Share

บทที่ 2 

Author: กระจอก
ฉู่เฉินสลบไปนานมาก เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองเหมือนฝันประหลาดเป็นเวลายาวนาน

ในความฝัน เขากลายร่างเป็นราชันมังกรแห่งแดนเหนือ ทำสงครามทั้งเก้าสวรรค์สิบพิภพ ล้มสำนักนิกายใหญ่ต่างๆ ภายในวันเดียว รวมทั้งสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งลัทธิศักดิ์สิทธิ์ด้วย...

“โอ๊ย ปวดหัวจัง...”

ฉู่เฉินร้องอย่างเจ็บปวด เขาลืมตาขึ้นถึงพบว่าตัวเองยังอยู่ในหลุม บาดแผลและความเจ็บปวดตรงแขนขาและบนร่างทำให้เขารู้สึกว่าอยู่ห่างจากความตายไม่ไกลแล้ว

“เจ้าหนู ข้าได้มอบวิชาเก้าผันกลืนสวรรค์ วิชานี้ครอบคลุมทุกแขนง ทั้งวิชาแพทย์แห่งต้าหลัว ตำราลับวรยุทธ์โบราณ วิชาหยินหยางห้าธาตุ วิชาลึกลับฮวงจุ้ย วิชาหลอมโอสถและสร้างอาวุธวิชาเหล่านี้ข้ามอบให้เจ้าหมดแล้ว...”

“เจ้าหนู จำเอาไว้! รอเจ้าฝึกฝนถึงระดับเก้าชั้นฟ้า เจ้าต้องไปนอนกับสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือที่หยิ่งยโสคนนั้นแทนข้าให้ได้!”

ข้างหูของเขายังมีเสียงสะท้อนของมังกรฟ้าที่เรียกตัวเองว่าเป็นราชามังกรแห่งแดนเหนือที่เขาเห็นในฝันก่อนหน้านี้

วิชาเก้าผันกลืนสวรรค์หรือ?

ฉู่เฉินย้อนกลับมาครุ่นคิดเล็กน้อย ทันใดนั้นข้อมูลมหาศาลก็พรั่งพรูเข้ามาในสมองของเขา

วิชาลับบำเพ็ญคู่ เพิ่มความเร็วการฝึก...

ถึงกับมีวิชามหัศจรรย์เช่นนี้ในโลกด้วย!

ราชันมังกรแห่งแดนเหนือคนนั้นก็ใช้วิชานี้ หลับนอนกับเจ้านิกายหญิงและสตรีศักดิ์สิทธิ์ของสำนัก นิกายและแดนศักดิ์สิทธิ์ต่างทั่วทั้งเก้าสวรรค์สิบพิภพ จนได้กลายเป็นราชันมังกรในยุคนี้!

“ถึงยังไงก็ใกล้ตายแล้ว ลองดูหน่อยก็ไม่เป็นไร?” ฉู่เฉินยิ้มอย่างขมขื่น จากนั้นเริ่มลองโคจรวิชาเก้าผันกลืนสวรรค์

หลังจากโคจรพลัง ฉู่เฉินได้ค้นพบสิ่งที่น่าอัศจรรย์ อาการบาดเจ็บที่แขนขาและร่างกายของเขาค่อยๆ ดีขึ้น!

“มีประโยชน์จริงๆ!” ฉู่เฉินดีใจมาก ราวกับคนที่กำลังจะคอแห้งตายกลางทะเลทรายแล้วพบบ่อน้ำพุ

เขาเริ่มโคจรวิชานี้อย่างบ้าคลั่ง ฟื้นฟูแขนขาที่หักและบาดแผลบนร่างของเขา

หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ฉู่เฉินก็ผ่อนลมหายใจออกมา ค่อยๆ ตะเกียกตะกายขึ้นมาจากหลุมช้าๆ

แขนขาและอาการบาดเจ็บหายดีขึ้นมาเจ็ดสิบแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว

ฉู่เฉินในตอนนี้รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองเต็มเปี่ยมด้วยพลัง

เขาชูหมัดขึ้นต่อยไปทางต้นไม้ด้านข้าง เกิดเสียงดัง “โครม” ต้นไม้ทั้งต้นหักครึ่งทันที!

“แข็งแกร่งมาก!”

ฉู่เฉินตื่นเต้นมาก

“นี่ก็คือพลังของระดับหลอมปราณชั้นที่หนึ่งเหรอ?”

จากข้อมูลในสมอง วิถีการฝึกมีการหลอมปราณเป็นรากฐาน เหนือกว่านั้นคือระดับสร้างรากฐาน ควบแก่นแท้ ทารกวิญญาณ เทวะ ทุกระดับล้วนแบ่งออกเป็นเก้าระดับย่อย

ฉู่เฉินในตอนนี้มีระดับหลอมปราณชั้นที่หนึ่งแล้ว

เหนือกว่าระดับเทวะยังมีระดับอื่นอีก แต่มังกรเฒ่าไม่ได้อธิบาย

“ฮ่าๆ ๆ ๆ!”

“หลิ่วชิงเหอ หลิ่วหรูเยียน พวกเธอคงคิดไม่ถึงสินะ? ฉันฉู่เฉินยังไม่ตาย!”

“พวกเธอรอก่อนเถอะ! ความอัปยศและความทรมานตลอดสามปีมานี้ ฉันจะคืนให้พวกเธอทั้งหมด!”

ฉู่เฉินหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นรีบลงจากภูเขาร้าง

เขารอไม่ไหวแล้ว เขาจะไปแก้แค้นแม่ลูกตระกูลหลิ่วตอนนี้เลย!

เขาจะเหยียบแม่ลูกงูพิษคู่นี้แทบเท้า ทรมานจนกว่าจะพอใจ!

ทว่าเพิ่งลงมาจากภูเขามาถึงถนนสายหลัก ก็พบกับเหตุการณ์ไม่คาดคิด

รถแข่งคันหนึ่งพุ่งชนกับรั้วกั้นดังโครม หลังจากนั้นบนรถมีสาวสวยสวมกระโปรงสั้นสีแดงคนหนึ่ง วิ่งออกมาจากรถด้วยสีหน้าหวาดกลัว วิ่งมาได้ไม่กี่ก้าวก็ล้มลงที่พื้นดังตุบ

ในเวลาเดียวกันด้านหลังมีรถตู้สีดำคนหนึ่งพุ่งเข้ามา มีชายสวมชุดสูทสีดำสี่ห้าคนถือไม้เบสบอลกระโดดลงมา แล้วเดินไปทางหญิงสาวด้วยสีหน้าชั่วร้าย

“คุณหนูใหญ่กู้ ยังดื่มเหล้าไม่หมดเลย กลับไปกับพวกเราซะดีๆ ความอดทนของคุณชายฉินมีจำกัดนะ”

ชายสักลายที่เป็นผู้นำหัวเราะอย่างชั่วร้าย เอียงคอส่งสัญญาณให้ลูกน้องด้านหลังลงมือ พวกเขาพุ่งเข้าไปมัดตัวสาวงามกำลังอุ้มยัดกลับเข้าไปที่รถตู้

“อย่านะ ปล่อยฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันคือกู้รั่วเสวี่ย คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลกู้ พวกแกกล้าทำแบบนี้ ปู่ของฉันต้องฆ่าพวกแกแน่...อ๊า ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!”

