Share
บทที่ 138
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 139
ไป๋ชินเตี่ยนมู่จิ่วซีหันมองไปที่และกล่าว : "ข้าต้องการแม่นมหรงคนนั้น"พอพูดแบบนี้ออกไป ไป๋ชินเตี่ยน โม่จุนและแพทย์หลวงอู๋ก็ไม่เข้าใจอย่างมาก"ได้!" ไป๋ชินเตี่ยนคิดอยู่พักหนึ่งก็อนุญาต ภายในแววตาอันแก่ชราของเขาก็ฉายประกายไปด้วยความเฉลียวฉลาดเขารู้ฮูหยินใหญ่ถูกวางยาพิษเป็นเวลาหลายสิบปี เกรงว่าปัญหาจะต้องอยู่ที่แม่นมหรงคนนี้นี่เป็นครั้งแรก ที่เขาไป๋ชินเตี่ยนรู้สึกว่ามู่จิ่วซีคุณหนูใหญ่ลูกผู้ดีคนนี้ไม่ใช่คนที่ไม่มีอะไรดีเหมือนที่พวกเขาคิดกันแบบนั้นมาโดยตลอดก่อนหน้านี้ที่เขาไปยังวัง พอได้ยินว่ามู่จิ่วซีชนะการวาดภาพจากการแข่งกับคุณหนูสามตระกูลฉีได้ เขาก็ไม่เชื่อเล็กน้อยและรู้สึกว่าคงจะเป็นเรื่องบังเอิญโชคดีเท่านั้นแต่ว่าครั้งนี้เมื่อมู่จิ่วซีมาถึงก็ช่วยไป๋ฉี่เฟิงไว้ทันที และยังช่วยเขาไว้ด้วย ทั้งหมดนี้เป็นการพิสูจน์แล้วว่ามู่จิ่วซีไม่ใช่พวกไร้ค่าเลยแม้แต่น้อยมู่เทียนซิงนะมู่เทียนซิง ช่างละเอียดรอบคอบลึกซึ้งมากจริงๆ ถึงให้ลูกสาวตัวเองเก็บซ่อนความสามารถเอาไว้ได้ลึกถึงขนาดนี้แค่ไม่แสดงออก แต่ถ้าคนได้เห็นต้องได้รู้รับรองตะลึงงัน !ขณะนั้นมู่เทียนซิงที่อยู่กับมู่เจินจูในศาลต้าหลี่ก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 140
ในใจของมู่จิ่วซีมั่นใจแน่นอนว่าคือลู่เวยหย่า แต่นางไม่มีหลักฐาน อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นช่วงนี้ก็ทำท่าเชื่องสะขนาดนั้น ผนวกกับสุขภาพแม่ของนางเพิ่งจะดีขึ้นมา นางเองก็มีเรื่องมากมายต้องจัดการ นางจึงไม่ได้มีเวลาไปจัดการให้นางผู้หญิงคนนั้นโผล่หางจิ้งจอกออกมา"ดังนั้นเจ้าเลยรู้สึกว่าจ้วงชิงเหมย..."โม่จุนถาม"องค์กรที่น่าสะพรึงกลัวแบบนี้แทรกซึมเข้ามาในระหว่างแคว้น อีกอย่างจำนวนคนก็คงจะไม่ใช่น้อยๆ คนพวกนั้นคงจะร่วมมือกันปกปิดอำพรางซึ่งกันและกัน หากช้ากว่านี้อีกไม่กี่ปี แคว้นเกาอวิ๋นจะต้องพังทลายจากภายในแน่นอน"มู่จิ่วซีsหันไปมองโม่จุนพร้อมกับกล่าวอย่างหนักแน่นสีหน้าของโม่จุนเคร่งขึมและจริงจังขึ้นมา เขาพยักหน้าเบาๆ และกล่าว : "สามปีก่อน หลังจากข้าปราบปรามท่านอ๋องสามไป ข้าก็ต้องเผชิญกับการรุกรานของแคว้นศัตรู ในราชสำนักทั้งหมดก็ได้พระพันปีหลวงและองคมนตรีหลายคนเป็นคนดูแล แม้ว่าคนที่ส่งให้ไปจัดการจะเป็นคนที่สนิทไว้ใจ แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งการแทรกซึมเข้ามาของศัตรูได้"โม่จุนพูดความรู้สึกของเขาออกมาพร้อมกับมองมู่จิ่วซีที่เผยสีหน้าตื่นตกใจและก็กล่าวต่อ : "จิ่วซี คราวนี้ต้องขอบคุณเจ้าจริงๆ ถ้าไม่ใช่เจ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 141
