Share
บทที่ 419
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 420
มู่จิ่วซีตกใจไม่ใช่น้อยๆ ข้างในนี้ยังมีคนอยู่อีก ก่อนหน้านี้นางไม่ทันได้สังเกตเลยแต่ว่าลมหายใจนี้ดูจะแผ่วเบาเกินไป เหมือนกับว่าไม่ได้อยู่ในห้องอุโมงค์หิน แต่ว่าอยู่อีกด้านหนึ่งของห้องอุโมงค์หินนางรีบเดินไปยังห้องข้างๆ ที่แท้ก็อยู่ตรงเตียงด้านนั้นนางหลับตาลงอีกครั้งและฟัง ตอนแรกไม่ได้ยินเสียง แต่ผ่านไปนานเข้าเสียงลมหายใจนั้นก็ดังขึ้นมา มู่จิ่วซีลืมตาอีกครั้งและมองไปยังด้านในเตียงหินนางรีบใช้มือผลักออกไป ก้อนหินนั้นหนักอย่างมาก เป็นไปไม่ได้จะผลักให้เปิดออก นางเลยเอาหูแนบด้านบนและตั้งใจฟังอย่างเสียงลมหายใจฝั่งตรงข้ามเหมือนจะแรงขึ้นนิดหน่อย แต่นางได้ยินฝั่งตรงข้ามเหมือนกับกำลังบาดเจ็บ เป็นเสียงลมหายใจปกติที่ไม่ได้แผ่วเบางั้นฝั่งตรงข้ามคือตรงไหน? ฝั่งตรงข้ามอีกด้านนั้นเป็นใครมู่จิ่วซีคิดอยู่ครู่ก่อนจะยื่นมือออกไปลองเคาะเสียงลมหายใจอีกด้านหยุดลงในทันที มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว เห็นได้ชัดว่าอีกฝั่งได้ยินเสียงของนางไม่นานนักอีกฝั่งก็เคาะมา เสียงค่อนข้างเบา แต่มู่จิ่วซีกลับยิ้ม ดูเหมือนว่าอีกฝั่งจะไม่ใช่ศัตรู ไม่งั้นคงจะมีคนกรูกันเข้ามาหาแล้วมู่จิ่วซีเคาะไปอีก 2 ครั้ง อีกฝั่งก็เคาะ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 421
มู่จิ่วซีทันใดนั้นถลึงตาเบิกโพลงกว้างและกล่าวอย่างตกใจ : "เจ้าพูดว่าหอดาราจันทรางั้นเหรอ?"ทันใดนั้นในหัวสมองของนางก็เหมือนกับถูกกระแสไฟฟ้าช็อต นางรู้แล้วว่าฉินอวี่เยียนเป็นใคร! แต่ว่ามันเป็นไปได้หรอ?"ใช่ หอดาราจันทรา หากเจ้าออกไปได้ ได้โปรดช่วยข้าตามหาเจ้าสำนักของหอดาราจันทราด้วย เขาจะต้องมาช่วยข้าแน่นอน" ฉินอวี่เยียนรีบพูดขึ้นมา "เจ้าเองก็ถูกจับมาเหมือนกันงั้นเหรอ ทำไมเจ้าถึงมีของมีคมได้ พวกเขาไม่ได้ให้เจ้ากินยากระดูกอ่อนหรือไง?"มู่จิ่วซีรู้สึกมึนหัวขึ้นมาเล็กน้อยทันทีฉินอวี่เยียนที่แท้ก็เป็นเยียนเอ๋อร์ คนรักที่ไม่อาจอยู่ด้วยกันได้ของฮั้วอวิ๋นเทียน ส่วนน้องสาวของนางก็คืออาจื่อซึ่งมีนามว่าฉินหลานจื่อฮั้วอวิ๋นเทียนพูดมาตลอดว่าเยียนเอ๋อร์ได้ตายไปแล้ว ตายเพราะว่าช่วยเขา โดยทิ้งจดหมายสั่งเสียเอาไว้ให้เขาดูแลน้องสาวของนาง ตอนนี้เรื่องมันเป็นไงมาไงกันแน่?ฉินอวี่เยียนยังไม่ตาย อีกทั้งยังถูกอาจื่อทำร้าย นี่มันหักมุมครั้งใหญ่จริงๆแต่นางกลับถูกขังเอาไว้ในนี้นานมาก แล้วยังเป็นสถานที่ของท่านอ๋องสี่ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?แต่ว่าสถานที่แห่งนี้จะต้องลึกลับมากแน่นอน นางตอนนี้สงสัยว่าต่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 422
