เด้ด แอนนี่จากไปแล้ว แต่เจอรัลด์ยังมีชีวิตอยู่ และไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย... ยิ่งแดริลคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดใจ ขณะที่เขาเริ่มรู้สึกเวียนหัวและมีเลือดไหลหยดลงมาจากมุมปากของเขา ชายที่กำลังจะตายยังคงชี้ไปที่เจอรัลด์และทำได้เพียงพึมพำด้วยความไม่เชื่ออย่างยิ่งว่า “แก… แก… เด้ด… แอนนี่ของฉัน…!” เขาเอามือทาบอก ขณะที่เขายังคงพึมพำกับตัวเองต่อไป มันเกือบจะเหมือนว่าแดริลได้สูญเสียจิตวิญญาณของเขาไปโดยสิ้นเชิง… ไม่เพียงแค่นั้น แต่ตอนนี้เขาดูแก่กว่าที่เคยเป็นมาก ความเยาว์วัยบนใบหน้าของเขาและผมสีขาวเป็นประกายได้หายไปหมดแล้ว… ชายชรากัดฟันแน่น ขณะที่เขาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อจ้องมองเจอรัลด์ต่อไป ชายชรารู้อยู่ลึก ๆ ในใจว่าไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้อีกต่อไปแล้ว ในทางกลับกัน เจอรัลด์กลับดูค่อนข้างสดชื่นเมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้แดริลมากขึ้น เจอรัลด์พูดด้วยน้ำเสียงที่สงบว่า “ก่อนที่คุณจะตาย ผมมีอะไรอยากจะบอกคุณ แดริล” "…มีอะไร…?" “ในระหว่างการต่อสู้ครั้งแรกของเรา ผมใช้พลังลมปราณที่จำเป็นของผมไปประมาณยี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น…” “…แก…แกว่าอะไรนะ…?!” ชายชราที่อ่อนแอพึมพำ ในขณ
ในขณะที่ฝุ่นผงจำนวนมากยังคงลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ ร่องเหวลึกก็ได้ก่อตัวขึ้นอย่างชัดเจนใต้หอคอย… อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจมากที่สุด ไม่สิ ความประหลาดใจของพวกเขาเกิดจากการที่แสงหลากสีพุ่งออกมาจากภายในหุบเหวนั้น! ด้วยแสงไฟระยิบระยับที่ส่องสว่างท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดมิด มันทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนมีขุมทรัพย์ที่ยังคงรอคอยการค้นพบอยู่ที่นั่น… อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ไม่ได้เคลื่อนไหว ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปสำรวจมันใกล้ ๆ ท้ายที่สุด หลังจากได้เห็นการต่อสู้ที่อันตรายถึงชีวิตด้วยตาของพวกเขาเอง พวกเขาทั้งหมดล้วนกังวลว่าราชาแห่งทิศเหนือจะลงเอยด้วยการฆ่าพวกเขา หากพวกเขาไม่ทันระวังตัว... ในทางกลับกัน แดริลก็ถูกสมาชิกคลอฟอร์ดคนอื่นนำตัวออกไปจากสถานที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว... อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาหันไปเห็นแสงหลากสี ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างทันที ในขณะที่เขาตะโกน “…ไม่… ไม่…!” ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครได้ยินเสียงร้องของเขา… ในทางกลับกัน มันเหมือนกับว่าเขากำลังพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะหยุดบางสิ่งบางอย่างเอาไว้… ในขณะเดียวกัน ผู้นำวิญญาณก็กำลังเดินเข้าไปหาเจอรัลด์ โดยดวงตาของเขานั้นจับ
เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ปรากฏว่ามีคนอีกหลายคนที่สามารถบรรลุอาณาจักรแห่งร่างอมตะได้... อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานั้น ผู้คนต่างก็ไม่เชื่อเรื่องการมีอยู่ของราชาแห่งจักระระดับเก้า ดังนั้นจึงไม่มีใครเชื่อเรื่องการมีอยู่ของนักปราชญ์เช่นกัน สาเหตุหลักเกิดมาจากวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บนโลกที่ลดจำนวนลงในตอนนั้น เนื่องจากเหตุการณ์นั้น ไม่เพียงความวุ่นวายครั้งใหญ่หลวงระหว่างสวรรค์และโลกจะเกิดขึ้นเท่านั้น แต่ภัยพิบัติต่าง ๆ ยังเกิดขึ้นค่อนข้างบ่อยอีกด้วย ท้ายที่สุดแล้ว ทั้งหมดนี้ก่อให้เกิดการล่มสลายของยุคของผู้ฝึกฝนที่ยิ่งใหญ่… ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด