Share
บทที่ 172
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 173
ใบหน้าของมู่จิ่วซีก็เผยรอยยิ้มออกมา : "ป้าสะใภ้รอง ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?"ในใจนางก็อยากจะแกล้งทำเป็นแสดง ใครบ้างล่ะที่แสดงไม่เป็น"ไม่ใช่ว่าข้าเป็นห่วงเจ้าหรือไง พ่อของเจ้าเอาแต่วุ่นวิ่งเข้าวิ่งออก ท่านแม่ของเจ้าก็เอาแต่ร้องไห้ ป้าสะใภ้รองเองก๋รู้ว่าเกิเรื่องอะไรขึ้น ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าคงไม่ร้อนรนขนาดนี้"สีหน้าของลู่เวยหย่าก็กังวลขึ้นมา : "เจ้าไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม? ท่านผู้สำเร็จราชการแทนไม่ได้เป็นอะไรไปใช่ไหม?"มู่จิ่วซีส่ายหัวและก็ยิ้ม : "ไม่เป็นอะไร แค่ไปเจอพวกนักฆ่ากลุ่มใหญ่ลอมโจมตี ยังดีที่ข้ากับท่านผู้สำเร็จราชการแทนเตรียมพร้อมมาดี เลยฆ่าพวกมันไปมากกว่า 30 คน ตอนท้ายพวกมันกลัวจนหนีไป"มู่จิ่วซีจงใจเผยสีหน้าภาคภูมิใจออกมา : "มีพวกมันรอดชีวิตมาด้วยสองคน เดี๋ยวรอโม่จุนหายดีขึ้นก่อน ข้ากับเขาจะไปสอบปากคำด้วยกัน"ขณะที่นางดูเหมือนจะพูดอย่างไม่ยับยั้งชั่งใจ นางก็สนใจสีหน้าการแสดงออกของลู่เวยหย่าไปด้วยลู่เวยหย่าเผยสีหน้าตกใจออกมาและกล่าว : "นักฆ่ามากมายขนาดนั้น งั้นคงเป็นเพราะพระผู้เป็นเจ้าได้ปกป้องคุ้มกันให้ไม่เป็นอะไรแน่ คงตกใจมากสินะ รีบเข้าไปดูแม่ของเจ้าเถอะ เดี๋ยวป้าสะใภ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 174
มู่จิ่วซีใจเต้น จากนั้นก็พูด : "ป้าสะใภ้รอง เด๊่ยวพรุ่งนี้ข้าต้องไปที่กรมพระราชวังนครบาล เดี่ยวข้าพาท่านไปด้วย"ลู่เวยหย่าก็ดีใจขึ้นมาทันที : "ได้เลยได้เลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าเตรียมขนมด้วย พรุ่งนี้จะได้เอาไปให้หยางชุน""อืม" หลังจากมู่จิ่วซีพยักหน้า ลู่เวยหย่าก็จากไปทันทีใบหน้างดงามของมู่จิ่วซีก็หมองหม่นลงมาพร้อมกับหันไปมองท่านแม่ของนางเองสีหน้าของฮูหยินใหญ่ก็แข็งเกร็งขึ้นมา จากนั้นก็รีบกล่าว : "ซีเอ๋อร์ หยางชุนคือลูกชายท่านพ่อของเจ้า เจ้าห้ามให้เขาเป็นอะไรไปเด็ดขาด"มู่จิ่วซีพยักหน้าสัญญา หลังจากนางออกไปนางก็ไปหาผู้ดูแลจวนมู่"ลุงมู่ วันนี้มรใครเข้าออกจวนจวนบ้างหรือเปล่า?" ในหัวของมู่จิ่วซีก็คิดถึงคสามเป็นไปได้สองอย่างประการแรกลู่เวยหย่ารู้ว่าที่กรมพระราชวังนครบาลได้ขังไส้ศึกที่มีชีวิตรอดไว้สองคน ถ้านางไม่รีบไปฆ่าปิดปาก ไม่อย่างงั้นก็คงได้แต่ยืนมองให้ความจริงปรากฎประการที่สองลู่เวยหย่ารู้ว่าไป๋ฉี่เฟิงตายแล้ว จ้วงชิงเหมยคงเกิดเรื่องขึ้นดังนั้นนางเลยนึกถึงมู่หยางชุนขึ้นมาได้ ถ้านางไม่ต้องการฆ่าลูกชายตนเองเพื่อพุ่งเป้าไปที่พ่อของนางเหมือนกับจ้วงชิงเหมย นางก็คงต้องการเอาลูกชาย
