วันเกิดพ่อเลี้ยงตะวัน

เมื่อถึงงานวันเกิดของพ่อเลี้ยงตะวัน ของขวัญดีใจมากที่ได้เข้าร่วมงานวันเกิดของเขา แต่พอเข้ามาจริงๆก็พบว่าคุณพิภพและภรรยาก็อยู่ที่นั่นด้วย ของขวัญจึงนำกล่องของขวัญไปให้ตะวัน แล้วก็ขอตัวกลับเขาอ้างว่าแม่เลี้ยงไม่ค่อยชอบเขา วันสำคัญของตะวันอย่างนี้เขาจึงอยากให้เป็นวันพิเศษไม่สมควรที่จะต้องมาทะเลาะเบาะแว้งกับแม่เลี้ยง ของขวัญจึงเดินออกจากงานไปทั้งที่เสียดายเพราะตัวเองก็แต่งตัวมาสวยมาก

"คุณพิภพคะเมื่อตะกี้พลอยเห็นคุณของขวัญมาด้วยค่ะแต่ก็น่าจะกลับไปแล้วน่าเสียดายจริงๆ"

พลอยไพลินพูดขึ้น

"ปลายเองก็เห็นค่ะพี่พลอย แต่เหมือนเขาจะรีบๆยังไงไม่รู้ สงสัยเขากลัวแม่เลี้ยงเห็นเข้าแนๆ เพราะแม่เลี้ยงไม่ค่อยชอบเขา"

ปลายฝันพูดขึ้น

"ไม่ใช่หรอกค่ะน้องปลาย เขากลัวคุณพิภพเห็นต่างหากเขากลัวคนพิภพรู้ว่าเขารู้จักพ่อเลี้ยงตะวันมั้ง หรือไม่ก็กลัวว่าทั้งสองจะเกิดปัญหากันก็เลยรีบกลับ"

พลอยไพลินพูดอีก

"ทำไมล่ะค่ะพี่พลอย ไม่ใช่ว่าคุณพิภพก็ชอบคุณของขวัญหรือคะ"

ปลายฝันถามขึ้น

"ไม่ใช่ไม่ใช่ แต่ตอนนี้คุณของขวัญตามติดคุณพิภพแจเลยแหละ สงสัยเธอต้องการอะไรบางอย่างจากคุณพิภพ บางครั้งเธอแทบจะมาหาเรื่องพี่เลยนะปลายฝัน ความจริงวันนี้พี่จะต้องแกล้งอาละวาดกับคุณของขวัญนั่นเพื่อที่จะให้ตะวันรู้ ว่าคุณของขวัญอะไรของพ่อเลี้ยงตะวันนั้นกำลังตามติดสามีพี่อยู่ แต่นางดันกลับไปก่อนวันนี้ก็เลยไม่สนุกแล้วล่ะ"

พลอยไพลินกระซิบบอกผู้เป็นน้องสะใภ้ ที่ตอนนี้ให้ของขวัญอยู่ใกล้พิภพไม่ใช่อะไรหรอกอยากจะฉีกหน้ากากของผู้หญิงคนนี้ให้น้องสามีได้เห็น แต่น้องสามีก็ยังไม่เห็นอะไรเลยด้วยซ้ำผู้หญิงคนนั้นก็ตัดสินใจที่จะกลับไปเองผู้หญิงคนนี้ช่างฉลาดหลักแหลมเหลือเกิน หาทางจัดการได้ยากเป็นแน่ งานวันเกิดตะวันจึงไร้สีสันเลยทีเดียวเพราะหลายๆคนอยากให้ตะวันตาสว่างเสียทีๆ หลังจากจบงานวันเกิดพ่อเลี้ยงตะวัน พิภพและพลอยไพลินก็ขอนอนค้างคืนที่ไร่เลยเพราะตอนเช้าพวกเขาทั้งสอง ต้องทำธุระภายในตัวเมืองเชียงใหม่ แม่บ้านจึงจัดห้องไว้ให้ หลังจากนอนไปสักพักจะวางก็รู้สึกว่านอนไม่ได้เขาจึงลงไปหาปลายฝันที่เรือน

"ผมขอเข้าไปหน่อยผมอยากคุยเรื่องเงินเดือนคนงานในไร่"

