เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 991
บทที่เกี่ยวข้อง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 992
หรือว่า ตระกูลเย่ถึงคราวที่ต้องเสื่อมถอยแล้วจริง ๆ“บรรพบุรุษทุกท่าน ผมควรทำยังไงดี?”“หรือสวรรค์ต้องการทำลายตระกูลเย่ของผมแล้วจริง ๆ?”ในตอนนั้นเอง ก็มีเงาดำปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน“คุณท่านครับ มีการค้นพบครั้งสำคัญครับ!” ชายชุดดำติดตามผู้อาวุโสเย่มานานหลายปี จึงรู้ดีถึงความตื่นเต้นของเขา“เย่เฮย เรื่องอะไรถึงทำให้ตื่นเต้นได้ขนาดนี้?”“ผมตามหาลูกของคุณชายใหญ่เจอแล้วครับ”ชายชุดดำพูดด้วยความตื่นเต้น“ว่ายังไงนะ!”สีหน้าผู้อาวุโสเย่ดูตกใจ ปนกับความตื่นเต้น ก่อนจะรีบถามออกไปว่า “เธอแน่ใจ และไม่ได้ดูผิดใช่ไหม?”“ไม่ผิดแน่นอนครับ ตั้งแต่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าถูกไฟไหม้ในครั้งนั้น เขาก็รอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด”“เช่นนั้นตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง เขาชื่อว่าอะไร ตอนนี้คนอยู่ที่ไหน?” เกี่ยวกับเรื่องของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ผู้อาวุโสเย่เองก็เข้าใจดี แต่เขาก็ยังไม่รู้สึกว่าใครเป็นคนทำ“เขาชื่อเย่เทียนหยู่ครับ อาศัยอยู่ที่เมืองเทียนไห่ ตอนนี้เขาไปยังเมืองตะวันออกกับหลินหว่านหรู เขาเป็นคนดีมากครับ” ชายชุดดำไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเย่เทียนหยู่ไปทำอะไรที่เมืองตะวันออก เขาเพียงแค่ทำการยืนยันว่าเ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 993
ณ ตระกูลสวี่ หลังจากที่สมาชิกตระกูลซุนจากไปแล้ว เดิมทีพ่อตระกูลสวี่ตั้งใจจะเดินเข้าไปพูด แต่ทันใดนั้นสวี่อี้ก็พุ่งออกมาเสียก่อนเสียงคุกเข่าตุ้บดังขึ้น และรีบพูดออกไปว่า “ท่านราชามังกร ผมผิดไปแล้ว เมื่อกี้เป็นผมที่มีตาแต่ไร้แวว จนเผลอล่วงเกินท่านไป ขอท่านโปรดให้อภัยผมสักครั้ง ต่อไป ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแน่นอน”“ผมด้วยครับ ผมเองก็ด้วย!”สวี่กวงไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร จึงได้ตัดสินใจคุกเข่าตามไปทันทีทันใดนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นก็ทำให้สวี่เจียเจียตกใจ จนเธอต้องรีบลุกขึ้นยืนหลินจื่อตงและหลินหว่านหรูเองต่างก็รีบลุกขึ้นด้วยเช่นกัน หลินจื่อตงคิดว่า ยังไงซะนี่ก็เป็นครอบครัวของผู้หญิงที่เขารัก ส่วนหลินหว่านหรูเองก็คิดคล้าย ๆ กันเย่เทียนหยู่กลับไม่ได้รีบร้อนอะไร แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนด้วยเช่นกัน ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูราบเรียบ“เอาล่ะ พวกคุณลุกขึ้นเถอะ เห็นแก่หน้าเจียเจีย ผมเองก็ไม่คิดจะตามเอาความพวกคุณแต่แรกอยู่แล้ว ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้”“ครับ ขอบคุณท่านราชามังกรมากครับ!”สวี่อี้และสวี่กวงต่างก็พากันถอนหายใจ ในที่สุดก็ยืนขึ้นได้อย่างสบายใจโชคดี โชคดีที่เขามีน้องสาวที่ยอดเยี่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 994
