Share
บทที่ 197
Related chapters
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 198
"ไม่ได้บอก ถึงอย่างไรก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ว่านางคงจะไม่มีวรยุทธ" โม่จุนรู้สึกว่าตัวเองโง่เล็กน้อยเขาไม่เคยคิดถึงจุดนี้มาก่อน พเขาเห็นมู่จิ่วซีถลึงตาสองข้างอย่างโมโหจนกลมโตมาที่เขา เขาก็รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวขึ้นมา"คงจะ? โม่จุน เจ้าคือท่านผู้สำเร็จราชการแทน ทำไมเจ้าถึงได้ใจกว้างขนาดนี้!" มู่จิ่วซีอดไม่ได้ที่จะเหน็บแนมเขาโม่จุนได้แต่มองนางไม่พูดอะไร เขาไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ เพราะคือลูกสาวบุญธรรมของปรมาจารย์ และก็ไม่เคยทำร้ายเขามาก่อน ดังนั้นเขาก็เลยไม่ได้ใส่ใจ ถึงอย่างไรทั้งสองคนทุกครั้งที่พบกันก็จะเคารพกันและกันเหมือนทหาร"พอพูดแบบนี้ เซียวเจี้ยนก็จะไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของนางแล้ว" มู่จิ่วซีถอนหายใจออกมา "เอาล่ะ ข้าทราบแล้ว ถึงอย่างไรไอคนๆ นี้ก็ไม่ใช่คนดีอะไร ส่วนเซียวหลิงเย่ว์ข้าจะไม่ทำอะไรกับนาง ข้าจะรอนางเผยธาตุแท้ออกมา แต่หากข้าเจอเซียวเจี้ยนอีกครั้ง ข้าจะต้องจับเขาให้ได้"โม่จุนถึงกับหนังตากระตุก เขาเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ได้แต่พยักหน้ามู่จิ่วซีได้กลับออกไปในที่สุด ในใจก็ได้แต่ระงับความโกรธ นางก็แค่ตกใจเล็กน้อยกับตัวตนของเซียวหลิงเย่ว์ก็เท่านั้นแต่ไม่ว่า
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 199
องครักษ์คนหนึ่งได้พุ่งเข้ามาในห้อง ในมือได้ถือกล่องใบหนึ่งพร้อมกับรีบพูดขึ้นมา : "ใต้เท้า ของชิ้นนี้เราพบในห้องของหวางชิว มันถูกเอาไว้ในรูด้านหลังกำแพงขอรับ"โจวเหยารีบรับเอามา มู่จิ่วซีพอเห็นว่าเจาต้องการจะเปิดออก นางก็รีบพูดเตือนออกไปทันที : "ระวังด้วย"โจวเหยาสีหน้ากังวลขึ้นมาและก็ค่อยๆ เบามือเปิดช้าๆ อย่างระมัดระวัง ก็เห็นด้านในมีแค่ขวดหยกสีขาววางเอาไว้สองขวด ไม่ได้ใหญ่ ขนาดขวดมีความสูงประมาณแค่นิ้วหัวแม่มือโจวเหยาค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา เขาหยิบขวดหยกขึ้นมาและเปิดออกดู ทันใดสีหน้าเขาก็แย่อย่างมาก ใบหน้าเขาบิดเบี้ยวขึ้นมา สีหน้าอย่างกับอยากจะโยนขวดนั้นทิ้งไปจมูกของมู่จิ่วซีก็ได้กลิ่นคาวเลือดนั้นขึ้นมาทันที นางรีบเอาขวดหยกในมือของเขามาพร้อมกับบีบปิดจมูกแล้วมองลงไปในขวด"ที่แท้ก็เป็นเขา แมลงระยางเลือด!" มู่จิ่วซีพูดยืนยันมั่นใจออกมาทันที "ออกหมายจับเขา สั่งให้ออกตามจับกุมทั้งเมือง! เราจะต้องจับปลาตัวใหญ่นี้เอาไว้ให้ได้! หลิวฮั่ว เจ้ารีบไปแจ้งท่านผู้สำเร็จราชการแทนให้ทราบที"มู่จิ่วซีต้องการให้ทหารมังกรดำตามจับกุมเขา ถึงอย่างไรหวางชิวคนนี้ก็ไม่ได้อ่อนแอหลิวฮั่วได้รับคำสั่งเสร็
