Share
บทที่ 145
Related chapters
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 146
หลังจากแม่นมหรงมองนางอย่างลึกซึ้งพักหนึ่งก็พยักหน้าเบาๆมุมปากของมู่จิ่วซีก็กระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างเย็นชาและชั่วร้าย จากนั้นก็หันไปมองท่านผู้สำเร็จราชการแทนใบหน้าอันหล่อเหลาของโม่จุนยากที่จะดูได้ยิ่งกว่าอะไร รอบตัวของเขาแผ่ซ่านบรรยากาศอันเย็นเยือก"คุณหนูใหญ่มู่ ข้าหวังว่าเจ้าจะทำตามที่พูดไว้ และก็สุดท้ายช่วยให้บ่าวได้มีความสุขสักครั้งเถอะ" แม่นมหรงยิ้มออกมาอย่างเศร้าๆ"แม่นมหรง แล้วป้าสะใภ้รองลู่เวยหย่าเป็นไส้ศึกด้วยเหมือนกันใช่ไหม?" มู่จิ่วซีถามแม่นมหรงเองก็ตกตะลึงไป จากนั้นก็กล่าวขึ้นมา : "บ่าวไม่ทราบจริงๆ เจ้าคะ""ได้ ขอบใจเจ้ามาก ลูกสาวเจ้าจะไม่เป็นอะไร เจ้าจากไปอย่างสงบเถอะ" มู่จิ่วซีพูดจบก็เดินจากไปโม่จุนและเย่อู่เหิงก็รีบเดินตามกันออกมาและปิดประตูห้องขังลง"ไม่ไว้ชีวิตนางเหรอ?" เย่อู่เหิงรีบถาม"ไม่มีประโยชน์หรอก สิ่งที่นางรู้ก็ได้พูดออกมาหมดแล้ว หากนางมีชีวิตอยู่จะเป็นการทำร้ายลูกสาวของนาง" มู่จิ่วซีถอนหายใจโม่จุนก็พยักหน้าและหันมองไปที่เย่อู่เหิงพร้อมกับกล่าว : "ให้นางจากไปอย่างไม่ทรมาน"เย่อู่เหิงก็พยักหน้าและออกไปรับสั่งจัดการ"โม่จุน ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดี?
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 147
โม่จุนลืมตาขึ้นมา ดวงตาสีดำของเขามองเห็นดวงตากลมโตที่แฝงด้วยรอยยิ้มของนางอย่างใกล้ชิด"นี่เจ้าตรวจเสร็จหรือยังเนี่ย!""อี๋ น้ำลาย!" มู่จิ่วซีกระเด้งตัวออกห่างพร้อมกับเช็ดหน้าด้วยสีหน้ารังเกียจใบหน้าหลอเหลาของโม่จุนก็แดงขึ้นมาทันที เขาเขินอายจนอยากจะมุดแทรกแผ่นดินหนี"โม่จุน เจ้านี่มันโสโครก พูดดีๆ ไม่ได้หรือไง พ่นน้ำลายออกมาเพื่อ" มู่จิ่วซีรู้สึกว่านางเองหมดคำจะพูดจริงๆ"ข้า ข้าไม่ได้ตั้งใจ ใครใช้ให้เจ้าพูดมากันล่ะ" โม่จุนไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองนาง คอของเขาเองตอนนี้ก็แดงขึ้นมาแล้ว"เป็นข้าที่ผิดอีกแล้ว โม่จุน เจ้าจะซื่อสัตว์สักหน่อยได้ไหม ข้าเห็นเจ้าวิตกขนาดนั้นก็ถึงได้ถาม ข้าไม่ใช่ว่าจะกินเจ้าสักหน่อย เจ้าจะวิตกกังวลอะไร ใครจะไปรู้ว่าเจาจะมีปฏิกิริยามากขนาดนี้""มู่จิ่วซี เป็นเจ้าต่างหากที่ไม่จริงจัง! เดี๋ยวดูเดี๋ยวไม่ดู ถ้าไม่ดูข้าจะได้ไป" โม่จุนก็แค่อยากที่จะหลีกห่างจากผู้หญิงคนนี้โคตรขายขี้หน้าเลย"ดูสิ ถ้าไม่ให้ดูข้าไม่ปล่อยเจ้าไปแน่" มู่จิ่วซีรีบก้าวเข้ามา โม่จุนก็หลับตาลงทันที เขายืนนิ่งไม่กล้าขยับแม้แต่น้อยราวกับด้ามพู่กันมู่จิ่วซีก็ใช้มือเปิดเปลือกตาของเขาเพื่อมอง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 148
