Share
บทที่ 310 ไม่มีห่วงอะไรแล้วจริงๆ เหรอ
Related chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 311 เกรงว่าตอนนี้เขาคงไม่มีใจจะห่วงใครทั้งนั้น
"เยี่ยนอี เจ้าจะทำอะไร?"เยียนเป่ยรู้อยู่แล้วว่าเยี่ยนอีจะต้องใจร้อนดังนั้นเมื่อรอให้หลานโจวรายงานเสร็จ หลังจากที่ท่านอ๋องกลับไปเฝ้ากู้อวิ๋นซีต่อแล้ว เยียนเป่ยก็รีบพุ่งตัวออกมาเลยอย่างที่คิด เขาได้เจอเยี่ยนอีที่ใบหน้าบึ้งตึงอยู่ที่หน้าเรือนของมู่อันหนิง"ด้วยวรยุทธ์ของนาง สภาพของแม่นางซีในตอนนั้นจะทำร้ายนางให้บาดเจ็บจริงๆ ได้อย่างไร?"เยี่ยนอีขมวดคิ้วมุ่น แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ"นางกำลังใช้แผนเรียกร้องความสงสาร! นางจงใจให้แม่นางซีทำร้ายตัวเองได้!""เจ้าคิดว่าท่านอ๋องไม่รู้หรือยังไง?" เยียนเป่ยทำหน้าเอือมระอา "ท่านอ๋องไม่ใช่คนโง่! แต่ตอนนี้จะทำอย่างไรได้? นางไม่ได้ลงมือกับอันเซี่ยจริงๆ เป็นอันเซี่ยที่รับความกดดันไม่ได้เอง!"ถึงแม้ในใจของเยียนเป่ยเองก็จะรู้สึกเจ็บปวดเด็กร่าเริงบริสุทธิ์จริงใจคนนั้น ไม่กี่วันก่อนยังพูดเสียงแจ้วๆ ต่อหน้าเขาอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับไม่อยู่แล้ว!ในใจของเขารู้สึกแย่มากจริงๆแต่เขาจะทำอะไรได้? คนตายไปแล้วไม่อาจฟื้นคืน!เยี่ยนอีรู้ว่าคนตายไปแล้วไม่อาจฟื้นคืนเขาเองก็รู้ ด้วยสภาพของมู่อันหนิงในตอนนี้ ต่อให้ตัวเองบุกเข้าไปก็คงไม่สามารถลงมือทำร้ายนางจ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 312 ต่อไปข้าจะปกป้องเจ้าเอง
กู้อวิ๋นซีตื่นขึ้นหลังจากที่นอนสลบไปสามวันหลับไม่ได้สติไปสามวันสามคืน ทุกคืน จวินเย่เสวียนจะช่วยถ่ายพลังช่วยรักษาบาดแผลให้กับนางตอนนี้บาดแผลภายในของนางดีขึ้นมากแล้วเพียงแค่ เหมือนกับที่ทุกคนคิด แผลที่ร่างกายสามารถหายได้ แต่บาดแผลที่จิตใจ ก็ไม่รู้ว่าจะหายเมื่อไรแต่หลังจากที่นางตื่นขึ้นมา กลับไม่มีท่าทางอยากตายใดๆ แตกต่างจากตอนก่อนจะสลบไปมาก ตอนนี้นางสงบเยือกเย็นมากหลังจากที่รู้ว่าอันเซี่ยถูกฝังไว้ที่ด้านหลังของหอหนิงซี กู้อวิ๋นซีก็ไม่รีบร้อนที่จะไปหลุมศพของนางเพียงแค่ ดื่มน้ำก่อน กินอาหารเล็กน้อยรองท้องรอให้ร่างกายฟื้นฟูแล้ว นางถึงจะเดินออกไปภายในห้องมีคนๆ หนึ่งอยู่ตลอดเวลา นั่นก็คือจวินเย่เสวียนแต่ตั้งแต่นางฟื้นมาก็ไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อยไม่ใช่ว่าจวินเย่เสวียนจะไม่โกรธ เขาโกรธแต่ไม่รู้จะระบายยังไงไม่มีที่ให้ระบายด้วยเขาเองก็อึดอัดมาก!ใครจะไปคิดว่าเรื่องราวจะกลายเป็นแบบนี้?กู้อวิ๋นซีกลับไปที่หอหนิงซีหนึ่งรอบ ครั้งนี้ไม่มีใครมาขวางนางจวินเย่เสวียนเองก็รีบร้อนเข้าวังไปเนื่องจากถูกฮ่องเต้เรียกตัวตอนนี้คนที่ยืนอยู่ด้านหลังของกู้อวิ๋นซีก็คือเยี่ยนสือเอ้อเ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 313 ได้ยินว่าเจ้าอยากได้ตัวข้า
