บทที่ 191

มู่จิ่วซีรีบปิดจมูกและเดินเข้าไปในทางเดินนนั้น นางเองก็กลัวว่าด้านในจะมีการซุ่มโจมตี

ทางเดินนั้นมีระยะทางแค่ประมาณห้องหนึ่งจากนั้นก็จะเป็นทางลงไป

ซึ่งเป็นทางเดินบันไดหิน เห็นไดชัดว่าเป็นทางใต้ดินออกไป ถึงอย่างไรด้านบนก็เป็นร้านค้า ไม่สามารถออกไปทางถนนใหญ่ได้ เลยต้องขุดหลุมให้เป็นทางเดินใต้ดิน

พอเดินผ่านบันไดหินก็เห็นทางเดินใต้ดินที่เป็นดินอย่างที่คาดไว้ ภายในเนื่องจากมักมีคนเดินบ่อยครั้ง พื้นดินจึงถูกเหยียบจนเงาเกิดแสงสะท้อน พอเดินผ่านไปสักระยะหนึ่งก็จะมีตะเกียงน้ำมันแขวนฝังไว้ตรงผนังดิน

มู่จิ่วซียิ่งเดินไปก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น ทางเดินใต้ดินนี้มาระยะทางยาวมาก นางเดินมาได้ร้อยเมตรแล้วก็ยังไม่ถึงปลายทาง อีกทั้งยิ่งเดินไปก็ยิ่งชื้นมากขึ้น

นางกล้ารับประกันว่าเซียวเจี้ยนจะต้องหลบหนีออกไปจากทางเดินใต้ดินนี้แล้วแน่ ตอนนี้ในใจของนางหวาดกลัวว่าหากเซียวเจี้ยนเป็นไส้ศึกของแคว้นเป่ยจิ้น งั้นเซียวหลิงเย่ว์ก็คงจะเป็นไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้นเหมือนกัน

ท่านอ๋องสามสภามพิการเวทนาขนาดนี้แล้ว หรือว่ายังจะร่วมมือกับแคว้นเป่ยจิ้นคิดก่อกบฏอีกงั้นเหรอ?

เซียวหลิงเย่ว์หมดหวังกับท่านอ๋องสามแล้วมาลงมือเอง? หรือว่