Share
บทที่ 192
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 193
"ทำไมไม่ไปอีกล่ะ?" มู่เทียนซิงเห็นว่าลูกสาวของเขาแปลกออกไป นางเอาแต่จ้องไปที่ภาพนั้น เขาไม่รู้จะร้องไห้ดีหรือหัวเราะดีพร้อมกับถามออกไป"ฮาๆๆ...ข้ารู้แล้ว ข้ารู้แล้ว! ฮาๆๆ..." มู่จิ่วซีจู่ๆ ก็ดีใจหัวเราะเสียงดังออกมา สภาพของนางทำเอามู่เทียนซิงตกใจสะดุ้งผู้หญิงสามารถหัวเราะเสียงดังตามอำเภอใจขนาดนี้ได้เลยเหรอ? คิดว่าเป็นผู้หญิงบ้าเสียสติซะอีกมู่เทียนซิงถึงแม้จะคิดว่าลูกสาวเขาเองได้เปลี่ยนไปมาก แต่ไม่คิดว่าจะห่างไกลจากความเป็นกุลสตรีขนาดนี้ ไม่ว่าจะทำอะไรพูดอะไรล้วนหยาบคายยิ่งกว่าผู้ชายอีก"เจ้ารู้อะไร?" มู่เทียนซิงอดไม่ไหวกับเสียงหัวเราะปีศาจแบบนี้"ท่านพ่อ พระไตรปิฎก มันคือประปิฎก!" มู่จิ่วซีดีใจจนไปคว้าแขนของมู่เทียนซิงข้างที่ได้รับบาดเจ็บขึ้นมาเขย่า"เจ็บๆๆ!" มู่เทียนซิงเจ็บจนร้องออกมา นี่ใช่ลูกสาวตัวน้อยของเขาหรือเปล่าเนี่ย แสบเกินไปแล้ว"อ่อๆ ฮิๆ ท่านพ่อ ท่านพ่อเห็นพระไตรปิำกสีทองนั่นไหม?" มู่จิ่วซีปล่อยพ่อของนางและเดินไปหน้ารูปภาพนั้นจากนั้นนางก็หยิบกระดาษข้อความที่ค้นเจอในห้องของจินเป้ยก่อนหน้านี้ออกมา"ฮิๆ กระดาษแผ่นสีเหลี่ยมจตุรัส ตัวเลขพวกนี้ทั้งจำง่ายและหาเจอได้ง่าย
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 194
"เจ้าอยากพูดถึงป้าสะใภ้รองของเจ้าสินะ?" ความสว่างบนใบหน้าอันแก่ชราของมู่เทียนซิงก็มืดหม่นลงมุมปากของมู่จิ่วซีกระตุก มู่เทียนซิงก็ถอนหายใจและกล่าวออกมา : "ขนาดจ้วงชิงเหมยยังเป็นไส้ศึก หากป้าสะใภ้รองเจ้าเป็นไส้ศึก พ่อเองก้พอจะเข้าใจ เพียงแต่...""ป้าสะใภ้รองจะใช่ไส้ศึกหรือไม่ คืนนี้ข้าไปที่กรมพระราชวังนครบาลก็จะได้รู้แล้ว" มู่จิ่วซีเอาเรื่องที่นางพาลู่เวยหย่าและป้าจ้าวไปที่กรมพระราชวังนครบาลเพื่อไปพบมู่หยางชุนเล่าให้ฟังขอเพียงไส้ศึกสองคนนั้นที่รอดมาได้ตายมาในวันนี้ รองอธิบดีหวางชิว ผู้ช่วยเจียงจื้อหมิง ป้าจ้าวและลู่เวยหย่าทั้งหมดก็จะถูกรวบกวาดเรียบในคราวเดียว"ซีเอ๋อร์ หากเจ้าคิดว่าป้าสะใภ้รองเป็น...หลังจากนี้เจินจูกับหยางชุนจะทำอย่างไร?" ดวงตาชราภาพของมู่เทียนซิงก็แดงขึ้นมา"ท่านพ่อ พวกเขายังคงเป็นลูกของท่าน เชื่อว่าพวกเขาจะต้องเข้าใจความสำคัญของเรื่องนี้ หยางชุนข้ายังพอส่งเขาเจ้าไปที่ค่ายทหารได้ ฝึกฝนเขาให้ดี ลูกชายของท่านแม่ทัพจะต้องไม่ไร้ประโยชน์เด็ดขาด!" มู่จิ่วซีกล่าวมู่เทียนซิงพยักหน้า มู่จิ่วซีก็กล่าวออกมาอีกครั้ง : "ส่วนเจินจู นางเป็นคนขี้กลัว แค่พูดคุณและโทษให้นางฟัง ใ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 195