มีไม่กี่คนที่โชคดีพอที่จะพบว่าโลกข้างในนั้นกลวง เมื่อตระหนักว่ามีโลกอีกโลกหนึ่งคั่นอยู่ระหว่างเปลือกโลกและแกนกลางของโลก ผู้ที่พบวิธีหลบหนีจากที่นั่นสามารถเอาชีวิตรอดจากหายนะครั้งใหญ่ได้... ในโลกอีกใบหนึ่ง แกนโลกเปรียบเสมือนแหล่งพลังงานไม่ต่างจากดวงอาทิตย์ หลังจากนั้น ไม่เพียงแต่พวกเขาจะเอาชีวิตรอดได้เท่านั้น แต่พวกเขายังสร้างอารยธรรมใหม่ขึ้นที่นั่นได้สำเร็จอีกด้วย! และแม้ว่าอารยธรรมนั้นจะยังคงอยู่จนถึงปัจจุบัน แต่ก็ไม่มีใครสามารถฝึกฝนจนบรรลุถึงจุดสูงสุดอย
“บนแผนที่นั้นมีอะไรเหรอครับ ท่านอาจารย์” ผู้นำวิญญาณถาม เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของเจอรัลด์ “…นี่เป็นแผนที่แรกจากสองแผนที่ แผนที่อันนี้แสดงทางเข้าสู่จาเอลตรา…! สำหรับอีกอันหนึ่ง ดูเหมือนว่ามันจะแสดงมิติที่แยกจากทั้งโลกและจาเอลตรา… ตามบันทึกนี้ เราอาจจะพบพรีโมโคโรสได้ที่นั่น!” เจอรัลด์อธิบาย การตามหาพรีโมโคโรสในทุกวันนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการพยายามมองหาเม็ดทรายที่มีลักษณะพิเศษในทะเลทรายอันกว้างใหญ่... ด้วยความช่วยเหลือจากแดริลและทุกคน ตอนนี้พวกเขาได้ข้อมูลแล้วว่าจะมองหาต้นไม้ชนิดนี้ได้จากที่ไหน! แม้ว่าเขาจะตื่นเต้น แต่เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสมเพชแดริล ท้ายที่สุด ชายชราคนนั้นก็ได้วางแผนอย่างถี่ถ้วนมาโดยตลอด… เขาคงไม่คาดคิดมาก่อนว่าทุกหยาดเหงื่อที่เขาได้ทุ่มเทลงไป จะกลายมาเป็นรางวัลของคนอื่นในที่สุด… จากสิ่งที่เจอรัลด์สามารถสันนิษฐานได้ แดริลต้องการใช้วิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังของเจอรัลด์เป็นฐานในการฝึกฝนในระดับที่สูงขึ้น หลังจากนั้น เขาจะพยายามตามหาพรีโมโคโรสเพื่อเอามาปรุงยาเม็ดให้ตัวเอง และเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนแล้ว แดริลจะต้องก้าวเข้าสู่อาณาจักรแห่งนักป
ใกล้กับเขตแดนของยานัมในปัจจุบัน สิ่งที่เคยเป็นหอคอยมังกรได้กลายมาเป็นอาคารที่มีลักษณะเหมือนปราสาท ทหารประจำการและผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่งอีกสองสามคนกำลังคุ้มกันอาคารอย่างแน่นหนา ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะอยู่ในรัศมีหนึ่งร้อยไมล์จากพื้นที่แห่งนี้... ในพื้นที่ด้านในสุดของอาคาร จะเห็นทหารยามชราที่ดูน่าเกรงขามสิบคนยืนอยู่ทั้งสองด้านของทางเข้าที่นำไปสู่ถ้ำหินที่ดูลึกลับ… “ท่านอาจารย์ยังไม่ออกมาอีกเหรอ…?” ทหารยามคนหนึ่งกระซิบด้วยเสียงที่แผ่วเบา ในขณะเดียวกัน ทหารยามอีกคนหนึ่งก็เดินไปมาโดยเอามือไพล่หลังไว้ หลังจากนั้นไม่นาน จูเลียน ซึ่งเป็นหนึ่งในทหารยามก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขณะที่เขาพูดว่า “คาร์ลอส คุณช่วยหยุดเดินไปมาสักทีจะได้ไหม? คุณทำให้ผมเวียนหัวไปหมดแล้ว!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายที่เหลืออีกแปดคนก็เริ่มหยอกล้อคาร์ลอสเช่นกัน ทหารยามอีกแปดคนเป็นผู้ฝึกฝนวิชาที่แข็งแกร่ง ซึ่งมาขอติดตามเจอรัลด์ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา และพวกเขาก็ไม่ใช่คนเพียงกลุ่มเดียวที่ทำเช่นนั้น พูดกันตามตรง มีผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่งอีกมากมายที่ตัดสินใจเข้ามาขอเป็นผู้ติดตามของราชาแห่งทิศเหนือผู้นี้ จากที่กล่าวมา องค์กรของเขาได