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 175
กรมพระราชวังนครบาล !ดวงตากลมโตของมู่จิ่วซีหรี่จนเป็นเส้นบาง ในดวงตาของนางเต็มไปด้วยแววตาที่ชาญฉลาดและกำลังครุ่นคิด จากนั้นมุมปากก็กระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างเย็นชาและชั่วร้ายกรมพระราชวังนครบาลได้จับกุมไส้ศึก และคนบุกรุกแคว้นไว้หลายคน ซึ่งในยุคปัจจุบันเทียบเท่ากับสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติ คนที่ถูกจับเข้าไปโดยพื้นฐานแล้วก็แทบไม่มีวันได้ออกมา ต้องทนทรมาณต่างๆ จนเลือดไหลดั่งธารา โดยล้วนเป็นการกระทำอย่างลับๆไม่เหมือนกับศาลต้าหลี่ ห้องขังกระทรวงราชทัณฑ์ ซึ่งบางครั้งก็อาจออกมาได้เห็นเดือนเห็นตะวันบ้างมู่จิ่วซีจำได้ว่าเจ้าของร่างเดิมเคยไปที่กรมพระราชวังนครบาลเมือ่ไม่กี่ปีก่อน โดยไปพร้อมกับท่านพ่อมู่เทียนซิง เท่าที่นางจำได้คือลักษณะมืดๆ คล้ายเป็นก้อนหินใหญ่สีดำที่ชื้นแฉะห้องโถงใหญ่สองข้างมีปากหลุมขนาดใหญ่ โดยบอกว่าได้โยนคนตายลงไปจำนวนนับไม่ถ้วนแล้วมู่จิ่วซีก็มองไปยังหนอนแมลงพิษในชามที่ตายทั้งหมดและเอาไปกำจัดทิ้งทั้งหมดจนสะอาด จากนั้นนางก็ไปฝึกเฟิงเหยียนหยูเฟยอันตรายที่วัดเป้ากั๋วคราวนี้ ก็ทำให้กำลังภายในของนางสามารถใช้ได้อย่างคล่องแคล่วชำนาญมากขึ้น นี่ยิ่งทำให้นางฝึกฝนสัมผัสรับรู้ความร
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 176
มู่จิ่วซีพยักหน้าและกล่าว : "น้องสามของข้าอยู่ไหม?""คุณชายสามมู่อยู่ขอรับ แต่ว่าตอนนี้เวลายังเช้าไปหน่อย เขาอาจยังคงไม่ตื่น" องครักษ์คนหนึ่งก็กล่าวอย่างเขินอายสีหน้าของลู่เวยหย่าก็เปลี่ยนไปพร้อมกับกล่าวอย่างหงุดหงิด : "ไอลูกตัวแสบคนนี้ ทำไมถึงได้ขี้เกียจขนาดนี้เนี่ย?""ท่านนี้คือป้าสะใภ้รองของข้า พวกเราขอเข้าไปพบหน่อย" มู่จิ่วซีกล่าวองครักษ์คนหนึ่งก็พาทั้งสามคนเดินเข้าไป เหอเฟิงเฝ้าอยู่ที่รถม้า ส่วนหลิวฮั่วก็ตามหลังมู่จิ่วซีเดินเข้าไปพอเข้ามา ลู่เวยหย่าและป้าจ้าวก็เริ่มหันมองซ้ายขวาไปรอบด้านพร้อมกับสีหน้าที่วิตกกังวล"ทำไมข้างในถึงได้รู้สึกอึมครึมวังเวงขนาดนี้" ป้าจ้าวกล่าว"ที่นี่มีคนตายตั้งมากมาย แน่นอนว่าต้องอึมครึมวังเวง ทุกวันล้วนจับไส้ศึกของแคว้นอื่นเอาไว้ได้ ทั้งถูกทรมานให้สารภาพ ให้ไม่สารภาพก็ต้องถูกทรมานต่อไป แน่นอนว่าพวกเขาไม่ปราณีกับพวกไส้ศึกพวกนี้อยู่แล้ว"มู่จิ่วซีเดินไปพูดไปสีหน้าของป้าจ้าวเห็นได้ชัดว่าเปลี่ยนไปเยอะมาก มือที่นางช่วยพยุงลู่เวยหย่าก็ยิ่งจับแน่นมากยิ่งขึ้น"คุณหนูใหญ่ คุณชายสามมู่อยู่ที่ห้องพักองครักษ์ด้านตะวันตก เชิญทางด้านนี้ขอรับ""อืม อ้อ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 177