เย่เทียนหยู่ส่ายหัว และพูดขึ้นว่า “เอาล่ะ ของที่มอบออกไปแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องเรียกกลับมา จื่อตง นายก็รับไปเถอะ แต่ว่านะ นายเองก็ต้องพักผ่อนให้เยอะ ๆ แล้วสร้างผลงานให้ฉันได้เห็น เข้าใจไหม?”“ครับ!”“ผมจะต้องทำได้แน่ครับ ขอบคุณครับ พี่เขย” หลินจื่อตงกล่าวด้วยความรู้สึกซาบซึ้งการที่เย่เทียนหยู่จัดการแบบนี้ จริง ๆ แล้วมีความหมายที่ลึกซึ้งมาก แขกที่เข้าพักในโรงแรมแห่งนั้นต่างก็ไม่ธรรมดา นี่ถือเป็นโอกาสให้หลินจื่อตงได้ฝึกฝนพ่อตระกูลสวี่เห็นฉากนี้แล้ว ก็ยิ่งเห็นถึงความเอาใจใส่ของพี่เขยคนนี้ที่มีต่อหลินจื่อตงมากขึ้น ในใจก็รู้สึกดีใจ ต่อไปเขาจะต้องดีกับลูกเขยคนนี้ให้มาก ๆในขณะเดียวกัน เขาก็มองไปทางหลินจื่อตง ยิ่งมองก็ยิ่งสบายตามากขึ้นเรื่อย ๆแน่นอน ว่ายังเทียบท่านราชามังกรไม่ติดอยู่ดี หากท่านราชามังกรเป็นลูกเขยของตัวเองล่ะก็ แต่นี่ก็เป็นเพียงความคิดของเขาเท่านั้น ไม่นานก็รีบทิ้งความคิดนั้นไปทันทียังไงซะ ลูกสาวของตนก็มีโชคชะตาเป็นของตัวเองยากมากที่ลูกสาวจะได้แต่งงานกับคนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ แถมยังเป็นคนที่ลูกสาวตัวเองชอบอีก ตระกูลสวี่รู้สึกพอใจมากจริง ๆเมื่อมีสถานะราชา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 995
หลังจากศึกที่ดุเดือนผ่านไป ใบหน้าของหลินหว่านหรูก็รู้สึกร้อนผ่าว เธอพูดออกไปด้วยความรู้สึกเขินปนโกรธ “อีตาบ้าอย่างนายนี่นะ เบาหน่อยไม่เป็นรึไง ใช้แรงมากขนาดนั้น ทำเอาชั้นในของฉันขาดหมดแล้ว!”“ฮึ ๆ เหมือนว่าเมื่อกี้คุณจะไม่ได้พูดแบบนี้นะ” “มีปัญหาอะไร!”เมื่อนึกถึงสถานการณ์เมื่อสักครู่ หลินหว่านหรูก็รู้สึกอายจนแทบจะหมดแรง“เอาล่ะ ยังไงเราก็ว่างอยู่พอดี เดี๋ยวผมพาไปซื้อใหม่ให้เลย”“ใครจะไปซื้อกับนายกัน” หลินหว่านหรูหน้าแดงขึ้นมา น้ำเสียงดูไม่พอใจ เพราะมันไม่ใช่การซื้อเสื้อผ้าที่ใส่ภายนอก เธอจึงรู้สึกอายขึ้นมา“งั้นจะไม่ใส่แล้วเหรอ? ก็จริง อีกเดี๋ยวจะได้สะดวกหน่อย!”“คนผีทะเล”หลินหว่านหรูรู้สึกอายจนไม่รู้จะทำอย่างไร ผู้ชายคนนี้นับวันยิ่งอาจหาญขึ้นเรื่อย ๆแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม เธอกลับรู้สึกมีความสุขกับมันอย่างมากน้อยมากที่ทั้งสองจะได้ใช้เวลาร่วมกันอย่างสบายใจ หลินหว่านหรูจึงไม่ได้รีบร้อนที่จะกลับเมืองเทียนไห่แต่อย่างใดเวลาค่อย ๆ ผ่านไปเรื่อย ๆ ในตอนกลางคืน ทั้งสองคนจองโรงแรมเอาไว้แห่งหนึ่ง และทั้งคู่ก็ได้ทำการสำรวจร่างกายกันอีกครั้ง จนกระทั่งถึงเช้าวันถัดมา ทั้งสองถึงได้ขั
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 996
