Share

บทที่ 2 

Author: กระจอก
ฉู่เฉินสลบไปนานมาก เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองเหมือนฝันประหลาดเป็นเวลายาวนาน

ในความฝัน เขากลายร่างเป็นราชันมังกรแห่งแดนเหนือ ทำสงครามทั้งเก้าสวรรค์สิบพิภพ ล้มสำนักนิกายใหญ่ต่างๆ ภายในวันเดียว รวมทั้งสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งลัทธิศักดิ์สิทธิ์ด้วย...

“โอ๊ย ปวดหัวจัง...”

ฉู่เฉินร้องอย่างเจ็บปวด เขาลืมตาขึ้นถึงพบว่าตัวเองยังอยู่ในหลุม บาดแผลและความเจ็บปวดตรงแขนขาและบนร่างทำให้เขารู้สึกว่าอยู่ห่างจากความตายไม่ไกลแล้ว

“เจ้าหนู ข้าได้มอบวิชาเก้าผันกลืนสวรรค์ วิชานี้ครอบคลุมทุกแขนง ทั้งวิชาแพทย์แห่งต้าหลัว ตำราลับวรยุทธ์โบราณ วิชาหยินหยางห้าธาตุ วิชาลึกลับฮวงจุ้ย วิชาหลอมโอสถและสร้างอาวุธวิชาเหล่านี้ข้ามอบให้เจ้าหมดแล้ว...”

“เจ้าหนู จำเอาไว้! รอเจ้าฝึกฝนถึงระดับเก้าชั้นฟ้า เจ้าต้องไปนอนกับสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือที่หยิ่งยโสคนนั้นแทนข้าให้ได้!”

ข้างหูของเขายังมีเสียงสะท้อนของมังกรฟ้าที่เรียกตัวเองว่าเป็นราชามังกรแห่งแดนเหนือที่เขาเห็นในฝันก่อนหน้านี้

วิชาเก้าผันกลืนสวรรค์หรือ?

ฉู่เฉินย้อนกลับมาครุ่นคิดเล็กน้อย ทันใดนั้นข้อมูลมหาศาลก็พรั่งพรูเข้ามาในสมองของเขา

วิชาลับบำเพ็ญคู่ เพิ่มความเร็วการฝึก...

ถึงกับมีวิชามหัศจรรย์เช่นนี้ในโลกด้วย!

ราชันมังกรแห่งแดนเหนือคนนั้นก็ใช้วิชานี้ หลับนอนกับเจ้านิกายหญิงและสตรีศักดิ์สิทธิ์ของสำนัก นิกายและแดนศักดิ์สิทธิ์ต่างทั่วทั้งเก้าสวรรค์สิบพิภพ จนได้กลายเป็นราชันมังกรในยุคนี้!

“ถึงยังไงก็ใกล้ตายแล้ว ลองดูหน่อยก็ไม่เป็นไร?” ฉู่เฉินยิ้มอย่างขมขื่น จากนั้นเริ่มลองโคจรวิชาเก้าผันกลืนสวรรค์

หลังจากโคจรพลัง ฉู่เฉินได้ค้นพบสิ่งที่น่าอัศจรรย์ อาการบาดเจ็บที่แขนขาและร่างกายของเขาค่อยๆ ดีขึ้น!

“มีประโยชน์จริงๆ!” ฉู่เฉินดีใจมาก ราวกับคนที่กำลังจะคอแห้งตายกลางทะเลทรายแล้วพบบ่อน้ำพุ

เขาเริ่มโคจรวิชานี้อย่างบ้าคลั่ง ฟื้นฟูแขนขาที่หักและบาดแผลบนร่างของเขา

หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ฉู่เฉินก็ผ่อนลมหายใจออกมา ค่อยๆ ตะเกียกตะกายขึ้นมาจากหลุมช้าๆ

แขนขาและอาการบาดเจ็บหายดีขึ้นมาเจ็ดสิบแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว

ฉู่เฉินในตอนนี้รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองเต็มเปี่ยมด้วยพลัง

เขาชูหมัดขึ้นต่อยไปทางต้นไม้ด้านข้าง เกิดเสียงดัง “โครม” ต้นไม้ทั้งต้นหักครึ่งทันที!

“แข็งแกร่งมาก!”

ฉู่เฉินตื่นเต้นมาก

“นี่ก็คือพลังของระดับหลอมปราณชั้นที่หนึ่งเหรอ?”

จากข้อมูลในสมอง วิถีการฝึกมีการหลอมปราณเป็นรากฐาน เหนือกว่านั้นคือระดับสร้างรากฐาน ควบแก่นแท้ ทารกวิญญาณ เทวะ ทุกระดับล้วนแบ่งออกเป็นเก้าระดับย่อย

ฉู่เฉินในตอนนี้มีระดับหลอมปราณชั้นที่หนึ่งแล้ว

เหนือกว่าระดับเทวะยังมีระดับอื่นอีก แต่มังกรเฒ่าไม่ได้อธิบาย

“ฮ่าๆ ๆ ๆ!”

“หลิ่วชิงเหอ หลิ่วหรูเยียน พวกเธอคงคิดไม่ถึงสินะ? ฉันฉู่เฉินยังไม่ตาย!”

“พวกเธอรอก่อนเถอะ! ความอัปยศและความทรมานตลอดสามปีมานี้ ฉันจะคืนให้พวกเธอทั้งหมด!”

ฉู่เฉินหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นรีบลงจากภูเขาร้าง

เขารอไม่ไหวแล้ว เขาจะไปแก้แค้นแม่ลูกตระกูลหลิ่วตอนนี้เลย!

เขาจะเหยียบแม่ลูกงูพิษคู่นี้แทบเท้า ทรมานจนกว่าจะพอใจ!

ทว่าเพิ่งลงมาจากภูเขามาถึงถนนสายหลัก ก็พบกับเหตุการณ์ไม่คาดคิด

รถแข่งคันหนึ่งพุ่งชนกับรั้วกั้นดังโครม หลังจากนั้นบนรถมีสาวสวยสวมกระโปรงสั้นสีแดงคนหนึ่ง วิ่งออกมาจากรถด้วยสีหน้าหวาดกลัว วิ่งมาได้ไม่กี่ก้าวก็ล้มลงที่พื้นดังตุบ

ในเวลาเดียวกันด้านหลังมีรถตู้สีดำคนหนึ่งพุ่งเข้ามา มีชายสวมชุดสูทสีดำสี่ห้าคนถือไม้เบสบอลกระโดดลงมา แล้วเดินไปทางหญิงสาวด้วยสีหน้าชั่วร้าย

“คุณหนูใหญ่กู้ ยังดื่มเหล้าไม่หมดเลย กลับไปกับพวกเราซะดีๆ ความอดทนของคุณชายฉินมีจำกัดนะ”

ชายสักลายที่เป็นผู้นำหัวเราะอย่างชั่วร้าย เอียงคอส่งสัญญาณให้ลูกน้องด้านหลังลงมือ พวกเขาพุ่งเข้าไปมัดตัวสาวงามกำลังอุ้มยัดกลับเข้าไปที่รถตู้

“อย่านะ ปล่อยฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันคือกู้รั่วเสวี่ย คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลกู้ พวกแกกล้าทำแบบนี้ ปู่ของฉันต้องฆ่าพวกแกแน่...อ๊า ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!”

