“อะไรนะนายท่าน? คุณเองก็ไม่คิดว่าเขาจะมีพลังขนาดนี้งั้นหรือ?” เกรย์สันถาม “แน่นอนว่าฉันไม่ได้คิดเรื่องนี้มาก่อน อืม ฉันดูแคลนพลังของวิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังที่จะทำให้โลกใบนี้เปลี่ยนไปเสียสนิท… ยิ่งไปกว่านั้นเจอรัลด์ยังสามารถทะลวงเข้าสู่อาณาจักรรูนได้ในเวลาเพียงไม่กี่ปี! ต้องบอกเลยว่าระดับการบ่มเพาะของเขาจะเทียบเท่ากับของฉันได้ไม่ยากเลย! ไม่ว่าคน ๆ นั้นจะมีพรสวรรค์เพียงใด การบรรลุผลเช่นนี้ก็ไม่น่าเป็นไปได้เลยด้วยซ้ำ!” “ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร สิ่งที่น่ารำคาญที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้ คือความจริงที่ว่าคนที่แอบช่วยเจอรัลด์คอยกระตุ้นให้เขาเติบโตอย่างแข็งแกร่งเสมอ! ถ้าไม่ใช่เพราะคนผู้นั้น เจอรัลด์คงไม่พัฒนาอย่างรวดเร็วจนถึงจุดที่ฉันไม่สามารถควบคุมเขาได้อีกต่อไปแบบนี้หรอก!เพราะแบบนั้น ฉันถึงได้แต่ชักใยอยู่เบื้องหลังแบบนี้!” แดริลอธิบาย เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทั้งฮูเปอร์และเกรย์สันก็สูดลมหายใจอย่างเย็นชา “มีผู้ที่ทรงพลังที่สุดจากองค์กรเจ้าแห่งการทำลายล้างทั้งเจ็ดคน… หากเจอรัลด์แข็งแกร่งอย่างที่คุณพูดจริง ๆ นั่นหมายความว่าเขามีความสามารถเทียบเท่ากับเจ็ดราชาแห่งจักระที่มีพละกำลังแข็งแกร่งอย่าง
แม้ว่าตอนนี้เจอรัลด์จะค่อนข้างอยู่ในระดับเดียวกับราชาแห่งจักระ ซึ่งก็หมายความว่าเขาอยู่ในระดับสูงสุดของโลกใบนี้ แต่ยังมีหลายสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจ ประการแรกคือเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่ามิล่าจะแข็งแกร่งได้ขนาดนี้ตลอดเวลาที่เธอหายไป เขายกมือขึ้นและจ้องไปที่ฝ่ามือที่ไหม้เกรียมของเขา… เมื่อคิดว่าออร่าที่แผดเผาจากร่างกายของมิล่าสามารถทำลายพลังลมปราณสายฟ้าได้อย่างง่ายดายเช่นนี้… เจอรัลด์ถอนหายใจพรืดยาว เรือที่ดูน่ากลัวและแปลกประหลาดกว่าสิบลำก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขาอย่างรวดเร็ว ซึ่งขวางเส้นทางของเขาโดยสิ้นเชิงในไม่กี่วินาที... หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าแห่งวิญญาณ คาร์ลอส และคนอื่น ๆ ก็สังเกตเห็นเรือเหล่านั้นเช่นกัน พวกเขาเดินไปยืนข้างหลังเจอรัลด์ซึ่งกำลังยืนกอดอกมองเรือ จากนั้นทุกคนก็มองดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น ขณะที่ชายชราผมขาว พร้อมกับชายวัยกลางคนอีกสิบคนกระโดดลงจากเรือลำหนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ ลงมาที่เรือที่เจอรัลด์และคนอื่น ๆ อยู่ตอนนี้พวกเขามองดูชายชราได้อย่างเต็มตาแล้ว ทั้งคาร์ลอสและจูเลียนต่างเบิกตากว้าง ขณะพึมพำพร้อมกันว่า “นั่น… นั่นคือนักบวชระดับสูงจากองค์กรเจ้าแห่งการทำลายล้างนี่นา!”
