เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1546
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1547
ชายหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า โบ มาบาร์ท เขาเป็นทายาทเศรษฐีหนุ่มที่มีนิสัยเป็นสุภาพบุรุษ ครอบครัวมาบาร์ทเองก็เป็นหนึ่งในตระกูลที่ทรงเกียรติของเมืองเจนน่า และพวกเขาเป็นเจ้าของสินทรัพย์ที่มีมูลค่าอย่างน้อยหนึ่งพันห้าร้อยล้านดอลลาร์ ด้วยเหตุนี้ จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่โบจะจบการศึกษาจากต่างประเทศ เช่น สหราชอาณาจักรและฝรั่งเศส ถึงกระนั้น ตระกูลมาบาร์ทก็ยังถือว่าด้อยกว่าเมื่อเทียบกับตระกูลล็อค ซึ่งเป็นเจ้าของหน่วยมังกร ด้วยเหตุนี้ โบจึงขึ้นเรือโดยสารขนาดเล็กเพื่อเดินทางมาที่นี่ ท้ายที่สุดแล้ว เฉพาะผู้ที่มีชื่อเสียงสูงสุดเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นเรือหลักของกองเรือ ทั้งนี้ทั้งนั้น ทุกคนที่รู้จักเขาต่างก็ทราบดีถึงความหลงใหลของโบที่มีต่อเฟีย ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงเริ่มสำรวจเจอรัลด์เช่นกัน เมื่อได้ยินคำถามของโบ โดยพวกเขาหวังว่าจะเยาะเย้ยโบหากเจอรัลด์เป็นคู่รักของเฟียขึ้นมาจริง ๆ “ฉันไม่รู้จักเขาหรอก… เซียร์เป็นคนชวนเขามาร่วมงานปาร์ตี้ที่เกาะไชรน์ด้วยกัน!” เฟียตอบพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย ในฐานะหญิงสาวจากตระกูลที่สูงส่ง ความหยิ่งยโสของเฟียทำให้เธอเกลียดความรู้สึกที่เหมือนถูกคนอื่นบงการมากที่สุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1548
เฟียเป็นคนที่มีพื้นฐานครอบครัวที่ดีมาก เธอจึงมีความรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าคนทั่วไปอยู่เสมอ อย่างไรก็ตาม หลังจากได้ยินเกี่ยวกับภูมิหลังครอบครัวของโยเซฟแล้ว ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นทันที และเธอก็แอบมองเขาอยู่เป็นพัก ๆ หลังจากที่ได้พูดคุยทักทายกันแล้ว โยเซฟก็ถามว่า “ว่าแต่ว่า โบ นายใช้เวลาเดินทางนานขนาดนั้นเลยเหรอ? ไหนนายบอกกับฉันว่าจะมาถึงเมื่อสองสามวันก่อนไม่ใช่เหรอ?” “อา อย่าให้ผมต้องพูดถึงเรื่องนั้นเลย… คุณเห็นไหมว่าตลอดเวลาที่ผมไม่อยู่ มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่และค่อนข้างรุนแรงเกิดขึ้นภายในเมืองเจนน่า เช่นเดียวกับโครงสร้างใต้ดินของเวสตัน ด้วยเหตุนี้ ผมจึงต้องช่วยพ่อจัดการกับสถานการณ์นี้มาตลอด!” โบตอบ “ฉันคิดว่าฉันก็เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้มาบ้างเหมือนกัน… นิกายพระราชวังซาคราโซลิสใช่ไหม? กองกำลังขนาดใหญ่นั้นมาจากไหนกันแน่? ตามที่พ่อของฉันเคยเล่าให้ฟัง ตระกูลอันทรงเกียรติหลายตระกูล และแม้แต่กองกำลังใต้ดินที่มีอำนาจในยานัมยังต้องยอมจำนนให้กับพวกเขา! ฉันยังได้ยินมาอีกว่าประมุขแห่งพระราชวังซาคราโซลิสเป็นบุคคลที่ชั่วร้าย แต่ก็มีข่าวลือว่าใครก็ตามที่ยอมจำนนต่อเขาแล้ว ครอบครัวของคนคน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1549
