางบาดเจ็บมาตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยได้หยุด แข็งแกร่งขึ้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-05มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 433
มู่จิ่วซีขมวดคิ้วกล่าว: "โม่จุนไม่กลับมาเพราะเรื่องนี้? เขาไม่ได้ไปบอกให้ท่านพี่ฮั้วมาหาหรอกเหรอ? ทำไมไม่เห็นมาเลย? หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?"เย่ฮานส่ายหัวและกล่าว : "ไม่หรอก ก็แค่ยุ่งมาก คุณหนูใหญ่ ท่านอย่ากังวลไปนักเลย ท่านบาดเจ็บขนาดนี้ ท่านจะลงมือทำเองทุกเรื่องเลยหรือไง?""ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ เย่ฮาน เตรียมม้า!" มู่จิ่วซีรีบกล่าวขึ้นมา "พวกเราจะไปที่ยุ้งฉางประตูตอนเหนือ หากเดาไม่ผิด โม่จุนคงจะพาท่านพี่ฮั้วไปตามหาฉินอวี่เยียนแล้ว"เย่ฮานเบิกตากว้างพร้อมกับกล่าว : "คุณหนูใหญ่ ท่าน ท่านจะขี่ม้างั้นรึขอรับ?""เร็วเข้า! งงอะไรอยู่อีก!" มู่จิ่วซีด้วยเสียงดังแหลมอย่างโมโหเย่ฮานตกใจจนตัวสั่น เขาอยากจะขอร้อง แต่ถูกมู่จิ่วซีทำท่าง้างมือขึ้นจะตีเขา เขาก็กลัวจนวิ่งออกไปแพทย์หลวงอู๋และแพทย์หลวงหวังก็เข้ามาโน้มน้าว แต่มู่จิ่วซีฟังซะที่ไหน อันที่จริงนางรู้ว่าตัวเองไม่เป็นอะไร แต่คนที่เป็นห่วงนางแค่ตกใจกับสภาพบาดแผลภายนอกก็เท่านั้นหลังจากพักผ่อนปรับสภาพไปหนึ่งวัน นางก็สมบูรณ์ไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ กำลังภายในเฟิงเหยียนหยูเฟยทำให้บาดแผลของนางฟื้นฟูเร็วมากเป็นพิเศษ ดีกว่าแต่ก่อนขึ้นเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-05มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 434
มู่จิ่วซีพูดไม่กี่คำก็รีบเดินเข้าไป กลิ่นคาวเลือดด้านในยังไม่ได้ฟุ้งจางหาย ทำเอามู่จิ่วซีขมวดคิ้วพอเข้าไปก็เป็นเรือนหลังใหญ่มาก รอบด้านล้วนเป็นกำแพง ดูไปแล้วเป็นส่วนตัวไม่เลวนางอาศัยความรู้สึกตอนถูกคลุมหัว พวกเขาไม่ได้ไปยังอาคารด้านหลังเรือน แต่เป็นภายในเรือนใหญ่หลังนี้สถานที่ที่นางสังหารคนอยู่ชิดทางด้านตะวันออก ทางด้านนั้นมีของเสียหายมากมาย เห็นชัดถึงการต่อสู้อันรุนแรงไม่นานนัก นางก็เห็นทางที่นางออกมาจากใต้ดิน เพราะว่าถูกยิงไปด้วยธนูจนเป็นรู"คุณหนูใหญ่ ท่านผู้สำเร็จราชการแทนกับเจ้าสำนักฮั้วอยู่ด้านล่างขอรับ" ทหารมังกรดำนายหนึ่งกล่าวขึ้นมามู่จิ่วซีให้เย่ฮานคอยดูข้างบน ส่วนนางก็ลงไปด้านล่างทันที นางขณะลงไปก็ตะโกนไปด้วย : "โม่จุน ท่านพี่ฮั้ว!""ซีเอ๋อร์!""จิ่วซี!" เสียงของชายทั้งสองตกใจได้ดังก้องมามู่จิ่วซีเห็นพวกเขาเดินออกมาจากห้องอุโมงค์หิน แต่ว่าทั้งสองคนกลับเต็มไปด้วยฝุ่น"ซีเอ๋อร์ เจ้ามาได้ยังไง? เจ้าอยากตายหรือไง!" โม่จุนทันใดนั้นก็โกรธมาก แต่เขาก็ได้เดินเข้ามาหามองแผลของนางว่ามีเลือดไหลหรือไม่"ข้าบอกให้เจ้าไปตามท่านพี่ฮั้วมาหาข้า พวกเจ้ากลับไม่บอกไม่กล่าวเลยสัก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-06มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 435
