หลังจากได้พบกับจอห์น สิ่งต่าง ๆ ก็ค่อนข้างราบรื่น และโลกทัศน์ของเลลาก็เปิดกว้างขึ้นไม่น้อย ถ้ามองในแง่ดี ก็คล้ายกับการที่ผีเสื้อปีกเล็ก ๆ ซึ่งก่อนหน้านี้เคยบินอยู่รอบ ๆ แปลงดอกไม้ในท้องถิ่น จนสามารถขยายปีกให้ใหญ่ขึ้นซึ่งทำให้มันบินได้สูงขึ้นไปบนท้องฟ้า ... สถานที่ท่องเที่ยว กลิ่น และเสียง… มันเป็นสวรรค์สำหรับเลลา ผู้ซึ่งไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าโลกใบนี้จะมีอะไรอีกมากมาย ด้วยเหตุนี้เลลาจึงไม่ยึดติดในตัวเจอรัลด์อีกต่อไป แม้ว่าเธอต้องยอมรับว่าเจอรัลด์เป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่สุดในบรรดาดอกไม้ดอกอื่น ๆ ในทุ่งที่เธอเคยพบเจอ ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมเหล่าผีเสื้อมากมายถึงได้ตกหลุมรักเขาในตอนนั้น ตอนนี้เธอได้สัมผัสกับสวรรค์ที่ห่างไกลออกไปแล้ว ความสิ้นหวังอย่างหนักหน่วงที่เธอมีในตอนนั้น จึงทำให้เธออดที่จะขำตัวเองไม่ได้ “แต่ก็ยังน่าเสียดายไม่น้อยนะ ที่เราไม่รู้ว่าหอคอยมังกรอยู่ที่ไหน… แต่ถึงเราจะรู้ เราก็เข้าไปข้างในไม่ได้อยู่ดี! การต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ระหว่างกษัตริย์แห่งทิศเหนือและกษัตริย์แห่งเอเชียใต้… โอ้… ฉันอยากจะเห็นกับตาจริง ๆ! มันจะเป็นการต่อสู้แห่งศตวรรษอย่างแน่นอน!” ชายหนุ่มพึมพำ ขณะที่มีอีกหล
ในขณะที่ผู้ชายบางคนยังคงไม่หายจากอาการตกใจ ผู้ชายอีกหลายคนก็มองมาที่เธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยตัณหาแล้วพูดว่า “เธอมาทำอะไรในเมืองยานัม? แล้วทำไมคืนนี้เธอถึงแต่งตัวยั่วยวนถึงเพียงนี้?” เยเลน่าไม่ได้รับตำแหน่งผู้หญิงที่สวยที่สุดในเอเชียมาเพียงเพราะโชคช่วย จากที่กล่าวมา สำหรับผู้ชายอย่างพวกเขา ความสวยของเธอเทียบได้กับเทพธิดาที่ไม่มีชายใดเอื้อมถึง ด้วยความงามเกินต้านทานของเธอ มหาเศรษฐีนับไม่ถ้วนจึงหมายปองเธอตั้งแต่วินาทีที่เธอมีชื่อเสียงโด่งดัง แม้ว่านั่นจะหมายความว่าเธอมีกองกำลังที่แข็งแกร่งจำนวนมากสนับสนุนอยู่ แต่ผู้ที่หมายปองเธอก็ไม่เคยมีใครสมหวังเลยสักคน ในขณะที่จ้องมองเธอ เฟรเดอริกต้องยอมรับว่าเธอเป็นหญิงที่งดงามจับตา แม้แต่เลลาเองก็ยังมองความงามของเธอด้วยความอิจฉาริษยา เมื่อมาถึงจุดนี้ เยเลน่าก็เริ่มตระหนักได้ว่าเธอกำลังถูกผู้คนที่อยู่รอบกายจ้องมอง เมื่อหันไปหากลุ่มคนที่จ้องมองมาที่เธอ เธอก็เกิดอาการหน้าแดงทันที และท่าทีเขินอายของเธอก็ยิ่งสร้างความรู้สึกประทับใจให้กับผู้ที่ได้พบเห็นเป็นอย่างมาก เยเลน่ามาที่นี่เนื่องจากกองกำลังหลักที่สนับสนุนเธอบอกให้เธอมาคอยดูแลกษัตริย์แห่งท
