ทั้งสองคนไม่ได้เจอกันเป็นเวลานานหลายปีแล้ว... “…เจอรัลด์… เธอ… เธอรู้จักคนพวกนี้ด้วยเหรอ…?” เลลาที่กำลังงุนงงถาม มันจะเป็นไปได้อย่างไร? คนเหล่านี้ล้วนเป็นบุคคลสำคัญระดับนานาชาติ! ไม่มีทางที่เจอรัลด์จะคุ้นเคยกับพวกเขา จริงไหม? "พวกเขาน่ะเหรอ? ก็ประมาณนั้น…” เจอรัลด์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมย ขณะที่เขาหันไปมองประธานแชค “ไม่ต้องห่วงครับ คุณคลอฟอร์ด! ผมจะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน! ผมจะสอนบทเรียนให้เขา โทษฐานที่กล้ามารบกวนเวลาพักผ่อนของคุณ!” ชายวัยกลางคนพูดตะกุกตะกัก หน้าผากของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ขณะที่เขาชี้ไปที่เฟรเดอริก “เข้ามาเลย! ฉันขอท้า!" เฟรเดอริกโต้กลับ แม้ว่าเขาจะรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เมื่อตระหนักว่าที่นั่นมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่หลายคน เจอรัลด์หันมามองเลลาอีกครั้งแล้วพูดว่า “…ในเมื่อเธอเป็นเพื่อนเก่าของฉัน ฉันก็จะปล่อยให้เรื่องเล็กน้อยที่เกิดขึ้นในคืนนี้ผ่านพ้นไป อย่างไรก็ตาม! เรื่องแบบนี้จะต้องไม่เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง! ออกไปเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ!” หลังจากที่เขาพูดจบ เจอรัลด์ก็กระแอมในลำคอก่อนจะจัดเสื้อผ้าของเขาให้เข้าที่เข้าทาง ท่า
เฟรเดอริกและพรรคพวกของเขายังไม่อยากตาย พวกเขาจึงจำใจยอมเชื่อฟัง ขณะที่พวกเขาเริ่มดื่มน้ำในบ่อน้ำพุร้อนอย่างหมดหนทาง รอยยิ้มที่น่ากลัวก็ปรากฏบนใบหน้าของคาร์ลอส... ในเช้าวันรุ่งขึ้น ผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันใกล้กับหอคอยมังกรอายุพันปีของยานัม บนยอดตึกแข็งแรงที่สูงหลายร้อยเมตรจนเกือบจะแตะท้องฟ้า ปรากฏภาพของคนหลายคนถูกมัดไว้บนนั้น… และเป็นไปตามที่คาดไว้ พวกเขาเป็นสมาชิกในครอบครัวของเจอรัลด์… นอกจากพวกเขาแล้ว มิล่าก็อยู่ที่นั่นด้วย แต่ร่างของเธอถูกมัดไว้กับเสาหินแทน ตลอดเวลาที่เธอถูกจองจำ แดริลเล่าทุกอย่างให้มิล่าฟัง แม้จะสูญเสียความทรงจำไปแล้ว แต่มิล่าก็ทราบความจริงที่ว่ามีใครบางคนพยายามตามหาเธออย่างไม่ยอมลดละในช่วงตลอดหลายปีที่ผ่านมา… ด้วยเหตุนี้ เธอจึงอยากรู้ว่าคู่ต่อสู้ของแดริลคือคนที่หัวใจของเธอพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะจดจำตลอดเวลานี้หรือไม่… สำหรับดีแลน แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่มีเกียรติและศักดิ์ศรี แต่ตอนนี้เขากำลังมองไปที่แดริลพร้อมกับขอร้องอ้อนว้อน “คุณวางกับดักเจอรัลด์ไว้มากมาย… แต่เจอรัลด์ก็ไม่แม้แต่จะรู้สึกแค้นเคืองต่อคุณ…! ทำไมเรื่องนี้ต้องลงเอยด้วยการที่เจอรัลด์จะต้องตา