สุดท้าย เจ้าหน้าที่หลงก็ได้บอกทุกอย่างกับเธอ ว่าเรื่องจริงเป็นเช่นนี้เขาเป็นถึงเจ้าหน้าที่ตำรวจ ดูแล้วเป็นคนที่ซื่อสัตย์ ไม่มีทางแต่งเรื่องขึ้นมาแน่ที่สำคัญที่สุด แม่ตระกูลหลินได้ให้คุณปู่ตระกูลหลินรีบไปหาเพื่อนในเมืองหลงตูเพื่อสอบถามข้อมูลที่เกี่ยวข้องมาแล้วด้วยก็พบว่าเทพสงครามชิงหลงได้ส่งคำเตือนเช่นนี้ไปยังตระกูลเย่จริง ๆ ทำให้ตระกูลเย่ไม่สามารถลงมือกับเย่เทียนหยู่ได้ และยอมปล่อยเย่เทียนหยู่ไปส่วนเหตุผลที่มีคนจำนวนมากมาที่บ้านเพื่อเยี่ยมเยียนในตอนนั้น จนถึงขั้นมอบของขวัญมากมายให้เขา เหมือนกับว่าเขาเป็นราชาแห่งมังกรจริง ทั้งหมดก็เป็นเพราะพวกเขาถูกเย่เทียนหยู่หลอกเหมือนกับตัวเองว่าเขาคือราชามังกรจริง ๆยังไงซะ ก็ไม่มีใครรู้ว่าราชามังกรแห่งพรรคมังกรมีหน้าตาอย่างไรพูดกันตามตรง เย่เทียนหยู่ก็ยังคงเป็นแค่คนที่มีทักษะการต่อสู้เล็กน้อยเท่านั้น แทบจะเป็นคนไร้ค่าที่ไม่มีประโยชน์อยู่ดีจูเก่อหลิวหลีที่เฝ้าสังเกตทุกอย่างอยู่ในเงามืดก็ยิ้มออกมา ตระกูลหลินนี่หลอกง่ายเกินไปหรือเปล่า แค่จัดแจงอะไรนิดหน่อย ก็ทำให้พวกเขาเชื่ออย่างเต็มที่ว่าคุณชายเป็นพวกต้มตุ๋นเสียแรงที่เตรียมกลยุทธ์ไ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 997
เย่เทียนหยู่กลับไม่รู้เรื่องเหล่านี้เลย แม้แต่ตอนที่ได้ยินว่าคุณแม่ตระกูลหลินอาจเจอปัญหา เขาก็ตามหลินหว่านหรูเข้าไปในเขตหมู่บ้านตระกูลหลินด้วยอันที่จริง ในตอนที่มาถึงด้านนอกของเขตหมู่บ้าน หลินหว่านหรูก็รู้สึกประหม่ามากยังไงซะ แม้ว่าพวกเขาจะคืนดีกันแล้ว แต่ตอนนี้ความสัมพันธ์กลับมีความพิเศษอยู่บ้างเทียนหยู่ไม่เคยพูดเลยว่า เขาจะพากลับมาที่บ้านตระกูลหลิน แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เย่เทียนหยู่ไม่พูดอะไรก็พาเธอขับรถเข้าไปแล้ว กระทั่งยังจอดรถตรงที่จอดรถของวิลล่าอีกต่างหากฉากนี้ ทำให้หลินหว่านหรูรู้สึกซาบซึ้งใจมากจริง ๆเธอพูดกับตัวเองว่า หากเธอเป็นเขาที่ต้องเจอเรื่องมากมายขนาดนี้ เธอคงจะใจกว้างไม่ได้เท่ากับเย่เทียนหยู่แน่ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะจับมือเย่เทียนหยู่เอาไว้แน่น และพูดออกมาเบา ๆ ว่า “เทียนหยู่ ขอบคุณนะ!”เย่เทียนหยู่เผยรอยยิ้มออกมา ทุกสิ่งทุกอย่างมันปรากฏบนร้อยยิ้มนั้นหมดแล้ว คนตระกูลหลินอาจจะทำให้เขารู้สึกเบื่อหน่ายไปบ้าง แต่คนที่เขาชอบก็คือหลินหว่านหรู ไม่ใช่คนตระกูลหลินหลินหว่านหรูยังคงจับมือเย่เทียนหยู่เดินเข้าไปข้างใน ทันทีที่เห็นคุณปู่และคนอื่น ๆ เดิมคิดว่าพวกเขาคงดีใจมาก
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 998
“เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ เย่เทียนหยู่ ในที่สุดแกก็ยอมรับแล้วสินะ”แม่ตระกูลหลินพูดเยาะเย้ย “คนหลอกลวงอย่างแก พวกเราตระกูลหลินเกลียดชังมากที่สุด แกคิดว่าควรทำยังไงล่ะ?”“นี่คิดจะไล่ผมอีกแล้วเหรอ?” เย่เทียนหยู่ถามด้วยความเย้ยหยัน“แล้วไม่ควรเป็นแบบนั้นรึไง คนหลอกลวงอย่างแก ถ้าไม่รีบไล่ไป หรือจะให้แกอยู่ปลอกลอกตระกูลหลินต่อรึยังไง? อย่าคิดว่าพวกเราไม่รู้นะ ว่าที่แกเกาะตระกูลหลินมาตลอด ก็เพื่อหวังทรัพย์สมบัติของตระกูลหลิน!” แม่ตระกูลหลินถามกลับด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย“แม่คะ แม่ผิดถนัดเลยค่ะ!”