บทที่ 171

ไป๋ชินเตี่ยนจู่ๆ ก็ครวญครางดึงออกมา มู่จิ่วซี อานเย่ เย่ฮานก็ล้วนตกตะลึง นี่เขาคือใต้เท้าอัครมหาเสนาบดีเลยนะ!

สามารถพูดได้ว่านอกจากท่านผู้สำเร็จราชการแทนแล้ว ใต้เท้าอัครมหาเสนาบดีเองก็เป็นคนที่เก่งกาจที่สุดแล้ว

ตอนนี้เขากลับมาคุกเข่าร้องไห้ต่อหน้ามู่จิ่วซี นี่มันน่าตกใจเกินไปแล้ว

"ใต้เท้าอัครมหาเสนาบดี นี่ท่านเป็นอะไร รีบลุกขึ้นมาก่อนแล้วค่อยพูดคุยกัน" มู่จิ่วซีไม่สามารถอาศัยอานเย่และเย่ฮานที่บาดเจ็บอยู่ได่ นางจึงรีบเข้าไปช่วยพยุงเขาขึ้นมาเอง

แต่ไป๋ชินเตี่ยนร้องไห้เสียใจอย่างมาก มู่จิ่วซีก็รีบลากเขาให้ลุกขึ้นมา จนสุดท้ายไป๋ชินเตี่ยนก็นั่งลงกับพื้นทั้งอย่างนั้น

อานเย่และเย่ฮานก็ได้แต่พยายามคุกเข่าลง เพราะถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่อาจรับการคุกเข่านั้นไว้ได้ และก็ไม่กล้าจะรับไว้ด้วย

มู่จิ่วซีก็ได้แต่นั่งบนพื้นกับอัครมหาเสนาบดี จากนั้นนางก็หยิบผ้าเช็ดหน้าส่งให้เขาและกล่าว : "ใต้เท้าอัครมหาเสนาบดี ท่านอย่าลดฐานะมาทำกับข้าแบบนี้ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ เจ้าทำข้าตกใจหมดรู้ไหม"

ไป๋ชินเตี่ยนเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าอันงดงามที่กำลังครุ่นคิดของมู่จิ่วซี จากนั้นเขาก็หยุดร้องไห้ในทันใด สีหน้าก็