เมื่อหญิงสาวทั้งสองเข้าใกล้ฝูงชนมากขึ้น ทั้งคู่ก็ได้ยินโยเซฟพูดว่า “อย่างที่ทราบกันดีอยู่แล้ว ครอบครัวเทิร์นบูลล์เป็นครอบครัวที่ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งมาก พวกเขาอาศัยอยู่ในยานัมมาอย่างน้อยสองสามร้อยปีแล้ว อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกคุณอาจจะไม่รู้ก็คือ ความจริงที่ว่าปาร์ตี้นี้ถูกนำเสนอโดยนายน้อย เบลไฟร์ เทิร์นบูล เอง! ด้วยเหตุนี้ งานเลี้ยงใด ๆ ก็ตามที่เขาจัดขึ้นจะต้องดึงดูดคนดัง และบุคคลที่มีชื่อเสียงทุกประเภทจากทั่วประเทศอย่างแน่นอน!” ตลอดการแนะนำตัวอย่างมั่นใจ ซึ่งสร้างความตื่นเต้นในหมู่ผู้ฟัง โยเซฟก็ชำเลืองตามองหญิงสาวสวยที่ปรากฏตัวต่อหน้าเขาทีละคนอย่างละเอียดถี่ถ้วน และหญิงสาวเหล่านั้นก็มีสีหน้าที่พึงพอใจเมื่อเห็นเขาชำเลืองมอง เนื่องจากเฟียเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุดในบรรดาผู้หญิงในกลุ่มทั้งหมด โยเซฟจึงต้องชำเลืองมองเธอให้นานเป็นพิเศษ ซึ่งโบที่ยืนอยู่ด้านข้างก็สังเกตเห็นพฤติกรรมของเขาด้วย เมื่อตระหนักเช่นนั้น โบก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้ว สถานะของเขาย่อมต่ำต้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับโยเซฟ และเขารู้ดีว่าโยเซฟเป็นคนที่อยู่ในโลกเดียวกับเฟีย ด้วยเหตุนี้ โบจึงรีบเปลี่ยนหั
อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เธอไม่ใช่ผู้หญิงไม่ดีเลย และแม้ว่าคำพูดของเธอจะไม่ได้ฟังดูหรูหรา แต่ก็ทำให้เจอรัลด์รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก 'หายากจังที่จะเจอผู้หญิงใจดีแบบนี้ในทุกวันนี้... ฉันชักจะสงสัยแล้วว่าโชคชะตากำหนดให้เรามารู้จักกันหรือเปล่า...' ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงรู้สึกว่าเขาอาจจะต้องใช้โอกาสนี้เพื่อทำให้สิ่งที่เธอปรารถนากลายเป็นจริงขึ้นมาให้เธอสักหนึ่งหรือสองข้อ ท้ายที่สุดแล้ว เงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาเลยสักนิด และเขาก็ไม่รังเกียจที่จะจ่ายเงินก้อนโต ตราบเท่าที่เธอได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ หรือให้สิทธิ์ในการเข้าถึงทักษะที่เธอต้องการที่จะเรียนรู้ในทางใดทางหนึ่ง นี่เป็นวิธีของเขาจะใช้ตอบแทนความเมตตาของเธอที่มีต่อเขาตลอดเวลานี้ ความคิดของเขาหยุดชะงักลงเมื่อนายน้อยเทิร์นบูลพูด ซึ่งยังคงอยู่บนเวทีจับไมโครโฟนก่อนจะพูดว่า “ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี! กรุณาเงียบเสียงลงก่อนนะครับ!" เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็เงียบเสียงลงทันที มันเงียบมากจนเกือบจะรู้สึกเหมือนฉากที่ใช้ในการซ้อมบทละคร เมื่อทุกคนหยุดพูดและหันมาสนใจเขา เบลไฟร์ก็หรี่ตาก่อนจะพูดว่า “ตอนนี