สาวสวยตะโกนเสียงดัง ดิ้นรนสุดชีวิต

“ฮ่าๆ ๆ! ตระกูลกู้เหรอ? รอคืนนี้แกกลายเป็นผู้หญิงของคุณชายฉินเมื่อไร ตระกูลกู้ก็ทำได้แค่เลือกประนีประนอมแล้ว!”

“เอาตัวไป!”

ชายสักลายที่เป็นหัวหน้าหัวเราะเสียงเย็นอย่างไม่เกรงกลัว

“ปล่อยเธอซะ!”

ทันใดนั้นฉู่เฉินก็กระโดดลงมาจากเนินเขา มองคนกลุ่มนี้ด้วยสายตาเย็นชา

“แม่งเอ๊ย ไอ้ขอทานนี่มาจากไหน กล้ายุ่งเรื่องชาวบ้าน อยากตายนักหรือไง!” ชายสักลายที่เป็นหัวหน้าเดินออกมา ฟาดไม้เบสบอลในมือไปทางฉู่เฉิน

“ปัง!”

ฉู่เฉินปล่อยหมัดออกไปชกเข้าที่หน้าของชายสักลายตรงๆ อีกฝ่ายร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด กุมจมูกที่เลือดไหลถอยหลังไปหลายก้าว โก่งตัวพร้อมตะโกนด้วยความโกรธ “แม่งเอ๊ย! จัดการมัน! ฆ่ามันซะ!”

ทันใดนั้น ชายสวมชุดสูทสี่คนฟาดไม้เบสบอลไปทางฉู่เฉินพร้อมกัน

ฉู่เฉินผ่อนลมหายใจ เขากำลังอยากลองฝีมือของระดับหลอมปราณชั้นที่หนึ่งพอดี จึงพุ่งตัวเข้าไป

ผลสรุปผ่านไปเพียงไม่นานเขาก็จัดการคนกลุ่มนั้นนอนกองกับพื้น ทุกคนล้วนกุมจมูกไม่ก็ท้องโอดครวญไม่หยุด

“แข็งแกร่งขนาดนี้เลย?”

ฉู่เฉินมองหมัดของตัวเองด้วยความตกใจ เผยรอยยิ้มตื่นเต้นที่มุมปาก

ถ้าไปถึงระดับหลอมปราณชั้นที่สอง หรือสูงกว่านั้น ก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วสิ!

“ชะ ช่วยด้วย รีบพาฉันไปโรงพยาบาลเร็ว...”

สาวสวยกระโปรงสั้นสีแดงล้มลงที่พื้น มองฉู่เฉินด้วยสายตาหลงใหลพร้อมพึมพำออกมา

ฉู่เฉินมึนงง จึงรีบวิ่งเข้าไปถามว่า “คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า?”

“ส่งฉันไปโรงพยาบาลหน่อย ฉันถูกพวกเขา...วางยา” กู้รั่วเสวี่ยสีหน้าแดงก่ำ ร่างกายร้อนรุ่มจนทนไม่ไหว

“วางยาเหรอ?” ฉู่เฉินตกใจ รีบเข้าไปอุ้มหญิงสาว

ตอนแรกฉู่เฉินไม่อยากยุ่ง แต่ช่วยไม่ได้ เธอคนนั้นสวยมากจริงๆ ไม่ได้ด้อยกว่าหลิ่วชิงเหอเลยแม้แต่น้อย

อีกทั้งรูปร่างของเธอก็ดูดีมาก ตอนที่เขาอุ้มเธอขึ้นมา เอวที่ผอมเพรียวกับก้นที่กลมสวย ทำให้เลือดลมของฉู่เฉินเดือดพล่าน ความคิดมากมายผุดขึ้นมาในหัว

ปล่อยให้สาวสวยที่งดงามราวกับบุปผาอยู่ในมือคนไม่ดี ไม่ใช่นิสัยของวัยรุ่นยุคสมัยใหม่ที่ดี

เพียงไม่นานฉู่เฉินก็อุ้มหญิงสาวมาถึงหน้าโรงแรมใกล้ๆ แห่งหนึ่ง

ถึงแม้หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดจะพยายามสะกดความร้อนรุ่มและอารมณ์เอาไว้ แต่ยังคงมีสติอยู่ เธอจึงพูดด้วยความตกใจ “คุณ คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม? พาฉันไปโรงพยาบาลสิ...”

“โรงพยาบาลอยู่ห่างจากที่นี่ไปหลายสิบกิโล ที่นี่อยู่เขตภูเขาห่างไกล เรียกรถก็ไม่ได้ ผมเรียนเพิ่งเรียนวิชาแพทย์มาพอดี ผมช่วยคุณกำจัดยาในร่างกายได้”

ฉู่เฉินพูด

เมื่อครู่นี้ตอนที่เขาอุ้มเธอ เขาก็จับจุดชีพจรให้เธอแล้ว

สถานการณ์แบบนี้ถ้าไม่รีบช่วยเธอกำจัดยาในร่างกาย เธอต้องตายแน่!

“แน่นอน แต่ถ้าคุณไม่เชื่อผม ตอนนี้ผมวางคุณลงก็ได้ จะช่วยเรียกรถให้คุณด้วย” ฉู่เฉินพูด เขายืนอยู่หน้าประตูรอหญิงสาวตัดสินใจ

ตอนนี้กู้รั่วเสวี่ยตัวร้อนเป็นไฟ สติของเธอเริ่มเลือนราง เธอพึมพำว่า “ช่วย ช่วยฉัน...”

“ได้!”

ฉู่เฉินตอบรีบอุ้มเธอเข้าไปที่โรงแรม เปิดห้องหนึ่ง

หลังจากเข้าห้องแล้วฉู่เฉินวางเธอที่เตียง เขากำลังจะลงไปซื้อเข็มเงินที่ร้านยาข้างๆ มาฝังเข็ม หญิงสาวรีบกอดฉู่เฉินไว้ราวกับคนบ้า ทั้งมือทั้งขาเกาะเขาแน่น กอดคอกอดเอวของเขาเอาไว้ พูดด้วยเสียงหายใจหอบถี่ “ฉันทนไม่ไหวแล้ว ทรมานมาก ขอร้องล่ะ ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันเร็ว...”

ขณะที่เธอพูดฉู่เฉินไม่มีเวลาคิดก็รู้สึกอุ่นที่ริมฝีปากแล้ว!

หญิงสาวถึงกับใช้กำลังเผด็จการเหมือนลูกเสืออุดปากฉู่เฉิน

วินาทีนั้นฉู่เฉินอึ้งไปแล้ว สมองของเขาขาวโพลน!

“คุณ โปรดสำรวมด้วย...”