ฉินอวี่เยียนส่งเสียงอืม ทั้งสองด้านเอาหินมาอุด ทางมู่จิ่วซีด้านนี้ยังได้ยินเสียงสะอื้นไห้จนในใจรู้สึกเศร้าเพียงแต่แค่นางไม่คาดคิดเลยจริงๆ ว่าคราวนี้นางจะมาเจอเรื่องใหญ่เข้าทำไมท่านอ๋องสี่ถึงต้องเอาฉินอวี่เยียนมาขังที่นี่ด้วย? อาจื่อกับท่านอ๋องสี่เหมือนจะอยู่ฝ่ายเดียวกันเรื่องราวเหมือนกับว่าจะซับซ้อนมากกว่าที่เห็นเหมือนกับว่ารอบกายนางไม่มีใครเป็นคนดีบริสุทธิ์เลยสักคน ต่างล้วนถูกลากให้เข้ามาเกี่ยวข้อง น่าประหลาดมากจริงๆตอนนี้ถึงเวลารุ่งสางแล้ว มู่จิ่วซีเบาใจลงได้หลังจากจัดการผนังหินที่เจาะจนมองไม่ออก นางรีบกลับมาที่ห้องของตนเอง หลังจากดื่มชาก็จัดระเบียบความคิด จนในตอนท้ายนางก็กัดฟันถือกริชชิงหลงในมือเดินไปที่ประตูหินบานใหญ่บนประตูหินไม่มีกลไก มันจะต้องอาศัยพละกำลังในการผลักให้เปิดออกจริงๆ แต่นี่ก็ชัดเจนแล้วว่าจะต้องทำให้เกิดเสียงดังแน่นอน ด้านนอกจะต้องได้ยินเสียงเปิดประตูแน่มู่จิ่วซียืดเส้นยืดสายมือและเท้า หลังจากนวดกดขมับแล้ว มุมปากของนางก็ยิ้มอย่างเย็นชาชั่วร้ายพร้อมกับเอื้อมมือเริ่มผลักประตูหินเสียงครืดดังก้องขึ้นมา มู่จิ่วซีใช้พละกำลังทั้งหมดเปิดประตูหินออกอย่างรวดเร็
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 423
ชายชุดดำคนนั้นตวาดอย่างโมโหอย่างที่คาดไว้ : "เป็นไปไม่ได้! ใต้หล้าผืนนี้ นอกจากจื่ออวิ๋นเฟยแล้วก็ไม่มีใครปรุงยาได้เก่งไปกว่าข้าอีก!""เหอะๆ กบในกะลา!" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "ต่อให้หมอเทวดาจื่ออวิ๋นเฟยอยู่ต่อหน้าข้า ก็ยังไม่กล้าคุยโวขนาดนี้เลย!""อะไรนะ เจ้า เจ้ารู้จักจื่ออวิ๋นเฟย?" ชายชุดดำกล่าวอย่างหวาดกลัว "ทำไมถึง?""พอเถอะ!" เซวียนหยวนเชาทันใดนั้นก็กล่าวอย่างโมโหเย็นชา "ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้ จะปล่อยให้นางหนีไปไม่ได้"จากนั้นเซวียนหยวนเชาก็พูดกับมู่จิ่วซี : "มู่จิ่วซี เจ้าหนีไม่รอดหรอก ขอเพียงเจ้าโผล่หัวขึ้นมา เจ้าได้โดนยิงจนเป็นเม่นแน่!"มู่จิ่วซีเงยหน้ามองด้านบนซึ่งสามารถเห็นท้องฟ้าได้ แม้ว่าฟ้าใกล้จะสว่างแล้ว แต่ยังมองเห็นดาวอยู่ อีกอย่างลมที่พัดมาทำให้นางรู้สึกถึงความเย็นสบายจนรู้สึกจิตใจผ่อนคลายขึ้นมาก"พวกเจ้าคิดว่าข้ามาคนเดียวงั้นเหรอ?" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "บางทีพวกเจ้าอาจถูกล้อมเอาไว้แล้ว""มู่จิ่วซี เจ้าคิดจะขู่ใคร! ข้าระมัดระวังตัวอย่างมาก ต่อให้เป็นโม่จุนก็อย่าคิดจะตามมาได้ ไม่ว่าเจ้าวางแผนอะไรไว้ ถ้าไม่เชื่อฟังกลับลงไปดีๆ งั้นก็ตายซะ!" เสียงของเซวียนหยวนเชาแฝ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 424
เขาเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้ขอเพียงฟื้นฟูพละกำลังกลับคืนมาได้ นางจะไม่มีทางนั่งรอความตายเฉยๆ แน่ พอถึงตอนนั้นนางจะต้องมาหาเขาเองแน่นอนก็แค่เขาไม่คาดคิดว่าวิธีที่มู่จิ่วซีใช้ในการตามหาเขาจะไม่เหมือนกับคนอื่น นี่ไม่ใช่เป็นการตามหาเขา แต่มันเป็นการหาคนทั้งพระนครแล้วเสียงดังขนาดนี้ อย่างกับฟ้าผ่า กลัวทุกคนไม่รู้หรือไงว่าท่านผู้สำเร็จราชการแทนโม่จุนอยู่ที่นี่?ทว่าในใจของเขากลับรู้สึกมีความสุข นี่เป็นการแสดงว่าผู้หญิงคนนี้เชื่อมั่นในตัวเขา เชื่อว่าเขาจะตามมาถึงที่นี่ เชื่อว่าเขากำลังรอนางการรู้ใจกันระหว่างของคนทั้งสองฝ่ายก็มาถึงขั้นที่ใจตรงกันโม่จุนทันใดนั้นก็ส่งเสียงผิวปากยาวออกไป เสียงก้องยิ่งกว่าอะไร ราวกับเสียงพลุไฟสัญญาณเซวียนหยวนเชาซึ่งอยู่ในตำหนักพอได้ยินเสียงผิวปากก็สีหน้าเปลี่ยนไปในทันที ส่วนมู่จิ่วซีก็หัวเราะเฮฮาเสียงดังขึ้นมา"เซวียนหยวนเชา เจ้าแพ้แล้ว!" มู่จิ่วซีพอพูดจบก็พุ่งทะยานขึ้นมาอย่างรวดเร็ว"ยิง ยิงนางให้ตาย!" เซวียนหยวนเชาตะโกนเสียงดังในทันที ส่วนเขาก็ทะยานขึ้นไปกลางอากาศทั้งตัวขึ้นไปยังยอดอาคาร ธนูในมือถูกง้างจนสุดสายในพริบตาแน่นอนว่าเขาเล็งไปยังทิศของโม่จุน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 425
"ซีเอ๋อร์" โม่จุนพุ่งทยานเข้ามาหา เขาเห็นเซวียนหยวนเชาพาลูกน้องชายชุดดำหนีไปแล้ว ทว่าเขาไม่ได้ตามไปแต่กลับรีบตามหามู่จิ่วซี เขาก้มมองจากยอดอาคารก็เห็นเงาคนกำลังลงมือสังหารคนอยู่ภายในเรือนเลือดสดๆ ย้อมเป็นสีแดงไปทั่วทั้งเรือนขนาดใหญ่ ด้านในมีชายชุดดำจำนวนนับไม่ถ้วน โม่จุนลองนับดูคร่าวๆ มีอยู่ประมาน 30-40 คน ทั้งหน้าทั้งตัวทั้งแขนของมู่จิ่วซีล้วนเต็มไปด้วยเลือด ราวกับว่าคลานออกมาจากนรกนางยังคงเข่นฆ่าไม่หยุด นางกำลังจะฆ่าพวกชุดดำที่เหลืออยู่ทิ้งให้หมดราวกับว่าไม่อาจหยุดได้เสียงเรียกซีเอ๋อร์ไม่อาจทำให้นางหยุดยอมแพ้จากเป้าหมายพวกชุดดำต้องการจะหนีแต่ก็ล้วนหนีไม่รอด ทั้งมีดบิน กริช ดาบวงพระจันทร์และแส้ ราวกับว่ามู่จิ่วซีมีวิธีในการใช้หยุดรั้งพวกเขาไม่ให้หนีได้"ซีเอ๋อร์!" โม่จุนรีบกระโจนเข้าไปพร้อมกับสังหารพวกชุดดำที่ตกใจและต้องการจะหนี จากนั้นก็หันมองมู่จิ่วซีอย่างกังวลและเป็นห่วงมู่จิ่วซียืนนิ่งพร้อมกับแหงนหน้าขึ้นมา ในแววตาทั้งสองข้างล้วนเป็นสีเลือด กลิ่นอายดำมืดรอบตัวอันครุกรุ่นทำเอาหัวใจของโม่จุนต้องสั่นสะท้านเหมือนกับตอนนั้นที่เขาถูกศัตรูล้อมเอาไว้ ตอนทุ่มกำลังฝ่าวงล้อม ด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 426
