เมื่อ พลอยเจน หญิงสาวที่ยังสับสนเรื่องเพศ อยากรู้อยากลองแล้วดันเผลอไปลองกับ จิรกิตติ์ รุ่นน้องคนสนิทของพ่อ งานนี้จะจบยังไง ในเมื่อเขาเองก็รอวันนี้มานาน
Lihat lebih banyak“ เจนขอถามอะไรคุณได้มั้ย “ เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นที่ตัวเองคาใจอยู่ หญิงสาวจึงเอ่ยถาม คนฟังที่พอจะรู้ว่าเธอจะถามเขาเรื่องอะไร จึงทำได้แค่อมยิ้มรอฟัง “ ทำไมที่ผ่านมาคุณถึงไม่เคยอยู่กับเจนในวันเกิดเลย “ ดวงตาคู่สวยจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าของจิรกิตติ์ ซึ่งเขาก็อมยิ้มให้คำถามของเธอเบาๆ พลันเงียบนิ่งไปนานมากเหมือนกำลังคิดไตร่ตรองอะไรบางอย่างอยู่ แต่เมื่อสังเกตว่าแววตาของคนรอฟังเริ่มแดง เขาจึงตัดสินใจที่จะพูดออกมา “ เมื่อ 30 ปีก่อนนะ ตอนที่เจนยังไม่ทันได้เกิด ตอนนั้นอาเองก็อายุ 15 อามีแฟนคนแรก แล้วนั่นก็คือรักแรกของอา “ ‘ เจต! ลุกสิ พราวอยากไปหาพี่จ๊ะจ๋าที่โรงพยาบาล ‘ พราวฟ้าหญิงสาวที่อยู่บ้านตรงข้ามของจิรกิตติ์ในซอยเล็กๆ ของตัวเมือง เดินเข้ามาหาเจตที่นอนหลับอยู่กลางบ้าน ‘ มีอะไรพราว ‘ ชายหนุ่มก็งัวเงยลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าแฟนสาว ‘ พาไปโรงพยาบาลหน่อย พราวอยากจะเห็นหน้าหลานตั้งแต่วินาทีแรกที่คลอด พาไปหน่อยสิ ‘ พราวฟ้าจับแขนของจิรกิตติ์พร้อมกับเขย่าไปมาด้วยท่าทีออดอ้อน ‘ โอ้ยพราว พี่จ๊ะจ๋าเขาไปรอคลอดเฉยๆ ยังไม่ได้จะคลอดวันนี้สักหน่อย ‘ ‘ แต่พราวมีรางสังหรณ์ว่าหลานจะคลอดวันนี้ นี่เ
“ อาเจต “ เมื่อจิรกิตติ์เดินกลับมาที่บ้านของเขาก็ได้ยินเสียงใสเรียกหาดังมาจากชั้นสอง เขาจึงรีบเดินขึ้นไปดู “ เจน ทำไมถึงตื่นแล้วล่ะ “ เขาเดินมาหาเธอที่กำลังมีน้ำตานองอยู่บนใบหน้า “ เจนฝันร้าย ฝันไม่ดีเลย “ พลอยเจนส่ายหน้าไปมา พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม จิรกิตติ์เห็นแบบนั้นจึงรีบยกมือขึ้นจับที่แก้มของเธอเพื่อปลอบใจ “ ไม่เอาไม่ร้องสิ มันก็แค่ความฝันนี่น่า มันไม่ใช่ความจริงสักหน่อย แล้วยังอยากจะนอนต่ออีกไหม