Share

บทที่ 4 

Author: กระจอก
last update Last Updated: 2024-07-17 17:42:20
แสงแดดส่องร่างกายที่ขาวนวลของหลิ่วชิงเหอ ผิวพรรณของเธอภายใต้แสงอาทิตย์ขาวใสราวกับหิมะ

“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน! ปล่อยฉันนะ! เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่าแก อื้อ ๆ ๆ...”

หลิ่วชิงเหอตะโกนขัดขืน ใช้ทั้งมือทั้งเท้าต่อยแตะฉู่เฉินไม่หยุด

แต่วินาทีต่อมาปากสีชมพูของเธอก็ถูกอุดเอาไว้ ทำได้แค่ร้องเสียงอู้อี้

หลิ่วชิงเหอสัมผัสได้ถึงความเผด็จการและความรุนแรงของอีกฝ่าย พยายามอ้าปากตัวเอง ใบหน้าของเธอมีแต่ลมหายใจร้อนรุ่มของฉู่เฉิน

ยิ่งขัดขืนฉู่เฉินก็ยิ่งรุนแรง

หลิ่วชิงเหอที่ไม่เคยถูกผู้ชายจูบอย่างรุนแรง ร่างกายของเธอจึงอ่อนแรงทันที

เหมือนกับพื้นดินที่แห้งแล้งมานานถูกคนรดน้ำให้

“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ฉันจะฆ่าแกแน่ อื้อ ๆ ๆ...”

หลิ่วชิงเหอทำได้เพียงร้องอู้อี้

“แม่หนูกลับมาแล้ว” ทันใดนั้นด้านล่างก็มีเสียงของหลิ่วหรูเยียน

จากนั้นก็มีเสียงหลิ่วหรูเยียนขึ้นบันไดมา เสียงเดินเท้าสวบสาบเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

หลิ่วชิงเหอลนลานแล้ว เธอออกแรงแตะฉู่เฉินออกไป จ้องมองเขาด้วยสายตาโกรธแค้นก่นด่าออกมา “ไอ้สารเลว! ฉันเป็นแม่บุญธรรมของแก แกทำแบบนี้ฟ้าผ่าแกตายแน่!”

ฉู่เฉินเลียริมฝีปาก หัวเราะอย่างชั่วร้าย “แม่บุญธรรมเหรอ? หลิ่วชิงเหอตอนพวกเธอแม่ลูกขังฉันไว้ที่นี่ เธอก็ไม่ใช่แม่บุญธรรมของฉันอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นศัตรูของฉัน!”

“ไม่ต้องพูดมาก ปากของเธอรสชาติดีเลยทีเดียว”

“แก!” หลิ่วชิงเหอโมโหมาก

ตอนนี้เองเสียงเท้าก็มาถึงหน้าประตู เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ด้านนอกมีเสียงของหลิ่วหรูเยียนดังขึ้น “แม่ทำอะไรอยู่? ไม่ยอมพูดอะไรเลย หนูเข้าไปแล้วนะ”

“อย่าเข้ามา! แม่อาบน้ำอยู่!” หลิ่วชิงเหอกล่าวอย่างร้อนรน

ถ้าปล่อยให้หลิ่วหรูเยียนเห็นเธอกับฉู่เฉินในสภาพนี้ เธอคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

เธอจ้องฉู่เฉินเขม็ง กดเสียงต่ำลงข่มขู่ว่า “อย่าส่งเสียง! ไสหัวไปซะ แล้วฉันจะทำเป็นว่าไม่เคยเกิดเรื่องนี้มาก่อน!”

ตอนนี้หลิ่วชิงเหออยากให้เจ้าสัตว์เดรัจฉานฉู่เฉินออกไปเดี๋ยวนี้

“เหอะๆ” ฉู่เฉินหัวเราะอย่างเย็นชา นั่งลงบนโซฟา ใช้สายตามองหลิ่วชิงเหอที่โป๊เปลือยอย่างไร้ความกังวล

รูปร่างสุดยอดมากจริงๆ!

ผู้หญิงคนนี้ทำให้ผู้ชายเลือดซูบฉีดเป็นบ้า

“หลิ่วชิงเหอ อยากจะไล่ฉันไปตอนนี้สายไปแล้วล่ะ” ฉู่เฉินยิ้มอย่างชั่วร้าย

“แม่ อาบน้ำเสร็จหรือยัง? ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวหนูเข้าไปอาบด้วย” หลิ่วหรูเยียนตะโกนจากด้านนอก

“อย่านะ! ลูกลงไปก่อน!” หลิ่วชิงเหอตะโกนออกมา ใช้สายตาเคียดแค้นมองไปทางฉู่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แกจะทำอะไรกันแน่?”

“หลิ่วชิงเหอ อย่ามาแกล้งตอแหลกับฉัน เธอเป็นผู้หญิงที่ผ่านเรื่องชายหญิงมาแล้ว เธอคิดว่าวันนี้ฉันจะปล่อยเธอไปเหรอ?” ฉู่เฉินยิ้มอย่างเรียบเฉย

“อยากจะนอนกับฉันเหรอ! ฝันไปเถอะ! ถ้าแกกล้าแตะต้องฉัน ฉันจะให้คนมาฆ่าแก!” หลิ่วชิงเหอโมโหมาก

“แม่กำลังคุยกับใครอยู่เหรอ?” ที่ด้านนอกหลิ่วหรูเยียนเผยสีหน้าสงสัย ใช้หูพิงประตู ยื่นก้นกลมๆ ของเธอออกมา

“เรื่องที่บริษัท ลูกทำไมยังไม่ลงไปอีก!” หลิ่วชิงเหอดุว่า

“อ้อ งั้นหนูลงไปก่อนนะคะ” หลิ่วหรูเยียนขมวดคิ้วที่เรียวงาม เดินลงจากชั้นสองแต่ยังหันกลับไปมองเป็นระยะๆ

เมื่อได้ยินเสียงเดินค่อยๆ ห่างออกไป หลิ่วชิงเหอก็ผ่อนคลายลง

แต่คำพูดต่อไปของฉู่เฉินทำให้เธอตัวเกร็งตัวอีกครั้ง

“หลิ่วชิงเหอ หลายปีมานี้ พวกเธอแม่ลูกแช่ยาจากฉัน ไม่รู้สึกว่าร่างกายเปลี่ยนไปเหรอ?” ฉู่เฉินถามด้วยหน้าตาอมยิ้ม ขณะนั่งบนโซฟา สายตาจับจ้องไปทางหลิ่วชิงเหอที่คิดจะสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ

หลิ่วชิงเหออึ้งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “มีอยู่แล้ว ฉันรู้สึกว่าตัวเองสาวขึ้น ฉู่เฉินถ้าแกยังไม่อยากตาย ก็มาเป็นสมุนไพรมนุษย์ให้พวกเราแม่ลูกต่อไป ไม่อย่างนั้น ฉันมีหลายวิธีที่จะฆ่าแกได้”

“เหอะๆ อย่าพูดอวดเก่งนัก อีกห้านาทีเธอก็ต้องคุกเข่าขอร้องฉันเหมือนสุนัขแล้ว!” ฉู่เฉินหัวเราะ

เมื่อหลิ่วชิงเหอได้ยินจึงหันหน้ากลับไป เธอเอามือกอดอกยังไม่ได้ผูกชุดคลุมอาบน้ำ เมื่อมองจากลำคอที่ขาวสวยลงมาถึงไหล่ที่คมชัด หน้าท้องที่เรียบเนียน และ...

สมบูรณ์แบบ น่าเย้ายวนมากจริงๆ!

“ทำไมฉันต้องคุกเข่าขอร้องแกด้วย? ฉู่เฉินแกกำลังพูดจาไร้สาระอะไรอีก!” หลิ่วชิงเหอหัวเราะอย่างดูแคลน

เธอเพิ่งพูดจบก็มีเพียง “ปึง” ดังมาจากชั้นหนึ่ง จากนั้นก็มีเสียงร้องขอความช่วยเหลือของหลิ่วหรูเยียน

“หรูเยียน!”

หลิ่วชิงเหอร้อนรนแล้ว เธอวิ่งออกจากห้องมองผ่านบันไดลงไปทางหลิ่วหรูเยียนที่ล้มอยู่ชั้นหนึ่ง

“หรูเยียน!”

หลิ่วชิงเหอรีบวิ่งลงไป คุกเข่าต่อหน้าหลิ่วหรูเยียน ตะโกนอย่างตื่นตระหนก “หรูเยียน ลูกเป็นอะไรไป? รีบตื่นเร็ว อย่าทำให้แม่ตกใจสิ...”

“แก่นแท้โอสถที่แช่จากร่างกายของฉันเอาไปดื่มกินตรงๆ ได้ด้วยเหรอ?”

ในเวลานี้ฉู่เฉินสองมือล้วงกระเป๋าก้มมองลงมา เขาค่อยๆ เดินลงจากบันไดชั้นสองทีละขั้น เดินมาด้านหน้าของแม่ลูกหลิ่วชิงเหอ

จากนั้นเขาเหลือบตามองหลิ่วหรูเยียนที่สลบไปแล้วด้วยสีหน้าซีดเผือด

“เป็นแม่ลูกกันจริงๆ นิสัยบ้าบิ่นเหมือนกัน” ฉู่เฉินเค้นเสียงหัวเราะ

หลิ่วหรูเยียนที่นอนอยู่บนพื้น ไม่รู้ว่าถอดชุดของตัวเองเมื่อไร ทั้งร่างเหลือเพียงชุดชั้นลายลูกไม้สีดำชุดหนึ่ง

ถึงแม้จะดูมาแล้วสามปี แต่ฉู่เฉินต้องยอมรับเลยว่ารูปร่างของหลิ่วหรูเยียน ยอดเยี่ยมเหมือนกันอีกทั้งยังเช้งกระเด้ะด้วย!

“ฉู่เฉิน แกคิดจะพูดอะไรกันแน่?” หลิ่วชิงเหอรีบพูดขึ้นมา

ฉู่เฉินก้มมองลงมา “หลิ่วชิงเหอ ขอบอกความจริงกับเธอแล้วกัน ยาที่แช่ออกมาจากกายาโอสถสวรรค์ คือพลังหยิน สำหรับคนที่ยังไม่เคยเสียตัวแล้ว มันไม่ต่างจากยาพิษ”

“สามปีมานี้ ลูกของเธอดื่มยาจากร่างกายของฉันทุกวัน สะสมพิษเต็มร่างกายนานแล้ว วันนี้เพิ่งออกฤทธิ์ก็เท่านั้น”

“ถ้าลองคำนวณดู อีกสิบนาทีหลิ่วหรูเยียนต้องตายแน่! ที่นี่ห่างจากโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดยี่สิบนาที”

ตูม!

เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่เฉิน หลิ่วชิงเหอตะลึง สมองขาวโพลน มองหลิ่วหรูเยียนที่ยังหลับตา สีหน้าซีดขาว กำลังตัวสั่น เธอน้ำตาไหลตะโกนออกมาว่า “หรูเยียน ลูกแม่...”

“ฉู่เฉิน! แกต้องรู้ว่าจะช่วยลูกฉันยังไง! ฉันขอสั่งแก ช่วยเธอเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าแก!” หลิ่วชิงเหอเงยหน้าออกคำสั่งด้วยสายตาเย็นชา

ฉู่เฉินสีหน้าเรียบเฉย เขาโค้งตัวลงมา มองหลิ่วชิงเหอตาเขม็ง “หลิ่วชิงเหอ เธอยังไม่รู้สถานการณ์อีกเหรอ? ตอนนี้ชีวิตลูกของเธออยู่ในกำมือของฉัน ถ้าฉันอยากช่วยก็จะช่วย ถ้าไม่อยากช่วยต่อให้เทพเซียนปีศาจมาเองก็ไม่มีประโยชน์”

สถานการณ์เงียบกริบ!

หลิ่วชิงเหอขบฟันแน่น สายตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

แต่เพื่อหลิ่วหรูเยียนแล้ว เธอต้องมองฉู่เฉินอย่างอดทนอดกลั้น ถามว่า “แกต้องการอะไร? บอกเงื่อนไขมา!”

“ฮ่าๆๆ!” ฉู่เฉินหัวเราะเสียงดัง กล่าวว่า

“หลิ่วชิงเหอ!”

“ในตอนนั้นที่เธอยึดกิจการของตระกูลฉู่ จับฉันขังไว้ เคยคิดว่าจะมีวันนี้ไหม?”

“เธอสูงส่งนักไม่ใช่เหรอ?”

“เธอเก่งมากไม่ใช่เหรอ?”

“เธอเป็นราชินีแห่งวงการการค้าไม่ใช่เหรอ?”