เมื่อหญิงสาวทั้งสองเข้าใกล้ฝูงชนมากขึ้น ทั้งคู่ก็ได้ยินโยเซฟพูดว่า “อย่างที่ทราบกันดีอยู่แล้ว ครอบครัวเทิร์นบูลล์เป็นครอบครัวที่ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งมาก พวกเขาอาศัยอยู่ในยานัมมาอย่างน้อยสองสามร้อยปีแล้ว อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกคุณอาจจะไม่รู้ก็คือ ความจริงที่ว่าปาร์ตี้นี้ถูกนำเสนอโดยนายน้อย เบลไฟร์ เทิร์นบูล เอง! ด้วยเหตุนี้ งานเลี้ยงใด ๆ ก็ตามที่เขาจัดขึ้นจะต้องดึงดูดคนดัง และบุคคลที่มีชื่อเสียงทุกประเภทจากทั่วประเทศอย่างแน่นอน!” ตลอดการแนะนำตัวอย่างมั่นใจ ซึ่งสร้างความตื่นเต้นในหมู่ผู้ฟัง โยเซฟก็ชำเลืองตามองหญิงสาวสวยที่ปรากฏตัวต่อหน้าเขาทีละคนอย่างละเอียดถี่ถ้วน และหญิงสาวเหล่านั้นก็มีสีหน้าที่พึงพอใจเมื่อเห็นเขาชำเลืองมอง เนื่องจากเฟียเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุดในบรรดาผู้หญิงในกลุ่มทั้งหมด โยเซฟจึงต้องชำเลืองมองเธอให้นานเป็นพิเศษ ซึ่งโบที่ยืนอยู่ด้านข้างก็สังเกตเห็นพฤติกรรมของเขาด้วย เมื่อตระหนักเช่นนั้น โบก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้ว สถานะของเขาย่อมต่ำต้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับโยเซฟ และเขารู้ดีว่าโยเซฟเป็นคนที่อยู่ในโลกเดียวกับเฟีย ด้วยเหตุนี้ โบจึงรีบเปลี่ยนหั
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1550
อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เธอไม่ใช่ผู้หญิงไม่ดีเลย และแม้ว่าคำพูดของเธอจะไม่ได้ฟังดูหรูหรา แต่ก็ทำให้เจอรัลด์รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก 'หายากจังที่จะเจอผู้หญิงใจดีแบบนี้ในทุกวันนี้... ฉันชักจะสงสัยแล้วว่าโชคชะตากำหนดให้เรามารู้จักกันหรือเปล่า...' ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงรู้สึกว่าเขาอาจจะต้องใช้โอกาสนี้เพื่อทำให้สิ่งที่เธอปรารถนากลายเป็นจริงขึ้นมาให้เธอสักหนึ่งหรือสองข้อ ท้ายที่สุดแล้ว เงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาเลยสักนิด และเขาก็ไม่รังเกียจที่จะจ่ายเงินก้อนโต ตราบเท่าที่เธอได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ หรือให้สิทธิ์ในการเข้าถึงทักษะที่เธอต้องการที่จะเรียนรู้ในทางใดทางหนึ่ง นี่เป็นวิธีของเขาจะใช้ตอบแทนความเมตตาของเธอที่มีต่อเขาตลอดเวลานี้ ความคิดของเขาหยุดชะงักลงเมื่อนายน้อยเทิร์นบูลพูด ซึ่งยังคงอยู่บนเวทีจับไมโครโฟนก่อนจะพูดว่า “ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี! กรุณาเงียบเสียงลงก่อนนะครับ!" เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็เงียบเสียงลงทันที มันเงียบมากจนเกือบจะรู้สึกเหมือนฉากที่ใช้ในการซ้อมบทละคร เมื่อทุกคนหยุดพูดและหันมาสนใจเขา เบลไฟร์ก็หรี่ตาก่อนจะพูดว่า “ตอนนี