กล่องไม้นั้นถูกห่อมาอย่างแน่นหนา ถึงกระนั้นคนอื่น ๆ ก็ยังมองเห็นรูปร่างที่เลือนรางของหญิงสาวผมยาวที่ขดตัวเป็นลูกบอลอยู่ข้างในได้ “ช่างน่าสนใจจริง ๆ! ดูเหมือนว่านายน้อยเทิร์นบูลจะกล้านำหญิงสาวมาประมูลจริง ๆ ด้วย!” เซียร์คำรามด้วยความโกรธเล็กน้อย เธอไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกเช่นนั้น บางคนอาจต้องการทรัพย์สินเงินทองและอำนาจต่าง ๆ แต่หญิงสาวหลายคนที่อยู่ที่นี่ก็รู้จักพอ และพวกเธอก็ไม่เต็มใจที่จะยอมรับความจริงที่ว่า หนึ่งในเพศเดียวกันกับเธอถูกประมูลไปแบบนั้น! ความโกรธและความไม่พอใจของพวกเธอเกิดขึ้นอย่างสมเหตุสมผลที่สุด เพราะไม่ว่าอย่างไรพวกเธอก็ไม่มีทางรู้สึกเป็นอื่นเมื่อได้เห็นคนเพศเดียวกันถูกวางโชว์เพื่อขายราวกับเป็นสิ่งของ แม้ว่าหญิงสาวส่วนใหญ่จะโกรธอย่างไม่เก็บอาการ แต่บางคนก็ดูเหมือนจะมีความคิดเห็นที่ต่างออกไปด้วย นั่นคือเฟียที่กำลังพึมพำออกมาเบา ๆ “เธอจะไปรู้อะไร? สำหรับหนุ่มทายาทเศรษฐีแล้ว การลิดรอนสิทธิมนุษยชนคนอื่นไปก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสำหรับเขาเลย! ลองพิจารณาสถานการณ์นี้จากมุมมองของนายน้อยเทิร์นบูลดูสิ แบบนั้นแล้ว ฉันแน่ใจว่าเธอจะเข้าใจสถานการณ์จากมุมมองของเขาได้!” เมื่อไ
‘…นี่… ฉันได้ยินผิดไปหรือเปล่า…? เป็นไปไม่ได้หรอกใช่ไหม…?’ กีย่ารำพึงรำพันกับตัวเอง ขณะที่เธอค่อย ๆ มองไปรอบ ๆ อย่างไม่เชื่อสายตา เธอพยายามมองหาที่มาของเสียงตะโกนนั้น อย่างไรก็ตาม วินาทีที่เธอเห็นเขา เธอก็ตกใจมาก จนนึกไปว่าเธออาจจะกำลังฝันอยู่! เธอต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง ไม่ว่าจะคำไหนก็ได้ แต่กลับรู้สึกเหมือนมีก้อนจุกอยู่ในคอ ซึ่งทำให้เธอพูดอะไรไม่ออก... สำหรับเซียร์ เธอหันไปมองเจอรัลด์ซึ่งกำลังเดินไปที่เวที ก่อนจะตะโกนด้วยความประหลาดใจ “เอ๋? คุณ… รู้จักผู้หญิงคนนั้นงั้นเหรอ เจอรัลด์?” “ฮ่า! ฉันเดาว่าไอ้ขี้แพ้นั่นคงหลงเสน่ห์ผู้หญิงคนนั้นจนเขาอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปหา! ดูจากท่าทางของเขาแล้ว เขาดูไม่ใช่คนประเภทที่จะมีเงินซื้อเธอผ่านการประมูลเลยสักนิด!” โบเย้ยหยัน “หมอนั่นใครน่ะ? หยาบคายจริง ๆ! ถ้าเขาไปล่วงเกินนายน้อยเทิร์นบูลเข้า เขาได้จบเห่แน่! เพราะงั้นเราก็อยู่ให้ห่างจากเขาเอาไว้จะดีกว่า!” โยเซฟพึมพำทั้งยังขมวดคิ้ว แม้ว่าเซียร์จะพยายามห้ามเจอรัลด์ที่กำลังเดือดดาล แต่เขาก็ก้าวขึ้นไปบนเวทีได้สำเร็จ ขณะที่ทุกคนกำลังกลั้นหายใจด้วยความไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น กีย่าก็น้ำตาไห