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 200
นางบอกแค่ว่านางมีประโยชน์ก็แค่เรื่องบนเตียง เจียงจื้อหมิงพูดกับน้อยครั้งมาก ดังนั้นเจียงจื้อหมิงจึงหนีไปโดยที่ไม่ได้พานางไปด้วยมู่จิ่วซีก็หาวออกมา นางผิดหวังจริงๆ แต่นางเองก็ไม่ได้พูดอะไร ทุกคนต่างตั้งใจทำงานแล้วนางก็กำลังคิดว่าจะกลับไปดีหรือว่าไปสอบปากคำเถ้าแก่หลิวดี"คุณหนูใหญ่!" เหอเฟิงจู่ๆ ก็วิ่งเข้ามาและพูดกล่าว "องครักษ์อาเหยามาถึงแล้ว""หรอ?" มู่จิ่วซีก็รีบเดินออกมา นางก็เห็นอาเหยาพูดด้วยสีหน้าดีใจ "คุณหนูใหญ่ มีข่าวดีขอรับ คุณท่านจับเซียวเจี้ยนได้แล้ว!""อะไรนะ!" ใบหน้างดงามของมู่จิ่วซีก็ตกตะลึงขึ้นมา "ท่านพ่อข้านี่เอาเรื่องเลย แข็งแกร่งขนาดนั้นเลย? เขาตอนนี้อยู่ไหน?"มู่จิ่วซีคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าท่านพ่อของนางเองจะจับเซียวเจี้ยนไว้ได้ นางคิดว่าหลังจากเซียวเจี้ยนหนีจากร้านเฟิงเหอไปแล้ว เขาคงจะกลบดานหลบพักหนึ่ง"เขาตอนนี้อยู่ในมือของใต้เท้าเย่ที่ศาลต้าหลี่ขอรับ ทั้งสองร่วมมือกันจับกุม แต่ว่าคุณท่านบาดเจ็บอีกแล้ว" สีหน้าของอาเหยาก็เปลี่ยนเป็นขมขื่นขึ้นมา"อาเหยา ลำดับการรายงานของเจ้าแบบนี้คือพร้อมเตรียมมาโดนตีใช่ไหม? เซียวเจี้ยนสำคัญกว่าหรือท่านพ่อของข้าสำคัญกว่า! รีบไปเร็
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 201
หนุ่มรูปงามอย่างใต้เท้าเย่ก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เขากล่าวพร้อมกับยิ้มจางๆ : "ไม่ได้บาดเจ็บขอรับ ประเด็นคือท่านพ่อของเจ้าเก่งกาจมาก ข้าน้อยไม่มีโอกาสแม้จะลงมือ""คำพูดของเจ้า อันที่จริงหากเจ้าไม่ได้ดักที่ปากทางเอาไว้ ข้าเองก็คงจับเขาเอาไว้ไม่ได้ ฮาๆๆ" มู่เทียนซิงยิ่งดีใจมากขึ้นไปอีกมุมปากของมู่จิ่วซีก็กระตุกขึ้นมาเบาๆ พอนางดูบาดแผลของเขาแล้วเห็นว่าไม่ได้สาหัสอะไรก็เบาใจลงมาได้"เซียวเจี้ยนล่ะ? อย่าปล่อยให้เขาฆ่าตัวตายไปได้""ใฟันของเขาไม่ได้มียาพิษ" เย่อู่เหิงรีบกล่าวออกมา "เขาอยู่ในห้องทรมาน รอเจ้ามาสอบปากคำอยู่""ไม่มียาพิษ?" มู่จิ่วซีขมวดคิ้ว "นั่นบ่งบอกว่าเขาไม่ใช่ไส้ศึก ถ้าเป็นไส้ศึกจะต้องมีพิษซ่อนอยู่ นี่จะต้องเป็นกฎขององค์กร""เซียวเจี้ยนอย่างน้อยก็เป็นคนตระกูลเซียว ขนาดกบฎก็ยังกล้า เขาไม่จำเป็นต้องเป็นไส้ศึกอยู่แล้วปะ" ความเข้าใจของมู่เทียนซิงหยาบกระด้างผิวเผินอย่างมาก"ประเด็นคือไม่ใช่ว่าวันนี้ได้เห็นเขาไปที่ร้านเฟิงเหอไม่ใช่หรือไง? อันที่จริงเถ้าแก่หลิวคือไส้ศึกของแคว้นเป่ยจิ้นอย่างไม่ต้องสงสัย เซียวเจี้ยนหากไม่ใช่ไส้ศึก ทำไมถึงต้องไปที่ร้านนั้นด้วย? หรือว่าจะบังเอิญขนา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 202