มู่จิ่วซีนั่งบนโต๊ะม้าหินอย่างรู้สึกเสียใจ โม่จุนเห็นหยาดน้ำตาบนใบหน้าซีดขาวของนางพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาให้อย่างเป็นธรรมชาติมู่จิ่วซีไม่ได้คิดอะไรมาก จากนั้นก็หันไปกล่าวกับฮั้วอวิ๋นเทียน : "ท่านพี่ฮั้ว งั้นเจ้าเชื่อคำพูดของข้าไหม?"ฮั้วอวิ๋นเทียนพยักหน้า : "ถ้าคนอื่นข้าอาจจะไม่เชื่อ แต่หากเจ้าพูด ข้าก็เชื่อ เพราะว่าเจ้าจะไม่เอาเรื่องแบบนี้มาหลอกข้า""อีกอย่างข้าพอฟังโม่จุนพูดเสร็จก็พบว่าอาจื่อไม่อยู่แล้ว ข้ารู้ว่าจะต้องเป็นเรื่องจริง เป็นางที่ทำร้ายเยียนเอ๋อร์ นางจะไปมีหน้าเจอข้าได้อย่างไร"ฮั้วอวิ๋นเทียนสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นปวดร้าว ไม่เคยคาดคิดว่าเยียนเอ๋อร์ยังไม่ตาย และยังเป็นน้องสาวแท้ๆ ที่ทำร้ายที่น่าโมโหสุดก็คือเขาถูกอาจื่อหลอกมานานขนาดนี้แต่กลับไม่รู้ตัวเลยดังนั้นการที่อาจื่อก็คงมีวรยุทธสูง ส่วนคนลอบยิงสังหารมู่จิ่วซีจะเป็นอาจื่อก็คงจะเป็นไปได้เขาเองโง่มากจริงๆมู่จิ่วซีรีบกล่าว : "ในเมื่อพวกเขาไม่ได้สังหารพี่เยียนเอ๋อร์ แสดงว่าพี่เยียนเอ๋อร์ตอนนี้คงจะไม่เป็นอะไร เจ้าวางใจเถอะ พวกเราจะต้องหาพี่เยียนเอ๋อร์พบ"ฮั้วอวิ๋นเทียนก็รีบกล่าว : "ไปกันเถอะ ข้าจะกลับไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-06มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 436
"ห๊ะ!" ชิวจวี๋ตกใจจนตะโกน ทันใดนั้นนางก็กดฟันตัวเองอย่างแรงมู่จิ่วซีผลักเซียวหลิงเย่ว์ออกและพุ่งเข้าไป แต่ทว่าสายเกินไปแล้ว ชิวจวี๋เผยรอยยิ้มอันโล่งใจพร้อมกับคอตกเสียชีวิตทันทีมู่จิ่วซีโมโหจนตบตีตัวเอง นางกลับลืมเรื่องพิษที่ซ่อนอยู่ในฟันของไส้ศึกไปสนิทเลยเซียวหลิงเย่ว์สีหน้าซีดขาวพร้อมกับมองชิวจวี๋อย่างไม่เชื่อ : "เจ้า เจ้าเป็นไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้น?"ทว่าชิวจวี๋ไม่อาจตอบนางได้อีกแล้วเซียวหลิงเย่ว์หันกลับไปคุกเข่าบนพื้นและพูดอย่างร้อนรน : "ไม่เกี่ยวกับข้า ข้าไม่รู้ว่าชิวจวี๋เป็นไส้ศึก พี่ใหญ่โม่ ท่านต้องเชื่อข้านะ ข้าคือองค์หญิงแคว้นซีเย่ว์ ข้าจะเป็นไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้นได้ยังไง ข้าไม่ใช่ไส้ศึกจริงๆ!"มู่จิ่วซีหันไปมองโม่จุน ใบหน้าของโม่จุนดำทะมึนจนน่ากลัว"เซียวหลิงเย่ว์ เจ้าไม่รู้จริงๆ หรือว่าชิวจวี๋เป็นไส้ศึก?""พี่ใหญ่โม่ ข้าไม่รู้จริงๆ ถ้าข้ารู้ ข้าคงไม่ได้ตายดีแน่ ท่านอ๋องสามสภาพแบบนั้น ข้าจะทำเรื่องโง่ๆอีกได้ยังไง ข้าไม่รู้เรื่องจริงๆ" เซียวหลิงเย่ว์ร้องห่มร้องไห้โม่จุนหันมองมู่จิ่วซี มู่จิ่วซีก็กลอกตาใส่ : "ห้องของชิวจวี๋อยู่ทางไหน?""อยู่ตรงด้านนั้น ข้าจะพาเจ้าไป" เพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-06มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 437
