บทที่ 187

มู่จิ่วซีตกใจจนสะดุ้ง อีกนิดนางก็เกือบจะลงมือปาดคอหลิวฮั่วแล้ว

"คุณหนูใหญ่ เซียวเจี้ยนปรากฏตัวออกมาแล้ว"

มู่จิ่วซีก็ชะงักไปพักหนึ่งก่อนจะกล่าวออกมา : "อยู่ไหน?"

หลิวฮั่วก็ชี้ไปยังอาคารปูนหลังหนึ่งและกล่าว : "อยู่ใต้ชายคนตรงนั้น มีทั้งหมดสองคน คุณท่านบอกว่าห้ามให้พวกมันเห็นท่านเป็นอันขาด"

มู่จิ่วซีก็เหลือบมองไปและมองหาเงาของเซียวเจี้ยน ก็เห็นหนวดเคราที่ขึ้นจนดำอันเห็นได้ชัดของเขา เป็นไปได้ยากที่จะจำผิดคน นางอยู่ที่ร้านเฟิงเหอไม่ไกลนัก ทั้งสองพยักหน้าและเริ่มแผงตัวแทรกซึม

เพียงแต่ในใจของมู่จิ่วซีนับถือเซียวเจี้ยนจริงๆ นึกไม่ถึงว่าจะกล้าออกมา เขาคงคิดว่าเซียวหลิงเย่ว์จะปกป้องเขาได้งั้นเหรอ?

"คนของท่านผู้สำเร็จราชการแทนก็คงจะอยู่ใกล้ๆ แถวนี้ เขาส่งคนไปจับตาเฝ้าเซียวเจี้ยนไว้ตลอด" มู่จิ่วซีพูดกับหลิวฮั่วด้วยเสียงเบา

"ไม่มีขอรับ คุณท่านไม่ได้บอก นอกจากคุณท่านจะหาไม่เจอ" หลิวฮั่วก็กล่าวออกมาอย่างเขินอาย

มู่จิ่วซีก็หันไปมองเขาแล้วกล่าว : "ไม่มี?"

โม่จุนผู้ชายชาติหมาหลอกนางอีกแล้วเหรอ?

ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าส่งคนไปจับตาเฝ้าเซียวเจี้ยน แล้วนี่จะไม่มีได้ยังไง? หรือว่าตามรอยพลาด?

โม่จุนไม