ดวงตาสีดำของโม่จุนทั้งสองข้างก็ทอประกายแสงอันคมกริบมองไปที่มู่จิ่วซี"เจ้ามาจ้องเขม็งอะไรข้า? ตำหนักในที่ไหนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งฉันท์พี่น้อง?" มู่จิ่วซีก็ถลึงจ้องมองกลับ "พูดตามตรง เสด็จแม่ของเจ้าก็จากไปแล้ว เจ้าเติบโตมาขนาดนี้ได้ก็นับว่าบุญมากแล้ว""นั่นเพราะพระพันปีหลวงองค์ก่อนได้ปกป้องข้าเอาไว้ตลอด" สีหน้าของโม่จุนนิ่งขรึม ดูไปแล้วเขาเหมือนจะโมโหเล็กน้อยพระพันปีหลวงองค์ก่อนสำหรับโม่จุนแล้วก็เหมือนกับแม่บุญธรรม แน่นอนเขาไม่ยอมรับคำพูดใส่ร้ายของมู่จิ่วซีมู่จิ่วซีก็ได้แต่ระงับอารมณ์เอาไว้ จากนั้นก็กล่าวขอโทษกับเขา : "ข้าขอโทษแค่ตัดสินพิจารณาจากสถานการณ์ปกติ งั้นเจ้าคิดคว่าใครเป็นคนวางยาเงาหอมนิโลบลให้กับพระพันปีหลวงองค์ก่อนล่ะ?"โม่จุนไม่พูดอะไร ในตอนท้ายเขามองไปที่นางครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหัว แต่ว่าสีหน้าของเขากลับดูลึกซึ้งอย่างมาก ทำให้มู่จิ่วซีอดไม่ได้ที่จะคิดมาก"เอาเป็นว่าเรื่องนี้ยังไม่ต้องไปยุ่ง เจ้าสนใจเรื่องตรงหน้าก่อนดีกว่า" โม่จุนปวดหัวขึ้นมานิดหน่อยมู่จิ่วซีพยักหน้า จากนั้นทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในศาลต้าหลี่"พ่อข้ามาแล้วเหรอ?" มู่จิ่วซีพอได้ทราบจากเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 142
พอนางเดินเข้ามาที่ห้องโถงด้านข้าง ไป๋เฟิ่งหว่านก็ลุกพรวดขึ้นมาทันทีและก็พูด : "มู่จิ่วซี เจ้ากลับมาทำไม? แล้วน้องสามข้าล่ะเป็นยังไงบ้าง?"มู่จิ่วซีเหลือบมองนาง ไป๋เฟิ่งหว่านเป็นห่วงน้องชายคนนี้ของนางจริงๆ"ไป๋ฉี่เฟิงยังไม่ตาย เขาพ้นขีดอันตรายแล้ว พ่อเจ้าเองก็ไม่ได้จะเอาเรื่องไป๋ชิงแล้ว อีดเดี๋ยวพวกเจ้าก็กลับกันได้แล้ว""อะไรนะ? ไม่เอาเรื่องแล้ว?" สีหน้าของไป๋เฟิ่งหว่านราวกับไม่อยากจะเชื่อ"ไป๋เฟิ่งหว่าน เจ้าอย่าลืมว่าแม่ของเจ้ายังไม่ได้ขึ้นเป็นคุณหญิงใหญ่ เจ้าก็ยังเป็นเพียงคุณหนูของอนุภรรยา ไป๋ชิงต่างหากที่เป็นคุณหนูใหญ่ลูกสาวของคุณหญิงใหญ่ พ่อของเจ้าไม่มีทางทำอะไรขายหน้าให้เป็นเรื่องตลกทั้งแคว้นเกาอวิ๋นหรอก"มู่จิ่วซีหัวเราะเยาะเย้ย สายตาก็มองไปที่สวีหยางและองครักษ์อีกคนที่อยู่ด้านหลังของไป๋เฟิ่งหว่าน"เจ้าคือสวีหยาง?" มู่จิ่วซีจ้องมองไปที่เขาสวีหยางชะงักไปพักหนึ่งและก็พยักหน้า"เจ้าเองคงเป็นองครักษ์ของจวนอัครมหาเสนาบดีใช่ไหม?" มู่จิ่วซีถามอีกครั้งสวีหยางไม่เข้าใจทำไมมู่จิ่วซีถึงถามแบบนี้ แต่เขาก็ยังคงพยักหน้า"องครักษ์ของจวนอัครมหาเสนาบดียังดีไปกว่าคุณหนูใหญ่ของจวนแม่ทัพใ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 143