เมื่อเฟรเดอริกเทไวน์จนหมดขวดแล้ว เขาก็หัวเราะเยาะก่อนจะโยนขวดทิ้งลงพื้น! เมื่อเห็นเศษแก้วที่กระจัดกระจายอยู่รอบ ๆ เท้าของเขา เฟรเดอริกก็จับจ้องไปที่เจอรัลด์ราวกับอยากรู้ว่าเขาจะพูดอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น ในทางตรงกันข้าม เยเลน่ากลับมีสีหน้าที่ตื่นตระหนก เพราะเธอรู้ดีว่าชายที่เขากำลังหาเรื่องเป็นคนที่น่ากลัวขนาดไหน! "…ไอ้พวกงี่เง่า!" เจอรัลด์ตะโกน หลังจากวางผ้าขนหนูสีขาวไว้บนใบหน้าของเขา เจอรัลด์ก็ใช้เวลาเพลิดเพลินกับการพักผ่อนในบ่อน้ำพุร้อน แต่ทันทีที่ตัวตลกคนนี้เข้ามาขัดจังหวะเขา เขาก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก “แก… แกพูดอะไรของแก! ฉันพนันได้เลยว่าแกคงไม่รู้ว่าฉันเป็นใครใช่ไหม?! รู้ไว้ด้วยนะว่าพ่อของฉันมีสายสัมพันธ์กับราชวงศ์ซาอุดิอาระเบีย!” เฟรเดอริกที่กำลังโกรธคำราม แต่ความเงียบกลับเป็นคำตอบเดียวของเจอรัลด์ ท้ายที่สุด เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามากมายที่กำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว… และภายในไม่กี่วินาที ชายฉกรรจ์สิบกว่าคนก็เข้ามาล้อมรอบสถานที่ทั้งหมดเอาไว้ ชายวัยกลางคนที่แต่งตัวด้วยเครื่องแต่งกายที่ดูหรูหรามีสีหน้าหวาดกลัว ขณะที่เขามองไปที่ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากล
ทั้งสองคนไม่ได้เจอกันเป็นเวลานานหลายปีแล้ว... “…เจอรัลด์… เธอ… เธอรู้จักคนพวกนี้ด้วยเหรอ…?” เลลาที่กำลังงุนงงถาม มันจะเป็นไปได้อย่างไร? คนเหล่านี้ล้วนเป็นบุคคลสำคัญระดับนานาชาติ! ไม่มีทางที่เจอรัลด์จะคุ้นเคยกับพวกเขา จริงไหม? "พวกเขาน่ะเหรอ? ก็ประมาณนั้น…” เจอรัลด์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมย ขณะที่เขาหันไปมองประธานแชค “ไม่ต้องห่วงครับ คุณคลอฟอร์ด! ผมจะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน! ผมจะสอนบทเรียนให้เขา โทษฐานที่กล้ามารบกวนเวลาพักผ่อนของคุณ!” ชายวัยกลางคนพูดตะกุกตะกัก หน้าผากของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ขณะที่เขาชี้ไปที่เฟรเดอริก “เข้ามาเลย! ฉันขอท้า!" เฟรเดอริกโต้กลับ แม้ว่าเขาจะรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เมื่อตระหนักว่าที่นั่นมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่หลายคน เจอรัลด์หันมามองเลลาอีกครั้งแล้วพูดว่า “…ในเมื่อเธอเป็นเพื่อนเก่าของฉัน ฉันก็จะปล่อยให้เรื่องเล็กน้อยที่เกิดขึ้นในคืนนี้ผ่านพ้นไป อย่างไรก็ตาม! เรื่องแบบนี้จะต้องไม่เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง! ออกไปเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ!” หลังจากที่เขาพูดจบ เจอรัลด์ก็กระแอมในลำคอก่อนจะจัดเสื้อผ้าของเขาให้เข้าที่เข้าทาง ท่า
