ใครจะออกก็ออก

ปกติขวัญไม่ชอบให้ตะวันเล่นโซเชียลแต่ทำไมขวัญถึงได้ข่าวพวกนี้จากโซเชียลนะ หรือว่าขวัญเล่นโซเชียลแต่ห้ามเขากัน ตะวันได้แต่คิดแต่เขาก็ไม่มีเวลาที่จะมาใส่ใจ ทางด้านปลายฝันรู้ข่าวตั้งแต่วันแรกที่เป็นข่าวแล้ว แต่เขาเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆจะทำอะไรได้ ถ้าเธอคิดไม่ผิดเรื่องคืนนั้น พี่พิภพต้องเอาไปเล่าอีกครั้งเพื่อให้ข่าวจบลงไม่อย่างนั้นแม่เลี้ยงก็จะออกโรงมาปกป้องตัวเธอเองและทำการฟ้องคุณพิภพที่เป็นลูกชายแน่ เรื่องนี้ก็จะจบแบบทางธุระกิจแต่อาจเกิดความบาดหมางกันในครอบครัว ปลายฝันก็รอให้ข่าวจบลงอยู่ประมาณอาทิตย์เดียวก็หายไปจากโซเชียล คนมีเงินนี้ก็ดีจริงๆนะ แป๊บๆก็จัดการเรื่องข่าวนี้ได้ แต่ปลายฝันก็ไม่รู้ว่าเขาจัดการด้วยวิธีใด หลังจากที่ข่าวจบลงของขวัญเองก็ไม่แน่ใจว่าตกลงว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ เมื่อถามตะวันก็ไม่ปริปากพูดแม้แต่คำเดียว จะให้เขาสืบเองเขาก็ไม่ได้มีอำนาจที่จะสืบขนาดนั้น ตอนนี้ขวัญก็มีวิธีเดียวก็คือเขาหาคนพิภพ ตะวันก็อย่ามาโทษขวัญแล้วกัน เพราะตะวันเองไม่สามารถช่วยอะไรขวัญได้เลย ของขวัญได้แต่คิดในใจ หลังจากผ่านปีใหม่มา ปลายฝันก็ทำกับข้าวตอนเช้าและออกไปทำงานที่ไร่ซึ่งตอนนี้ปลายฝันไม่ได้ไปทำตำแหน่งคนงานแล้วเขาได้ทำตำแหน่งบัญชีที่อยู่ในออฟฟิศกลางไร่ แค่ดูพนักงานที่มาตอกบัตรเข้าทำงานตอนเช้าและตอน 11:00 น ตอกบัตรไปกินข้าวและตอนบ่ายก็ตอกบัตรเข้างานอีกครั้งส่วนตอนเย็นก็ตอกบัตรกลับบ้านวนเวียนอยู่แบบนี้จนปลายฝันรู้สึกว่าเหมือนไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด ตำแหน่งนี้จะต้องไปทำตอนสิ้นเดือนเท่านั้น ปลายฝันจึงให้คนมาติดกล้องวงจรจุดที่ตอกบัตรเพื่อป้องกันการตอกบัตรเข้างานให้กัน และตัวเขาเองก็หันไปทำอย่างอื่นแทน เขาเข้าไร่ไปดูคนงานทำงานและช่วยคนเก็บส้ม ยิ่งตอนนี้ใกล้กับเทศกาลตรุษจีนแล้วส้มจึงมีราคาที่สูง คนงานบางคนไม่ทะนุทะนอมก็จะทำให้ผลส้มช้ำและเสียราคา ที่แรกปลายฝันเข้าไร่ก็ไม่ค่อยมีคนต้อนรับสักเท่าไหร่ และแทบไม่มีใครทำตามปลายฝันเลย แต่ปลายฝันก็เข้ามาจัดการเรื่องเงินเดือนให้พวกเขา แต่บางคนก็รู้อยู่แล้วว่าพ่อเลี้ยงไม่ชอบคุณปลายฝันสักเท่าไหร่ แต่ด้วยที่ปลายฝันขู่คนงานว่าถ้าไม่ทำตามก็จะตัดเงินเดือน ที่แรกไม่ค่อยมีใครเชื่อว่าปลายฝันจะทำจริงๆหลังจากผ่านไปหนึ่งเดือนก็ถูกหักเงินเดือนจริงๆ

"พ่อเลี้ยงครับคุณปลายหักเงินเดือนพวกเรา พ่อเลี้ยงต้องจัดการให้พวกเรานะครับ"

คนงานในไร่ราวยี่สิบคนประท้วง ตะวันจึงเรียกให้ปลายฝันออกมารับผิดชอบและคืนเงินให้คนงานเพราะตอนนี้เร่งที่จะเก็บส้มขายช่วงตรุษจีน คนงานทุกคนจึงสำคัญ