ฉู่เฉินตกใจผลักหญิงสาวออกไป

แต่กู้รั่วเสวี่ยไม่ให้โอกาสฉู่เฉิน เธอฉีกทึ้งเสื้อผ้าและกางเกงของเขาอย่างบ้าคลั่ง จูบปาก จูบคอ และที่หน้าอกของเขาราวกับคนบ้า หลังจากนั้นก็เลื่อนลงไปข้างล่างเรื่อยๆ

ซี้ด...!

ทันใดนั้นฉู่เฉินทั่วร่างแข็งทื่อ วิชาเก้าผันกลืนสวรรค์ในร่างกายโคจรเองโดยอัตโนมัติ ในเวลาเดียวกันในสมองของเขาก็ปรากฏข้อมูลอย่างหนึ่ง

กายาศักดิ์สิทธิ์เก้าหยิน!

เธอคือคนที่มีกายาศักดิ์สิทธิ์เก้าหยิน!

ถ้าได้นอนกับเธอเขาทะลวงระดับหลอมปราณชั้นที่สองได้แน่!

ในเสี้ยววินาทีนั้นฉู่เฉินลังเลมาก เขารู้สึกสับสน

ด้านหนึ่งคือความถูกต้องและศีลธรรม อีกด้านคือหญิงสาวที่จูบเขาอย่างบ้าคลั่ง

“เอาก็เอาว่ะ! ฉันทำแบบนี้ก็ถือว่าเป็นการช่วยเธอขับพิษในร่างกายด้วย!” ฉู่เฉินกัดฟัน เขาพลิกตัวจับหญิงสาวกดไว้ด้านใต้

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ทั้งสองคนล้วนร่างกายเปลือยเปล่า อุณหภูมิในห้องสูงขึ้นไม่หยุด

ค่ำคืนผ่านไปอย่างรวดเร็ว!

ยามเช้าตรู่ ฉู่เฉินออกจากโรงแรมตั้งแต่เช้า ทิ้งจดหมายเอาไว้ที่หัวเตียง “ผมชื่อฉู่เฉิน ผมจะรับผิดชอบคุณ”

เมื่อกู้รั่วเสวี่ยเห็นจดหมายนี้ เธอขมวดคิ้วสวยแน่น มองรอยเลือดปื้นหนึ่งบนเตียง ร่างกายส่วนล่างยังความเจ็บอยู่

“ฉู่เฉิน...”

ปัง!

ทันใดนั้น

ประตูถูกเปิดออก หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างตะลีตะลาน ตะโกนถามว่า “คุณหนูใหญ่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?”

กู้รั่วเสวี่ยใช้มือดึงผ้าห่มปิดเตียงเอาไว้ เธอกลับคืนสู่ท่าทางคุณหนูผู้เย็นชาในเวลาปกติ กล่าวด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง “ฉันไม่เป็นไร”

จากนั้นกู้รั่วเสวี่ยเอากระโปรงสั้นที่ถูกฉีกโยนทิ้งถังขยะ ตอนออกจากโรงแรม เธอขึ้นรถโรลส์รอยซ์รุ่นรุ่นลิมิเต็ดคันหนึ่ง

“ตรวจสอบคนคนนี้”

กู้รั่วเสวี่ยเอาจดหมายยื่นให้เลขาข้างกาย ในสายตาเยือกเย็นยังเผยให้เห็นถึงความรู้สึกซับซ้อน มองออกไปนอกหน้าต่าง

……

และในเวลาเดียวกัน

ฉู่เฉินกลับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลหลิ่วแล้ว เขาปีนข้ามกำแพง ปีนขึ้นชั้นสองตรงระเบียงห้องนอนของหลิ่วชิงเหอ และทันใดนั้น เขาได้เห็นภาพที่ทำให้อารมณ์ร้อนรุ่ม

หลิ่วชิงเหอเพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ กำลังเช็ดผมที่เปียก

สิ่งที่ทำให้ฉู่เฉินคิดไม่ถึงก็คือเธอถึงกลับสวมชุดนอนบางจนแทบจะโปร่งใส ร่างกายที่เซ็กซี่สวยงามสมบูรณ์แบบถูกเปิดเผยต่อหน้าฉู่เฉิน...
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Pongstorn Kunyasiri
อื่มน่าอ่านๆ
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 3 

    หลิ่วชิงเหอในตอนนี้ยังไม่รู้ว่าฉู่เฉินแอบมองอยู่ตรงระเบียง เธอเดินไปนั่งที่โซฟาอย่างเปิดเผย ต่อหน้าสายตาของฉู่เฉิน เช็ดผมที่เปียกชุ่ม รูปร่างที่สมบูรณ์แล้วราวกับเป็นประติมากรรม เผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าสมบูรณ์แบบอยู่บนโซฟา ปลดปล่อยเสน่หาที่มีเฉพาะหญิงสาวผู้ใหญ่ ทำให้ผู้ชายรู้สึกเลือดร้อนหลิ่วชิงเหออายุสามสิบห้าสามสิบหกปีแล้ว แต่ยังคงสวยงาม รูปร่างและผิวพรรณล้วนบำรุงดูแลอย่างดี ผิวขาวนวลราวกับสาวน้อยอายุยี่สิบปีเท่านั้นตรงระเบียงห้อง ฉู่เฉินมองภาพนี้จนปากแห้ง ท้องน้อยร้อนผ่าวถึงแม้เขาจะอายุยี่สิบสองปีแล้ว แต่ยังไม่เคยแตะต้องผู้หญิงมาก่อนโดยเฉพาะสามปีมานี้ถูกหลิ่วหรูเยียนทรมาน ทำลายศักดิ์ศรีของผู้ชาย ตอนนี้เมื่อเขาเห็นภาพที่งดงามนี้ ความแค้นที่สั่งสมมาสามปีก็ระเบิดออกมาทันที!อึกเสียงหนึ่งฉู่เฉินกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ว่ากันว่าสาวน้อยน่าเย้ายวน แต่มีเพียงผู้ชายที่โตแล้วถึงรู้ว่า ผู้หญิงแบบหลิ่วชิงเหอถึงจะเย้ายวนมากที่สุดรู้มาก เป็นเยอะ ยังเอาใจฉู่เฉินยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัวหลิ่วชิงเหอนะหลิ่วชิงเหอ เธอไม่ใช่ผู้หญิงปกติจริงๆเธอที่อยู่ในสายตาคนนอกสูงส่งไม่อาจเอื