อาจะได้นอนเฝ้าเจนจะได้ไม่ฝันร้ายอีก “ หญิงสาวรีบส่ายหน้า “ ไม่อยากนอนแล้ว เจนหิวข้าว… “ “ อืม งั้นทานข้าวผัดทะเลไหม เมื่อวานอาไปตลาดซื้อพวกกุ้งหอยปูปลาที่เจนชอบมาไว้ในตู้เย็นเต็มเลย “ เมื่อได้ฟังเช่นนั้นหน้าสวยก็เผยยิ้ม รีบยกมือปาดน้ำตาให้ตัวเอง “ เมื่อกี้คุณไปไหนมาคะ “ หญิงสาวที่มีอาหารอยู่เต็มปาก เอ่ยถามกับคนที่กำลังนั่งคั้นน้ำส้มให้เธออยู่ “ ไปคุยธุระกับแม่ของเจนมานะ “ พูดจบคนพูดก็ก้มหน้าหงุดคำนึงคิดไปถึงอะไรบ้างอย่าง ‘ อาเจตขา ทำไมเมื่อวานอาไม่มางานวันเกิดของเจน รู้หรือเปล่าว่าเจนรอคุณอาคนเดียว ‘ เด็กหญิงวัย 6 ขวบ เดินหน้าบูดบึ้งเข้ามาหาจิรกิตติ์ที่เพิ่งจะโ
“ ค่ะ แต่ตอนนี้เจนง่วงๆ อยากขึ้นไปนอนพักแล้ว “ “ ได้ครับ เดี๋ยวอาจะพาไปส่งที่เตียง “ จิรกิตติ์ลุกยืนแล้วใช้สองแขนซ้อนร่างของเมียขึ้นอย่างบึกบึน “ เจนว่าตัวเองน้ำหนักขึ้นมาเยอะเลยนะคะ นี่คุณอุ้มไหวได้ยังไง “ “ ก็ไม่เท่าไหร่นี้ อายังอุ้มเจนได้สบายอยู่ ก็แสดงว่ามันไม่ได้หนักอะไร “ ทั้งสองยิ้มให้กัน พลอยเจนซบลงตรงอกของเขาพร้อมกับค่อยๆ เผลอหลับ จิรกิตติ์ก็เดินอย่างระวัง พาร่างหญิงสาวมาส่งที่ห้องนอน เขาวางเธอลงบนเตียงทันใดนั้นมือเล็กของคนที่กึ่งหลับกึ่งตื่นก็เอื้อมมาจับที่แขนเขา “ ถ้าเจนตื่นมาคุณช่วยสระผมให้หน่อยได้มั้ย “ เสียงหวานฟังแล้วเพราะหูเหลือล้น ทำเอาดวงใจของผู้บ่าวเฒ่าอ่อนระทวย “ ได้จ้ะ แต่ตอนนี้รีบนอนพักผ่อนให้หายเหนื่อยก่อนเถอะ เดี๋ยวอาก็ว่าจะไปอาบน้ำแล้ว “ จิรกิตติ์บอกกับเธอพร้อมกับไม่ลืมก้มลงมาจุ๊บแก้มล่ำลา จนคนบนเตียงต้องรีบยกมือขึ้นปิดแก้ม “ พอแล้ว มาจูบมาหอมทุกวี่ทุกวันไม่เบื่อบ้างเหรอ แก้มเจนไม่เหลือที่ให้ช้ำแล้วเนี่ย “ “ ไม่เบื่อหรอก แล้วก็จะทำแบบนี้ไปทุกวันด้วย แต่ถ้าแจมมี่ออกมาจากตรงนั้นเมื่อไหร่ อาก็จะทำมากกว่านี้อีก “ “ ทะลึ่ง!! ตาแก่บ้ากาม รีบไสห