สาวสวยตะโกนเสียงดัง ดิ้นรนสุดชีวิต

“ฮ่าๆ ๆ! ตระกูลกู้เหรอ? รอคืนนี้แกกลายเป็นผู้หญิงของคุณชายฉินเมื่อไร ตระกูลกู้ก็ทำได้แค่เลือกประนีประนอมแล้ว!”

“เอาตัวไป!”

ชายสักลายที่เป็นหัวหน้าหัวเราะเสียงเย็นอย่างไม่เกรงกลัว

“ปล่อยเธอซะ!”

ทันใดนั้นฉู่เฉินก็กระโดดลงมาจากเนินเขา มองคนกลุ่มนี้ด้วยสายตาเย็นชา

“แม่งเอ๊ย ไอ้ขอทานนี่มาจากไหน กล้ายุ่งเรื่องชาวบ้าน อยากตายนักหรือไง!” ชายสักลายที่เป็นหัวหน้าเดินออกมา ฟาดไม้เบสบอลในมือไปทางฉู่เฉิน

“ปัง!”

ฉู่เฉินปล่อยหมัดออกไปชกเข้าที่หน้าของชายสักลายตรงๆ อีกฝ่ายร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด กุมจมูกที่เลือดไหลถอยหลังไปหลายก้าว โก่งตัวพร้อมตะโกนด้วยความโกรธ “แม่งเอ๊ย! จัดการมัน! ฆ่ามันซะ!”

ทันใดนั้น ชายสวมชุดสูทสี่คนฟาดไม้เบสบอลไปทางฉู่เฉินพร้อมกัน

ฉู่เฉินผ่อนลมหายใจ เขากำลังอยากลองฝีมือของระดับหลอมปราณชั้นที่หนึ่งพอดี จึงพุ่งตัวเข้าไป

ผลสรุปผ่านไปเพียงไม่นานเขาก็จัดการคนกลุ่มนั้นนอนกองกับพื้น ทุกคนล้วนกุมจมูกไม่ก็ท้องโอดครวญไม่หยุด

“แข็งแกร่งขนาดนี้เลย?”

ฉู่เฉินมองหมัดของตัวเองด้วยความตกใจ เผยรอยยิ้มตื่นเต้นที่มุมปาก

ถ้าไปถึงระดับหลอมปราณชั้นที่สอง หรือสูงกว่านั้น ก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วสิ!

“ชะ ช่วยด้วย รีบพาฉันไปโรงพยาบาลเร็ว...”

สาวสวยกระโปรงสั้นสีแดงล้มลงที่พื้น มองฉู่เฉินด้วยสายตาหลงใหลพร้อมพึมพำออกมา

ฉู่เฉินมึนงง จึงรีบวิ่งเข้าไปถามว่า “คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า?”

“ส่งฉันไปโรงพยาบาลหน่อย ฉันถูกพวกเขา...วางยา” กู้รั่วเสวี่ยสีหน้าแดงก่ำ ร่างกายร้อนรุ่มจนทนไม่ไหว

“วางยาเหรอ?” ฉู่เฉินตกใจ รีบเข้าไปอุ้มหญิงสาว

ตอนแรกฉู่เฉินไม่อยากยุ่ง แต่ช่วยไม่ได้ เธอคนนั้นสวยมากจริงๆ ไม่ได้ด้อยกว่าหลิ่วชิงเหอเลยแม้แต่น้อย

อีกทั้งรูปร่างของเธอก็ดูดีมาก ตอนที่เขาอุ้มเธอขึ้นมา เอวที่ผอมเพรียวกับก้นที่กลมสวย ทำให้เลือดลมของฉู่เฉินเดือดพล่าน ความคิดมากมายผุดขึ้นมาในหัว

ปล่อยให้สาวสวยที่งดงามราวกับบุปผาอยู่ในมือคนไม่ดี ไม่ใช่นิสัยของวัยรุ่นยุคสมัยใหม่ที่ดี

เพียงไม่นานฉู่เฉินก็อุ้มหญิงสาวมาถึงหน้าโรงแรมใกล้ๆ แห่งหนึ่ง

ถึงแม้หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดจะพยายามสะกดความร้อนรุ่มและอารมณ์เอาไว้ แต่ยังคงมีสติอยู่ เธอจึงพูดด้วยความตกใจ “คุณ คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม? พาฉันไปโรงพยาบาลสิ...”

“โรงพยาบาลอยู่ห่างจากที่นี่ไปหลายสิบกิโล ที่นี่อยู่เขตภูเขาห่างไกล เรียกรถก็ไม่ได้ ผมเรียนเพิ่งเรียนวิชาแพทย์มาพอดี ผมช่วยคุณกำจัดยาในร่างกายได้”

ฉู่เฉินพูด

เมื่อครู่นี้ตอนที่เขาอุ้มเธอ เขาก็จับจุดชีพจรให้เธอแล้ว

สถานการณ์แบบนี้ถ้าไม่รีบช่วยเธอกำจัดยาในร่างกาย เธอต้องตายแน่!

“แน่นอน แต่ถ้าคุณไม่เชื่อผม ตอนนี้ผมวางคุณลงก็ได้ จะช่วยเรียกรถให้คุณด้วย” ฉู่เฉินพูด เขายืนอยู่หน้าประตูรอหญิงสาวตัดสินใจ

ตอนนี้กู้รั่วเสวี่ยตัวร้อนเป็นไฟ สติของเธอเริ่มเลือนราง เธอพึมพำว่า “ช่วย ช่วยฉัน...”

“ได้!”

ฉู่เฉินตอบรีบอุ้มเธอเข้าไปที่โรงแรม เปิดห้องหนึ่ง

หลังจากเข้าห้องแล้วฉู่เฉินวางเธอที่เตียง เขากำลังจะลงไปซื้อเข็มเงินที่ร้านยาข้างๆ มาฝังเข็ม หญิงสาวรีบกอดฉู่เฉินไว้ราวกับคนบ้า ทั้งมือทั้งขาเกาะเขาแน่น กอดคอกอดเอวของเขาเอาไว้ พูดด้วยเสียงหายใจหอบถี่ “ฉันทนไม่ไหวแล้ว ทรมานมาก ขอร้องล่ะ ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันเร็ว...”

ขณะที่เธอพูดฉู่เฉินไม่มีเวลาคิดก็รู้สึกอุ่นที่ริมฝีปากแล้ว!

หญิงสาวถึงกับใช้กำลังเผด็จการเหมือนลูกเสืออุดปากฉู่เฉิน

วินาทีนั้นฉู่เฉินอึ้งไปแล้ว สมองของเขาขาวโพลน!

“คุณ โปรดสำรวมด้วย...”

