บอสมานพ

"เมื่อกี่เห็นพ่อเลี้ยงนั่งอยู่ข้างบนนั้นมองมาที่พวกเราด้วย พอเขาเห็นเราเขาก็หันหน้าหนีไป เขาไม่ต้องการให้เราเห็นหรือว่าอะไรอะต้นข้าว"

ปลายฝันถามเพื่อนอย่างไม่ค่อยเข้าใจ

"คนข้างบนคือพ่อเลี้ยงตะวันหรือที่นั่งกับบอสมานพอะนะ เข้ารู้จักกันหรือ"

ต้นข้าวถามขึ้นอย่างอยากรู้ แต่คนที่นั่งกับบอสนั้นก็มองปลายฝันเหมือนสนใจอยู่นะ ใช่พ่อเลี้ยงของปลายฝันจริงๆหรือ

"แกรู้จักคนนั้นด้วยหรือ สงสัยจะมาปรึกษากันเรื่องไร่แน่เพราะว่าเดือนหน้าพ่อเลี้ยงก็ต้องจ่ายเงินคนงานที่ไร่เองแล้วเขามีที่ปรึกษาดีก็ดีแล้วแหละ"

ปลายฝันพูดขึ้น

"ทั้งสองจะมีเรื่องปรึกษาอะไรกันล่ะในเมื่อบอสมานพก็ทำงานอยู่ที่นครพนมส่วนพ่อเลี้ยงก็ทำงานอยู่เชียงใหม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันหรือ"

ต้นข้าวถามขึ้น

"เราว่าเหมือนท่าทางเขาจะเป็นเพื่อนกันนะ เหมือนจะสนิทสนมกันยังไงก็ไม่รู้ที่เราแอบมองอะนะ แต่ช่างเถอะยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับเราหรอกเนาะ"

ปลายฝันพูดขึ้น

"ออกไปจากนี้แล้วก็กลับกันเถอะนี่มันก็ดึกมากแล้วแหละเกือบจะตีสองแล้วผับปิดกี่โมงนะ ไม่รู้ว่าพี่ชาติจะขับรถเข้าไร่ได้หรือเปล่าเดี๋ยวพ่อเลี้ยงนั่นแหละเขาจะกลับไร่พร้อมแกไหม"

ต้นข้าวพูดขึ้น

"ไม่หรอกพ่อเลี้ยงก็จะมีคนของพ่อเลี้ยงคอยขับรถให้อยู่แล้วแหละ และเผลอๆอาจจะขับรถออกมาเองด้วยซ้ำ ผับนี้น่าจะปิดตีสามนะ ถ้าเราออกไปแล้วถ้าพี่ชาติขับรถไม่ไหวก็พักที่โรงแรมที่พี่ชาติกับพี่พลอยก่อนก็ได้นิ เช้าค่อยกลับไป"

ปลายฝันพูดขึ้น

"แล้วแกจะไม่มีปัญหากับพ่อเลี้ยงหรือถ้าแกไม่กลับบ้านเขาจะไม่ว่าอะไรหรือ"

ต้นข้าวถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพื่อน

"จะว่าอะไรได้เล่าตอนนี้ไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงกับแล้วหรือยังอาจจะเมานอนอยู่ข้างบนนู้นก็ได้ อีกอย่างเขาไม่รู้หรอกว่าเราจะอยู่ไร่หรืออยู่ข้างนอกเขาอาจจะไม่สนใจก็ได้"

ปลายฝันพูดขึ้น

"ก็แกบอกอยู่นี่ว่าพ่อเลี้ยงหันมามองอยู่เขาก็รู้แล้วนี่ว่าแกอยู่ข้างนอก"

ต้นข้าวพูดขึ้น

"เขารู้ว่าอยู่ข้างนอกก็จริงแต่เขาไม่สนใจหรอกว่าเราจะอยู่ในไร่หรือเปล่านะ เขาไม่ได้เป็นห่วงเราขนาดนั้นหรอกต้นข้าว"

