เร่งงานแต่ง 4

สิ้นวาจาซานซาน จางฉวนกับชิงลี่พลันผงะ

ทว่าเพียงอึดใจเท่านั้น ก็กลับมาเป็นปกติ

ชิงลี่เอ่ยว่า “พี่หลินล้อข้าเล่นแล้ว”

ซานซานเพียงยกยิ้มไร้วาจา เผยสีหน้าเจ้าเล่ห์แวบหนึ่ง จากนั้นก็นั่งชมนกชมไม้ เหม่อมองทิวทัศน์เรื่อยเปื่อยเพื่อรอเวลา

แท้จริงแล้ว ชิงลี่ถูกบังคับว่าต้องดื่มยาห้ามครรภ์ทุกครั้งหลังเสร็จกิจกับจางฉวน เพื่อมิให้เกิดเหตุผิดพลาดใดๆ เนื่องจากพวกเขายังมิได้แต่งงานกัน

ทว่าอารมณ์กระสันไหนเลยจักหักห้ามได้ ในเมื่อยังไม่พร้อมแต่งด้วยเหตุผลของผู้ใหญ่ฝ่ายชาย พวกเขาจึงลักลอบสืบพันธุ์กันอย่างรื่นรมย์ โดยป้องกันเอาไว้อย่างดี

ทว่าวันนี้ไม่เหมือนวันวาน ซานซานแอบใส่ยาชนิดหนึ่งลงไปในขนมที่ชิงลี่ถือมา และชิงลี่ก็กินไปเสียหลายคำ

เวลาไม่ถึงครึ่งถ้วยชา ชิงลี่พลันมีอาการผิดปกติ

“อ๊ะ...อุ๊บ”

หญิงสาวอุทานเสียงหนึ่ง ก่อนยกมือขึ้นปิดปาก ทำท่าคล้ายอยากคลื่นไส้ หลังจากสะกดกลั้นเอาไว้ไม่ไหว ชิงลี่ก็ลุกขึ้นพรวดพราดออกจากศาลาไปอาเจียนอยู่ตรงพุ่มไม้

ท่าทางของนางทรมานเป็นอย่างมาก เมื่ออาเจียนจนเหนื่อยก็นั่งลงตรงพื้นหญ้า

หลังจากจางฉวนได้สติก็รีบเข้าไปลูบแผ่นหลังให้นาง  พลางถามอย่างสงสัย “เจ้าเป็นอันใดรึ?”

ชิงลี่ไหนเลยจะมีแรงตอบ นางส่ายหน้าทั้งน้ำตา

กลับเป็นซานซานที่ตอบเสียเอง “อาการน้องลี่เหมือนข้าที่แพ้ท้องช่วงก่อนหน้าไม่ผิดเพี้ยน”

“หา!”

หลังจากนั้น เรื่องวุ่นวายพลันบังเกิด เมื่อผลการตรวจจากท่านหมอปรากฏว่าชิงลี่ตั้งครรภ์

ซานซานเสนอความคิดอย่างใจกว้าง  ว่าให้จางฉวนแอบพาชิงลี่ไปตรวจที่โรงหมอ อีกทั้งนางยังคุยแบบเปิดอกว่าจะไม่บอกใคร โดยเฉพาะเรื่องที่ทั้งสองลอบคบหากันจนตั้งครรภ์ แต่ขออย่างเดียวเท่านั้น ว่ารีบแต่งกันไปเสีย อย่ามาวุ่นวายกับนางอีก

นับเป็นการแลกเปลี่ยนที่ดีเชียว

เดิมทีจางฉวนยังไม่อยากแต่งงานสักเท่าใด เขาชอบลักลอบมีสัมพันธ์แบบนี้มากกว่า ไม่เปลืองเงินทอง ทั้งยังตื่นเต้นเร้าใจ เสริมอรรถรสยามเริงสวาทยิ่งนัก

หากกล่าวว่าชิงหลินเป็นสตรีโง่เขลาเหลือเกินแล้ว ชิงลี่นั้นกลับโง่เง่ายิ่งกว่า ไม่เช่นนั้นคงไม่ยอมพลีกายให้ชายเชยชมง่ายดายเช่นนี้แน่