ฉู่เฉินตกใจผลักหญิงสาวออกไป

แต่กู้รั่วเสวี่ยไม่ให้โอกาสฉู่เฉิน เธอฉีกทึ้งเสื้อผ้าและกางเกงของเขาอย่างบ้าคลั่ง จูบปาก จูบคอ และที่หน้าอกของเขาราวกับคนบ้า หลังจากนั้นก็เลื่อนลงไปข้างล่างเรื่อยๆ

ซี้ด...!

ทันใดนั้นฉู่เฉินทั่วร่างแข็งทื่อ วิชาเก้าผันกลืนสวรรค์ในร่างกายโคจรเองโดยอัตโนมัติ ในเวลาเดียวกันในสมองของเขาก็ปรากฏข้อมูลอย่างหนึ่ง

กายาศักดิ์สิทธิ์เก้าหยิน!

เธอคือคนที่มีกายาศักดิ์สิทธิ์เก้าหยิน!

ถ้าได้นอนกับเธอเขาทะลวงระดับหลอมปราณชั้นที่สองได้แน่!

ในเสี้ยววินาทีนั้นฉู่เฉินลังเลมาก เขารู้สึกสับสน

ด้านหนึ่งคือความถูกต้องและศีลธรรม อีกด้านคือหญิงสาวที่จูบเขาอย่างบ้าคลั่ง

“เอาก็เอาว่ะ! ฉันทำแบบนี้ก็ถือว่าเป็นการช่วยเธอขับพิษในร่างกายด้วย!” ฉู่เฉินกัดฟัน เขาพลิกตัวจับหญิงสาวกดไว้ด้านใต้

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ทั้งสองคนล้วนร่างกายเปลือยเปล่า อุณหภูมิในห้องสูงขึ้นไม่หยุด

ค่ำคืนผ่านไปอย่างรวดเร็ว!

ยามเช้าตรู่ ฉู่เฉินออกจากโรงแรมตั้งแต่เช้า ทิ้งจดหมายเอาไว้ที่หัวเตียง “ผมชื่อฉู่เฉิน ผมจะรับผิดชอบคุณ”

เมื่อกู้รั่วเสวี่ยเห็นจดหมายนี้ เธอขมวดคิ้วสวยแน่น มองรอยเลือดปื้นหนึ่งบนเตียง ร่างกายส่วนล่างยังความเจ็บอยู่

“ฉู่เฉิน...”

ปัง!

ทันใดนั้น

ประตูถูกเปิดออก หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างตะลีตะลาน ตะโกนถามว่า “คุณหนูใหญ่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?”

กู้รั่วเสวี่ยใช้มือดึงผ้าห่มปิดเตียงเอาไว้ เธอกลับคืนสู่ท่าทางคุณหนูผู้เย็นชาในเวลาปกติ กล่าวด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง “ฉันไม่เป็นไร”

จากนั้นกู้รั่วเสวี่ยเอากระโปรงสั้นที่ถูกฉีกโยนทิ้งถังขยะ ตอนออกจากโรงแรม เธอขึ้นรถโรลส์รอยซ์รุ่นรุ่นลิมิเต็ดคันหนึ่ง

“ตรวจสอบคนคนนี้”

กู้รั่วเสวี่ยเอาจดหมายยื่นให้เลขาข้างกาย ในสายตาเยือกเย็นยังเผยให้เห็นถึงความรู้สึกซับซ้อน มองออกไปนอกหน้าต่าง

……

และในเวลาเดียวกัน

ฉู่เฉินกลับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลหลิ่วแล้ว เขาปีนข้ามกำแพง ปีนขึ้นชั้นสองตรงระเบียงห้องนอนของหลิ่วชิงเหอ และทันใดนั้น เขาได้เห็นภาพที่ทำให้อารมณ์ร้อนรุ่ม

หลิ่วชิงเหอเพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ กำลังเช็ดผมที่เปียก

สิ่งที่ทำให้ฉู่เฉินคิดไม่ถึงก็คือเธอถึงกลับสวมชุดนอนบางจนแทบจะโปร่งใส ร่างกายที่เซ็กซี่สวยงามสมบูรณ์แบบถูกเปิดเผยต่อหน้าฉู่เฉิน...
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Pongstorn Kunyasiri
อื่มน่าอ่านๆ
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 3 

    หลิ่วชิงเหอในตอนนี้ยังไม่รู้ว่าฉู่เฉินแอบมองอยู่ตรงระเบียง เธอเดินไปนั่งที่โซฟาอย่างเปิดเผย ต่อหน้าสายตาของฉู่เฉิน เช็ดผมที่เปียกชุ่ม รูปร่างที่สมบูรณ์แล้วราวกับเป็นประติมากรรม เผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าสมบูรณ์แบบอยู่บนโซฟา ปลดปล่อยเสน่หาที่มีเฉพาะหญิงสาวผู้ใหญ่ ทำให้ผู้ชายรู้สึกเลือดร้อนหลิ่วชิงเหออายุสามสิบห้าสามสิบหกปีแล้ว แต่ยังคงสวยงาม รูปร่างและผิวพรรณล้วนบำรุงดูแลอย่างดี ผิวขาวนวลราวกับสาวน้อยอายุยี่สิบปีเท่านั้นตรงระเบียงห้อง ฉู่เฉินมองภาพนี้จนปากแห้ง ท้องน้อยร้อนผ่าวถึงแม้เขาจะอายุยี่สิบสองปีแล้ว แต่ยังไม่เคยแตะต้องผู้หญิงมาก่อนโดยเฉพาะสามปีมานี้ถูกหลิ่วหรูเยียนทรมาน ทำลายศักดิ์ศรีของผู้ชาย ตอนนี้เมื่อเขาเห็นภาพที่งดงามนี้ ความแค้นที่สั่งสมมาสามปีก็ระเบิดออกมาทันที!อึกเสียงหนึ่งฉู่เฉินกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ว่ากันว่าสาวน้อยน่าเย้ายวน แต่มีเพียงผู้ชายที่โตแล้วถึงรู้ว่า ผู้หญิงแบบหลิ่วชิงเหอถึงจะเย้ายวนมากที่สุดรู้มาก เป็นเยอะ ยังเอาใจฉู่เฉินยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัวหลิ่วชิงเหอนะหลิ่วชิงเหอ เธอไม่ใช่ผู้หญิงปกติจริงๆเธอที่อยู่ในสายตาคนนอกสูงส่งไม่อาจเอื

