Share
บทที่ 429
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 430
โม่จุนเห็นแก่เห็ดหลินจือเก้าโคจรและยาบำรุงผิวก็เลยพยักหน้าตกลงหลังจากช่วงบ่าย ดวงอาทิตย์ได้ขึ้นสูง โม่จุนกลับมาจากเข้าเฝ้าพระพันปีหลวง ทั้งพระนครได้ตกเข้าสู่สถานะวิกฤติอีกครั้งเรื่องของท่านอ๋องสี่เกิดขึ้นอย่างกระทันหันเกินไป เลยทำให้กระทรวงราชทัณฑ์ กรมพระราชวังนครบาล รวมถึงทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์และอีกหลายฝ่ายดำเนินการสืบสวนร้านค้าของท่านอ๋องสี่ที่เปิดในแคว้นเกาอวิ๋น ทรัพย์สินทั้งหมดได้ถูกยึดจวนของท่านอ๋องสี่ได้ถูกปิดล้อม แต่กลับไม่เห็นเงาของท่านอ๋องสี่และลูกชายของเขาแล้วเห็นได้ชัดว่าท่านอ๋องสี่ได้เตรียมการไว้ล่วงหน้านานแล้ว พอเกิดเรื่องขึ้น เขาก็คงจะปกป้องลูกชายตนและไปซ่อนหรือออกจากแคว้นเกาอวิ๋นไปแต่เชื่อได้ว่าท่านอ๋องสี่เองก็ไม่คาดคิดว่าจะถูกเปิดโปงเร็วขนาดนี้ บางทีอาจรู้นานแล้วว่ามู่จิ่วซีมีความสามารถ พวกเขาไม่ควรเอาท่านอ๋องหกมาแลกเปลี่ยนมู่จิ่วซีเลย เป็นการขุดหลุมให้กับตัวเองชัดๆมู่จิ่วซีในที่สุดก็ฟื้นขึ้นมา นางพอลืมตาขึ้นก็รู้สึกปวดไปทั้งตัว แต่ความเจ็บปวดนี้อยู่ในขอบเขตที่นางทนไหว"คุณหนูใหญ่มู่ เจ้าฟื้นแล้ว รู้สึกอย่างไรบ้าง?" แพทย์หลวงอู๋กับแพทย์หลวงหวังไม่กล้าห่า
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 431
โม่จุนไม่คาดคิดว่าเวลานี้จะได้ยินนางพูดนึกถึงฮั้วอวิ๋นเทียน เมื่อครู่ที่อารมณ์ดีก็หม่นหมองเป็นเมฆดำในทันควัน"จนป่านนี้แล้ว เจ้ายังนึกถึงฮั้วอวิ๋นเทียนอีก?" น้ำเสียงของโม่จุนเย็นเยือกราวกับในนรกลึกขุมที่เก้าขณะเดียวกัน มู่เทียนซิงก็พูดขึ้นมา : "ซีเอ๋อร์ เจ้าสำนักฮั้วไม่เลวเลยจริงๆ เขาพอได้ยินว่าเจ้าบาดเจ็บก็รีบมาเป็นคนแรก แล้วก็ยังเอาเห็ดหลินจือเก้าโคจรให้เจ้าด้วย นั่นเป็นของดีเชียวล่ะ ยังบอกด้วยว่าจะช่วยเจ้ารวบรวมยาบำรุงผิวจากทั้ง 6 แคว้นมาให้ คงไม่อยากให้เจ้ามีรอยแผลเป็น เขาใจดีจริงๆ"คำพูดของมู่เทียนซิงกับตำพูดของโม่จุนแทบจะพูดขึ้นมาพร้อมกัน มู่จิ่วซีชะงักไป นี่มันเกิดอะไรขึ้น? นางหลับไปนานแค่ไหน ทำไมเหมือนกับมีเรื่องมากมายเกิดขึ้นอย่างใดอย่างนั้น?"ท่านพี่ฮั้วได้มาหาแล้ว?" มู่จิ่วซีตกใจและหันไปมองท่านพ่อของนางเอง"ใช่ ฮั้วอวิ๋นเทียนกับเย่อู่เหิงมาเยี่ยมเจ้าแล้ว แล้วก็ยังมีใต้เท้าโจวเหยาด้วย" มู่เทียนซิงกล่าวจากนั้นก็กล่าวอย่างโมโหกับโม่จุน "ท่านผู้สำเร็จราชการแทน เจ้าหมายความว่ายังไง ฮั้วอวิ๋นเทียนดีกับซีเอ๋อร์คงจะไม่ได้เดือดร้อนเจ้าหรอกใช่ไหม ยังไงก็ดีกว่าเจ้าที่เรียกซีเอ๋
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 432