“ตอนนี้คุกเข่าซะ แล้วคลานมาที่หน้าฉัน”

หลิ่วชิงเหอตกใจ เมื่อเห็นภาพนี้ในใจรู้สึกบีบรัด

เจ้าเดรัจฉานนี่ฟื้นกลับมาแล้วจริงๆ

“เร็วสิ!” ฉู่เฉินพูดด้วยความโกรธ เพลิงแค้นทั่วร่างโหมกระหน่ำ “เธอเหลือเวลาแค่สิบนาที!”

หลิ่วชิงเหอมองหลิ่วหรูเยียน เธอกัดฟันจ้องฉู่เฉินด้วยสายตาเคียดแค้น ช่วยไม่ได้ เธอคงทำได้แค่คลานไปหาฉู่เฉินช้าๆ...

Related chapters

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 5

    หลิ่วชิงเหอร้องคร่ำครวญ จากนั้นคุกเข่าลงที่พื้น ถอนหายใจเสียงดังเธอมองฉู่เฉินด้วยสายตาเคียดแค้นพลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แกมันสัตว์เดรัจฉาน! ฉันต้องฆ่าแกให้ได้!”“เพียะ!”ฉู่เฉินสะบัดมือออกไป ตบใบหน้าของหลิ่วชิงเหออย่างแรง เขาเสยคางเธอขึ้น พูดว่า “ฆ่าฉันงั้นเหรอ? เธอไม่อยากได้ชีวิตลูกสาวแล้วเหรอ?”“แก!”หลิ่วชิงเหอโมโหมาก เมื่อถูกคนจับจุดอ่อนได้แบบนี้ รู้สึกคับข้องใจนักเธอเป็นถึงราชินีแห่งวงการการค้า ผู้บริหารฉู่ซื่อกรุ๊ป เป็นผู้หญิงที่ไม่ว่าใครเห็นล้วนต้องยำเกรงแต่คิดไม่ถึงเลยว่า คนที่สูงส่งอย่างเธอ วันนี้กลับต้องมาคุกเข่าต่อหน้าไอ้บ้าคนนี้!น่าอับอาย!น่าอับอายที่สุด!ความเกลียดชังและจิตสังหารในใจของหลิ่วชิงเหอพุ่งถึงขีดสุด“หลิ่วชิงเหอ ความแค้นระหว่างเธอกับฉัน ฉันจะค่อยๆ คิดบัญชีกับเธอช้าๆ ฉู่ซื่อกรุ๊ป ฉันก็จะชิงมันกลับมา!” ฉู่เฉินสวมกางเกง พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาหลิ่วชิงเหอจ้องเขาด้วยสายตาคมกริบ ถ้าสายตาฆ่าคนได้ ป่านนี้เธอคงจ้องทะลุหัวใจฉู่เฉินไปแล้ว“พอใจหรือยัง? ตอนนี้รีบช่วยลูกฉันซะ! ถ้าแกกล้าโกหกฉัน ต่อให้ต้องไล่ฆ่าแกไปสุดขอบโลก ฉันก็จะฆ่าแกให้ได้!”

    Last Updated : 2024-07-17
  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 6

    “นี่แก!”หลิ่วชิงเหอไม่ใช่เด็กสาวไม่รู้ความ เธอเข้าใจสิ่งที่ฉู่เฉินต้องการสื่อในทันที!เขายังคิดจะอาทิตย์ครั้งเหรอ!“ไม่มีทาง! แกรีบไปให้พ้น! ฉันคิดหาวิธีเองได้!” หลิ่วชิงเหอกล่าวอย่างโกรธๆไอ้สัตว์เดรัจฉานสมควรตาย คิดจะข่มขู่เธองั้นเหรอ“ให้ฉันไปให้พ้น? เธอคิดดีแล้วเหรอ หลิ่วชิงเหอ บนโลกนี้คนที่สามารถช่วยลูกสาวของเธอได้ มีแค่ฉันฉู่เฉินคนนี้คนเดียว”ฉู่เฉินยิ้มอย่างไม่ยี่หระ “ก่อนจะถึงวันศุกร์หน้า ทบทวนให้ดี ถ้าตัดสินใจได้แล้วก็ติดต่อมา ฉันจะฝังเข็มให้ลูกสาวของเธอ ถือโอกาสฝังให้เธอด้วยสักสองสามเข็ม”ฮ่าๆๆ!พูดจบ ฉู่เฉินหัวเราะเสียงดัง เขาเห็นสีหน้าดำทะมึนของหลิ่วชิงเหอแล้วรู้สึกสะใจสุด ๆหลิ่วชิงเหอขมวดคิ้วสวยแน่น นิ้วเรียวชี้ไปทางประตู ก่อนตวาดเสียงเกรี้ยว “ไสหัวไป! ไสหัวไปเดี๋ยวนี้! อย่าบังคับให้ฉันต้องเปลี่ยนใจ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าแก!”ฉู่เฉินหัวเราะในลำคอ เขากวาดมองกล่องยากล่องหนึ่งที่อยู่บนโต๊ะ ก่อนจะพูดว่า “ถ้าเดาไม่ผิด นั่นคือยาน้ำที่พวกเธอได้จากการจับฉันแช่มาเป็นเวลาสามปี จากนั้นก็เอาไปตุ๋นเป็นยาลูกกลอนสินะ?”หลิ่วชิงเหอขมวดคิ้ว ไม่ตอบคำถามชั้นบน หลิ่วหรูเยียนเพิ่ง

    Last Updated : 2024-07-17
  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 7

    หวังฮุ่ยหน้าเปลี่ยนสียกใหญ่ เห็นกู้รั่วเสวี่ยที่เดินเข้าก็รีบโค้งตัวอย่างสุภาพนอบน้อม “คะ คุณหนูกู้ มาได้ยังไงคะ?”“เพียะ!”กู้รั่วเสวี่ยก้าวเข้ามาสะบัดฝ่ามือใส่แก้มของหวังฮุ่ย พูดอย่างไม่พอใจ “ทำไมพูดจาอย่างงั้นกับคุณฉู่! ขอโทษเขาซะ!”“ขอโทษ?” หวังฮุ่ยมึนงง เธอยกมือกุมแก้มที่รู้สึกแสบร้อน ก่อนจะอธิบายว่า “คุณหนูกู้ ไอ้นี่เป็นแค่คุณชายตกอับไร้ที่ไป เขามาซื้อสมุนไพรทั้งที่ไม่มีเงิน แถมยังบอกว่าจะซื้อเห็ดหลินจือเพลิงร้อยปี ฉันก็แค่…”“เพียะ!”กู้รั่วเสวี่ยยกฝ่ามือขาวๆ สะบัดออกไปอีกครั้ง ก่อนจะพูดเสียงเย็นอีกครั้ง “ฉันบอกว่าให้ขอโทษซะ!”คราวนี้หวังฮุ่ยตกใจแล้วกู้รั่วเสวี่ย คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลกู้ เพิ่งมาเติบโตในเจียงจงสองปีที่ผ่านมานี้เองจินจือหลินเป็นของกู้รั่วเสวี่ยทั้งหมดหากพูดถึงตระกูลกู้ในจิงตู ก็นับว่าเป็นตระกูลที่ใหญ่สุดๆ!พวกเขามีอุตสาหกรรมที่หลากหลาย มีทั้งด้านสมุนไพร ด้านศึกษาวิจัยทางการแพทย์ อสังหาริมทรัพย์ หรือแม้กระทั่งอุตสาหกรรมด้านความบันเทิงก็ด้วย…อุตสาหกรรมแต่ละด้านล้วนนับว่าอยู่แนวหน้าของประเทศทั้งนั้นได้ยินมาว่า รวยเทียบเท่าประเทศหนึ่งเลยทีเดียว!“ขะ ข