ปลายฝันพูดอย่างน้อยใจ อาจจะเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จึงทำให้ปลายฝันเองก็น้อยใจขึ้นมา หลังจากมองพ่อเลี้ยงที่ทำตัวเหมือนไม่รู้จักเขาเลยก็คิดน้อยใจ และทั้งสองก็เดินออกไปตอนนี้เพื่อนของพวกเขาก็เมามายกัน พอมองไปด้านบนก็ไม่พบพ่อเลี้ยงแล้ว

"นี่มันก็ดึกมากแล้วเดี๋ยวเราสองคนกลับก่อนแล้วกันนะไหนพวกเราจะต้องเข้าไร่อีกมันไกล"

ปลายฝันพูดกับเพื่อนๆ

"ได้สิได้ งั้นมาชนกันแก้วกัน แก้วสุดท้ายนะพวกเราก็จะกลับแล้วเหมือนกัน"

เมษาพูดขึ้นและยื่นแก้วไวน์ให้ทั้งสอง พอทั้งสองดื่มแล้วก็กะว่าจะกลับแต่เมษาก็ชวนคุยสักพักนึง ปลายฝันรู้สึกแปลกๆร้อนๆวูบๆจึงรู้แล้วว่าเธอต้องถูกยาอะไรแน่ๆ เธอเองจึงลากมือของต้นข้าวกะว่าจะออกไปจากผับนี้ แต่พี่ท๊อปก็มาขวางต้นข้าวไว้ และแฟนของเมษาก็มาขวางปลายฝันไว้กะจะพยุงออกไป ปลายฝันกับต้นข้าวสบัดมือหนีเต็มทีการกระทำพวกนี้ตะวันไม่ได้รับรู้อะไรเลย เพราะเขาเมาจนลูกน้องพาไปพักในห้องนานแล้ว เพราะหลังที่ปลายฝันกับต้นข้าวกลับออกมาจากห้องน้ำ ก็ไม่พบพวกเขาแล้ว มีผู้ชายกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาหาปลายฝัน

"ผมคนของแม่เลี้ยงนวลจันทร์ครับหลีกทางให้ผมด้วยแม่เลี้ยงนวลจันทร์ก็คือแม่สามีของคุณปลายฝัน ท่าทางลูกสะใภ้ของแม่เลี้ยงจะเมาแล้วพวกผมจะพาไร่กลับเอง"

เสียงคนที่ปลายฝันไม่เคยได้ยินมาก่อนดังขึ้น แค่เอ่ยชื่อว่าแม่เลี้ยงนวลจันทร์ก็ทำให้ปลายฝันรู้สึกโล่งใจมากแล้วและปลายฝันกับต้นข้าวก็สลบและถูกหามออกไป คนอื่นๆไม่กล้าทำอะไรด้วยซ้ำ เพราะกลุ่มผู้ชายแปลกหน้านั้นมากันหลายคนและผู้ชายสองคนก็พยุงต้นข้าวกับปลายฝันไปส่วนผู้ชายอีก 4-5 คนก็ยืนคุมเชิงพวกเขาอยู่

"เราไม่รู้ว่ามันแต่งงานกับใคร แต่เห็นข่าวใหญ่โตขนาดนั้นก็คงจะเป็นคนที่มีอิทธิพลในเชียงใหม่แนะเลยแหละเผลอๆผัวมันอาจจะเป็นเจ้าของผับนี้ก็ได้ ถึงมีคนของมันอยู่มากมายขนาดนี้ ดีนะเรายังไม่ได้ทำอะไรมากมายเราลงมือแค่นี้แต่ทางที่ดีเรารีบกลับเถอะถ้าพวกมันเช็คว่าเราใส่ยาอะไรปลายฝันกับต้นข้าวเราอาจจะซวยก็ได้"

