ได้เงินลงทุนเพิ่ม

"ปลายฝันหนูรู้หรือเปล่าว่าเพื่อนหนูที่ชื่อเมษากับป๊อปเขาทำงานอะไรกันหรือ"

แม่เลี้ยงถามขึ้นเมื่อปลายฝันรับโทรศัพท์แล้ว

"เห็นเขาบอกว่าเขาหานางแบบอะไรสักอย่างนี่แหละค่ะแม่เลี้ยง ทำไมหรอคะ"

ปลายฝันตอบขึ้นจึงทำให้ต้นข้าวที่นั่งอยู่ด้วยกันเกิดความสงสัยว่าใครกันถึงอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับเพื่อนของพวกเขา

"ก็ที่แม่สืบได้พวกเขาสองคนนั้นเป็นกลุ่มค้ามนุษย์ที่จะหาผู้หญิงสวยๆไปให้เสี่ย แต่บางคนก็ไปส่งที่กลุ่มคนขายบริการทางเพศ แม่จึงถามหนูดูเฉยๆเพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแม่จึงให้คนไปสืบดู"

แม่เลี้ยงพูดขึ้น ทำให้ปลายฝันตกใจแล้วแม่เลี้ยงจะรู้หรือเปล่าว่าเมื่อคืนเขากับพ่อเลี้ยงทำอะไรกัน

"แม่เลี้ยงรู้หมดเลยหรือคะ"

ปลายฝันกล่าวขึ้น

"ก็คนของแม่เขาดูแลหนูตลอดนั่นแหละ ตั้งแต่ที่หนูต้องการที่จะออกจากไร่ไปเที่ยววัด แม่ก็ให้คนตามดูแลพวกหนู รวมกับอยู่ที่ผับแม่ก็ให้พวกเขาเฝ้าตลอด แล้วเขาก็รายงานแม่ แม่เองก็ขอโทษนะให้คนติดตามหนูแต่แม่เองก็กลัวอันตราย เพราะแถบนี้ก็มีศัตรูของแม่ก็เยอะศัตรูของตะวันเองก็เยอะพอสมควร แล้วเรื่องผับเมื่อคืนความจริงมันก็เป็นความผิดของตะวันนั้นแหละเพราะผับนั้นมันเป็นของตะวัน ซึ่งความปลอดภัยมันไม่มีทางที่ดีควรจะมีการป้องกัน นำยาพวกนั้นเข้าไปในผับด้วยแม่ก็ตักเตือนเขาไปแล้วแหละ มีอะไรหรือป่าว"

แม่เลี้ยงพูดขึ้นทำให้ปลายฝันตกใจไม่น้อย ในเมื่อว่าเป็นผับของตะวันเองไม่ใช่ว่าเขารู้แล้วหรือว่าคนที่นอนอยู่กับเขาเมื่อคืนคือปลายฝัน ไม่ใช่ว่าเขาจะมาหาเรื่องปลายฝันหรือปลายฝันได้แต่คิดในใจ

"คือว่าปลายคิดว่าพ่อเลี้ยงไม่น่ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน คือเช้ามาแล้วปลายก็นอนอยู่บนเตียงกับพ่อเลี้ยง แล้วปลายก็รีบออกมาและปลายเองก็หวังว่าพ่อเลี้ยงคงไม่รู้ เพราะถ้าพ่อเลี้ยงรู้เขาคงไม่พอใจแน่ แม่เลี้ยงพอมีวิธีจัดการเรื่องนี้หรือป่าวคะ"

ปลายฝันกล่าวขึ้น ทำให้แม่เลี้ยงถึงกับนึกออกแล้วว่าทำไมตะวันถึงต้องการให้ตนปกปิดเรื่องที่เขาถามที่แท้ก็เป็นเพราะปลายฝันรู้ว่าตะวันนอนกับเขา แต่ปลายฝันไม่รู้ว่าตะวันเห็นเขาแล้ว

"เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ถ้าคนที่อยู่ในนั้นไม่พูดก็ไม่มีใครพูดหรอก เพราะคนของแม่ก็ไม่ได้วุ่นวายอะไรขนาดนั้น ตอนนี้พวกนั้นก็คงจะไปเที่ยวกันสนุกแล้วแหละ เอาอย่างนี้แล้วกันเดี๋ยวแม่โทรบอกให้ตะวันพาหนูกลับบ้านเย็นนี้เรื่องจองตั๋วต้องให้แม่จัดการให้หรือเปล่าล่ะ"

แม่เลี้ยงถามขึ้น

"ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ เดี๋ยวปลายกับต้นข้าวไปด้วยกันแค่สองคนก็ได้ เดี๋ยวเรื่องตั๋วพวกหนูไปซื้อกันที่นู่นก็ได้ค่ะ"

ปลายฝันกล่าวขึ้น พลางมองหน้ากัน

"เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแม่เลี้ยงรู้ทุกอย่าง แกอยากรู้หรือป่าวล่ะว่าห้องที่แกไปนอนนั้นมีใครเข้าไปก่อนหรือหลังที่แกเข้า"

ปลายฝันถามเพื่อนอีกครั้งจะได้ตัดสินใจถามแม่เลี้ยงได้

"ไม่แล้วแหละช่างมันเถอะเรื่องที่เกิดขึ้น เอาเป็นว่าตอนนี้เราก็เตรียมตัวกลับมันดีกว่า"

ต้นข้าวพูดขึ้น

"ตะวันคะพรุ่งนี้ขวัญก็จะกลับไทยแล้วตะวันมารับขวัญที่สนามบินได้ไหมคะ"

ของขวัญถามขึ้นเมื่อคนที่อยู่ ปลายสายรับสายแล้ว

"คุณจะกลับมาแล้วเหรอครับ ให้ผมไปรับที่สนามบินไหนล่ะสนามบินที่กรุงเทพฯหรือ พอดีว่าตอนนี้ผมอยู่ที่เชียงใหม่แล้วจัดการงานอะไรยังไม่เสร็จเลยไม่แน่ใจว่าจะไปทันหรือเปล่านะ"

ตะวันพูดขึ้น ตอนนี้เขาไม่อยากจะไปรับของขวัญเลยจะปฏิเสธก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้เขาเองก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืนตลอดเวลา แล้วก็คิดถึงเรื่องที่แม่เลี้ยงพูดถ้าหากว่าคนเหล่านั้น ลากปลายฝันกับผู้หญิงคนนั้นไปจะเกิดอะไรขึ้น ดีแล้วที่ปลายฝันได้มาอยู่ห้องกับเขา และผู้หญิงคนนั้นได้ไปอยู่ห้องเดียวกันกับเพื่อนของเขา ถึงแม้จะเป็นอย่างนี้แต่มันก็ไม่เลวร้ายเกินไปสำหรับผู้หญิงนัก

"ทำไมคุณเปลี่ยนไปคะตะวัน ขวัญอยากให้คุณมารับ แล้วก็พาขวัญไปเข้าคอนโดของเรา เพราะว่าคุณเองก็รู้ถ้าขวัญไปคนเดียวคอนโดนั้นก็ไม่ได้เปิดให้ขวัญเข้าแล้ว"

ของขวัญพูดตะวันจึงคิดได้ว่าคอนโดนั้นเขาได้โอนให้ปลายฝันไปแล้ว ถ้าพูดเรื่องนี้ขึ้นก็คงจะเป็นเรื่องใหญ่แต่ถ้าไม่พูดอะไรขวัญก็คิดว่าคอนโดนั้น ต้องเป็นของเธออยู่ดีแล้วจะให้คนแบบเขาทำอะไรได้ และทุกอย่างก็สิ้นสุดลงเมื่อมีเสียงสวรรค์ดังขึ้น

"ขวัญแค่นี้ก่อนนะครับ พอดีแม่เลี้ยงโทรมา พอดีว่าพวกเรากำลังจัดการอะไรบ้างอย่างที่สำคัญอยู่นะครับ"

ตะวันพูดแล้ววางสายไป

"ครับแม่เลี้ยง ตกลงว่าได้ความคืบหน้าอะไรหรือเปล่าครับ"