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 4 

    แสงแดดส่องร่างกายที่ขาวนวลของหลิ่วชิงเหอ ผิวพรรณของเธอภายใต้แสงอาทิตย์ขาวใสราวกับหิมะ“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน! ปล่อยฉันนะ! เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่าแก อื้อ ๆ ๆ...” หลิ่วชิงเหอตะโกนขัดขืน ใช้ทั้งมือทั้งเท้าต่อยแตะฉู่เฉินไม่หยุดแต่วินาทีต่อมาปากสีชมพูของเธอก็ถูกอุดเอาไว้ ทำได้แค่ร้องเสียงอู้อี้หลิ่วชิงเหอสัมผัสได้ถึงความเผด็จการและความรุนแรงของอีกฝ่าย พยายามอ้าปากตัวเอง ใบหน้าของเธอมีแต่ลมหายใจร้อนรุ่มของฉู่เฉินยิ่งขัดขืนฉู่เฉินก็ยิ่งรุนแรงหลิ่วชิงเหอที่ไม่เคยถูกผู้ชายจูบอย่างรุนแรง ร่างกายของเธอจึงอ่อนแรงทันทีเหมือนกับพื้นดินที่แห้งแล้งมานานถูกคนรดน้ำให้“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ฉันจะฆ่าแกแน่ อื้อ ๆ ๆ...” หลิ่วชิงเหอทำได้เพียงร้องอู้อี้“แม่หนูกลับมาแล้ว” ทันใดนั้นด้านล่างก็มีเสียงของหลิ่วหรูเยียนจากนั้นก็มีเสียงหลิ่วหรูเยียนขึ้นบันไดมา เสียงเดินเท้าสวบสาบเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆหลิ่วชิงเหอลนลานแล้ว เธอออกแรงแตะฉู่เฉินออกไป จ้องมองเขาด้วยสายตาโกรธแค้นก่นด่าออกมา “ไอ้สารเลว! ฉันเป็นแม่บุญธรรมของแก แกทำแบบนี้ฟ้าผ่าแกตายแน่!”ฉู่เฉินเลียริมฝีปาก หัวเราะอย่างชั่วร้าย “แม่บุญธรรมเหรอ? หลิ่วช

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 5

    หลิ่วชิงเหอร้องคร่ำครวญ จากนั้นคุกเข่าลงที่พื้น ถอนหายใจเสียงดังเธอมองฉู่เฉินด้วยสายตาเคียดแค้นพลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แกมันสัตว์เดรัจฉาน! ฉันต้องฆ่าแกให้ได้!”“เพียะ!”ฉู่เฉินสะบัดมือออกไป ตบใบหน้าของหลิ่วชิงเหออย่างแรง เขาเสยคางเธอขึ้น พูดว่า “ฆ่าฉันงั้นเหรอ? เธอไม่อยากได้ชีวิตลูกสาวแล้วเหรอ?”“แก!”หลิ่วชิงเหอโมโหมาก เมื่อถูกคนจับจุดอ่อนได้แบบนี้ รู้สึกคับข้องใจนักเธอเป็นถึงราชินีแห่งวงการการค้า ผู้บริหารฉู่ซื่อกรุ๊ป เป็นผู้หญิงที่ไม่ว่าใครเห็นล้วนต้องยำเกรงแต่คิดไม่ถึงเลยว่า คนที่สูงส่งอย่างเธอ วันนี้กลับต้องมาคุกเข่าต่อหน้าไอ้บ้าคนนี้!น่าอับอาย!น่าอับอายที่สุด!ความเกลียดชังและจิตสังหารในใจของหลิ่วชิงเหอพุ่งถึงขีดสุด“หลิ่วชิงเหอ ความแค้นระหว่างเธอกับฉัน ฉันจะค่อยๆ คิดบัญชีกับเธอช้าๆ ฉู่ซื่อกรุ๊ป ฉันก็จะชิงมันกลับมา!” ฉู่เฉินสวมกางเกง พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาหลิ่วชิงเหอจ้องเขาด้วยสายตาคมกริบ ถ้าสายตาฆ่าคนได้ ป่านนี้เธอคงจ้องทะลุหัวใจฉู่เฉินไปแล้ว“พอใจหรือยัง? ตอนนี้รีบช่วยลูกฉันซะ! ถ้าแกกล้าโกหกฉัน ต่อให้ต้องไล่ฆ่าแกไปสุดขอบโลก ฉันก็จะฆ่าแกให้ได้!”

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 6

    “นี่แก!”หลิ่วชิงเหอไม่ใช่เด็กสาวไม่รู้ความ เธอเข้าใจสิ่งที่ฉู่เฉินต้องการสื่อในทันที!เขายังคิดจะอาทิตย์ครั้งเหรอ!“ไม่มีทาง! แกรีบไปให้พ้น! ฉันคิดหาวิธีเองได้!” หลิ่วชิงเหอกล่าวอย่างโกรธๆไอ้สัตว์เดรัจฉานสมควรตาย คิดจะข่มขู่เธองั้นเหรอ“ให้ฉันไปให้พ้น? เธอคิดดีแล้วเหรอ หลิ่วชิงเหอ บนโลกนี้คนที่สามารถช่วยลูกสาวของเธอได้ มีแค่ฉันฉู่เฉินคนนี้คนเดียว”ฉู่เฉินยิ้มอย่างไม่ยี่หระ “ก่อนจะถึงวันศุกร์หน้า ทบทวนให้ดี ถ้าตัดสินใจได้แล้วก็ติดต่อมา ฉันจะฝังเข็มให้ลูกสาวของเธอ ถือโอกาสฝังให้เธอด้วยสักสองสามเข็ม”ฮ่าๆๆ!พูดจบ ฉู่เฉินหัวเราะเสียงดัง เขาเห็นสีหน้าดำทะมึนของหลิ่วชิงเหอแล้วรู้สึกสะใจสุด ๆหลิ่วชิงเหอขมวดคิ้วสวยแน่น นิ้วเรียวชี้ไปทางประตู ก่อนตวาดเสียงเกรี้ยว “ไสหัวไป! ไสหัวไปเดี๋ยวนี้! อย่าบังคับให้ฉันต้องเปลี่ยนใจ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าแก!”ฉู่เฉินหัวเราะในลำคอ เขากวาดมองกล่องยากล่องหนึ่งที่อยู่บนโต๊ะ ก่อนจะพูดว่า “ถ้าเดาไม่ผิด นั่นคือยาน้ำที่พวกเธอได้จากการจับฉันแช่มาเป็นเวลาสามปี จากนั้นก็เอาไปตุ๋นเป็นยาลูกกลอนสินะ?”หลิ่วชิงเหอขมวดคิ้ว ไม่ตอบคำถามชั้นบน หลิ่วหรูเยียนเพิ่ง

