บทที่ 185

"ให้ตายเถอะ!" มู่จิ่วซีส่งเสียงตกใจออกมา เขานี่เหลือเชื่อจริงๆ เลย "โม่จุน เจ้าอย่าโมโหจนเป็นแบบนี้สิ เจ้าเป็นท่านผู้สำเร็จราชการแทนที่ไร้อารมณ์เยือกเย็นคนนั้นไม่ใช่หรือไง?"

มู่จิ่วซีขณะพูดก็หยิบเข็มสำหรับฝังตรงเอวออกมา

โม่จุนผ่อนลมหายใจออกมา อารมณ์โมโหอึกอัดตรงอกของเขาก็ได้ผ่อนคลายจนสบายลงมามาก

"พอเถอะ เลิกพูดได้แล้ว" มู่จิ่วซีรู้สึกผิด นางเองไม่ควรไปพูดกระตุ้นไอผู้ชายชาติหมาคนนี้เลย

แต่เมื่อเขาพูดถึงเซียวหลิงเย่ว์กลับมีบางอย่างผิดปกติจริงๆ เขาตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ ระหว่างพวกเขาสองคนมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่นะ?

มู่จิ่วซีรู้สึกสงสัยอย่างมาก แต่ก็ไม่มีความสามารถบอกนางเรื่องซุบซิบพวกนี้

แต่ว่าทั้งพระนครเหมือนจะรู้ว่าระหว่างโม่จุนและเซียวหลิงเย่ว์มีอะไรกัน ขนาดพระพันปีหลวงเองก็ยังทรงคิดแบบนี้ ทำไมโม่จุนถึงยังไม่ยอมรับ?

ดูจากท่าทีของเขาแล้วก็เหมือนจะไม่ได้โกหก ระหว่างพวกเขามีอะไรผิดปกติกันแน่

โม่จุนหลับตาลง มู่จิ่วซีก็ฝังเข็มลงตรงหน้าอกของเขาพร้อมกับเล่าถึงสถานการณ์ที่ตนเองไปกรมพระราชวังนครบาล

พอนางพูดถึงหวางชิว โม่จุนก็ลืมตาตื่นขึ้นมาทันที

"เจ้าบอกว่าเป็นรองอธิบดีหวางชิวงั้นหรือ?"