ตะวันถามขึ้นเมื่อวางสายจากของขวัญแล้วรับสายจากแม่เลี้ยงนวลจันทร์

"ปลายฝันบอกว่าเพื่อนเขาทำงานแค่หานางแบบเฉยๆนะสงสัยจะโดนพวกนั้นบอกมาอย่างนี้ แล้วเขายังขอร้องให้แม่จ่ายเงินคนงานในไร่ตะวันอีก 3 เดือนเพราะเขาบอกว่าผับของแกนั้นยังไม่ได้มีเงินที่จะมาช่วยเหลือภายในไร่ได้เลย แล้วเขายังขอเงินอีก 20 ล้านเพื่อให้แกไว้ลงทุนในผับเอาแบบนี้ก็แล้วกันเรื่องของคนงานในไร่แม่จะจัดการให้แต่ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะตะวันเพราะแกก็ได้เงินไปบริหารเองแกต้องทำให้ได้ลูก แล้วเรื่องเงิน 20 ล้านเดี๋ยวแม่จะโอนให้ ให้แกไปเคลียร์เอาเอง"

แม่เลี้ยงพูดขึ้นทำให้ตะวันที่หดหู่กับชีวิตที่เกิดขึ้น แล้วยังมีเรื่องเงินเดือนของคนงานไร่อีกตอนนี้ก็เหมือนปลดล็อคกับความรู้สึกนี้อีกครั้ง

"ขอบคุณแม่มากครับ"

ตะวันพูดขึ้นด้วยความดีใจ

"ไม่ต้องมาขอบใจแม่หรอกแกทำดีกลับปลายฝันไว้มาก ๆก็แล้วกันและเย็นนี้แกต้องกลับนครพนมกับปลายฝัน เขาจะได้ไปเยี่ยมพ่อเยี่ยมแม่เขาด้วย แม่จึงอยากให้แกไปด้วยพ่อกับแม่ของเขาจะได้รู้ว่าครอบครัวเราเอ็นดูเขาแค่ไหน ถึงได้กลับไปเยี่ยมครอบครัวในช่วงเทศกาลพร้อมกับสามีเข้าใจหรือไม่ตะวัน"

แม่เลี้ยงพูดขึ้นแกมบังคับลูกชายให้พาภรรยาไปไหว้พ่อแม่ในช่วงเทศกาลปีใหม่

"ได้สิครับไม่มีปัญหาอยู่แล้ว งั้นเดี๋ยวผมจะรีบกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวไปนครพนมก็แล้วกัน เดี๋ยวผมโทรจองตั๋วเลยดีกว่า"

ตะวันพูดขึ้น

"จองตั๋วให้เพื่อนปลายฝันด้วยนะคนที่ชื่อต้นข้าวนั่นน่ะ"

แม่เลี้ยงเตือนความจำให้ลูกชายว่ายังมีอีกคนที่จะไปด้วย

"ได้อยู่แล้วครับคุณแม่ไม่มีปัญหา"

ด้วยความดีใจที่ได้รับข่าวดีเรื่องเงินแล้ว ตะวันวางสายจากแม่เลี้ยงไป อย่างน้อยก็ไม่ต้องไปพบกับของขวัญในเวลานี้ และอีกอย่างแม่เขาให้เงินลงทุนมาแต่เขาต้องแลกด้วยกันไปนครพนมก็ไม่ใช้เรื่องเลวร้ายอะไรเลยสักนิด ตะวันพิมพ์ข้อความบอกของขวัญและรีบกลับไปเพื่อที่จะไปเตรียมตัว ตะวันนั่งรถมาของขวัญก็โทรหาตลอดทางแต่ตะวันไม่ได้รับสายของขวัญเลย เนื่องจากตัวเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพูดอะไรกับของขวัญเพราะเมื่อก่อนของขวัญก็ไม่ได้วุ่นวายอะไรกับเขาขนาดนี้ เมื่อก่อนถึงตะวันอยากจะไปรับของขวัญที่สนามบินสักเท่าไหร่ ของขวัญก็ไม่ต้องการให้เขาไปรับที่สนามบินอยู่ดี แต่มาตอนนี้เหมือนของขวัญจะเรียกร้องแปลกๆ