ร่างกายกำยำสูงใหญ่กำลังวิ่งอยู่บนลู่วิ่งในฟิตเนสสาขาประจำของเขา “ เฮ้อ~ เจต มึงทนได้ยังไงวะ“ คัดสรรซึ่งยืนหอบอยู่ข้างๆ หันมาถามกับคนข้างเขา “ ทำไม กูก็บอกมึงแล้วว่ามึงควรออกกำลังกายให้มันบ่อยๆ สุขภาพมันจะได้ไม่ร่วงโรยไปตามอายุ “ “ โอ้ย คนหนุ่มไอ้คนไม่แก่เลย ว่าแต่มึงจะฟิตไปถึงไหนกันครับ เมียก็มีแล้ว นี่อีกสองเดือนลูกก็จะคลอดอีก “ คัดสรรบ่นให้เพื่อน จิรกิตติ์จึงปิดลู่วิ่งแล้วหันมาคุยกับเพื่อน “ ก็เพราะเมียกูใกล้คลอดเนี่ยแหละ กูถึงต้องฟิตจะได้มีแรงอุ้มเมียไปส่งโรงพยาบาล “ เขาพูดพลันยกแขนตัวเองขึ้นมาเบ่งกล้ามดู เมื่อเห็นว่ามันยังแน่นและแข็งแรงดีเขาก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ “ ยิ่งช่วงนี้เจนท้องโตขึ้น น้ำหนักก็เพิ่มขึ้นอีก 6-7 โล กูอยากมั่นใจว่าถ้าเจนปวดท้องคลอดแล้วกูจะสามารถอุ้มเธอได้ โดยไม่ล้มหัวทิ่มไปซะก่อน “ “ มึงพูดอย่างกับว่าโลกนี้ไม่มีรถเข็นงั้นแหละ “ เพื่อนที่หมั่นไส้ก็แขวะกลับ “ อ้าว รถเข็นมันก็มีแค่ที่โรงพยาบาลปะ แต่ก่อนจะพาออกจากบ้านไปโรงพยาบาลได้ก็ต้องอุ้มอยู่ดี “ “ ครับๆ พ่อคุณพ่อคนคลั่งรัก จริงๆ เชียว กูละอยากมีแบบมึงจัง เลี้ยงต้อยเนี่ย “ โป๊ก!! ฝ่ามือใหญ่ข
“ เคยมีสิแฟนนะ แต่แค่ไม่ใช่ผู้ชาย “เมื่อได้ยินแบบนั้นคนถามก็ถึงกับตาโต “ ห๊ะ! เจนคบกับผู้หญิงมาตลอดงั้นเหรอ “ พลอยเจนพยักหน้ากลั้นขำให้กับสีหน้าของคนตรงหน้า “ ค่ะ 4-5 คนนี่แหละ “ “ แล้วไปถึงขั้นไหนบ้าง “ หญิงสาวจ้องตาคนถามพร้อมทั้งยังเผลอเม้มริมฝีปากเบาๆ “ หมายถึงอะไรเหรอคะ “ เธอจึงตีมึนถามเขากลับ ทำเอาจิรกิตติ์หน้าซีดยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองรู้สึกอยากจะร้องไห้ “ เมียผมเป็นผัวคนอื่นใช่มั้ยเนี่ย “ “ อาเจต! “ พลอยเจนได้ยินในสิ่งที่เขาบ่น เธอจึงลุกแล้วมานั่งตรงข้างๆ เขาแทน “ เจนชอบผู้หญิงเหรอ “ เขาหันหน้ามาถามเธอ “ ก็ได้หมดนั่นแหละค่ะ ทำไม หึงเหรอคะ “ เธออมยิ้มจ้องไปที่หน้าบูดบึ้งของเขา แต่เมื่อเห็นเขาไม่ตอบเธอจึงพูดต่อ “ ก็คุณเองไม่ใช่เหรอ คอยตามหึงตามหวงเจนจากพวกผู้ชาย เจนก็เลยคบผู้หญิงตัดปัญหาไปเลยไง “ “ นี่เจนจะบอกว่าอาผิดงั้นเหรอ “ เจระวียักไหล่ให้กับคำพูดของเขา จนคนที่มองอยู่เริ่มหมั่นไส้ จิรกิตติ์ลุกยืนแล้วเอื้อมมือข้างหนึ่งไปจับดันตรงท้ายทอยของเมีย จากนั้นก็ดึงเธอเข้ามากดจูบดูดกลืนเอาความหวานที่เขาเฝ้ารอคอยมาเนิ่นนาน พร้อมอยากจะทำให้เธอได้รู้ว่า พลอยเจนนั
