Share
บทที่ 422
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 423
ชายชุดดำคนนั้นตวาดอย่างโมโหอย่างที่คาดไว้ : "เป็นไปไม่ได้! ใต้หล้าผืนนี้ นอกจากจื่ออวิ๋นเฟยแล้วก็ไม่มีใครปรุงยาได้เก่งไปกว่าข้าอีก!""เหอะๆ กบในกะลา!" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "ต่อให้หมอเทวดาจื่ออวิ๋นเฟยอยู่ต่อหน้าข้า ก็ยังไม่กล้าคุยโวขนาดนี้เลย!""อะไรนะ เจ้า เจ้ารู้จักจื่ออวิ๋นเฟย?" ชายชุดดำกล่าวอย่างหวาดกลัว "ทำไมถึง?""พอเถอะ!" เซวียนหยวนเชาทันใดนั้นก็กล่าวอย่างโมโหเย็นชา "ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้ จะปล่อยให้นางหนีไปไม่ได้"จากนั้นเซวียนหยวนเชาก็พูดกับมู่จิ่วซี : "มู่จิ่วซี เจ้าหนีไม่รอดหรอก ขอเพียงเจ้าโผล่หัวขึ้นมา เจ้าได้โดนยิงจนเป็นเม่นแน่!"มู่จิ่วซีเงยหน้ามองด้านบนซึ่งสามารถเห็นท้องฟ้าได้ แม้ว่าฟ้าใกล้จะสว่างแล้ว แต่ยังมองเห็นดาวอยู่ อีกอย่างลมที่พัดมาทำให้นางรู้สึกถึงความเย็นสบายจนรู้สึกจิตใจผ่อนคลายขึ้นมาก"พวกเจ้าคิดว่าข้ามาคนเดียวงั้นเหรอ?" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "บางทีพวกเจ้าอาจถูกล้อมเอาไว้แล้ว""มู่จิ่วซี เจ้าคิดจะขู่ใคร! ข้าระมัดระวังตัวอย่างมาก ต่อให้เป็นโม่จุนก็อย่าคิดจะตามมาได้ ไม่ว่าเจ้าวางแผนอะไรไว้ ถ้าไม่เชื่อฟังกลับลงไปดีๆ งั้นก็ตายซะ!" เสียงของเซวียนหยวนเชาแฝ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 424
เขาเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้ขอเพียงฟื้นฟูพละกำลังกลับคืนมาได้ นางจะไม่มีทางนั่งรอความตายเฉยๆ แน่ พอถึงตอนนั้นนางจะต้องมาหาเขาเองแน่นอนก็แค่เขาไม่คาดคิดว่าวิธีที่มู่จิ่วซีใช้ในการตามหาเขาจะไม่เหมือนกับคนอื่น นี่ไม่ใช่เป็นการตามหาเขา แต่มันเป็นการหาคนทั้งพระนครแล้วเสียงดังขนาดนี้ อย่างกับฟ้าผ่า กลัวทุกคนไม่รู้หรือไงว่าท่านผู้สำเร็จราชการแทนโม่จุนอยู่ที่นี่?ทว่าในใจของเขากลับรู้สึกมีความสุข นี่เป็นการแสดงว่าผู้หญิงคนนี้เชื่อมั่นในตัวเขา เชื่อว่าเขาจะตามมาถึงที่นี่ เชื่อว่าเขากำลังรอนางการรู้ใจกันระหว่างของคนทั้งสองฝ่ายก็มาถึงขั้นที่ใจตรงกันโม่จุนทันใดนั้นก็ส่งเสียงผิวปากยาวออกไป เสียงก้องยิ่งกว่าอะไร ราวกับเสียงพลุไฟสัญญาณเซวียนหยวนเชาซึ่งอยู่ในตำหนักพอได้ยินเสียงผิวปากก็สีหน้าเปลี่ยนไปในทันที ส่วนมู่จิ่วซีก็หัวเราะเฮฮาเสียงดังขึ้นมา"เซวียนหยวนเชา เจ้าแพ้แล้ว!" มู่จิ่วซีพอพูดจบก็พุ่งทะยานขึ้นมาอย่างรวดเร็ว"ยิง ยิงนางให้ตาย!" เซวียนหยวนเชาตะโกนเสียงดังในทันที ส่วนเขาก็ทะยานขึ้นไปกลางอากาศทั้งตัวขึ้นไปยังยอดอาคาร ธนูในมือถูกง้างจนสุดสายในพริบตาแน่นอนว่าเขาเล็งไปยังทิศของโม่จุน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 425
