Share
บทที่ 180
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 181
มู่จิ่วซีกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ : "หรือว่าใต้เท้าโจวคิดว่ากรมพระราชวังนครบาลไม่มีไส้ศึก?"โจวเหยาสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก เขามู่จิ่วซีอย่างไม่อยากจะเชื่อเขาพบว่าสายตาของนางคมกริบและเกรงขาม เขารู้ว่านางนั้นจงใจ"กรมพระราชวังนครบาลมีไส้ศึกรึ?" โจวเหยาถามกลับ "ข้าเมื่อก่อนแม้จะเคยคิดถึงเกี่ยวกับปัญหานี้ แต่ข้าก็เคยลองตรวจสอบครั้งหนึ่งแล้ว ที่นี่ควรจะสะอาดไม่มีไส้ศึก""ใต้เท้าโจว เงาหอมนิโลบลถูกพบในตำหนักในเมื่อ 20 กว่าปีก่อน การวางยาพิษไปจนถึงอาการกำเริบและสุดท้ายเสียชีวิต จำเป็นต้องใช้เวลาที่ยาวนานอย่างมาก นั่นหมายถึงอะไร รู้ไหม?""นั่นหมายถึงไส้ศึกได้เข้ามาที่แคว้นเกาอวิ๋นตั้งนานแล้ว แฝงตัวเข้ามาอย่างได้อย่างลึกมากๆ การแฝงตัวเข้ามาได้เป็นเวลานานขนาดนี้ หากไส้ศึกคนหนึ่งเอาแต่กบดานเงียบมาโดยตลอด ไม่มีแนวโน้มที่จะไต่เต้าขึ้นมา แบบนั้นไส้ศึกพวกนั้นก็คงไม่ใส่ไส้ศึกที่ดี และก็คงไม่ถูกใช้ให้ทำงานสำคัญ"มู่จิ่วซีค่อยๆ กล่าวออกมาใบหน้าแก่ชราของโจวเหยาก็ซีดขาวเล็กน้อย แน่นอนว่าเขาเข้าใจว่ามู่จิ่วซีกำลังพูดอะไร"ข้าขอไม่พูดแล้วกันว่าข้าเจออะไรมาหรือข้ากำลังสงสัยอะไร กรมพระราชวังนครบาลจะต้อ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 182
"ได้" มู่จิ่วซีกล่าวรับคำ จากนั้นก็เห็นลู่เวยหย่าและป้าจ้าวเดินออกไปนางไม่ได้สนสีหน้าท่าทีเอาแต่ใจของมู่หยางชุน เพียงแต่สามวันหลังจากนี้ มู่หยางชุนที่คิดว่าตัวเองรอดแล้วต้องถูกคนจับไปที่ค่ายทหาร บอกว่าแม่ทัพมู่สั่งมาหากเขายังไม่ได้เรื่อง ไม่เอาถ่านอีกก็ไม่ต้องกลับบ้านและรองแม่ทัพก็จะบอกกับมู่หยางชุน ว่าแม่ทัพใหญ่มีคำสั่งมา ขอเพียงเขาไม่ตายก็จะต้องถูกฝึกฝนอย่างเหี้ยมโหดมู่จิ่วซีไม่เคยคิดถึงการลงโทษแบบนี้มาก่อน ต่อให้ร้องไห้ฟ้าถล่มแผ่นดินถลายก็ไม่มีประโยชน์ แต่ว่าสามปีหลังจากนี้ มู่หยางชุนก็จะกลายเป็นทหารที่แท้จริง ยิ่งเขาเติบโตขึ้น เขาก็จะยิ่งรู้สึกขอบคุณมู่จิ่วซีพี่สาวของเขาคนนี้ที่เข้มงวดกับเขานี่เป็นเรื่องหลังจากนี้ ยังไม่ต้องพูดถึงก่อนมู่จิ่วซีให้เหอเฟิงไปส่งลู่เวยหย่าและป้าจ้าวกลับจวนไปก่อน นางกับหลิวฮั่วก็ยืนตรงปากประตูกรมพระราชวังนครบาลมองดูรถม้าจากไป"คุณหนูใหญ่ หลังจากท่านไปแล้ว มีคนสามคนมาหาที่ห้องของคุณชายสาม โดยทั้งหมดเรียกให้คุณชายสามไปฝึกฝน แต่ป้าจ้าวกลับคุยกับคนหนึ่งในนั้น แล้วก็หยิบขนมให้กับคนๆ นั้นด้วยชิ้นหนึ่ง อีกทั้งยังบอกให้ดูแลคุณชายสาม คนๆ นั้นมีชื่อว่าเ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 183