มู่จิ่วซีที่เำิ่งจะลุกขึ้นมาก็รีบนั่งกลับลงไปอีกครั้งและพูดอย่างสงสัย : "เหอะ นางคงจะเป็นห่วงเจ้ามากเลยล่ะสิ?"โม่จุนรู้ว่านางจะต้องเหน็บแนมเขาก็เลยรีบพูดขึ้นมา : "ก็แค่มาดูว่าข้าบาดเจ็บสาหัสหรือไม่ ลงจากเตียงได้หรือยังไง ไม่ได้คุยอะไรกันอย่างอื่น""ไม่มีอะไรอื่นจริงๆ หรอ?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วโม่จุนพอเห็นแววตาดูถูกของนางก็ยิ้มกล่าวในทันที : "จิ่วซี เจ้าอคติกับเซียวหลิงเย่ว์มาก""มากบ้ามากบออะไร!" มู่จิ่วซีกรอกตาพร้อมกับกล่าว "ผู้หญิงไม่ใช่ผู้หญิงดีอะไร ข้าเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเจ้าถึงได้ตาบอกขนาดนี้ เจ้ากับนางมีอะไรกันแน่ถึงได้ปกป้องนางนัก?""ไม่ใช่ว่าปกป้องนาง แต่ว่าแค่มีบางเรื่องที่ข้าเองก็ลำบากใจ ต้องคิดถึงข้อดีข้อเสีย" โม่จุนกล่าวอย่างอึดอัดใจ"เรื่องอะไร? บอกข้าไม่ได้หรือไง? ถ้าไม่บอกข้า ข้าก็จะคิดว่าเจ้าเป็นห่วงนางตลอด นางคือแสงจันทร์สีขาวของเจ้า ดังนั้นเจ้าก็เลยปกป้องนางเสมอ" มู่จิ่วซีอยากจะรู้ถึงปัญหาเรื่องนี้มาโดยตลอดโม่จุนก็โกรธจนไอออกมา ดวงตาสีดำทมิฬมองเขาและกล่าวออกมา : "อย่าพูดจาดซี้ซั้ว ไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดแบบนั้น""แล้วมันแบบไหน? ไม่ใช่แค่ข้าคนเดียวที่คิดแบบนี้ พ่อข
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 196
มู่จิ่วซีกล่าว : "มันขึ้นอยู่กับว่าเป็นความลับมากขนาดไหนและจำทำร้ายคนมากกี่คน"โม่จุนอีกนิดก็แทบโกรธจนกระอักออกมาเป็นเลือด จนเขากรอกตามองมู่จิ่วซีมู่จิ่วซีอีกนิดก็เกือบจะหลุดขำออกมาท่านผู้สำเร็จราชการแทนที่สูงศักดิ์กลับมากลอกตามองนาง ถ้าเอาไปพูดคาดว่าคงจะคงไม่ใช่ใครเชื่อว่าจะเป็นไปได้"เล่าสิ อย่ามัวยืดยาด เป็นผู้ชายรึเปล่า ข้ายังต้องไปจับตัวการใหญ่ที่กรมพระราชวังนครบาลอีก" ที่มู่จิ่วซีพูดว่าตัวการใหญ่ก็คือหวางชิวนางมีสัญชาติญาณอย่างแรงกล้า ว่าหวางชิวคนนี้จะต้องมีปัญหาโม่จุนมองออกไปยังท้องฟ้านอกหน้าต่าง จากนั้นก็กังวลและพูดขึ้นมา : "เจ้าระวังตัวด้วย พาคนไปด้วยสักหน่อย วนยุทธของหวางชิวเองก็ไม่ได้แย่"โม่จุนเหมือนจะรู้ว่ามู่จิ่วซีพูดถึงหวางชิว"พอได้แล้ว ข้าอุตส่าห์ช่วยปกป้องเจ้ามาแล้ว เจ้ายังไม่ไว้ใจข้าอีก ถ้าเจ้าไปยิ่งไม่ปลอดภัยกว่าข้าไปเองเสียอีก" มู่จิ่วซีก็ชมตัวเองความกังวลใจของโม่จุนก็หายไปเพราะความหงุดหงิด ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยมีช่วงเวลาที่อ่อนโยนนุ่มนวลเลย เขาเองเป็นห่วงนางไม่รู้เลยหรือไง?"ถ้าไม่บอกความจริงข้า งั้นข้าไปแล้วนะ" มู่จิ่วซีอดทนไม่ไหวอีกต่อไป"บอกแล้ว" โ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 197
