Share
บทที่ 207
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 208
"ใช่ หากแคว้นเกาอวิ๋นเกิดอะไรขึ้น ข้าจะไปมีหน้าบอกับบรรพบุรุษยังไง" แววตาของโม่จุนก็แน่วแน่ขึ้นมา"เอาล่ะ พอพูดถึงเรื่องนี้ข้าก็ปวดหัว แต่ว่าโม่จุน เจ้านี่มันโชคดีจริงๆ แม้ว่าจะไม่สามารถสั่งทหารทำสงครามได้ แต่ว่าการจับไส้ศึก การทำเรื่องลับลมคมในอย่างการลอบสังหาร ข้าถือว่าพอจะมีฝีมืออยู่บ้าง ดังนั้นเจ้าดูแลภายนอก ข้าดูแลภายใน แคว้นเกาอวิ๋นจะต้องไม่เป็นอะไร"มู่จิ่วซีพริบตาก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นวีรบุรุษ"จิ่วซี เจ้าทำไมถึงได้ชำนาญเรื่องที่มีลับลมคมในแบบนี้?" ประโยคคำพูดของโม่จุนทำให้มู่จิ่วซีที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นวีรบุรุษก็ได้หายไปทันทีแต่พอมาคิดถึงคำอธิบายภายนอกภายในก็ทำให่รู้สึกเหมือนสามีภรรยา"กระแอ่มๆๆ นี่มันขุดคุ้ยเรื่องอดีตกันไม่ใช่เหรอ?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างดูถูก "ข้าไม่บอกเจ้าหรอก เจ้าจำไว้แค่ว่าข้าคือลูกสาวของมู่เทียนซิง คนของแคว้นเกาอวิ๋นก็พอ"โม่จุนมองไปที่นางกำลังทำท่าภาคภูมิใจและกล่าวออกมา : "พ่อของเจ้าทำสงครามเก่งมาก แต่ด้านอื่นๆ เขาไม่เก่งเท่าเจ้าซึ่งเป็นลูกสาว หรือว่าแม่เจ้าก็เป็นคนลึกลับซับซ้อน?""เจ้าอยากรู้จริงๆ งั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีหรี่ตาลงและมองเขาอย่างอันตราย
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 209
โม่จุนถูกนางโมโหใส่จนหนาวสั่นไปครู่หนึ่ง"เจ้าเรียกข้าว่าอะไร?" โม่จุนคิดว่าหูของตัวเองมีปัญหาได้ยินผิด"ผู้ชายชาติหมา!" มู่จิ่วซีโมโหใส่เขาออกไปตรงๆ"มู่จิ่วซี! เจ้ากล้ายอกย้อนแล้ว!" โม่จุนก็โมโหดุร้ายออกมา เขาเป็นท่านผู้สำเร็จราชการแทนที่สูงส่ง แต่กลับมาถูกนางเรียกว่าผู้ชายชาติหมา?"เจ้าอยากจะหลอกเงินข้า งั้นเจ้าก็คือผู้ชายชาติหมา ผู้ชายสารเลว!" มู่จิ่วซีไม่ได้กลัวเขาเลยแม้แต่น้อย"มู่จิ่วซี เอาสิ ในสายตาของเจ้า ข้าไม่ได้ดีไปกว่าเศษเงินของเจ้างั้นสินะ" โม่จุนโมโหจนโกรธสั่นไปทั้งตัว"โม่จุน เจ้าเข้าใจะไรผิดไปรึเปล่า? เอาตัวเองมาเียบกับเงิน? เจ้าจะยกเยินยอตัวเองสูงไปแล้วไหม?" มู่จิ่วซีรู้สึกขำกับคำพูดของเขา"เจ้า?" โม่จุนอีกนิดก็เกือบจะสำลักความโกรธ "ข้าไม่อาจเทียบกับเงินได้แล้ว?"นี่เขาเองเอาตัวเองไปเทียบกับเงินไม่ได้ยังไม่เท่าไหร่ แต่นี่ถึงขนาดที่เขาไม่มีสิทธิเอาตัวเองไปเทียบแล้วงั้นเหรอ?"เอาไปเปรียบเทียบกันไม่ได้จริงๆ มันเทียบกันไม่ได้ ระหว่างเงิน 1 ตำลึงกับเจ้า ข้าเองก็เลือกเงิน 1 ตำลึง" มู่จิ่วซีจงใจแหย่เขา ไอผู้ชายชาติหมาคนนี้คงต้องโดนสั่งสอนเสียบ้างโม่จุนโกรธจนหน้ามื