กู้อวิ๋นซีไม่ได้ตอบรับใดๆ นางเย็นชาราวกับน้ำแข็งเยี่ยนอีมองใบหน้าด้านข้างของนาง เมื่อเห็นแววตาที่เยือกเย็นของนาง เขาเองก็ค่อยๆ สงบลงเมื่อมองไปยังตำแหน่งที่สองมือของเขาจับอยู่ เยี่ยนอีก็ต้องตกใจจนสะดุ้ง รีบปล่อยมือออกจากไหล่ของนางทันที แล้วรีบถอยหลังไปหลายก้าวเมื่อมองนางอีกครั้ง เขาก็กลับมาสงบได้เหมือนเก่าเขาก้มหน้าลงไปมองมือของตัวเอง ไม่รู้เลยว่าเมื่อกี้ตัวเองเป็นอะไรไป เหตุใดจึงพูดคำพูดเช่นนั้นกับนางเขาถึงกับกล้าเรียกนางว่าซีเออร์!เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!"ขออภัย...""ได้ยินว่า เจ้าอยากได้ตัวข้า?" กู้อวิ๋นซีขยี้ตาเบาๆถึงพบว่า ที่แท้ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่นางไม่มีน้ำตาไหลแล้วนางยืนขึ้นไม่รู้ว่าเป็นเพราะนั่งบนพื้นนานไปหรือเปล่า ตอนที่ลุกขึ้นมา ขาทั้งสองข้างถึงได้อ่อนแรง ร่างกายโงนเงนเยี่ยนอีเข้าไปช่วยประคองไว้โดยสัญชาตญาณแต่เมื่อนางยืนได้มั่นคงแล้วเขาก็รีบปล่อยมือออก ถอยไปยืนห่างไกลเป็นสิบก้าว"เรื่องศพของอันเซี่ย เจ้าเป็นคนช่วยจัดการใช่ไหม?" กู้อวิ๋นซีถามขึ้นอีกครั้งเยี่ยนอีไม่ได้ต้องการความดีความชอบอะไร แต่ว่า ใช่ก็คือใช่ เขาไม่มีอะไรให้ต้องปฏิเสธเขาพยักหน้า
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 314 เจ้าคิดจะลงโทษข้าหรือยังไง
กู้หรูชิวรู้สึกว่าวันนี้น้องเก้าไม่ปกติแต่นางไม่รู้ว่าควรจะบอกเรื่องนี้กับน้องเก้าอย่างไรน้องเก้าในตอนนี้ คงจะต้องเสียใจมากอยู่แน่ๆ?คนที่ใกล้ชิดกับตัวเองที่สุดไม่อยู่แล้ว แต่กลับนางดูสงบมาก"พี่แปด เหตุใดจึงมองข้าด้วยสายตาเช่นนี้? หรือว่า เรื่องในจวนแม่ทัพมันร้ายแรง?" กู้อวิ๋นซีถามกู้หรูชิวยังเหม่อลอยอยู่นางขยับริมฝีปาก แต่ก็ไม่พูดอะไรสุดท้าย ก็พูดออกมาเบาๆ ว่า "ตอนนี้...ยังไม่มีอะไร วันนี้ได้ยินว่าเสวียนอ๋องเข้าวัง ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยหรือไม่""เรื่องในจวนแม่ทัพ เจ้ายังไม่ต้องยุ่งหรอก ข้าจะกลับไปสอบถามข่าวคราวความคืบหน้าบ่อยๆ"กู้หรูชิวกุมมือของนางเอาไว้ ถึงได้พบว่ามือของนางเย็นมากนางมองเสื้อคลุมบนตัวของกู้อวิ๋นซี นัยน์ตาเคร่งขรึม "น้องเก้า ต่อไป...เสื้อคลุมของผู้ชายคนอื่น อย่าได้เอามาคลุมตัวไว้เชียว"พูดจบก็ถอดเสื้อคลุมของเยี่ยนอีบนตัวของกู้อวิ๋นซีทิ้งไปอย่างไม่ใยดีกู้อวิ๋นซีพูดเบาๆ ว่า "พี่แปดก็คงจะได้ยินเรื่องซุบซิบมาสินะ?"คำถามนี้ กู้หรูชิวไม่กล้าตอบ เกรงว่าจะทำให้นางเสียใจกู้อวิ๋นซีเองก็ไม่ได้ถามต่อ ดูท่า จะมีคนซุบซิบหรือไม่คงไม่สำคัญอะไรสำหรับน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 315 หากว่าข้ายอมลืมทุกอย่างในอดีต
