หรือจะเป็นพี่น้องกัน

หลังจากประชุมเสร็จแล้วพิภพก็สั่งให้พ่อครัวทำอาหารเย็นไว้สำหรับเขาตะวันและปลายฝัน ทั้งสามร่วมรับประทานอาหารกัน

"ขอบคุณพี่มากสำหรับโรงแรมแห่งนี้ เรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้นจึงทำให้พี่ได้มีโอกาสมอบโรงแรมนี้เป็นของขวัญสำหรับการแต่งงานของเราสองคนเลยนะครับ"

ตะวันกล่างขึ้น

"แกก็รู้ทันไปซะทุกเรื่องนะ พี่ก็อยากจะให้อะไรน้องชายบ้างแค่นั้นเอง แต่ถ้าเป็นชื่อของแกแม่เองก็ไม่ไว้ใจก็เลยให้เป็นชื่อของเมียแกดีกว่า"

พิภพพูดขึ้น ทั้งสามกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ตะวันกับพิภพแทบไม่ค่อยได้กินข้าวด้วยกันเลยด้วยซ้ำ ขนาดวันเกิดทั้งสองยังแค่โทรหากัน และให้ของขวัญแก่กันแค่นั้น ไม่เคยที่จะมีการกินข้าวร่วมกันแบบนี้ตามลำพัง

"ทำไมคุณพิภพถึงยกโรงแรมนี้ให้พ่อเลี้ยงตะวันกับคุณปลายฝันเลยล่ะ เรื่องมันใหญ่โตขนาดนั้นเลยหรือ"

พนักงานคนหนึ่งถามขึ้น พลางมองไปยังแม่บ้านที่ถูกไล่ออกกำลังจัดการกับของตัวเอง ตอนนี้เขาเองก็รู้สึกหวาดหวั่นแล้ว

"ก็เพื่อธุระกิจตัวอื่นล่ะมั้ง โรงแรมของคุณพิภพก็มีจำนวนมากถึงจะยกโรงแรมนี้ให้คนอื่นก็ยังมีตัวอื่นอยู่ดี อาจจะเป็นแบบว่าเพื่อเอาตัวเองรอดหรือป่าว พ่อเลี้ยงตะวันกับภรรยาไม่เท่าไหร่หรอก แต่แม่เลี้ยงนวลจันทร์นะสิเจ้าแม่ของสรรพสิ่งเลยแหละ ถ้ารู้เรื่องนี้อาจโกรธจนฟ้องร้องกันขึ้นมา เพราะมันเป็นความผิดของพนักงานที่เอาออกมาพูดให้เสียหาย บอกเลยพนักงานแบบนี้แทบไม่มีคนรับทำงานหรอกนะ ปากจะพาโรงแรมล้ม คุณพิภพจึงต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลมยกโรงแรมให้คนที่ถูกพูดถึง เพื่อให้เรื่องมันจบ และไม่มีความบาดหมางกับแม่เลี้ยง และตัวเองจะได้ทำธุรกิจโรงแรมแบบปลอดภัยไม่เป็นศัตรูกับแม่เลี้ยงนวลจันทร์"

คนหนึ่งกล่าวขึ้น ทำให้พนักงานทำความสะอาดคนนั้นถึงกับหน้าถอดสี ความอิจฉาและความที่ตัวเขาชอบพูดเรื่องคนอื่นนั้นทำให้ตัวเองซวยแท้ ๆ สงสัยไม่มีที่ไหนรับเขาทำงานแน่ๆ

"เปลี่ยนเจ้าของไม่รู้จะยังไง เขาจะปรับเปลี่ยนโครงสร้างหรือป่าวก็ไม่รู้ พ่อเลี้ยงตะวันเราเองก็ไม่ค่อยรู้ประวัติมากมาย รู้จักแต่แม่เลี้ยงนวลจันทร์เสียส่วนใหญ่"

พนักงานอีกคนพูดขึ้น

"ทำไม่พวกเราเป็นแค่พนักงานจะต้องไปวุ่นวายแทนเจ้านายด้วย พวกเขาแค่เปลี่ยนมือผู้บริหารแต่งานทุกอย่างยังเหมือนเดิน และเราคิดว่าเงินเดือนก็คงไม่ต่างกัน ที่ต่างกันน่าจะผู้ที่จ่ายเงินเดือนกับผู้ที่ได้กำไรจากการเปิดโรงแรมเท่านั้น สิ่งอื่นไม่น่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอก ไปทำงานเถอะ พวกเราแค่รับรู้ก็พอว่าต้องปฎิบัติตัวอย่างไรกับคนที่อยู่ห้องวีไอพี"