หลินหว่านหรูที่อยู่ข้าง ๆ ก็พูดขึ้นเสียงดังด้วยความร้อนใจ “เทียนหยู่มีทรัพย์สินมากมายจนนับไม่ถ้วน แล้วเขาจะมาสนใจธุรกิจเล็ก ๆ ของเราไปทำไมกันคะ เขาถึงขั้นมอบโรงแรมแห่งหนึ่งที่มีมูลค่ากว่าพันล้านให้กับจื่อตงง่าย ๆ โดยที่ไม่ลังเลเลยด้วยซ้ำ!”“ก็แค่นิทานหลอกเด็ก!”“หว่านหรู แกมันไร้เดียงสาเกินไปจริง ๆ มอบของมูลค่าหลายพันล้านให้โดยไม่ลังเล แกคิดว่ากำลังพูดเรื่องเงินในเกมอยู่รึไง?”“หากแกพูดว่าสิบล้าน หรือว่าจะร้อยล้าน มันก็ยังพอมีความน่าเชื่อถืออยู่บ้าง แต่หลักพันล้านนี่ ฉันเกิดมาจนอายุปูนนี้ ก
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 999
ทันทีที่เย่เทียนหยู่พูดจบ ก็หันไปมองหลินหว่านหรู ก่อนที่จะถอนหายใจเบา ๆ แล้วกล่าวขึ้นว่า “หว่านหรู ผมขอโทษนะ ผมต้องขอตัวก่อน!”พูดจบ เขาก็เดินออกไปด้วยท่าทีที่ดูมุ่งมั่นที่แห่งนี้นี่ ไม่ใช่ที่ที่คนปกติจะอยู่จริง ๆ “เทียนหยู่!”หลินหว่านหรูรู้สึกร้อนรน เมื่อกี้เธอพยายามหาวิธีหยุดยั้ง แต่ก็ไม่ทันอยู่ดี เธอจึงพูดด้วยความโกรธว่า “พวกแกบ้าไปแล้วรึไง รู้ไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่”พูดจบ เธอก็รีบไปตามเย่เทียนหยู่ออกไปทันทีแต่แม่ตระกูลหลินก็เดินตรงไปข้างหน้า และจับหลินหว่านหรูเอาไว้ แล้วพูดความโกรธขึ้นว่า “แกจะทำอะไร มีผู้ชายแล้วก็ลืมครอบครัวเลยงั้นเหรอ หลินหว่านหรู ถ้าวันนี้แกกล้าก้าวเท้าออกไปจากประตูแม้แต่ก้าวเดียว ฉันจะตายให้แกดู”“แล้วแต่แม่เลย!”หลินหว่านหรูโกรธแล้วจริง ๆ จากนั้นเธอก็สะบัดมือออก แล้วตามเย่เทียนหยู่ไปเธอรู้สึกว่าคนในบ้านนั้นทำเกินไปจริง ๆ และที่สำคัญ นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย“ได้ แกอยากให้ฉันตายมากใช่ไหม งั้นตอนนี้ฉันจะตายให้แกดู” แม่ตระกูลหลินปล่อยมือหลินว่านหรู ก่อนที่จะวิ่งไปหยิบมีดปอกผลไม้ที่โต๊ะมา แล้วยกขึ้นมาแนบที่คอตัวเองทันที“อวิ๋นซิ่ว......”“ที
บทล่าสุด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1255
แม้ว่าจะเป็นเพียงกระบวนท่าเดียว แต่ก็สามารถทำให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่น่ากลัวของเย่เทียนหยู่ได้ ประมุกสำนักดอกไม้อย่างเยว่เหลียนหานและศิษย์ในสำนักนอกจากรู้สึกตกใจกับความแข็งแกร่งของเย่เทียนหยู่แล้ว ยังรู้สึกอับอายในใจอีกด้วยตอนแรกพวกเธอต่างพากันดูถูกอีกฝ่ายแทบจะตลอดเวลา กระทั่งยังคิดว่าอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กไม่รู้จักโตด้วยซ้ำแม้จะสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงก่อนจะลงไปต่อสู้กับเจวี๋ยเทียน แต่ในใจลึก ๆ ก็ยังรู้สึกว่าไม่น่าเชื่อถืออยู่ดี โชคดีที่ไม่ได้พูดออกไปจริง ๆ ไม่เช่นนั้นคงจะรู้สึกอายมากกว่านี้เป็นแน่ในเวลานี้ เมื่อเห็นท่าทีสง่างามและดูมั่นใจของเย่เทียนหยู่แล้ว ดวงตาของสองพี่น้องเยว่เหลียนหานและเยว่เหลียนเวยต่างก็แสดงออกถึงความชื่นชมอย่างลึกซึ้งออกมาคนที่มีความสง่างามและทรงพลังเช่นนี้ ช่างทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจและรู้สึกชอบได้จริง ๆเพียงแต่น่าเสียดาย ที่หน้าตาอาจจะบกพร่องไปนิดหน่อยเพราะไม่อย่างนั้น ป่านนี้คงทำให้ผู้หญิงนับหมื่นหลงใหลได้แน่ ต่อให้เป็นพวกเธอสองพี่น้องก็อาจจะตกหลุมรักได้เช่นกันหลินเจวี๋ยตาเบิกกว้าง ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้าตำหนักถึงไม่ต้องการให้เขาช่วย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1254
“งั้นก็เข้ามาเลย!”สีหน้าเจวี๋ยเทียนดูเย็นชา เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลอีก ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายอาจจะแค่ขู่เฉย ๆ ก็ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตนยังมีเวทอาคมที่เตรียมเอาไว้อยู่ในมือ ใครหน้าไหนจะสู้กับตนได้กัน?เสียงพูดยังไม่ทันจะจบ เขาก็เคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็วราวกับภูตผี ก่อนจะไปหยุดยืนอยู่ตรงตำแหน่งจุดศูนย์กลางของลานประลองทันทีเย่เทียนหยู่เองก็เช่นกัน เขาเคลื่อนไหวแทบจะในทันที ก่อนจะมายืนอยู่ตรงข้ามกับเจวี๋ยเทียนเพียงแต่ว่า พลังที่ทั้งสองแสดงออกมานั้นไม่ได้ชัดเจนสักเท่าไหร่ จึงยากที่จะบอกได้ว่าใครแข็งแกร่งกว่ากันโดยเฉพาะเย่เทียนหยู่ ดูเหมือนว่าพลังของเขานั้นจะถูกควบคุมเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ราวกับน้ำในบ่อที่นิ่งสงบ ซึ่งทำให้เขาดูไม่เหมือนปรมาจารย์ผู้ทรงพลังเลยแม้แต่น้อยแต่ยิ่งมันเป็นแบบนี้ เจวี๋ยเทียนก็ยิ่งไม่กล้าที่จะประมาท เขามองตรงไปข้างหน้า ก่อนจะพูดอย่างเย็นชาออกไปว่า “เจ้าตำหนักหยู่ ผมจะลงมือแล้วนะ รับเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน!”“เริ่มเลยเถอะ!”เย่เทียนหยู่พูดอย่างใจเย็น ท่าทีดูไม่รีบร้อนแต่อย่างใดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูถูกตนแบบนี้ นั่นจึงทำให้เจวี๋ยเทียนรู้สึกโ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1253
“ครับ เจ้านาย!”เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เทียนหยู่ หยางผั่วจวินก็กลับไม่โต้แย้งเลยแม้แต่คำเดียว เขาเพียงก้มตัวและโน้มศีรษะด้วยท่าทีเคารพเท่านั้น ก่อนจะถอยกลับไปฉากนี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงอีกครั้งอย่างอธิบายไม่ได้เมื่อกี้ท่าทีของหยางผั่วจวินดูหยิ่งยโสอย่างมาก แทบจะไม่มีใครสามารถเทียบเคียงเขาได้เลย แต่เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับเจ้าตำหนักหยู่ กลับแสดงท่าทีเคารพออกมาเสียอย่างนั้น ให้เกียรติมากถึงขั้นเรียกว่าเจ้านายเลยด้วยที่สำคัญเลยก็คือ ดูเหมือนว่าเขาจะทำเพราะความเต็มใจเสียด้วยซ้ำนี่จึงยิ่งทำให้ในใจของเจวี๋ยเทียนเกิดความมืดมนขึ้นมานิดหน่อย แต่เมื่อลองนึกดูอีกที ต่อให้เจ้าตำหนักหยู่จะแข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็คงไม่มีทางแข็งแกร่งถึงขั้นนั้นแน่นอนเว้นเสียแต่ว่า เขาจะเลื่อนขั้นถึงระดับเทพยดาแดนดินแล้วแต่นั่นก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ในวัยแค่นี้ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีใครสามารถทำได้ส่วนหยางผั่วจวิน เจ้าเด็กนั่นมีร่างกายที่แปลกประหลาด เขามีพรสวรรค์ที่โดดเด่น แตกต่างจากคนทั่วไปอย่างสิ้นเชิง นั่นจึงไม่อาจมองเขาเป็นแค่คนธรรมดาได้เพราะด้วยเหตุนี้ เจวี๋ยเทียนจึงคิดว่าเย่เทียนห