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 4 

    แสงแดดส่องร่างกายที่ขาวนวลของหลิ่วชิงเหอ ผิวพรรณของเธอภายใต้แสงอาทิตย์ขาวใสราวกับหิมะ“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน! ปล่อยฉันนะ! เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่าแก อื้อ ๆ ๆ...” หลิ่วชิงเหอตะโกนขัดขืน ใช้ทั้งมือทั้งเท้าต่อยแตะฉู่เฉินไม่หยุดแต่วินาทีต่อมาปากสีชมพูของเธอก็ถูกอุดเอาไว้ ทำได้แค่ร้องเสียงอู้อี้หลิ่วชิงเหอสัมผัสได้ถึงความเผด็จการและความรุนแรงของอีกฝ่าย พยายามอ้าปากตัวเอง ใบหน้าของเธอมีแต่ลมหายใจร้อนรุ่มของฉู่เฉินยิ่งขัดขืนฉู่เฉินก็ยิ่งรุนแรงหลิ่วชิงเหอที่ไม่เคยถูกผู้ชายจูบอย่างรุนแรง ร่างกายของเธอจึงอ่อนแรงทันทีเหมือนกับพื้นดินที่แห้งแล้งมานานถูกคนรดน้ำให้“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ฉันจะฆ่าแกแน่ อื้อ ๆ ๆ...” หลิ่วชิงเหอทำได้เพียงร้องอู้อี้“แม่หนูกลับมาแล้ว” ทันใดนั้นด้านล่างก็มีเสียงของหลิ่วหรูเยียนจากนั้นก็มีเสียงหลิ่วหรูเยียนขึ้นบันไดมา เสียงเดินเท้าสวบสาบเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆหลิ่วชิงเหอลนลานแล้ว เธอออกแรงแตะฉู่เฉินออกไป จ้องมองเขาด้วยสายตาโกรธแค้นก่นด่าออกมา “ไอ้สารเลว! ฉันเป็นแม่บุญธรรมของแก แกทำแบบนี้ฟ้าผ่าแกตายแน่!”ฉู่เฉินเลียริมฝีปาก หัวเราะอย่างชั่วร้าย “แม่บุญธรรมเหรอ? หลิ่วช

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 5

    หลิ่วชิงเหอร้องคร่ำครวญ จากนั้นคุกเข่าลงที่พื้น ถอนหายใจเสียงดังเธอมองฉู่เฉินด้วยสายตาเคียดแค้นพลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แกมันสัตว์เดรัจฉาน! ฉันต้องฆ่าแกให้ได้!”“เพียะ!”ฉู่เฉินสะบัดมือออกไป ตบใบหน้าของหลิ่วชิงเหออย่างแรง เขาเสยคางเธอขึ้น พูดว่า “ฆ่าฉันงั้นเหรอ? เธอไม่อยากได้ชีวิตลูกสาวแล้วเหรอ?”“แก!”หลิ่วชิงเหอโมโหมาก เมื่อถูกคนจับจุดอ่อนได้แบบนี้ รู้สึกคับข้องใจนักเธอเป็นถึงราชินีแห่งวงการการค้า ผู้บริหารฉู่ซื่อกรุ๊ป เป็นผู้หญิงที่ไม่ว่าใครเห็นล้วนต้องยำเกรงแต่คิดไม่ถึงเลยว่า คนที่สูงส่งอย่างเธอ วันนี้กลับต้องมาคุกเข่าต่อหน้าไอ้บ้าคนนี้!น่าอับอาย!น่าอับอายที่สุด!ความเกลียดชังและจิตสังหารในใจของหลิ่วชิงเหอพุ่งถึงขีดสุด“หลิ่วชิงเหอ ความแค้นระหว่างเธอกับฉัน ฉันจะค่อยๆ คิดบัญชีกับเธอช้าๆ ฉู่ซื่อกรุ๊ป ฉันก็จะชิงมันกลับมา!” ฉู่เฉินสวมกางเกง พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาหลิ่วชิงเหอจ้องเขาด้วยสายตาคมกริบ ถ้าสายตาฆ่าคนได้ ป่านนี้เธอคงจ้องทะลุหัวใจฉู่เฉินไปแล้ว“พอใจหรือยัง? ตอนนี้รีบช่วยลูกฉันซะ! ถ้าแกกล้าโกหกฉัน ต่อให้ต้องไล่ฆ่าแกไปสุดขอบโลก ฉันก็จะฆ่าแกให้ได้!”

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 6

    “นี่แก!”หลิ่วชิงเหอไม่ใช่เด็กสาวไม่รู้ความ เธอเข้าใจสิ่งที่ฉู่เฉินต้องการสื่อในทันที!เขายังคิดจะอาทิตย์ครั้งเหรอ!“ไม่มีทาง! แกรีบไปให้พ้น! ฉันคิดหาวิธีเองได้!” หลิ่วชิงเหอกล่าวอย่างโกรธๆไอ้สัตว์เดรัจฉานสมควรตาย คิดจะข่มขู่เธองั้นเหรอ“ให้ฉันไปให้พ้น? เธอคิดดีแล้วเหรอ หลิ่วชิงเหอ บนโลกนี้คนที่สามารถช่วยลูกสาวของเธอได้ มีแค่ฉันฉู่เฉินคนนี้คนเดียว”ฉู่เฉินยิ้มอย่างไม่ยี่หระ “ก่อนจะถึงวันศุกร์หน้า ทบทวนให้ดี ถ้าตัดสินใจได้แล้วก็ติดต่อมา ฉันจะฝังเข็มให้ลูกสาวของเธอ ถือโอกาสฝังให้เธอด้วยสักสองสามเข็ม”ฮ่าๆๆ!พูดจบ ฉู่เฉินหัวเราะเสียงดัง เขาเห็นสีหน้าดำทะมึนของหลิ่วชิงเหอแล้วรู้สึกสะใจสุด ๆหลิ่วชิงเหอขมวดคิ้วสวยแน่น นิ้วเรียวชี้ไปทางประตู ก่อนตวาดเสียงเกรี้ยว “ไสหัวไป! ไสหัวไปเดี๋ยวนี้! อย่าบังคับให้ฉันต้องเปลี่ยนใจ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าแก!”ฉู่เฉินหัวเราะในลำคอ เขากวาดมองกล่องยากล่องหนึ่งที่อยู่บนโต๊ะ ก่อนจะพูดว่า “ถ้าเดาไม่ผิด นั่นคือยาน้ำที่พวกเธอได้จากการจับฉันแช่มาเป็นเวลาสามปี จากนั้นก็เอาไปตุ๋นเป็นยาลูกกลอนสินะ?”หลิ่วชิงเหอขมวดคิ้ว ไม่ตอบคำถามชั้นบน หลิ่วหรูเยียนเพิ่ง