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 7

    หวังฮุ่ยหน้าเปลี่ยนสียกใหญ่ เห็นกู้รั่วเสวี่ยที่เดินเข้าก็รีบโค้งตัวอย่างสุภาพนอบน้อม “คะ คุณหนูกู้ มาได้ยังไงคะ?”“เพียะ!”กู้รั่วเสวี่ยก้าวเข้ามาสะบัดฝ่ามือใส่แก้มของหวังฮุ่ย พูดอย่างไม่พอใจ “ทำไมพูดจาอย่างงั้นกับคุณฉู่! ขอโทษเขาซะ!”“ขอโทษ?” หวังฮุ่ยมึนงง เธอยกมือกุมแก้มที่รู้สึกแสบร้อน ก่อนจะอธิบายว่า “คุณหนูกู้ ไอ้นี่เป็นแค่คุณชายตกอับไร้ที่ไป เขามาซื้อสมุนไพรทั้งที่ไม่มีเงิน แถมยังบอกว่าจะซื้อเห็ดหลินจือเพลิงร้อยปี ฉันก็แค่…”“เพียะ!”กู้รั่วเสวี่ยยกฝ่ามือขาวๆ สะบัดออกไปอีกครั้ง ก่อนจะพูดเสียงเย็นอีกครั้ง “ฉันบอกว่าให้ขอโทษซะ!”คราวนี้หวังฮุ่ยตกใจแล้วกู้รั่วเสวี่ย คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลกู้ เพิ่งมาเติบโตในเจียงจงสองปีที่ผ่านมานี้เองจินจือหลินเป็นของกู้รั่วเสวี่ยทั้งหมดหากพูดถึงตระกูลกู้ในจิงตู ก็นับว่าเป็นตระกูลที่ใหญ่สุดๆ!พวกเขามีอุตสาหกรรมที่หลากหลาย มีทั้งด้านสมุนไพร ด้านศึกษาวิจัยทางการแพทย์ อสังหาริมทรัพย์ หรือแม้กระทั่งอุตสาหกรรมด้านความบันเทิงก็ด้วย…อุตสาหกรรมแต่ละด้านล้วนนับว่าอยู่แนวหน้าของประเทศทั้งนั้นได้ยินมาว่า รวยเทียบเท่าประเทศหนึ่งเลยทีเดียว!“ขะ ข

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 8

    สิ้นเสียง สองคนที่อยู่ในห้องนอนหันขวับไปทางฉู่เฉินและกู้รั่วเสวี่ยที่กำลังเดินเข้ามาซุนเซี่ยวเหรินหน้าคล้ำทันที เขาตำหนิอย่างไม่พอใจสุดๆ “เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม! พูดจาเหลวไหลอะไรของเธอ! นี่เธอกำลังตั้งคำถามกับทักษะทางการแพทย์ของฉันงั้นรึ หรือว่าสงสัยในตัวยาเม็ดนี้? เธอรู้รึเปล่าว่าฉันเป็นใคร!”ซุนเซี่ยวเหรินไม่สบอารมณ์อย่างมากเด็กเปรตนี่โผล่มาจากไหน ถึงได้กล้าเข้ามาตะคอกเขาอย่างนี้กินยาอายุวัฒนะในมือเขา แล้วผู้ป่วยจะตายงั้นรึ?เหลวไหลทั้งเพ!ยาอายุวัฒนะเม็ดนี้เขาศึกษามาหลายวันแล้ว มันคือยาบำรุงชั้นดี!ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ ใบหน้าสี่เหลี่ยมเย็นชาแข็งกร้าว สายตาเคร่งขรึม เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย จ้องฉู่เฉินแล้วตวาดเสียงต่ำ “เธอเป็นใคร? ใครให้เธอบุกเข้ามาที่นี่? ไสหัวออกไป! อย่ามาขัดขวางการรักษาของภรรยาฉัน!”“คุณพ่อ เขาชื่อฉู่เฉินค่ะ เป็นหมอที่หนูพากลับมาเอง วิชาแพทย์ของเขาร้ายกาจมาก แม้แต่โรคกายเย็นของหนูเขาก็รักษาได้” กู้รั่วเสวี่ยรีบเข้ามาอธิบายชายวัยกลางคนได้ยินก็ตะลึง “ลูกว่าไงนะ? เขารักษาโรคกายเย็นของลูกได้เหรอ? รั่วเสวี่ย ลูกอย่าโกหกพ่อนะ”กู้เหวินไห่ พ่อของกู้รั่วเสว

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 9

    สิ้นเสียงของฉู่เฉิน ทั่วทั้งห้องรับรองเงียบสงัดทุกคนเงียบเป็นเป่าสาก!พวงแก้มของกู้รั่วเสวี่ยแดงเรื่อฉู่เฉินคิดจะให้พ่อของเธอยกเธอให้เขาจริงๆเธอยังไม่ทันได้เตรียมใจเลยนะกู้เหวินไห่เองก็หน้าดำคร่ำเครียด เขาลังเลอยู่นานมากฉู่เฉินพูดขึ้น “ผู้นำตระกูลกู้ อย่าลังเลเลย คุณเหลือเวลาไม่มากแล้วนะ”“ผมขอบอกคุณชัดๆ ตรงนี้เลยว่า บนโลกนี้ คนที่ช่วยภรรยาคุณได้ มีแค่ผมฉู่เฉินคนเดียวเท่านั้น!”กู้เหวินไห่กัดฟัน เขาไม่ลังเลอีกต่อไป คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตุบ ก่อนจะอ้อนวอนว่า “คุณฉู่ ก่อนหน้านี้เป็นเพราะผมเลอะเลือน ได้โปรดช่วยชีวิตภรรยาของผมด้วย”“ขอแค่ช่วยภรรยาของผมได้ ผมยอมยกลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนให้คุณ”“คุณพ่อ…” กู้รั่วเสวี่ยพึมพำเรียกพ่อของเธออย่างกระมิดกระเมี้ยนฉู่เฉินวางแก้วชา และยิ้มตอบเล็กน้อย “ได้ เห็นแก่หน้ารั่วเสวี่ย ผมจะช่วยเอง ลุกขึ้นเถอะครับ”กล่าวจบ ฉู่เฉินลุกเดินไปทางห้องนอนกู้เหวินไห่เดินตามไปติดๆกู้รั่วเสวี่ยก็รีบตามไปด้วยเช่นกัน เธอถามว่า “คุณพ่อ เมื่อกี้คุณพ่อพูดเล่นใช่ไหมคะ?”กู้เหวินไห่ตัดบททันที “เอาล่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว ถ้าเขาช่วยแม่ของลูกได้จริง ก็แสดงว่าเจ้าห

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 10

    ด้านหนึ่ง หลังจากที่ฉู่เฉินออกจากคฤหาสน์ตระกูลกู้ ก็มุ่งไปยังบ้านใหญ่ของตระกูลฉู่ครั้นเห็นบ้านใหญ่ตระกูลฉู่ในสภาพซอมซ่อ บวกกับกลิ่นอับชื้นที่เกิดจากไม้เน่าลอยมาแตะจมูก ฉู่เฉินอดทอดถอนใจไม่ได้บ้านหลังใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า เต็มไปด้วยความทรงจำวัยเด็กของฉู่เฉินตั้งแต่ที่พ่อแม่หายตัวไป ฉู่เฉินก็แอบสืบอย่างลับๆ มาตลอด หลักฐานทั้งหมดชี้ไปที่แม่บุญธรรมของเขา หลิ่วชิงเหอ!ในตอนที่ฉู่เฉินตั้งใจจะโจมตีหลิ่วชิงเหอ เขาก็ถูกลอยแพเสียก่อน! จากนั้น เรื่องราวก็เป็นอย่างที่เกิดขึ้นมาตลอดสามปีที่ผ่านมา เขาถูกสองแม่ลูกขังไว้ในห้องอาบน้ำของคฤหาสน์ เพียงแวบเดียว เขาก็ถูกทรมานมานานถึงสามปีเต็ม!“หลิ่วชิงเหอ หวังว่าเรื่องที่พ่อกับแม่ฉันหายตัวไปจะไม่เกี่ยวกับเธอนะ! ถ้าฉันสืบเจอว่าเป็นลูกไม้สกปรกของเธอ ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่!”ฉู่เฉินพูดอย่างเย็นชา ในดวงตาตาสุกใสสะท้อนแววเย็นยะเยือกไปถึงกระดูกฉู่เฉินเก็บกวาดบ้านอย่างง่ายๆ จากนั้นก็ตั้งป้ายวิญญาณสองป้ายไว้ในบ้านให้พ่อแม่ของเขาผ่านมาหลายปีแล้ว พ่อกับแม่อาจไม่มีชีวิตอยู่แล้วก็ได้ ในฐานะลูกชาย เขาควรกราบไหว้หลังจากคำนับสามครั้ง ฉู่เฉินจัดการทำความสะอา