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1252
แต่สีหน้าของเจวี๋ยซินกลับเริ่มเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาถึงขั้นยอมสละทุกอย่างออกไปจนหมดแล้วแท้ ๆ แต่กลับทำอะไรอีกฝ่ายได้เลยไม่มีกระทั่งบาดแผลเลยแม้แต่น้อย!เป็นไปได้ยังไง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!ทันใดนั้นเลือดก็พุ่งออกจากปาก ก่อนจะสลบไปในทันที“เจวี๋ยซิน!”เจวี๋ยเทียนตกใจมาก เขาจึงรีบตรวจสอบร่างกายของเขาโชคดี ที่มันเป็นแค่ผลข้างเคียงจากการใช้ยาจนร่างกายอ่อนแอลงก็เท่านั้น ก่อนจะนำยาสองสามเม็ดให้เขากิน จากนั้นจึงเรียกให้ยอดฝีมือคนอื่นพาไปดูแลต่อเมื่อเห็นเจวี๋ยซินกำลังถูกยกลงไปจากสนาม แววตาของหยางผั่วจวินก็เป็นประกาย ก่อนจะพูดว่า “เจวี๋ยเทียน เจวี๋ยซินถูกฉันจัดการจนอยู่ในสภาพนี้แล้ว มันกลายเป็นสวะไปแล้ว งั้นแกก็รีบขึ้นมาแก้แค้นแทนเขาเถอะ มาจัดการฉันซะสิ?”“......”คนอื่น ๆ ต่างก็หมดคำจะพูด หยางผั่วจวินคนนี้ต้องการจะทำให้เจวี๋ยเทียนโกรธจนตายเลยรึไง อวดดีเกินไปแล้วพวกเขาคิดแค่ว่าหยางผั่วจวินกำลังตั้งใจจะดูถูกเจวี๋ยเทียน แต่จริง ๆ แล้วหยางผั่วจวินแค่ต้องการต่อสู้เท่านั้นทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเจวี๋ยเทียน เพื่อดูว่าจะรับมือกับอีกฝ่ายอย่างไรหากเขาปฏิเสธ นั่นก็เท่ากับ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1251
เจวี๋ยซินส่งเสียงคำรามออกมาเสียงดัง ร่างกายของเขากลับมามีพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ทำให้ท่าทีของเขาดูเหมือนคนบ้ายิ่งกว่าเดิม ดวงตาของเขาแดงก่ำสีหน้าของหยางผั่วจวินดูมืดลง เขารู้ ว่าอีกฝ่ายกำลังจะใช้ท่าไม้ตายแล้วหลังจากท่านี้ถูกปล่อยออกมา อีกฝ่ายจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีกแน่นอนตัวเขาเองก็ทำการรวบรวมกำลังภายในของตนด้วยเช่นกัน ความน่าสะพรึงกลัวของชี่แท้ถูกหลอมรวมเอาไว้ที่หมัดทั้งสองข้างทันที เพื่อเตรียมพร้อมรับการโจมตีที่ดีที่สุดทุกคนต่างจ้องมองฉากตรงหน้าด้วยความตั้งใจ เพราะพวกเขารู้ดีว่าหลังจากทำการปล่อยท่านี้ออกไป ผลแพ้ชนะของทั้งสองก็จะปรากฏออกมาแล้วเป็นอย่างที่คิด เวลาหลังจากนั้นผ่านไปเพียงชั่วขณะ ความแข็งแกร่งอันทรงพลังทั้งสองก็เข้าปะทะกันอย่างรุนแรงทันใดนั้น บรรยากาศรอบ ๆ ราวกับฟ้าถล่มดินทลาย เสียงระเบิดที่น่ากลัวดังขึ้นซ้อนกันเป็นระยะ ๆ ทั่วทั้งพื้นที่โดยรอบมีเพียงกระแสของกำลังภายในที่น่าทึ่งลอยเต็มไปหมดพื้นที่ทั้งหมดถูกฉีกขาดอย่างสมบูรณ์ กลายเป็นพายุหมุนที่พัดผ่านไปมาทั้งสองคนติดอยู่ด้านในกับสถานการณ์ที่ไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจนผลกระทบที่เกิดจากพลังอันน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1250