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 7

    หวังฮุ่ยหน้าเปลี่ยนสียกใหญ่ เห็นกู้รั่วเสวี่ยที่เดินเข้าก็รีบโค้งตัวอย่างสุภาพนอบน้อม “คะ คุณหนูกู้ มาได้ยังไงคะ?”“เพียะ!”กู้รั่วเสวี่ยก้าวเข้ามาสะบัดฝ่ามือใส่แก้มของหวังฮุ่ย พูดอย่างไม่พอใจ “ทำไมพูดจาอย่างงั้นกับคุณฉู่! ขอโทษเขาซะ!”“ขอโทษ?” หวังฮุ่ยมึนงง เธอยกมือกุมแก้มที่รู้สึกแสบร้อน ก่อนจะอธิบายว่า “คุณหนูกู้ ไอ้นี่เป็นแค่คุณชายตกอับไร้ที่ไป เขามาซื้อสมุนไพรทั้งที่ไม่มีเงิน แถมยังบอกว่าจะซื้อเห็ดหลินจือเพลิงร้อยปี ฉันก็แค่…”“เพียะ!”กู้รั่วเสวี่ยยกฝ่ามือขาวๆ สะบัดออกไปอีกครั้ง ก่อนจะพูดเสียงเย็นอีกครั้ง “ฉันบอกว่าให้ขอโทษซะ!”คราวนี้หวังฮุ่ยตกใจแล้วกู้รั่วเสวี่ย คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลกู้ เพิ่งมาเติบโตในเจียงจงสองปีที่ผ่านมานี้เองจินจือหลินเป็นของกู้รั่วเสวี่ยทั้งหมดหากพูดถึงตระกูลกู้ในจิงตู ก็นับว่าเป็นตระกูลที่ใหญ่สุดๆ!พวกเขามีอุตสาหกรรมที่หลากหลาย มีทั้งด้านสมุนไพร ด้านศึกษาวิจัยทางการแพทย์ อสังหาริมทรัพย์ หรือแม้กระทั่งอุตสาหกรรมด้านความบันเทิงก็ด้วย…อุตสาหกรรมแต่ละด้านล้วนนับว่าอยู่แนวหน้าของประเทศทั้งนั้นได้ยินมาว่า รวยเทียบเท่าประเทศหนึ่งเลยทีเดียว!“ขะ ข

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 8

    สิ้นเสียง สองคนที่อยู่ในห้องนอนหันขวับไปทางฉู่เฉินและกู้รั่วเสวี่ยที่กำลังเดินเข้ามาซุนเซี่ยวเหรินหน้าคล้ำทันที เขาตำหนิอย่างไม่พอใจสุดๆ “เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม! พูดจาเหลวไหลอะไรของเธอ! นี่เธอกำลังตั้งคำถามกับทักษะทางการแพทย์ของฉันงั้นรึ หรือว่าสงสัยในตัวยาเม็ดนี้? เธอรู้รึเปล่าว่าฉันเป็นใคร!”ซุนเซี่ยวเหรินไม่สบอารมณ์อย่างมากเด็กเปรตนี่โผล่มาจากไหน ถึงได้กล้าเข้ามาตะคอกเขาอย่างนี้กินยาอายุวัฒนะในมือเขา แล้วผู้ป่วยจะตายงั้นรึ?เหลวไหลทั้งเพ!ยาอายุวัฒนะเม็ดนี้เขาศึกษามาหลายวันแล้ว มันคือยาบำรุงชั้นดี!ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ ใบหน้าสี่เหลี่ยมเย็นชาแข็งกร้าว สายตาเคร่งขรึม เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย จ้องฉู่เฉินแล้วตวาดเสียงต่ำ “เธอเป็นใคร? ใครให้เธอบุกเข้ามาที่นี่? ไสหัวออกไป! อย่ามาขัดขวางการรักษาของภรรยาฉัน!”“คุณพ่อ เขาชื่อฉู่เฉินค่ะ เป็นหมอที่หนูพากลับมาเอง วิชาแพทย์ของเขาร้ายกาจมาก แม้แต่โรคกายเย็นของหนูเขาก็รักษาได้” กู้รั่วเสวี่ยรีบเข้ามาอธิบายชายวัยกลางคนได้ยินก็ตะลึง “ลูกว่าไงนะ? เขารักษาโรคกายเย็นของลูกได้เหรอ? รั่วเสวี่ย ลูกอย่าโกหกพ่อนะ”กู้เหวินไห่ พ่อของกู้รั่วเสว

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 9

    สิ้นเสียงของฉู่เฉิน ทั่วทั้งห้องรับรองเงียบสงัดทุกคนเงียบเป็นเป่าสาก!พวงแก้มของกู้รั่วเสวี่ยแดงเรื่อฉู่เฉินคิดจะให้พ่อของเธอยกเธอให้เขาจริงๆเธอยังไม่ทันได้เตรียมใจเลยนะกู้เหวินไห่เองก็หน้าดำคร่ำเครียด เขาลังเลอยู่นานมากฉู่เฉินพูดขึ้น “ผู้นำตระกูลกู้ อย่าลังเลเลย คุณเหลือเวลาไม่มากแล้วนะ”“ผมขอบอกคุณชัดๆ ตรงนี้เลยว่า บนโลกนี้ คนที่ช่วยภรรยาคุณได้ มีแค่ผมฉู่เฉินคนเดียวเท่านั้น!”กู้เหวินไห่กัดฟัน เขาไม่ลังเลอีกต่อไป คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตุบ ก่อนจะอ้อนวอนว่า “คุณฉู่ ก่อนหน้านี้เป็นเพราะผมเลอะเลือน ได้โปรดช่วยชีวิตภรรยาของผมด้วย”“ขอแค่ช่วยภรรยาของผมได้ ผมยอมยกลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนให้คุณ”“คุณพ่อ…” กู้รั่วเสวี่ยพึมพำเรียกพ่อของเธออย่างกระมิดกระเมี้ยนฉู่เฉินวางแก้วชา และยิ้มตอบเล็กน้อย “ได้ เห็นแก่หน้ารั่วเสวี่ย ผมจะช่วยเอง ลุกขึ้นเถอะครับ”กล่าวจบ ฉู่เฉินลุกเดินไปทางห้องนอนกู้เหวินไห่เดินตามไปติดๆกู้รั่วเสวี่ยก็รีบตามไปด้วยเช่นกัน เธอถามว่า “คุณพ่อ เมื่อกี้คุณพ่อพูดเล่นใช่ไหมคะ?”กู้เหวินไห่ตัดบททันที “เอาล่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว ถ้าเขาช่วยแม่ของลูกได้จริง ก็แสดงว่าเจ้าห

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 10

    ด้านหนึ่ง หลังจากที่ฉู่เฉินออกจากคฤหาสน์ตระกูลกู้ ก็มุ่งไปยังบ้านใหญ่ของตระกูลฉู่ครั้นเห็นบ้านใหญ่ตระกูลฉู่ในสภาพซอมซ่อ บวกกับกลิ่นอับชื้นที่เกิดจากไม้เน่าลอยมาแตะจมูก ฉู่เฉินอดทอดถอนใจไม่ได้บ้านหลังใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า เต็มไปด้วยความทรงจำวัยเด็กของฉู่เฉินตั้งแต่ที่พ่อแม่หายตัวไป ฉู่เฉินก็แอบสืบอย่างลับๆ มาตลอด หลักฐานทั้งหมดชี้ไปที่แม่บุญธรรมของเขา หลิ่วชิงเหอ!ในตอนที่ฉู่เฉินตั้งใจจะโจมตีหลิ่วชิงเหอ เขาก็ถูกลอยแพเสียก่อน! จากนั้น เรื่องราวก็เป็นอย่างที่เกิดขึ้นมาตลอดสามปีที่ผ่านมา เขาถูกสองแม่ลูกขังไว้ในห้องอาบน้ำของคฤหาสน์ เพียงแวบเดียว เขาก็ถูกทรมานมานานถึงสามปีเต็ม!“หลิ่วชิงเหอ หวังว่าเรื่องที่พ่อกับแม่ฉันหายตัวไปจะไม่เกี่ยวกับเธอนะ! ถ้าฉันสืบเจอว่าเป็นลูกไม้สกปรกของเธอ ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่!”ฉู่เฉินพูดอย่างเย็นชา ในดวงตาตาสุกใสสะท้อนแววเย็นยะเยือกไปถึงกระดูกฉู่เฉินเก็บกวาดบ้านอย่างง่ายๆ จากนั้นก็ตั้งป้ายวิญญาณสองป้ายไว้ในบ้านให้พ่อแม่ของเขาผ่านมาหลายปีแล้ว พ่อกับแม่อาจไม่มีชีวิตอยู่แล้วก็ได้ ในฐานะลูกชาย เขาควรกราบไหว้หลังจากคำนับสามครั้ง ฉู่เฉินจัดการทำความสะอา