    Last Updated : 2024-07-17
  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 8

    สิ้นเสียง สองคนที่อยู่ในห้องนอนหันขวับไปทางฉู่เฉินและกู้รั่วเสวี่ยที่กำลังเดินเข้ามาซุนเซี่ยวเหรินหน้าคล้ำทันที เขาตำหนิอย่างไม่พอใจสุดๆ “เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม! พูดจาเหลวไหลอะไรของเธอ! นี่เธอกำลังตั้งคำถามกับทักษะทางการแพทย์ของฉันงั้นรึ หรือว่าสงสัยในตัวยาเม็ดนี้? เธอรู้รึเปล่าว่าฉันเป็นใคร!”ซุนเซี่ยวเหรินไม่สบอารมณ์อย่างมากเด็กเปรตนี่โผล่มาจากไหน ถึงได้กล้าเข้ามาตะคอกเขาอย่างนี้กินยาอายุวัฒนะในมือเขา แล้วผู้ป่วยจะตายงั้นรึ?เหลวไหลทั้งเพ!ยาอายุวัฒนะเม็ดนี้เขาศึกษามาหลายวันแล้ว มันคือยาบำรุงชั้นดี!ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ ใบหน้าสี่เหลี่ยมเย็นชาแข็งกร้าว สายตาเคร่งขรึม เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย จ้องฉู่เฉินแล้วตวาดเสียงต่ำ “เธอเป็นใคร? ใครให้เธอบุกเข้ามาที่นี่? ไสหัวออกไป! อย่ามาขัดขวางการรักษาของภรรยาฉัน!”“คุณพ่อ เขาชื่อฉู่เฉินค่ะ เป็นหมอที่หนูพากลับมาเอง วิชาแพทย์ของเขาร้ายกาจมาก แม้แต่โรคกายเย็นของหนูเขาก็รักษาได้” กู้รั่วเสวี่ยรีบเข้ามาอธิบายชายวัยกลางคนได้ยินก็ตะลึง “ลูกว่าไงนะ? เขารักษาโรคกายเย็นของลูกได้เหรอ? รั่วเสวี่ย ลูกอย่าโกหกพ่อนะ”กู้เหวินไห่ พ่อของกู้รั่วเสว

    Last Updated : 2024-07-17
  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 9

    สิ้นเสียงของฉู่เฉิน ทั่วทั้งห้องรับรองเงียบสงัดทุกคนเงียบเป็นเป่าสาก!พวงแก้มของกู้รั่วเสวี่ยแดงเรื่อฉู่เฉินคิดจะให้พ่อของเธอยกเธอให้เขาจริงๆเธอยังไม่ทันได้เตรียมใจเลยนะกู้เหวินไห่เองก็หน้าดำคร่ำเครียด เขาลังเลอยู่นานมากฉู่เฉินพูดขึ้น “ผู้นำตระกูลกู้ อย่าลังเลเลย คุณเหลือเวลาไม่มากแล้วนะ”“ผมขอบอกคุณชัดๆ ตรงนี้เลยว่า บนโลกนี้ คนที่ช่วยภรรยาคุณได้ มีแค่ผมฉู่เฉินคนเดียวเท่านั้น!”กู้เหวินไห่กัดฟัน เขาไม่ลังเลอีกต่อไป คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตุบ ก่อนจะอ้อนวอนว่า “คุณฉู่ ก่อนหน้านี้เป็นเพราะผมเลอะเลือน ได้โปรดช่วยชีวิตภรรยาของผมด้วย”“ขอแค่ช่วยภรรยาของผมได้ ผมยอมยกลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนให้คุณ”“คุณพ่อ…” กู้รั่วเสวี่ยพึมพำเรียกพ่อของเธออย่างกระมิดกระเมี้ยนฉู่เฉินวางแก้วชา และยิ้มตอบเล็กน้อย “ได้ เห็นแก่หน้ารั่วเสวี่ย ผมจะช่วยเอง ลุกขึ้นเถอะครับ”กล่าวจบ ฉู่เฉินลุกเดินไปทางห้องนอนกู้เหวินไห่เดินตามไปติดๆกู้รั่วเสวี่ยก็รีบตามไปด้วยเช่นกัน เธอถามว่า “คุณพ่อ เมื่อกี้คุณพ่อพูดเล่นใช่ไหมคะ?”กู้เหวินไห่ตัดบททันที “เอาล่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว ถ้าเขาช่วยแม่ของลูกได้จริง ก็แสดงว่าเจ้าห

    Last Updated : 2024-07-17
  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 10