เจอรัลด์กระทืบเท้าของเขาลงบนพื้นเป็นการโต้ตอบต่อการโจมตีของแดริล ส่งผลให้ร่างของเขาลอยขึ้นไปในอากาศทันที! และทันทีที่ไม้เท้ายาวพุ่งผ่านไป เสียงระเบิดก็ดังตามมา และได้สร้างความหายนะไปทั่วทั้งบริเวณ หลังจากที่เสาหินสองสามต้นถูกกระแทกจนแหลกละเอียดเหลือเพียงแแค่เศษหิน สิ่งที่แดริลทำคือโบกมือเล็กน้อยให้ไม้เท้าพุ่งไปหาเจอรัลด์อีกครั้ง! ราวกับว่าไม้เท้านั้นมีตา! เมื่อได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นเรื่อย ๆ เจอรัลด์ก็ยกแขนของเขาขึ้นเพื่อป้องกันการโจมตี! รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของเจอรัลด์ จากนั้นเขาก็สะบัดนิ้วไปที่ไม้เท้า… และภายในไม่กี่วินาทีต่อมา ไม้เท้าที่หยุดนิ่งอยู่กับที่ก็เริ่มแตกจนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว! แม้ว่าหัวของไม้เท้าจะระเบิดออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้ว แต่พลังลมปราณอันมหาศาลของเจอรัลด์ก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ไม่เลย พลังลมปราณที่เหลือพุ่งกลับไปหาแดริลทันที! ด้วยความประหลาดใจ แดริลหลบหลีกการโจมตีด้วยการดีดตัวขึ้นจากพื้นอย่างทันท่วงที! และภายในไม่ถึงวินาที เขาก็เห็นว่าพื้นที่ที่เขาเคยยืนอยู่นั้นยุบตัวลงจากแรงปะทะอย่างน่าหวาดกลัว! แรงกระแทกนั้นรุนแรงมาก จนทำให้หินสองก้อนตกลงไปที
เมื่อจูเลียนเห็นมังกรสีเขียวขนาดมหึมาบินเข้ามาใกล้เจอรัลด์เพียงไม่กี่นิ้ว เขาก็รู้สึกตกใจจนหัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น! อย่างไรก็ตาม สิ่งต่อมาที่ทุกคนเห็นคือ แสงสีทองที่ปรากฏขึ้นและห่อหุ้มร่างของเจอรัลด์ไว้อย่างสมบูรณ์! วินาทีที่มังกรสัมผัสกับส่วนโค้งของแสง มันก็ผงะออกไปทันที! จากมุมมองของผู้ชม ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างที่ทำให้มันรู้สึกตกใจสุดขีด! "โอ้พระเจ้า! เขากำลังใช้กลยุทธ์อะไรกันแน่?!” คาร์ลอสอุทานด้วยความประหลาดใจและไม่กล้าแม้แต่จะกระพริบตาในขณะที่การต่อสู้ดำเนินต่อไป แดริลเองก็รู้สึกประหลาดใจไม่แพ้กัน ท้ายที่สุด เขาและทุกคนรู้ดีว่าคาถามังกรคู่นั้นทรงพลังเพียงใด ในขณะที่แดริลรู้ว่าเจอรัลด์ตั้งใจปล่อยแสงสีทองออกมาเพื่อป้องกันตัวเองจากการโจมตี แต่เขากลับไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วเกราะแสงนั้นคืออะไรกันแน่ มันคงจะไม่ใช่อาวุธเวทมนตร์อย่างแน่นอน เพราะนั่นคงจะไม่สามารถป้องกันคาถามังกรคู่ได้… และเกราะแสงนั้นน่าจะไม่ได้ถูกสร้างขึ้นจากการใช้กำลังภายในเพียงอย่างเดียวเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว กำลังภายในที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังไม่สามารถต่อต้านพลังของคาถาได้ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่…? ตอ
ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งสุดท้ายที่พวกเขามองเห็นได้คือแสงที่ริบหรี่จากบนยอดหอคอยที่ทำให้พวกเขาทุกคนต้องปิดตาลงชั่วขณะ... เมื่อดวงตาของพวกเขาปรับสภาพได้ในที่สุด แดริล คลอฟอร์ด กษัตริย์ผู้เป็นตำนานแห่งเอเชียใต้ก็นอนกองอยู่บนพื้นแล้ว! "…อะไรกันเนี่ย?" เสียงพึมพำดังขึ้นจากฝูงชน ด้วยการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้น จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่สมาชิกจากตระกูลคลอฟอร์ดทุกคนจะมารวมตัวกันที่หอคอยมังกร คนที่พูดดูเหมือนจะเป็นนายน้อยคนหนึ่งของตระกูล และเขาเฝ้าดูทุกอย่างด้วยสายตาที่หวาดกลัวตั้งแต่วินาทีที่การต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้น ถึงกระนั้น เขาก็ไม่คาดคิดเลยว่าเหตุการณ์ทุกอย่างจะออกมาในลักษณะนี้ 'คุณปู่ไม่สามารถแตะต้องเจอรัลด์ได้แม้แต่ปลายนิ้วเชียวเหรอ ...?' ในขณะเดียวกัน คาร์ลอสและจูเลียนเองก็ประหลาดใจอย่างมากกับสิ่งที่พวกเขาเพิ่งได้เห็น… นี่เป็นการต่อสู้ที่แตกต่างจากที่พวกเขาเคยได้พบได้เจอมาอย่างสิ้นเชิง… "…นี่นาย…. นายไปเรียนรู้เทคนิคพิเศษทั้งหมดมาจากลีมิสอย่างนั้นเหรอ…? หากเป็นเช่นนั้นจริง นั่นก็สามารถอธิบายได้ว่าทำไมฉันจึงหาบันทึกทักษะวิชาที่เขาเชี่ยวชาญไม่เจอ แม้ว่าจะสำรวจสุสานโบราณทั้งหมดอย่
เนื่องจากเด้ด แอนนี่ ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจแดริลแล้ว จึงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เจอรัลด์จะฆ่าแดริลได้ ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีพลังใดที่จะสามารถทำลายอาวุธเวทมนตร์ที่สุดยอดนั้นได้อย่างแท้จริง ถึงอย่างนั้น แดริลก็ตระหนักดีว่า ถ้าเขาไม่ใช้ดอกไม้เพื่อช่วยกระตุ้นคาถาทลายจักรพรรดิมังกร เขาก็จะไม่สามารถแตะต้องเจอรัลด์ได้เลย เขาจะไม่มีวันปล่อยให้ปีศาจที่แข็งแกร่งเช่นนี้มีชีวิตรอดอยู่ในโลกนี้ได้! โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่! ด้วยเหตุนี้ ดอกเด้ด แอนนี่จึงเปล่งประกายเจิดจ้ากว่าที่เคย! ในขณะเดียวกัน การทำลายล้างครั้งใหญ่ก็เกิดขึ้นที่เชิงหอคอยมังกร! เมื่อเสียงกรีดร้องของมังกรดังขึ้นในอากาศ ก้อนเมฆที่ดำมืดก็เริ่มลอยเข้ามาปกคลุมพื้นที่นั้นทันที มันปกคลุมท้องฟ้าทั้งหมดเอาไว้อย่างน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง… แม้แต่ในสมัยโบราณ คาถานี้ก็มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักว่าเป็นคาถามีพลังมหาศาล… ด้วยเหตุนี้ การเปลี่ยนแปลงทั้งท้องฟ้าและโลกจึงเป็นเรื่องธรรมชาติเมื่อคาถาถูกร่ายขึ้นมา ขณะที่เหตุการณ์ทั้งหมดกำลังดำเนินไป คาร์ลอส จูเลียน และทุกคนที่ยืนดูอยู่ก็ได้แต่มองไปรอบ ๆ อย่างกระวนกระวายใจ “