ตะวันพูดขึ้นเมื่ออยู่หน้าเรือนของปลายฝันแล้ว ปลายฝันก็คิดว่าดึกดื่นขนาดนี้แล้วยังจะมาพูดเรื่องเงินเดือนของคนงานอีกหรือพ่อเลี้ยงคนนี้น่าจะบ้าไปแล้วแต่เขาก็เดินไปเปิดประตูให้

"มันดึกแล้วค่ะเดี๋ยวเราไปคุยกันในห้องทำงานก็ได้ ปลายไม่สะดวกให้พ่อเลี้ยงเข้ามาในห้อง"

ปลายฝันพูดไม่ทันจบก็ถูกพ่อเลี้ยงดึงเข้าห้องทันที

"มันดึกแล้วจริงๆอย่างนั้นก็ไปนอนกันเถอะ"

พ่อเลี้ยงตะวันพูดขึ้น และล็อกห้องและลากปลายฝันขึ้นเตียง พ่อเลี้ยงคนนี้เหมือนจะทำตามใจตัวเองมากเกินไปแล้ว ครั้งปีใหม่ที่พวกเขาอยู่โรงแรมในนครพนมนั้นเป็นเพราะพ่อเลี้ยงเมาแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกันเพราะพ่อเลี้ยงไม่ได้เมาเลยด้วยซ้ำแต่จะลงมือกลับปลายฝัน

"พ่อเลี้ยงจะทำอะไร ดึกแล้วทำไมไม่ไปนอนที่ห้องของตัวเอง"

ปลายฝันถามขึ้นเสียงแข็ง

"อย่าทำเป็นไม่รู้ไปหน่อยเลย ว่าผมต้องการอะไร คุณก็มาอยู่ในฐานะภรรยาผมนิ ผมก็จะทำแบบสามีภรรยาเขาทำกันไง"

พ่อเลี้ยงพูดขึ้นอย่างหน้าไม่อาย พ่อเลี้ยงมองหน้าปลายฝันที่แต่งจัดแทบไม่มีเค้าโครงเดิมเลย ทำให้เขาคิดถึงผู้หญิงที่อยู่ในผับ เด็กสาวชุดดำที่เขามองและก็มารู้ว่าสุดท้ายคือปลายฝันเอง กับชุดสีขาวเว้าเข้ารูปที่ปลายฝันใส่อยู่ก็ทำให้เขามีอารมณ์พลุ่นพล่าน ยากที่จะละสายตาตั้งแต่ตอนอยู่ในงานแล้ว และตอนนี้ปลายฝันก็ยังไม่ทันได้อาบน้ำ และยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะปลายฝันคิดว่านานๆตัวเองจะแต่งตัวสวยๆแบบนี้ และแต่งหน้าเพราะปกติวันธรรมดาเธอจะไม่แต่งหน้าทำงานอยู่แล้ว จึงนั่งถ่ายรูปเล่นเพลินๆจนพ่อเลี้ยงเรียกให้เปิดประตู จึงทำให้พ่อเลี้ยงไม่อาจละสายตาได้ เขาจึงจับปลายฝันกดลงบนเตียงแล้วก็จูบอย่างลืมตัว ปลายฝันจะดิ้นก็ดิ้นไม่ได้ได้แต่หลบแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะพ่อเลี้ยงใช้แรงมากขึ้นจนปลายฝันเจ็บที่ข้อมือไปหมด พ่อเลี้ยงเลื่อนปากซุกไซเรื่อยๆจนลงไปถึงหน้าอกและใช้ปากดึงสายเสื้อของปลายฝันออกเผยให้เห็นหัวไหล่ขาวๆของปลายฝัน พ่อเลี้ยงจูบไหล่ขาวๆพร้อมกับทิ้งร่อยรอยเอาไว้ ทำให้ปลายฝันเริ่มเสียวซ่านและก็ซุกไซ้ จนปลายฝันไม่ขัดขืนแล้ว พ่อเลี้ยงจึงเริ่มถอดกระดุมของตัวเองออก ปลายฝันได้แต่หอบเหนื่อยอยู่ใต้ร่างของพ่อเลี้ยง เนื่องจากการเตรียมงานก็ทั้งวันแล้วแล้วยังจะร่วมงานดึกดื่นอีกทำให้ร่างกายของปลายฝันอ่อนเพลียอยู่แล้ว