เฟรเดอริกและพรรคพวกของเขายังไม่อยากตาย พวกเขาจึงจำใจยอมเชื่อฟัง ขณะที่พวกเขาเริ่มดื่มน้ำในบ่อน้ำพุร้อนอย่างหมดหนทาง รอยยิ้มที่น่ากลัวก็ปรากฏบนใบหน้าของคาร์ลอส... ในเช้าวันรุ่งขึ้น ผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันใกล้กับหอคอยมังกรอายุพันปีของยานัม บนยอดตึกแข็งแรงที่สูงหลายร้อยเมตรจนเกือบจะแตะท้องฟ้า ปรากฏภาพของคนหลายคนถูกมัดไว้บนนั้น… และเป็นไปตามที่คาดไว้ พวกเขาเป็นสมาชิกในครอบครัวของเจอรัลด์… นอกจากพวกเขาแล้ว มิล่าก็อยู่ที่นั่นด้วย แต่ร่างของเธอถูกมัดไว้กับเสาหินแทน ตลอดเวลาที่เธอถูกจองจำ แดริลเล่าทุกอย่างให้มิล่าฟัง แม้จะสูญเสียความทรงจำไปแล้ว แต่มิล่าก็ทราบความจริงที่ว่ามีใครบางคนพยายามตามหาเธออย่างไม่ยอมลดละในช่วงตลอดหลายปีที่ผ่านมา… ด้วยเหตุนี้ เธอจึงอยากรู้ว่าคู่ต่อสู้ของแดริลคือคนที่หัวใจของเธอพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะจดจำตลอดเวลานี้หรือไม่… สำหรับดีแลน แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่มีเกียรติและศักดิ์ศรี แต่ตอนนี้เขากำลังมองไปที่แดริลพร้อมกับขอร้องอ้อนว้อน “คุณวางกับดักเจอรัลด์ไว้มากมาย… แต่เจอรัลด์ก็ไม่แม้แต่จะรู้สึกแค้นเคืองต่อคุณ…! ทำไมเรื่องนี้ต้องลงเอยด้วยการที่เจอรัลด์จะต้องตา
เจอรัลด์กระทืบเท้าของเขาลงบนพื้นเป็นการโต้ตอบต่อการโจมตีของแดริล ส่งผลให้ร่างของเขาลอยขึ้นไปในอากาศทันที! และทันทีที่ไม้เท้ายาวพุ่งผ่านไป เสียงระเบิดก็ดังตามมา และได้สร้างความหายนะไปทั่วทั้งบริเวณ หลังจากที่เสาหินสองสามต้นถูกกระแทกจนแหลกละเอียดเหลือเพียงแแค่เศษหิน สิ่งที่แดริลทำคือโบกมือเล็กน้อยให้ไม้เท้าพุ่งไปหาเจอรัลด์อีกครั้ง! ราวกับว่าไม้เท้านั้นมีตา! เมื่อได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นเรื่อย ๆ เจอรัลด์ก็ยกแขนของเขาขึ้นเพื่อป้องกันการโจมตี! รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของเจอรัลด์ จากนั้นเขาก็สะบัดนิ้วไปที่ไม้เท้า… และภายในไม่กี่วินาทีต่อมา ไม้เท้าที่หยุดนิ่งอยู่กับที่ก็เริ่มแตกจนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว! แม้ว่าหัวของไม้เท้าจะระเบิดออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้ว แต่พลังลมปราณอันมหาศาลของเจอรัลด์ก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ไม่เลย พลังลมปราณที่เหลือพุ่งกลับไปหาแดริลทันที! ด้วยความประหลาดใจ แดริลหลบหลีกการโจมตีด้วยการดีดตัวขึ้นจากพื้นอย่างทันท่วงที! และภายในไม่ถึงวินาที เขาก็เห็นว่าพื้นที่ที่เขาเคยยืนอยู่นั้นยุบตัวลงจากแรงปะทะอย่างน่าหวาดกลัว! แรงกระแทกนั้นรุนแรงมาก จนทำให้หินสองก้อนตกลงไปที