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 210
"สาวใช้ข้างกายก็คือสาวใช้คอยปรนนิบัติรับใช้ ข้าให้เจ้าทำอะไรเจ้าก็ต้องอย่างนั้น" โม่จุนสูดหายใจและกล่าวออกมา มีแค่ใบหน้าหลอเหล่าเท่านั้นที่ร้อนผ่าวอย่างผิดปกติผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจเกินไป นางไปร่ำเรียนมาจากไหนกันแน่ หรือว่าเพราะไปหอหล่านจวี๋มาหลายครั้ง?ให้ตายเถอะ ทำไมนางถึงจะมีระเบียบมารยาทกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไงนะ!"แบบนั้นคงไม่ได้ ถึงตอนนั้นเจ้าบังคับให้ข้าเอาเงินให้เจ้า เจ้าคิดว่าเป็นไปได้ไหมล่ะ?" มู่จิ่วซีเบ้ปากโม่จุนอีกนิดก็แทบจะกระอักเลือด สมองของนางเติบโตมายังไงกันแน่ ในหัวทำไมถึงมีแต่เงิน หรือว่าเงินงอกออกมาเป็นสมองให้นาง?"ก็แค่สาวใช้ตามปกติที่ทำเรื่องทั่วไป เช่นข้าไปไหนเจ้าก็ต้องติดตามไปด้วย รินช้าให้ จัดการดูแลอาหารทุกมื้อของข้า เป็นสาวใช้ที่มีความคล่องแคล่วและฉลาดเฉลียว ระยะเวลาแค่เดือนเดียว เป็นไง?"โม่จุนในใจก็คิดว่าหนึ่งเดือนนี้เขาจะกำจัดนิสัยแย่ๆ ของนางทิ้งไปซะ ให้นางได้รู้ว่าใครคือเจ้านาย และยังเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกถึงความสำเร็จพอเห็นนางภูมิใจยโสโอหังเกินไป เขาก็อยากทำให้นางอ่อนโยนประพฤติตัวดีสักหน่อย"ข้ารู้สึกว่าไม่คุ้ม" มู่จิ่วซีทำสีหน้าสงสัย
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 211
ใต้เท้าอัครมหาเสนาบดีไป๋ชินเตี่ยนแค่สงสัยโม่จุนที่เรียกซีเอ๋อร์ชื่อนี้ออกมา อีกอย่างข้างๆ ไม่ใช่ว่าก็มีสาวใช้ยืนอยู่หลายคนแล้วหรอกเหรอ? ก็ไม่เห็นว่าโม่จุนจะเรียกอะไรเลยเพียงแต่พอหันกลับมามอง ตอนที่เขาเห็นใบหน้างดงามของมู่จิ่วซีสวมชุดของสาวใช้ เขาอีกนิดก็เกือบจะล้มหงายจากบนเก้าอี้"คุณหนูใหญ่มู่? เจ้า นี่คือเจ้า?" อัครมหาเสนาบดีไป๋สะดุ้งตกใจมู่จิ่วซีก็รีบกระตุกยิ้มที่มุมปาก นางย่อตัวเคารพและกล่าว : "น้อมเคารพใต้เท้าอัครมหาเสนาบดี" จากนั้นนางก็หันหลังไปน้อมตัวเคารพให้กับโม่จุนเพราะกับดัดเสียงพูดออกมา "ซีเอ๋อร์น้อมเคารพท่านผู้สำเร็จราชการแทน""คุณหนูใหญ่มู่ เจ้า เจ้าทำอะไรของเจ้าเนี่ย?" ไป๋ชินเตี่ยนตกใจสะพรึงกลัว เขามองไปที่มู่จิ่วซีและท่านผู้สำเร็จราชการแทนอย่างไม่รู้จะหัวเราะดีหรือร้องไห้ดีโม่จุนส่งเสียงกระแอมออกมาเหมือนอยากจะหัวเราะและกล่าวออกมา : "ซีเอ๋อร์ วันนี้ไปเจ้าคือบ่าวรับใช้คนหนึ่งในจวนของข้า เจ้าต้องเข้าใจมารยาทและขนบธรรมเนียม เข้าใจไหม?"มู่จิ่วซีกลอกตามองบน ในก็คิดว่าไอชาติหมาโม่จุนคนนี้ พอได้ทีก็ขี่แพะไล่เลยนะแต่พอนึกถึงหอโม่ช่างเหวินราวกับทองแวววาวหลังนั้น นางก็
