Share
บทที่ 202
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 203
เซียวเจี้ยนตอนที่ถูกมู่เทียนซิงจับตัวมาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ว่าไม่ได้สาหัสมากพอเขาหลังจากถูกมู่จิ่วซีปล่อยตัวออกมา เขาก็นั่งยองอยู่ที่พื้นพักหนึ่งถึงจะค่อยๆ ลุกยืนขึ้นมาได้"เจ้าไปได้แล้ว" มู่จิ่วซีพอพูดจบก็กำลังหลังหันเตรียมที่จะออกไปก่อนเซียวเจี้ยนมองเย่อู่เหิงแวบหนึ่ง ราวกับว่ากลัวเขาจะเสียดายพลาดโอกาส ก็เลยหยิบดาบที่ไว้ใช้ทรมานและเดินออกไปที่ประตูภายในห้องทรมานมีเจ้าหน้าที่หันมามองเขาจำนวนมาก ราวกับว่าไม่อยากจะเชื่อในสายตา ว่าทำไมผู้กระทำผิดตัวฉกาจถึงได้ถูกปล่อยตัวออกมา?เซียวเจี้ยนราวกับเบาใจลงมาได้บ้าง ฝีเท้าของเขาก็รีบสาวเร็วขึ้นทันทีพออกมาจากห้องทรมาน ก็เป็นเรือนใหญ่ของศาลต้าหลี่ เซียวเจี้ยนตรงไปที่ประตูใหญ่อย่างรวดเร็วทันใดนั้นเย่อู่เหิงก็ยกมือขึ้นมา รอบด้านก็มีคนโผล่ปรากฎออกมาล้อมรอบเซียวเจี้ยนเอาไว้"เย่อู่เหิง! เจ้าหมายความว่ายังไง?" เซียวเจี้ยนกล่าวอย่างโมโห จากนั้นก็หันไปหามู่จิ่วซี พบว่ามู่จิ่วซีไม่อยู่แล้วเย่อู่เหิงยิ้มออกมาอย่างเย็นชาและกล่าว : "คุณหนูใหญ่มู่สัญญาว่าจะปล่อยเจ้า นั่นก็เป็นแค่คำอนุญาตจากนาง ข้าไม่ได้พูดว่าจะปล่อยเจ้าออกไป""เจ้า!" เซี
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 204
เขาเห็นเพียงป้าจ้าวได้ตายไปแล้ว ส่วนภายในห้องของมู่เจินจู มู่จิ่วซีก็ได้ตะโกนดังออกมา : "รีบไปเอากล่องยามา!"มู่เทียนซิงวิ่งพุ่งออกไปอย่างกับหอก อีกนิดเขาก็เกือบสะดุดล้มลง ยังดีที่องครักษ์ได้ช่วยพยุงเขาเอาไว้ไม่นานนักเขาก็มาถึงหน้าประตูห้องของมู่เจินจู ก็เห็นรอยเลือดกระจายอยู่ทั่วพื้น เป็นเลือดที่เยอะอย่างมาก จนเขาตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นในสายตาส่วนมู่เจินจูก็นอนอยู่บนพื้น พร้อมกับตาที่เหลือกจนขาวทั้งสองข้าง นางชักกระตุกเกร็ง จนเขาไม่อยากจะเชื่อในสายตา"เจินจู!" มู่เทียนซิงตะโกนออกมา ทันใดนั้นขาสองข้างก็ยืนอย่างไม่มั่นคง และล้มลงทั้งยืนองครักษ์ก็ถูกเขาล้มตัวใส่จนล้มไปตามๆ กัน มู่เทียนซิงรีบคลานมาอยู่ตรงหน้าของมู่เจินจู"ท่านพ่อ ท่านอย่าเพิ่งร้อนใจ เจินจูยังมีลมหายใจ" มู่จิ่วซีกำลังฝังเข็มให้มู่เจินจู โชคดีที่นางมาพบ และก็โชคดีที่นางพกห่อเข็มไว้กับตัวภายในห้องไม่เห้นแม้แต่เงาของลู่เวยหย่า ผู้หญิงคนนี้คงรู้ว่าตัวเองถูกเปิดเผยตัวตน ก็เลยวางยาพิษฆ่าป้าจ้าวและก็ฆ่ามู่เจินจู ส่วนตัวเองก็หนีหายไปมู่เทียนซิงรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นจนน้ำตาไหลพราก องครักษ์รีบเข้ามากล่าว : "หาค้นทั้ง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 205