คำพูดของมู่จิ่วซีทำให้เย่อู่เหิงถึงกับยิ้มออกมา มีใครเขาถามคำถามแบบนี้ด้วยงั้นเหรอ?ดวงตาของเซียวเจี้ยนก็หรี่ลง จากนั้นเขาก็หลับตาราวกับกำลังครุ่นคิด"เซียวเจี้ยน เจ้าเดิมทีก็เป็นกบฏ เมื่อจับเจ้าได้ก็สามารถประหารได้ทันที วันนี้ถ้าไม่ใช่ข้าที่มาหา ให้โอกาศเจ้าได้รอดชีวิต เจ้าไม่มีวันได้ออกจากที่นี่ไปชั่วชีวิตแน่นอน ดังนั้นเจ้าคิดว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเจ้าจะช่วยเจ้าได้งั้นเหรอ? หากช่วยเจ้าไม่ได้ งั้นเจ้าจำเป็นต้องเอาชีวิตต้องไปทิ้งเพื่อคนที่อยู่เบื้องหลังเจ้าด้วยงั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีค่อยๆ เอื้อนเอ่ยออกมาเซียวเจี้ยนก็เงยหน้าขึ้นมามองมู่จิ่วซีทันทีพร้อมกับพูดเสียงต่ำ : "มู่จิ่วซี เจ้าต้องสาบาน! ว่าหลังจากที่ข้าพูดไปแล้ว เจ้าจะต้องปล่อยข้าไปจริงๆ""ไม่มีปัญหา ข้าสาบาน ข้ามู่จิ่วซีจะปล่อยเจ้าไปแน่นอน ส่วนว่าหลังจากนี้เจ้าจะถูกจับมาอีกหรือไม่ ก็ต้องขึ้นอยู่กับความสามารถของเจ้าเองแล้ว" มู่จิ่วซียักไหล่"ได้ ข้าจะบอกเจ้าคนที่บงการอยู่เบื้องหลัง เจ้าจะต้องคิดไม่ถึงเลยล่ะ" เซียวเจี้ยนเหลือบมองเย่อู่เหิงแวบหนึ่ง "เขาอยู่ฟังได้ด้วยเหรอ?""แน่นอว่าใต้เท้าเย่อยู่ฟังได้ ส่วนคนอื่นออกไปก่อน!" มู่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 203
เซียวเจี้ยนตอนที่ถูกมู่เทียนซิงจับตัวมาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ว่าไม่ได้สาหัสมากพอเขาหลังจากถูกมู่จิ่วซีปล่อยตัวออกมา เขาก็นั่งยองอยู่ที่พื้นพักหนึ่งถึงจะค่อยๆ ลุกยืนขึ้นมาได้"เจ้าไปได้แล้ว" มู่จิ่วซีพอพูดจบก็กำลังหลังหันเตรียมที่จะออกไปก่อนเซียวเจี้ยนมองเย่อู่เหิงแวบหนึ่ง ราวกับว่ากลัวเขาจะเสียดายพลาดโอกาส ก็เลยหยิบดาบที่ไว้ใช้ทรมานและเดินออกไปที่ประตูภายในห้องทรมานมีเจ้าหน้าที่หันมามองเขาจำนวนมาก ราวกับว่าไม่อยากจะเชื่อในสายตา ว่าทำไมผู้กระทำผิดตัวฉกาจถึงได้ถูกปล่อยตัวออกมา?เซียวเจี้ยนราวกับเบาใจลงมาได้บ้าง ฝีเท้าของเขาก็รีบสาวเร็วขึ้นทันทีพออกมาจากห้องทรมาน ก็เป็นเรือนใหญ่ของศาลต้าหลี่ เซียวเจี้ยนตรงไปที่ประตูใหญ่อย่างรวดเร็วทันใดนั้นเย่อู่เหิงก็ยกมือขึ้นมา รอบด้านก็มีคนโผล่ปรากฎออกมาล้อมรอบเซียวเจี้ยนเอาไว้"เย่อู่เหิง! เจ้าหมายความว่ายังไง?" เซียวเจี้ยนกล่าวอย่างโมโห จากนั้นก็หันไปหามู่จิ่วซี พบว่ามู่จิ่วซีไม่อยู่แล้วเย่อู่เหิงยิ้มออกมาอย่างเย็นชาและกล่าว : "คุณหนูใหญ่มู่สัญญาว่าจะปล่อยเจ้า นั่นก็เป็นแค่คำอนุญาตจากนาง ข้าไม่ได้พูดว่าจะปล่อยเจ้าออกไป""เจ้า!" เซี