ด้วยสายตาเหยียดหยามบนใบหน้าของพวกเขา ชายทั้งเจ็ดจึงเริ่มโน้มตัวลง ท่าทางคล้ายหมาป่าดุร้ายที่วางแผนจะกระโจนใส่เจอรัลด์! ท่าทางของพวกเขาน่ากลัวมาก จนทุกคนแทบลืมหายใจ! “โอ้พระเจ้า ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังพร้อมที่จะซัดพ่อหนุ่มไร้สมองคนนี้ให้เป็นชิ้น ๆ เชียวล่ะ!” "ฮึ! เขาผิดเองที่หาเรื่องตาย! แต่ฉันก็ยังนึกสงสัยว่าเขาไม่ได้ล่วงรู้ถึงอำนาจที่ตระกูลเทิร์นบูลส์มีในยานัมเลยหรือไง เขากล้าที่จะหาเรื่องนายน้อยเทิร์นบูลเชียวนะ! ไม่ว่าจะยังไง หลังจากที่เขาถูกจัดการ สมาชิกตระกูลของเขาจะเป็นรายต่อไปอย่างแน่นอน!” แม้ว่าคนส่วนใหญ่ที่อยู่ด้านล่างของเวทีจะเย้ยหยันเจอรัลด์ แต่เซียร์กลับรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก จากนั้นเธอก็หันมามองด้านข้างของเธอ แล้วเอ่ยปากอ้อนวอน “นายน้อยเจงค์! เฟีย! รีบหาทางช่วยเขาเถอะ! ใช้อำนาจของตระกูลหรืออะไรสักอย่างก็ได้! เขาแค่อยากช่วยเหลือผู้หญิงคนนั้นมากเกินไปก็เท่านั้นเอง…!” อย่างไรก็ตาม ทั้งคู่กลับทำสีหน้าเย็นชาใส่เธอ “เซียร์ พอได้แล้ว! ไอ้ขี้แพ้นั้นตายไปแล้วจะยังไงล่ะ? เรื่องมากจริง! รีบตั้งสติให้ดีสิ เขาก็เป็นแค่คนแปลกหน้าที่มาพบกับเราโดยบังเอิญก็เท่านั้น! พูดถึงขนาด
หลังจากยิ้มอย่างเย็นชา เจอรัลด์ใช้สองนิ้วฟันไปที่กลางอากาศ ทำให้เกิดดาบแห่งแสงขึ้น! ในขณะที่มันบินไปในหาเบลไฟร์ในทันที เลน็อกซ์จึงพยายามที่จะหยุดมันไม่ให้เป็นเคลื่อนที่ต่อไปได้อีก แต่เขาก็ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อในวินาทีที่เขาตระหนักว่าใบมีดนั้นแข็งแกร่งเพียงใด พลังนั้น… ไม่มีใครสามารถหยุดมันได้! “นายน้อย…!” เลน็อกซ์ตะโกนออกไปด้วยความตื่นตระหนก ในขณะที่เขาต้องทนเห็นเบลไฟร์ถูกหั่นเป็นแปดส่วนในชั่วพริบตา! ด้วยการเสียชีวิตที่น่าสยดสยองของเขา บรรยากาศก็กดดันขึ้นอย่างรวดเร็วจนแทบหายใจไม่ออก... เลน็อกซ์เองก็ตะลึงไปชั่วขณะด้วยความไม่เชื่ออย่างสุดหัวใจ... ใครจะว่าอะไรได้? ในเมื่อเขาเพิ่งได้เห็นการตายอันน่าสยดสยองของลูกชายคนเดียวของชายผู้มั่งคั่งที่สุดในยานัม! เด็กคนนี้ควบคุมเศรษฐกิจกว่าครึ่งของที่นี่เชียวนะ! เมื่อทุกอย่างดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้ว ตอนนี้เลน็อกซ์ก็ได้แต่จินตนาการถึงเรื่องเลวร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น จนหูของเขาเริ่มอื้อไป ในที่สุดชายวัยกลางคนซึ่งมีใบหน้าซีดเซียวก็หันมามองเจอรัลด์ก่อนจะพูดว่า “…คุณเป็นคนชั่วร้ายจริง ๆ เลยนะ… หลังจากที่คุณทำเรื่องแบบนี้ลงไปแล้ว ผมก็สงสัยจริง ๆ
