เจรจาไกล่เกลี่ย 3

ทุกวันอันแสนสุข ชิงลี่คิดหลงตัวเองได้เช่นนั้น โดยไม่ชั่งใจเลยสักนิด ว่าชีวิตคนเราไม่แน่นอน... 

กระทั่งถึงวันที่นัดตรวจครรภ์อีกครั้ง ท่านหมอก็เดินทางมาหาถึงเรือนนอน

หลังจากจับชีพจรเป็นนาน ท่านหมอก็เผยสีหน้างุนงง ก่อนเอ่ยปากอย่างแน่ใจว่าชิงลี่มิได้ตั้งครรภ์

แน่นอนว่าแรกเริ่มไม่มีใครเชื่อ นายท่านจางจึงเชิญหมอคนใหม่มาตรวจ ผลปรากฏว่าชิงลี่มิได้ตั้งครรภ์จริงๆ

จากนั้นยังเชิญหมอมาอีกสองท่าน ผลการตรวจล้วนเหมือนกัน คือในครรภ์ของชิงลี่ช่างว่างเปล่า ไร้ก้อนเนื้ออาศัยอยู่

เรื่องนี้ทำให้จางฉวนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ด่าทอชิงลี่แบบไม่ไว้หน้า ว่าเป็นนังใจกล้า เจ้าแผนการ หมายจับเขาให้แต่งงานด้วยวิธีการไร้ยางอาย

ชิงลี่แม้ตกใจแทบสิ้นสติในคราแรก แต่ด้วยนิสัยของนาง มีหรือจะยอมให้จางฉวนด่ากราดฝ่ายเดียว

ทั้งสองคนจึงกลายเป็นคู่สามีภรรยาที่ครองเรือนได้ร้อนแรงคล้ายไฟโหมทำลายล้างในทุกเมื่อเชื่อวัน

แน่นอนว่ามิใช่รักกัน แต่กลับเกลียดกันได้อย่างเดือดระอุราวพลิกฟ้า

จูซิ่วหรืออดีตอนุจูของหานอี้ซวนย่อมไม่มีสิทธิ์ออกเสียง ทำได้เพียงเฝ้ามองอย่างไม่อาจช่วยเหลืออันใด

ขณะกำลังนั่งฟังชีวิตหลังแต่งงานของชิงลี่จากชิงหลิว ซานซานเพียงนั่งสงบนิ่งอยู่ในห้องส่วนตัว สีหน้าเยือกเย็น แววตาลึกล้ำ เรือนกายแผ่ซ่านกลิ่นอายความเลือดเย็นออกมามากล้น

เนื่องจากยังตั้งครรภ์อยู่ จึงต้องคำนึงถึงลูกน้อยให้มาก  มิอาจทำการใดรุนแรง

นางแค่ใส่ยาบางอย่างในขนมให้ชิงลี่กินในศาลาวันนั้น ส่งผลให้อีกฝ่ายมีอาการคล้ายตั้งครรภ์ทุกประการ

กระทั่งท่านหมอยังตรวจเจอชีพจรมงคลคู่ นางประสงค์ให้ชิงลี่ได้อยู่ในตำแหน่งภรรยาเอก เพื่อให้อีกฝ่ายมีทางเลือก   

หากปรับปรุงตัวได้และอยู่เป็น ย่อมสุขกายสบายใจ

แต่ถ้าไม่! ก็แค่รอรับผลไปตามกรรม...

ทั้งหมดเป็นการปัดกวาดตัวน่ารำคาญออกไปจากบ้านเท่านั้น แผนการนี้นับได้ว่าซานซานใจดีมีเมตตามากมายนัก

หลายวันมาแล้ว

นับตั้งแต่ความจริงเรื่องชิงลี่ถูกเปิดเผย การทะเลาะกันระหว่างจางฉวนกับชิงลี่จึงเกิดขึ้นทุกวัน การโกหกว่ามีครรภ์เพื่อที่จะได้แต่งงาน ทำให้ครอบครัวจางบังเกิดความรู้สึกเสียหน้า จึงคิดจะส่งตัวทั้งชิงลี่และอนุจูคืนครอบครัวหาน

ซานซานได้ข่าวก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่รอให้สตรีทั้งสองถูกส่งตัวกลับมาแน่นอน 

ชาตินี้มิอาจฆ่าจึงต้องนุ่มนวลสักหน่อย นางแอบเสนอความคิดผ่านชิงหลิวทันที

เมื่อหานอี้ซวนได้ฟังความทั้งหมดจากชิงหลิวก็เห็นด้วยแบบไร้เงื่อนไขเนื่องจากเป็นคำของบุตรชายคนโปรด จักไม่เชื่อได้อย่างไร

ไม่นาน...หานอี้ซวนจึงยกขบวนครอบครัวบ้านหานเดินทางไปยังบ้านจางอย่างไม่มีรั้งรอ

เป้าหมายคือเจรจาไกล่เกลี่ยด้วยสันติวิธีแต่ผลประโยชน์มากโข

ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้หานอี้ซวนไม่อาจไม่เห็นด้วย

ผู้คนในขบวนมีหลายคนยิ่งนัก ไม่ว่าจะเป็นหานอี้ซวนซึ่งเป็นผู้นำตระกูล เจียหรู๋ผู้เป็นฮูหยินใหญ่ ชิงหลินบุตรสาวคนโต ชิงหลิวบุตรชายคนเล็ก บ่าวรับใช้ติดตามประมาณสี่ห้าคน และบุคคลพิเศษเป็นชาวบ้านอีกถึงสิบคน

นายท่านจางกับจางฮูหยิน รวมทั้งจางฉวนและชิงลี่พลันเบิกตาโพลงเมื่อเห็นคนบ้านหานยกขบวนมามากมายเช่นนั้น  กระทั่งคนท้องอย่างชิงหลินก็ยังมา

“แค่มารับตัวบุตรสาวกลับไป ไยต้องยกผู้คนมาถึงเพียงนี้ มิเป็นการประจานตัวเองไปสักหน่อยหรือไร?” นายท่านจางเอ่ยเสียงเยาะเย้ยมาทางหานอี้ซวน

อีกฝ่ายแค่นเสียงหยันอย่างที่ไม่เคยเป็น “ในเมื่อท่านคิดจะส่งตัวบุตรสาวของข้ากลับคืน ก็เห็นชัดแล้วว่าสายสัมพันธ์การค้าระหว่างเราที่ข้าเพียรเฝ้าถนอมได้สะบั้นไปแล้ว”

นายท่านจางร้องเฮอะ แล้วถามคำรามเสียงดัง “นับแต่รู้ว่าบุตรสาวของท่านโกหกว่าท้อง เรายังต้องเกี่ยวดองอันใดอีก?”

หานอี้ซวนกล่าวเสียงกร้าว “หากไม่ต้องการเกี่ยวดอง เช่นนั้นท่านก็บอกมา ว่าเหตุใดบุตรชายของท่านต้องล่วงเกินบุตรสาวของข้า ที่เรือนบุปผาเขาทำระยำกับนางกี่ครั้ง ผู้คนที่มากับข้าในวันนี้ล้วนเป็นพยานได้”

เมื่อประโยครุนแรงเช่นนี้ดังขึ้น ใบหน้านายท่านจางพลันหม่นคล้ำ จางฮูหยินก็ไม่ต่าง ส่วนใบหน้ารูปงามของจางฉวนยิ่งมืดดำ