Latest chapter

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 940

    กล่าวเสร็จหานอวี้ก็หันกายเดินไปทางหลังจวน เพิ่งจะถึงประตูก็หยุดฝีเท้าอย่างกะทันหัน แล้วหันกลับมากล่าวกับซ่งหนิงซวงว่า “ใช่แล้ว ศิษย์น้องเจ็ด ใบรับรองอะไรนั้นรีบส่งมาให้ฉันได้แล้ว ไม่อย่างนั้นการเข้า ๆ ออก ๆ จะสะดุดตาเกินไป”ซ่งหนิงซวงได้ยินแล้วก็ยิ้มยิงฟัน และเอาเล่มเล็ก ๆ สีฟ้าออกมายื่นให้หานอวี้พร้อมกล่าว “นี่เป็นใบรับรองแพทย์ส่วนตัวของฉัน รับไปสิ ศิษย์พี่ไม่เพียงเข้าออกจวนขุนพลได้อย่างสะดวก สถาบันทางการแพทย์ใหญ่ ๆ แต่ละแห่งก็สามารถเข้าออกได้อย่างอิสระเช่นกัน”“ไม่เลวเลยทีเดียว”หานอวี้รับเอกสารมา และกล่าวพร้อมโบกมือให้ซ่งหนิงซวง “เดินทางระวังด้วยล่ะ ฉันได้ยินว่าตอนนี้คนจากวังเทียนเจี้ยนก็อยู่ที่มณฑลเจียงเช่นกัน ไม่มีเรื่องได้ก็อย่ามีเรื่องจะดีที่สุด”กล่าวเสร็จหานอวี้ก็รีบเดินไปยังด้านในที่พักซ่งหนิงซวงมองแผ่นหลังของหานอวี้อย่างเนิ่นนานแล้วจึงกวักมือเรียกทหารหญิงคนหนึ่งมาและกล่าว “ให้หลิ่วชิงเหอรีบมาถึงและรอที่ห้องโถงรับรองจวนขุนพล บ่ายวันนี้ร่วมเดินทางกลับไปยังเจียงจงพร้อมกับฉัน”“รับทราบค่ะ!”ทหารหญิงขานรับแล้วรีบวิ่งออกไปจากจวนขุนพลซ่งหนิงซวงก็กลับเข้าห้องของตัวเอง เปลี

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 939

    หยกโลหิตกิเลน?ซ่งหนิงซวงหน้าซีดไปเล็กน้อยและส่ายหน้ากล่าว “ศิษย์พี่ ก่อนที่ท่านอาจารย์จะจากไปก็ได้กำชับพวกเราแล้วว่าห้ามโลภในหยกโลหิตกิเลนเด็ดขาด”“พวกเราแค่ต้องการน้ำยาจากตระกูลฉู่มาหลอมเป็นยาโลหิตวิญญาณก็เพียงพอแล้ว หากหยกโลหิตกิเลนนำพาหายนะมาให้กับสำนักขึ้นมา เกรงว่าพวกเราจะไม่สามารถอธิบายแก่ท่านอาจารย์ได้”คนที่โลภในหยกโลหิตกิเลนนั้นมีมากมาย แม้แต่วังเทียนเจี้ยนก็อาจจะเป็นเพียงกลุ่มหนึ่งในนั้นที่ไม่โดดเด่นที่สุด“แม้ว่าอาจารย์จะเคยกล่าวไว้ แต่ไม่ได้บอกว่าห้ามให้คนตระกูลฉู่เข้าร่วมสำนักวังจื่อเซียวของพวกเรานี่”คิ้วสวยโก่งราวกับพระจันทร์เสี้ยวของหานอวี้ บวกกับริมฝีปากสีแดงตวัดขึ้นเล็กน้อยทำให้เผยรอยยิ้มที่สดใสเธอคือเป็นคนที่หมกมุ่นอยู่กับการแพทย์การรักษามากที่สุดในหมู่ศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งเจ็ดคนอีกทั้งได้ยินว่าฤทธิ์ของหยกโลหิตกิเลนก็มีสรรพคุณมากมาย หนึ่งในนั้นก็คือสามารถปรับเปลี่ยนร่างคนธรรมดาได้เธอไม่เชื่อหรอกนะว่าฉู่เฉินจะมีกายาโอสถสวรรค์ ไม่แน่ว่าหยกโลหิตกิเลนอาจเป็นตัวทำให้คุณสมบัติทางร่างกายของฉู่เฉินเกิดการพลิกผันขึ้นมาถ้าได้หยกโลหิตกิเลนมาศึกษาวิจัยแล้วละก็ อาจจ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 938

    “ครับ คุณฉู่ต้องการอะไรในอนาคตก็สั่งมาได้เลยนะครับ ต่อให้ผมจะทำไม่ได้ ทุกคนในสำนักก็จะพยายามสุดความสามารถอย่างแน่นอนเช่นกันครับ”หลี่ว์เจิ้งตัวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อจนกระทั่งแผ่นหลังของเขาได้ออกไปจากหยางวิลล่าเฟิ่งหมิงแล้วถึงแม้ว่ารากพลังของเขาจะถูกทำลาย แต่ก็ยังมองออกว่ากลิ่นอายรอบกายของฉู่เฉินนั้นแข็งแกร่งถึงขั้นที่ว่าน่าสะพรึงเลยทีเดียวอย่างน้อยแม้แต่เจ้าสำนักนางในยังไม่เคยทำให้เขารู้สึกถึงแรงกดดันอันน่ากลัวเช่นนี้มาก่อนแต่สองเดือนก่อนหน้านี้ ฉู่เฉินยังเป็นแค่ตัวประกอบเล็ก ๆ ระดับฝึกปราณชั้นหกเท่านั้นเองนะความรวดเร็วในการพัฒนาแบบนี้สามารถอธิบายด้วยคำว่าสัตว์ประหลาดได้เลยจริง ๆ……อีกด้านหนึ่ง จวนขุนพลเทียนเฟิ่งเมืองอวิ๋นเฉิงที่ห่างจากมณฑลเจียงไม่ถึงร้อยลี้ขณะนั้นเองบนตำแหน่งบนสุดของห้องโถงนั้นมีสาวงามนั่งตัวตรงสง่าท่าทางห้าวหาญซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของคนเป็นขุนพล และรูปร่างก็เรียกได้ว่าสวยงามมากเช่นกันสวมชุดขุนพลเทียนเฟิ่งกับรองเท้าบู๊ตต่อสู้เทียนเฟิ่ง ก็มีออร่าน่าเกรงขามโดยที่ไม่จำเป็นรอตอนเวลาโกรธถึงจะมีเธอก็คือหนึ่งในขุนพลหลักทั้งแปดของแดนมังกร ซึ่งเป็นขุนพลเทียนเฟิ่งที

