Share
บทที่ 195
Related chapters
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 196
มู่จิ่วซีกล่าว : "มันขึ้นอยู่กับว่าเป็นความลับมากขนาดไหนและจำทำร้ายคนมากกี่คน"โม่จุนอีกนิดก็แทบโกรธจนกระอักออกมาเป็นเลือด จนเขากรอกตามองมู่จิ่วซีมู่จิ่วซีอีกนิดก็เกือบจะหลุดขำออกมาท่านผู้สำเร็จราชการแทนที่สูงศักดิ์กลับมากลอกตามองนาง ถ้าเอาไปพูดคาดว่าคงจะคงไม่ใช่ใครเชื่อว่าจะเป็นไปได้"เล่าสิ อย่ามัวยืดยาด เป็นผู้ชายรึเปล่า ข้ายังต้องไปจับตัวการใหญ่ที่กรมพระราชวังนครบาลอีก" ที่มู่จิ่วซีพูดว่าตัวการใหญ่ก็คือหวางชิวนางมีสัญชาติญาณอย่างแรงกล้า ว่าหวางชิวคนนี้จะต้องมีปัญหาโม่จุนมองออกไปยังท้องฟ้านอกหน้าต่าง จากนั้นก็กังวลและพูดขึ้นมา : "เจ้าระวังตัวด้วย พาคนไปด้วยสักหน่อย วนยุทธของหวางชิวเองก็ไม่ได้แย่"โม่จุนเหมือนจะรู้ว่ามู่จิ่วซีพูดถึงหวางชิว"พอได้แล้ว ข้าอุตส่าห์ช่วยปกป้องเจ้ามาแล้ว เจ้ายังไม่ไว้ใจข้าอีก ถ้าเจ้าไปยิ่งไม่ปลอดภัยกว่าข้าไปเองเสียอีก" มู่จิ่วซีก็ชมตัวเองความกังวลใจของโม่จุนก็หายไปเพราะความหงุดหงิด ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยมีช่วงเวลาที่อ่อนโยนนุ่มนวลเลย เขาเองเป็นห่วงนางไม่รู้เลยหรือไง?"ถ้าไม่บอกความจริงข้า งั้นข้าไปแล้วนะ" มู่จิ่วซีอดทนไม่ไหวอีกต่อไป"บอกแล้ว" โ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 197
โม่จุนยิ้มขมขื่นและกล่าว : "ไม่รู้สิ นี่ก็ห้าปีแล้วที่ไม่ได้ข่าวของเขา""หา? ไม่เคยกลับมาเลยเหรอ? ไม่มีเขียนจดหมายพูดคุยกันเลยเหรอ?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างประหลาดใจโม่จุนยังคงส่ายหัว : "ข้ากับพระพันปีหลวงต่างก็สงสัยว่าอาจจะไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ไม่อย่างงั้นเรื่องกบฎครั้งใหญ่เมื่อสามปีที่แล้วในแคว้นเกาอวิ๋น เขาทำไมถึงไม่กลับมาช่วยพระพันปีหลวงกับข้าเลย?""ก็เป็นไปได้" มู่จิ่วซีพยักหน้า "แต่ว่าข้าไม่เข้าใจ ว่าทำไมเขาถึงต้องศัลยกรรมใบหน้าของเซียวหลิงเย่ว์?""ตัวตยที่แท้จริงของเซียวหลิงเย่ว์คือองค์หญิงเจ็ดของราชวงศ์แคว้นซีเย่ว์" ประโยคนี้ของโม่จุนทำให้มู่จิ่วซีถึงกับหายใจเข้าดังเฮือกนางไม่คาดคิดเลยว่าเซียวหลิงเย่ว์ตัวจริงจะเป็นองค์หญิงมู่จิ่วซีในใจก็คิดว่าเรื่องตัวตนที่สลับซับซ้อนแบบนี้ไม่ใช่ว่าควรเป็นนางที่ทะลุมิติข้ามเวลาไม่ใช่เหรอ?"ตอนนั้นราชวงศ์แคว้นซีเย่ว์มีสงครามภายในที่รุนแรง มีคนต้องการที่จะฆ่านาง ปรมาจารย์ก็บังเอิญผ่านทางมาช่วยนางไว้ ตอนนั้นนางอายุได้แค่ห้าขวบ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่านางจะยังจำตัวตนของนางเองได้ไหม""เพียงแต่ว่าหลังจากปรมาจารย์รับนางไว้เป็นลูกสาว เขาก็รู้สึก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 198