"เจ้าคิดไปไหนของเจ้า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า เยียนเอ๋อร์ของเขายังมีชีวิตอยู่ต่างหาก!" มู่จิ่วซีอยากจะกรอกตาจริงๆ ผู้ชายคนนี้ยังบอกอีกว่าตัวเองไม่ได้หึง หึงจนนางเข็ดฟันแทบจะหลุดออกมาแล้วโม่จุนชะงักไปจากนั้นก็กล่าวอย่างตกใจ : "ภรรยาที่ตายไปของฮั้วอวิ๋นเทียน?""ใช่ แต่ว่าไม่ใช่ภรรยา พวกเขายังไม่ได้แต่งงานกัน ยังมีอีกเรื่อง เยียนเอ๋อร์ถูกอาจื่อลอบทำร้าย ทั้งสองเป็นพี่น้องแท้ๆ หึๆ" มู่จิ่วซีเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมาโม่จุนมองนางอย่างไม่เชื่อพร้มอกับกล่าว : "เจ้ารู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร? เจ้าไปเจอกับเยียนเอ๋อร์มา?""ใช่ ข้าถูกกุมขังอยู่ในห้องอุโมงค์หิน ไม่คาดคิดว่าอุโมงค์หินอีกด้านจะมีคนอยู่ นางบอกข้าว่านางมีชื่อว่าฉินอวี่เยียน บอกข้าว่าหากออกไปได้ ให้ไปบอกฮั้วอวิ๋นเทียนมาช่วยด้วย โม่จุน เจ้าว่าข้าช่วยฮั้วอวิ๋นเทียนขนาดนี้จะได้ประโยชน์อะไรบ้าง?"มู่จิ่วซีกล่าวอย่างดีใจ ดูไม่เหมือนผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บเลย ราวกับความเจ็บปวดบนร่างกายของนางไม่ได้อยู่บนตัวนางเสียอย่างนั้นอันที่จริงมู่จิ่วซีอดทนความเจ็บปวดเก่งมาก ราชินีแห่งราตรีอย่างนางบาดเจ็บมาตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยได้หยุด แข็งแกร่งขึ้น
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 433
มู่จิ่วซีขมวดคิ้วกล่าว: "โม่จุนไม่กลับมาเพราะเรื่องนี้? เขาไม่ได้ไปบอกให้ท่านพี่ฮั้วมาหาหรอกเหรอ? ทำไมไม่เห็นมาเลย? หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?"เย่ฮานส่ายหัวและกล่าว : "ไม่หรอก ก็แค่ยุ่งมาก คุณหนูใหญ่ ท่านอย่ากังวลไปนักเลย ท่านบาดเจ็บขนาดนี้ ท่านจะลงมือทำเองทุกเรื่องเลยหรือไง?""ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ เย่ฮาน เตรียมม้า!" มู่จิ่วซีรีบกล่าวขึ้นมา "พวกเราจะไปที่ยุ้งฉางประตูตอนเหนือ หากเดาไม่ผิด โม่จุนคงจะพาท่านพี่ฮั้วไปตามหาฉินอวี่เยียนแล้ว"เย่ฮานเบิกตากว้างพร้อมกับกล่าว : "คุณหนูใหญ่ ท่าน ท่านจะขี่ม้างั้นรึขอรับ?""เร็วเข้า! งงอะไรอยู่อีก!" มู่จิ่วซีด้วยเสียงดังแหลมอย่างโมโหเย่ฮานตกใจจนตัวสั่น เขาอยากจะขอร้อง แต่ถูกมู่จิ่วซีทำท่าง้างมือขึ้นจะตีเขา เขาก็กลัวจนวิ่งออกไปแพทย์หลวงอู๋และแพทย์หลวงหวังก็เข้ามาโน้มน้าว แต่มู่จิ่วซีฟังซะที่ไหน อันที่จริงนางรู้ว่าตัวเองไม่เป็นอะไร แต่คนที่เป็นห่วงนางแค่ตกใจกับสภาพบาดแผลภายนอกก็เท่านั้นหลังจากพักผ่อนปรับสภาพไปหนึ่งวัน นางก็สมบูรณ์ไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ กำลังภายในเฟิงเหยียนหยูเฟยทำให้บาดแผลของนางฟื้นฟูเร็วมากเป็นพิเศษ ดีกว่าแต่ก่อนขึ้นเ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 434