เด้ด แอนนี่จากไปแล้ว แต่เจอรัลด์ยังมีชีวิตอยู่ และไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย... ยิ่งแดริลคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดใจ ขณะที่เขาเริ่มรู้สึกเวียนหัวและมีเลือดไหลหยดลงมาจากมุมปากของเขา ชายที่กำลังจะตายยังคงชี้ไปที่เจอรัลด์และทำได้เพียงพึมพำด้วยความไม่เชื่ออย่างยิ่งว่า “แก… แก… เด้ด… แอนนี่ของฉัน…!” เขาเอามือทาบอก ขณะที่เขายังคงพึมพำกับตัวเองต่อไป มันเกือบจะเหมือนว่าแดริลได้สูญเสียจิตวิญญาณของเขาไปโดยสิ้นเชิง… ไม่เพียงแค่นั้น แต่ตอนนี้เขาดูแก่กว่าที่เคยเป็นมาก ความเยาว์วัยบนใบหน้าของเขาและผมสีขาวเป็นประกายได้หายไปหมดแล้ว… ชายชรากัดฟันแน่น ขณะที่เขาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อจ้องมองเจอรัลด์ต่อไป ชายชรารู้อยู่ลึก ๆ ในใจว่าไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้อีกต่อไปแล้ว ในทางกลับกัน เจอรัลด์กลับดูค่อนข้างสดชื่นเมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้แดริลมากขึ้น เจอรัลด์พูดด้วยน้ำเสียงที่สงบว่า “ก่อนที่คุณจะตาย ผมมีอะไรอยากจะบอกคุณ แดริล” "…มีอะไร…?" “ในระหว่างการต่อสู้ครั้งแรกของเรา ผมใช้พลังลมปราณที่จำเป็นของผมไปประมาณยี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น…” “…แก…แกว่าอะไรนะ…?!” ชายชราที่อ่อนแอพึมพำ ในขณ
ในขณะที่ฝุ่นผงจำนวนมากยังคงลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ ร่องเหวลึกก็ได้ก่อตัวขึ้นอย่างชัดเจนใต้หอคอย… อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจมากที่สุด ไม่สิ ความประหลาดใจของพวกเขาเกิดจากการที่แสงหลากสีพุ่งออกมาจากภายในหุบเหวนั้น! ด้วยแสงไฟระยิบระยับที่ส่องสว่างท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดมิด มันทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนมีขุมทรัพย์ที่ยังคงรอคอยการค้นพบอยู่ที่นั่น… อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ไม่ได้เคลื่อนไหว ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปสำรวจมันใกล้ ๆ ท้ายที่สุด หลังจากได้เห็นการต่อสู้ที่อันตรายถึงชีวิตด้วยตาของพวกเขาเอง พวกเขาทั้งหมดล้วนกังวลว่าราชาแห่งทิศเหนือจะลงเอยด้วยการฆ่าพวกเขา หากพวกเขาไม่ทันระวังตัว... ในทางกลับกัน แดริลก็ถูกสมาชิกคลอฟอร์ดคนอื่นนำตัวออกไปจากสถานที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว... อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาหันไปเห็นแสงหลากสี ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างทันที ในขณะที่เขาตะโกน “…ไม่… ไม่…!” ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครได้ยินเสียงร้องของเขา… ในทางกลับกัน มันเหมือนกับว่าเขากำลังพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะหยุดบางสิ่งบางอย่างเอาไว้… ในขณะเดียวกัน ผู้นำวิญญาณก็กำลังเดินเข้าไปหาเจอรัลด์ โดยดวงตาของเขานั้นจับ