แก๊ก! เสียงประตูห้องเปิดออกหญิงสาวรีบหันไปจ้องก็เจอเข้ากับคนที่เธอกำลังนึกถึง เขาเดินเข้ามาพร้อมกับติดกระดุมเสื้อ เหมือนกับว่าอาบน้ำเสร็จก็พุ่งตรงมาทางนี้เลย “ ทำไมอาบน้ำเสร็จเร็วจังล่ะคะ “ เธอจึงรีบถามกับเขาคนที่กำลังเดินมานั่งกับเธอบนเตียง “ ก็กลัวคนแถวนี้หลับก่อนนี่น่า “ มือเล็กจับที่ผมของคนข้างกาย ซึ่งยังไม่ผ่านการเช็ดให้แห้ง “ ผมก็ยังไม่เช็ดให้แห้งเลย เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก แก่ซะเปล่านะคุณเนี่ย “ เธอบ่นเขามือก็เอื้อมไปดึงลิ้นชักข้างเตียงเอาผ้าแห้งออกมาแล้วหันมาเช็ดผมให้กับเขา “ เจน รู้หรือเปล่าว่าตั้งแต่เกิดมาอายังไม่เคยให้ผู้หญิงจับหัวเลยนะ “ คนทำหยุดชะงักเมื่อได้ยิน แล้วจ้องตาของเขา “ แต่เจนคือคนแรกที่อาจะยอมให้จับ “ เขาจับมือข้างหนึ่งของเธอพร้อมกับรอยยิ้ม พลอยเจนเห็นแบบนั้นเธอก็รู้สึกหน้าร้อนรีบดึงมือออกจากเขาพร้อมกับยื่นผ้าในมือส่งให้คนตรงหน้า “ ทำเองเลยไป ไม่ทำให้แล้ว “ “ อ้าว “ “ ขยับไปตรงนู้นเลยนะ เจนจะนอนแล้ว “ มือเล็กดันตัวเขาให้ถอยไป “ อ่า นี่ไม่ได้งอนให้กันใช่มั้ย “ “ เจนจะนอน “ เขาโดนเธอดันอยู่นาน สุดท้ายก็ต้องยอมถอยให้ เมื่อจิรกิตติ์เช็ดผมเสร
“ เฒ่าหัวงู “ “ อ้าว “ คนฟังถึงกับสะดุ้งยกมือเกาหลังหูตัวเองเพื่อแก้เขิน “ แต่อาพูดความจริงนะเจน เห็นไหมว่าพออาได้เจนแล้ว ผู้หญิงพวกนั้นก็ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับอาอีก อาแค่ต้องการแค่เจนจริงๆ นะ “ จิรกิตติ์ยื่นหน้าจะไปหอมแก้มเมีย แต่หญิงสาวกลับเบี่ยงหน้าหนีเขา “ ทำไม หรือว่าตอนนี้เจนไม่ได้คิดกับอาแบบนั้นแล้วเหรอ “ คนถูกถามก็ยังไม่ตอบนอกจากนั่งเงียบ “ หรือว่ายังคิดว่าอาจะไปหาคนอื่นอยู่อีก “ มือใหญ่เอื้อมไปดึงเอากล่องเครื่องเพชรที่เหน็บไว้ข้างหลังออกมาแล้วเปิดมันให้เธอดู “ อะไร “ พลอยเจนก็จ้องมองมันอย่างสงสัย “ วันนี้อาไปนั่งออกแบบเจ้านี้มา