“สายเกินว่าที่แกจะเข้าไปขวางแล้วล่ะ”“ก็แล้วแต่แกจะคิด เสร็จรึยัง ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วเนี่ย” หยางผั่วจวินพูดด้วยความตื่นเต้น รู้สึกราวกับว่าคนตรงหน้าคือสาวงามที่หาใดเปรียบแทบอยากกระโจนเข้าไปกระชากเสื้อผ้าออกจนเกลี้ยงเขาแทบรอไม่ไหวแล้วจริง ๆคนอื่น ๆ ต่างมองฉากนี้ด้วยความงงงวย และหมดคำจะพูดไปโดยสิ้นเชิงบางครั้งพวกเขาก็อยากจะพูดออกไปว่า เจ้าเด็กนี่กำลังรนหาที่ตายอยู่รึไง ในตอนแรกพวกเขาอาจจะคิดแบบนี้ แต่ผลที่ได้กลับกลายเป็นว่าหมัดที่ทรงพลังนั้นได้ตอบคำถามทั้งหมดกับพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่าพวกเขาคิดผิด กระทั่งผิดจนไม่อาจให้อภัยได้เลยทีเดียวแต่คำพูดนี้ กลับทำให้เจวี๋ยซินโกรธจัดทันทีเห็นเพียงกำลังภายในของเจวี๋ยซินที่กำลังพุ่งสูงขึ้นจนถึงจุดที่น่ากลัว ดวงตาสองข้างแดงก่ำ จ้องมองไปทางหยางผั่วจวินอย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะพูดด้วยความโกรธออกไปว่า “เจ้าหนู แกตายซะเถอะ!”หลังจากที่เขาพูดจบ เจวี๋ยซินก็พุ่งตรงเข้าหาหยางผั่วจวินทันที พร้อมกับพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวจนน่าตกใจ“เข้ามาเลย!”หยางผั่วจวินเองก็ตรงเข้าไปเผชิญหน้าโดยตรงเช่นกัน เมื่อเขาเห็นพลังที่เพิ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1249
เมื่อเห็นว่าหยางผั่วจวินไม่ได้รับบาดแผลเลยแม้แต่น้อย แถมยังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ อีกต่างหาก เจวี๋ยซินกลับแทบพังทลายอยู่รอมร่อ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนที่ภูมิใจในตัวเองมาโดยตลอด จะให้ทนอับอายอยู่แบบนี้ได้อย่างไรเมื่อเจวี๋ยเทียนเห็นฉากนี้ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยแย่แล้ว! สถานการณ์แบบนี้เขาไม่มีทางยอมแพ้แน่ เกรงว่าเขาคงจะเปิดใช้เวทอาคมเป็นแน่ จะทำอย่างไรดีเป็นอย่างที่คิด เห็นเพียงแววตาแดงก่ำของเจวี๋ยซิน เขาบ่นพึมพำขึ้นมาว่า “เวรเอ้ย ฉันไม่มีทางยอมแพ้ให้กับเด็กเมื่อวานซืนอย่างแกแน่!”ทันทีที่เขาพูดจบ มือขวาของเขาก็ยาเม็ดหนึ่งออดมา ก่อนจะกลืนมันลงไปทันทีสีหน้าเจวี๋ยเทียนเปลี่ยนไปอย่างมาก คนอื่นอาจจะยังไม่รู้ แต่เขากลับรู้ดีว่าเจวี๋ยซินคิดจะทำอะไรเขาต้องการที่จะหยุดยั้งเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ยังไม่ทันแม้แต่จะได้เอ่ยปาก เพราะนอกจากสิ่งนี้ ก็แทบจะไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้อีกแล้วทุกคนต่างพากันชะงักไปชั่วขณะ การที่เลือกกินยารักษาบาดแผลในเวลานี้ เกรงว่าคงจะไม่ช่วยอะไรมากนักแต่ในเวลาต่อมา เจวี๋ยซินก็ได้เริ่มทำการใช้วิชามารที่คนทั่วไปไม่สามารถใช้ได้อย่าง วิชามหาเวทสลายชีพจรทันที ผ่านไป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1248
