Share
บทที่ 200
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 201
หนุ่มรูปงามอย่างใต้เท้าเย่ก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เขากล่าวพร้อมกับยิ้มจางๆ : "ไม่ได้บาดเจ็บขอรับ ประเด็นคือท่านพ่อของเจ้าเก่งกาจมาก ข้าน้อยไม่มีโอกาสแม้จะลงมือ""คำพูดของเจ้า อันที่จริงหากเจ้าไม่ได้ดักที่ปากทางเอาไว้ ข้าเองก็คงจับเขาเอาไว้ไม่ได้ ฮาๆๆ" มู่เทียนซิงยิ่งดีใจมากขึ้นไปอีกมุมปากของมู่จิ่วซีก็กระตุกขึ้นมาเบาๆ พอนางดูบาดแผลของเขาแล้วเห็นว่าไม่ได้สาหัสอะไรก็เบาใจลงมาได้"เซียวเจี้ยนล่ะ? อย่าปล่อยให้เขาฆ่าตัวตายไปได้""ใฟันของเขาไม่ได้มียาพิษ" เย่อู่เหิงรีบกล่าวออกมา "เขาอยู่ในห้องทรมาน รอเจ้ามาสอบปากคำอยู่""ไม่มียาพิษ?" มู่จิ่วซีขมวดคิ้ว "นั่นบ่งบอกว่าเขาไม่ใช่ไส้ศึก ถ้าเป็นไส้ศึกจะต้องมีพิษซ่อนอยู่ นี่จะต้องเป็นกฎขององค์กร""เซียวเจี้ยนอย่างน้อยก็เป็นคนตระกูลเซียว ขนาดกบฎก็ยังกล้า เขาไม่จำเป็นต้องเป็นไส้ศึกอยู่แล้วปะ" ความเข้าใจของมู่เทียนซิงหยาบกระด้างผิวเผินอย่างมาก"ประเด็นคือไม่ใช่ว่าวันนี้ได้เห็นเขาไปที่ร้านเฟิงเหอไม่ใช่หรือไง? อันที่จริงเถ้าแก่หลิวคือไส้ศึกของแคว้นเป่ยจิ้นอย่างไม่ต้องสงสัย เซียวเจี้ยนหากไม่ใช่ไส้ศึก ทำไมถึงต้องไปที่ร้านนั้นด้วย? หรือว่าจะบังเอิญขนา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 202
คำพูดของมู่จิ่วซีทำให้เย่อู่เหิงถึงกับยิ้มออกมา มีใครเขาถามคำถามแบบนี้ด้วยงั้นเหรอ?ดวงตาของเซียวเจี้ยนก็หรี่ลง จากนั้นเขาก็หลับตาราวกับกำลังครุ่นคิด"เซียวเจี้ยน เจ้าเดิมทีก็เป็นกบฏ เมื่อจับเจ้าได้ก็สามารถประหารได้ทันที วันนี้ถ้าไม่ใช่ข้าที่มาหา ให้โอกาศเจ้าได้รอดชีวิต เจ้าไม่มีวันได้ออกจากที่นี่ไปชั่วชีวิตแน่นอน ดังนั้นเจ้าคิดว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเจ้าจะช่วยเจ้าได้งั้นเหรอ? หากช่วยเจ้าไม่ได้ งั้นเจ้าจำเป็นต้องเอาชีวิตต้องไปทิ้งเพื่อคนที่อยู่เบื้องหลังเจ้าด้วยงั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีค่อยๆ เอื้อนเอ่ยออกมาเซียวเจี้ยนก็เงยหน้าขึ้นมามองมู่จิ่วซีทันทีพร้อมกับพูดเสียงต่ำ : "มู่จิ่วซี เจ้าต้องสาบาน! ว่าหลังจากที่ข้าพูดไปแล้ว เจ้าจะต้องปล่อยข้าไปจริงๆ""ไม่มีปัญหา ข้าสาบาน ข้ามู่จิ่วซีจะปล่อยเจ้าไปแน่นอน ส่วนว่าหลังจากนี้เจ้าจะถูกจับมาอีกหรือไม่ ก็ต้องขึ้นอยู่กับความสามารถของเจ้าเองแล้ว" มู่จิ่วซียักไหล่"ได้ ข้าจะบอกเจ้าคนที่บงการอยู่เบื้องหลัง เจ้าจะต้องคิดไม่ถึงเลยล่ะ" เซียวเจี้ยนเหลือบมองเย่อู่เหิงแวบหนึ่ง "เขาอยู่ฟังได้ด้วยเหรอ?""แน่นอว่าใต้เท้าเย่อยู่ฟังได้ ส่วนคนอื่นออกไปก่อน!" มู่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 203