กู้อวิ๋นซียังคงมองเขาอย่างสงบนิ่ง แต่ว่าราวกับว่านางจะตกใจกับคำพูดของเขามาก"ท่านอ๋องไม่ชอบที่ข้าว่าง่ายเหรอ?" คำพูดนี้ฟังดูแล้วไม่เหมือนการประชดจวินเย่เสวียนรู้สึกหนักอึ้งในใจอย่างประหลาดเขาชอบที่นางว่าง่าย แต่ว่าไม่ใช่การว่าง่ายแบบนี้!ไม่เหมือนกัน!นี่ไม่ใช่ความรู้สึกที่เขาอยากได้!ตอนนี้กู้อวิ๋นซี ราวกับเป็นหุ่นเชิดไร้ชีวิต!เป็นหุ่นเชิดจริงๆ!"ดังนั้นตอนนี้เจ้าคิดได้แล้วอย่างนั้นเหรอ ไม่ว่าข้าจะให้เจ้าทำอะไร เจ้าก็จะทำเหรอ?"คำถามนี้ กู้อวิ๋นซีไม่ได้ตอบ นางเพียงมองเขานิ่งอยู่อย่างนั้นจวินเย่เสวียนรู้สึกอัดอั้นในอก มันตื้อไปหมดจู่ๆ เขาก็อุ้มนางขึ้นมา เดินเข้าไปทางฝั่งเตียงนอนหลังใหญ่กู้อวิ๋นซียังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ก็ถูกเขาโยนลงไปบนเตียงแล้วไม่ขัดขืน ไม่มีแม้แต่สีหน้าที่จะขัดขืนเลยสักนิด"ถอด!" เขาพูดอย่างเย็นชากู้อวิ๋นซีลุกขึ้นมานั่ง ยื่นมือออกมาแล้วเริ่มถอดเสื้อของตัวเองออกจริงๆท่าทางแบบนี้!จวินเย่เสวียนโมโหจนต้องกำหมัดไว้แน่น!ในตอนที่กู้อวิ๋นซีกำลังเปิดเสื้อของตัวเองออก จู่ๆ เขาก็ก้มหน้าลงมา จับคางของนางเอาไว้แน่น เชิดหน้าเล็กๆ ขาวซีดของนางขึ้นมา"เ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 316 คนที่โง่เง่าที่สุดในแผ่นดิน
เหล้าในคืนนี้ ช่างอึดอัดและอึมครึมตอนหลัง หลังจากที่จวินเย่เสวียนดื่มไปอีกหลายแก้วก็บอกให้กู้อวิ๋นซีนั่งลง กินข้าวเป็นเพื่อนเขาความจริงเขาดูออกว่าตอนนี้นางเหนื่อยมากแล้ว"ไม่มีอะไรจะพูดกับข้าเหรอ?" หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ ก็ให้สาวใช้มาเก็บกวาดแล้วเปลี่ยนเป็นชาเซียงหมิงกาหนึ่งแทนจวินเย่เสวียนจ้องมองไปยังสายตาที่เรียบเฉยจนเกินไปของกู้อวิ๋นซีด้วยจิตใจที่สับสนตลอดช่วงเวลาตอนกินข้าวเย็น จิตใจเขาก็ว้าวุ่นไปหมด ผู้หญิงน่าโมโหคนนี้ สีหน้าเรียบเฉยตลอดเวลา สายตาก็เฉยเมยไร้ความรู้สึกเขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่ครั้งนี้กู้อวิ๋นซีมองเขา ในที่สุดก็ทำท่าคล้ายกับอยากจะพูดอะไร "คนที่แอบเข้ามาในจวนอ๋อง ลอบทำร้ายท่านอ๋องเป็นพี่ใหญ่ของข้าจริงๆ เหรอเพคะ?""ใช่" คำพูดนี้ไม่ต้องสงสัย "ข้าเป็นคนจับเขาได้ด้วยตัวเอง แล้วก็เอาตัวเขาส่งเข้าในวัง นอกจากว่าคนที่อยู่ในคุกวังหลวงจะไม่ใช่กู้หนานฟงน่ะนะ""เช่นนั้น สามารถพาข้าไปหาเขาหน่อยได้หรือไม่ ให้แยกดูว่าเขาใช่พี่ใหญ่ของข้าจริงหรือไม่?" กู้อวิ๋นซีถามอีกครั้ง"เจ้าที่ช่างได้คืบจะเอาศอก" จวินเย่เสวียนพูดอย่างเย็นชาที่แท้ที่ทำตัวเชื่อฟังตลอดทั้งคืน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 317 ข้าเป็นคนดี