หัวหน้ากล่าวขึ้น

"หัวหน้าค่ะถ้าคุณพิภพกับพ่อเลี้ยงตะวันไม่เป็นญาติกันทำไมเขาจะยกโรงแรมให้กันง่ายๆกันคะ"

พนักงานแม่บ้านคนที่ถูกไล่ออกถามหัวหน้า

"คุณแม่บ้านคงไม่เข้าใจกับธุรกิจมากนัก กลับไปเถอะครับไม่ต้องไปคิดอะไรให้ตัวเองปวดหัวหรอกครับ"

หัวหน้าพูดขึ้น

"หนูว่าหน้าตาเขาก็จะคล้ายๆกัน ถ้าเรื่องที่โรงแรมนี้ถูกโอนให้พ่อเลี้ยงตะวันรู้ไปถึงนักข่าว พวกเขาก็คงคิดแบบหนูแน่ๆ หัวหน้าว่าหรือป่าว"

แม่บ้านที่ถูกไล่ออกยังไม่ยอมที่จะหยุดปั่น

"มันจะเป็นอะไรก็ช่างเถอะอย่าสร้างปัญหาให้ตัวเองเลยนะ อดีตแม่บ้านกลับไปเถอะ แค่นี้ยังเดือนร้อนไม่พอหรือ ถูกไล่ออกไม่จ่ายเงินเดือน ดีแล้วที่ไม่โดนฟ้องร้องนะ ถือว่าเขาเมตตามากแล้วล่ะ"

หัวหน้าพูดขึ้น คนที่เป็นอดีตแม่บ้านจึงออกจากโรงแรมไปด้วยจิตใจที่แค้น เช้าวันต่อมาหัวหน้าจึงรู้ว่าอดีตแม่บ้านไม่ยอมจบ นำเรื่องที่โรงแรมเปลี่ยนเจ้านายไปออกโซเชียลในหลายๆที่จึงให้ความสนใจกับเรื่องนี้ รวมถึงการพาดพิงว่าพ่อเลี้ยงตะวันกับคุณพิภพคือพี่น้องกัน ทำให้ตอนนี้มีข่าวจากหลายๆที่ นำภาพของทั้งสองออกมาคู่กัน และเปรียบเทียบดู ซึ่งทั้งสองก็มีใบหน้าคล้ายคลึงกันหลายส่วน

"ตะวันคะทำไมคุณไม่รับสายขวัญเลยล่ะคะ ขวัญได้ข่าวว่าคุณพิภพเป็นพี่น้องกับคุณหรือค่ะ และยกโรงแรมให้คุณอีก"

ของขวัญพูดขึ้น ด้วยความดีใจถ้าเขาได้เป็นน้องสะใภ้คุณพิภพก็ยังดี ทีแรกกะจะกลับมาและเข้าหาคุณพิภพแต่ถ้าคุณพิภพเป็นพี่น้องกับตะวันก็จบ และเขาก็จะเปลี่ยนมารีบกำจัดเด็กปลายฝันนั้นแทน ทำให้ตะวันตกใจเพราะถ้ามีคนรู้เรื่องนี้แม่เลี้ยงไม่ปล่อยไว้แน่ๆ

"ขวัญพูดอะไรล่ะครับ ช่วงปีใหม่แม่เลี้ยงให้ผมไปธุระให้เลยไม่มีเวลารับสาย "

ตะวันพูดขึ้นและกำลังคิดว่าขวัญจะรู้อะไรที่มากกว่านี้หรือป่าวนะสมควรจะตอบเรื่องพี่น้องอย่างไร

"แล้วเรื่องโรงแรมกับคุณพิภพล่ะคะ"

ของขวัญถามขึ้น ตะวันไม่รู้จะตอบอะไรเลยวางสายทันที ของขวัญก็โทรมาอยู่นั้นตะวันเองก็พยายามนึกว่าใคร จะเอาเรื่องนี้ไปพูด หรือจะเป็นปลายฝันที่เอาเรื่องเขาไปพูดแต่คิดไปคิดมาก็ไม่น่าจะใช่ เพราะทั้งสองไม่รู้จักกัน เขาจึงตัดสินใจโทรไปถามพี่ชาย