    ด้านหนึ่ง หลังจากที่ฉู่เฉินออกจากคฤหาสน์ตระกูลกู้ ก็มุ่งไปยังบ้านใหญ่ของตระกูลฉู่ครั้นเห็นบ้านใหญ่ตระกูลฉู่ในสภาพซอมซ่อ บวกกับกลิ่นอับชื้นที่เกิดจากไม้เน่าลอยมาแตะจมูก ฉู่เฉินอดทอดถอนใจไม่ได้บ้านหลังใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า เต็มไปด้วยความทรงจำวัยเด็กของฉู่เฉินตั้งแต่ที่พ่อแม่หายตัวไป ฉู่เฉินก็แอบสืบอย่างลับๆ มาตลอด หลักฐานทั้งหมดชี้ไปที่แม่บุญธรรมของเขา หลิ่วชิงเหอ!ในตอนที่ฉู่เฉินตั้งใจจะโจมตีหลิ่วชิงเหอ เขาก็ถูกลอยแพเสียก่อน! จากนั้น เรื่องราวก็เป็นอย่างที่เกิดขึ้นมาตลอดสามปีที่ผ่านมา เขาถูกสองแม่ลูกขังไว้ในห้องอาบน้ำของคฤหาสน์ เพียงแวบเดียว เขาก็ถูกทรมานมานานถึงสามปีเต็ม!“หลิ่วชิงเหอ หวังว่าเรื่องที่พ่อกับแม่ฉันหายตัวไปจะไม่เกี่ยวกับเธอนะ! ถ้าฉันสืบเจอว่าเป็นลูกไม้สกปรกของเธอ ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่!”ฉู่เฉินพูดอย่างเย็นชา ในดวงตาตาสุกใสสะท้อนแววเย็นยะเยือกไปถึงกระดูกฉู่เฉินเก็บกวาดบ้านอย่างง่ายๆ จากนั้นก็ตั้งป้ายวิญญาณสองป้ายไว้ในบ้านให้พ่อแม่ของเขาผ่านมาหลายปีแล้ว พ่อกับแม่อาจไม่มีชีวิตอยู่แล้วก็ได้ ในฐานะลูกชาย เขาควรกราบไหว้หลังจากคำนับสามครั้ง ฉู่เฉินจัดการทำความสะอา

    Last Updated : 2024-07-17
  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 11

    “โอ๊ย! สารเลว! แกปล่อยฉันนะ! แกกล้าทำเรื่องน่าขยะแขยงเช่นนี้กับฉัน ฉันจะฆ่าแกแน่นอน!” ป้าอู๋ร้องออกมาด้วยความตกใจเธอคิดไม่ถึงว่า ฉู่เฉินจะกล้าลงมือกับเธอเช่นนี้เจ้าคนสารเลว!โครม...หลังจากนั้นเสียงเสื้อผ้าฉีกขาดดังขึ้นมาจากห้อง พร้อมทั้งเสียงร้องขอชีวิตของป้าอู๋“ฉู่เฉิน อย่า ฉันขอร้องเจ้าล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ”อย่างไรก็ตาม หลังจากขอความเมตตาอยู่ครู่หนึ่ง ก็เกิดเสียงต่อสู้ขึ้นมาเป็นระยะ และในช่วงท้ายของการขอความเมตตาของป้าอู๋ ก็กลายเป็นเสียงครวญครางที่ส่งเสียงดังราวกับอารมณ์เร่าร้อนที่ถูกกักเก็บไว้ 20 กว่าปี แค่ครู่เดียวก็ปลดปล่อยออกมา!หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ฉู่เฉินเดินออกมาด้วยหน้าระรื่นพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า “หากไม่ใช่เพราะป้า ผมคงไม่มีโอกาสอย่างนี้ ดังนั้นวันนี้ผมจะปล่อยป้าไปแล้วกัน รีบไสหัวไปซะ!”ภายในห้องป้าอู๋นอนร่างเปลือยเปล่าอยู่ที่พื้น เสื้อผ้าถูกฉีกไม่เป็นชิ้นดี ร่างกายเต็มไปด้วยรอยเขี้ยว โดยเฉพาะบั้นท้ายที่เธอภาคภูมิใจนั้นเต็มไปด้วยรอยฝ่ามือ!เธอกัดฟันโกรธ เต็มไปด้วยความเคียดแค้น“ไอ้เดรัจฉาน! แกรังแกฉันแบบนี้ ฉันไม่ยอมปล่อยแกไปแน่!”ป้าอู๋สบถออกมารุนแรง ฝืนร่างกายล

    Last Updated : 2024-07-17
  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 12

    เฉาถิงถิงล้มลงไปที่พื้น เสื้อผ้ายับยู่ยี่ไปหมด ใบหน้าแดงก่ำ เจ็บไปทั่วทั้งร่างกาย“แกเป็นใคร? กล้าลงมือตีฉัน!” เฉาถิงถิงงุนงง หลังจากนั้นถึงจะก่นด่าด้วยคำหยาบคายขึ้นมาฉู่เฉินพูดขึ้นมาอย่างเย็นชาว่า “ผมก็คือคนที่คุณพร่ำปากว่าเป็นฉู่เฉินไอ้ผีไง”ฉู่เฉิน?เฉาถิงถิงตกใจ หลิวเฉียงที่ล้มอยู่กับพื้นก็ตะลึง รีบลุกขึ้นมา จ้องเขม็งไปที่ฉู่เฉิน พร้อมพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “คุณคือพี่เฉินเหรอ? คุณเป็นพี่เฉินจริงๆ ใช่ไหม! พี่ยังไม่ตาย ดีจริงๆ ...”ฉู่เฉินยิ้ม และตบไหล่ของหลิวเฉียงที่กำลังเช็ดน้ำตาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันเอง”“ฉู่เฉินเหรอ? แกไม่ตายจริงๆ ด้วย!” เฉาถิงถิงร้องออกมาด้วยความตกใจ หลังจากนั้นใช้สายตาชั่วร้ายจ้องมองไปที่เขา พูดอย่างเย็นชาว่า “กล้าตีฉันเหรอ? แกเชื่อไหมว่าวันนี้ฉันจะทำให้พวกแกสองตัวรู้สำนึกถึงสิ่งที่พวกแกทำ!”ฉู่เฉินได้ยินเช่นนั้น พร้อมพูดขึ้นมาอย่างเย็นชาว่า “งั้นเหรอ? งั้นผมก็ขอลองดูสักตั้ง ลองดูซิว่าคุณจะทำให้ผมสำนึกได้ไหม!”หลิวเฉียงได้ยินเช่นนี้ ในใจอึ้งไปหมด รีบรุดเข้าไปห้าม พูดพร้อมกับรั้งฉู่เฉินว่า “พี่เฉิน ช่างมันเถอะ พวกเราไปกันเถอะ”ฉู่เฉินกวาดสายต