ปรมาจารย์เซี่ยก็ยิ้มอย่างเขินๆ ออกมา เขามองมู่จิ่วซีจากนั้นก็หันไปมองลู่เวยหย่าลู่เวยหย่าตอนนี้โกรธมากจริงๆ จนนางสั่นไปทั้งตัวและถามออกมา : "เขา เขาหลังจากมาที่นี่ก็เป็นแบบนี้ตลอดเลยเหรอ?"ปรมาจารย์เซี่ยรู้สึกว่าขายหน้าแต่ก็ยังพยักหน้าและกล่าว : "ฮูหยินรอง ลุกชายเจ้าทุกครั้งที่เอ่ยถึงแม่ทัพใหญ่มู่ออกมา คนอื่นๆ ก็ล้วนทำอะไรไม่ได้""แล้วทำไมไม่โบยเขาให้ตาย!" ลู่เวยหย่าโมโหจนเดินอาดๆ ไปข้างหน้าบานประตูห้องถูกทีบจะเปิดออก สองคนข้างในที่ต่อสู้กันก็หยุดลงทันทีแะลหันมามอตรงปากประตู"ท่านแม่?" มู่หยางชุนหันหน้ามามอง จากนั้นก็เอ่ยกล่าวออกมาอย่างไม่แน่ใจส่วนอีกคนหนึ่งคือหลิวเว่ยก็กำลังขี่หลังเขาอยู่ ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเขากดดันเหนือกว่ามู่หยางชุนได้อย่างสมบูรณ์หลิวเว่ยก็รีบลงมาจากหลังของมู่หยางชุนและรีบถอยไปยืนข้างๆพร้อมกับหันไปมองปรมาจารย์เซี่ยด้วยสีหน้าที่กังวล"ไอลูกตัวแสบ เจ้าอยู่ในกรมพระราชวังนครบาลแล้วทำตัวแบบนี้เนี่ยนะ?" ลู่เวยหย่าตะคอกใส่เขา"ท่านแม่ พวกเขารังแกข้า ข้าไม่ได้อยากมาอยู่ที่นี่เลย" มู่หยางชุนจู่ๆ ก็ร้องไห้ออกมา"เจ้า เจ้ายังจะมีหน้ามาร้องไห้อีก ข้ากับพี่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 178
มู่หยางชุนตกตะลึงไปในพริบตา สีหน้าเปลี่ยนไปมาไม่หยุดสองแม่ลูกกำลังคุยกัน ป้าจ้าวยืนอยู่ที่ประตู หลิวฮั่วยืนอยู่ตรงข้ามนาง คอยสังเกตสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องส่วนมู่จิ่วซีกับปรมาจารย์เซี่ยพอออกจากห้องพักขององครักษ์ก็เดินขึ้นไปด้านเหนือ"คุณหนูใหญ่มู่ อาการบาดเจ็บของท่านผู้สำเร็จราชการแทนเป็นอย่างไรบ้าง?""ไม่เป็นไรแล้ว อีกเดี๋ยวก็มากระโดดโลดเต้นได้" มู่จิ่วซีตอบมา"เช่นนั้นก็ดี เช่นนั้นก็ดี ไส้ศึกก็กำเริบเสิบสานเสียเหลือเกิน""ถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้นครั้งนี้ยังจัดระดมคนตั้งมากมายในเวลาสั้นๆ อธิบายได้ว่าพวกเขาซุ่มกำลังอยู่ในคนของแคว้นเกาอวิ๋นไม่น้อยเลย พวกเราจำเป็นต้องคิดหาวิธีค้นหารังของพวกเขาออกมา"มู่จิ่วซีหัวเราะเย็นชาขึ้นมาเสียงหนึ่ง ใบหน้าเรียวถามขึ้นด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม "ศพเหล่านั้นถูกแขวนไว้ที่ประตูเมืองฝั่งเหนือหมดแล้วใช่ไหม?"ปรมาจารย์เซี่ยพยักหน้าตอบ "แขวนไว้หมดแล้ว เพียงแต่ประชาชนถูกทำให้อกสั่นขวัญแขวนกันหมด""ถ้าหากครอบครัวแตกสลายหมด นั่นถึงจะเป็นการตายอย่างแท้จริง" มู่จิ่วซียิ้มเย็นชา "การเคลื่อนไหวของเจ้าหน้าที่พระชารวังนครบาลล้วนเป็นใต้เท้าโจวเหยาจัดการใช่หรือ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 179