โม่จุนยิ้มขมขื่นและกล่าว : "ไม่รู้สิ นี่ก็ห้าปีแล้วที่ไม่ได้ข่าวของเขา""หา? ไม่เคยกลับมาเลยเหรอ? ไม่มีเขียนจดหมายพูดคุยกันเลยเหรอ?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างประหลาดใจโม่จุนยังคงส่ายหัว : "ข้ากับพระพันปีหลวงต่างก็สงสัยว่าอาจจะไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ไม่อย่างงั้นเรื่องกบฎครั้งใหญ่เมื่อสามปีที่แล้วในแคว้นเกาอวิ๋น เขาทำไมถึงไม่กลับมาช่วยพระพันปีหลวงกับข้าเลย?""ก็เป็นไปได้" มู่จิ่วซีพยักหน้า "แต่ว่าข้าไม่เข้าใจ ว่าทำไมเขาถึงต้องศัลยกรรมใบหน้าของเซียวหลิงเย่ว์?""ตัวตยที่แท้จริงของเซียวหลิงเย่ว์คือองค์หญิงเจ็ดของราชวงศ์แคว้นซีเย่ว์" ประโยคนี้ของโม่จุนทำให้มู่จิ่วซีถึงกับหายใจเข้าดังเฮือกนางไม่คาดคิดเลยว่าเซียวหลิงเย่ว์ตัวจริงจะเป็นองค์หญิงมู่จิ่วซีในใจก็คิดว่าเรื่องตัวตนที่สลับซับซ้อนแบบนี้ไม่ใช่ว่าควรเป็นนางที่ทะลุมิติข้ามเวลาไม่ใช่เหรอ?"ตอนนั้นราชวงศ์แคว้นซีเย่ว์มีสงครามภายในที่รุนแรง มีคนต้องการที่จะฆ่านาง ปรมาจารย์ก็บังเอิญผ่านทางมาช่วยนางไว้ ตอนนั้นนางอายุได้แค่ห้าขวบ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่านางจะยังจำตัวตนของนางเองได้ไหม""เพียงแต่ว่าหลังจากปรมาจารย์รับนางไว้เป็นลูกสาว เขาก็รู้สึก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 198
"ไม่ได้บอก ถึงอย่างไรก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ว่านางคงจะไม่มีวรยุทธ" โม่จุนรู้สึกว่าตัวเองโง่เล็กน้อยเขาไม่เคยคิดถึงจุดนี้มาก่อน พเขาเห็นมู่จิ่วซีถลึงตาสองข้างอย่างโมโหจนกลมโตมาที่เขา เขาก็รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวขึ้นมา"คงจะ? โม่จุน เจ้าคือท่านผู้สำเร็จราชการแทน ทำไมเจ้าถึงได้ใจกว้างขนาดนี้!" มู่จิ่วซีอดไม่ได้ที่จะเหน็บแนมเขาโม่จุนได้แต่มองนางไม่พูดอะไร เขาไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ เพราะคือลูกสาวบุญธรรมของปรมาจารย์ และก็ไม่เคยทำร้ายเขามาก่อน ดังนั้นเขาก็เลยไม่ได้ใส่ใจ ถึงอย่างไรทั้งสองคนทุกครั้งที่พบกันก็จะเคารพกันและกันเหมือนทหาร"พอพูดแบบนี้ เซียวเจี้ยนก็จะไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของนางแล้ว" มู่จิ่วซีถอนหายใจออกมา "เอาล่ะ ข้าทราบแล้ว ถึงอย่างไรไอคนๆ นี้ก็ไม่ใช่คนดีอะไร ส่วนเซียวหลิงเย่ว์ข้าจะไม่ทำอะไรกับนาง ข้าจะรอนางเผยธาตุแท้ออกมา แต่หากข้าเจอเซียวเจี้ยนอีกครั้ง ข้าจะต้องจับเขาให้ได้"โม่จุนถึงกับหนังตากระตุก เขาเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ได้แต่พยักหน้ามู่จิ่วซีได้กลับออกไปในที่สุด ในใจก็ได้แต่ระงับความโกรธ นางก็แค่ตกใจเล็กน้อยกับตัวตนของเซียวหลิงเย่ว์ก็เท่านั้นแต่ไม่ว่า