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 937

    “เอ่อ…ส่งยาควบคุมสตรีของแกมาให้ฉันอีก ยิ่งมากยิ่งดี”กล่าวจบฉู่เฉินก็ส่งที่อยู่วิลล่าเฟิ่งหมิงไปให้หลี่ว์เจิ้งหยางหลี่ว์เจิ้งหยางที่อยู่ปลายสายอีกด้านได้ยินแล้วก็ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอกและกล่าว “คุณฉู่โปรดวางใจ มากสุดแค่หนึ่งชั่วโมง ผมจะเอาไปส่งให้ด้วยตัวเองเลยครับ”ขอแค่ฉู่เฉินไม่มาหาเรื่องเขา ต่อให้เอาชิ้นส่วนในร่างกายเขาไปดองเหล้า หลี่ว์เจิ้งหยางก็มอบให้ได้โดยไม่ลังเลสักนิดหลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป ฉู่เฉินเพิ่งจะถึงวิลล่าเฟิ่งหมิง หลี่ว์เจิ้งหยางก็วิ่งอย่างบ้าคลั่งเข้ามาทันทีที่เห็นฉู่เฉิน หลี่ว์เจิ้งหยางก็ก้มศีรษะและพูดด้วยน้ำเสียงประจบประแจงว่า “สวัสดีครับคุณฉู่ นี่คือยาที่คุณต้องการ ถ้ายังไม่พอละก็ผมยังสามารถขอให้ท่านอาจารย์หลอมขึ้นมาเพิ่มได้อีกนะครับ”คำพูดนี้เปล่งออกมาแล้วทำให้ฉู่เฉินถามด้วยความค่อนข้างงงงวยอย่างห้ามไม่อยู่ “ให้อาจารย์ของแกหลอมเพิ่มได้?”“ใช่ ใช่ ใช่ คุณฉู่อย่าได้คิดมาก วีรกรรมของคุณแพร่กระจายไปเกือบครึ่งในเมืองเจียงจงแล้วครับ สำนักนางในของพวกเราเคารพและนับถือคุณมาก ช่างราวกับน้ำไหลเชี่ยว…”ฉู่เฉินโบกมืออย่างรำคาญ แล้วชำเลืองมองโถใบใหญ่ที่หลี่ว์เจิ้งห

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 936

    “แดนมังกรของพวกเรามีคำพูดที่ว่า สิ่งที่หูได้ยินอาจจะไม่ใช่เรื่องจริง สิ่งที่ตาเห็นต่างหากจึงจะเป็นเรื่องจริง”กล่าวแล้วฉู่เฉินก็ยกตะเกียบอันหนึ่งจากโต๊ะแล้วสะบัดมือจนตะเกียบพุ่งทะลุกำแพงห้องข้าง ๆ ทันที จากนั้นก็ลุกขึ้นจูงมือลีน่ามายังข้างผนังกำแพง แล้วชี้ไปยังรูบนกำแพงพร้อมยิ้มบางกล่าว “ได้เห็นก็จะรู้เอง”ลีน่าประหลาดใจกับทักษะของฉู่เฉินในขณะเดียวกันกับมองผ่านรูเล็ก ๆ นั้นโดยไม่อาจต้านทานความอยากรู้อยากเห็นได้ เมื่อมองแวบแรกแม้แต่ลีน่าก็สับสนอย่างสิ้นเชิงในที่สุดตอนนี้เธอก็เข้าใจแล้วว่าเพราะอะไรถึงได้เสนอความต้องการแบบนั้นกับบริกรเมื่อสักครู่นี้ไปต่อให้ลีน่าอยู่กับแรนด์มาสองปีแล้วก็ยังไม่เคยเห็นแรนด์ที่บ้าคลั่งปลดปล่อยถี่อย่างลืมตัวลืมตนขนาดนั้นมาก่อน มองเป็นเวลาสิบวินาทีแล้วลีน่าก็หันหน้ามามองฉู่เฉิน จากนั้นยิ้มร้ายกล่าว “คุณฉู่ คุณทำแบบนี้กับเขา ไม่กลัวว่าหลังจากนี้เขาจะ…”ฉู่เฉินได้ยินคำพูดนี้แล้วก็ถึงกับเงยหน้าหัวเราะอย่างห้ามไม่อยู่ “วางใจได้เลย รอฤทธิ์ยาหมดลง เขาก็จะจำอะไรไม่ได้…”ในขณะที่กล่าวฉู่เฉินก็จดจ้องริมฝีปากเซ็กซี่นั้นของลีน่า แล้วกดบ่าของลีน่าอย่างเบามือ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 935

    สีหน้าของแรนด์เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อหลังยาควบคุมสตรีสองเม็ดนั้นลงท้อง ไม่ถึงสองนาที แม้แต่ดวงตาสีฟ้าอ่อนของเขาก็เต็มไปด้วยเส้นเลือด“เฮือก…เฮือก…”เมื่อเห็นต่อหน้าต่อตาว่าแรนด์หอบหายใจหนักยกใหญ่ ลีน่าก็เริ่มกลัวขึ้นมาเช่นกัน จึงโน้มตัวไปกล่าวข้างหูฉู่เฉินอย่างระมัดระวังว่า “คุณฉู่ สามีของฉันเขา…เขาคงจะไม่ถูกยาพิษหรอกใช่ไหม?”ดูยังไงแรนด์ในตอนนี้ก็ดูไม่ปกติสุด ๆดวงตาคู่นั้นจ้องเขม็งตรง ๆ ราวกับปลาตาย มองแล้วก็น่ากลัวจริง ๆฉู่เฉินชำเลืองมองแรนด์แล้วยิ้มอ่อนกล่าว “ไม่เป็นไร เขากำลังอุ่นติด”อะไรนะ?“อุ่นติด?”ลีน่ารู้สึกว่าสมองเธอเหมือนใช้การไม่ได้ขึ้นมาบ้างเล็กน้อยในทันใด คนเป็น ๆ คนหนึ่ง ไม่ใช่เครื่องจักร อุ่นเครื่องบ้าบออะไรกันน่ะ“เพียะ!”ฉู่เฉินปรมมือเบา ๆ ในไม่นานบริกรสาวสวยในชุดกระต่ายสาวก็ผลักประตูเข้ามา“คุณผู้ชายท่านนั้นไม่ทราบว่าต้องการอะไรหรือเปล่าคะ?”ฉู่เฉินชำเลืองมองบริกรสาวสวยในชุดกระต่ายสาวนั้นแล้วยิ้มร้าย “เปิดห้องข้าง ๆ อีกหนึ่งห้อง แล้วช่วยคุณผู้ชายท่านนี้หาผู้หญิงมีอายุมาเป็นเพื่อนกินอาหารด้วยนะครับ”ฉู่เฉินใช้นิ้วชี้ไปยังแรนด์ในขณะพูดบริกรได้