มุมปากของโม่จุนกระตุก แขนรัดแน่นขึ้นทันใด : "เจ้าอย่าขยับ ระวังตกม้า" เขาจะต้องดึงกุมบังเหียนทั้งสองมือมู่จิ่วซีไม่กล้าขยับ ทำตัวแข็งทื่ออย่างกับศพ สัมผัสได้ถึงอ้อมกอดเข้าใกล้แนบชิดได้อย่างชัดเจน"โม่จุน ในใจของเจ้าเองก็เสียใจมากใช่ไหม เจ้าจะพูดออกมาก็ได้ แค่อย่าทำเรื่องให้ต้องตกใจก็พอ ข้ายังเป็นผู้ป่วย คงทนรับเรื่องหวาดเสียวไม่ไหว" มู่จิ่วซีหัวเราะเฮฮาอย่างขมขื่นโม่จุนสีหน้าดำทะมึนและค่อยๆ ปล่อยนางออกพร้อมกับพูดอย่างแข็งกร้าว : "มู่จิ่วซี เจ้าไม่ใช่ผู้หญิงแล้ว""เหอะ ไปเอาคำพูดมาจากไหน ถ้าข้าไม่ใช่ผู้หญิงแล้วจะให้เป็นอะไร รูปร่างของข้าข้างหน้าเด้งข้างหลังงอน ออกจะดีขนาดนี้" มู่จิ่วซีหยุดเว้นชั่วครู่ นางพอใจกับรูปร่างนี้ของตนเองมาก "โม่จุน เจ้ามันผู้ชายซื่อบื้อ!"โม่จุนทันใดนั้นก็นึกถึงผิวขาวดุจหิมะของนางเมื่อคืนนั้นในห้อง ทันใดนั้นหัวใจของเขาก็ลุกโชนขึ้นมา"แค่กๆ ผู้ชายซื่อบื้อหมายความว่ายังไง" โม่จุนรีบเบี่ยงความสนใจ เขารู้สึกว่ามู่จิ่วซีในอ้อมอกเหมือนกับเผือกร้อนทำให้เลือดลมของเขาเดือดพล่านขึ้นมาทั่วตัว"ก็คือไม่รู้จักเอาใจผู้หญิง แม้เจ้าอาจไม่ต้องลำบากใจว่าจะหาผู้หญิงไม่ได
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-06มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 438
"ผู้หญิงในตำหนักในไม่มีใครมีความสุขอย่างแท้จริง" โม่จุนกล่าวอย่างเรียบเฉย "หากข้าได้แต่งงาน ก็หวังว่าจะมอบความรักให้พระชายาของข้าเองไปคนเดียวตลอดชีวิต ประคับประคองซึ่งกันและกัน อยู่ด้วยกันยันแก่เฒ่า หากทำไม่ได้ งั้นขอไม่แต่งจะดีกว่า""นี่มันง่ายมากเลยไม่ใช่หรือไง? จริงอยู่ที่เจ้ารักษาอุดมการณ์ แต่แค่สู่ขอพระชายาคนเดียวก็พอแล้ว" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "หรือว่ามีใครบังคับเจ้าหรือไง"พอพูดจบมู่จิ่วซีก็รู้สึกว่าไม่ถูกต้อง พ่อของนางกับพระพันปีหลวงไม่ใช่ว่าหมั้นหมายบังคับให้โม่จุนแต่งกับนางหรอกเหรอ?"กระแอ่มๆ" โม่จุนไอ"เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว พูดให้ถูกก็คือเจ้าไม่ได้รักข้า ไม่อยากสู่ขอข้า อยากจะรอสู่ขอหญิงสาวที่เจ้าชอบในอนาคต ข้าเข้าใจแล้ว ถึงอย่างไรเรื่องเศร้าก็ยังไม่เกิด เจ้ายังมีโอกาศ" มู่จิ่วซีเบ้ปากกล่าว"ข้าไม่มีผู้หญิงที่ชอบ" โม่จุนอธิบายขึ้นมาในทันควัน พอพูดขึ้นมาอรรถรสก็เปลี่ยนไป"ได้ ข้าก็ไม่ได้บังคับให้เจ้ามาชอบข้า ข้าเคยบอกว่าเจ้าอย่าเสียใจภายหลังก็พอ" ทันใดนั้นในใจของมู่จิ่วซีก็รู้สึกไม่สบายขึ้นมาไม่ชอบก็ไม่ชอบสิ มาบอกนางแบบนี้ จะบอกนางว่าอย่าคิดว่าเขาจะชอบนางงั้นเหรอ?ช่างม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-06มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 439
