บทที่ 181

มู่จิ่วซีกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ : "หรือว่าใต้เท้าโจวคิดว่ากรมพระราชวังนครบาลไม่มีไส้ศึก?"

โจวเหยาสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก เขามู่จิ่วซีอย่างไม่อยากจะเชื่อ

เขาพบว่าสายตาของนางคมกริบและเกรงขาม เขารู้ว่านางนั้นจงใจ

"กรมพระราชวังนครบาลมีไส้ศึกรึ?" โจวเหยาถามกลับ "ข้าเมื่อก่อนแม้จะเคยคิดถึงเกี่ยวกับปัญหานี้ แต่ข้าก็เคยลองตรวจสอบครั้งหนึ่งแล้ว ที่นี่ควรจะสะอาดไม่มีไส้ศึก"

"ใต้เท้าโจว เงาหอมนิโลบลถูกพบในตำหนักในเมื่อ 20 กว่าปีก่อน การวางยาพิษไปจนถึงอาการกำเริบและสุดท้ายเสียชีวิต จำเป็นต้องใช้เวลาที่ยาวนานอย่างมาก นั่นหมายถึงอะไร รู้ไหม?"

"นั่นหมายถึงไส้ศึกได้เข้ามาที่แคว้นเกาอวิ๋นตั้งนานแล้ว แฝงตัวเข้ามาอย่างได้อย่างลึกมากๆ การแฝงตัวเข้ามาได้เป็นเวลานานขนาดนี้ หากไส้ศึกคนหนึ่งเอาแต่กบดานเงียบมาโดยตลอด ไม่มีแนวโน้มที่จะไต่เต้าขึ้นมา แบบนั้นไส้ศึกพวกนั้นก็คงไม่ใส่ไส้ศึกที่ดี และก็คงไม่ถูกใช้ให้ทำงานสำคัญ"

มู่จิ่วซีค่อยๆ กล่าวออกมา

ใบหน้าแก่ชราของโจวเหยาก็ซีดขาวเล็กน้อย แน่นอนว่าเขาเข้าใจว่ามู่จิ่วซีกำลังพูดอะไร

"ข้าขอไม่พูดแล้วกันว่าข้าเจออะไรมาหรือข้ากำลังสงสัยอะไร กรมพระราชวังนครบาลจะต้อ