"ซีเอ๋อร์" โม่จุนพุ่งทยานเข้ามาหา เขาเห็นเซวียนหยวนเชาพาลูกน้องชายชุดดำหนีไปแล้ว ทว่าเขาไม่ได้ตามไปแต่กลับรีบตามหามู่จิ่วซี เขาก้มมองจากยอดอาคารก็เห็นเงาคนกำลังลงมือสังหารคนอยู่ภายในเรือนเลือดสดๆ ย้อมเป็นสีแดงไปทั่วทั้งเรือนขนาดใหญ่ ด้านในมีชายชุดดำจำนวนนับไม่ถ้วน โม่จุนลองนับดูคร่าวๆ มีอยู่ประมาน 30-40 คน ทั้งหน้าทั้งตัวทั้งแขนของมู่จิ่วซีล้วนเต็มไปด้วยเลือด ราวกับว่าคลานออกมาจากนรกนางยังคงเข่นฆ่าไม่หยุด นางกำลังจะฆ่าพวกชุดดำที่เหลืออยู่ทิ้งให้หมดราวกับว่าไม่อาจหยุดได้เสียงเรียกซีเอ๋อร์ไม่อาจทำให้นางหยุดยอมแพ้จากเป้าหมายพวกชุดดำต้องการจะหนีแต่ก็ล้วนหนีไม่รอด ทั้งมีดบิน กริช ดาบวงพระจันทร์และแส้ ราวกับว่ามู่จิ่วซีมีวิธีในการใช้หยุดรั้งพวกเขาไม่ให้หนีได้"ซีเอ๋อร์!" โม่จุนรีบกระโจนเข้าไปพร้อมกับสังหารพวกชุดดำที่ตกใจและต้องการจะหนี จากนั้นก็หันมองมู่จิ่วซีอย่างกังวลและเป็นห่วงมู่จิ่วซียืนนิ่งพร้อมกับแหงนหน้าขึ้นมา ในแววตาทั้งสองข้างล้วนเป็นสีเลือด กลิ่นอายดำมืดรอบตัวอันครุกรุ่นทำเอาหัวใจของโม่จุนต้องสั่นสะท้านเหมือนกับตอนนั้นที่เขาถูกศัตรูล้อมเอาไว้ ตอนทุ่มกำลังฝ่าวงล้อม ด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 426
"เกรงว่าจะหมดบุญไม่รอดเสียมากกว่า...""ถุย ปากเสีย คุณหนูใหญ่มู่เป็นถึงความภาคภูมิใจของแคว้นเกาอวิ๋น อย่าพูดซี้ซั้ว! ระวังข้าจะตบปากเจ้าให้""ใช่ๆๆ คุณหนูใหญ่มู่จะต้องไม่เป็นอะไร เรื่องที่เกิดกับนางล้วนเป็นปาฏิหาริย์ ครั้งนี้ก็จะต้องมีปาฏิหาริย์เช่นกัน"ทุกคนของแคว้นเกาอวิ๋นต่างรู้ชื่อเสียงเรียงนามของมู่จิ่วซี ไม่สิ ต้องบอกว่าตำนานมากกว่า!ทางด้านของโม่จุนก็อุ้มมู่จิ่วซีทะยานกลับไปยังพระราชวังโดยตรง เพราะหมอที่เก่งกาจนอกจากมู่จิ่วซีแล้ว ก็คือแพทย์หลวงของราชวงศ์ส่วนโม่จุนตอนนี้ไม่กล้าจะใช้รถม้าเพราะกลัวว่าความเร็วจะช้า เขาตอนนี้เหมือนม้าป่าที่ปลดบังเหียนออกและกำลังทะยานท่ามกลางยอดอาคารในพระนครตลอดทางถูกทหารตรวจตราของกรมพระราชวังนครบาลพบเข้าพร้อมกับตามเข้ามาต่อว่า แต่ก็ถูกโม่จุนปรามไปคำและถอยออกไปจากนั้นใต้เท้าโจวเหยาแห่งกรมพระราชวังนครบาลก็ทราบอย่างรวดเร็วว่ามู่จิ่วซีบาดเจ็บสาหัส สลบไม่รู้สึกตัวอยู่ในสถานการณ์ขั้นวิกฤติ ทำเอาเขาตกใจหน้าซีดพร้อมกับรีบให้คนไปรายงานมู่เทียนซิง เย่อู๋เหิงและคนอื่นๆพร้อมกับสั่งให้คนไปรายงานแจ้งฮั้วอวิ๋นเทียนเจ้าสำนักแห่งหอดาราจันทราโจวเหยาเห็นว