หลายคนที่อยู่นอกห้องตกใจจนสะดุ้ง มู่จิ่วซีรีบเปิดประตูพุ่งเข้าไปพอนางเข้าไปก็เห็นชามใบหนึ่งแตกกระจายอยู่ตรงหน้าเตียงของโม่จุน เปียกกระจายไปเต็มพื้น"ท่านอ๋อง นั่นเป็นยาของท่านนะ!" อานเย่ผู้น่าสงสารก็เด้งตัวลุกขึ้นมาจากเก้าอี้เอนกาย เขาตะลึงตกใจและมองไปยังนายท่านที่นอนอยู่บนเตียง ถึงอย่างไรนั่นก็เกิดหลังจากเสียงตะโกนดีใจด้านนอกเมื่อครู่เขายังดีๆ อยู่ แต่จู่ไม่รู้ทำไมเขาก็เอาชามยาตรงหัวเตียงเขวี้ยงแตกซะงั้น? ไม่ง่ายเลยกว่ายาที่ต้มเสร็จจะเย็นลงได้มู่จิ่วซีรีบพุ่งไปที่ข้างเตียง ก็เห็นว่าโม่จุนนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาซีดขาว แต่สีหน้ากลับเคร่งขรึมดำทะมึน นี่เขากำลังโกรธ?ดวงตาสีดำสนิทอันคมกริบก็เหลือบมองมาที่นาง"ท่านอ๋อง เกิดอะไรขึ้น?" มู่จิ่วซีรีบถามโม่หยวนชิงก็วิ่งเข้ามาและรีบกล่าว : "เสด็จพี่ห้า นี่ท่านจะโมโหงอแงเป็นเด็กไปแล้วไหม ถ้าไม่ชอบยาขม ก็อย่ามาเขวี้ยงแบบนี้สิ แพทย์หลวงอู๋คงร้องไห้แน่"สายตาของโม่จุนพริบตาก็หันไปมองโม่หยวนชิง ราวกับว่าอดไม่ได้จนอยากจะมองให้ทะลุเป็นรูสักสองสามรูบนตัวของเขา"ข้าเห็นเจ้าแล้วหงุดหงิด ไสหัวกลับจวนเจ้าไปซะ!" โม่จุนกล่าวอย่างโมโห
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 184
ชั่วขณะนั้น ในใจของมู่จิ่วซีก็อยากจะหัวเราะออกมา เห็นได้ชัดว่าโม่จุนชายคนนี้กำลังหึงหวง!แต่ถึงกระนั้นนางก็ไม่กล้าจะหัวเราะออกมา เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้โม่จุนโกรธจนกระทบบาดแผลอีก"ท่านอ๋องหก ท่านออกไปก่อนเถอะ หลังจากนี้ครึ่งเดือน พวกเราค่อยหาเวลามาประลองกัน ข้าสัญญาแล้ว ขอเพียงเจ้าชนะข้าได้ ข้าจะยอมลองคบหาเจ้าดู หากเจ้าแพ้ หลังจากนี้เราก็แค่เพื่อนกัน"คำพูดของมู่จิ่วซีทำให้โม่จุนที่อยู่บนเตียงถึงับอึ้งไป จากนั้นบรรยากาศตึงเครียดก็ดูเหมือนจะสงบลงมาได้"ข้ารู้แล้ว แต่ว่าครึ่งเดือนหลังจากนี้ข้าจะยังไม่ประลองกับเจ้า ข้าขอเวลาตั้งใจฝึกฝนวรยุทธสักช่วงหนึ่ง เอาเป็นว่าหนึ่งเดือนหลังจากนี้ ข้าจะไปหาเจ้าเพื่อประลองกัน""หา? ทำไม?" มู่จิ่วซีตกใจกล่าว"ทุกคนต่างก็บอกว่าเจ้าเก่งกาจ ข้าไม่อยากแพ้" แน่นอนว่าโม่หยวนชิงไม่ใช่คนโง่ มู่จิ่วซีอยู่ที่วัดเป้ากั๋วและช่วยโม่จุนไว้ได้ นางสู้กับศัตรูตั้งหลายคน แต่กลับมาได้อย่างปลอดภัย แสดงให้เห็นแล้วว่านางแข็งแกร่งไม่ได้อ่อนแอ"อุ๊ยตาย มีสมองเหมือนกันะเนี่ย ฮาๆ เอาเถอะ ข้าจะรอเจ้ามาหาจนกว่าเจ้าจะเตรียมตัวเสร็จ ข้าจะรออยู่เสมอ" มู่จิ่วซีกลับวางใจลงได้ถึงอ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 185