"ไม่ได้บอก ถึงอย่างไรก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ว่านางคงจะไม่มีวรยุทธ" โม่จุนรู้สึกว่าตัวเองโง่เล็กน้อยเขาไม่เคยคิดถึงจุดนี้มาก่อน พเขาเห็นมู่จิ่วซีถลึงตาสองข้างอย่างโมโหจนกลมโตมาที่เขา เขาก็รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวขึ้นมา"คงจะ? โม่จุน เจ้าคือท่านผู้สำเร็จราชการแทน ทำไมเจ้าถึงได้ใจกว้างขนาดนี้!" มู่จิ่วซีอดไม่ได้ที่จะเหน็บแนมเขาโม่จุนได้แต่มองนางไม่พูดอะไร เขาไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ เพราะคือลูกสาวบุญธรรมของปรมาจารย์ และก็ไม่เคยทำร้ายเขามาก่อน ดังนั้นเขาก็เลยไม่ได้ใส่ใจ ถึงอย่างไรทั้งสองคนทุกครั้งที่พบกันก็จะเคารพกันและกันเหมือนทหาร"พอพูดแบบนี้ เซียวเจี้ยนก็จะไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของนางแล้ว" มู่จิ่วซีถอนหายใจออกมา "เอาล่ะ ข้าทราบแล้ว ถึงอย่างไรไอคนๆ นี้ก็ไม่ใช่คนดีอะไร ส่วนเซียวหลิงเย่ว์ข้าจะไม่ทำอะไรกับนาง ข้าจะรอนางเผยธาตุแท้ออกมา แต่หากข้าเจอเซียวเจี้ยนอีกครั้ง ข้าจะต้องจับเขาให้ได้"โม่จุนถึงกับหนังตากระตุก เขาเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ได้แต่พยักหน้ามู่จิ่วซีได้กลับออกไปในที่สุด ในใจก็ได้แต่ระงับความโกรธ นางก็แค่ตกใจเล็กน้อยกับตัวตนของเซียวหลิงเย่ว์ก็เท่านั้นแต่ไม่ว่า
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 199
องครักษ์คนหนึ่งได้พุ่งเข้ามาในห้อง ในมือได้ถือกล่องใบหนึ่งพร้อมกับรีบพูดขึ้นมา : "ใต้เท้า ของชิ้นนี้เราพบในห้องของหวางชิว มันถูกเอาไว้ในรูด้านหลังกำแพงขอรับ"โจวเหยารีบรับเอามา มู่จิ่วซีพอเห็นว่าเจาต้องการจะเปิดออก นางก็รีบพูดเตือนออกไปทันที : "ระวังด้วย"โจวเหยาสีหน้ากังวลขึ้นมาและก็ค่อยๆ เบามือเปิดช้าๆ อย่างระมัดระวัง ก็เห็นด้านในมีแค่ขวดหยกสีขาววางเอาไว้สองขวด ไม่ได้ใหญ่ ขนาดขวดมีความสูงประมาณแค่นิ้วหัวแม่มือโจวเหยาค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา เขาหยิบขวดหยกขึ้นมาและเปิดออกดู ทันใดสีหน้าเขาก็แย่อย่างมาก ใบหน้าเขาบิดเบี้ยวขึ้นมา สีหน้าอย่างกับอยากจะโยนขวดนั้นทิ้งไปจมูกของมู่จิ่วซีก็ได้กลิ่นคาวเลือดนั้นขึ้นมาทันที นางรีบเอาขวดหยกในมือของเขามาพร้อมกับบีบปิดจมูกแล้วมองลงไปในขวด"ที่แท้ก็เป็นเขา แมลงระยางเลือด!" มู่จิ่วซีพูดยืนยันมั่นใจออกมาทันที "ออกหมายจับเขา สั่งให้ออกตามจับกุมทั้งเมือง! เราจะต้องจับปลาตัวใหญ่นี้เอาไว้ให้ได้! หลิวฮั่ว เจ้ารีบไปแจ้งท่านผู้สำเร็จราชการแทนให้ทราบที"มู่จิ่วซีต้องการให้ทหารมังกรดำตามจับกุมเขา ถึงอย่างไรหวางชิวคนนี้ก็ไม่ได้อ่อนแอหลิวฮั่วได้รับคำสั่งเสร็