    Last Updated : 2024-07-17

Latest chapter

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 668

    ทางด้านปลายสาย ตู้เสี่ยวเยวี่ยพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงร้อนรน“มีอะไร?”หลิ่วชิงเหอขมวดคิ้วขึ้นมา ตู้เสี่ยวเยวี่ยไม่ได้กลับเมืองหมอตูไปแล้วเหรอ?คงไม่ใช่ว่าเรื่องครั้งนั้นกับฉู่เฉินถูกตระกูลหลี่รู้เข้าใช่ไหมแต่ว่าคนที่รู้เรื่องนั้นก็มีแค่ไม่กี่คนเองเธอและหลิ่วหรูเยียนไม่มีทางพูดเรื่องแบบนั้นออกไปแน่นอน“เรื่องนั้น... โอ๊ย ช่างมันเถอะ หนูพูดตรงๆ เลยแล้วกัน ฉู่เฉินมันไม่ใช่คนธรรมดาค่ะ คุณป้าอย่าไปทำให้มันโกรธเด็ดขาดนะคะ คนคนนี้ไม่ใช่คนที่คุณป้าและหรูเยียนจะไปยั่วยุเขาได้!” “ส่วนเรื่องรายละเอียดหนูขอไม่เจาะลึกไปมากกว่านี้แล้วนะคะ แต่คุณป้าจำไว้ให้แม่นว่าคนนี้ห้ามไปยั่วยุเขาก็พอแล้วค่ะ”ตู้เสี่ยวเยวี่ยตอนแรกจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในตระกูลหลี่ให้หลิ่วชิงเหอฟังทั้งหมด แต่พอคิดไปคิดมาหลี่โย่วถังพึ่งถูกปลด ตัวเธอเองก็ไปรีบไปซุกหัวอยู่กับหลี่เจี้ยนจวิน เรื่องนี้ใครมันจะกล้าพูดออกไปล่ะดังนั้นเธอจึงไม่ได้เล่าเรื่องทั้งหมดออกไป แต่พูดแบบอย่างสรุปให้หลิ่วชิงเหอฟัง“ฉู่เฉินเหรอ?”หลิ่วชิงเหองุนงงเล็กน้อยตู้เสี่ยวเยวี่ยเป็นบ้าอะไรขึ้นมา พึ่งกลับเมืองหมอตูไป ไม่คิดหาทางรักษาลูก แต่กลับมาส

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 667

    ฉู่เฉินก็เสวนากับท่านหลงอีกสักพักหนึ่ง หลังจากนั้นเขาและกู้รั่วเสวี่ยก็ขอตัวลากลับไปก่อนท่านหลงและถานเฟยก็ไปส่งฉู่เฉินและกู้รั่วเสวี่ยขึ้นเฮลิคอปเตอร์ด้วยตัวเอง หลังจากนั้นก็โบกมือร่ำลาฉู่เฉินเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธพาฉู่เฉินและกู้รั่วเสวี่ยไปส่งจนถึงสำนักงานใหญ่แก๊งมังกรที่เจียงจงเจียงหย่วนที่มองเฮลิคอปเตอร์ค่อยๆ ร่อนลงมา เขาก็ถึงกับตกตะลึงไปเลยนี่มันคือเฮลิคอปเตอร์ของสำนักงานใหญ่แก๊งมังกรนี่!ประเด็นคือช่วงนี้เจียงจงก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนี่ ตัวเขาเองก็ไม่ได้ทำผิดกฎอะไรนี่?”“เร็วเข้า จัดกองทัพ ต้อนรับท่านผู้บังคับบัญชา!”เจียงหย่วนไม่รอช้า เขาเรียกกองทัพทั้งหมดของแก๊งมังกรเจียงจงออกมาแต่เมื่อเขาเห็นว่าเป็นฉู่เฉินและกู้รั่วเสวี่ยกำลังเดินลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ เขาก็อึ้งจนชาไปทั้งตัว“คะ... คุณฉู่เหรอครับ?”เจียงหย่วนออกแรงขยี้ตา เขามองไปที่ฉู่เฉินอย่างไม่อยากเชื่อสายตา“เจียงหย่วน? คุณกำลัง...”ฉู่เฉินมองไปที่สมาชิกของแก๊งมังกรที่ยืนสองแถวบริเวณรอบๆ ด้วยใบหน้างุนงง พิธีต้อนรับนี่มันจะยิ่งใหญ่เกินไปหรือเปล่า!“ฮ่าๆ...”เจียงหย่วนหัวเราะอย่างอึดอัด มองไปที่เฮลิคอปเตอร์ของสำนัก

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 666

    เมื่อพูดถึงตรงนี้ ท่านหลงก็ยิ้มออกมาด้วยท่าทีอึดอัดไม่รอให้ฉู่เฉินปริปากออกมา ท่านหลงก็เปลี่ยนเรื่องทันที “คุณฉู่ ผมว่าถานเฟยน่าจะพูดเรื่องสำนักว่านเซี๋ยให้ฟังหลายครั้งแล้วใช่ไหมครับ”“ก่อนหน้านี้ ทางเราได้ยึดของหลายชิ้นมาจากสำนักว่านเซี๋ย แต่ไม่รู้ว่ามันเอาไปใช้ทำอะไร คุณลองดูสิครับว่าอันไหนที่คุณเอาไปใช้ได้บ้าง?”ระหว่างที่พูด ท่านหลงก็หยิบกระจกแปดทิศออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วยื่นให้ฉู่เฉินฉู่เฉินมองอย่างตั้งใจ ในตอนที่เขารับกระจกแปดทิศมา กระจกก็ดูเหมือนว่าจะมีแสงสีทองแวบออกมาเพียงแต่ว่าแสงทองนั้นแค่แพล็บเดียวพออยู่ในมือก็เหมือนมีกระแสอุ่นๆ ไหลออกมาจากกระจกแปดทิศเมื่อเห็นว่าฉู่เฉินเพ่งเล็งไปที่กระจกแปดทิศใบนั้น ท่านหลงก็ถามด้วยใบหน้าครุ่นคิดว่า “ในตอนที่พวกเรากำลังเก็บกวาดรังของสำนักว่านเซี๋ย แม้ว่าจะไม่ได้อะไร แต่พวกเรากลับเจอกระจกแปดทิศใบนี้ตรงเหนือหัวของรูปปั้นที่หน้าตาแปลกประหลาด”“ผมก็เคยถามเหล่าผู้บำเพ็ญพรตมาไม่ถ้วนเหมือนกัน แต่ก็ไม่มีใครรู้เลยว่ามันใช้ทำอะไร ไม่ทราบว่าคุณฉู่พอดูออกไหมครับ?”ฉู่เฉินใช้มือถูไถกระจกแปดทิศแล้วถือมันไว้ในมือสังเกตอยู่นาน ก่อนจะพูดอย่างเ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 665