"ให้ตายเถอะ!" มู่จิ่วซีส่งเสียงตกใจออกมา เขานี่เหลือเชื่อจริงๆ เลย "โม่จุน เจ้าอย่าโมโหจนเป็นแบบนี้สิ เจ้าเป็นท่านผู้สำเร็จราชการแทนที่ไร้อารมณ์เยือกเย็นคนนั้นไม่ใช่หรือไง?"มู่จิ่วซีขณะพูดก็หยิบเข็มสำหรับฝังตรงเอวออกมาโม่จุนผ่อนลมหายใจออกมา อารมณ์โมโหอึกอัดตรงอกของเขาก็ได้ผ่อนคลายจนสบายลงมามาก"พอเถอะ เลิกพูดได้แล้ว" มู่จิ่วซีรู้สึกผิด นางเองไม่ควรไปพูดกระตุ้นไอผู้ชายชาติหมาคนนี้เลยแต่เมื่อเขาพูดถึงเซียวหลิงเย่ว์กลับมีบางอย่างผิดปกติจริงๆ เขาตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ ระหว่างพวกเขาสองคนมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่นะ?มู่จิ่วซีรู้สึกสงสัยอย่างมาก แต่ก็ไม่มีความสามารถบอกนางเรื่องซุบซิบพวกนี้แต่ว่าทั้งพระนครเหมือนจะรู้ว่าระหว่างโม่จุนและเซียวหลิงเย่ว์มีอะไรกัน ขนาดพระพันปีหลวงเองก็ยังทรงคิดแบบนี้ ทำไมโม่จุนถึงยังไม่ยอมรับ?ดูจากท่าทีของเขาแล้วก็เหมือนจะไม่ได้โกหก ระหว่างพวกเขามีอะไรผิดปกติกันแน่โม่จุนหลับตาลง มู่จิ่วซีก็ฝังเข็มลงตรงหน้าอกของเขาพร้อมกับเล่าถึงสถานการณ์ที่ตนเองไปกรมพระราชวังนครบาลพอนางพูดถึงหวางชิว โม่จุนก็ลืมตาตื่นขึ้นมาทันที"เจ้าบอกว่าเป็นรองอธิบดีหวางชิวงั้นหรือ?"
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 186
มู่จิ่วซีกะอึ้งไปพักหนึ่ง ทันใดนั้นนางก็ระเบิดหัวเราะฮาๆ ดังออกมา"โม่จุน เจ้ารู้ไหมว่าคำพูดของเจ้าเหมือนกับกำลังบูชาข้าอยู่" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างดีใจ คำกล่าวชมเชยนี้คงเป็นการกล่าวยกย่องสูงที่สุดแล้ว"ไม่ ข้าก็แค่รู้สึกว่าน่ากลัว ผู้หยิงประเภทนี้อย่างเจ้าน่ากลัวเกินไปแล้ว น้อยคนนักที่จะมีความคิดเหมือนกับเจ้าแบบนี้ จิตใจโหดเหี้ยม อำมหิตชั่วร้าย แผนการมารยาร้อยแปด" โม่จุนพอเห็นนางได้ใจ ก็รีบสาดน้ำเย็นใส่นางด้วยคำพูด"ปากดีนัก! ข้าเพิ่งพบว่าเจ้าเป็นผู้ชายชาติหมาที่ไม่มีความฉลาดทางอารมณ์เลยจริงๆ สมควรต้องทนเจ็บให้ตายแล้ว" หลังจากที่มู่จิ่วซีพูดจบ นางก็เดินออกไปอย่างโมโห"เจ้าจะไปไหน?" โม่จุนรีบถามขึ้นมา"ไปไหนก็ได้ที่ไม่เห็นเจ้า ข้าจะไปหาท่านพ่อ เจ้าก็นอนนิ่งๆ ไปเถอะ ข้ามีธุระต้องจัดการ" มู่จิ่วซีถอยหายใจออกมา จากนั้นนางก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้และรีบพูดออกมา "โม่จุน เจ้าควรจ่ายเงินเดือนราชการให้ข้าแล้วไหม ข้าอุตส่าห์จัดการธุระให้เจ้า""เจ้าช่วยทำธุระให้พ่อเจ้า ทำเพื่อแคว้นเกาอวิ๋น" โม่จุนรีบกล่าว"ไอผู้ชายชาติหมา คราวหน้าข้าจะไม่ช่วยเจ้าแล้ว!" มู่จิ่วซีพอพูดจบก็ปิดประตูตามหลังดังปั