สติของมู่จิ่วซีสั่นคลอนและเอ่ยกล่าวออกมา : "ลุงมู่ นี่คืออะไร?""คุณหนูใหญ่ นี่คือของๆ ฮูหยินรอง" ลุงมู่รีบยื่นไปให้มู่จิ่วซี "เมื่อก่อนนานมากแล้ว ข้าเคยเห็นฮูหยินรองวางเอาไว้ใต้ก้นกล่องของที่เก็บยาสมุนไพร และก็ยังล็อคเอาไว้ด้วย ข้าเองก็นึกว่าเป็นวัตถุดิบยามุนไพรมูลค่าแพง พอข้านึกขึ้นมาได้ ข้าก็ทุบเปิดออกมา แต่ว่าด้านในกลับไม่ใช่วัตถุดิบยาสมุนไพร"มู่จิ่วซีเปิดกล่องนั้นออก ภายในมีกระดาษสีเหลืองอยู่แผ่นหนึ่ง อีกทั้งบนกระดาษทั้งหมดล้วนเป็นตัวเลข"นางเอาของแบบนี้มาใส่ไว้ในที่เก็บยาสมุนไพรเนี่ยนะ?" มู่จิ่วซีรู้สึกตกตะลึง"ฮูหยินรองเป็นคนจัดการที่เก็บยาสมุไนพร อีกอย่างวัตถุดิบยาสมุไนพรที่มีมูลค่าก็ล็อคเอาไว้ทั้งหมด กุญแจก็อยู่ในมือของฮูหยินรอง กล่องนี้ถูกเอาไว้มุมลึกล่างสุด แทบจะมองไม่เห็น และก็ไม่ได้เขียนวัตถุดิบยาสมุนไพรด้วย" ลุงมู่กล่าว "คุณหนูใหญ่ ไม่ทราบว่าของสิ่งนี้มีประโยชน์รึเปล่า?""มี มีประโยชนืแน่นอน นางคงไม่มีเวลาได้นำเอาติดตัวไปด้วย" มุมปากของมู่จิ่วซีก็ยิ้มขึ้นมาอย่างเยือกเย็น จากนั้นนางก็หยิบภาพพระไตรปิฎกสีทองอันนั้นจากร้านเฟิงเหอออกมาและก็เอาออกมาใช่ตรงนั้นทันที นางเอ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 206
"จ้วงชิงเหมยกับสวีหยางเป็นยังไงบ้าง?" มู่จิ่วซีถาม"สวีหยางถูกอัครมหาเสนาบดีไป๋ทรมานจนตายไปแล้ว ได้ยินมาว่าถูกดาบกรีดเนื้อออกไปเรื่อยๆ จนตายในที่สุด" โม่จุนตอนที่ได้ยินลูกน้องรายงานมาก็ตกใจจนสะดุ้งเหมือนกัน"ข้าพอจะเข้าใจอัครมหาเสนาบดีไป๋ที่ทำแบบนี้ ลูกชายเขาถูกสวีหยางฆ่า เขาคงไม่ได้ที่อยากจะทรมานสวีหยางด้วยการพันมีดหมื่นแล่" มู่จิ่วซีก็ได้แต่ถอนหายใจในใจ "ได้ระบายความโกรธก็ดีเหมือนกัน ไม่งั้นใต้เท้าอัครมหาเสนาบดีเกรงว่าคงทนไม่ไหวแน่ จ้วงชิงเหมยล่ะ?""นางยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็ใกล้แล้วล่ะ" โม่จุนกล่าว "มีข่าวป้าสะใภ้รองลู่เวยหย่าของเจ้าบ้างไหม?""ไม่มีเลย ผู้คนนี้ฉลาดยิ่งกว่าจ้วงชิงเหมย" มู่จิ่วซีกลุ้มใจ "คราวนี้ข้าประมาทไป เห็นได้ชัดว่าข้าจับนางเป็นๆ ได้"โม่จุนมองไปที่นางที่กำลังโทษตัวเองและกล่าว : "จิ่วซี เจ้าอย่าโทษตัวเอง เจ้าได้ทำสิ่งที่พวกเราไม่สามารถทำได้ไปตั้งมากมายแล้ว แคว้นเกาอวิ๋นเป็นหนี้เจ้ามหาศาล""จ่ายเงินเดือนไหม?" มู่จิ่วซีเหลือบตามองขวางไปที่เขาโม่จุนก็รู้สึกจุดที่อกพร้อมกับพูดออกมา : "ข้ายกร้านให้เจ้าร้านหนึ่งล่ะเป็นไง?""จริงเหรอ?" ใบหน้าที่เย็นชาแต่เดิมของมู่จ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 207
