Share
บทที่ 150
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 151
โม่หยวนชิงพอเห็นนางหงุดหงิดก็รีบเอื้อมมือไปกุมมือของนางและกล่าว : "เจ้าอย่าอารมณ์เสียสิ ก็แค่หาร้านค้าไม่ใช่หรือไง? ข้ามีร้านค้าว่างๆ หลายร้านเลย"มู่จิ่วซีมองไปที่มือของตัวเองที่ถูกกุมเอาไว้และชะงักตะลึงไปไอเด็กคนนี้ ขนาดจีบสาวยังมีลูกไม้"จิ่วซี ข้าจะพาเจ้าไปดูร้าน ถ้าเจ้าชอบ ข้าจะมอบให้เจ้าทั้งหมดก็ได้" โม่หยวนชิงพอเห็นนางตะลึงไป เขาก็คิดว่านางดีใจก็เลยเติมเชื้อไฟเข้าไปเพิ่มในใจของมู่จิ่วซีก็ตะโกนเสียงดัง 'ไอแม่ย้อย' ถ้าผู้ชายคนนี้อยู่ในยุคปัจจุบันจะต้องมีเสน่ห์น่าดึงดูดแน่นอน รูปก็หล่อ มีทั้งฐานะและเงินทอง สิ่งสำคัญคือยังเป็นสายเปย์อีกต่างหากจะมีผู้หญิงคนไหนทนได้ล่ะ"แค่กแค่กแค่ก จะพูดก็พูด มือไม้อย่าแตะต้อง" มู่จิ่วซีรีบชักมือของนางเองกลับ "เจ้ามีร้านค้าว่างจริงงั้นเหรอ?""แน่นอนว่ามี พระพันปีหลวงและก็เสด็จแม่ได้ให้รางวัลข้ามาเป็นร้านค้าหลายแห่ง แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่มีความสามารถด้านการทำธุรกิจ แต่ก่อนเสด็จพี่สี่ต้องการให้ข้าขายให้กับเขา แต่ข้าไม่ขาย ก็เลยว่างไว้อยู่""เจ้าไม่ขาย?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว"เจ้าอยากซื้อ?" โม่หยวนชิงก็ถามทันที"ถ้าเจ้าขายทิ้ง พระพันปีหลวงกับเ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 152
นางก็รีบเจรจากับโม่หยวนชิง แต่ผลลัพธ์คือองครักษ์สองคนนั้นของเขากลับรั้งท่านอ๋องหกไว้ตลอด บอกว่าให้เขาเจรจากับเสด็จแม่เขาสักหน่อยก่อนคงจะดีกว่าโม่หยวนชิงถึงแม้จะพูดว่าไม่เป็นไร แต่มู่จิ่วซีก็คิดว่าเขาควรไปปรึกษากันก่อน นางก็เลยให้ท่านอ๋องหกไปหาเสด็จแม่ของเขา ถ้าเสด็จแม่ของเขาอนุญาตนางก็จะเช่า ไม่อย่างั้นขืนดันทุรังไปก็จะเกิดปัญหาวุ่นวายอีกเพื่อที่จะได้ให้มู่จิ่วซีรู้สึกดีกับเขา ท่านอ๋องหกก็เลยรีบกลับไปที่จวนเพื่อไปหาเสด็จแม่ของเขามู่จิ่วซีกับเย่ฮานก็มุ่งหน้าไปที่หอดาราจันทราต่อ ทั้งสองควบม้าเดินทางไปอย่างไม่หยุดพักพอเถ้าแก่ร่างท้วมของหอดาราจันทราเห็นมู่จิ่วซีก็เปลี่ยนท่าทีในทันทีพร้อมกับเข้ามามาต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม"ข้ามาเยี่ยมคุณหนูอาจื่อ" มู่จิ่วซีพูดอย่างตรงๆ"คุณหนูใหญ่มู่ นายท่านได้รับสั่งไว้แล้ว ข้าน้อยจะไปแจ้งให้คุณหนูอาจื่อทราบ ท่านเชิญนั่งดื่มชาก่อน" เถ้าแก่ร่างท้วมพูดขึ้นมามู่จิ่วซีก็พยักหน้าและนั่งลง จากนั้นในหัวของนางก็นึกถึงเมื่อคืนวันนั้นที่ถูกมือสังหารหญิงไล่ฆ่า นางรู้สึกสังหรว่าเป็นคุณหนูอาจื่อคราวก่อนนางไม่ได้ทันสังเกตรูปร่างของคุณหนูอาจื่อ คราวนี้นาง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 153