Latest chapter

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 916

    หยางเทียนหลงและคนอื่นๆ ก็เดินตามหลังฉู่เฉินไป พร้อมเดินไปทางลิฟต์ด้วยกันหลิงเสวี่ยมองแผ่นหลังของฉู่เฉินและหลิ่วหรูเยียนด้วยสายตาที่เย็นชา ดวงตาส่องประกายแสงเยือกเย็นสองเส้น! “คุณหลิงเสวี่ยครับ ไอ้หนูคนนี้อวดดีเกินไปแล้ว ต้องสั่งสอนให้เขารู้สำนึกบ้างแล้ว” เหล่าคนที่นำโดยเฉียนฮ่าวตงมองตามแผ่นหลังของฉู่เฉินที่เดินห่างออกไป เกลียดจนกัดฟันกรอด“ศิษย์พี่ ต้องทำ...”หลิงเฟิงก็ก้าวเดินไปข้างหน้า จ้องไปที่แผ่นหลังของฉู่เฉินและคนอื่นๆ พลางทำท่าตัดคอแล้วกล่าวเสียงเย็นหลิงเสวี่ยสูดหายใจเข้าลึก ทันใดนั้นใบหน้าสวยมีรอยยิ้มปรากฏขึ้น กล่าวว่า “ช่างเถอะ งานเลี้ยงยังต้องดำเนินต่อ อย่าให้คนที่ไม่รู้คุณค่ามาทำลายบรรยากาศสนุกของทุกคนเลย”พูดจบ หลิงเสวี่ยก็เดินกลับไปนั่งบนโซฟา โบกมือให้หลิงเฟิงและกล่าวว่า “อีกเดี๋ยว ให้คนไปสั่งสอนฉู่เฉินสักหน่อย”“และจำกัดเวลาให้ส่งมอบหยกโลหิตกิเลนภายในหนึ่งเดือน ไม่งั้นจะต้องรับผิดชอบผลที่ตามมาเอง!”หลิงเฟิงได้ยินดังนั้น ก็พยักหน้าหนักๆ แล้วกล่าวว่า “ศิษย์พี่ ศิษย์พี่ความหมายว่า…”“ทำลายพลังของเขาก่อนเถอะ”หลิงเสวี่ยพูดด้วยความมั่นใจอย่างมากแค่ระดับสร้างรา

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 915

    เมื่อรู้สึกถึงแรงกดดันอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนถาโถมเข้าใส่อย่างฉับพลัน หลิ่วหรูเยียนก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน ร่างกายแนบชิดกับฉู่เฉินแน่นตามสัญชาตญาณอย่าหลงกลรอยยิ้มบนใบหน้าของหลิงเสวี่ย แต่รอบตัวกลับแผ่เจตนาฆ่าอย่างรุนแรงจนยากจะปกปิดฉู่เฉินยิ้มบางแล้วกล่าวว่า “ฆาตกร ย่อมถูกคนฆ่าตอบ”“ไม่ว่าเกาเซิ่งอี้จะเป็นสุนัขของใคร กล้ามาจ้องสมบัติล้ำค่าของตระกูลฉู่ของผม ก็สมควรได้รับโทษ ผมฆ่าเขาแล้วจะทำไมครับ”ซี้ดๆ!เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนรอบข้างต่างสูดลมหายใจเข้าลึกแม้ฉู่เฉินจะมีฝีมือ แต่หลิงเสวี่ยเป็นตัวแทนของหอการค้ากิเลนในมณฑลเจียงเขากล้าใช้น้ำเสียงแบบนี้กับหลิงเสวี่ยได้ยังไง?“ฉู่เฉิน ไม่ว่าจะพูดยังไงก็เป็นความผิดของคุณก่อน คุณหลิงเสวี่ยก็ไม่ได้ถือโทษ กลับยังเชื้อเชิญอย่างอบอุ่น การขอโทษคุณหลิงเสวี่ย ก็เป็นสิ่งที่ควรทำไม่ใช่เหรอครับ?”ในขณะนี้ ในฝูงชน มีชายวัยกลางคนผิวขาวสะอาดอายุราวสามสิบกว่าก้าวออกมา มองฉู่เฉินด้วยสีหน้ายิ้มเยาะแล้วกล่าวออกมาเมื่อคำพูดของเขาหยุดลง ผู้มีอิทธิพลจำนวนไม่น้อยที่อยู่ข้างหอการค้ากิเลนต่างพากันเปิดปากล่าวประณามฉู่เฉิน“พูดจาไร้สาระ!”ในขณะที่ท

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 914

    อย่างไรเสียงานเลี้ยงนี้จัดโดยหอการค้ากิเลน ใครจะกล้าหักหน้า?“ทั้งสองท่าน กรุณาแสดงบัตรเชิญของพวกคุณด้วยครับ”เมื่อมาถึงประตู ชายหนุ่มสองคนสวมเสื้อแขนสั้นสีดำและตัดผมสั้นก็มาขวางทางของฉู่เฉินและหลิ่วหรูเยียน“นี่คือบัตรเชิญของเรา เชิญตรวจสอบได้เลยค่ะ”หลิ่วหรูเยียนกล่าว พลางหยิบบัตรเชิญสองใบออกจากกระเป๋าสะพายแล้วยื่นให้ไปหนึ่งในชายผมสั้นรับบัตรเชิญไปเปิดดู กวาดตามองชื่อบนนั้น ความเย็นเยือกในแววตาวาบผ่าน จากนั้นจึงกล่าวกับฉู่เฉินและหลิ่วหรูเยียนว่า “ทั้งสองท่านเชิญด้านนี้ครับ”ขณะพูด ชายผมสั้นก็พาฉู่เฉินและหลิ่วหรูเยียนเข้าไปในลิฟต์ส่วนตัวที่อยู่ข้างๆ จากนั้นกดปุ่มชั้นสิบเอ็ด ก่อนจะส่งยิ้มให้และเดินจากไปแต่ในเสี้ยววินาทีที่ประตูลิฟต์ปิดลง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาพลันเปลี่ยนเป็นเย็นชาในทันที หยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมาและกล่าวกับอีกฝ่ายว่า “ศิษย์พี่หลิงเฟิง ฉู่เฉินมาถึงแล้วครับ”“อืม ฉันรู้แล้ว”หลิงเฟิงตอบรับเสียงเรียบก่อนจะวางวิทยุสื่อสารลง รีบก้าวไปหน้าโซฟากลางห้องโถงจัดเลี้ยง ก่อนจะโน้มตัวลงกระซิบข้างหูหลิงเสวี่ยอยู่ครู่หนึ่งหลิงเสวี่ยพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ หันไปยังประตูทา