โม่จุนพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ : "แคว้นเกาอวิ๋นของเราทางทิศตะวันตกติดต่อกับแคว้นซีเย่ว์ สถานการณ์ชายแดนมักจะไม่ค่อยสงบราบลื่นตลอดทั้งปี มักจะมีความขัดแย้งเกิดขึ้นมาดดยตลอด นี่ก็ใกล้จะฤดูหนาวแล้ว แคว้นซีเย่ว์จะต้องอยากแลกเปลี่ยนอาหารธัญพืชกับแคว้นเกาอวิ๋นอย่างมาก แต่ว่าอาหารธัญพืชปีนี้ของแคว้นเกาอวิ๋นก็ไม่ได้มีปริมาณสูงมากนัก""ไม่เยอะก็ไม่ต้องให้ไง ยังคิดจะต่อสู้ทำสงครามอยู่อีกเหรอ?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว "ข้าได้ช่วยเรื่องเงินเดือนทหารไปแล้วนะ""กระแอ่มๆๆ ถึงจะพูดแบบนี้ แต่หากเลี่ยงการสู้รบได้ สิ่งที่ดีที่สุดคือการไม่สู้ ไม่อย่างนั้นคนที่ต้องทนลำบากขมขื่นก็คือพสกนิกร" โม่จุนถอนหายใจมู่จิ่วซีเบ้ปากและก็กล่าว : "ที่เจ้าพูดก็ไม่เลว แต่ว่าคนพวกนี้ต้องการจะได้ประโยชน์ หรือว่าคนพวกนี้มาทุกปีเลยงั้นเหรอ? เจ้าเมื่อครู่ก็เป็นคนพูดเองว่าได้คืบจะเอาศอก"ดวงตาสีดำของโม่จุนก็ได้เหลือบมองนาง ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงได้เจ้าเล่ห์นัก?"ปีนี้ทางแคว้นเป่ยจิ้นเองก็สถานการณ์ไม่ค่อยสงบ หน้าหนาวปีนี้จะต้องหนาวมากเป็นพิเศษ แคว้นเป่ยจิ้นอันที่จริงต้องการอาหารธัญพืชมากยิ่งกว่าแคว้นซีเย่ว์ อย่างที่คาดไว้ เดือนหน้าแคว้นเ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 208
"ใช่ หากแคว้นเกาอวิ๋นเกิดอะไรขึ้น ข้าจะไปมีหน้าบอกับบรรพบุรุษยังไง" แววตาของโม่จุนก็แน่วแน่ขึ้นมา"เอาล่ะ พอพูดถึงเรื่องนี้ข้าก็ปวดหัว แต่ว่าโม่จุน เจ้านี่มันโชคดีจริงๆ แม้ว่าจะไม่สามารถสั่งทหารทำสงครามได้ แต่ว่าการจับไส้ศึก การทำเรื่องลับลมคมในอย่างการลอบสังหาร ข้าถือว่าพอจะมีฝีมืออยู่บ้าง ดังนั้นเจ้าดูแลภายนอก ข้าดูแลภายใน แคว้นเกาอวิ๋นจะต้องไม่เป็นอะไร"มู่จิ่วซีพริบตาก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นวีรบุรุษ"จิ่วซี เจ้าทำไมถึงได้ชำนาญเรื่องที่มีลับลมคมในแบบนี้?" ประโยคคำพูดของโม่จุนทำให้มู่จิ่วซีที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นวีรบุรุษก็ได้หายไปทันทีแต่พอมาคิดถึงคำอธิบายภายนอกภายในก็ทำให่รู้สึกเหมือนสามีภรรยา"กระแอ่มๆๆ นี่มันขุดคุ้ยเรื่องอดีตกันไม่ใช่เหรอ?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างดูถูก "ข้าไม่บอกเจ้าหรอก เจ้าจำไว้แค่ว่าข้าคือลูกสาวของมู่เทียนซิง คนของแคว้นเกาอวิ๋นก็พอ"โม่จุนมองไปที่นางกำลังทำท่าภาคภูมิใจและกล่าวออกมา : "พ่อของเจ้าทำสงครามเก่งมาก แต่ด้านอื่นๆ เขาไม่เก่งเท่าเจ้าซึ่งเป็นลูกสาว หรือว่าแม่เจ้าก็เป็นคนลึกลับซับซ้อน?""เจ้าอยากรู้จริงๆ งั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีหรี่ตาลงและมองเขาอย่างอันตราย