มู่จิ่วซีพูดประโยคนี้ออกมา อาจื่อและเสี่ยวหลันก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปหน้าของเสี่ยวหลันแดงขึ้นมา จากนั้นก็หันไปมองอาจื่ออาจื่อค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองหน้ามู่จิ่วซีและกล่าว : "คุณหนูใหญ่มู่ ถ้าอาการของข้ากำเริบขึ้นมาตอนนี้ คิดดูว่าท่านพี่ฮั้วจะทำยังไงกับเจ้า?""แหม! นอกจากเจ้าตายแล้ว เขาก็ไม่ยังไงกับข้าทั้งนั้นแหละ ทำไม? เจ้าอยากจะตายจริงๆ งั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีไม่อยากเกรงใจอีกต่อไป"เจ้า!" อาจื่อเขม็งหรี่ตาในทันที "มู่จิ่วซี ดูเหมือนเจ้าจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ชัดเจนดีพอ""ข้าก็ไม่เข้าใจสถานการณ์ชัดเจนจริงๆ รบกวนคุณหนูอาจื่อบอกให้ชัดเจนหน่อยสิ ข้ายอมรับว่าไม่ได้สนิทกับเจ้า แต่ก็ไม่เคยให้เจ้าขุ่นเคือง แล้วทำไมต้องมารีบสังหารข้าด้วย!"มู่จิ่วซีพูดประโยคนี้ออกไปตรงๆ โดยไม่ได้ลังเลใดๆ เลย นางแค่ต้องการดูปฏิกิริยาของอาจื่ออาจื่อชะงักไปทันที แต่ก็รีบพูดออกมาอย่างจริงจัง : "เจ้าพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? ข้าก็แค่ไม่ชอบเจ้า ไม่อยากเห็นเจ้ามาที่หอดาราจันทรา รีบสังหารอะไรของเจ้า?"มู่จิ่วซีไม่เข้าใจว่านางแกล้งเสแสร้งหรือไม่ แต่ในเมื่อนางกระชากหนังหน้าตัวเองออกมาแล้ว นางก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจอีกต
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 154
"ข้ามีพรสวรรค์ทางด้านทักษะแพทย์อย่างมาก" มู่จิ่วซีกล่าว"เหอะ พูดแบบนี้ เจ้าก็คงมีพรสวรรค์ไปทุกอย่างหมดเลยล่ะสิ แข่งวาดรูปกับคุณหนูสามของตระกูลฉีก็ยังชนะมาได้" อาจื่อยิ้มเยาะเย้ยกล่าวออกมามู่จิ่วซียักใหล่และกล่าวออกมาอย่างเฉยเมย : "พระเจ้าได้ประทานพรวรรค์มาให้ข้า ข้าก็ได้แต่ต้องเต็มใจรับเอาไว้อย่างเสียไม่ได้ ข้าเองก็ไม่อยากจะโดดเด่นขนาดนั้น แต่ความเป็นจริงมันไม่ได้อยู่แล้ว ข้าถูกบังคับให้ต้องเผยความสามารถออกมา""ข้าเลยไม่อยากจะเก็บซ่อนอีกต่อไป คุณหนูอาจื่อ เจ้ามีความสามารถแข็งแกร่ง ไม่จำเป็นต้องเก็บซ่อนไว้หรอก ด้วยหน้าตาและความสามารถของเจ้า ต่อให้ไม่มีฮั้วอวิ๋นเทียน ชีวิตของเจ้าเองก็ยังคงดีมากเหมือนเดิมอยู่ไม่ใช่เหรอ?"อาจื่อหรี่ตามองมาที่นาง"มู่จิ่วซี เจ้าฉลาดมากจริงๆ เกินความคาดหมายของข้ามาก แต่ว่าข้าขอพูดกับเจ้าไว้สักประโยคว่าให้ห่างท่านพี่ฮั้วไว้สักหน่อย ไม่งั้นเจ้าเองอาจเป็นฝ่ายรนหาที่ตาย!"น้ำเสียงของอาจื่อแหลมคมและเย็นเยือก"คุณหนูอาจื่อ เจ้าควรรู้ไว้ว่าเรื่องบางเรื่องไม่ใช่ข้าอยากจะขัดขวางก็จะมาขัดขวาง ข้าให้คำสัญญากับเจ้าว่าข้าจะไม่มาหาเขาอย่างไม่มีสาเหตุ แต่บางเรื่อง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 155