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 200
นางบอกแค่ว่านางมีประโยชน์ก็แค่เรื่องบนเตียง เจียงจื้อหมิงพูดกับน้อยครั้งมาก ดังนั้นเจียงจื้อหมิงจึงหนีไปโดยที่ไม่ได้พานางไปด้วยมู่จิ่วซีก็หาวออกมา นางผิดหวังจริงๆ แต่นางเองก็ไม่ได้พูดอะไร ทุกคนต่างตั้งใจทำงานแล้วนางก็กำลังคิดว่าจะกลับไปดีหรือว่าไปสอบปากคำเถ้าแก่หลิวดี"คุณหนูใหญ่!" เหอเฟิงจู่ๆ ก็วิ่งเข้ามาและพูดกล่าว "องครักษ์อาเหยามาถึงแล้ว""หรอ?" มู่จิ่วซีก็รีบเดินออกมา นางก็เห็นอาเหยาพูดด้วยสีหน้าดีใจ "คุณหนูใหญ่ มีข่าวดีขอรับ คุณท่านจับเซียวเจี้ยนได้แล้ว!""อะไรนะ!" ใบหน้างดงามของมู่จิ่วซีก็ตกตะลึงขึ้นมา "ท่านพ่อข้านี่เอาเรื่องเลย แข็งแกร่งขนาดนั้นเลย? เขาตอนนี้อยู่ไหน?"มู่จิ่วซีคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าท่านพ่อของนางเองจะจับเซียวเจี้ยนไว้ได้ นางคิดว่าหลังจากเซียวเจี้ยนหนีจากร้านเฟิงเหอไปแล้ว เขาคงจะกลบดานหลบพักหนึ่ง"เขาตอนนี้อยู่ในมือของใต้เท้าเย่ที่ศาลต้าหลี่ขอรับ ทั้งสองร่วมมือกันจับกุม แต่ว่าคุณท่านบาดเจ็บอีกแล้ว" สีหน้าของอาเหยาก็เปลี่ยนเป็นขมขื่นขึ้นมา"อาเหยา ลำดับการรายงานของเจ้าแบบนี้คือพร้อมเตรียมมาโดนตีใช่ไหม? เซียวเจี้ยนสำคัญกว่าหรือท่านพ่อของข้าสำคัญกว่า! รีบไปเร็
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 201
หนุ่มรูปงามอย่างใต้เท้าเย่ก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เขากล่าวพร้อมกับยิ้มจางๆ : "ไม่ได้บาดเจ็บขอรับ ประเด็นคือท่านพ่อของเจ้าเก่งกาจมาก ข้าน้อยไม่มีโอกาสแม้จะลงมือ""คำพูดของเจ้า อันที่จริงหากเจ้าไม่ได้ดักที่ปากทางเอาไว้ ข้าเองก็คงจับเขาเอาไว้ไม่ได้ ฮาๆๆ" มู่เทียนซิงยิ่งดีใจมากขึ้นไปอีกมุมปากของมู่จิ่วซีก็กระตุกขึ้นมาเบาๆ พอนางดูบาดแผลของเขาแล้วเห็นว่าไม่ได้สาหัสอะไรก็เบาใจลงมาได้"เซียวเจี้ยนล่ะ? อย่าปล่อยให้เขาฆ่าตัวตายไปได้""ใฟันของเขาไม่ได้มียาพิษ" เย่อู่เหิงรีบกล่าวออกมา "เขาอยู่ในห้องทรมาน รอเจ้ามาสอบปากคำอยู่""ไม่มียาพิษ?" มู่จิ่วซีขมวดคิ้ว "นั่นบ่งบอกว่าเขาไม่ใช่ไส้ศึก ถ้าเป็นไส้ศึกจะต้องมีพิษซ่อนอยู่ นี่จะต้องเป็นกฎขององค์กร""เซียวเจี้ยนอย่างน้อยก็เป็นคนตระกูลเซียว ขนาดกบฎก็ยังกล้า เขาไม่จำเป็นต้องเป็นไส้ศึกอยู่แล้วปะ" ความเข้าใจของมู่เทียนซิงหยาบกระด้างผิวเผินอย่างมาก"ประเด็นคือไม่ใช่ว่าวันนี้ได้เห็นเขาไปที่ร้านเฟิงเหอไม่ใช่หรือไง? อันที่จริงเถ้าแก่หลิวคือไส้ศึกของแคว้นเป่ยจิ้นอย่างไม่ต้องสงสัย เซียวเจี้ยนหากไม่ใช่ไส้ศึก ทำไมถึงต้องไปที่ร้านนั้นด้วย? หรือว่าจะบังเอิญขนา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 202