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1551
กล่องไม้นั้นถูกห่อมาอย่างแน่นหนา ถึงกระนั้นคนอื่น ๆ ก็ยังมองเห็นรูปร่างที่เลือนรางของหญิงสาวผมยาวที่ขดตัวเป็นลูกบอลอยู่ข้างในได้ “ช่างน่าสนใจจริง ๆ! ดูเหมือนว่านายน้อยเทิร์นบูลจะกล้านำหญิงสาวมาประมูลจริง ๆ ด้วย!” เซียร์คำรามด้วยความโกรธเล็กน้อย เธอไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกเช่นนั้น บางคนอาจต้องการทรัพย์สินเงินทองและอำนาจต่าง ๆ แต่หญิงสาวหลายคนที่อยู่ที่นี่ก็รู้จักพอ และพวกเธอก็ไม่เต็มใจที่จะยอมรับความจริงที่ว่า หนึ่งในเพศเดียวกันกับเธอถูกประมูลไปแบบนั้น! ความโกรธและความไม่พอใจของพวกเธอเกิดขึ้นอย่างสมเหตุสมผลที่สุด เพราะไม่ว่าอย่างไรพวกเธอก็ไม่มีทางรู้สึกเป็นอื่นเมื่อได้เห็นคนเพศเดียวกันถูกวางโชว์เพื่อขายราวกับเป็นสิ่งของ แม้ว่าหญิงสาวส่วนใหญ่จะโกรธอย่างไม่เก็บอาการ แต่บางคนก็ดูเหมือนจะมีความคิดเห็นที่ต่างออกไปด้วย นั่นคือเฟียที่กำลังพึมพำออกมาเบา ๆ “เธอจะไปรู้อะไร? สำหรับหนุ่มทายาทเศรษฐีแล้ว การลิดรอนสิทธิมนุษยชนคนอื่นไปก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสำหรับเขาเลย! ลองพิจารณาสถานการณ์นี้จากมุมมองของนายน้อยเทิร์นบูลดูสิ แบบนั้นแล้ว ฉันแน่ใจว่าเธอจะเข้าใจสถานการณ์จากมุมมองของเขาได้!” เมื่อไ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1552
‘…นี่… ฉันได้ยินผิดไปหรือเปล่า…? เป็นไปไม่ได้หรอกใช่ไหม…?’ กีย่ารำพึงรำพันกับตัวเอง ขณะที่เธอค่อย ๆ มองไปรอบ ๆ อย่างไม่เชื่อสายตา เธอพยายามมองหาที่มาของเสียงตะโกนนั้น อย่างไรก็ตาม วินาทีที่เธอเห็นเขา เธอก็ตกใจมาก จนนึกไปว่าเธออาจจะกำลังฝันอยู่! เธอต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง ไม่ว่าจะคำไหนก็ได้ แต่กลับรู้สึกเหมือนมีก้อนจุกอยู่ในคอ ซึ่งทำให้เธอพูดอะไรไม่ออก... สำหรับเซียร์ เธอหันไปมองเจอรัลด์ซึ่งกำลังเดินไปที่เวที ก่อนจะตะโกนด้วยความประหลาดใจ “เอ๋? คุณ… รู้จักผู้หญิงคนนั้นงั้นเหรอ เจอรัลด์?” “ฮ่า! ฉันเดาว่าไอ้ขี้แพ้นั่นคงหลงเสน่ห์ผู้หญิงคนนั้นจนเขาอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปหา! ดูจากท่าทางของเขาแล้ว เขาดูไม่ใช่คนประเภทที่จะมีเงินซื้อเธอผ่านการประมูลเลยสักนิด!” โบเย้ยหยัน “หมอนั่นใครน่ะ? หยาบคายจริง ๆ! ถ้าเขาไปล่วงเกินนายน้อยเทิร์นบูลเข้า เขาได้จบเห่แน่! เพราะงั้นเราก็อยู่ให้ห่างจากเขาเอาไว้จะดีกว่า!” โยเซฟพึมพำทั้งยังขมวดคิ้ว แม้ว่าเซียร์จะพยายามห้ามเจอรัลด์ที่กำลังเดือดดาล แต่เขาก็ก้าวขึ้นไปบนเวทีได้สำเร็จ ขณะที่ทุกคนกำลังกลั้นหายใจด้วยความไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น กีย่าก็น้ำตาไห