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 913

    ไม่นานนัก ข่าวหอการค้ากิเลนที่เข้ามามีบทบาทในมณฑลเจียงได้แพร่กระจายไปทั่ววงการของมณฑลเจียงคนจำนวนไม่น้อยที่เคยเข้าร่วมกับหอการค้าราชันมังกรก็ล้วนอยู่ในความหวาดระแวงเนื่องจากอิทธิพลของหอการค้ากิเลนไม่ใช่สิ่งที่นักธุรกิจมั่งคั่งเหล่านี้จะสามารถต้านทานได้แม้แต่หอการค้าราชันมังกรเอง เมื่อเผชิญหน้ากับหอการค้ากิเลนก็ไม่อาจต้านทานได้เช่นกันดังนั้น หลังจากคนจำนวนไม่น้อยชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเสียแล้ว จึงเลือกที่จะถอนตัวออกจากหอการค้าราชันมังกรเพื่อปกป้องตัวเองในเวลาไม่นาน โลกธุรกิจของมณฑลเจียงล้วนมีท่าทีเหมือนพายุฝนกำลังจะมาเยือนภายในคฤหาสน์ตระกูลเซียว เซียวจี้เซียนถือบัตรเชิญของหลิงเสวี่ยไว้ พลางมองไปที่เซียวถิงฮั่นด้วยสีหน้าลำบากใจ“พ่อครับ ความหมายของหอการค้ากิเลนชัดเจนมากแล้ว กำลังบีบให้พวกเราเลือกข้าง”“พ่อว่าคุณฉู่จะสู้กับหอการค้ากิเลนได้ไหมครับ?”ตระกูลเซียวเพิ่งเข้าร่วมฉู่เฉินไปหมาดๆ หากในเวลานี้หักหลังฉู่เฉินและกันไปเข้าข้างหอการค้ากิเลนอีกครั้ง ผลลัพธ์ที่ตามมาก็คงไม่ต้องสงสัยถ้าฉู่เฉินพ่ายแพ้ก็แล้วไป แต่ถ้ากำจัดหอการค้ากิเลนเหมือนที่เคยกำจัดเกาเซิ่งอี้ งั้นผู้โชคร้ายค

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 912

    ความจริงแล้ว สิ่งที่สวีปินพูดก็เป็นเรื่องจริง ในสถานการณ์ตอนนั้น ใครจะกล้าพูดคำว่า “ไม่” กันล่ะ? เขาเชื่อว่าฉู่เฉินจะลงมือโดยไม่ลังเลแน่นอนส่วนเรื่องการชำระบัญชีกับหอการค้ากิเลน นั่นเป็นเรื่องของอนาคตอีกอย่าง กฎหมายไม่อาจลงโทษฝูงชนได้!หอการค้าตะวันออกใหญ่ทั้งหมด แค่ผู้ประกอบการที่เข้าร่วมก็มีมากกว่าร้อยคนแล้ว หอการค้ากิเลนคงไม่สามารถฆ่าทุกคนได้หรอกใช่ไหม?“โอ้? หมายความว่าตอนที่เกาเซิ่งอี้ถูกฆ่า คุณก็อยู่ที่นั่นและเห็นทุกอย่างด้วยตาตัวเองงั้นเหรอ?”หลิงเสวี่ยขมวดคิ้ว ดวงตาค่อยๆ เย็นชาลง พร้อมตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงเย็น“ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่เห็น วันนั้นทุกคนที่ไปร่วมงานฉลองครบรอบต่างก็เห็นกันหมด แต่จะทำอะไรได้ล่ะครับ? พวกเราเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดา จะไปช่วยคุณเกาได้ยังไง...”สวีปินกล่าวแก้ตัวด้วยสีหน้าเศร้าโศก“งั้นฉันจะถามคุณ ใครเป็นคนฆ่าเกาเซิ่งอี้?”หลิงเสวี่ยลุกขึ้นช้าๆ มือหยกเรียวกดลงบนไหล่ของสวีปินเบาๆทันใดนั้น ความเย็นเยือกถึงกระดูกก็กลืนร่างของสวีปินไปจนหมด“คะ...คือชายคนหนึ่งชื่อฉู่เฉิน และดูเหมือนว่าบนตัวของฉู่เฉินจะมีหยกโลหิตกิเลนที่คุณเกาตามหาอยู่ด้วยครับ”สวีปิ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 911

    "ทำไม ฆ่าเกาเซิ่งอี้แค่คนเดียว ก็ทำให้คุณกลัวขนาดนี้เลยเหรอ? คุณอย่าลืมสิว่าตอนนี้คุณก็เป็นเจ้านิกายแห่งสำนักอวี้ซือเหมือนกัน"ฉู่เฉินมองข่งเลี่ยงที่ใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษพลางกล่าวขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของฉู่เฉิน ข่งเลี่ยงก็รีบปาดเหงื่อเย็นบนหน้าผาก กลืนน้ำลายอึกแรง ๆ แล้วเอ่ยด้วยความระมัดระวังว่า "คุณฉู่ แม้ว่าเกาเซิ่งอี้จะเป็นแค่เบี้ยตัวเล็ก ๆ แต่...""แต่ถ้าเกี่ยวข้องกับหยกโลหิตกิเลน งั้นก็ถือเป็นเรื่องใหญ่แล้ว""ช่วงนี้มียอดฝีมือจำนวนมากหลั่งไหลเข้าสู่มณฑลเจียง ส่วนมากล้วนมาเพราะเรื่องนี้ คุณฉู่ควรเตรียมตัวรับมือไว้แต่เนิ่น ๆ จะดีกว่านะครับ"ข่งเลี่ยงรู้ดีว่าฉู่เฉินยังมีไพ่ตายอย่างอวี้ลู่อยู่ มีผู้แข็งแกร่งระดับเทวะคอยคุ้มกัน อีกฝ่ายก็ยากจะทำอะไรฉู่เฉินได้ในเวลาอันสั้นแม้แต่ราชสีห์ก็ยังมีเวลาพักผ่อนถ้าอีกฝ่ายหาจังหวะได้ เกรงว่าแม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับเทวะ ก็อาจช่วยฉู่เฉินไม่ทันฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยก่อนเอ่ยว่า“อืม ตอนนี้สำนักอวี้ซือยังเหลือศิษย์อยู่เท่าไหร่? อยู่ระดับไหน? ”ข่งเลี่ยงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตอบฉู่เฉินว่า “สำนักอวี้ซือเดิมทีก็เป็นเพียงสำนักเล็ก ๆ หลังจ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 910