ใบหน้าวัยชราของมู่เทียนซิงก็ละอายขึ้นมา ถึงอย่างลูกสาวก็บอกเขาแล้วให้จับตาดูจินเป้ยให้ดี เฝ้าสังเกตว่าเขาติดต่อกับใคร และที่สำคัญก็คือเฝ้าสังเกตฉีเล่อฉี่และที่จวนฉีแต่ผลลัพธ์กลับไม่คารดคิดว่าจินเป้ยจะตาย นี่ทำให้เขาขายหน้าจริงๆเย่อู่เหิงรีบลุกขึ้นมาถวายความเคารพ มู่จิ่วซีก็ยิ้มออกมาเขินๆ และเรียกพ่อของนาง"ท่านพ่อ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?"มู่เทียนซิงนั่งลงและกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้ม : "พ่อสั่งให้คนไปจับตาเฝ้าสังเกตจินเป้ยไว้ตลอดแล้วจริงๆ แต่วันนี้เช้าตรู่เขาก็ตายไปแล้ว ถูกปลิดชีพในดาบเดียว ดูเหมือนจะเป็นฝีมือคนสนิท""ไม่รู้เหรอว่าใครเข้าไปในห้องของจินเป้ย?""เฝ้าจับตาสังเกตอยู่ตลอด กลางดึกก็ไม่มีใครเข้าไป พอมาเช้าตรุ่ก็พบว่าเป็นศพไปแล้ว"เย่อู่เหิงกล่าว : "หรือว่าแอบลักลอบเข้าไปในห้องตั้งนานแล้ว หรือว่าภายในหอหล่านจวี๋มีผู้สมรู้ร่วมคิดมาโดยตลอด?"มู่จิ่วซีกุมไปที่คางของนางและก็พยักหน้า : "ก็เป็นไปได้สูง ศพของจินเป้ยล่ะ? อยู่ที่ศาลต้าหลี่?""ไม่ขอรับ ถูกเจ้าหน้าที่พระราชวังนครบาลเอาไปแล้ว แล้วก็ยังพาคนของหอหล่านจวี๋ไปสอบปากคำบางส่วนด้วย" เย่อู่เหิงกล่าว "เรื่องไส้ศึกได้ถูกเจ้าหน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 156
ระยะเวลาเดินทางหนึ่งชั่วยาม ก็ถูกบีบเหลือเพียงแค่ครึ่งชั่วยาม เมื่อมู่จิ่วซีทั้งสามคนมาถึงวัดเป้ากั๋ว ประตูใหญ่และรอบด้านสี่ทิศของวัดเป้ากั๋วก็มีนักบวชยืนอยู่จำนวนนับไม่ถ้วนอีกทั้งในมือของนักบวชก็ถือเต็มไปด้วย ท่อนไม้บ้าง ไม้กวาดบ้างอานเย่รีบมุ่งตรงไปและลงจากม้าเข้าไปคุย : "ปรมาจารย์ฮุ่ยเหนิง ท่านอ๋องเป็นอย่างไรบ้าง?""ไม่ค่อยดีนัก หมอล่ะ?" ปรมาจารย์ฮุ่ยเหนิงเป็นนักบวชวัยกลางคนรูปหนึ่ง ดูเหมือนว่าคนที่มาจะมีเพียงแค่สามคนซึ่งเขารู้สึกว่าแต่ละคนไม่มีใครที่ดูเหมือนหมอ เขาก็เลยรีบถามขึ้นมา"คุณหนูใหญ่มู่คือหมอที่ดีที่สุด" อานเย่กล่าวมู่จิ่วซีและเย่ฮานก็ลงจากม้ามา"รีบพาข้าเข้าไป" มู่จิ่วซีกล่าวฮุ่ยเหนิงก็ตกใจอย่างมากพร้อมกับมองไปที่มู่จิ่วซี จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและรีบวิ่งนำทางเข้าไป"ท่านอ๋องอยู่ที่ภายในห้องพัก"มู่จิ่วซีได้เห็นนักบวชออกมาจากวัดเป้ากั๋วตลอดเส้นทาง แต่ละรูปล้วนมีสีหน้าถมึงทึงและจริงจัง คงจะเพื่อปกป้องโม่จุนมู่จิ่วซีกไม่ได้มีเวลามากนักที่จะมองดูรอบๆ และรีบวิ่งเข้าไปด้านในส่วนอานเย่มีเหงื่อออกเต็มหน้าผากพร้อมกับสีหน้าซีดขาว เขาพุ่งเข้าไปเปิดประตูและกล่าวอย