“ช่างเป็นข่าวที่วิเศษจริง ๆ! จากนี้ไป เขาจะได้รับการยอมรับจากอาณาจักรการบ่มเพาะทั่วโลกในฐานะกษัตริย์แห่งทิศเหนือ!” คาร์ลอสกระซิบกับคนอื่น ๆ อย่างตื่นเต้น ถึงกระนั้นเจอรัลด์ดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก ถึงตอนนี้ เกียรติยศและการถูกยอมรับจากคนอื่นก็ไม่ได้สำคัญสำหรับเขาอีกต่อไป นักบวชเจนกินส์ก็กระแอมในลำคอก่อนจะพูดว่า “ที่จริง ยังมีอีกเรื่องที่องค์กรเจ้าแห่งการทำลายล้างมอบหมายให้ผมแจ้งแก่คุณ… แต่บอกตามตรง ผมไม่แน่ใจว่าคุณอยากฟังมันไหม?…” เจอรัลด์พยักหน้าตอบ จากนั้นตอบว่า “โปรดบอกกับผมเถอะ ท่านหัวหน้านักบวช!” “อืม… ผมได้ยินมาจากกษัตริย์แห่งเอเชียใต้ว่าแดริลกับคุณมีอะไรบางอย่างต่อกัน… อย่างที่ผมบอกไปก่อนหน้านี้ องค์กรเจ้าแห่งการทำลายล้างมีกฎว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลก… ผมแน่ใจว่าคุณเดาได้ว่าจะพูดเรื่องอะไร แต่ความสัมพันธ์แบบทั้งรักทั้งเกลียดระหว่างคุณกับแดริลมาถึงจุดที่คุณได้ฆ่านายน้อยของตระกูลเทิร์นบูลเข้าให้แล้ว! แต่ถึงกระนั้นอดีตก็คืออดีต ผมได้รับคำสั่งให้แนะนำให้คุณสองคนเจรจาในเรื่องพวกนี้ด้วยกันอย่างสันติ… และทั้งหมดนี้ก็เป็นไปเพื่อความสงบสุขของอาณาจักรแห่งการบ่มเพาะ…”
“ก็อย่างที่คุณบอกนั่นแหละ ผมไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว! และผมก็มั่นใจว่าคุณรู้ดีว่าทำไมเราทั้งคู่ถึงต้องมาเผชิญหน้ากันในวันนี้ มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ปล่อยคนในตระกูลของผมมาเดี๋ยวนี้! พวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรในเรื่องระหว่างเรา!” เจอรัลด์พูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ “นี่นายกำลังบอกให้ฉันปล่อยพวกเขาไปงั้นเหรอ? แหม ฉันจะปล่อย! ฉันจะปล่อยดีแลนและคนอื่นๆ ไปอย่างแน่นอน! แน่นอนว่ารวมถึงมิล่าด้วย!” แดริลหัวเราะเยาะ "…ว่าไงนะ? คุณ… คุณจับมิล่าได้แล้วเหรอ?” เจอรัลด์ตอบอย่างตกตะลึง "ถูกต้อง! ในขณะที่เธอถูกพวกจากสหพันธ์ดวงอาทิตย์จับตัวไป เธอยังไม่ตาย! แต่หลังจากนี้ก็ไม่แน่ โดยหลักการแล้ว ฉันจะจัดการเธอ ในขณะที่เธอมาเป็นตัวแทนของจาเอลตราที่กำลังเดินทางมายังโลก! ฉันรู้ว่านายอยากให้ให้ตระกูลของนายกลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันมากแค่ไหน เจอรัลด์ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ที่ฉันจะช่วยนายด้วยความเต็มใจ ด้วยการให้เธอได้พบกับดีแลนและคนอื่น ๆ อีกครั้ง!” แดริลพูดเย้ยหยัน “ไอ้… แมวขโมยน่ารังเกียจ…!” เจอรัลด์ที่โกรธเกรี้ยวคำราม ในขณะที่ใช้ปลายนิ้วฟันออกไป! เสี้ยววินาทีต่อมา สายฟ้าฟาดรุนแรงก็ตรงไปยังทิศทางของแดริ