เสียงของมู่จิ่วซีก็ดังขึ้นมา : "ต่อให้ข้าบ้าผู้ชายก็ไม่ได้บ้าเจ้า!"โม่จุนชะงัก จากนั้นมือทั้งสองข้างก็กำแน่น โกรธจนเขาสั่นไปทั้งตัวในใจตะโกนอย่างโกรดเกรี้ยว : ข้าไม่สนหรอก!ดวงตาสีฟ้ามีแต่แค่ในปีศาจ สวยอะไร ผู้หญิงคนนี้ตาบอด! นางบ้าผู้ชาย!เหล่าองครักษ์ตรงประตูของสถาบันแพทย์หลวงและเด็กปรุงเมื่อได้ยินประโยคนี้ก็ล้วนต่างมองหน้ากัน สองคนนี้ทำไมถึงทะเลาะกันอีกแล้ว?ท่านผู้สำเร็จราชการแทนนะท่านผู้สำเร็จราชการแทน ตอนนั้นท่านถอนหมั้นเพื่ออะไร!ทำเอากลุ่มคนกินแตงที่ส่งกำลังใจให้พวกเขาได้สมหวังกันต้องใจแตกสลาย (กลุ่มคนกินแตง หมายถึง กลุ่มคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน เสพดราม่า)ค่ำคืนผ่านไปเงียบสงัด เช้าวันรุ่งขึ้นได้มาถึง แสงอรุณแรกได้กระทบส่องมายังบานหน้าต่างห้องของมู่จิ่วซี นางค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อคืนนางหลับลึกและสบายอย่างมาก อาจเกิดจากบาดแผลจำนวนมาก แต่ตอนนี้สติการรับรู้ของนางฟื้นตัวแล้ว ตรงจมูกมีกลิ่นหอมของยาหลายชนิด ท้องของนางรู้สึกหิวขึ้นมา"คุณหนูใหญ่" เย่ฮานเห็นมู่จิ่วซีแต่งตัวเรียบร้อยออกมารีบเข้าไปต้อนรับ "เย่อู๋เหิงใต้เท้าเย่มาถึงแล้วขอรับ""อู่เหิงมาถึงแล้วเหรอ? เช้าขนาด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-06
บทล่าสุด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
ฮั้วอวิ๋นเทียนหันมองจื่ออวิ๋นเฟยด้วยแววตาปวดร้าว เขากล่าวอย่างเสียใจ : "ทำไมเป็นแบบนี้? เป็นฝีมืออาจื่อใช่ไหม?"จื่ออวิ๋นเฟยพาเขามานั่งข้างนอกและถอนใจสารภาพ : "อาจื่อสวมหน้ากากหนังมนุษย์ปลอมตัวเป็นหญิงอุ้มท้อง มู่จิ่วซีเจตนาดีช่วยหญิงอุ้มท้องจนถูกอาจื่อทำร้ายในระยะประชิด แผลที่เอวบาดเจ็บสาหัส แต่โชคดีที่นางทานยาเทพสถิตย์ทันที"แม้จื่ออวิ๋นเฟยจะเสียยายาเทพสถิตย์ไปสองเม็ดจนเขาอยากจะสบถ แต่พอรู้ว่ามู่จิ่วซีไม่เป็นอะไร เขาก็รู้สึกว่ามันคุ้มที่จะเสีย หากมู่จิ่วซีเป็นอะไรไป เขาคงจะเสียใจมากกว่าไม่ง่ายที่ในชีวิตนี้เขาจะมีเพื่อนสนิทไว้พูดคุย ได้เป็นศิษย์น้องของเขาร่วมกันค้นคว้าวิจัย เขาไม่อยากเสียนางไปจริงๆมีแค่นางสามารถปรุงยาเทพสถิตย์ฮั้วอวิ๋นเทียนตัวสั่นยิ้มเจื่อน : "ตอนนั้นเพื่อจะปกป้องอาจื่อ ข้าเลยขอยาเทพสถิตย์และหน้ากากหนังมนุษย์ให้นาง แต่กลับถูกเอามาใช้เล่นงานจิ่วซี จิ่วซีพูดถูกแล้ว ข้ามันไม่ทันสังเกต"ชิงเฟิงตายไปแล้ว มู่จิ่วซีคงทำใจไม่ได้ในทันที วิธีเดียวที่จะคลายปมแค้นในใจนางคือต้องจับอาจื่อ เจ้ารู้ไส้อาจื่อเป็นอย่างดี เจ้าพอจะช่วยนางได้ไหม?" จื่ออวิ๋นเฟยถามฮั้วอวิ๋นเทียนกล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