"ก๊อกๆๆๆ ปลายฝัน ปลายฝัน พ่อเลี้ยงหายไปแล้ว ปลายฝันนอนหรือยัง"

"ปลายฝัน แย่แล้วตื่นเร็วๆ"

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ทั้งสองคนตกใจมาก พ่อเลี้ยงไม่ได้ตกใจธรรมดาเขาอารมณ์เสียอย่างแรงและพุ่งตัวออกไปข้างนอกและเดินหายไปทันที ทางด้านคนที่อยู่ด้านหน้าก็ตกใจที่เห็นพ่อเลี้ยงพุ่งออกไปและเห็นเสื้อผ้าหลุดลุ่ยไม่ใช่ว่าเขาสองคนมาขัดจังหวะแล้วหรือ คุณพลอยไพลินทำสีหน้าตกใจ วันดีก็ไม่แพ้กัน สักพักใหญ่ๆจึงพากันเดินเข้าห้อง ก็เห็นป้าฝันกำลังรวบผมอยู่และกำลังนั่งเช็ดเครื่องสำอาง เมื่อทั้งสองเห็นพ่อเลี้ยงวิ่งออกไปแบบนั้นปลายฝันจึงไม่อธิบายอะไรมาก

"พอดีว่าคุณพิภพจะคุยธุระกับพ่อเลี้ยงตะวัน แต่พอไปหาที่ห้องก็ไม่มีพวกเราจึงตกใจไปหน่อยคุณพิภพให้คนออกตามหาน่าจะทั่วทั้งไร่แล้วล่ะ"

คุณพลอยไพลินพูดขึ้น ปลายฝันจึงทำสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย

"ตอนนี้หาพ่อเลี้ยงเจอแล้วปลายขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะพี่พลอย วันดี"

ปลายฝันได้แต่พูดแค่นั้นด้วยความอับอาย ทุกคนเห็นสภาพพ่อเลี้ยงก็เข้าใจแล้วแหละว่าเกิดอะไรขึ้น

"ไอ้ตะวันพี่ก็นึกว่าแกหายไปไหน พี่ให้คนงานออกตามหาทั่วไร่แล้วล่ะมั้ง แกไปอยู่ไหนมาแล้วดูสภาพสิ"

ตะวันวิ่งเข้าบ้านพร้อมติดกระดุมเสื้อกลับคืนแต่ ที่ใบห้าของเขาก็มีรอยลิปสติกติดอยู่

"ไปล้างหน้าล้างตาแล้วลงมาคุยกันก่อน ที่พี่ตั้งใจจะอยู่ที่นี่ก็เพราะอยากคุยงานกับแกนั่นแหละ แต่พอพี่จัดการอะไรเสร็จไปหาแกที่ห้องก็ไม่เจอไปหาที่ห้องทำงานก็ไม่เจอแกไปไหนมาหรือ"

พิภพถามขึ้นแต่ตะวันก็ไม่ได้ตอบอะไร วิ่งขึ้นห้องไปแล้วเขาก็ไปเห็นใบหน้าตัวเองในกระจก จึงรู้สึกอับอายภายหลัง พี่พิภพต้องเห็นแล้วแน่ๆ หลังจากที่พิภพคุยกับพลอยไพลินแล้วจึงรู้ว่าเกิดเหตุใดขึ้นเขาก็รู้สึกผิดเล็กน้อยที่ไปขัดจังหวะของคนทั้งสอง

"พี่มีอะไรจะคุยกับผมหรือครับถึงได้รีบร้อนขนาดนี้"

ตะวันถามขึ้นเมื่อขึ้นไปล้างรอยลิปสติกออก แล้วเดินลงมาคุยกับพี่ชายในห้องทำงาน

"อย่างแรกพี่ก็ขอโทษแกด้วยแล้วกันที่พี่ขัดจังหวะแก"

พิภพพูดขึ้น

"เข้าเรื่องพี่เลยครับ"