มู่จิ่วซีพูดไม่กี่คำก็รีบเดินเข้าไป กลิ่นคาวเลือดด้านในยังไม่ได้ฟุ้งจางหาย ทำเอามู่จิ่วซีขมวดคิ้วพอเข้าไปก็เป็นเรือนหลังใหญ่มาก รอบด้านล้วนเป็นกำแพง ดูไปแล้วเป็นส่วนตัวไม่เลวนางอาศัยความรู้สึกตอนถูกคลุมหัว พวกเขาไม่ได้ไปยังอาคารด้านหลังเรือน แต่เป็นภายในเรือนใหญ่หลังนี้สถานที่ที่นางสังหารคนอยู่ชิดทางด้านตะวันออก ทางด้านนั้นมีของเสียหายมากมาย เห็นชัดถึงการต่อสู้อันรุนแรงไม่นานนัก นางก็เห็นทางที่นางออกมาจากใต้ดิน เพราะว่าถูกยิงไปด้วยธนูจนเป็นรู"คุณหนูใหญ่ ท่านผู้สำเร็จราชการแทนกับเจ้าสำนักฮั้วอยู่ด้านล่างขอรับ" ทหารมังกรดำนายหนึ่งกล่าวขึ้นมามู่จิ่วซีให้เย่ฮานคอยดูข้างบน ส่วนนางก็ลงไปด้านล่างทันที นางขณะลงไปก็ตะโกนไปด้วย : "โม่จุน ท่านพี่ฮั้ว!""ซีเอ๋อร์!""จิ่วซี!" เสียงของชายทั้งสองตกใจได้ดังก้องมามู่จิ่วซีเห็นพวกเขาเดินออกมาจากห้องอุโมงค์หิน แต่ว่าทั้งสองคนกลับเต็มไปด้วยฝุ่น"ซีเอ๋อร์ เจ้ามาได้ยังไง? เจ้าอยากตายหรือไง!" โม่จุนทันใดนั้นก็โกรธมาก แต่เขาก็ได้เดินเข้ามาหามองแผลของนางว่ามีเลือดไหลหรือไม่"ข้าบอกให้เจ้าไปตามท่านพี่ฮั้วมาหาข้า พวกเจ้ากลับไม่บอกไม่กล่าวเลยสัก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 435
มู่จิ่วซีนั่งบนโต๊ะม้าหินอย่างรู้สึกเสียใจ โม่จุนเห็นหยาดน้ำตาบนใบหน้าซีดขาวของนางพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาให้อย่างเป็นธรรมชาติมู่จิ่วซีไม่ได้คิดอะไรมาก จากนั้นก็หันไปกล่าวกับฮั้วอวิ๋นเทียน : "ท่านพี่ฮั้ว งั้นเจ้าเชื่อคำพูดของข้าไหม?"ฮั้วอวิ๋นเทียนพยักหน้า : "ถ้าคนอื่นข้าอาจจะไม่เชื่อ แต่หากเจ้าพูด ข้าก็เชื่อ เพราะว่าเจ้าจะไม่เอาเรื่องแบบนี้มาหลอกข้า""อีกอย่างข้าพอฟังโม่จุนพูดเสร็จก็พบว่าอาจื่อไม่อยู่แล้ว ข้ารู้ว่าจะต้องเป็นเรื่องจริง เป็นางที่ทำร้ายเยียนเอ๋อร์ นางจะไปมีหน้าเจอข้าได้อย่างไร"ฮั้วอวิ๋นเทียนสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นปวดร้าว ไม่เคยคาดคิดว่าเยียนเอ๋อร์ยังไม่ตาย และยังเป็นน้องสาวแท้ๆ ที่ทำร้ายที่น่าโมโหสุดก็คือเขาถูกอาจื่อหลอกมานานขนาดนี้แต่กลับไม่รู้ตัวเลยดังนั้นการที่อาจื่อก็คงมีวรยุทธสูง ส่วนคนลอบยิงสังหารมู่จิ่วซีจะเป็นอาจื่อก็คงจะเป็นไปได้เขาเองโง่มากจริงๆมู่จิ่วซีรีบกล่าว : "ในเมื่อพวกเขาไม่ได้สังหารพี่เยียนเอ๋อร์ แสดงว่าพี่เยียนเอ๋อร์ตอนนี้คงจะไม่เป็นอะไร เจ้าวางใจเถอะ พวกเราจะต้องหาพี่เยียนเอ๋อร์พบ"ฮั้วอวิ๋นเทียนก็รีบกล่าว : "ไปกันเถอะ ข้าจะกลับไป