จื่ออวิ๋นเฟยใช้เวลากว่า 1 ชั่วยามซับเหงื่อมู่จิ่วซี เขาถอนหายใจมองใบหน้าซีดเซียวของนางผู้หญิงคนนี้ทำเวรทำกรรมอะไรมา แผลตรงอกไม่ทันหาย ตรงเอวก็มาเป็นต่อ แค่มองก็รู้ว่าถูกแทงระยะประชิดมู่จิ่วซีได้สติในเช้าวันรุ่งขึ้น นางตะโกนเสียงดัง : "ชิงเฟิง ! ชิงเฟิง?"ลู่เอ๋อร์กล่าวร้องห่มร้องไห้ : "คุณหนู ท่านอย่าเพิ่งขยับตัว ชิงเฟิงจากไปแล้วเจ้าค่ะ"มู่จิ่วซีกำผ้าห่มแน่น ในหัวยังคงเห็นภาพที่เกิดขึ้นเมื่อวานทั้งหมดชิงเฟิงตายเพราะช่วยนาง คนลงมือสังหารไม่ใช่อาจื่อ แต่เป็นมือธนูที่เชี่ยวชาญอีกคนต้องโทษนางที่มองแผนการปลอมเป็นหญิงตั้งครรภ์ไม่ออก ตอนนั้นเหตุการณ์โกลาหล ผู้คนวิ่งเตลิดร้องขอความช่วยเหลือนางช่วยหญิงตั้งภรรค์คนนั้นไว้เพราะอยากให้ต้องตายทั้งกลม ไม่คาดคิดว่าอาจื่อจะใช้ประโยชน์จากความใจอ่อนย้อนมาทำร้ายนางเองผู้หญิงคนนี้ฉลาด โหดร้ายชั่วช้า"ฉินหลานจื่อ! ข้าขอสาบาน ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อหาเจ้าให้เจอ ข้าจะเลาะเนื้อเฉือนกระดูกเจ้าเพื่อแก้แค้นให้ชิงเฟิง!" มู่จิ่วซี"คุณหนูใหญ่ ท่านใจเย็นก่อน! เดี๋ยวแผลฉีก!" จื่ออวิ๋นเฟยเดินเข้ามาเห็นคราบเลือดบนเตียงขณะมู่จิ่วซีหุนหันเคียดแค้นโม่จุนเด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มู่จิ่วซีหันไปมอง เห็นธนูเพลิงดอกหนึ่งพุ่งไปยังหญิงสาวด้านหลังคนนั้นอีกทั้งนางเป็นหญิงท้องตั้งครรภ์มู่จิ่วซีไม่มีเวลาให้คิดมาก นางพุ่งตัวเข้าไปหาจากบนม้า กริชเล็งเควี้ยงออกไปยังธนูดอกนั้น ส่วนนางก็กระโจนคว้าหญิงตั้งครรภ์เอาไว้"คุณหนูใหญ่!" ชิงเฟิงตะโกนลั่นตามเข้ามาร่างกายของมู่จิ่วซีกระโจนไปหาหญิงตั้งครรภ์ ขณะมือของนางกำลังจะคว้าหญิงตั้งครรภ์คนนั้น นางกลับขนลุกชันขึ้นมาทั้งตัว นางจึงเอี้ยวตัวไปด้านข้าง"ฉวก!" กริชเล่มหนึ่งปักลงตรงเอวด้านซ้ายของนางมีดบินในมือของมู่จิ่วซีเล็งปาดไปที่คอของผู้หญิงตรงหน้าอย่างแรงนางเห็นใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นชัดเจน เป็นสาวชาวบ้านธรรมดาๆ ทว่าตรงจมูกระหว่างตามีไฝสีดำเม็ดเล็กอาจื่อ! คาดไม่ถึงว่านางจะปลอมเป็นคนท้องเพียงเพื่อจะสังหารมู่จิ่วซี"มู่จิ่วซี เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า!" เสียงของอาจื่อแฝงไปด้วยความเย็นเยือกสุดขั้วพร้อมกับเบี่ยงศีรษะไปด้านหลัง หลบเลี่ยงคอ ทว่ามีดบินก็ยังกรีดเข้าที่หน้า บาดหน้ากากหนังมนุษย์จนเป็นรอย เลือดสดไหลซึมออกมาดวงตาของมู่จิ่วซีทั้งสองข้างคือความโกรธแค้น มีดบินปรากฎขึ้นในมืออีกครั้ง อาจื่อกลิ้งหลบไปด้านหลังสองตลบแล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