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 187
มู่จิ่วซีตกใจจนสะดุ้ง อีกนิดนางก็เกือบจะลงมือปาดคอหลิวฮั่วแล้ว"คุณหนูใหญ่ เซียวเจี้ยนปรากฏตัวออกมาแล้ว"มู่จิ่วซีก็ชะงักไปพักหนึ่งก่อนจะกล่าวออกมา : "อยู่ไหน?"หลิวฮั่วก็ชี้ไปยังอาคารปูนหลังหนึ่งและกล่าว : "อยู่ใต้ชายคนตรงนั้น มีทั้งหมดสองคน คุณท่านบอกว่าห้ามให้พวกมันเห็นท่านเป็นอันขาด"มู่จิ่วซีก็เหลือบมองไปและมองหาเงาของเซียวเจี้ยน ก็เห็นหนวดเคราที่ขึ้นจนดำอันเห็นได้ชัดของเขา เป็นไปได้ยากที่จะจำผิดคน นางอยู่ที่ร้านเฟิงเหอไม่ไกลนัก ทั้งสองพยักหน้าและเริ่มแผงตัวแทรกซึมเพียงแต่ในใจของมู่จิ่วซีนับถือเซียวเจี้ยนจริงๆ นึกไม่ถึงว่าจะกล้าออกมา เขาคงคิดว่าเซียวหลิงเย่ว์จะปกป้องเขาได้งั้นเหรอ?"คนของท่านผู้สำเร็จราชการแทนก็คงจะอยู่ใกล้ๆ แถวนี้ เขาส่งคนไปจับตาเฝ้าเซียวเจี้ยนไว้ตลอด" มู่จิ่วซีพูดกับหลิวฮั่วด้วยเสียงเบา"ไม่มีขอรับ คุณท่านไม่ได้บอก นอกจากคุณท่านจะหาไม่เจอ" หลิวฮั่วก็กล่าวออกมาอย่างเขินอายมู่จิ่วซีก็หันไปมองเขาแล้วกล่าว : "ไม่มี?"โม่จุนผู้ชายชาติหมาหลอกนางอีกแล้วเหรอ?ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าส่งคนไปจับตาเฝ้าเซียวเจี้ยน แล้วนี่จะไม่มีได้ยังไง? หรือว่าตามรอยพลาด?โม่จุนไม
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 188
"อย่างนี้นี่เอว เชิญด้านนี้ เรือนด้านหลังมีสุขา" หลังจากเสี่ยวเอ้อลำบากใจอยู่พักก็ยิ้มให้มู่จิ่วซีและนำทางไปมู่จิ่วซีสังเกตเห็นว่ามีเสี่ยวเอ้ออีกสองคนกำลังสนใจนางอย่างมากพอมาถึงเรือนด้านหลัง มู่จิ่วซีก็เห็นเรือนที่ใหญ่ยิ่งกว่านางจินตนาการเอาไว้ อีกทั้งด้านในยังวางของเต็มไปหมด ทุกแห่งวางเต็มไปด้วยพัสดุสินค้า กล่าวได้ว่าวางอย่างระเกะระกะเต็มไปหมดเรือนขนาดใหญ่นี้ที่พอจะสามารถเห็นท้องฟ้าได้ถูกปรับปรุงแก้ไขไปส่วนหนึ่ง จนไม่มีทิวทัศน์อะไรให้เห็น"พัสดุสินค้าของพวกเจ้าที่นี่เยอะมากจริงๆ" มู่จิ่วซีหัวเราะและกล่าว "ไม่ทราบว่ามีวัสดุผ้าไหมคุณภาพดีบ้างไหม?""คุณหนูท่านนี้ช่างกล่าวน่าขำยิ่งนัก พวกเราที่นี่มีวัสดุผ้าไหมมากมาย รอท่านเข้าสุขาเรียบร้อยแล้วค่อยๆ ลองเลือกดู ไม่ทราบว่าคุณหนูสกุลอะไรรึ?" ในใจของเสี่ยวเอ้อดีใจเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้มองไปแล้วรู้สึกแปลกเล็กน้อย นางคงมีเงินเยอะน่าดู"ข้าสกุลจิน อ้อ พวกเจ้ามีคารวานคุ้มกันสินค้าไหม?" มู่จิ่วซีขณะกล่าวก็มองรอบด้านไปด้วยแต่ว่านอกจากคนงานที่ขนย้ายสินค้าแล้ว นางก็ไม่เห็นเซียวเจี้ยน"มีแน่นอน คุณหนูจินต้องการให้ไปส่งที่ไหน?""แคว้นเป่ยจิ้
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