คนอื่น ๆ ต่างก็เบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อเช่นกัน ในที่สุดก็ตระหนักได้ว่าบุคคลที่อยู่บนเวทีไม่ใช่ใครอื่น นอกจากคุณคลอฟอร์ดแห่งพระราชวังซาคราโซลิสนั่นเอง! ขณะที่ทุกคนยังคงตกตะลึงอยู่ในขณะนั้น คาร์ลอสก็ทำลายความเงียบด้วยการพูดว่า “คุณคลอฟอร์ด เราควรทำอย่างไรกับบุคคลนี้ดี?” จากวิธีที่เขาพูด เห็นได้ชัดว่าคาร์ลอสไม่สนว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น และคนอื่น ๆ บนเวทีที่อยู่กับเจอรัลด์ต่างก็คิดเช่นเดียวกัน มีเพียงคนเดียวที่ลังเลเล็กน้อยในตอนแรก นั่นก็คือเยชัว ผู้ซึ่งวางแผนจะแนะนำเจอรัลด์ไม่ให้ไปยุ่งกับตระกูลเทิร์นบูลส์ เพราะอย่างไรเสียพวกนั้นก็เป็นตระกูลหลักอันดับต้น ๆ ที่เป็นผู้กุมความมั่งคั่งของยานัมไปมากกว่าครึ่งหนึ่ง! ยิ่งกว่านั้น คนในตระกูลเทิร์นบูลยังเป็นพระญาติของกษัตริย์แห่งยานัมอีกด้วย! ช่วงเวลาเพียงไม่นานตระกูลนั้นก็มีอำนาจที่หยั่งรากลึกที่นั่นได้แล้ว... ด้วยเหตุนี้ การที่คุณคลอฟอร์ดเพิ่งฆ่าลูกชายคนเดียวของฮูเปอร์ เทิร์นบูล ไม่ทำให้เกิดผลลัพธ์อื่นใดนอกจากความหายนะ! ถึงกระนั้น หลังจากตระหนักได้ว่าคาร์ลอสและคนอื่น ๆ นับถือเจอรัลด์มากเพียงใด และในเมื่อสถานการณ์เลยเถิดมาถึงขั้นนี
วินาทีที่เธอรู้สึกว่าเขาจับแขนของเธอ ในตอนแรกหญิงสาวรู้สึกตระหนกและแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธอย่างรวดเร็ว ขณะที่เธอตะโกนว่า “นี่คุณ…! กล้าดียังไง…?!" หลังจากนั้น จะเห็นชั้นของเกล็ดมังกรที่เรืองแสงสีแดงจาง ๆ บนแขนของเธอ! เมื่อแสงสว่างจ้าขึ้น เจอรัลด์รู้สึกได้ถึงความร้อนที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วบนฝ่ามือของเขา กระตุ้นให้เขาคลายการเกาะกุมออกจากแขนของเธอ ก่อนจะถอยหลังไปสองก้าว ในตอนนั้นเอง ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็หันหน้ามาจ้องหน้าเจอรัลด์อย่างโกรธเกรี้ยว ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเธอตอนนี้แดงก่ำด้วยความโกรธ ขณะที่เธอตะคอก “คุณกล้าดียังไงมาทำตัวรุ่มร่ามกับฉันแบบนี้?!” เมื่อมองดูใบหน้าของเธอดี ๆ เจอรัลด์เริ่มหายใจถี่ขึ้นทันที ตอนนี้ดูจะหวั่นไหวมากกว่าก่อนหน้านี้เสียด้วย! 'ไม่เพียงแต่มีน้ำเสียงคล้ายคุณเท่านั้น แต่ยังมีรูปลักษณ์ที่เหมือนกับคุณราวกับเป็นคนคนเดียวกันอีกด้วย! ตอนนี้ผมสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่าในที่สุดผมก็ได้พบคุณแล้ว มิล่า…!' “มองให้ดี ๆ สิ มิล่า! คุณลืมไปแล้วจริง ๆ เหรอว่าผมเป็นใคร? ผมเจอรัลด์ไง! ผมตามหาคุณอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยตลอดสี่ปีที่ผ่านมา ตั้งแต่ที่คุณหายตัวไประหว่างกา