ปรมาจารย์เซี่ยส่ายหัวตอบทันที "ใต้เท้าหวางชิงทุกวันจะนำคนออกไปตั้งแต่เช้า ค่ำคืนดึกดื่นจึงกลับมา บางครั้งก็อยู่กันทั้งคืนด้วย ลำบากน่าดู""เขาจับไส้ศึกมาได้บ้างไหม?""มี พอจับกลับมาก็จะทำการสอบสวนอย่างเข้มงวด เพียงแต่ล้วนเป็นพวกปลาซิวปลาสร้อย ใต้เท้าหวางเองก็ดูจะยิ่งหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ แล้ว" ปรมาจารย์เซี่ยยิ้มขืน "เขาคือคนที่ขันแข็งที่สุดในกรมพระราชวังนครบาลแล้ว"มู่จิ่วซีพยักหน้า พอกำลังจะถามอะไรเพิ่มเติม คนทางนั้นก็ตะโกนมาว่า "ปรมาจารย์เซี่ย ใต้เท้าโจวให้ท่านพาคุณหนูใหญ่มู่ไปพบ""ได้" ปรมาจารย์เซี่ยขานตอบทันที "คุณหนูใหญ่ พวกเราไปพบใต้เท้าโจวทางนั้นก่อน กลับมาค่อยไปเจอกับพวกไส้ศึกดีไหม?""วันนี้ข้าไปไปพบพวกไส้ศึกหรอก เดิมทีก็คิดจะไปเยี่ยมใต้เท้าโจวอยู่แล้ว" มู่จิ่วซีเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มทั้งสองคนไปถึงในห้องโถงหลักชั้นสามของกรมพระราชวังนครบาลอย่างรวดเร็วใต้เท้าโจวเหยาอยู่ในชุดข้าราชการสีดำปักพญาอินทรี ดูองอาจน่าเกรงขาม บนใบหน้าเหลี่ยมมีอาการโกรธขึ้งอยู่"จิ่วซีคารวะใต้เท้าโจว" มู่จิ่วซีพอเข้ามาก็คารวะทักทายใบหน้าเคร่งขรึมของโจวเหยาก็เผยรอยยิ้มเอ่ยขึ้นว่า "คุณหนูใหญ่มู่มาเยี่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 180
"ถ้าทำให้ประชาชนของทั้งเมืองร่วมกันเป็นหูเป็นตารายงาน เช่นนี้ศัตรูก็จะตึงเครียด กลางวันไม่กล้าออกมา แล้วถ้าออกจะออกมาตอนกลางคืน ทว่าหลังจากที่ใช้งานกฎห้ามออกภายนอกยามวิกาลพวกเราก็จะจับตัวคนได้ง่ายขึ้นเรื่องนี้หากเริ่มต้นแล้ว คนของทางเราจำเป็นต้องมีให้เพียงพอ ดังนั้นข้าจึงให้กรมกลาโหมระดมทหารห้าพันนายเข้าไปในกรมพระราชวังนครบาล เพื่อมาช่วยใต้เท้าโจวโจวเหยาสีหน้ายินดี พอได้ยินมู่จิ่วซีพูดเช่นนี้ก็เอ่ยแสดงท่าทีทันที "ความคิดดีมาก แต่ว่าคุณหนูใหญ่มู่ไประดมทหารของกรมกลาโหมได้อย่างไรกัน? บอกกับท่านผู้สำเร็จราชการแทนหรือ?""ยังไม่ได้บอก แต่เดี๋ยวข้าก็จะบอกเขาเอง วางใจเถิด ท่านผู้สำเร็จราชการแทนจะเห็นด้วย" มู่จิ่วซีเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม"ดูท่าระหว่างคุณหนูใหญ่มู่กับท่านผู้สำเร็จราชการแทนจะมีความเชื่อใจกันแล้ว" โจวเหยาเผยรอยยิ้มเย้าแหย่"นั่นล่ะ แต่ว่าใต้เท้าโจวก็อย่าคิดเบนไป พวกเราเป็นสหายร่วมรบกัน ต่อให้ข้ามีความคิดอยู่บ้าง แต่ชายคนนั้นก็จะมาถอนหมั้นครั้งที่สองแน่ เรื่องเกียรติข้าไม่เอาก็ได้ แต่ท่านพ่อกับพระพันปีหลวงจะเสียใจเอาน่ะสิ" มู่จิ่วซีเบ้ปาก"ฮ่าๆๆ คุณหนูใหญ่มู่ ข้าชอบท่านขึ้นมาเ
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