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 212
ประโยคนี้ของมู่จิ่วซี ทำให้อัครมหาเสนาบดีไป๋เงยขึ้นมามองนาง จากนั้นเขาก็หันไปมองโม่จุนและกล่าว : "ท่านผู้สำเร็จราชการแทน คุณหนูใหญ่มู่ดูจะปลอมใจคนเป็นยิ่งกว่าท่านเสียอีก"ใบหน้าหล่อเหลาอันเฉยเมยของโม่จุนก็ได้ยิ้มขึ้นมา ดวงตาสีดำของเขามองมู่จิ่วซีอย่างลึกล้ำ"ปากของนางน่ะ ใต้หล้านี้ไม่มีใครสู้ได้อีกแล้ว ขนาดข้ายังยอมคารวะ""ฮาๆๆ" อัครมหาเสนาบดีไป๋หัวเราะออกมา ดวงตาวัยแก่ชราอันแสนฉลาดก็มองไปที่ใบหน้าของโม่จุน จากนั้นก็หันไปมองใบหน้าของมู่จิ่วซี"ความเปลี่ยนแปลงของคุณหนูใหญ่มู่ทำให้ทุกคนตกตะลึงจริงๆ ข้ากับตาเฒ่ามู่ต่อสู้กันมาเนิ่นนาน ตรงจุดนี้ของรุ่นลูกที่เทียบเขาไม่ได้เลยจริงๆ""ใต้เท้าอัครมหาเสนาบดี เจ้ากับพ่อข้าล้วนอายุยังน้อย เพิ่งจะอายุ 40 ปี เป็นช่วงทองคำของผู้ชาย ให้มีลูกอีกสักสองคนก็ไม่มีปัญหา ถ้าเจ้ารู้สึกว่ามีแค่ไป๋ชิงและไป๋เฟิ่งหว่านยังไม่พอ ข้าว่าเจ้าจัมีลูกเพิ่มอีกก็ยังได้ แน่นอนหากสมรรถภาพบางด้านของเจ้าไม่ไหว ข้าจะเขียนใบสั่งยาให้เจ้าก็ได้ รับรองว่ามังกรผงาดพยัคฆ์คำราม มีลูกหัวปีท้ายปีแน่นอน!" มู่จิ่วซีก็พูดโน้มน้าวให้กำลังใจเขา"พรูด!" โม่จุนที่เพิ่งจะดื่มชาลงไปก็สำลั
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 213
โม่จุนชะงักสั่นไปทั้งตัว เขาจ้องมองโม่จุนด้วยสายตาจริงจัง จากนั้นก็ส่ายหัวเบาๆ"พวกเขาอยู่ในท่าแบบนั้นได้นาน แต่การจะอยู่ในสภาวะกลบกลืนกับธรรมชาติแบบเจ้า และไม่ถูกศัตรูจับได้คงจะเป็นการยากอย่างมาก" โม่จุนกล่าวมู่จิ่วซีพยักหน้าและกล่าว : "ดังนั้นทหารมังกรดำของเจ้าหากต้องมาเผชิญกับข้า ข้าคนเดียวคงฆ่าได้สัก 10 คนและอาจจะมากกว่านี้ด้วย"อานเย่พริบตาก็มีเหงื่อไหลออกมาโม่จุนมองนางพักหนึ่งก่อนจะพยักหน้า : "ก็จริง พวกชุดดำในคืนนั้นก็ไม่ได้แย่ไปกว่าทหารมังกรดำ""การฝึกทหารเดนตายสักคนขึ้นมาได้ต้องลำบากมาก หากส่งให้ไปตาย นั่นก็เท่ากับขาดทุน โม่จุน ข้ารู้สึกว่าข้าสามารถช่วยเจ้าฝึกฝนทหารมังกรดำของเจ้าได้ อย่างน้อยในด้านสภาวะการลอบสังการ ก็คงจะพัฒนาเพิ่มขึ้นได้อีกสักระดับ"มู่จิ่วซีพูดขึ้นมาพร้อมกับเดินไปทางห้างข้างๆ ตรงข้ามกับห้องหนังสือ เพราะตรงนั้นเป็นที่พักของนางหนึ่งเดือดนต่อจากนี้ในจวนท่านผู้สำเร็จราชการแทน"เจ้าลองเอาไปคิดดู ข้าจะไปอาบน้ำก่อน"โม่จุนยืนอยู่ภายในเรือน อานเย่จู่ๆ ก็พูดขึ้นมา : "คุณท่าน อันที่จริงจี๋เฟิงและคนอื่นๆ ก็ไม่ได้เชื่อว่าคุณหนูใหญ่จะอาศัยพละกำลังของนางคนเดียวใ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 214