เซียวเจี้ยนตอนที่ถูกมู่เทียนซิงจับตัวมาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ว่าไม่ได้สาหัสมากพอเขาหลังจากถูกมู่จิ่วซีปล่อยตัวออกมา เขาก็นั่งยองอยู่ที่พื้นพักหนึ่งถึงจะค่อยๆ ลุกยืนขึ้นมาได้"เจ้าไปได้แล้ว" มู่จิ่วซีพอพูดจบก็กำลังหลังหันเตรียมที่จะออกไปก่อนเซียวเจี้ยนมองเย่อู่เหิงแวบหนึ่ง ราวกับว่ากลัวเขาจะเสียดายพลาดโอกาส ก็เลยหยิบดาบที่ไว้ใช้ทรมานและเดินออกไปที่ประตูภายในห้องทรมานมีเจ้าหน้าที่หันมามองเขาจำนวนมาก ราวกับว่าไม่อยากจะเชื่อในสายตา ว่าทำไมผู้กระทำผิดตัวฉกาจถึงได้ถูกปล่อยตัวออกมา?เซียวเจี้ยนราวกับเบาใจลงมาได้บ้าง ฝีเท้าของเขาก็รีบสาวเร็วขึ้นทันทีพออกมาจากห้องทรมาน ก็เป็นเรือนใหญ่ของศาลต้าหลี่ เซียวเจี้ยนตรงไปที่ประตูใหญ่อย่างรวดเร็วทันใดนั้นเย่อู่เหิงก็ยกมือขึ้นมา รอบด้านก็มีคนโผล่ปรากฎออกมาล้อมรอบเซียวเจี้ยนเอาไว้"เย่อู่เหิง! เจ้าหมายความว่ายังไง?" เซียวเจี้ยนกล่าวอย่างโมโห จากนั้นก็หันไปหามู่จิ่วซี พบว่ามู่จิ่วซีไม่อยู่แล้วเย่อู่เหิงยิ้มออกมาอย่างเย็นชาและกล่าว : "คุณหนูใหญ่มู่สัญญาว่าจะปล่อยเจ้า นั่นก็เป็นแค่คำอนุญาตจากนาง ข้าไม่ได้พูดว่าจะปล่อยเจ้าออกไป""เจ้า!" เซี
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 204
เขาเห็นเพียงป้าจ้าวได้ตายไปแล้ว ส่วนภายในห้องของมู่เจินจู มู่จิ่วซีก็ได้ตะโกนดังออกมา : "รีบไปเอากล่องยามา!"มู่เทียนซิงวิ่งพุ่งออกไปอย่างกับหอก อีกนิดเขาก็เกือบสะดุดล้มลง ยังดีที่องครักษ์ได้ช่วยพยุงเขาเอาไว้ไม่นานนักเขาก็มาถึงหน้าประตูห้องของมู่เจินจู ก็เห็นรอยเลือดกระจายอยู่ทั่วพื้น เป็นเลือดที่เยอะอย่างมาก จนเขาตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นในสายตาส่วนมู่เจินจูก็นอนอยู่บนพื้น พร้อมกับตาที่เหลือกจนขาวทั้งสองข้าง นางชักกระตุกเกร็ง จนเขาไม่อยากจะเชื่อในสายตา"เจินจู!" มู่เทียนซิงตะโกนออกมา ทันใดนั้นขาสองข้างก็ยืนอย่างไม่มั่นคง และล้มลงทั้งยืนองครักษ์ก็ถูกเขาล้มตัวใส่จนล้มไปตามๆ กัน มู่เทียนซิงรีบคลานมาอยู่ตรงหน้าของมู่เจินจู"ท่านพ่อ ท่านอย่าเพิ่งร้อนใจ เจินจูยังมีลมหายใจ" มู่จิ่วซีกำลังฝังเข็มให้มู่เจินจู โชคดีที่นางมาพบ และก็โชคดีที่นางพกห่อเข็มไว้กับตัวภายในห้องไม่เห้นแม้แต่เงาของลู่เวยหย่า ผู้หญิงคนนี้คงรู้ว่าตัวเองถูกเปิดเผยตัวตน ก็เลยวางยาพิษฆ่าป้าจ้าวและก็ฆ่ามู่เจินจู ส่วนตัวเองก็หนีหายไปมู่เทียนซิงรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นจนน้ำตาไหลพราก องครักษ์รีบเข้ามากล่าว : "หาค้นทั้ง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 205