    ……ผ่านไปสิบนาทีฉู่เฉินก็เดินเข้าไปในห้องบุปผาข้างหน้าลานบ้านหยางเทียนหลงรีบวางถ้วยชาลงแล้วลุกขึ้นกำมือประสานคารวะกล่าว “หยางเทียนหลงคารวะคุณฉู่ครับ”ฉู่เฉินโบกมือกล่าว “เชิญนั่งตามสบาย ใช่แล้ว แกเป็นบ้าอะไรตั้งแต่เช้าตรู่?”อึก…หยางเทียนหลงยิ้มไม่เป็นธรรมชาติกล่าว “คุณฉู่ เช้าวันนี้ผมได้รับข่าวว่ามีคนต้องการแบนซินฉู่ฟาร์มาซูติคอลในวงการการค้าทั่วทั้งมณฑลครับ”“และยังทิ้งท้ายว่า ใครกล้าร่วมธุรกิจกับซินฉู่ฟาร์มาซูติคอล จะทำให้ล้มละลายภายในหนึ่งเดือน”พูดถึงตรงนี้แล้วหยางเทียนหลงก็พูดตามที่ครุ่นคิด “ช่วงนี้คุณฉู่คงไม่ได้ไปล่วงเกินใครไว้หรอกนะ?”ที่สำคัญคือฝั่งนั้นกล้าทิ้งคำพูดบ้าดีเดือดออกมาในวงการการค้าทั่วทั้งมณฑลเจียงแบบนี้ คงมีอำนาจที่ไม่ธรรมดาแน่“หอการค้ากิเลน”ฉู่เฉินกล่าวเสียงราบเรียบตามที่หยางเทียนหลงพูดมาแบบนี้ ฉู่เฉินก็ยืนยันได้แล้วว่าหอการค้ากิเลนที่เป็นคนแบนยาบำรุงปราณและซินฉู่ฟาร์มาซูติคอลอย่างแน่นอนมั่นใจมากเลยว่าหลังจากข่าวการเสียชีวิตของเกาเซิ่งอี้ถูกปล่อยออกมาก็ได้มีคนหลุดรอดกลับไปแจ้งข่าวหอการค้ากิเลนหรือพูดได้ว่าเป็นกองกำลังผู้อยู่เบื้องหลังได้จับตาม

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 909

    “ค่ะ”หลิ่วชิงเหอไม่กล้าต่อต้าน และยิ่งไม่กล้าขัดขืนใด ๆ ชีวิตของคนธรรมดาก็เหมือนกับแมลงที่ไม่มีค่าควรเอ่ยถึงสำหรับสำนักใหญ่อย่างวังจื่อเซียวเธอไม่สงสัยสักนิดเลยว่าถ้าเธอไม่เชื่อฟังคำพูดหลิงรั่ว เธอและหลิ่วหรูเยียนคงจะถูกยันต์โลหิตวิญญาณทำร้ายจนเลือดนองเละเป็นโจ๊กภายในชั่วพริบตาอย่างแน่นอน“ยังไม่รีบไปอีก!”หลิงรั่วถลึงตาใส่หลิ่วชิงเหอและตวาดเสียงเย็นชาหลิ่วชิงเหอรีบพยักหน้าแล้วเดินไปยังป้ายรถเมล์ริมถนนหลักอย่างรวดเร็ว……อีกด้านหนึ่ง เช้าตรู่ฉู่เฉินไปที่พักของอวี้ลู่กำลังเก็บตัวบำเพ็ญโดยเฉพาะสถานการณ์สองวันมานี้ของอวี้ลู่ไม่ค่อยดีอย่างเห็นได้ชัดและก็ไม่รู้ว่ายัยนั่นเป็นยังไงบ้าง จิตใจปั่นป่วน ถึงขั้นที่ฉู่เฉินเด็ดลูกท้อก็ยังไม่โกรธสักนิดนี่ทำเอาฉู่เฉินค่อนข้างแปลกใจแต่ ฉู่เฉินที่ระมัดระวังก็แค่จับโดนหน้าอกเอง ไม่ได้ทำขั้นต่อไปสักหน่อยแต่แค่นี้ก็ทำเอาอินซู่ซู่ตกใจเป็นอย่างมาก“นาย…นายท่าน ครั้งหน้าอย่าทำแบบนี้เด็ดขาดนะ สองสามวันนี้ท่านผู้อาวุโส…ท่านผู้อาวุโสเริ่มแปลกไป”อินซู่ซู่เดินไปข้างหน้าภูเขาอีกทางกับฉู่เฉินแล้วกระซิบกล่าว“โอะ? ลองพูดมาสิ หลายวันมานี้เธอ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 908

    “เหลืออีกไม่ถึงสามเดือนก็จะถึงวันที่สิบยอดขุนพลดินแดนมังกรแย่งชิงตำแหน่งสี่ขุนพลเทพพิทักษ์ชาติ ถ้าศิษย์น้องไม่ได้ยาโลหิตวิญญาณเพิ่มระดับพลังแล้วละก็ ทันทีที่ตกรอบ แผนที่ท่านอาจารย์ผู้เฒ่าวางไว้คงจะแพ้หมดรูปแน่”คิ้วสวยน่ามองของจื่อเยว่ขมวดเล็กน้อย มองไปยังหลิ่วชิงเหอที่กำลังตกใจจนตัวสั่น “เธอมีวิธีทำให้คนที่ฉู่เฉินคนนั้นมอบเลือดบริสุทธิ์มาให้สักหน่อยไหม?”อะไรนะ?หลิ่วชิงเหอได้ยินแล้วก็ส่ายหน้าอย่างแรงราวกับกลองคลื่น พร้อมกล่าววิงวอน “ท่านประมุข ขอร้องคุณอย่าได้บังคับฉันเลย คุณไม่ทราบช่วงเวลาก่อนหน้านี้พวกเราสองแม่ลูกต้องประสบกับการล้างแค้นยังไงจากฉู่เฉิน”“ฉันยอมรับว่าสามปีมานี้ฉันผิดต่อเขา แต่…แต่เขาไม่ควรปู้ยี่ปู้ยำพวกเราสองแม่ลูกอย่างนั้น”“ท่านประมุข อย่าว่าแต่ให้เขามอบเลือดบริสุทธิ์ให้เลย แค่เขามีปัญหาเล็กน้อยก็จะทำกับพวกเราสองแม่ลูก…”หลิ่วชิงเหอพูดแค่นี้แล้วก็ยังบีบน้ำตาออกมาสองหยด“เหอะ!”หลิงรั่วทำเสียงฮึดฮัดและกล่าวกับจื่อเยว่ “ศิษย์พี่ใหญ่ ฉันจะลงเขาไปคุยกับคนแซ่ฉู่นั่นเอง ถ้าเขาหัวแข็ง ฉันจะใช้ยันต์โลหิตวิญญาณทำให้เขาอ้อนวอนขอตายก็ตายไม่ได้เอง!”“ดูสิว่าเขาจะกล้าไ

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status