"ผมให้คุณทำบัญชีเพื่อที่จะจัดเงินให้พนักงานตอนสิ้นเดือน แต่ไหนได้คุณมาหักเงินของคนงานผมแบบนี้แล้วใครเขาอยากจะอยู่ทำงานล่ะ จัดการคืนเงินเดือนของคนงานทุกคนแล้วไปขอโทษพวกเขา ผมไม่น่าไว้ใจให้คุณทำงานนี้เลยสองรอบแล้วที่คุณทำงานเกี่ยวกับบัญชีแล้วเกิดปัญหาแบบนี้"

พ่อเลี้ยงเข้ามาหาปลายฝันแล้วพูดขึ้น

"ไม่คืนเงินให้คนงานอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ เพราะพวกเขาทำผิดปลายเป็นคนบอกพวกเขาเอง ว่าพยายามเก็บผลส้มไม่ให้ส้มช้ำพวกเราสามารถที่จะเอามือเก็บได้ ไม่ใช่ว่าจะลงมือเก็บได้เร็วแต่ผลส้มเสียหายออกมาเท่าไหร่พ่อเลี้ยงรู้หรือไม่"

ปลายฝันพูดขึ้น

"แต่คุณทำแบบนี้แล้วจะมีคนงานที่ไหนมาทำงานให้ล่ะ ก็พวกเขาเคยทำแบบนี้มาโดยตลอดมันก็ต้องมีเสียกันบ้าง ไม่ใช่หรือ"

พ่อเลี้ยงพูดขึ้น

"ในเมื่อคุณให้ไปจัดการเรื่องนี้ ปลายก็จะจัดการเองถ้าไม่ได้ยังไง ปลายต้องขอร้องแม่เลี้ยงเพราะเรื่องนี้มันก็เกี่ยวกับความเสียหายของไร่ที่แม่เลี้ยงรับผิดชอบอยู่เหมือนกัน ในเมื่อพ่อเลี้ยงจะปล่อยเลยตามเลยแต่ปลายคงปล่อยไม่ได้เพราะปลายเห็นแก่แม่เลี้ยง"

ปลายฝันกล่าวและออกไปคุยกับคนงาน พ่อเลี้ยงโกรธมากแต่เขาทำอะไรไม่ได้เลยสามเดือนนี้เงินที่จะจ่ายคนงานอยู่ที่แม่เลี้ยง และปลายฝันเองก็จะให้แม่เลี้ยงจัดการถ้าเขาไม่ยอม พ่อเลี้ยงรู้สึกแปลกๆว่าตอนนี้อะไรก็ต้องขึ้นอยู่กับปลายฝัน เขาเลยไปดูสถานการเฉยๆเท่านั้น

"คนงานของไร่ตะวันทุกคน ที่ปลายเคยบอกแล้วว่าในการเก็บส้มเราควรที่จะเก็บอย่างดีไม่ให้ส้มนั้นได้รับความเสียหายในปริมาณที่มาก แต่ก็มีคนงานบางคนไม่ฟังปลายและยังยืนยันที่จะทำเหมือนเดิมและส้มเกิดความเสียหายมาก ถึงแม้ว่าเราจะนำไปขายได้แต่นั่นมันก็ยังไม่ถึงราคาที่สุดของมัน เราพยายามดูแลส้มมาตลอดทั้งปีเพื่อเก็บเกี่ยวไปขายได้ครั้งเดียว ปลายจึงจำเป็นต้องหักเงินเดือนคนงานบางคน ที่ก่อให้เกิดความเสียหายโดยการตั้งใจ ซึ่งคนที่ตั้งใจทำงานปลายก็เห็นและให้เงินเดือนตามปกติ ความเสียหายที่เกิดขึ้นบางคนอาจคิดว่าเล็กน้อยแต่ลองคิดดูว่าใน 1 เดือนความเสียหายเกิดขึ้นมากขนาดไหน และไม่ใช่แค่คนหนึ่งคนเดียวที่ทำให้เกิดความเสียหาย ทางไร่เองก็ต้องรับความเสียหายตรงนี้ จึงอยากให้พนักงานทุกคนช่วยกันพยายามทำให้สุดฝีมือจนลดความเสียหายที่เกิดขึ้น เพราะปลายก็รู้ถึงความตั้งใจที่จะทำให้ของเสียหายหรือไม่ตั้งใจ ซึ่งปลายคิดว่าปลายตัดสินใจถูกแล้ว ช่วงเวลาผลผลิตของเราได้ระยะเวลาสั้นๆเท่านั้นส่วนเวลาอื่นเราก็ต้องไปบำรุงต้น ซึ่งเราหารายได้จากไร่นี้เพียงปีละครั้งสองครั้ง หวังว่าคนงานทุกคนคงเข้าใจ รายได้ของไร่มีปีละครั้งสองครั้งเท่านั้นแต่รายจ่ายของไร่มีตลอดปี "

ปลายฝันเอ่ยขึ้น ทำให้พนักงานบางคนเข้าใจแต่ก็มีส่วนมากที่เขาทำอย่างนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ทำไมเมื่อมีผู้หญิงคนนี้เข้ามาทุกอย่างต้องพิถีพิถันไปหมด