"คุณพิภพทำไมเรื่องที่เกิดขึ้นที่คนรพนมจึงมีคนรู้ล่ะ ขวัญถามผมเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา"

ตะวันถามขึ้น

"ผมต้องขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากเลยนะครับพ่อเลี้ยงตะวัน ตอนนี้มันเป็นข่าวดังในโซเชียลผมกำลังประชุมเพื่อจัดการให้มันจบ ผมจะไม่ให้คุณกับภรรยาเดือนร้อนแน่นอน"

พิภพพูดขึ้นแบบมืออาชีพ ตะวันก็พลอยตกใจกับทาที่ของพี่แต่ก็พอจะเดาออกมาน่าจะกำลังประชุมกันแน่

"ผมหวังว่าคงไม่กระทบถึงภรรยาผมนะครับ"

ตะวันกล่าวขึ้น

"ครับผมจะรับผิดชอบทุกอย่าง"

พิภพพูดขึ้น และร่วมประชุมต่อ

"ผมพอจะรู้ต้นสายปลายเหตุว่าเป็นใครที่เป็นต้นเรื่องนี้ ซึ่งเรื่องนี้มันเกิดขึ้นก่อนปีใหม่ ถึงสมบัตินั้นจะเป็นของผมที่จะยกให้ทางคุณปลายฝันเพราะกลัวว่าจะผิดใจกับแม่เลี้ยงนวลจันทร์ และเรื่องที่เกิดขึ้นมันร้ายแรงมากเราต้องจัดการฟ้องพนักงานแม่บ้านคนนั้น ทั้งๆที่เขาไม่มีเงิน เพราะผมสงสารเขาจึงทำให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ผมเองทำธุรกิจมาถึงขนาดนี้แต่ก็ตกม้าตายด้วยความสงสาร"

พิภพยอมรับกับผู้บริหารคนอื่นตามตรงว่าเขาคงด้อยประสบการณ์เกินไป

"ไม่ต้องห่วงครับเราต้องจักการฟ้องแม่บ้านพร้อมกับข่าวเสียหายนี้ กับนำเรื่องของลูกค้าไปพูดให้เสียหาย ส่วนเรื่องที่คุณพิภพเอาใจแม่เลี้ยงแบบนั้นทางเราก็ว่าสมควรอยู่ เราไม่ควรไปทำอะไรให้แม่เลี้ยงไม่พอใจ เพราะถึงยังไงแม่เลี้ยงมีชื่อเสียง และมีอิทธิพลในวงกว้าง คุณพิภพทำถูกแล้วครับ"

ผู้บริหารคนหนึ่งพูดขึ้น เพราะหลังจากที่เขาได้ยินข่าวเขาก็สืบดูว่าที่โรงแรมนั้นว่ามีอะไรเกิดขึ้น จึงรู้ว่าเป็นที่มาที่ไปอย่างไร แต่เขาก็คิดว่าคุณพิภพทำแบบนั้นถือว่าเป็นการบ่งบอกว่าเขาต้องการที่จะทำธุรกิจแบบนี้ต่อไปจึงยกโรงแรมนั้นให้คุณปลายฝัน ที่เกิดความเสียหายจากการที่คนของเขานำเรื่องออกไปพูด คุณพิภพรับผิดชอบเต็มที่แล้วกับเรื่องที่เกิดขึ้น

"แม่ครับเรื่องที่พี่พิภพว่าเป็นข่าวเกี่ยวกับพวกเราแม่จะจัดการอย่างไรครับ"

ตะวันโทรมาถามมารดา

"รออีกสามวันถ้าเรื่องนี้ไม่จบแม่จะจัดการเอง แกอยู่เฉยๆเถอะ ปกติแกก็ไม่สนใจโซเชียวนิทำไมครั้งนี้เห็นข่าวแล้วล่ะ"

แม่เลี้ยงถามขึ้น

"ครับหวังว่ามันจะจบได้ด้วยดีนะคะรับ"

ตะวันพูดขึ้น

"มักก็จะบ่งบอกถึงความสามารถของพี่ชายแกไงว่าจะมีแค่ไหน ถ้ามันไม่จบแม่ก็ต้องเข้าไปจัดการให้ทั้งพี่ทั้งน้องล่ะ อย่างหนักก็ทำเรื่องฟ้องคุณพิภพไป"

แม่เลี้ยงพูดขึ้นแล้ววางสายไป