ตะวันรีบพูดขึ้น

"พี่แค่จะพูดเรื่องปลายฝันเท่านั้นแหละ ที่พี่ยกโรงแรมให้ปลายฝันเพราะพี่ต้องการให้เป็นของขวัญหลังแต่งงานของแก 2 คน แต่พี่ก็ลืมคิดไปเรื่องหนึ่งที่ว่าปลายฝันไม่มีเงินที่จะดูแลพนักงานในโรงแรม ปลายฝันจึงเสนอให้พี่ดูแลและบริหารโรงแรมเหมือนเดิมแต่ขอส่วนแบ่งที่เป็นกำไรมาแทน"

พิภพพูดขึ้น

"ทำไมเหรอครับเขาต้องการแค่เงินเท่านั้นแหละ มาอยู่ในไร่นี้เขาเองก็พยายามที่จะกดดันคนงานออกเพื่อที่จะเอาคนของตัวเองเข้ามาอยู่ ในเรื่องเงินเดือนก็ชอบหักคนงานด้วยไม่รู้ว่าเงินส่วนนี้ก็คงจะตกเป็นของตัวเองแน่"

ตะวันพูดขึ้น

"แกเข้าใจผิดแล้วแหละตะวันที่ปลายฝันทำอย่างนั้นเพราะปลายฝันต้องเก็บเงินส่วนที่เป็นกำไรของโรงแรมนั้นมาจ่ายค่าคนงาน แต่คนงานพวกนั้นแกก็ลองดูสิว่าพวกเขาทำผิดจริงไหม ถึงถูกหักเงินแบบนั้น พี่ก็แค่จะบอกแกว่าผู้หญิงคนนี้เขาเก่งนะ เขาบริหารทรัพย์สินที่ครอบครัวเรามีได้ รวมไปถึงคอนโดที่แกโอนให้เขา เขาก็ให้คนเช่าเป็นรายวัน เพื่อจะได้เงินส่วนนี้มา และอีกอย่างพี่บอกเลยว่า ไร่ของแกนั้นตอนนี้กำลังไปในทิศทางที่ดีแล้ว แม่เลี้ยงก็เห็นดีด้วยบางทีส่วนแบ่งของไร่แม่เลี้ยงอาจจะให้แกจัดการเองก็ได้ ส่วนเรื่องผับของแกพี่ก็ดีใจด้วยที่ตอนนี้มันก็ไปได้สวยแล้ว แกรู้หรือไม่ล่ะว่าทำไมผับอยู่ในเมืองขนาดนั้นตำรวจไม่ลงแต่ที่อื่นๆเขาลงกัน หรือว่าแกไม่เคยสงสัยเลย"

พิภพถามขึ้น

"ไม่ใช่ว่าเป็นพี่ที่คอยช่วยผมหรือครับ"

ตะวันตอบ

"ป่าวหรอกเป็นแม่เลี้ยงต่างหากล่ะ แม่เลี้ยงอยากจะสนับสนุนแกนะ แต่แม่เลี้ยงเองก็ไม่อยากจะออกหน้าสักเท่าไหร่ ส่วนเรื่องเงินนั้นเพียงถ้าแกไม่พอเอ่ยปากขอแม่เลี้ยงก็ให้แล้วแหละไม่จำเป็นต้องผ่านปลายฝันหรอก"

พิภพกล่าวขึ้น ทำให้พ่อเลี้ยงตะวันมองแม่เลี้ยงในมุมที่ต่างไป

"ในการแต่งงานยังไงก็ต้องใช้ชีวิตร่วมกับปลายฝัน ทำไมแกไม่ลองเปิดใจดูหน่อยหรือ และอีกอย่างพี่ก็รู้สึกว่าแกก็ชอบเข้าหาปลายฝันแต่ทำไมแกไม่เปิดใจดู เพื่อที่จะศึกษาดูใจจริงๆของเขาล่ะ"

พิภพพูดขึ้นและเดินออกจากห้องทำงานไป พ่อเลี้ยงตะวันจึงเดินขึ้นห้อง ความคิดในคำที่พี่ชายบอกก่อนหน้านี้เขาเสียอารมณ์เป็นอย่างมากที่ถูกขัดจังหวะ แต่ตอนนี้เริ่มมาตระหนักถึงเรื่องที่พี่พูดแล้วจึงทำให้เขานอนไม่ค่อยหลับสักเท่าไหร่