    สามารถพูดได้ว่าหากไม่มีการช่วยเหลือจากกระถางยา ฉู่เฉินคงไม่สามารถหลอมยาสร้างกล้ามเนื้อสำเร็จ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงด่านเคราะห์โอสถทองคำดูแล้วกระถางยาใบนี้ต้องเป็นสุดยอดของล้ำค่าแน่นอน!เพียงแต่ว่าร่องรอยตัวอักษรข้างบนนั้นมองเห็นไม่ชัด แม้แต่ฉู่เฉินเองก็ไม่สามารถรู้ความเป็นมาของมันได้ไม่มีเวลามาให้เขาคิดมากมาย ฉู่เฉินก็เก็บกระถางยาอย่างระมัดระวัง พร้อมทั้งนำยาสร้างกล้ามเนื้อทั้งสองเม็ดใส่เข้าไปในขวดเซรามิก นำเม็ดที่เหลือสุดท้ายถือไว้ในมือ รีบเดินไปที่ห้องฉุกเฉินขณะนั้นเองก็เป็นท้องฟ้าก็สว่างไสวถานเฟยยังคงเดินไปมาอยู่ในห้องฉุกเฉิน ข้างๆ เขามีหมอเจ้าของไข้ดูเหมือนกำลังพูดอะไรบางอย่างกับถานเฟยอยู่เมื่อเห็นว่าฉู่เฉินกลับมาแล้ว หมอเจ้าของไข้ก็รีบปิดปากทันที ในตอนที่ฉู่เฉินผลักประตูเข้ามา คิ้วที่ขมวดมุ่นของถานเฟยก็ค่อยๆ คลายออก“คุณฉู่ เป็นยังไงบ้างครับ?”ถานเฟยถามขึ้นมาอย่างรีบเร่ง“นำยาเม็ดทองคำนี่ให้ท่านหลงกินซะ!”ระหว่างที่พูด ฉู่เฉินแบมือออก ยาลูกกลอนสีทองนั้นส่องแสงสว่างสีทองออกมา ถานเฟยเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ถึงกับชะงักไปเลยทันที“ครับ!”ถานเฟยขานรับ พร้อมทั้งหยิบยาทองคำนั้นมา

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 664

    ฉู่เฉินมองไปที่กระถางยาในมือของถานเฟย ดวงตาเขาก็เป็นประกายขึ้นมา!กระถางยานี้แม้ว่าจะสนิทเกรอะกรัง ดูเก่าจนหมดสภาพ แต่ในความจริงแล้วกลับเป็นสมบัติล้ำค่า!คราบเกรอะกรังสีเขียวนั่นไม่ใช่สนิม แต่เป็นคราบยา!ฉู่เฉินยื่นมือเข้าไปรับกระถางยาในมือของถานเฟย แล้วถือขึ้นมาใกล้จมูกสูดดมกลิ่นเบาๆข้างในมีกลิ่นหอมของยาจริงๆ ด้วย!เพียงแต่ว่าตัวอักษรรอบๆ กระถางยาได้ถูกสนิมบดบังไปหมดแล้ว ดูไม่ออกว่าเขียนอะไรแต่ฉู่เฉินมั่นใจได้แน่นอนว่า กระถางยาที่ถานเฟยนำมาให้ดีกว่ากระถางยาที่อยู่ในมือเขาเป็นร้อยเท่าอาจจะเห็นผลลัพธ์อย่างเกินคาดเมื่อเห็นว่าฉู่เฉินสักพักมอง สักพักยกขึ้นมาดม ทันใดนั้นถานเฟยก็รู้สึกตื่นเต้นจนหัวใจแทบจะหลุดออกมาจากอก!ในฐานทัพมีแค่สิ่งนี้สิ่งเดียวที่ดูเหมือนกระถางยา ถ้าใช้ไม่ได้ แล้วต้องไปซื้อตอนนี้ก็หาซื้อไม่ได้ “คุณฉู่ครับ ถ้าใช้ไม่ได้จริงๆ คุณใช้ถู ๆ ไถ ๆ ไปก่อนนะครับ กระถางยาอันนี้พวกเราได้มาจากห้องใต้ดินของสำนักว่านเซี๋ย อาจจะเก่าไปบ้าง แต่ในตอนนี้หาซื้อไม่ได้จริงๆ ครับ”ถานเฟยร้อนใจจนแทบจะร้องไห้ออกมาตอนนี้ชีวิตของท่านหลงพร้อมจะจากไปทุกเมื่อ“ไม่เพียงแค่ใช้ได้นะ แต

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 663

    ในตอนที่ฉู่เฉินและถานเฟยเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ก็มีคนอยู่เต็มไปหมดแม้ว่าคนมากมายกำลังยื้อชีวิตท่านหลงอยู่นั้น แต่ก็ทำได้เพียงแค่ยื้อลมหายใจที่รวยรินมากๆ ของท่านหลงเอาไว้“ทุกคนหลบหน่อย!”ถานเฟยก็พยายามดันฝ่าฝูงชนเข้าไป พร้อมทั้งพาฉู่เฉินมายังตรงหน้าท่านหลงแพทย์เจ้าของไข้เงยหน้าขึ้นมามองฉู่เฉิน พร้อมทั้งสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยอย่างหนัก “ตอนนี้ปัญหาที่หนักที่สุดของท่านหลงก็คือ หัวใจของท่านถูกกระสุนเจาะทะลุแล้ว”“ตอนนี้เขามีชีวิตอยู่ได้เพราะการถ่ายเลือดจำนวนมาก และเนื่องจากมีเลือดคั่งในช่องอกเป็นจำนวนมาก ทางเราจึงไม่สามารถทำการเย็บหัวใจได้”หมอเจ้าของไข้อธิบายอาการไปด้วย พร้อมทั้งสังเกตการเปลี่ยนแปลงสีหน้าท่าทางของฉู่เฉินไปด้วยแต่ฉู่เฉินกลับไม่เหลียวแลหมอเจ้าของไข้เลย เขามาตรงหน้าท่านหลง และทำการตรวจสอบชีพจรของท่านหลงอย่างละเอียดสถานการณ์เป็นเหมือนที่เขาบอกไม่กี่วันก่อนหน้านี้จริงๆ ชีวิตแขวนไว้บนเส้นด้าย!นี่อาจจะเป็นอันตรายต่อชีวิตของท่านหลงเลยก็ได้หลังจากนั้นฉู่เฉินก็เปิดไปตรงกระเป๋าเสื้อของท่านหลง มองไปที่บาดแผล เขาขมวดคิ้วแล้วหยิบเข็มเงินสองเล่มออกมา แบ่งฝังไปที่