“ดี! พรุ่งนี้เรามาจบเรื่องนี้กัน!” เจอรัลด์ตกลงก่อนจะจากไปทันที ไม่กี่วินาทีหลังจากการจากไปของเจอรัลด์ ร่างเงาสองร่างก็พุ่งเข้ามาด้านข้างของแดริล... “ผมก็บอกแล้วไงว่าคุณประเมินเขาสูงเกินไปนายท่าน! จะใช้คาถาทลายจักรพรรดิมังกรใส่เขาเชียวหรือ… งั้นไม่เท่ากับเป็นการปฏิบัติต่อเขาอย่างสูงเกินไปเหรอ?” "จริงด้วย! และถึงแม้ว่าเขาจะกลายเป็นกษัตริย์แห่งทิศเหนือ และตอนนี้ก็ได้เป็นราชาแห่งจักระอย่างคุณ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเมื่อเทียบกับคุณแล้ว ความสามารถของเขายังด้อยกว่ามาก! ที่ผมจะบอกก็คือ เมื่อกี้เจอรัลด์ยังไม่อาจโจมตีคุณได้แม้แต่ครั้งเดียวเลยด้วยซ้ำ!” เป็นที่แน่ชัดว่าชายทั้งสองซึ่งเป็นปรมาจารย์ระดับแปดใกล้ชิดกับแดริลมาก ก่อนที่พวกเขาจะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ จู่ ๆ แดริลก็กระอักเลือดออกจากปาก ก่อนล้มลงคุกเข่าในไม่กี่วินาทีต่อมา! “…อะ-อะไรกัน? น นายท่าน!” ตะโกนทั้งคู่อย่างตกใจ ก่อนที่พวกเขาจะสามารถพยุงอีกฝ่ายขึ้นมาได้ แดริลตัวสั่น ตอนนี้หน้าผากเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เขาตะโกนว่า “อย่าแตะต้องฉัน! เส้นเลือด… เส้นเลือดของฉันหลายเส้นได้รับความเสียหายจากพลังที่หนาแน่นของเจอรัลด์! ถ้าไม่ระวังฉันต
สำหรับทุกอย่างที่เขารู้ในตอนนี้ก็คือ ราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาตระหนักได้ถึงสิ่งหนึ่ง หรือสองที่เกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้... เจอรัลด์มั่นใจว่ากองกำลังส่วนใหญ่นั้นแข็งแกร่งมาก ช่วงนั้นไม่ดีเลย อาจมีคนที่แข็งแกร่งพอ ๆ กับเขาอยู่ก็ได้! ถึงกระนั้นเจอรัลด์ก็รู้ดีว่าเขายังต้องช่วยมิล่าและครอบครัวของตัวเองให้ได้ในวันพรุ่งนี้ ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงหลับตา พยายามพักผ่อนและทำสมาธิ จนกระทั่งลืมเวลาไปเลย… ในเวลาต่อมาก็มีเสียงบ่นดังขึ้น “ฮึ่ม! คฤหาสน์ใหญ่โตเช่นนี้กลับร้างผู้คนโดยสิ้นเชิงแบบนี้ได้ยังไง” "จริงด้วยสิ! นี่เป็นหนึ่งในคฤหาสน์ชั้นนำของยานัมไม่ใช่หรือ? ฉันเผลอนึกไปว่าจะได้เจอคนดังมากมายที่นี่เสียอีก!” เพิ่มอีกคน หลังจากนั้นหนุ่มสาวหลายคน และนายน้อยชาวตะวันตกอีกสองสามคนก็เดินเข้าไปในสถานที่จัดงานกันเป็นกลุ่ม ๆ เนื่องจากบ่อน้ำพุร้อนของคฤหาสน์แห่งนี้ค่อนข้างเป็นที่รู้จัก ผู้ที่มาเขาพักจึงมักจะแวะเวียนกันมา ซึ่งอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมคนเหล่านี้จึงมุ่งตรงมาที่นี่ “ไม่ว่าใครก็ตาม ที่คิดว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตู อ้างว่าที่นี่ถูกจองจนเต็มแล้ว! เขาอาจเป็นสาเหตุที่ใครต่อใ