และซานซานย่อมต้องช่วยส่งเสริมให้คู่ยวนยางดุจนรกส่งมาเกิดคู่นี้ให้สมหวัง ครองรักกันตลอดกาล

นางเลือกที่จะตลบหลังแอบไปบอกกล่าวเรื่องราวแก่หานอี้ซวน

แรกเริ่มหานอี้ซวนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ทว่าเมื่อซานซานพูดจาเรื่องหมั้นหมายที่ยาวนานเกินไป ควรเกิดการแต่งงานผูกสัมพันธ์กับคนบ้านจางให้เป็นเรื่องเป็นราวเสียที ก่อนที่เหตุการณ์จะพลิกผันไปมากกว่านี้

ทั้งยังไม่ลืมทำตัวเป็นพี่สาวแสนดี เสนอความคิดให้ยกชิงลี่เป็นบุตรสาวภรรยาเอก เพื่อเพิ่มจำนวนสินสอดตามฐานะ อีกทั้งความผิดรุนแรงฐานล่วงล้ำยังเพิ่มน้ำหนักขึ้นมา

ชายผู้หนึ่งหากล่วงเกินลูกอนุ ค่าเสียหายย่อมน้อยกว่าการล่วงเกินลูกภรรยาเอก การบอกปัดความรับผิดชอบอาจกระทำได้ง่ายดายเช่นกัน

เรื่องนี้เป็นมารยาทพื้นฐานของผู้คนทั่วเมือง ไม่เว้นแม้แต่หมู่บ้านอันห่างไกลความเจริญอย่างผิงเหยียน ไม่แปลกหากจะนำมาใช้บ้าง

ในเมื่อเกิดเรื่องน่าอายถึงเพียงนี้ หากฝ่ายชายไม่ยอมรับผิดชอบ ย่อมถึงขั้นขึ้นโรงขึ้นศาล ตัดเส้นสายทำมาหากินไปจนวันตาย

หานอี้ซวนจึงคล้ายเห็นทางสว่างที่จะได้สานสัมพันธ์การค้าที่ต้องการเสียที หลังจากที่ฝ่ายสกุลจางใจเย็นมานานปี 

เขาเดินทางเข้าพบกับนายท่านจางทันที  และเพื่อมิให้เสียชื่อเสียงทางการค้าของทั้งสองฝ่าย พวกเขาจึงแอบคุยกันลับๆ มิให้เป็นการประจาน

หลายวันต่อมา...

การแต่งงานจึงเกิดขึ้นง่ายดายทั้งรวดเร็วรวบรัดเสียยิ่งกว่างานแต่งของชิงหลินกับกงหนิวเสียอีก

และแน่นอนว่า อนุจูย่อมเอ่ยปากกับหานอี้ซวนเรื่องขอติดตามบุตรสาวออกเรือน เพื่อไปดูแลแบบใกล้ชิดยามตั้งครรภ์ ทั้งยังต้องการช่วยเลี้ยงหลานจนเติบใหญ่ ดูแลชิงลี่ตลอดไป

หากว่าหานอี้ซวนมิได้รับอนุคนใหม่ที่ตรึงใจเลิศล้ำอย่างจี้เหยาเข้ามา ก็คงไม่อนุญาตโดยง่าย

ทว่าบัดนี้กลับไม่ใช่ 

ของเก่ามีริ้วรอยหรือจะสู้ของสดใหม่กลมกลึงตึงแน่นเปล่งปลั่ง อนุจูไร้ซึ่งเสน่ห์ดึงดูดปราศจากความน่าหลงใหลตั้งนานแล้ว  

สตรีนับเป็นสมบัติของบุรุษมาช้านาน จะทิ้งจะขว้างหรือจะโยกย้ายไปทางใดล้วนสามัญ

บุตรสาวอนุจึงแต่งงานไปอย่างเอิกเกริกสมฐานะบุตรสาวภรรยาเอก โดยมีมารดาแท้ๆ ที่เป็นเพียงอนุของบิดาติดตามไปกับขบวนสินเดิมของเจ้าสาวในฐานะคนสนิทข้างกาย

หมากตานี้ ซานซานเพียงต้องการให้หานอี้ซวนปลดอนุจูอย่างแนบเนียนก็เท่านั้น

ส่วนชิงลี่ก็แค่รอเวลาเหมาะสม ค่อยๆ รับกรรมก็ไม่สาย...