"แน่นอนอยู่แล้ว เซวียนหยวนเชาเมื่อก่อนคิดอยากจะช่วยหวางชิว หวางชิวไม่ใช่คนในราชวงศ์ แล้วเขาเป็นใครกันแน่? เขาถึงได้ไม่ไหว้หน้าเซวียนหยวนห้าว?" มู่จิ่วซียิ้มกล่าวโจวเหยาส่ายหัวและกล่าว : "หวางชิวแทรกซึมเข้าในแคว้นเกาอวิ๋น 20 กว่าปีแล้ว คงมีน้อยคนมากที่จะรู้ตัวตนแท้จริงของเขาในแคว้นเป่ยจิ้น"มู่จิ่วซีพยักหน้าพูด : "ดูเหมือนเซวียนหยวนห้าวใกล้จะมาแล้ว ในเมื่อหวางชิวสำคัญขนาดนั้น คราวนี้แคว้นเป่ยจิ้นคงต้องได้สังเวยเลือดครั้งใหญ่""คุณหนูใหญ่ เราจะต้องปล่อยหวางชิวไปในตอนสุดท้ายใช่ไหม?" โจวเหยาร้อนรนกล่าว "ถ้าต้องปล่อยเขาไป แบบนั้นเป็นการปล่อยเสือกลับภูเขาชัดๆ""เจ้าคิดว่าข้าใจดีขนาดนั้น?" ดวงตาทั้งสองข้างของมู่จิ่วซีมองโจวเหยาโจวเหยาตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังกล่าวออกมา : "งั้นข้าก็สบายใจได้แล้ว เขารู้ความลับของแคว้นเกาอวิ๋นมากเกินไป ถ้าต้องปล่อยเขากลับแคว้นเป่ยจิ้น ถือว่าไม่เป็นประโยชน์ต่อพวกเรา""วางใจเถอะ ต่อให้ปล่อยเขาออกกรมพระราชวังนครบาลไป ก็คงกลับไม่ถึงแคว้นเป่ยจิ้น เรื่องนี้ข้ากับโม่จุนได้ปรึกษากันแล้ว อนุญาตให้เซวียนหยวนเชามกุฎราชกุมารพิการคนนี้กลับไปได้เท่านั้น" มุมปาก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มู่จิ่วซีกล่าวอย่างยิ้มมีเสน่ห์ : "ถึงอย่างไรเจ้าก็ห้ามทำไม่ดีกับข้า ไม่งั้นหลังจากนี้ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้า อ่อใช่ เจ้าเคยคิดถึงกิจการในห้าแคว้นอื่นของท่านอ๋องสี่ไหม? ร่วมมือกับท่านพี่ฮั้วไหม?"มู่จิ่วซีเคยพูดถึงแผนการของฮั้วอวิ๋นเทียนให้โม่จุนฟัง"ฮั้วอวิ๋นเทียนคนนี้มันเจ้าเล่ห์ ต่อให้ข้าไม่ร่วมมือ เข้าก็ยังได้ทราบข้อมูลข่าวกรองก่อนใคร ลงมือก่อนใคร ข้าเองได้แต่เป็นฝ่ายถูกกระทำ ในเมื่อเขาเสนอมาว่าจะให้แบ่งให้เจ้าครึ่งหนึ่ง ข้าก็ตกลง เจ้าสมควรได้รับไว้"มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็คลายกังวลและยิ้มกล่าว : "แล้วทางพระพันปีหลวงล่ะ?""อีกห้าแคว้นยังมีตำหนัก ไม่ได้ประกอบธุรกิจ ยังมีโฉนดอยู่ บางส่วนมอบคืนให้ราชวงศ์ ส่วนกิจการอื่นที่เกี่ยวข้องกับพระพันปีหลวงก็คงจะรู้ว่าไม่อาจเอากลับมาได้ ทั้ง 5 แคว้นแย่งไปจนเกลี้ยงแล้ว"โม่จุนกล่าวต่อ "ต่อให้ทหารมังกรดำของข้าอยู่ใน 5 แคว้น ก็ไม่อาจเอากลับมาได้ แบบนั้นจะเป็นหารเปิดเผยตัวตนพวกเขา ดังนั้นแผนการของฮั้วอวิ๋นเทียนจึงถูกใจข้าพอดี ข้าเดิมทีก็อยากจะร่วมมือกับเขา ในเมื่อเขามาหาเองถึงที่ งั้นทางเราก็จะไว้หน้าเขา""เจ้าเองก็จิ้งจอกเฒ่า" มู่จิ่วซีมองเขาซึ่งวา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
"ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด ดูเหมือนว่าเราจะเดาผิด" มู่จิ่วซีกล่าว "แผลจะได้ไม่ต้องปริ"มู่จิ่วซีกุมอก"หากเป็นที่ลับตา ยังมีอีกที่หนึ่ง" โม่จุนหันมองมู่จิ่วซี"จวนท่านอ๋องสาม?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว"ใช่ เขาหนีออกไปได้แล้ว ใครจะคิดว่าเขาจะกลับมา?" โม่จุนรีบกลับเลี้ยวม้าออกไปนอกวังด้านหลังตามขบวนมายาวเป็นหางว่าว เย่ฮาน ชิงเฟิงและทหารมังกรดำตามมาติดๆจนเมื่อมาถึงจวนอ๋องสาม เดิมทีควรจะเงียบสงัด ทว่ากลับได้ยินเสียงร้องไห้จากด้านในหลังจากโม่จุนอุ้มมู่จิ่วซีลงจากม้าก็กระโดดข้ามกำแพงเรือนเข้าไป ไม่ได้เข้ามาทางประตูใหญ่พอถึงพื้นก็ได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้ง ทั้งสองสีหน้าเปลี่ยนไปมาก"ท่านผู้สำเร็จราชการแทน ช่วยด้วย!" บ่าวรับใช้รีบตะโกนเรียกเมื่อเห็นโม่จุนและมู่จิ่วซีโม่จุนเห็นบ่าวรับใช้นอนจมกองเลือดเลยรีบเข้าไปถาม : "ที่นี่เกิดอะไรขึ้น?""พระชายา พระชายาถูกลักพาตัวไปแล้วเจ้าค่ะ องค์หญิงสือบาดเจ็บ..." บ่าวรับใช้ชี้นิ้วไปด้านในโม่จุนรีบเรียกคนด้านหลังให้มาช่วยปฐมพยาบาล ส่วนเขาเองกับมู่จิ่วซีรีบเข้าไปด้านใน ตามทางมีองครักษ์มากมายถูกฆ่า ทั้งสองสีหน้าแย่มากกว่าเก่าหลังจากท่าน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
เย่อู่เหิงรีบวิ่งออกไป มู่จิ่วซีสีหน้าเปลี่ยน หลังจากเดินไปมาหลายรอบก็กัดฟัน เปลี่ยนเป็นชุดจิ้นจวงและเดินออกมา"คุณหนู ท่านจะไปไหน?" ลู่เอ๋อร์เข้ามาจากด้านนอกเห็นมู่จิ่วซีเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไป นางตกใจสะดุ้งจนตะโกนร้องเรียก"ข้ามีธุระ เย่ฮาน ชิงเฟิง!" มู่จิ่วซีตะโกนเรียกจื่ออวิ๋นเฟยที่กำลังงุ่นง่านกับศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งได้ยินเสียงของมู่จิ่วซี ก็รีบวิ่งออกมา"คุณหนูใหญ่ เจ้า ท่านจะออกไปข้างนอกรึ?" เย่ฮานกล่าวอย่างตกใจ"มู่จิ่วซี ไม่รักชีวิตตัวเองเลยรึไง แผลยังไม่ทันหายยังจะออกไปอีก?" จื่ออวิ๋นเฟยเองก็ตกใจ"ข้าต้องเข้าไปในวัง ไปเตรียมม้า!" มู่จิ่วซีรีบวิ่งออกไป"เห้ยๆๆ เจ้าระมัดระวังด้วย อย่าบุ่มบ่ามจนแผลฉีกล่ะ" จื่ออวิ๋นเฟยตะโกนจากด้านหลัง"เอายามาให้ข้าเม็ดหนึ่ง! กันไว้ก่อน" มู่จิ่วซีันควับกลับมาและยืนมือไปทางจื่ออวิ๋นเฟย "กลับมาแล้วข้าจะปรุงยาเอามาคืนเจ้า"จื่ออวิ๋นเฟยเบือนหน้าหนีเดินถอยออกไป มู่จิ่วซีเบ้ปากกล่าว : "ขี้งก"พูดจบก็รีบเดินไปทางประตูจื่ออวิ๋นเฟยหยุดฝีเท้าลงและพูดขึ้นมากะทันหัน : "เอาไป!"มู่จิ่วซีหันกลับมา เห็นเพียงขวดยาที่ถูกโยนมาให้"ในนั้นเหลือแค่ 2 เม็ด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
