บทที่ 277 กล้าช่วยนางโดยไม่คิดชีวิต

กู้อวิ๋นซีถูกบีบไปจนถึงริมหน้าผาแล้ว。

ด้านหลังเป็นหุบเหวลึกสุดหยั่ง

ด้านหน้ากลับเป็นทหารองครักษ์สิบกว่านายของเจิ้งอ๋อง

หากถูกพวกเขาจับตัวกลับไป เจิ้งอ๋องจะต้องไม่ปล่อยนางไปแน่

แต่ถ้าหากกระโดดลงไป...

กู้อวิ๋นซีมองไปทางหุบเหวทีหนึ่ง ด้านล่างมืดมิด ลึกสุดประมาณ

ถ้ากระโดดลงไป จะต้องตายแน่นอน

"พระชายาหลีอ๋อง ท่านไม่มีทางให้หนีแล้ว ยอมกลับไปกับพวกกระหม่อมดีๆ เถิด"

หนึ่งในทหารองครักษ์เดินขึ้นมา เข้ามาใกล้นางขึ้นเรื่อยๆ

กู้อวิ๋นซีกำฝ่ามือไว้แน่น

นางไม่อยากตาย แต่ก็เกรงว่าหากถูกคนของเจิ้งอ๋องพากลับไป ถูกใส่ร้ายว่าสมคบคิดกับพวกกบฎ เช่นนั้น ทั้งจวนแม่ทัพก็จะถูกเคราะห์กรรมตามไปด้วย

ทหารองครักษ์คนนั้น อยู่ห่างจากนางเพียงสิบก้าว

สายตาของกู้อวิ๋นซีมองเลยพวกเขาไป ก็เห็นเจิ้งอ๋องกำลังควบม้าเข้ามาอย่างรวดเร็ว และคนที่ตามเจิ้งอ๋องมาด้วยก็คือจูจี้

หากว่าตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกเขา คงจะทรมานยิ่งกว่าตาย

แต่หากว่ากระโดดลงไป บางที...บางทีอาจจะไม่ตายก็ได้มั้ง?

จะเป็นไปได้ไหม จะมีทางรอดไหมนะ?

เมื่อเห็นว่าเจิ้งอ๋องเดินมาอยู่ตรงหน้าของทหารองครักษ์แล้ว กำลังจะเดินเข้ามา

กู้อวิ๋นซีก็สูดลมหายใจเข้าลึ