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 209
โม่จุนถูกนางโมโหใส่จนหนาวสั่นไปครู่หนึ่ง"เจ้าเรียกข้าว่าอะไร?" โม่จุนคิดว่าหูของตัวเองมีปัญหาได้ยินผิด"ผู้ชายชาติหมา!" มู่จิ่วซีโมโหใส่เขาออกไปตรงๆ"มู่จิ่วซี! เจ้ากล้ายอกย้อนแล้ว!" โม่จุนก็โมโหดุร้ายออกมา เขาเป็นท่านผู้สำเร็จราชการแทนที่สูงส่ง แต่กลับมาถูกนางเรียกว่าผู้ชายชาติหมา?"เจ้าอยากจะหลอกเงินข้า งั้นเจ้าก็คือผู้ชายชาติหมา ผู้ชายสารเลว!" มู่จิ่วซีไม่ได้กลัวเขาเลยแม้แต่น้อย"มู่จิ่วซี เอาสิ ในสายตาของเจ้า ข้าไม่ได้ดีไปกว่าเศษเงินของเจ้างั้นสินะ" โม่จุนโมโหจนโกรธสั่นไปทั้งตัว"โม่จุน เจ้าเข้าใจะไรผิดไปรึเปล่า? เอาตัวเองมาเียบกับเงิน? เจ้าจะยกเยินยอตัวเองสูงไปแล้วไหม?" มู่จิ่วซีรู้สึกขำกับคำพูดของเขา"เจ้า?" โม่จุนอีกนิดก็เกือบจะสำลักความโกรธ "ข้าไม่อาจเทียบกับเงินได้แล้ว?"นี่เขาเองเอาตัวเองไปเทียบกับเงินไม่ได้ยังไม่เท่าไหร่ แต่นี่ถึงขนาดที่เขาไม่มีสิทธิเอาตัวเองไปเทียบแล้วงั้นเหรอ?"เอาไปเปรียบเทียบกันไม่ได้จริงๆ มันเทียบกันไม่ได้ ระหว่างเงิน 1 ตำลึงกับเจ้า ข้าเองก็เลือกเงิน 1 ตำลึง" มู่จิ่วซีจงใจแหย่เขา ไอผู้ชายชาติหมาคนนี้คงต้องโดนสั่งสอนเสียบ้างโม่จุนโกรธจนหน้ามื
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 210
"สาวใช้ข้างกายก็คือสาวใช้คอยปรนนิบัติรับใช้ ข้าให้เจ้าทำอะไรเจ้าก็ต้องอย่างนั้น" โม่จุนสูดหายใจและกล่าวออกมา มีแค่ใบหน้าหลอเหล่าเท่านั้นที่ร้อนผ่าวอย่างผิดปกติผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจเกินไป นางไปร่ำเรียนมาจากไหนกันแน่ หรือว่าเพราะไปหอหล่านจวี๋มาหลายครั้ง?ให้ตายเถอะ ทำไมนางถึงจะมีระเบียบมารยาทกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไงนะ!"แบบนั้นคงไม่ได้ ถึงตอนนั้นเจ้าบังคับให้ข้าเอาเงินให้เจ้า เจ้าคิดว่าเป็นไปได้ไหมล่ะ?" มู่จิ่วซีเบ้ปากโม่จุนอีกนิดก็แทบจะกระอักเลือด สมองของนางเติบโตมายังไงกันแน่ ในหัวทำไมถึงมีแต่เงิน หรือว่าเงินงอกออกมาเป็นสมองให้นาง?"ก็แค่สาวใช้ตามปกติที่ทำเรื่องทั่วไป เช่นข้าไปไหนเจ้าก็ต้องติดตามไปด้วย รินช้าให้ จัดการดูแลอาหารทุกมื้อของข้า เป็นสาวใช้ที่มีความคล่องแคล่วและฉลาดเฉลียว ระยะเวลาแค่เดือนเดียว เป็นไง?"โม่จุนในใจก็คิดว่าหนึ่งเดือนนี้เขาจะกำจัดนิสัยแย่ๆ ของนางทิ้งไปซะ ให้นางได้รู้ว่าใครคือเจ้านาย และยังเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกถึงความสำเร็จพอเห็นนางภูมิใจยโสโอหังเกินไป เขาก็อยากทำให้นางอ่อนโยนประพฤติตัวดีสักหน่อย"ข้ารู้สึกว่าไม่คุ้ม" มู่จิ่วซีทำสีหน้าสงสัย
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