"เจ้าไปวาดใบหน้าของหน้ากากหนังมนุษย์ของอาจื่อออกมาก่อน" มู่จิ่วซีกล่าว"เออ ข้า ข้าก็จำไม่ค่อยได้แล้ว เป็นผู้หญิงธรรมดามากๆ ไม่สะดุดตาเลย ข้าตอนนั้นกำลังเพิ่งเริ่มศึกษาค้นคว้า เลยทำหน้ากากออกมาแค่ผืนเดียว ถ้าของมันดี ข้าคงอดไม่ได้ที่จะต้องยกให้คนอื่นใช่ไหมล่ะ?" จื่ออวิ๋นเฟยทำสีหน้าโศกเศร้า"ไม่มีเอกลักษณ์อะไรเลยงั้นเหรอ? ถ้าเจ้าเห็นกับตาจะจำได้ไหม?" มู่จิ่วซีสูดหายใจเข้า"เอกลักษณ์? มีสิ ตรงจมูกหว่างตามีไฝสีดำเม็ดหนึ่ง มีแค่จุดนั้น เพราะว่าเป็นไฝเลยไม่มีวิธีจะเอาออก อาจื่อตอนนั้นยังบอกว่าอัปลักษณ์"มู่จิ่วซีก็ถอยหายใจได้ในที่สุด ขอเพียงมีเอกลักษณ์จุดสังเกต อย่างน้อยให้นางครั้งหน้าเห็นและจำได้ อีกอย่างอาจื่อคงจะต้องคิดหาวิธีมาฆ่านางแน่นอน"อายุล่ะ ภายนอกอายุประมาณเท่าไหร่?" มู่จิ่วซีถาม"ประมาณระหว่าง 20-30 ปี" จื่ออวิ๋นเฟยกล่าว "สีผิวดูคล้ำกว่าเจ้าเล็กน้อย ไม่ใช่คุณหนูประเภทนั้น คล้ายกับบ่าวรับใช้"มู่จิ่วซีพยักหน้า เข้าใจแล้ว"งั้นก็ดี ตอนนี้ข้าจะสอนศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งให้เจ้า" มู่จิ่วซีจิตใจวิตกกังวล แต่ก็ทำได้เพียงสงบใจและรอฟังข่าวเท่านั้นตกกลางคืน เย่อู่เหิงได้มาเยี่ยม คน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
จื่ออวิ๋นเฟยกล่าวอย่างระแวง : "เจ้า เจ้าอย่ามองข้าแบบนั้น อาจื่อไม่ใช่ว่ามีโรคหัวใจแต่กำเนิดรึไง? มอบยาให้นางไปก็เพื่อใช้ปกป้องชีวิตของนาง""เจ้าไม่ใช่ว่าเห็นนางขัดหูขัดตาหรือไง?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างโมโห"เออ คือ คือข้าได้แลกเปลี่ยนกับฮั้วอวิ๋นเทียน ว่าให้ข้าสามารถรับสวัสดิการที่ดีที่สุดในหอดาราจันทราทั้ง 6 แคว้นได้ ได้รับการปกป้องจากหอดาราจันทราทั้ง 6 แคว้น" จื่ออวิ๋นเฟยสำนักผิดมู่จิ่วซีหมดคำจะพูด"ท่านอ๋องสามตอนนั้นได้ก่อกบฎ ถูกโม่จุนหักขาไปข้าง ทว่าวันนี้ขาของข้ากลับมาเดินบนพื้นได้อีก แค่อาจไม่ค่อยคล่องแคล่ว คงได้ทานยาเทพสถิตย์ไปแล้วแน่" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างมั่นใจ "นอกเสียจากมียารักษาสุดยอดยิ่งกว่ายาเทพสถิตย์"จื่ออวิ๋นเฟยอ้าปากกว้าง จากนั้นก็กล่าวอย่างอักอ่วน : "งั้น งั้นก็คงจะเป็นยาเทพสถิตย์แล้วล่ะ""จะให้พวกเขาหนีออกไปจากแคว้นเกาอวิ๋นไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นไอระยำสองตัวนั้นคงทำให้พวกเราไม่อาจอยู่อย่างสงบได้แน่นอน" มู่จิ่วซีกำหมัดจนแน่น แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหารจื่ออวิ๋นเฟยส่งเสียงไอ เขาถึงกับหัวหด"เจ้ายังมีอะไรปิดบังข้าอีก?" มู่จิ่วซีรู้สึกว่าจื่ออวิ๋นเฟยแปลกออกไป"หะ! ไม่