"ดังนั้นคนใช้ยาพิษจึงลดน้อยลง" มู่จิ่วซีนึกถึงพิษเงาหอมนิโลบลที่ต้องใช้ระยะเวลานาน โดยปกติคนก็มักจะคิดว่าเจ็บป่วยล้มตาย การจะจับคนวางยาพิษก็คงจะยาก"ใช่แล้วล่ะ ดังนั้นต่อมาในตำหนักในจึงใช้ยาพิษเงาหอมนิโลบลเป็นจำนวนมาก" เย่อู่เหิงก็กล่าวอย่างอดไม่ได้"ข้าขอดูรอบๆ หน่อย" มู่จิ่วซีก็เริ่มเดินเข้าไปดูจวดยาพวกนั้นใกล้ๆ บางขวดนางก็หยิบขึ้นมาดมจนผ่านไปหนึ่งชั่วยามกว่าๆ มู่จิ่วซีก็เดินออกมาและส่ายหัวให้กับเย่อู่เหิง "ไม่มีพิษกู่แบบที่ท่านใต้เท้าอัครมหาเสนาบดีโดนวางยา""พอพูดแบบนี้แล้ว งั้นก็คงจะไม่ใช่ของแคว้นเกาอวิ๋น" เย่อู่เหิงกล่าวอย่างคาดเดา"ยากที่จะพูด พิษชนิดนี้เป็นพิษเรื้อรัง แต่พิษกู่เองก็ต้องใช้ความสามารถสูงมาก ถ้าไม่ใช่หมอพิษก็ยากที่จะปรุงสกัดออกมา ออกตามหาดูว่าทั้งยุทธภพมีหมอพิษที่เก่งกาจหรือไม่ แคว้นเกาอวิ๋นไม่มี อีกห้าแคว้นที่เหลือก็ต้องมี ลองถามให้ทั่ว"เย่อู่เหิงพอฟังเสร็จก็พยักหน้า หลังจากสองคนนั้นออกไป มู่จิ่วซีก็ออกมาจากศาลต้าหลี่เย่ฮานก็รอนางอยู่ที่ปากประตู เขาเดิมทีคิดว่านางจะกลับจวน แต่ผลสุดท้ายมู่จิ่วซีกลับบอกเขาว่า : "ไป ไปที่หอดาราจันทรากัน""คุณหนูใหญ่ นี่ก็เ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 149
ในใจของมู่จิ่วซีคิดเช่นนี้ ถึงอย่างไรนางก็ยังมีเงิน 20,000 ตำลึงอยู่ในมือ สามารถเอาไปทำเรื่องบางอย่างก่อนได้ถ้าหากไม่พอ นางก็จะลากพ่อของนางหรือโม่จุนเข้ามาร่วมด้วย ถ้าหากยังไม่ไหว ก็ยังลากฮั้วอวิ๋นเทียนและพระพันปีหลวง ซึ่งล้วนเป็นคนมีเงินทั้งนั้นพอเป็นแบบนี้แล้ว นางก็จะมีร้านแฟรนไชส์ชานมในพระนคร ต่อให้มีคนเลียนแบบชานมของนาง แต่ด้วยแบรนด์ที่เปิดตัวออกไปแล้ว ก็คงไม่มีใครจะเอาลงได้และนี่ก็เป็นห่วงโซ่ในธุรกิจแรกของนาว"พวกเจาต้องเต็มใจแน่นอน ต่อให้ทำแค่ทำงานให้กับคุณหนูใหญ่พวกเขาก็เต็มใจ แล้วนี่ก็ยังเป็นเถ้าแก่และเป็นหุ้นส่วนของร้านได้ด้วย เดี๋ยวพอตอนเย็นข้าจะไปคุยกับพวกเขา" อู๋ถงกล่าวอย่างตื่นเต้น"เรื่องนี้เจ้ารับผิดชอบเรื่องรายละเอียดและทำเรื่องเอกสารด้วย ส่วนเรื่องร้านค้า ข้าจะคิดว่าวิธีเอง ไม่ตำเป็นต้องใหญ่มาก แค่ร้านประมาณนี้ก็พอแล้ว เดี๋ยวข้ากลับมาจะมาสอนอะไรใหม่ๆ ให้ พวกเราแค่ทำธุรกิจเกี่ยวกับสตรีในพระนครก็ทำเงินได้แล้ว"มู่จิ่วซีรู้สึกตื่นเต้นกับการได้หาเงินเย่ฮานที่ได้ยินก็รู้เหมือนหัวสมองจะบวก เขารู้สึกเหมือนกับว่านางสุดยอดมาก คุณหนูใหญ่ของเขาก่อนหน้านี้ขาดทุนไป 25,00
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 150
