บทที่ 418

"เจ้าต้องการประลองธนูกับเสด็จพี่ของเจ้าหรอ?" มู่จิ่วซีถาม

"คนของแคว้นเป่ยจิ้นล้วนเชี่ยวชาญการยิงธนู แน่นอนการประลองกำลังภายในก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ในฐานะว่าที่จักรพรรดิแคว้นเป่ยจิ้น แน่นอนว่าต้องการความโดดเด่นเป็นเลิศ ต่อให้ตัวเองไม่ดีเลิศพอ คนข้างกายก็จำเป็นต้องโดดเด่นเป็นที่หนึ่งของที่หนึ่ง ดังนั้นข้าจำเป็นต้องการให้เจ้าช่วย" เซวียนหยวนเชาพูดต่อ

"ถ้าข้าไม่ช่วยเจ้า คงโดนฆ่าตายแน่นอนใช่ไหม?" มู่จิ่วซีเบ้ปากกล่าว

เซวียนหยวนเชาจ้องไปที่นางและกล่าว : "มู่จิ่วซี อันที่จริงข้าไม่ได้หวังให้เจ้าตาย แต่เจ้าก็รู้ เจ้าไม่ได้อยากเป็นฮองเฮาของข้า อีกทั้งเจ้าก็เป็นคนของแคว้นเกาอวิ๋น ไม่อาจปล่อยให้รอดไปได้ เจ้าคิดว่าถ้าเจ้าไม่มีประโยชน์กับพวกเราแล้ว ข้ายังจะปล่อยให้เจ้ารอดชีวิตมาทำลายแคว้นเป่ยจิ้นงั้นหรือ?"

"ดูเหมือนถ้าข้าไม่ช่วยเจ้าประลองเดิมพันคงจะไม่ได้" มู่จิ่วซียิ้มกล่าวอย่างแหยงๆ

"หวังว่าคุณหนูใหญ่มู่จะเข้าใจสถานการณ์ ในที่แบบนี้ไม่มีใครมาช่วยเจ้าได้ ต่อให้ตายก็ไม่มีใครหาเจอ" เซวียนหยวนเชากล่าวอย่างมั่นใจ

มู่จิ่วซีในใจก็นึกถึงข้าวดำของนางที่โรยไว้ตรงพื้น โม่จุนคงจะหาเจอ แต่ใต้ดินนี้ลึกลับ