การกระทำอยู่ที่ใจ

ก๊อก ก๊อก...

เสียงเคาะประตูทำให้แสงเทียนรีบหันไปดู และการขยับแบบรวดเร็วทำให้เธอเจ็บหัวจี๊ด มีการกระตุกของกล้ามเนื้อบริเวณขมับด้านที่เธอจับไว้ เสียงด้านนอกดังผ่านประตูเข้ามาซ้ำ ๆ เธอจึงตรงดิ่งไปยังประตู ก่อนจะส่องดูทางช่องเล็กๆ ว่าใคร จากนั้นริมฝีปากบางคลี่ขยาย แล้วรีบเปิดให้อีกฝ่ายเข้ามา

“เป็นไง” เธอซัดด้วยคำถามทันทีเมื่อประตูอ้าออก

เอลิสที่เพิ่งกลับจากจัดการเรื่องบางอย่างให้เธอหยุดนิ่งเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าจะโผล่หน้าเข้ามา เพื่อนจะซัดด้วยคำถามง่าย ๆ แต่เธอก็เข้าใจความรู้สึกของคนรอเป็นอย่างดี

...อาการคนคิดถึงบ้าน!

“เอลิสซะอย่าง ต้องได้มาอยู่แล้ว”

เธอโชว์ตั๋วเครื่องบินในมือสองใบให้คนที่โผล่เข้ามาอย่างปลาบปลื้ม ก่อนจะก้าวพ้นประตูเข้ามาด้านใน แล้วปิดสนิทลง

เอลิสเป็นสาวลูกครึ่งไทยฝรั่งเศสวัย28ปี รูปร่างสูงใหญ่กว่าสาวไทย มองผู้หญิงที่ตนเองหลงรัก บัดนี้นัยน์ตาของเธอยังมีแววเศร้าหลงเหลือให้เห็น ซึ่งใคร ๆ ก็คิดว่าเป็นแฟนกันมาตลอด ทั้งที่เธอพยายามปกปิดท่าทีแล้วก็ตาม

“ขอบคุณมาก ๆ นะ...” น้ำเสียงตื่นเต้นเอ่ยบอก แล้วยื่นมือไปรับของตรงหน้า “สองใบนี่ หรือ...” คิ้วเรียวยาวดั่งคันศรขมวดเข้าหากัน

“จะกลับไทยด้วยกันไง” คนเปลี่ยนใจบอกพร้อมรอยยิ้ม หากอีกคนหน้าเจื่อน

“ไหนบอกว่าอีกนานถึงจะกลับไง แล้วทำไมเปลี่ยนใจอีกล่ะ หรือเพราะเทียนทำให้เอลิสเปลี่ยนใจ” เธอเอ่ยหน้าเศร้า 

แสงเทียนรู้ว่าเอลิสมีงานทางนี้ที่ต้องดูแล จึงไม่อยากให้เพื่อนโฟกัสมาที่เธอ จนเกิดข้อผิดพลาดตามมา ซึ่งที่ผ่านมาเอลิสยอมเปิดห้องของโรงแรมเพื่อให้แสงเทียนได้อยู่เป็นการส่วนตัว ซึ่งไม่ต้องเสียเงินค่าเปิดห้อง

“ไม่เอาน่า อย่าคิดมากสิ มันเป็นความต้องการของฉันจริง ๆ ที่อยากกลับไทยตอนนี้” เอลิสพยายามอธิบายเมื่อเห็นแสงเทียนมีสีอมทุกข์

“ก็เอลิสเคยบอกเทียนเอง ว่างานที่นี่กำลังยุ่ง”

“ยุ่งได้ก็เคลียร์ได้ อีกอย่างเป็นห่วงเทียนไง เลยอยากกลับไปพร้อม ๆ กัน เทียนจะได้ไม่เหงาระหว่างทาง”

“เอลิสทำเพื่อเทียนมากไปแล้วนะ” ด้วยความตื้นตันใจเธอโผล่เข้าไปสวมกอดร่างหนากว่าไว้แน่น

“ก็มีเพื่อนรักแค่คนเดียวนี่ไง”

เธอพูดจริง เพื่อนหลายคนที่เข้ามาหวังผล พร้อมที่จะสลัดทิ้งออกจากวังวนชีวิตอย่างไม่เสียดาย แต่แสงเทียนไม่เหมือนเพื่อนคนอื่น ๆ

“ขอบคุณนะ...”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกนา” เอลิสกอดตอบพร้อมกับรอยยิ้มเต็มใบหน้า

ความกังวลทำให้เธอต้องเปลี่ยนใจทันด่วน ทั้งที่จริงรับปากคนเป็นแม่ว่าจะช่วยดูแลงานทางโรงแรมที่ถือหุ้นส่วนที่นี่ต่ออีกนิด หากแต่เปลี่ยนใจ ขอไปดูแลอีกแห่งโดยไม่เสียงาน นั่นคือโรงแรมที่เมืองไทยและเป็นชื่อเดียวกัน ที่คนเป็นแม่ได้เป็นหุ้นส่วนไว้ แต่ไม่เคยลงไปดูแล เพราะความไว้ใจ และเขาเองก็คงรู้สึกไม่ต่างอะไรกับมารดา

“เทียนเกรงใจ”

“เกรงจงเกรงใจอะไร เอลิสก็ไม่ได้เสียงานหรือเสียผลประโยชน์อะไรเลยนะ... ดีเสียอีก จะได้อยู่ใกล้ ๆ เทียนด้วย”

 น้ำเสียงหนักแน่นและจริงจัง แสงเทียนมองหน้าเพื่อนรักที่เธอให้ความสนิทที่สุดในบรรดาเพื่อนที่มี จนบางครั้งเธอคิดอยากเลื่อนความสัมพันธ์จากเพื่อนเป็นแฟน หากแต่หัวใจกลับไม่รู้สึกตอบรับกับความคิดนั้น

คำตอบที่ได้แทนที่จะดีใจ แต่แสงเทียนกลับเก็บก้อนบางอย่างไว้ในอก เธอไม่คิดเข้าข้างตัวเอง ว่าคำพูดนั้น คือคำบอกกล่าวกราย ๆ ถึงความต้องการที่จะเลื่อนความสัมพันธ์กับเธอในเร็วๆ นี้

“แล้วเงินค่าตั๋ว เทียนจะคืนให้เมื่อกลับไทยนะคะ” เธอเบนความสนใจไปเรื่องอื่น

ความจริงเธอไม่มีแม้เงินจะเดินทางกลับบ้าน และนั่นเป็นสัญญาณ ว่าบ้านของเธอคงมีปัญหาเรื่องการเงินจริง อย่างที่ได้รับข่าวมาจากคนหวังดี หรือร้ายเธอก็ไม่เข้าใจจุดประสงค์ของเขาคนนั้น เพราะไม่แม้แต่จะแนะนำตัวเอง หากบอกว่าหวังดี...

ตาคมเข้มมองหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วเอ่ยขึ้น “ยินดีที่จะให้มากกว่านั้น เทียนก็อย่าคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้อีก”

เอลิสรู้ตัวดีว่ายิ่งดูแลห่วงใยคนตรงหน้ามากเท่าไหร่ ความรู้สึกเหมือนเธอกลายเป็นคนอ่อนแอจะยิ่งมากเท่านั้น ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เอลิสรู้ดีว่า แสงเทียนไม่ต้องการเลย!