"พวกเราเลิกพูดถึงเขาได้แล้ว มู่จิ่วซี เจ้าเต็มใจจะยอมเป็นพระชายาหกของข้าไหม?" โม่หยวนชิงขอแต่งงานอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวมู่จิ่วซีอีกนิดก็เกือบจะล้มตกจากเก้าอี้ นางมองไปที่โม่หยวนชิงอย่างหวาดระแวง เมื่อนางเห็นประกายตาที่ชอบนางของเขาในดวงตาทั้งสองข้างของเขาขึ้นมาจริงๆ ในใจของนางก็คิดถึงเจ้าของร่างเดิม ว่านางไปทำชั่วอะไรมา"เจ้าเองก็ชอบข้าเหมือนกันใช่ไหม ข้าเองก็ชอบเจ้า เจ้ามาเป็นพระชายาหกของข้าเถอะ" โม่หยวนชิงก็คิดว่าการที่มู่จิ่วซีลวนลามเขา จะต้องเป็นเพราะว่านางชอบเขาแน่นอน"ท่านอ๋องหก ข้าไม่เต็มใจ" มู่จิ่วซีทำสีหน้าเย็นชาและปฏิเสธไปตรงๆ"เอ้า! ทำไมล่ะ?" โม่หยวนชิงสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที สภาพของเขาเจ็บช้ำอย่างมากและไม่เข้าใจ"ท่านอ๋องหก ข้าเองเพิ่งจะถูกเสด็จพี่ห้าของเจ้าถอนหมั้น แล้วต้องมากลายเป็นพระชายาหก เจ้าไม่รังเกียจข้าทำให้เกิดเรื่องอื้อฉาวหรอ""ทำไมต้องอื้อฉาว หรือว่าแต่งกับข้าแล้วทำให้มีข่าวอื้อฉาวหรือไง?""แม้ว่าเจ้าเองจะไม่ได้ขี้เหล่ แต่ข้าผู้หญิงคนหนึ่งกลับหมายปองสองคนพี่น้องอย่างพวกเจ้า แล้วยังต้องมาคลุมเครือแบบนี้อีก แบบนี้จะไม่ให้เป็นเรื่องอื้อฉาวได้ยังไง? อีกอย่างผู้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 151
โม่หยวนชิงพอเห็นนางหงุดหงิดก็รีบเอื้อมมือไปกุมมือของนางและกล่าว : "เจ้าอย่าอารมณ์เสียสิ ก็แค่หาร้านค้าไม่ใช่หรือไง? ข้ามีร้านค้าว่างๆ หลายร้านเลย"มู่จิ่วซีมองไปที่มือของตัวเองที่ถูกกุมเอาไว้และชะงักตะลึงไปไอเด็กคนนี้ ขนาดจีบสาวยังมีลูกไม้"จิ่วซี ข้าจะพาเจ้าไปดูร้าน ถ้าเจ้าชอบ ข้าจะมอบให้เจ้าทั้งหมดก็ได้" โม่หยวนชิงพอเห็นนางตะลึงไป เขาก็คิดว่านางดีใจก็เลยเติมเชื้อไฟเข้าไปเพิ่มในใจของมู่จิ่วซีก็ตะโกนเสียงดัง 'ไอแม่ย้อย' ถ้าผู้ชายคนนี้อยู่ในยุคปัจจุบันจะต้องมีเสน่ห์น่าดึงดูดแน่นอน รูปก็หล่อ มีทั้งฐานะและเงินทอง สิ่งสำคัญคือยังเป็นสายเปย์อีกต่างหากจะมีผู้หญิงคนไหนทนได้ล่ะ"แค่กแค่กแค่ก จะพูดก็พูด มือไม้อย่าแตะต้อง" มู่จิ่วซีรีบชักมือของนางเองกลับ "เจ้ามีร้านค้าว่างจริงงั้นเหรอ?""แน่นอนว่ามี พระพันปีหลวงและก็เสด็จแม่ได้ให้รางวัลข้ามาเป็นร้านค้าหลายแห่ง แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่มีความสามารถด้านการทำธุรกิจ แต่ก่อนเสด็จพี่สี่ต้องการให้ข้าขายให้กับเขา แต่ข้าไม่ขาย ก็เลยว่างไว้อยู่""เจ้าไม่ขาย?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว"เจ้าอยากซื้อ?" โม่หยวนชิงก็ถามทันที"ถ้าเจ้าขายทิ้ง พระพันปีหลวงกับเ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 152