ด้วยเสียงดัง 'ครืด' ในที่สุดประตูหินก็ถูกเปิดออกจนสุด และเจอรัลด์ก็ก้าวออกมา... แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเขาจะไม่ได้เปลี่ยนไปมากนักในช่วงห้าปีที่ผ่านมา แต่อารมณ์ของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ถ้าจะให้อธิบายตอนนี้ เขาเปล่งรัศมีที่ดูน่าเกรงขามกว่าเดิม "ท่านอาจารย์!" ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตะโกนเรียก ขณะที่พวกเขาโค้งคำนับด้วยสีหน้าที่ซาบซึ้ง เจอรัลด์พยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หันไปมองมิล่าที่มีสีหน้าพึงพอใจ และเธอก็ไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้พูดว่า “ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว เจอรัลด์…!” "ใช่ แต่ถึงกระนั้นฉันก็ต้องเร่งฝึกฝน มิฉะนั้น ฉันจะไม่สามารถรับมือกับการโจมตีซ้ำซากจากพวกองค์กรเจ้าแห่งการทำลายล้างและราชาแห่งจักระได้!” เจอรัลด์ตอบ “ตอนนี้ท่านกำลังมีรัศมีที่ดูไม่ธรรมดาเลย นายท่าน… เป็นไปได้หรือไม่ว่าท่านจะกลายเป็นราชาจักระระดับแปดไปแล้ว…?” คาร์ลอสถาม เขารู้สึกประหลาดใจกับการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ที่เขาสัมผัสได้ในตัวเจอรัลด์ "ถูกต้องแล้ว ด้วยความช่วยเหลือของแหล่งที่มาของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ฉันสามารถบรรลุถึงระดับแปดได้เมื่อประมาณครึ่งปีก่อน น่าเศร้าที่ฉันไม่สามารถพัฒนาให้ไกลกว่านั้นไ
เมื่อมองไปที่สีหน้าที่เปลี่ยนแปลงของเจอรัลด์ ผู้นำวิญญาณทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะปิดปากของเขาเอาไว้ มิล่าเองก็ทำหน้าสลดเพราะรู้สึกผิด แม้ว่าการแสดงออกของพวกเขาแทบจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง แต่เจอรัลด์ก็ยังสังเกตเห็นถึงความผิดปกติบางอย่าง “…แล้วพวกที่มาจากองค์กรเจ้าแห่งการทำลายล้างล่ะ? พวกเขามาสร้างปัญหาให้เราอีกหรือไม่?” เจอรัลด์ถาม “พวกเขาคอยตามรังควานเรามาตลอด! เราเริ่มชินกับพวกเขาเสียแล้ว!” "ผมเข้าใจแล้ว แล้วพ่อแม่กับน้องสาวของผมเป็นยังไงกันบ้าง?” เจอรัลด์ถามพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย “…เรื่อง…นั้น…” ผู้นำวิญญาณตอบ ในขณะที่ใบหน้าของเขาซีดลงเล็กน้อย… แม้แต่ผู้อาวุโสทั้งสิบก็ยังคงก้มหน้าต่อไป โดยไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจ... สำหรับมิล่า ไม่นานน้ำตาของเธอก็เริ่มไหลอาบแก้ม เจอรัลด์มองดู ขณะที่เธอเอามือขึ้นมาปิดปากด้วยความโศกเศร้า จากนั้นเขาก็คำรามว่า “เป็นอะไรกันไปหมด? เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา?” เมื่อได้ยินเช่นนั้น มิล่าก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น ในขณะที่ผู้อาวุโสทั้งสิบคนคุกเข่าลงพร้อมกัน ผู้นำวิญญาณกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะตอบว่า “…เมื่อประมาณหนึ่งปี
ในขณะเดียวกัน ที่ด้านหลังของภูเขาในวังซาคราโซลิสเจอรัลด์เคยเช่าคฤหาสน์ที่นี่เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยของมิล่าและครอบครัวของเขาด้วยเหตุนี้จึงได้รับการตั้งชื่อว่าคฤหาสน์คลอฟอร์ดภายในปีนี้ เจอรัลด์ได้กลั่นศิลาต้นกำเนิดในแหล่งกำเนิดวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ด้วยเขาวางแผนที่จะย้ายแหล่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดไปที่เกาะคลอฟอร์ดในนอร์ทเบย์เมื่อถึงตอนนั้น เขาจะสามารถฟื้นฟูกิจการของตระกูลคลอฟอร์ดได้ และวังซาคราโซลิสของเขาก็จะกลายเป็นสำนักงานใหญ่ไปด้วยแต่ถึงกระนั้น นี่ก็เป็นโครงการขนาดใหญ่ไม่น้อย ไม่อาจแล้วเสร็จภายในปีนี้เขาจึงสร้างคฤหาสน์หลังนี้เป็นบ้านพักชั่วคราวภายในคฤหาสน์ ชายร่างท้วมคนหนึ่งกำลังคลานอยู่บนพื้น เขาสูญเสียการมองเห็นและไม่สามารถพูดได้ ยิ่งกว่านั้น เส้นเอ็นที่ขาและมือของเขาก็ขาดหมดแล้วสิ่งนี้ทำให้ชีวิตของเขาลำบากอย่างยิ่งอีกด้านหนึ่ง พ่อแม่ของเจอรัลด์นั่งอยู่บนรถเข็นพวกเขากำลังสั่งให้คนรับใช้ช่วยชายร่างท้วมคนนั้นให้ยืนขึ้น"ระวังด้วย อย่าปล่อยให้โยเอลล้มไปเชียวล่ะ!”ดีแลนพูดด้วยความกังวลเป็นอย่างสูง “นายใหญ่ นายน้อยโยเอลดูเหมือนจะเขียนอะไรบางอย่างลงบนพื้น!” บ่าวรับ