แล้วก็ไปคุมคนงานให้พวกเขาทำให้เสร็จภายในวันนี้ “ พลอยเจนมองดูของในกล่องที่จิรกิตติ์ถืออยู่ มันคือสร้อยคอกับสร้อยข้อมือสองชุด เหมือนจะทำมาเป็นคู่นะ มีอันเล็กแล้วก็อันใหญ่ “ ให้อาใส่ให้นะ “ “ ไม่! “ หญิงสาวปฏิเสธแล้วใช้มือดันเจ้ากล่องนั้นให้ขยับห่างออกไป “ ทำไมไม่ชอบเหรอ “ คนที่หน้าเสียรีบถามกลับ ตอนเขาออกแบบเขาก็มั่นใจแล้วนะว่าพลอยเจนจะต้องชอบแบบนี้ “ ถ้ามันเป็นของคู่กันกับลูก ก็รอให้ลูกออกมาก่อน แล้วค่อยใส่มันพร้อมกันกับลูกดีกว
‘ คิดว่าอาจะแต่งงานกับใครก็ได้โดยที่อาไม่รู้สึกอะไรด้วยเลยหรือไง ‘ หญิงสาวนั่งคิดถึงคำพูดของจิรกิตติ์อยู่บนเตียง พร้อมกับพลิกตัวไปมาเนื่องจากว่าเธอนอนไม่หลับ “ แล้วทำไมป่านนี้ถึงยังไม่กลับบ้านมาอีก ไม่คิดเป็นห่วงเมียบ้างเลยหรือไง “ พลอยเจนดีดตัวลุกนั่ง เธอเดินลงจากเตียงออกมายืนที่นอกห้อง “ เฮ้อ กว่าจะเสร็จ นึกว่ามันจะเร็วกว่านี้ซะอีก “ เจ้าของร่างใหญ่บ่นพึมพำ เข้ามาในบ้านพร้อมกับกล่องสีแดงในมือ เขาเงยหน้าเหลือบมองคนที่เดินไปเดินมาอยู่บนชั้นสองใบหน้าเปื้อนยิ้มจึงปรากฏขึ้น เจตรีบจับกล่องเล็กใบนั้นเอาไปเหน็บซ่อนไว้ด้านหลัง จากนั้นจึงเดินขึ้นไปหาเมียที่ชั้นบน “ เจนยังไม่นอนอีกเหรอ “ คนถูกเรียกหันมาจ้องหน้าเขา พลันคิ้วเธอก็ขมวดเข้าหากัน “ คุณนั่นแหละเป็นอะไรถึงได้กลับมาเอาป่านนี้ ไปไหนไปทำอะไรกับใครมา “ จิรกิตติ์อมยิ้มจ้องคนตรงหน้าที่ยิงคำถามมาใส่เขารัวๆ ใบหน้าของเธอตอนที่คิ้วชนกันแบบนี้มันก็น่ารักไปอีกแบบนะ “ โอ๋ๆ ไม่ทำหน้าแบบนี้สิ อาก็อยู่บริษัทไง จะให้อาไปไหนได้ล่ะ “ “ จะรู้เหรอ บางทีคุณอาจจะไปกับผู้หญิงพวกนั้นอีกก็ได้ “ ตาแดงๆ ของเธอจ้องมองไปที่ตาของเขา จนทำจิรกิตติ์เร
“ เปิดใจอะไร! “ คนที่รู้สึกหน้ามันร้อนรีบสวนถามเพื่อนหนุ่มกลับทันตา ความจริงเธอก็พอจะรู้แล้วว่าจิรกิตติ์นั้นคิดเช่นไรกับเธอ แต่เธอแค่ยังคงลังเลที่จะเชื่อเขา “ ก็กูเห็นอาเจตเขาดูเป็นห่วงมึงมากนี่ วันก่อนเห็นโทรมาถามกูว่า การสะดุดแต่ไม่ล้มกับการเดินเยอะ จะเสี่ยงแท้งมั้ย