นฤมลพูดขึ้นและเช็คบิลออกจากผับ ป๊อปทำสีหน้าเซ็งๆ อะไรก็ไม่ได้สักอย่าง แต่ดันต้องเสียเงินค่าเปิดโต๊ะ ค่าเปิดโต๊ะของที่นี้ไม่ใช่จะถูกๆและยังไวน์อีกหลายๆตัวที่เปิดแทนที่จะได้ผู้หญิงอีก 2 คนไปหาเงินก็ไม่ได้ เหตุการณ์ที่อยู่โต๊ะของปลายฝันนั้นอยู่ในสายตาของชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นตลอดเวลาและพวกเขาก็รู้ด้วยว่าหนึ่งคนในนั้นได้วางยาลงในแก้วไวน์ของผู้หญิงสองคน เราโทรไปถามแม่เลี้ยงว่าให้จัดการอย่างไรแม่เลี้ยงบอกว่าปล่อยให้เป็นไปตามสถานการณ์ก่อน ถ้าหากว่าพวกนั้นจะลงมือแล้วค่อยไปแสดงตัวว่าเป็นคนของแม่เลี้ยงแล้วพาทั้งสองกลับบ้าน

"แม่เลี้ยงครับคุณปลายฝันหลับไปแล้วให้พวกผมพากลับบ้านเลยใช่ไหมครับ ตอนนี้เหมือนว่าคุณปลายฝันจะถูกวางยาจึงทำให้เนื้อตัวแดง และท่าทางเหมือนจะดึงเสื้อผ้าออกแบบนี้น่าจะเป็นยาปลุกเซ็กส์ครับ"

มีคนโทรไปรายงานกับแม่เลี้ยงตอนนี้ก็ตีสองกว่าแล้ว แต่คนทางนั้นก็ไม่หลับไปนอน เพราะเป็นห่วงลูกสะใภ้ค่อยฟังข่าวตลอด ตั้งแต่ที่ปลายฝันออกจากไร่ทั้งสองวันแม่เลี้ยงเองก็ให้คนติดตามไปตลอด ก็เห็นว่าไปเที่ยวกันแค่วัด แต่ก็ยังดีหน่อยที่มีคนของตะวันไปด้วยสองคน

"แล้วตะวันอยู่ไหนล่ะกลับบ้านแล้วหรือ อยู่ที่ผับตะวันมีห้องพักอยู่สองห้องนิพาพวกเขาทั้งสองขึ้นไปพักบนห้องพักก่อน ให้เขาอยู่กันคนล่ะห้องแล้วล็อคประตูไว้เขาคงจะมีวิธีการจัดการของเขาเองนั่นแหละ"

แม่เลี้ยงพูดขึ้นเพราะไม่รู้จะจัดการอย่างไร ให้คนของตัวเองที่เป็นผู้ชายเข้าไปจัดการก็ไม่ดีแน่ๆ ขังไว้ในห้องตอนเช้าค่อยเปิดจะดีกว่า ลูกน้องทุกคนจึงทำตามแม่เลี้ยง หลังจากที่ขังทั้งสองสาวไว้ในห้องคนล่ะห้องแล้วออกมานั่งกินเหล้าเพราะผับจะปิดตีสาม และแม่เลี้ยงจะส่งคนมาเปลี่ยนกับพวกเขาให้พวกเขาไปพักผ่อนตอนตีสาม

"พวกเราได้เวรตอนนี้สบายเราเลยนะ ได้นั่งกินเหล้า ได้เงินจ้างด้วยคุ้มสุดๆ"

ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น

"ก็ใช่สิวะสำหรับพวกเราแค่นี้ก็คุ้มแล้วแหละแต่บางคนที่มันมีเมียมันก็ว่าไม่ได้นอนไม่ได้พาเมียไปเที่ยวตอนวันหยุดสำหรับกูนะกูว่าแบบนี้ดีที่สุดแล้วแหละเพราะว่ายังได้เงินพิเศษอีกต่างหากไม่ใช่จะน้อยๆด้วย"

อีกคนกล่าวเสริม แค่ตามผู้หญิงสองคนมีอะไรผิดปกติโทรรายงานแค่นี้เอง