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1553
ด้วยสายตาเหยียดหยามบนใบหน้าของพวกเขา ชายทั้งเจ็ดจึงเริ่มโน้มตัวลง ท่าทางคล้ายหมาป่าดุร้ายที่วางแผนจะกระโจนใส่เจอรัลด์! ท่าทางของพวกเขาน่ากลัวมาก จนทุกคนแทบลืมหายใจ! “โอ้พระเจ้า ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังพร้อมที่จะซัดพ่อหนุ่มไร้สมองคนนี้ให้เป็นชิ้น ๆ เชียวล่ะ!” "ฮึ! เขาผิดเองที่หาเรื่องตาย! แต่ฉันก็ยังนึกสงสัยว่าเขาไม่ได้ล่วงรู้ถึงอำนาจที่ตระกูลเทิร์นบูลส์มีในยานัมเลยหรือไง เขากล้าที่จะหาเรื่องนายน้อยเทิร์นบูลเชียวนะ! ไม่ว่าจะยังไง หลังจากที่เขาถูกจัดการ สมาชิกตระกูลของเขาจะเป็นรายต่อไปอย่างแน่นอน!” แม้ว่าคนส่วนใหญ่ที่อยู่ด้านล่างของเวทีจะเย้ยหยันเจอรัลด์ แต่เซียร์กลับรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก จากนั้นเธอก็หันมามองด้านข้างของเธอ แล้วเอ่ยปากอ้อนวอน “นายน้อยเจงค์! เฟีย! รีบหาทางช่วยเขาเถอะ! ใช้อำนาจของตระกูลหรืออะไรสักอย่างก็ได้! เขาแค่อยากช่วยเหลือผู้หญิงคนนั้นมากเกินไปก็เท่านั้นเอง…!” อย่างไรก็ตาม ทั้งคู่กลับทำสีหน้าเย็นชาใส่เธอ “เซียร์ พอได้แล้ว! ไอ้ขี้แพ้นั้นตายไปแล้วจะยังไงล่ะ? เรื่องมากจริง! รีบตั้งสติให้ดีสิ เขาก็เป็นแค่คนแปลกหน้าที่มาพบกับเราโดยบังเอิญก็เท่านั้น! พูดถึงขนาด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1554
หลังจากยิ้มอย่างเย็นชา เจอรัลด์ใช้สองนิ้วฟันไปที่กลางอากาศ ทำให้เกิดดาบแห่งแสงขึ้น! ในขณะที่มันบินไปในหาเบลไฟร์ในทันที เลน็อกซ์จึงพยายามที่จะหยุดมันไม่ให้เป็นเคลื่อนที่ต่อไปได้อีก แต่เขาก็ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อในวินาทีที่เขาตระหนักว่าใบมีดนั้นแข็งแกร่งเพียงใด พลังนั้น… ไม่มีใครสามารถหยุดมันได้! “นายน้อย…!” เลน็อกซ์ตะโกนออกไปด้วยความตื่นตระหนก ในขณะที่เขาต้องทนเห็นเบลไฟร์ถูกหั่นเป็นแปดส่วนในชั่วพริบตา! ด้วยการเสียชีวิตที่น่าสยดสยองของเขา บรรยากาศก็กดดันขึ้นอย่างรวดเร็วจนแทบหายใจไม่ออก... เลน็อกซ์เองก็ตะลึงไปชั่วขณะด้วยความไม่เชื่ออย่างสุดหัวใจ... ใครจะว่าอะไรได้? ในเมื่อเขาเพิ่งได้เห็นการตายอันน่าสยดสยองของลูกชายคนเดียวของชายผู้มั่งคั่งที่สุดในยานัม! เด็กคนนี้ควบคุมเศรษฐกิจกว่าครึ่งของที่นี่เชียวนะ! เมื่อทุกอย่างดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้ว ตอนนี้เลน็อกซ์ก็ได้แต่จินตนาการถึงเรื่องเลวร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น จนหูของเขาเริ่มอื้อไป ในที่สุดชายวัยกลางคนซึ่งมีใบหน้าซีดเซียวก็หันมามองเจอรัลด์ก่อนจะพูดว่า “…คุณเป็นคนชั่วร้ายจริง ๆ เลยนะ… หลังจากที่คุณทำเรื่องแบบนี้ลงไปแล้ว ผมก็สงสัยจริง ๆ
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