ฟังจากน้ำเสียงเหมือนเขาจะซีเรียสมากด้วยนะ “ “ เขาก็คงจะเป็นห่วงลูกเขาน่ะสิ “ “ ไม่หรอก เพราะยังมีคำถามเกี่ยวกับมึงที่เขาถามกูอีกนะ “ พลอยเจนจ้องไปที่คนพูดด้วยความอยากรู้ “ อะไร “ “ เขาถามกับกูว่าการคลอดมันเจ็บมากไหม เขาถามว่าควรให้มึงคลอดแบบธรรมชาติหรือผ่าคลอดดี เวลาคลอดจะมีความเสี่ยงอะไรหรือเปล่า แล้วตอนที่มึงปวดท้องจะคลอดเขาต้องทำยังไง ต้องเริ่มจากตรงไหนก่อน ต้อง—” “ พอๆ “ เมื่อฟังดูแล้วเหมือนจะไม่จบง่ายๆ หญิงสาวจึงรีบปรามเพื่อนให้เขาหยุดพูด “ นี่ยังไม่หมดนะเนี้ย “ “ เอ้อ มึงกลับไปหาเมียมึงได้แล้ว กูรู้แล้วว่ามันเยอะ เดี๋ยวกูกลับไปคิดดูเอาเอง “ คนพูดมีแววตาแห่งความดีใจปรากฏขึ้นมาให้พอได้มองเห็น “ อืม งั้นกูกลับก่อนก็แล้วกัน “ ไนยะเผยยิ้มแล้วเดินออกไปสวนทางกับชัยโยที่กำลังเดินมา “ พี่เจนครับ
ผับเคทีแคท “ อ้าว นั่นเจนหรือเปล่า เจน! เจนทางนี้! “ เจระวี หรือ พลอยเจน หญิงสาวสูงราว 165 ร่างกายอวบอิ่มไม่อ้วนหรือผอมจนเกินไป เจ้าของผิวขาวผ่อง นัยน์ตาเฉี่ยว สวมชุดสีแดงรัดรูปก้าวขาเข้ามาในผับยังไม่ทันได้เห็นบุคคลที่เป็นเป้าหมายของตัวเธอด้วยซ้ำ แต่กลับได้ยินเสียงของชายหนุ่มออกสาวเรียกชื่อของเธอเสียงดัง ซึ่งดังกว่าเสียงเพลงเสียอีก พลอยเจนจึงรีบหันไปจ้องมอง “ เป็ด! เอ้ย ดักกี้เหรอ? “ เมื่อหันซ้ายมองขวาไปเจอต้นเสียง เธอก็ร้องชื่อของเขาคนนั้นออกมาอย่างตื่นเต้น เพราะได้เจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เห็นแบบนั้นหญิงสาวจึงรีบก้าวขาเดินไปหา “ กลับมาจากนิวซีแลนด์ตั้งแต่เมื่อไหร่ มึงเปลี่ยนไปเยอะเลยนะเนี่ย “ เจนเดินมาทักแล้วนั่งลงข้างเพื่อน “ ถึงจะเปลี่ยนไปเยอะแต่มึงก็ยังจำกูได้นี่ แต่ไม่คิดเลยน่ะว่าจะได้มาเจอที่นี้ ทั้งที่ไม่ได้เจอกันเกือบจะ 8 ปีแล้ว เป็นยังไงบ้าง “ คำถามสุดท้ายดักกี้ถามออกมาอย่างตื่นเต้น จนพลอยเจนพอจะรู้ว่าคนตรงหน้านั้นหมายถึงใคร “ ที่ถามนี้ ถามกูเหรอ “ “ ไม่! 3 หนุ่มฮอตเดอะแก๊งมึงต่างหากละ แต่งงานมีหวานใจกันหมดหรือยัง “ พลอยเจนเบี่ยงหน้าหนีพร้อมส่ายไปมาเบาๆ ...
Komen