"งั้นพวกผมก็ไม่อยู่ต่อหรอกครับผมทำงานดีมาตลอด ทุกปีผมก็ทำแบบนี้ไม่เคยถูกหักเงินเดือน แต่เป็นเพราะว่าคุณเข้ามาต่างหากที่ทำให้ผมต้องถูกหักเงินดือน"

คนงานคนหนึ่งออกมาพูดทำให้พนักงานอีกสอบ 4-5 คนนั้นเดินออกมาอยู่เคียงข้างเขา

"โอเคคะถ้าใครจะออกก็ออก ปลายก็ไม่ได้ว่าเพราะเดี๋ยวปลายจะขอให้แม่เลี้ยงหาคนงานมาเพิ่มให้ไร่ตะวันเอง ถ้าไม่ได้อย่างไรคนงานแถวบ้านปายก็น่าจะมีคนต้องการทำงานที่ไร่แห่งนี้อยู่ ซึ่งเงินเดือน 15,000 บาทนั้นไม่ใช่ว่าจะน้อย ๆ ถ้าใครจะลาออกก็เข้ามาในออฟฟิศตอนบ่ายได้เลยค่ะ ส่วนเรื่องเงินเดือนล่วงหน้าไม่มีนะคะเพราะว่าพวกพี่ๆตั้งใจจะลาออกเอง"

ปลายฝันพูดขึ้นจึงทำให้คนงานหลายๆคนไม่พอใจ แต่อีกหลายๆคนก็ไม่ต้องการที่จะออกแล้ว คุณปลายฝันพูดจริงว่างานนั้นหายากและอีกอย่างเงินเดือน 15,000 บาทสำหรับพวกเขาแล้วก็ไม่มีอีกแล้ว และคนงานก็เห็นพ่อเลี้ยงก็ยืนฟังเฉยๆ แต่พ่อเลี้ยงเองก็เริ่มคิดเหมือนปลายฝันแล้ว พวกเขาลงทุนไปเท่าไหร่ล่ะกับค่าจ้าง ค่าปุ๋ย ค่ายา แต่การเก็บเกี่ยวมีเพียงครั้งเดียวถึงสองครั้งต่อปีเท่านั้น เขาเป็นผู้ชายก็ทำอะไรโดยคิดไม่รอบคอบ เพราะตอนที่เขาเก็บเขาก็รู้ว่ามันเกิดความเสียหายที่มากอยู่ แต่ก็ไม่ได้อะไรเพราะตอนที่ไปขายเงินก็ตกอยู่ที่แม่เลี้ยง ก็ไม่รู้ว่ามันขาดทุนหรือได้กำไรอะไรอย่างใด เขาจึงไม่ได้เข้าไปช่วยพนักงานหรือช่วยปลายฝันเลยได้แต่ยืนฟัง หลังจากยืนดูพนักงานพักใหญ่ๆ

"พวกพี่ๆมีอะไรสงสัยกันอีกหรือป่าวถ้าไม่มีก็ไปพักแล้วทำงานเถอะ เดี๋ยวตอนบ่ายๆ ปลายจะเข้ามาดูอีกรอบจะได้มารับรายชื่อพนักงานที่ต้องการที่จะออก"

ปลายฝันพูดขึ้นแล้วก็กลับบ้านไป

"พ่อเลี้ยงครับพวกผมไม่ลาออกนะครับ พ่อเลี้ยงไม่เห็นหรือครับว่าคุณปลายฝันพยายามบีบบังคับให้พวกผมออก แล้วจะให้คนแถวบ้านมาทำงานแทน ไม่รู้ว่าคุณปลายฝันคิดอะไรอยู่หรือว่าคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของไร่ไปแล้วหรือครับพ่อเลี้ยง"

คนงานคนหนึ่งบอกพ่อเลี้ยง เพื่อให้พ่อเลี้ยงทวงความเป็นธรรมให้กับพวกเขา

"พอเถอะสมชายแกเองนั่นแหละที่ไม่ฟังคุณปลายฝันเอง ลองคิดดูที่คุณปลายฝันพูดก็มีเหตุผลไหม เราทำงานมาทั้งปีได้รับเงินเดือนทุกเดือน แต่สำหรับเงินของไร่แล้วได้ปีละครั้งสองครั้ง คุณปลายเองก็คงจะได้รับคำสั่งมาจากแม่เลี้ยงนวลจันทร์แล้ว ว่าให้ดูแลไร่เป็นอย่างดี เพราะฉะนั้นถ้าไม่ลาออกก็ไปคุยกับคุณปลายเองเถอะ ไม่ต้องผ่านพ่อเลี้ยงหรอกเพราะพ่อเลี้ยงก็ไม่สามารถเกลี้ยงกล่อมคุณปลายได้ ไม่อย่างนั้นก็ต้องไปขอร้องแม่เลี้ยงนวลจันทร์เอง"

ชาติพูดขึ้นเพราะเขารู้ดีว่าพ่อเลี้ยงเกิดความหนักใจขึ้นแล้ว