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 427
โม่จุนมองฮั้วอวิ๋นเทียนที่กระวนกระวายจนเหงื่อไหลออกมาเต็ม ในใจถึงขั้นเรียกได้ว่าปวดร้าว"ไม่ต้อง ในวังล้วนมีของทุกอย่าง ต่อให้ไม่มี ข้าเองก็มี" โม่จุนไม่อยากให้มู่จิ่วซีใช้ของฮั้วอวิ๋นเทียนชายคนนี้เป็นห่วงมู่จิ่วซีมากเกินไปแล้วไหม?หรือว่าชอบมู่จิ่วซีเข้าให้แล้ว?ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้เขามีผู้หญิงที่ชอบชื่อว่าเยียนเอ๋อร์ แม้ว่าจะตายไปแล้ว แต่คงจะไม่ตกหลุมรักครั้งใหม่เร็วขนาดนี้หรอกใช่ไหม?โม่จุนคิดในใจ ฮั้วอวิ๋นเทียนกลับพูดออกมาอย่างเย็นชา : "ตอนนี้ใช่เวลามาคิดเล็กคิดน้อยเรื่องนี้งั้นเหรอ? จิ่วซีเป็นยังไงบ้าง? ทำไมถึงได้บาดเจ็บสาหัส? อันตรายไหม?"โม่จุนไอออกมาเบาๆ พอเห็นใบหน้ามากมายที่กำลังกังวลมู่จิ่วซียิ่งกว่าอะไร ในใจของเขาก็ไม่ได้รู้สึกดีตอนเขาเองบาดเจ็บสาหัสก็แทบไม่เคยเห็นคนพวกนี้มาเยี่ยมเขาเลย!"เรื่องในคืนนี้เดิมทีถูกเก็บไว้เป็นความลับสุดยอด" โม่จุนเริ่มเล่าตั้งแต่พระมเหสีเลี่ยวมาที่กรมพระราชวังนครบาลเพื่อขอร้อง"อะไรนะ! ทำไมถึงต้องเอาซีเอ๋อร์ของข้าไปแลกกับท่านอ๋องหกด้วย!" มู่เทียนซิงพอได้ยินก็โมโหขึ้นมา ชีวิตของท่านอ๋องนั้นสำคัญ แล้วชีวิตลูกสาวสุดที่รักของเขาไม่สำคัญ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 428
"บาดแผลทั่วร่างกาย?" ในแววตาของเย่อู่เหิงล้วนคือความปวดใจ"ใช่ ตอนข้าไปรับนาง ทั่วตัวของนางเต็มไปด้วยเลือด ไม่มีสภาพตรงไหนดีเลย แต่นางก็ยังยิ้มให้ข้า" โม่จุนพอพูดถึงตรงนี้ก็ระคายเคืองจมูกขึ้นมาทุกคนต่างมองหน้ากัน อารมณ์กังวลหนักใจยิ่งกว่าอะไร"แล้วเป็นฝีมือใครกันแน่!" ทันใดนั้นฮั้วอวิ๋นเทียนก็แผ่จิตสังหารออกมาโม่จุนเหลือบมองเขาและหันมองดูรอบๆ พอเห็นว่าทุกคนเป็นคนของเขาก็เลยไม่ปิดบัง"มกุฎราชกุมารแคว้นเป่ยจิ้นเซวียนหยวนเชา""อะไรนะ!" มู่เทียนซิงถลึงตาโตจนแทบจะหลุดออกจากเบ้า"เรื่องนี้หากต้องพูดก็คงจะยืดยาว ในเมื่อทุกคนกำลังรอซีเอ๋อร์ให้พื้นขึ้นมา งั้นเราเข้าไปค่อยๆ คุยกันดีกว่า" โม่จุนคิดอยู่ครู่ก่อนจะพูดขึ้นมาแต่ว่าในตอนท้ายก็ยังหันมองฮั้วอวิ๋นเทียน"จิ่วซีเป็นเพื่อนของข้า นางต้องทนทุกข์ขนาดนั้น ข้าแน่นอนว่าไม่สามารถนิ่งดูดายได้ อีกอย่าง ระหว่างข้ากับมกุฎราชกุมารแคว้นเป่ยจิ้นก็มีเรื่องกันมาก่อน" ฮั้วอวิ๋นเทียนเข้าใจความหมายของโม่จุน เลยแสดงจุดยืนออกไปตรงๆโม่จุนเลิกคิ้วและพยักหน้า พวกเขาทั้งหมดเดินเข้ามานั่งยังข้างๆ ห้องผู้ป่วยของมู่จิ่วซีเย่ฮานและอานเย่ทำหน้าที่เป็นบ่าว