"เกรงว่าจะหมดบุญไม่รอดเสียมากกว่า...""ถุย ปากเสีย คุณหนูใหญ่มู่เป็นถึงความภาคภูมิใจของแคว้นเกาอวิ๋น อย่าพูดซี้ซั้ว! ระวังข้าจะตบปากเจ้าให้""ใช่ๆๆ คุณหนูใหญ่มู่จะต้องไม่เป็นอะไร เรื่องที่เกิดกับนางล้วนเป็นปาฏิหาริย์ ครั้งนี้ก็จะต้องมีปาฏิหาริย์เช่นกัน"ทุกคนของแคว้นเกาอวิ๋นต่างรู้ชื่อเสียงเรียงนามของมู่จิ่วซี ไม่สิ ต้องบอกว่าตำนานมากกว่า!ทางด้านของโม่จุนก็อุ้มมู่จิ่วซีทะยานกลับไปยังพระราชวังโดยตรง เพราะหมอที่เก่งกาจนอกจากมู่จิ่วซีแล้ว ก็คือแพทย์หลวงของราชวงศ์ส่วนโม่จุนตอนนี้ไม่กล้าจะใช้รถม้าเพราะกลัวว่าความเร็วจะช้า เขาตอนนี้เหมือนม้าป่าที่ปลดบังเหียนออกและกำลังทะยานท่ามกลางยอดอาคารในพระนครตลอดทางถูกทหารตรวจตราของกรมพระราชวังนครบาลพบเข้าพร้อมกับตามเข้ามาต่อว่า แต่ก็ถูกโม่จุนปรามไปคำและถอยออกไปจากนั้นใต้เท้าโจวเหยาแห่งกรมพระราชวังนครบาลก็ทราบอย่างรวดเร็วว่ามู่จิ่วซีบาดเจ็บสาหัส สลบไม่รู้สึกตัวอยู่ในสถานการณ์ขั้นวิกฤติ ทำเอาเขาตกใจหน้าซีดพร้อมกับรีบให้คนไปรายงานมู่เทียนซิง เย่อู๋เหิงและคนอื่นๆพร้อมกับสั่งให้คนไปรายงานแจ้งฮั้วอวิ๋นเทียนเจ้าสำนักแห่งหอดาราจันทราโจวเหยาเห็นว
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 427
โม่จุนมองฮั้วอวิ๋นเทียนที่กระวนกระวายจนเหงื่อไหลออกมาเต็ม ในใจถึงขั้นเรียกได้ว่าปวดร้าว"ไม่ต้อง ในวังล้วนมีของทุกอย่าง ต่อให้ไม่มี ข้าเองก็มี" โม่จุนไม่อยากให้มู่จิ่วซีใช้ของฮั้วอวิ๋นเทียนชายคนนี้เป็นห่วงมู่จิ่วซีมากเกินไปแล้วไหม?หรือว่าชอบมู่จิ่วซีเข้าให้แล้ว?ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้เขามีผู้หญิงที่ชอบชื่อว่าเยียนเอ๋อร์ แม้ว่าจะตายไปแล้ว แต่คงจะไม่ตกหลุมรักครั้งใหม่เร็วขนาดนี้หรอกใช่ไหม?โม่จุนคิดในใจ ฮั้วอวิ๋นเทียนกลับพูดออกมาอย่างเย็นชา : "ตอนนี้ใช่เวลามาคิดเล็กคิดน้อยเรื่องนี้งั้นเหรอ? จิ่วซีเป็นยังไงบ้าง? ทำไมถึงได้บาดเจ็บสาหัส? อันตรายไหม?"โม่จุนไอออกมาเบาๆ พอเห็นใบหน้ามากมายที่กำลังกังวลมู่จิ่วซียิ่งกว่าอะไร ในใจของเขาก็ไม่ได้รู้สึกดีตอนเขาเองบาดเจ็บสาหัสก็แทบไม่เคยเห็นคนพวกนี้มาเยี่ยมเขาเลย!"เรื่องในคืนนี้เดิมทีถูกเก็บไว้เป็นความลับสุดยอด" โม่จุนเริ่มเล่าตั้งแต่พระมเหสีเลี่ยวมาที่กรมพระราชวังนครบาลเพื่อขอร้อง"อะไรนะ! ทำไมถึงต้องเอาซีเอ๋อร์ของข้าไปแลกกับท่านอ๋องหกด้วย!" มู่เทียนซิงพอได้ยินก็โมโหขึ้นมา ชีวิตของท่านอ๋องนั้นสำคัญ แล้วชีวิตลูกสาวสุดที่รักของเขาไม่สำคัญ
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