“เข้ามาเลย!”สีหน้าหยางผั่วจวินเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาเองก็เริ่มด้วยเช่นกันในชั่วพริบตา ทั้งสองต่างก็นำพาพลังอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง ในเวลาอันสั้น ทั้งสองกลับมีการแลกกระบวนท่ากันไปแล้วกว่าสิบกระบวนท่าภายใต้การโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ได้มีการปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวออกมาเรื่อย ๆ ทำให้ผู้ชมต้องตกตะลึงไปกับความตื่นตาตื่นใจทุกคนต่างจ้องมองการต่อสู้บนสนามโดยไม่ละสายตาหลัก ๆ แล้วการต่อสู้ของทั้งสองนั้นน่ากลัวและแข็งแกร่งมาก ทั้งชีวิตนี้ เกรงว่าคงไม่มีโอกาสได้เห็นการต่อสู้แบบนี้อีกแล้วนอกจากนี้ พวกเขาต่างก็มีผู้สนับสนุนของตนเองเวลาผ่านไปนานพอสมควร ทั้งสองถึงได้แยกออกจากกันหลังจากการเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง หยางผั่วจวินหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนจะพูดอย่างมีความสุขออกไปว่า “สะใจ นี่สิ ถึงจะเรียกว่าการต่อสู้!”“คนเมื่อกี้ มารโลหิตอะไรนั่นก็เป็นได้แค่ขยะเท่านั้นแหละ!”“......”ทุกคนที่กำลังตั้งใจดูการต่อสู้ จู่ ๆ พูดแบบนี้ขึ้นมา เสียมารยาทเกินไปไหมถ้าบอกว่ามารโลหิตคือขยะ เช่นนั้นพวกเราล่ะ?สีหน้าเจวี๋ยซินดูเคร่งเครียด แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาสั้น ๆ เขาก็แทบจะใช
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1247
ฉากนี้ทำให้ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์พากันตกตะลึงไปตาม ๆ กันทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนพวกเขาไม่มีเวลาให้ได้ตอบสนองเลยด้วยซ้ำในเวลาอันสั้น เพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจ สถานการณ์ในสนามก็เปลี่ยนแปลงอย่างมาก มารโลหิตถูกสังหารในทันทีไม่ว่าใครก็คาดไม่ถึงว่าหยางผั่วจวินจะลงมือได้อย่างรวดเร็ว คาดไม่ถึงว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวขนาดนี้ แถมยังลงมือได้อย่างโหดเหี้ยมอีกต่างหากบอกได้เลยว่า ในตอนนั้นมารโลหิตเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าตนจะต้องมาพบกับชะตากรรมเช่นนี้ในใจของตู๋เปียนฝูและบรรพจารย์หวงเฉวียนต่างก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน พลังของพวกเขาต่างจากมารโลหิตก็จริง กระทั่งยังแข็งแกร่งกว่านิดหน่อยด้วยซ้ำ แต่เมื่ออยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากพวกเขาบุกเข้าไป ก็มีเพียงความตายเท่านั้นที่รอพวกเขาอยู่ในเวลานี้ พวกเขารู้สึกโชคดีมากจริง ๆโดยเฉพาะตู๋เปียนฝู เมื่อกี้เขาเองก็กำลังคิดที่จะลงมือเช่นกันถ้าหากเขาลงมือจริง ๆ ตอนนี้คนที่นอนกองอยู่บนพื้นก็คงเป็นเขาไปแล้วปรมาจารย์ที่แท้จริง น่ากลัวขนาดนี้เชียวเหรอ?พวกเขาเองก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าระดับปรมาจารย์ที่ตนมีอยู่ตอนนี้จะเป็นของปลอมรึเปล่าเย