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 199
องครักษ์คนหนึ่งได้พุ่งเข้ามาในห้อง ในมือได้ถือกล่องใบหนึ่งพร้อมกับรีบพูดขึ้นมา : "ใต้เท้า ของชิ้นนี้เราพบในห้องของหวางชิว มันถูกเอาไว้ในรูด้านหลังกำแพงขอรับ"โจวเหยารีบรับเอามา มู่จิ่วซีพอเห็นว่าเจาต้องการจะเปิดออก นางก็รีบพูดเตือนออกไปทันที : "ระวังด้วย"โจวเหยาสีหน้ากังวลขึ้นมาและก็ค่อยๆ เบามือเปิดช้าๆ อย่างระมัดระวัง ก็เห็นด้านในมีแค่ขวดหยกสีขาววางเอาไว้สองขวด ไม่ได้ใหญ่ ขนาดขวดมีความสูงประมาณแค่นิ้วหัวแม่มือโจวเหยาค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา เขาหยิบขวดหยกขึ้นมาและเปิดออกดู ทันใดสีหน้าเขาก็แย่อย่างมาก ใบหน้าเขาบิดเบี้ยวขึ้นมา สีหน้าอย่างกับอยากจะโยนขวดนั้นทิ้งไปจมูกของมู่จิ่วซีก็ได้กลิ่นคาวเลือดนั้นขึ้นมาทันที นางรีบเอาขวดหยกในมือของเขามาพร้อมกับบีบปิดจมูกแล้วมองลงไปในขวด"ที่แท้ก็เป็นเขา แมลงระยางเลือด!" มู่จิ่วซีพูดยืนยันมั่นใจออกมาทันที "ออกหมายจับเขา สั่งให้ออกตามจับกุมทั้งเมือง! เราจะต้องจับปลาตัวใหญ่นี้เอาไว้ให้ได้! หลิวฮั่ว เจ้ารีบไปแจ้งท่านผู้สำเร็จราชการแทนให้ทราบที"มู่จิ่วซีต้องการให้ทหารมังกรดำตามจับกุมเขา ถึงอย่างไรหวางชิวคนนี้ก็ไม่ได้อ่อนแอหลิวฮั่วได้รับคำสั่งเสร็
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 200
นางบอกแค่ว่านางมีประโยชน์ก็แค่เรื่องบนเตียง เจียงจื้อหมิงพูดกับน้อยครั้งมาก ดังนั้นเจียงจื้อหมิงจึงหนีไปโดยที่ไม่ได้พานางไปด้วยมู่จิ่วซีก็หาวออกมา นางผิดหวังจริงๆ แต่นางเองก็ไม่ได้พูดอะไร ทุกคนต่างตั้งใจทำงานแล้วนางก็กำลังคิดว่าจะกลับไปดีหรือว่าไปสอบปากคำเถ้าแก่หลิวดี"คุณหนูใหญ่!" เหอเฟิงจู่ๆ ก็วิ่งเข้ามาและพูดกล่าว "องครักษ์อาเหยามาถึงแล้ว""หรอ?" มู่จิ่วซีก็รีบเดินออกมา นางก็เห็นอาเหยาพูดด้วยสีหน้าดีใจ "คุณหนูใหญ่ มีข่าวดีขอรับ คุณท่านจับเซียวเจี้ยนได้แล้ว!""อะไรนะ!" ใบหน้างดงามของมู่จิ่วซีก็ตกตะลึงขึ้นมา "ท่านพ่อข้านี่เอาเรื่องเลย แข็งแกร่งขนาดนั้นเลย? เขาตอนนี้อยู่ไหน?"มู่จิ่วซีคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าท่านพ่อของนางเองจะจับเซียวเจี้ยนไว้ได้ นางคิดว่าหลังจากเซียวเจี้ยนหนีจากร้านเฟิงเหอไปแล้ว เขาคงจะกลบดานหลบพักหนึ่ง"เขาตอนนี้อยู่ในมือของใต้เท้าเย่ที่ศาลต้าหลี่ขอรับ ทั้งสองร่วมมือกันจับกุม แต่ว่าคุณท่านบาดเจ็บอีกแล้ว" สีหน้าของอาเหยาก็เปลี่ยนเป็นขมขื่นขึ้นมา"อาเหยา ลำดับการรายงานของเจ้าแบบนี้คือพร้อมเตรียมมาโดนตีใช่ไหม? เซียวเจี้ยนสำคัญกว่าหรือท่านพ่อของข้าสำคัญกว่า! รีบไปเร็
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