เมื่อจูเลียนเห็นมังกรสีเขียวขนาดมหึมาบินเข้ามาใกล้เจอรัลด์เพียงไม่กี่นิ้ว เขาก็รู้สึกตกใจจนหัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น! อย่างไรก็ตาม สิ่งต่อมาที่ทุกคนเห็นคือ แสงสีทองที่ปรากฏขึ้นและห่อหุ้มร่างของเจอรัลด์ไว้อย่างสมบูรณ์! วินาทีที่มังกรสัมผัสกับส่วนโค้งของแสง มันก็ผงะออกไปทันที! จากมุมมองของผู้ชม ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างที่ทำให้มันรู้สึกตกใจสุดขีด! "โอ้พระเจ้า! เขากำลังใช้กลยุทธ์อะไรกันแน่?!” คาร์ลอสอุทานด้วยความประหลาดใจและไม่กล้าแม้แต่จะกระพริบตาในขณะที่การต่อสู้ดำเนินต่อไป แดริลเองก็รู้สึกประหลาดใจไม่แพ้กัน ท้ายที่สุด เขาและทุกคนรู้ดีว่าคาถามังกรคู่นั้นทรงพลังเพียงใด ในขณะที่แดริลรู้ว่าเจอรัลด์ตั้งใจปล่อยแสงสีทองออกมาเพื่อป้องกันตัวเองจากการโจมตี แต่เขากลับไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วเกราะแสงนั้นคืออะไรกันแน่ มันคงจะไม่ใช่อาวุธเวทมนตร์อย่างแน่นอน เพราะนั่นคงจะไม่สามารถป้องกันคาถามังกรคู่ได้… และเกราะแสงนั้นน่าจะไม่ได้ถูกสร้างขึ้นจากการใช้กำลังภายในเพียงอย่างเดียวเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว กำลังภายในที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังไม่สามารถต่อต้านพลังของคาถาได้ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่…? ตอ
ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งสุดท้ายที่พวกเขามองเห็นได้คือแสงที่ริบหรี่จากบนยอดหอคอยที่ทำให้พวกเขาทุกคนต้องปิดตาลงชั่วขณะ... เมื่อดวงตาของพวกเขาปรับสภาพได้ในที่สุด แดริล คลอฟอร์ด กษัตริย์ผู้เป็นตำนานแห่งเอเชียใต้ก็นอนกองอยู่บนพื้นแล้ว! "…อะไรกันเนี่ย?" เสียงพึมพำดังขึ้นจากฝูงชน ด้วยการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้น จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่สมาชิกจากตระกูลคลอฟอร์ดทุกคนจะมารวมตัวกันที่หอคอยมังกร คนที่พูดดูเหมือนจะเป็นนายน้อยคนหนึ่งของตระกูล และเขาเฝ้าดูทุกอย่างด้วยสายตาที่หวาดกลัวตั้งแต่วินาทีที่การต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้น ถึงกระนั้น เขาก็ไม่คาดคิดเลยว่าเหตุการณ์ทุกอย่างจะออกมาในลักษณะนี้ 'คุณปู่ไม่สามารถแตะต้องเจอรัลด์ได้แม้แต่ปลายนิ้วเชียวเหรอ ...?' ในขณะเดียวกัน คาร์ลอสและจูเลียนเองก็ประหลาดใจอย่างมากกับสิ่งที่พวกเขาเพิ่งได้เห็น… นี่เป็นการต่อสู้ที่แตกต่างจากที่พวกเขาเคยได้พบได้เจอมาอย่างสิ้นเชิง… "…นี่นาย…. นายไปเรียนรู้เทคนิคพิเศษทั้งหมดมาจากลีมิสอย่างนั้นเหรอ…? หากเป็นเช่นนั้นจริง นั่นก็สามารถอธิบายได้ว่าทำไมฉันจึงหาบันทึกทักษะวิชาที่เขาเชี่ยวชาญไม่เจอ แม้ว่าจะสำรวจสุสานโบราณทั้งหมดอย่