มู่จิ่วซีพอเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาที่เหมือนกับหมดทางเลือกของเย่อู่เหิงก็ได้เอ่ยขึ้นมา : "ใต้เท้าเย่ ขอโทษที ข้าจะชดใช้ให้"เย่อู่เหิงก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาและส่ายหัว : "เรื่องของไป๋ชิงจบลงทั้งแบบนี้น่ะเหรอ?""อืม อัครมหาเสนาบดีไม่ได้เอาเรื่องแล้ว แน่นอนไป๋ชิงก็ไม่ได้เป็นอะไร อีกอย่างไป๋ฉี่เฟิงก็ยังไม่ตาย เขาก็แค่ต้องอดทนลำบากก็แค่นั้น ไปเถอะ พวกเราไปพบแม่นมหรงด้วยกัน"มู่จิ่วซียิ้มหวานให้กับเขา"ได้ยินมาว่าเจ้าดึงพิษออกมาจากในฟันของนางงั้นเหรอ?" เย่อู่เหิงก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร การจับไส้ศึกคือเรื่องของเจ้าหน้าที่พระราชวังนครบาล แต่ว่าไส้ศึกก็เกี่ยวข้องกับคดีด้วย ศาลต้าหลี่ก็เลยมีอำนาจที่จะสอบปากคำแต่ว่ามู่จิ่วซีไม่ใช่คนของศาลต้าหลี่ และก็ไม่ใช่คนของเจ้าหน้าที่พระราชวังนครบาล แต่นางกลับสามารถจับไส้ศึกคนหนึ่งได้ ความรู้สึกทำให้เย่อู่เหิงรู้สึกลำบากกระอักกระอ่วนอย่างมากคนที่มีหน้าที่เฉพาะกลับจับไม่ได้ แต่คุณหนูใหญ่คนหนึ่งที่เอาแต่กินเที่ยวดื่มเล่นกลับเก่งกาจขึ้นมาได้ในพริบตา นั่นยิ่งทำให้พวกเขาดูด้อยความสามารถมากขึ้นไปอีก"ใต้เท้าเย่ ข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างบริสุทธิ์ใจได้ไหม?" มู่จิ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 144
"ชิ เข้าใจผิดก็เข้าใจผิด ถึงอย่างไรข้าก็ถูกคนเข้าใจผิดไปแล้วไม่ใช่แค่ครั้งสองคน ข้าไม่สนหรอก เอาเถอะ จัดการธุระต่อเถอะ ข้าเองก็ยุ่งอยู่!"มู่จิ่วซีกำลังกังวลว่าตัวเองไม่ได้มีเวลาฝึกฝนเฟิงเหยียนหยูเฟย การที่เห็นศัตรูปรากฎตัวขึ้นมาคนแล้วคนเล่าตรงหน้า ส่วนนางกลับยังไม่มีพละกำลังแข็งแกร่งมากพอ แบบนี้นางจะไม่ร้อนใจได้อย่างไรขณะพูดนางก็เดินไปทางห้องขัง จากนั้นก็พูดมาประโยคหนึ่ง : "ใต้เท้าเย่ เจ้าไม่ถูกพิษ"เย่อู่เหิงก็ถอนหายใจโล่งอกออกมา ส่วนโม่จุนก็หันไปมองและพูดกับเขา : "เรื่องของอัครมหาเสนาบดี นางพวกเจ้าแล้วงั้นเหรอ?"เย่อู่เหิงพยักหน้าพร้อมกับสีหน้าที่เคร่งขรึมอย่างมาก"เหอะ! นางกลับเชื่อในเจ้าเนี่ยนะ" โม่จุนไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงได้พูดประโยคนี้ออกมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย จากนั้นเขาก็ไม่ได้รอฟังเย่อู่เหิงพูดก็เดินตามมู่จิ่วซีไปสีหน้าของเย่อู่เหิงเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ใจและก็ทำอะไรไม่ถูก ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าท่านผู้สำเร็จราชการแทนกำลังอิจฉาเขานะ?ไม่ใช่ว่าเพิ่งถอนหมั้นไปเหรอ? ถ้าอิจฉาเขาจริง งั้นท่านผู้สำเร็จราชการแทนจะตบหน้าเอาคืนเขาเร็วไปแล้วไหม นี่น่ะเหรอยอดเทพสงครามแห่งแคว้นเก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 145