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 429
โจวเหยาชะงัก ทุกคนเองก็นิ่งไป ชั่วขณะนั้น ทุกคนก็เข้าใจในทันทีว่าตำแหน่งของมู่จิ่วซีในใจของท่านผู้สำเร็จราชการแทนสำคัญมากแค่ไหน"รับสั่งไปว่าให้เอาเห็ดหลินจือเก้าโคจรไปต้ม รอจนจิ่วซีฟื้นขึ้นมาแล้วค่อยให้นางดื่ม" ฮั้วอวิ๋นเทียนเอากล่องให้กับเย่ฮานเย่ฮานหันมองท่านผู้สำเร็จราชการแทน มู่เทียนซิงก็รีบพูดขึ้นมา : "ยังไม่ไปอีก! ของดีขนาดนี้ ซีเอ๋อร์ดื่มแล้วจะต้องไม่เป็นอะไรแน่ ทำไมถึงยังไม่ออกมาอีก! นานขนาดนี้แล้ว ร้อนใจจะตายแล้วเนี่ย"บังเอิญจังหวะพอดีที่เสียงประตูห้องข้างๆ เปิดออก อานเย่รีบคว้าแพทย์หลวงอู๋เอาไว้"แพทย์หลวงอู๋ ซีเอ๋อร์ล่ะ?" โม่จุนรีบถามขึ้นมา คนอื่นๆ ก็ทยอยลุกขึ้นพร้อมกับมองเขาอย่างกระวนกระวายแพทย์หลวงอู๋น้อมเคารพและกล่าว : "ทุกท่าน คุณหนูใหญ่มู่ไม่มีอันตรายถึงชีวิต ทุกท่านวางใจได้ แต่แค่มีบาดแผลภายนอกไปทั้งตัว คงต้องใช้เวลาในการจัดการแผล ผนวกกับการเสียเลือดไปมากและเหนื่อยมากเกินไเลยหมดสติไม่ฟื้น แต่ไม่เป็นอะไรแน่นอน วางใจเถอะ""บาดแผลภายนอกทั้งตัว งั้นผิวคงจะไม่..." สีหน้าของมู่เทียนซิงแย่ยิ่งกว่าอะไร หญิงสาวหากมีรอยแผลเป็นไปทั่วร่าง หลังจากนี้จะได้รับความรักโปรดปรา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 430
โม่จุนเห็นแก่เห็ดหลินจือเก้าโคจรและยาบำรุงผิวก็เลยพยักหน้าตกลงหลังจากช่วงบ่าย ดวงอาทิตย์ได้ขึ้นสูง โม่จุนกลับมาจากเข้าเฝ้าพระพันปีหลวง ทั้งพระนครได้ตกเข้าสู่สถานะวิกฤติอีกครั้งเรื่องของท่านอ๋องสี่เกิดขึ้นอย่างกระทันหันเกินไป เลยทำให้กระทรวงราชทัณฑ์ กรมพระราชวังนครบาล รวมถึงทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์และอีกหลายฝ่ายดำเนินการสืบสวนร้านค้าของท่านอ๋องสี่ที่เปิดในแคว้นเกาอวิ๋น ทรัพย์สินทั้งหมดได้ถูกยึดจวนของท่านอ๋องสี่ได้ถูกปิดล้อม แต่กลับไม่เห็นเงาของท่านอ๋องสี่และลูกชายของเขาแล้วเห็นได้ชัดว่าท่านอ๋องสี่ได้เตรียมการไว้ล่วงหน้านานแล้ว พอเกิดเรื่องขึ้น เขาก็คงจะปกป้องลูกชายตนและไปซ่อนหรือออกจากแคว้นเกาอวิ๋นไปแต่เชื่อได้ว่าท่านอ๋องสี่เองก็ไม่คาดคิดว่าจะถูกเปิดโปงเร็วขนาดนี้ บางทีอาจรู้นานแล้วว่ามู่จิ่วซีมีความสามารถ พวกเขาไม่ควรเอาท่านอ๋องหกมาแลกเปลี่ยนมู่จิ่วซีเลย เป็นการขุดหลุมให้กับตัวเองชัดๆมู่จิ่วซีในที่สุดก็ฟื้นขึ้นมา นางพอลืมตาขึ้นก็รู้สึกปวดไปทั้งตัว แต่ความเจ็บปวดนี้อยู่ในขอบเขตที่นางทนไหว"คุณหนูใหญ่มู่ เจ้าฟื้นแล้ว รู้สึกอย่างไรบ้าง?" แพทย์หลวงอู๋กับแพทย์หลวงหวังไม่กล้าห่า
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
