บทที่ 1550

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เธอไม่ใช่ผู้หญิงไม่ดีเลย และแม้ว่าคำพูดของเธอจะไม่ได้ฟังดูหรูหรา แต่ก็ทำให้เจอรัลด์รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก

'หายากจังที่จะเจอผู้หญิงใจดีแบบนี้ในทุกวันนี้... ฉันชักจะสงสัยแล้วว่าโชคชะตากำหนดให้เรามารู้จักกันหรือเปล่า...'

ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงรู้สึกว่าเขาอาจจะต้องใช้โอกาสนี้เพื่อทำให้สิ่งที่เธอปรารถนากลายเป็นจริงขึ้นมาให้เธอสักหนึ่งหรือสองข้อ ท้ายที่สุดแล้ว เงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาเลยสักนิด และเขาก็ไม่รังเกียจที่จะจ่ายเงินก้อนโต ตราบเท่าที่เธอได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ หรือให้สิทธิ์ในการเข้าถึงทักษะที่เธอต้องการที่จะเรียนรู้ในทางใดทางหนึ่ง นี่เป็นวิธีของเขาจะใช้ตอบแทนความเมตตาของเธอที่มีต่อเขาตลอดเวลานี้

ความคิดของเขาหยุดชะงักลงเมื่อนายน้อยเทิร์นบูลพูด ซึ่งยังคงอยู่บนเวทีจับไมโครโฟนก่อนจะพูดว่า “ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี! กรุณาเงียบเสียงลงก่อนนะครับ!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็เงียบเสียงลงทันที มันเงียบมากจนเกือบจะรู้สึกเหมือนฉากที่ใช้ในการซ้อมบทละคร

เมื่อทุกคนหยุดพูดและหันมาสนใจเขา เบลไฟร์ก็หรี่ตาก่อนจะพูดว่า “ตอนนี