สติของมู่จิ่วซีสั่นคลอนและเอ่ยกล่าวออกมา : "ลุงมู่ นี่คืออะไร?""คุณหนูใหญ่ นี่คือของๆ ฮูหยินรอง" ลุงมู่รีบยื่นไปให้มู่จิ่วซี "เมื่อก่อนนานมากแล้ว ข้าเคยเห็นฮูหยินรองวางเอาไว้ใต้ก้นกล่องของที่เก็บยาสมุนไพร และก็ยังล็อคเอาไว้ด้วย ข้าเองก็นึกว่าเป็นวัตถุดิบยามุนไพรมูลค่าแพง พอข้านึกขึ้นมาได้ ข้าก็ทุบเปิดออกมา แต่ว่าด้านในกลับไม่ใช่วัตถุดิบยาสมุนไพร"มู่จิ่วซีเปิดกล่องนั้นออก ภายในมีกระดาษสีเหลืองอยู่แผ่นหนึ่ง อีกทั้งบนกระดาษทั้งหมดล้วนเป็นตัวเลข"นางเอาของแบบนี้มาใส่ไว้ในที่เก็บยาสมุนไพรเนี่ยนะ?" มู่จิ่วซีรู้สึกตกตะลึง"ฮูหยินรองเป็นคนจัดการที่เก็บยาสมุไนพร อีกอย่างวัตถุดิบยาสมุไนพรที่มีมูลค่าก็ล็อคเอาไว้ทั้งหมด กุญแจก็อยู่ในมือของฮูหยินรอง กล่องนี้ถูกเอาไว้มุมลึกล่างสุด แทบจะมองไม่เห็น และก็ไม่ได้เขียนวัตถุดิบยาสมุนไพรด้วย" ลุงมู่กล่าว "คุณหนูใหญ่ ไม่ทราบว่าของสิ่งนี้มีประโยชน์รึเปล่า?""มี มีประโยชนืแน่นอน นางคงไม่มีเวลาได้นำเอาติดตัวไปด้วย" มุมปากของมู่จิ่วซีก็ยิ้มขึ้นมาอย่างเยือกเย็น จากนั้นนางก็หยิบภาพพระไตรปิฎกสีทองอันนั้นจากร้านเฟิงเหอออกมาและก็เอาออกมาใช่ตรงนั้นทันที นางเอ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 206
"จ้วงชิงเหมยกับสวีหยางเป็นยังไงบ้าง?" มู่จิ่วซีถาม"สวีหยางถูกอัครมหาเสนาบดีไป๋ทรมานจนตายไปแล้ว ได้ยินมาว่าถูกดาบกรีดเนื้อออกไปเรื่อยๆ จนตายในที่สุด" โม่จุนตอนที่ได้ยินลูกน้องรายงานมาก็ตกใจจนสะดุ้งเหมือนกัน"ข้าพอจะเข้าใจอัครมหาเสนาบดีไป๋ที่ทำแบบนี้ ลูกชายเขาถูกสวีหยางฆ่า เขาคงไม่ได้ที่อยากจะทรมานสวีหยางด้วยการพันมีดหมื่นแล่" มู่จิ่วซีก็ได้แต่ถอนหายใจในใจ "ได้ระบายความโกรธก็ดีเหมือนกัน ไม่งั้นใต้เท้าอัครมหาเสนาบดีเกรงว่าคงทนไม่ไหวแน่ จ้วงชิงเหมยล่ะ?""นางยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็ใกล้แล้วล่ะ" โม่จุนกล่าว "มีข่าวป้าสะใภ้รองลู่เวยหย่าของเจ้าบ้างไหม?""ไม่มีเลย ผู้คนนี้ฉลาดยิ่งกว่าจ้วงชิงเหมย" มู่จิ่วซีกลุ้มใจ "คราวนี้ข้าประมาทไป เห็นได้ชัดว่าข้าจับนางเป็นๆ ได้"โม่จุนมองไปที่นางที่กำลังโทษตัวเองและกล่าว : "จิ่วซี เจ้าอย่าโทษตัวเอง เจ้าได้ทำสิ่งที่พวกเราไม่สามารถทำได้ไปตั้งมากมายแล้ว แคว้นเกาอวิ๋นเป็นหนี้เจ้ามหาศาล""จ่ายเงินเดือนไหม?" มู่จิ่วซีเหลือบตามองขวางไปที่เขาโม่จุนก็รู้สึกจุดที่อกพร้อมกับพูดออกมา : "ข้ายกร้านให้เจ้าร้านหนึ่งล่ะเป็นไง?""จริงเหรอ?" ใบหน้าที่เย็นชาแต่เดิมของมู่จ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 207