หลังจากได้พบกับจอห์น สิ่งต่าง ๆ ก็ค่อนข้างราบรื่น และโลกทัศน์ของเลลาก็เปิดกว้างขึ้นไม่น้อย ถ้ามองในแง่ดี ก็คล้ายกับการที่ผีเสื้อปีกเล็ก ๆ ซึ่งก่อนหน้านี้เคยบินอยู่รอบ ๆ แปลงดอกไม้ในท้องถิ่น จนสามารถขยายปีกให้ใหญ่ขึ้นซึ่งทำให้มันบินได้สูงขึ้นไปบนท้องฟ้า ... สถานที่ท่องเที่ยว กลิ่น และเสียง… มันเป็นสวรรค์สำหรับเลลา ผู้ซึ่งไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าโลกใบนี้จะมีอะไรอีกมากมาย ด้วยเหตุนี้เลลาจึงไม่ยึดติดในตัวเจอรัลด์อีกต่อไป แม้ว่าเธอต้องยอมรับว่าเจอรัลด์เป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่สุดในบรรดาดอกไม้ดอกอื่น ๆ ในทุ่งที่เธอเคยพบเจอ ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมเหล่าผีเสื้อมากมายถึงได้ตกหลุมรักเขาในตอนนั้น ตอนนี้เธอได้สัมผัสกับสวรรค์ที่ห่างไกลออกไปแล้ว ความสิ้นหวังอย่างหนักหน่วงที่เธอมีในตอนนั้น จึงทำให้เธออดที่จะขำตัวเองไม่ได้ “แต่ก็ยังน่าเสียดายไม่น้อยนะ ที่เราไม่รู้ว่าหอคอยมังกรอยู่ที่ไหน… แต่ถึงเราจะรู้ เราก็เข้าไปข้างในไม่ได้อยู่ดี! การต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ระหว่างกษัตริย์แห่งทิศเหนือและกษัตริย์แห่งเอเชียใต้… โอ้… ฉันอยากจะเห็นกับตาจริง ๆ! มันจะเป็นการต่อสู้แห่งศตวรรษอย่างแน่นอน!” ชายหนุ่มพึมพำ ขณะที่มีอีกหล
ในขณะที่ผู้ชายบางคนยังคงไม่หายจากอาการตกใจ ผู้ชายอีกหลายคนก็มองมาที่เธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยตัณหาแล้วพูดว่า “เธอมาทำอะไรในเมืองยานัม? แล้วทำไมคืนนี้เธอถึงแต่งตัวยั่วยวนถึงเพียงนี้?” เยเลน่าไม่ได้รับตำแหน่งผู้หญิงที่สวยที่สุดในเอเชียมาเพียงเพราะโชคช่วย จากที่กล่าวมา สำหรับผู้ชายอย่างพวกเขา ความสวยของเธอเทียบได้กับเทพธิดาที่ไม่มีชายใดเอื้อมถึง ด้วยความงามเกินต้านทานของเธอ มหาเศรษฐีนับไม่ถ้วนจึงหมายปองเธอตั้งแต่วินาทีที่เธอมีชื่อเสียงโด่งดัง แม้ว่านั่นจะหมายความว่าเธอมีกองกำลังที่แข็งแกร่งจำนวนมากสนับสนุนอยู่ แต่ผู้ที่หมายปองเธอก็ไม่เคยมีใครสมหวังเลยสักคน ในขณะที่จ้องมองเธอ เฟรเดอริกต้องยอมรับว่าเธอเป็นหญิงที่งดงามจับตา แม้แต่เลลาเองก็ยังมองความงามของเธอด้วยความอิจฉาริษยา เมื่อมาถึงจุดนี้ เยเลน่าก็เริ่มตระหนักได้ว่าเธอกำลังถูกผู้คนที่อยู่รอบกายจ้องมอง เมื่อหันไปหากลุ่มคนที่จ้องมองมาที่เธอ เธอก็เกิดอาการหน้าแดงทันที และท่าทีเขินอายของเธอก็ยิ่งสร้างความรู้สึกประทับใจให้กับผู้ที่ได้พบเห็นเป็นอย่างมาก เยเลน่ามาที่นี่เนื่องจากกองกำลังหลักที่สนับสนุนเธอบอกให้เธอมาคอยดูแลกษัตริย์แห่งท