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 662

    พูดจบฉู่เฉินก็พยุงกู้รั่วเสวี่ยไปที่เฮลิคอปเตอร์พร้อมกับถานเฟยและคนอื่นๆหลี่หงถูมองแผ่นหลังของฉู่เฉินและกู้รั่วเสวี่ยที่เดินออกไปไกล เขาก็ส่งเสียงไม่พอใจในลำคอ กัดฟันกรอดพูดขึ้นมาอย่างเบาๆ ว่า “ไอ้คนแซ่ฉู่นั่นไว้ชีวิตฉันงั้นเหรอ? หึ! อีกไม่นานหรอก ฉันจะควักหัวใจของแกออกมาเพื่อเซ่นไหว้ให้ลูกชายที่ตายไปของฉัน!”ปี้คุนก้าวไปข้างหน้า พูดกับหลี่หงถู “เรื่องนี้คงจะไม่ง่ายแบบนั้น อายุยังน้อยแบบนี้ก็เป็นยอดฝีมือที่อยู่ในระดับสร้างรากฐานแล้ว”อะไรนะ?หลี่หงถูมองไปที่ปี้คุนด้วยความตกตะลึงปี้คุนพยักหน้าเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็ยิ้มเย็นๆ แล้วพูดว่า “เพียงแต่ว่าเขาพึ่งทะลวงระดับสร้างรากฐาน รอให้เรื่องนี้เงียบลงก่อน เดี๋ยวผมจะไปเด็ดหัวมันกลับมาให้ท่านหลี่เองครับ”“ได้!”หลี่หงถูได้ยินประโยคนั้น ใบหน้าของเขาก็ปรีดีขึ้นมา……อีกด้านหนึ่ง เฮลิคอปเตอร์ก็ค่อยๆ บินขึ้นไปบนอากาศ เหลิ่งหนิงซวงและคนอื่นๆ ก็โบกมือลาถานเฟยและฉู่เฉินหลังจากที่เฮลิคอปเตอร์ได้บินขึ้นไปทางตะวันตกเฉียงเหนือแล้ว ฉู่เฉินขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้นมาว่า “หัวหน้าใหญ่ถาน เมื่อกี้คุณบอกว่าท่านหลงโดนลอบสังหาร เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ครับ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 661

    ตอนนี้เอง กู้รั่วเสวี่ยที่อยู่ภายในถ้ำก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา สายตาพร่ามัวมองทางฉู่เฉินแล้วพูดขึ้นมาว่า “ทำไมเมื่อกี้ฉันถึงรู้สึกว่าร่างกายร้อนรุ่ม หลังจากนั้นจู่ๆ ก็รู้สึกเย็นขึ้นมาทันทีล่ะคะ?”ฉู่เฉินคลี่ยิ้มบางๆ อุ้มกู้รั่วเสวี่ยขึ้นมา “ก็ผมช่วยคุณถอนพิษยังไงล่ะครับ”อะไรนะ?กู้รั่วเสวี่ยมองไปที่ฉู่เฉินด้วยความไม่อยากเชื่อสายตา “ใคร... ใครถอนพิษให้คนอื่นแบบนี้กันเล่า?”วิธีถอนพิษของฉู่เฉินมันจะพิเศษไปแล้วมั้งอีกอย่างทำเรื่องอย่างว่าสามารถถอนพิษได้จริงๆ เหรอ?ในระหว่างที่สับสนอยู่นั้น กู้รั่วเสวี่ยก็เหลือบมองไปที่แผลบนร่างกายของเธออย่างอดไม่ได้จริงด้วย รอยที่โดนแส้หนังฟาดเมื่อกี้ก็แทบจะไม่เห็นแล้วอีกทั้งผิวกายทั่วทั้งร่างของเธอก็กระจ่างใสขึ้นมาถึงขนาดที่ว่าจุดสำคัญๆ ก็อ่อนนุ่มราวกับเด็กแรกเกิด“นะ... นี่มันเป็นไปได้ยังไงคะ พี่... พี่ทำได้อย่างไรคะ?”กู้รั่วเสวี่ยไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเองตอนที่หลี่เจี้ยนกั๋วใช้แส้หนังตีเธอ เขาบอกเธอว่าน้ำเย็นที่แช่อยู่ในแส้มีสารหนูซึ่งเป็นพิษร้ายแรง ซึ่งจะถึงแก่ชีวิตได้หากโดนบาดแผลของเธอกระทั่งที่ว่าตอนที่เธอได้เจอฉู่เฉินอีกครั้ง กู้

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 660

    หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ หลี่หงถูมั่นใจว่าจะใช้ความสัมพันธ์ระหว่างผู้นำระดับสูงในแก๊งมังกรของเขา เพื่อให้ถานเฟยยอมจํานนแต่โดยดีอย่าคิดว่าตระกูลหลี่มีขอบเขตอิทธิพลของอยู่แต่ในเมืองหมอตู ทว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา หลี่หงถูได้ซื้อตัวหัวหน้าระดับสูงของแก๊งมังกรจํานวนมาก เพื่อช่วยสำนักว่านเซี๋ยในการหลีกเลี่ยงการตามล่าจากแก๊งมังกรนี่คือเหตุผลที่ทำไมเครือข่ายข่าวสารของแก๊งมังกรทั่วแดนมังกรถึงคว้าน้ำเหลวหลายครั้ง ไม่สามารถกําจัดสำนักว่านเซี๋ยสำนักว่านเซี๋ยได้สักที“หัวหน้าใหญ่แก๊งมังกร ถานเฟย!”ทันทีที่คําพูดนี้ออกมา หลี่หงถูก็ตกตะลึงอยู่กับเดิมหัวหน้าใหญ่แก๊งมังกรเป็นบุคคลที่ใหญ่เป็นอันดับสองรองจากท่านหลงผู้บัญชาการสูงสุด แม้แต่หัวหน้าระดับสูงที่มีมิตรภาพกับตระกูลหลี่ล้วนเป็นลูกน้องของถานเฟยไม่ต้องพูดถึงบังคับให้ถานเฟยยอมจํานนเลย ถ้าถานเฟยรู้ว่าใครเกี่ยวข้องกับตระกูลหลี่บ้าง ก็อาจจะติดร่างแหไปด้วย อีกทั้งสายที่ตระกูลหลี่เลี้ยงไว้ในแก๊งมังกรตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็จะถูกถอนรากถอนโคนจนหมดไปด้วย“ท่านหลี่...”ปี้คุนเผยใบหน้าอาฆาต ก้าวไปข้างหน้าและกระซิบข้างหูหลี่หงถูครู่หนึ่ง“ไม่!”หลี่หง

DMCA.com Protection Status