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 436
"ห๊ะ!" ชิวจวี๋ตกใจจนตะโกน ทันใดนั้นนางก็กดฟันตัวเองอย่างแรงมู่จิ่วซีผลักเซียวหลิงเย่ว์ออกและพุ่งเข้าไป แต่ทว่าสายเกินไปแล้ว ชิวจวี๋เผยรอยยิ้มอันโล่งใจพร้อมกับคอตกเสียชีวิตทันทีมู่จิ่วซีโมโหจนตบตีตัวเอง นางกลับลืมเรื่องพิษที่ซ่อนอยู่ในฟันของไส้ศึกไปสนิทเลยเซียวหลิงเย่ว์สีหน้าซีดขาวพร้อมกับมองชิวจวี๋อย่างไม่เชื่อ : "เจ้า เจ้าเป็นไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้น?"ทว่าชิวจวี๋ไม่อาจตอบนางได้อีกแล้วเซียวหลิงเย่ว์หันกลับไปคุกเข่าบนพื้นและพูดอย่างร้อนรน : "ไม่เกี่ยวกับข้า ข้าไม่รู้ว่าชิวจวี๋เป็นไส้ศึก พี่ใหญ่โม่ ท่านต้องเชื่อข้านะ ข้าคือองค์หญิงแคว้นซีเย่ว์ ข้าจะเป็นไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้นได้ยังไง ข้าไม่ใช่ไส้ศึกจริงๆ!"มู่จิ่วซีหันไปมองโม่จุน ใบหน้าของโม่จุนดำทะมึนจนน่ากลัว"เซียวหลิงเย่ว์ เจ้าไม่รู้จริงๆ หรือว่าชิวจวี๋เป็นไส้ศึก?""พี่ใหญ่โม่ ข้าไม่รู้จริงๆ ถ้าข้ารู้ ข้าคงไม่ได้ตายดีแน่ ท่านอ๋องสามสภาพแบบนั้น ข้าจะทำเรื่องโง่ๆอีกได้ยังไง ข้าไม่รู้เรื่องจริงๆ" เซียวหลิงเย่ว์ร้องห่มร้องไห้โม่จุนหันมองมู่จิ่วซี มู่จิ่วซีก็กลอกตาใส่ : "ห้องของชิวจวี๋อยู่ทางไหน?""อยู่ตรงด้านนั้น ข้าจะพาเจ้าไป" เพ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 437
มุมปากของโม่จุนกระตุก แขนรัดแน่นขึ้นทันใด : "เจ้าอย่าขยับ ระวังตกม้า" เขาจะต้องดึงกุมบังเหียนทั้งสองมือมู่จิ่วซีไม่กล้าขยับ ทำตัวแข็งทื่ออย่างกับศพ สัมผัสได้ถึงอ้อมกอดเข้าใกล้แนบชิดได้อย่างชัดเจน"โม่จุน ในใจของเจ้าเองก็เสียใจมากใช่ไหม เจ้าจะพูดออกมาก็ได้ แค่อย่าทำเรื่องให้ต้องตกใจก็พอ ข้ายังเป็นผู้ป่วย คงทนรับเรื่องหวาดเสียวไม่ไหว" มู่จิ่วซีหัวเราะเฮฮาอย่างขมขื่นโม่จุนสีหน้าดำทะมึนและค่อยๆ ปล่อยนางออกพร้อมกับพูดอย่างแข็งกร้าว : "มู่จิ่วซี เจ้าไม่ใช่ผู้หญิงแล้ว""เหอะ ไปเอาคำพูดมาจากไหน ถ้าข้าไม่ใช่ผู้หญิงแล้วจะให้เป็นอะไร รูปร่างของข้าข้างหน้าเด้งข้างหลังงอน ออกจะดีขนาดนี้" มู่จิ่วซีหยุดเว้นชั่วครู่ นางพอใจกับรูปร่างนี้ของตนเองมาก "โม่จุน เจ้ามันผู้ชายซื่อบื้อ!"โม่จุนทันใดนั้นก็นึกถึงผิวขาวดุจหิมะของนางเมื่อคืนนั้นในห้อง ทันใดนั้นหัวใจของเขาก็ลุกโชนขึ้นมา"แค่กๆ ผู้ชายซื่อบื้อหมายความว่ายังไง" โม่จุนรีบเบี่ยงความสนใจ เขารู้สึกว่ามู่จิ่วซีในอ้อมอกเหมือนกับเผือกร้อนทำให้เลือดลมของเขาเดือดพล่านขึ้นมาทั่วตัว"ก็คือไม่รู้จักเอาใจผู้หญิง แม้เจ้าอาจไม่ต้องลำบากใจว่าจะหาผู้หญิงไม่ได
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