โม่จุนเห็นนางเอากุ้งทั้งตัวที่ยังไม่ปอกเปลือกยัดเข้าไปในปากทั้งตัว จากนั้นปากของนางก็บิดๆ เบี้ยวๆ ไปมา จนในตอนท้ายนางก็คายเปลือกกุ้งออกมา ทันใดนั้นเขาก็มองนางอย่างน่ารังเกียจ"ไม่มีพิษเจ้าคะ อันนี้อร่อยมาก" มู่จิ่วซีก็คีบกุ้งตัวใหญ่ให้โม่จุน"ปอกเปลือก!"โม่จุนกล่าวอย่างโมโห "มีที่ไหนคีบอาหารให้นายท่านแบบนี้? ให้ข้าปอกเองหรือไง?""มือเจ้าพิการหรือไง? ปอกเองไม่เป็น? มือใช้ไม่ได้ก็ใช้ปากแทนก็ได้ ใครมันจะไปทนนิสัยแย่ๆ ของเจ้าแบบนี้ได้กัน!" มู่จิ่วซีไม่ทันได้ระวังก็แอบเผลอโพล่งเป็นตัวเองออกมา"มู่จิ่วซี!" โม่จุนอีกนิดก็เกือบจะตบโต๊ะด้วยความโมโห "เจ้าคือบ่าวรับใช้!""ใช่ๆๆ บ่าวผิดไปแล้วเจ้าคะ บ่าวปอกให้ บ่าวปอกให้แล้วยังไม่พออีกหรือไง?" มู่จิ่วซีก็หย่อนก้นลงนั่งและเริ่มปอกเปลือกกุ้งแต่ในใจของนางก็ได้กล่าวทักทายบรรพบุรุษ 18 ชั่วโคตรของโม่จุนไปเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าเพื่อหอโม่ช่างเหวินแล้ว นางต้ออดทนให้ได้!โม่จุนก็มองทักษะการปอกเปลือกกุ้งของนางอย่างขอไปทีจนตาของเขาเผ็ดร้อน พร้อมกับรู้สึกว่านางปอกให้เขาแบบนี้มันจะยังกินได้อยู่อีกเหรอ?"เอาไป!" มู่จิ่วซีปอกกุ้งได้ตัวหนึ่งก็เอามาวางไว้ในชา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 215
โม่จุนอีกนิดก็ถูกนางยั่วโมโหจนกระอักออกมามู่จิ่วซีไม่ได้หนีออกไปไหนไกล นางก็แค่ไปที่ห้องโถงข้างๆ ด้านหลัง ซึ่งเป็นห้องสำหรับเก็บอุปกรณ์การเขียนไว้ แบบนี้นางก็จะสามารถได้ยินเซียวหลิงเย่ว์พูดว่านางมาหาโม่จุนมีธุระอะไรโม่จุนที่มีใบหน้าดำทะมึนหลังจากเรียกให้คนไปจัดการเขาก็ทานอาการต่อ เพราะถึงอย่างไรเขาก็ถึ่งทานไปได้ไม่กี่คำเอง ส่วนมู่จิ่วซีทานไปไม่น้อยเซียวหลิงเย่ว์ไม่นานก็มาถึง นางสวมชุดกระโปรงสีฟ้า บนหัวสวมด้วยหมวกอีกกว้าง พอนางเข้ามาก็ถอดหมวกลง"หม่อมฉันน้อมเคารพท่านผู้สำเร็จราชการแทน" เซียวหลิงเย่ว์ย่อตัวลงเคารพโม่จุน"ลุกขึ้นมาเถอะ พี่สะใภ้ท่านอ๋องสามมาด้วยเนื่องธุระอะไรรึ?" โม่จุนก็พุ่งเข้าประเด็นในทันที พร้อมกับกับสีหน้าดำทะมึนเซียวหลิงเย่ว์เดินมาหยุดลงที่หน้าโต๊ะ นางมองหาอาหารที่อยู่บนโต๊ะและก็กล่าว : "พี่ใหญ่โม่ ข้ายังไม่ได้ทานอะไรเลย ท้องข้าก็หิวแล้วด้วย ถ้าพี่ใหญ่โม่ไม่รังเกียจข้าขอร่วมวงอาหารหน่อยได้ไหม"ก่อนที่นางจะได้กลายเป็นพระชายาสาม นางก็มักจะเรียกโม่จุนว่าพี่ใหญ่โม่เป็นการส่วนตัวมู่จิ่วซีหลังจากเข้าไปอยู่ห้องข้างๆ แล้วได้ยินประโยคนี้ นางก็อยากจะพูดออกมาว่าเซี
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