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 934

    ในขณะกล่าวลีน่าก็โยนสเต๊กในมือของเธอลงบนจานโดยตรง ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันจะไปห้องน้ำด้วย คุณก็คิดหาวิธีเรื่องสัญญาเอาเองแล้วกัน”กล่าวจบเธอก็ออกจากห้องส่วนตัวไปอย่างไม่สบอารมณ์แรนด์อึ้งอยู่ที่เดิมสักพักหรือว่าเขาจะเข้าใจผิดไปจริง ๆ?เมื่อนึกได้ว่าเมื่อกี้ลีน่าช่วยเขาพูดตลอดเวลา แรนด์ก็เกิดความรู้สึกละอายใจขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูกถึงแม้ลีน่าเป็นผู้หญิงหน้าเงิน แต่ในช่วงระยะเวลาสองปีมานี้ก็ไม่ได้ทำเรื่องผิดอะไรมาก่อน……อีกด้านหนึ่ง ฉู่เฉินเพิ่งจะออกมาจากห้องน้ำก็ชนเข้ากับลีน่า“ทำไมคุณฉู่เร็วขนาดนี้คะ?”ลีน่าชำเลืองมองฉู่เฉิน และกล่าวแบบสื่อความหมายอื่นฉู่เฉินล้างมือพร้อมยิ้มบาง ๆ กล่าว “คุณนายแรนด์ คุณคงจะไม่ได้คิดกินต่อหน้าต่อตาคุณแรนด์ใช่ไหมครับ?”ได้ยินดังนั้นลีน่าก็อึ้งไปก่อนตอนแรก จากนั้นก็หลุดหัวเราะออกมายื่นแขนหยกเรียวยาวโอบรอบคอฉู่เฉิน จากนั้นกัดริมฝีปากเบา ๆ กล่าว “คุณฉู่ ที่จริงฉันมาเพื่อขอร้องให้คุณช่วยค่ะ”ฉู่เฉินเลิกคิ้วแล้วพยักหน้าเอ่ย “ช่วยอะไรเหรอ?”“คุณฉู่ ฉันได้ยินมาว่าคุณไม่เพียงเก่งในการศึกษาพัฒนาตัวยาใหม่ ๆ แต่ยังมีทักษะทางการแพทย์ที่ดีอีกด้วย สาม

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 933

    แรนด์เป็นคนเลือกห้องส่วนตัวนี้ด้วยความตั้งใจคัดสรรมาอย่างดีทันทีที่เข้าประตูมาก็จะเห็นเป็นห้องรับรองขนาดหลายร้อยตารางเมตร และที่ด้านหลังของห้องยังมีฉากกระจกบานหนึ่งซึ่งจะได้ยินเสียงน้ำไหลรินจากทางด้านหลังแน่นอนว่าสิ่งที่อยู่ด้านหลังฉากกระจกน่าจะเป็นสระว่ายน้ำหรืออ่างอาบน้ำ และยังมีห้องพักผ่อนหย่อนใจที่มีไฟสีชมพูอยู่ทางด้านข้างบริกรสาวสวยสวมบิกินี่ถุงน่องสีดำขาเรียวยาวต่างสไตล์หลายคนยืนอยู่ข้างโต๊ะอาหารตั้งแต่แรกเริ่มแล้วเมื่อเห็นฉู่เฉิน แรนด์ก็ฝืนฉีกยิ้มพร้อมลุกขึ้นและกล่าว “คุณฉู่ เชิญนั่งครับ”ฉู่เฉินกวาดสายตามองขาเรียวยาวที่สวมถุงน่องสีดำด้านข้างแล้วก็โบกมือกล่าว “ให้พวกเขาออกไปกันก่อนเถอะ เรื่องคุยธุระสำคัญกว่า”แรนด์ตะลึงไปเล็กน้อย ตามประสบการณ์ของเขา การรับรองแบบนี้ฉู่เฉินไม่น่าจะไม่ชอบนี่นาแต่เห็นท่าทีแน่วแน่ของฉู่เฉินแล้ว เขาก็โบกมือให้บริกรสาวสวยเหล่านั้น หลังจากนั้นทั้งสามก็นั่งล้อมโต๊ะ แรนด์จึงส่งสายตาให้ลีน่า ลีน่ารับรู้อย่างรู้ใจกันได้ในทันที จึงรินแอลกอฮอล์ให้ฉู่เฉินพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้มบางเบาขึ้นว่า “คุณฉู่ เพื่อเป็นการคลี่คลายความเข้าใจผิดเมื่อสักครู่ของพว

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 932

    ราวกับลีน่าได้ตื่นขึ้นมาจากความฝัน เก็บมือที่อยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างกลับมาแล้วยืนตัวตรงทันที จากนั้นสางผมที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยเมื่อประตูห้องเปิดออก ต้าหลิงจื่อที่เสื้อผ้ายับยู่ยี่ก็โผล่หน้าออกมาชนเข้ากับลีน่าที่อยู่หน้าประตูเข้าอย่างจัง“ว้าย!”ต้าหลิงจื่อตกใจเป็นอย่างมากจึงรีบติดกระดุมเสื้อให้เรียบร้อย ใบหน้าแดงก่ำ ก้มหน้าและกล่าว “คุณ…คุณนายลีน่า คุณ…คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ”ลีน่ายิ้มอย่างมีเสน่ห์ “ฉันรอพวกคุณเกือบจะสองชั่วโมงแล้วล่ะ”กล่าวเสร็จไม่รอต้าหลิงจื่อตอบสนองใด ๆ ลีน่าก็ผลักประตูเข้าไปข้างในฉู่เฉินได้ยินเสียงฝีเท้าข้างหลังก็เก็บกางเกงบ็อกเซอร์ขึ้นมาโดยไม่ลนลาน แล้วหันหลังใส่มันช้า ๆ จากนั้นหยิบบุหรี่หนึ่งในขึ้นมาจุดและกล่าวพร้อมชำเลืองมองลีน่า “มีธุระเหรอ?”ลีน่ามองสำรวจกล้ามเนื้อทั้งร่างกายของฉู่เฉินด้วยใบหน้าแดงก่ำและยิ้มน้อยกล่าว “คุณฉู่ สามีฉันคิดว่าการร่วมธุรกิจระหว่างพวกเรายังสามารถเจรจากันอีกได้ค่ะ”“เงื่อนไขสามารถปรับเปลี่ยนได้ อีกทั้งสภาพแวดล้อมในห้องทำงานก็เคร่งเครียดเกินไป เขาจึงจองห้องอาหารส่วนตัวที่ภัตตาคารไห่เฟิงไว้แล้ว หวังว่าคุณฉู่จะให้เกียรติมาร่

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status