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 204
เขาเห็นเพียงป้าจ้าวได้ตายไปแล้ว ส่วนภายในห้องของมู่เจินจู มู่จิ่วซีก็ได้ตะโกนดังออกมา : "รีบไปเอากล่องยามา!"มู่เทียนซิงวิ่งพุ่งออกไปอย่างกับหอก อีกนิดเขาก็เกือบสะดุดล้มลง ยังดีที่องครักษ์ได้ช่วยพยุงเขาเอาไว้ไม่นานนักเขาก็มาถึงหน้าประตูห้องของมู่เจินจู ก็เห็นรอยเลือดกระจายอยู่ทั่วพื้น เป็นเลือดที่เยอะอย่างมาก จนเขาตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นในสายตาส่วนมู่เจินจูก็นอนอยู่บนพื้น พร้อมกับตาที่เหลือกจนขาวทั้งสองข้าง นางชักกระตุกเกร็ง จนเขาไม่อยากจะเชื่อในสายตา"เจินจู!" มู่เทียนซิงตะโกนออกมา ทันใดนั้นขาสองข้างก็ยืนอย่างไม่มั่นคง และล้มลงทั้งยืนองครักษ์ก็ถูกเขาล้มตัวใส่จนล้มไปตามๆ กัน มู่เทียนซิงรีบคลานมาอยู่ตรงหน้าของมู่เจินจู"ท่านพ่อ ท่านอย่าเพิ่งร้อนใจ เจินจูยังมีลมหายใจ" มู่จิ่วซีกำลังฝังเข็มให้มู่เจินจู โชคดีที่นางมาพบ และก็โชคดีที่นางพกห่อเข็มไว้กับตัวภายในห้องไม่เห้นแม้แต่เงาของลู่เวยหย่า ผู้หญิงคนนี้คงรู้ว่าตัวเองถูกเปิดเผยตัวตน ก็เลยวางยาพิษฆ่าป้าจ้าวและก็ฆ่ามู่เจินจู ส่วนตัวเองก็หนีหายไปมู่เทียนซิงรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นจนน้ำตาไหลพราก องครักษ์รีบเข้ามากล่าว : "หาค้นทั้ง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 205
สติของมู่จิ่วซีสั่นคลอนและเอ่ยกล่าวออกมา : "ลุงมู่ นี่คืออะไร?""คุณหนูใหญ่ นี่คือของๆ ฮูหยินรอง" ลุงมู่รีบยื่นไปให้มู่จิ่วซี "เมื่อก่อนนานมากแล้ว ข้าเคยเห็นฮูหยินรองวางเอาไว้ใต้ก้นกล่องของที่เก็บยาสมุนไพร และก็ยังล็อคเอาไว้ด้วย ข้าเองก็นึกว่าเป็นวัตถุดิบยามุนไพรมูลค่าแพง พอข้านึกขึ้นมาได้ ข้าก็ทุบเปิดออกมา แต่ว่าด้านในกลับไม่ใช่วัตถุดิบยาสมุนไพร"มู่จิ่วซีเปิดกล่องนั้นออก ภายในมีกระดาษสีเหลืองอยู่แผ่นหนึ่ง อีกทั้งบนกระดาษทั้งหมดล้วนเป็นตัวเลข"นางเอาของแบบนี้มาใส่ไว้ในที่เก็บยาสมุนไพรเนี่ยนะ?" มู่จิ่วซีรู้สึกตกตะลึง"ฮูหยินรองเป็นคนจัดการที่เก็บยาสมุไนพร อีกอย่างวัตถุดิบยาสมุไนพรที่มีมูลค่าก็ล็อคเอาไว้ทั้งหมด กุญแจก็อยู่ในมือของฮูหยินรอง กล่องนี้ถูกเอาไว้มุมลึกล่างสุด แทบจะมองไม่เห็น และก็ไม่ได้เขียนวัตถุดิบยาสมุนไพรด้วย" ลุงมู่กล่าว "คุณหนูใหญ่ ไม่ทราบว่าของสิ่งนี้มีประโยชน์รึเปล่า?""มี มีประโยชนืแน่นอน นางคงไม่มีเวลาได้นำเอาติดตัวไปด้วย" มุมปากของมู่จิ่วซีก็ยิ้มขึ้นมาอย่างเยือกเย็น จากนั้นนางก็หยิบภาพพระไตรปิฎกสีทองอันนั้นจากร้านเฟิงเหอออกมาและก็เอาออกมาใช่ตรงนั้นทันที นางเอ
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