นางก็รีบเจรจากับโม่หยวนชิง แต่ผลลัพธ์คือองครักษ์สองคนนั้นของเขากลับรั้งท่านอ๋องหกไว้ตลอด บอกว่าให้เขาเจรจากับเสด็จแม่เขาสักหน่อยก่อนคงจะดีกว่าโม่หยวนชิงถึงแม้จะพูดว่าไม่เป็นไร แต่มู่จิ่วซีก็คิดว่าเขาควรไปปรึกษากันก่อน นางก็เลยให้ท่านอ๋องหกไปหาเสด็จแม่ของเขา ถ้าเสด็จแม่ของเขาอนุญาตนางก็จะเช่า ไม่อย่างั้นขืนดันทุรังไปก็จะเกิดปัญหาวุ่นวายอีกเพื่อที่จะได้ให้มู่จิ่วซีรู้สึกดีกับเขา ท่านอ๋องหกก็เลยรีบกลับไปที่จวนเพื่อไปหาเสด็จแม่ของเขามู่จิ่วซีกับเย่ฮานก็มุ่งหน้าไปที่หอดาราจันทราต่อ ทั้งสองควบม้าเดินทางไปอย่างไม่หยุดพักพอเถ้าแก่ร่างท้วมของหอดาราจันทราเห็นมู่จิ่วซีก็เปลี่ยนท่าทีในทันทีพร้อมกับเข้ามามาต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม"ข้ามาเยี่ยมคุณหนูอาจื่อ" มู่จิ่วซีพูดอย่างตรงๆ"คุณหนูใหญ่มู่ นายท่านได้รับสั่งไว้แล้ว ข้าน้อยจะไปแจ้งให้คุณหนูอาจื่อทราบ ท่านเชิญนั่งดื่มชาก่อน" เถ้าแก่ร่างท้วมพูดขึ้นมามู่จิ่วซีก็พยักหน้าและนั่งลง จากนั้นในหัวของนางก็นึกถึงเมื่อคืนวันนั้นที่ถูกมือสังหารหญิงไล่ฆ่า นางรู้สึกสังหรว่าเป็นคุณหนูอาจื่อคราวก่อนนางไม่ได้ทันสังเกตรูปร่างของคุณหนูอาจื่อ คราวนี้นาง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 153
มู่จิ่วซีพูดประโยคนี้ออกมา อาจื่อและเสี่ยวหลันก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปหน้าของเสี่ยวหลันแดงขึ้นมา จากนั้นก็หันไปมองอาจื่ออาจื่อค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองหน้ามู่จิ่วซีและกล่าว : "คุณหนูใหญ่มู่ ถ้าอาการของข้ากำเริบขึ้นมาตอนนี้ คิดดูว่าท่านพี่ฮั้วจะทำยังไงกับเจ้า?""แหม! นอกจากเจ้าตายแล้ว เขาก็ไม่ยังไงกับข้าทั้งนั้นแหละ ทำไม? เจ้าอยากจะตายจริงๆ งั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีไม่อยากเกรงใจอีกต่อไป"เจ้า!" อาจื่อเขม็งหรี่ตาในทันที "มู่จิ่วซี ดูเหมือนเจ้าจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ชัดเจนดีพอ""ข้าก็ไม่เข้าใจสถานการณ์ชัดเจนจริงๆ รบกวนคุณหนูอาจื่อบอกให้ชัดเจนหน่อยสิ ข้ายอมรับว่าไม่ได้สนิทกับเจ้า แต่ก็ไม่เคยให้เจ้าขุ่นเคือง แล้วทำไมต้องมารีบสังหารข้าด้วย!"มู่จิ่วซีพูดประโยคนี้ออกไปตรงๆ โดยไม่ได้ลังเลใดๆ เลย นางแค่ต้องการดูปฏิกิริยาของอาจื่ออาจื่อชะงักไปทันที แต่ก็รีบพูดออกมาอย่างจริงจัง : "เจ้าพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? ข้าก็แค่ไม่ชอบเจ้า ไม่อยากเห็นเจ้ามาที่หอดาราจันทรา รีบสังหารอะไรของเจ้า?"มู่จิ่วซีไม่เข้าใจว่านางแกล้งเสแสร้งหรือไม่ แต่ในเมื่อนางกระชากหนังหน้าตัวเองออกมาแล้ว นางก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจอีกต
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