โม่จุนพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ : "แคว้นเกาอวิ๋นของเราทางทิศตะวันตกติดต่อกับแคว้นซีเย่ว์ สถานการณ์ชายแดนมักจะไม่ค่อยสงบราบลื่นตลอดทั้งปี มักจะมีความขัดแย้งเกิดขึ้นมาดดยตลอด นี่ก็ใกล้จะฤดูหนาวแล้ว แคว้นซีเย่ว์จะต้องอยากแลกเปลี่ยนอาหารธัญพืชกับแคว้นเกาอวิ๋นอย่างมาก แต่ว่าอาหารธัญพืชปีนี้ของแคว้นเกาอวิ๋นก็ไม่ได้มีปริมาณสูงมากนัก""ไม่เยอะก็ไม่ต้องให้ไง ยังคิดจะต่อสู้ทำสงครามอยู่อีกเหรอ?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว "ข้าได้ช่วยเรื่องเงินเดือนทหารไปแล้วนะ""กระแอ่มๆๆ ถึงจะพูดแบบนี้ แต่หากเลี่ยงการสู้รบได้ สิ่งที่ดีที่สุดคือการไม่สู้ ไม่อย่างนั้นคนที่ต้องทนลำบากขมขื่นก็คือพสกนิกร" โม่จุนถอนหายใจมู่จิ่วซีเบ้ปากและก็กล่าว : "ที่เจ้าพูดก็ไม่เลว แต่ว่าคนพวกนี้ต้องการจะได้ประโยชน์ หรือว่าคนพวกนี้มาทุกปีเลยงั้นเหรอ? เจ้าเมื่อครู่ก็เป็นคนพูดเองว่าได้คืบจะเอาศอก"ดวงตาสีดำของโม่จุนก็ได้เหลือบมองนาง ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงได้เจ้าเล่ห์นัก?"ปีนี้ทางแคว้นเป่ยจิ้นเองก็สถานการณ์ไม่ค่อยสงบ หน้าหนาวปีนี้จะต้องหนาวมากเป็นพิเศษ แคว้นเป่ยจิ้นอันที่จริงต้องการอาหารธัญพืชมากยิ่งกว่าแคว้นซีเย่ว์ อย่างที่คาดไว้ เดือนหน้าแคว้นเ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 208
"ใช่ หากแคว้นเกาอวิ๋นเกิดอะไรขึ้น ข้าจะไปมีหน้าบอกับบรรพบุรุษยังไง" แววตาของโม่จุนก็แน่วแน่ขึ้นมา"เอาล่ะ พอพูดถึงเรื่องนี้ข้าก็ปวดหัว แต่ว่าโม่จุน เจ้านี่มันโชคดีจริงๆ แม้ว่าจะไม่สามารถสั่งทหารทำสงครามได้ แต่ว่าการจับไส้ศึก การทำเรื่องลับลมคมในอย่างการลอบสังหาร ข้าถือว่าพอจะมีฝีมืออยู่บ้าง ดังนั้นเจ้าดูแลภายนอก ข้าดูแลภายใน แคว้นเกาอวิ๋นจะต้องไม่เป็นอะไร"มู่จิ่วซีพริบตาก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นวีรบุรุษ"จิ่วซี เจ้าทำไมถึงได้ชำนาญเรื่องที่มีลับลมคมในแบบนี้?" ประโยคคำพูดของโม่จุนทำให้มู่จิ่วซีที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นวีรบุรุษก็ได้หายไปทันทีแต่พอมาคิดถึงคำอธิบายภายนอกภายในก็ทำให่รู้สึกเหมือนสามีภรรยา"กระแอ่มๆๆ นี่มันขุดคุ้ยเรื่องอดีตกันไม่ใช่เหรอ?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างดูถูก "ข้าไม่บอกเจ้าหรอก เจ้าจำไว้แค่ว่าข้าคือลูกสาวของมู่เทียนซิง คนของแคว้นเกาอวิ๋นก็พอ"โม่จุนมองไปที่นางกำลังทำท่าภาคภูมิใจและกล่าวออกมา : "พ่อของเจ้าทำสงครามเก่งมาก แต่ด้านอื่นๆ เขาไม่เก่งเท่าเจ้าซึ่งเป็นลูกสาว หรือว่าแม่เจ้าก็เป็นคนลึกลับซับซ้อน?""เจ้าอยากรู้จริงๆ งั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีหรี่ตาลงและมองเขาอย่างอันตราย
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