คำพูดของมู่จิ่วซีทำให้เย่อู่เหิงถึงกับยิ้มออกมา มีใครเขาถามคำถามแบบนี้ด้วยงั้นเหรอ?ดวงตาของเซียวเจี้ยนก็หรี่ลง จากนั้นเขาก็หลับตาราวกับกำลังครุ่นคิด"เซียวเจี้ยน เจ้าเดิมทีก็เป็นกบฏ เมื่อจับเจ้าได้ก็สามารถประหารได้ทันที วันนี้ถ้าไม่ใช่ข้าที่มาหา ให้โอกาศเจ้าได้รอดชีวิต เจ้าไม่มีวันได้ออกจากที่นี่ไปชั่วชีวิตแน่นอน ดังนั้นเจ้าคิดว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเจ้าจะช่วยเจ้าได้งั้นเหรอ? หากช่วยเจ้าไม่ได้ งั้นเจ้าจำเป็นต้องเอาชีวิตต้องไปทิ้งเพื่อคนที่อยู่เบื้องหลังเจ้าด้วยงั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีค่อยๆ เอื้อนเอ่ยออกมาเซียวเจี้ยนก็เงยหน้าขึ้นมามองมู่จิ่วซีทันทีพร้อมกับพูดเสียงต่ำ : "มู่จิ่วซี เจ้าต้องสาบาน! ว่าหลังจากที่ข้าพูดไปแล้ว เจ้าจะต้องปล่อยข้าไปจริงๆ""ไม่มีปัญหา ข้าสาบาน ข้ามู่จิ่วซีจะปล่อยเจ้าไปแน่นอน ส่วนว่าหลังจากนี้เจ้าจะถูกจับมาอีกหรือไม่ ก็ต้องขึ้นอยู่กับความสามารถของเจ้าเองแล้ว" มู่จิ่วซียักไหล่"ได้ ข้าจะบอกเจ้าคนที่บงการอยู่เบื้องหลัง เจ้าจะต้องคิดไม่ถึงเลยล่ะ" เซียวเจี้ยนเหลือบมองเย่อู่เหิงแวบหนึ่ง "เขาอยู่ฟังได้ด้วยเหรอ?""แน่นอว่าใต้เท้าเย่อยู่ฟังได้ ส่วนคนอื่นออกไปก่อน!" มู่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 203
เซียวเจี้ยนตอนที่ถูกมู่เทียนซิงจับตัวมาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ว่าไม่ได้สาหัสมากพอเขาหลังจากถูกมู่จิ่วซีปล่อยตัวออกมา เขาก็นั่งยองอยู่ที่พื้นพักหนึ่งถึงจะค่อยๆ ลุกยืนขึ้นมาได้"เจ้าไปได้แล้ว" มู่จิ่วซีพอพูดจบก็กำลังหลังหันเตรียมที่จะออกไปก่อนเซียวเจี้ยนมองเย่อู่เหิงแวบหนึ่ง ราวกับว่ากลัวเขาจะเสียดายพลาดโอกาส ก็เลยหยิบดาบที่ไว้ใช้ทรมานและเดินออกไปที่ประตูภายในห้องทรมานมีเจ้าหน้าที่หันมามองเขาจำนวนมาก ราวกับว่าไม่อยากจะเชื่อในสายตา ว่าทำไมผู้กระทำผิดตัวฉกาจถึงได้ถูกปล่อยตัวออกมา?เซียวเจี้ยนราวกับเบาใจลงมาได้บ้าง ฝีเท้าของเขาก็รีบสาวเร็วขึ้นทันทีพออกมาจากห้องทรมาน ก็เป็นเรือนใหญ่ของศาลต้าหลี่ เซียวเจี้ยนตรงไปที่ประตูใหญ่อย่างรวดเร็วทันใดนั้นเย่อู่เหิงก็ยกมือขึ้นมา รอบด้านก็มีคนโผล่ปรากฎออกมาล้อมรอบเซียวเจี้ยนเอาไว้"เย่อู่เหิง! เจ้าหมายความว่ายังไง?" เซียวเจี้ยนกล่าวอย่างโมโห จากนั้นก็หันไปหามู่จิ่วซี พบว่ามู่จิ่วซีไม่อยู่แล้วเย่อู่เหิงยิ้มออกมาอย่างเย็นชาและกล่าว : "คุณหนูใหญ่มู่สัญญาว่าจะปล่อยเจ้า นั่นก็เป็นแค่คำอนุญาตจากนาง ข้าไม่ได้พูดว่าจะปล่อยเจ้าออกไป""เจ้า!" เซี
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