ดวงตาของแม่นมหรงก็แทบจะถลนออกมา ใบหน้าของก็บูดบึ้งในทันทีและรีบกล่าวออกมา : "มู่จิ่วซี เจ้ามันอีนางปีศาจ เจ้าจะทำแบบนี้ไม่ได้! ลูกสาวข้านางบริสุทธิ์ นางเป็นผู้บริสุทธิ์ นางไม่รู้เรื่องอะไรเลย""แม่นมหรง ทึกคนต่างก็มีความรู้สึก ข้าเองก็ไม่อยากทำอะไรลูกสาวเจ้า แต่ถ้าเจ้าไม่พูด ข้าเองก็ต้องทำความปลอดภัยของอาณาจักร ข้าเองก็ทำได้แต่ต้องทำแบบนี้""แต่ว่าข้าสามารถรับประกันได้ ขอเพียงเจ้าให้ข้อมูลกับข้าเล็กน้อย ข้าก็จะปล่อยลูกสาวของเจ้าไป และข้าก็จะไม่บอกเรื่องที่เจ้าคือไส้ศึกกับนาง ข้าจะให้นางได้เป็นคนธรรมดาอยู่ในแคว้นเกาอวิ๋น มีชีวิตสงบสุขตลอดไป เจ้าคิดว่าเป็นไง?"สีหน้าของแม่นมหรงก็หวาดกลัวขึ้นมาพร้อมกับมองไปยังใบหน้าอันงดงามของมู่จิ่วซีที่กำลังพูดและแฝงไปด้วยรอยยิ้ม นางไม่คเยคาดคิดว่ามู่จิ่วซีจะเป็นคนน่ากลัวและโหดร้ายได้ขนาดนี้ต่างจากคุณหนูใหญ่ของจวนมู่ที่ไม่มีอะไรดีคนนั้นเท่าที่นางจำได้ และก็เป็นคุณหนูใหญ่ผู้ดีคนหนึ่งที่ไม่มีใครสนใจนางหวาดกลัวมาก ในใจก็คิดว่าอาจเพราะความผิดพลาดนี้ แผนทั้งหมดก็อาจจะผิดพลาดไปทั้งหมดด้วยเช่นกันในตอนสุดท้าย เพราะความผิดพลาดครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก"ฮูหยินร
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 146
หลังจากแม่นมหรงมองนางอย่างลึกซึ้งพักหนึ่งก็พยักหน้าเบาๆมุมปากของมู่จิ่วซีก็กระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างเย็นชาและชั่วร้าย จากนั้นก็หันไปมองท่านผู้สำเร็จราชการแทนใบหน้าอันหล่อเหลาของโม่จุนยากที่จะดูได้ยิ่งกว่าอะไร รอบตัวของเขาแผ่ซ่านบรรยากาศอันเย็นเยือก"คุณหนูใหญ่มู่ ข้าหวังว่าเจ้าจะทำตามที่พูดไว้ และก็สุดท้ายช่วยให้บ่าวได้มีความสุขสักครั้งเถอะ" แม่นมหรงยิ้มออกมาอย่างเศร้าๆ"แม่นมหรง แล้วป้าสะใภ้รองลู่เวยหย่าเป็นไส้ศึกด้วยเหมือนกันใช่ไหม?" มู่จิ่วซีถามแม่นมหรงเองก็ตกตะลึงไป จากนั้นก็กล่าวขึ้นมา : "บ่าวไม่ทราบจริงๆ เจ้าคะ""ได้ ขอบใจเจ้ามาก ลูกสาวเจ้าจะไม่เป็นอะไร เจ้าจากไปอย่างสงบเถอะ" มู่จิ่วซีพูดจบก็เดินจากไปโม่จุนและเย่อู่เหิงก็รีบเดินตามกันออกมาและปิดประตูห้องขังลง"ไม่ไว้ชีวิตนางเหรอ?" เย่อู่เหิงรีบถาม"ไม่มีประโยชน์หรอก สิ่งที่นางรู้ก็ได้พูดออกมาหมดแล้ว หากนางมีชีวิตอยู่จะเป็นการทำร้ายลูกสาวของนาง" มู่จิ่วซีถอนหายใจโม่จุนก็พยักหน้าและหันมองไปที่เย่อู่เหิงพร้อมกับกล่าว : "ให้นางจากไปอย่างไม่ทรมาน"เย่อู่เหิงก็พยักหน้าและออกไปรับสั่งจัดการ"โม่จุน ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดี?
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