กู้อวิ๋นซีพูด "พี่ใหญ่ ท่านจะถือสาหรือไม่ถ้าข้าจะขอดูสักหน่อย? จำเป็นต้องให้ท่านถอดเสื้อออก"กู้หนานฟงถอดเสื้อออกในทันทีน้องสาวตรวจอาการให้พี่ชาย มีอะไรถือสาไม่ถือสากันล่ะ?เขาแค่เพียงแปลกใจ "เจ้าเคยศึกษาเรื่องพิษกู่?""เพียงแค่ตอนที่จะรักษาให้อาหลี เคยศึกษามาบ้าง ยังรู้ไม่มาก แต่ก็น่าจะมีประโยชน์บ้าง"คืนนี้กู้อวิ๋นซีเตรียมตัวมาดี นางเอากล่องยามาด้วยปักเข็มเล่มยาวลงไป ครั้งนี้นางดูดเลือดจากหัวใจของกู้หนานฟงมาด้วยกู้หนานฟงที่ถูกดูดเลือดไป อ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด"หลายวันนี้อาจจะรู้สึกทรมานหน่อย ถึงอย่างไรเลือดจากหัวใจก็เป็นของที่สำคัญของชีวิตคนๆ หนึ่ง แต่ตอนนี้ข้ายังไม่มีวิธีการใดๆ"กู้อวิ๋นซีมองเขา แล้วพูดอย่างปลอบใจ "พี่ใหญ่ ดูแลตัวเองให้ดี ข้ากับเฟยหย่าจะพยายามกันเต็มที่"เมื่อพูดถึงมู่เฟยหย่า แววตาของกู้หนานฟงก็เจื่อนลงเล็กน้อย"หากว่าครั้งหน้าเจ้าได้เจอกับเฟยหย่า บอกนางด้วยว่าอย่าได้ลำบากเพื่อข้าอีกเลย""ท่านไม่ชอบนางจริงๆ เหรอ?" ในใจของพี่ใหญ่มีคนอื่น นางรู้"ผู้หญิงที่ท่านชอบ เป็นใครกันแน่? รู้จักกันที่อูฉงอย่างนั้นเหรอ?"ก่อนที่พี่ใหญ่จะออกเดินทางไปคุ้มครองเมือ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 318 ท่านชอบข้ามากขนาดไหนกัน
กู้อวิ๋นซีหันหน้ากลับไปมองเขา "ว่ากันด้วยเรื่องนี้ อย่างน้อยท่านอ๋องก็ไม่ปรักปรำคนดี""หมายความว่าอย่างไร?" จวินเย่เสวียนเดินขึ้นมาตีคู่กับนาง เดินไปข้างหน้าพร้อมกับนางอย่างช้าๆกู้อวิ๋นซีก้มหน้า มองไปยังเงาร่างของทั้งสองคนบนพื้น"พี่ใหญ่ลอบสังหารท่านอ๋อง ถูกท่านอ๋องจับได้ด้วยตัวเอง มีหลักฐานชัดเจน ว่ากันตามหลักเหตุผล คดีนี้ก็น่าจะปิดไปได้แล้ว แต่ท่านอ๋องก็ประวิงเวลาจนถึงตอนนี้ ไม่ยอมปิดคดี""หากว่าข้าทายไม่ผิด ท่านอ๋องคงจะรู้สึกสงสัยในเรื่องนี้เช่นกัน ท่านอ๋อง...ส่งคนไปสืบข่าวเรื่องสาเหตุที่พี่ใหญ่ถูกพิษที่อูฉงแล้วเหรอเพคะ?""เยี่ยนอีบอกเจ้าอย่างนั้นเหรอ?" จวินเย่เสวียนนัยน์ตาเคร่งขรึมกู้อวิ๋นซีส่ายหน้า "บางทีเขาอาจจะมีความรู้สึกดีกับข้าอยู่บ้างก็จริง แต่เรื่องแบบนี้ เขาไม่มีทางหักหลังท่านอ๋องหรอก""เจ้ากำลังช่วยพูดให้เขาอยู่อย่างนั้นเหรอ?" จวินเย่เสวียนเลิกคิ้ว"ข้าจะกล้าได้อย่างไร? ตัวข้าเองยังมีชีวิตลำบากเช่นนี้ ยังจะมีแรงเหลือไปช่วยคนอื่นได้อย่างไร?"จวินเย่เสวียนไม่พูดอะไร เพียงแค่มองหน้านางอยู่อย่างนั้น ราวกับกำลังประเมินอยู่ว่านางพูดความจริงสักแค่ไหนกู้อวิ๋นซีไม่รอใ
Latest chapter
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