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 157
โม่จุนพยายามอดกลั้นแต่ก็ยังมีเสียงดังขึ้นมา ริมฝีปากของเขาขาวซีดและสั่น มือทั้งสองข้างกำจนเป็นหมัดแน่น เห็นได้ชัดว่าเขาเจ็บจนแทบขาดใจ"ให้ตายเถอะ ธนูนี่มีหนามย้อนด้วย!" มู่จิ่วซีมองไปยังบาดแผลและสบถออกมาเสียงดัง นางอยากจะฆ่าคนที่ทำจริงๆนางพยายามอดกลั้นสงบสติอารมณ์และใช้สำลีซับเลือด จากนั้นก็ตรวจสอบบาดแผลภายใน โชคยังดีที่หลอดเลือดสำคัญไม่ได้เสียหาย ไม่นานนางก็ห้ามเลือดจนหยุดเอาไว้ได้จากนั้นนางก็เย็บปิดปากแผล เพียงแต่ว่าปากแผลนี้มีขนาดใหญ่ มู่จิ่วซีก็กล่าวขึ้นมา : "ข้าต้องเย็ยปิดปากแผล เจ้ากัดอันนี้ไว้"มู่จิ่วซีหยิบมุมชายผ้าห่มมาให้เขากัดโม่จุนตอนนี้เหงื่อไหลเต็มหัวไปหมดพร้อมกับมองนางอย่างกังวลใจ เขาอ้าปากและกัดชายผ้าห่มไว้แล้วก็หลับตาลงอีกครั้งอานเย่ที่ร้องไห้อยู่ด้านหลังก็กล่าว : "คุณหนูใหญ่ไม่มียาชาหรือขอรับ ?""ไม่มี ไม่ได้เตรียมมาด้วย แต่ข้าฝังเข็มที่จุดหมาเสว์แล้ว คงจะดีขึ้นหน่อย บาดแผลนี้ค่อนข้างเย็บยาก ยังไงก็คงจะต้องเจ็บอยู่บ้าง"มู่จิ่วซีพูดขณะที่เริ่มเย็บปิดปากแผล"เจ้าจะร้องไห้อะไร ท่านอ๋องทนได้ เขาไร้เทียมทานขนาดนั้นตอนอยู่สนามรบ เจ้าแค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก!" มู่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 158
"ท่านพ่อข้า ?" มู่จิ่วซีรีบเดินออกมาตรงปากประตูของวัดเป้ากั๋ว นางก็ได้เห็นพ่อของนางสวมชุดเครื่องแบบทหาร พร้อมกับทหารกองหนึ่งประมาณ 30 นาย"ซีเอ๋อร์!" มู่เทียนซิงก้าวเข้าไปหาด้วยความกังวลอย่างมาก"ท่านพ่อ ท่านมาได้อย่างไร?" มู่จิ่วซีก็กุมไปที่มือของเขา"ท่านผู้สำเร็จราชการแทนเป็นยังไงบ้าง?" มู่เทียนซิงลดเสียงลงและถามขึ้นมา"ถูกธนูยิ่งเข้าที่อก บาดแผลสาหัสมาก แต่ไม่อันตรายถึงชีวิต จำเป็นต้องได้รับการฟื้นฟู" มู่จิ่วซีกล่าวมู่เทียนซิงก็ถอนหายใจกล่าวออกมา : "งั้นก็ดี หากท่านผู้สำเร็จราชการแทนเป็นอะไรไป นั่นจะต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่""มีข้าอยู่ เขาไม่มีทางตายได้หรอก" มู่จิ่วซีรีบกล่าวขึ้นมา"พ่อพาทหารกองหนึ่งมาปกป้องพวกเจ้า อ้อ ชิงเฟิงสืบเจอเรื่องหนึ่ง"ในใจของมู่จิ่วซีก็เต้นกระตุกขึ้นมา มู่เทียนซิงก็กล่าวต่อ : "ชิงเฟิงตรวจค้นห้องของจินเป้ยพบกระดาษข้อความหลายฉบับ""กระดาษข้อความ?" มู่จิ่วซีขมวดคิ้ว "กระดาษพวกนั้นเขียนไว้ว่าอะไรบ้าง?"ใบหน้าอันแก่ชราของมู่เทียนซิงก็บูดบึ้งขึ้นมา : "เป็นตัวเลขทั้งหมด อ่านไม่เข้าใจ" ขณะพูดเขาก็หยิบกระดาษพวกนั้นออกมามู่จิ่วซีก็เห็นกระดาษหนังวัวส
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
