ณ.สนามแข่งรถเถื่อนแห่งหนึ่งซึ่งเป็นของผู้มีอิทธิพล คับคั่งไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา ทั้งผู้หญิงผู้ชาย วัยรุ่นวัยทำงานผู้ที่มีใจรักความเร็วต่างมารวมตัวกันที่นี่ทุกสุดสัปดาห์ เพราะที่นี่นอกจากจะมีการแข่งขันรถให้ดู ยังมีเดิมพันให้เล่นแล้วแต่เงินในกระเป๋าของแต่ละคน มีเครื่องดื่มไว้บริการ หรือหากต้องการมากกว่านั้นที่นี่ก็มี เรียกว่าครบวงจรได้เลย
ปรื้น ปรื้น
เสียงเครื่องยนต์จากรถแข่งคันหรูที่ถูกยกเครื่องดัดแปลงให้แรงม้ามากขึ้น กลุ่มทีมช่างอลหม่านกับการเตรียมรถสำหรับไว้ให้เจ้าของสนามลงแข่ง ชายหนุ่มเดินมาที่รถของตัวเองซึ่งทีมช่างกำลังตรวจเช็คเครื่องและปรับจูน พร้อมกับกองทัพและไต้ฝุ่นเพื่อนสนิทที่แสนสารเลวของเขา
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?”
“ถ้าแข่งแล้วแพ้กูจะจะเลิกเป็นช่างตลอดชีวิต” ช่างหนุ่มเจ้าของลายสักคาบูกิยกยิ้มอย่างมั่นใจ เขารู้ว่าฝีมือของแม็กนัสไม่เป็นรองใคร ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องใช้กล
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ ถ้ามึงเลิกเป็นช่างแล้วไอ้แม็คนัสมันจะไปหาช่างรู้ใจมาจากไหน” กองทัพเอ่ยขึ้นด้วยความตลบขบขัน
แม็กนัสขึ้นไปลองเหยียบคันเร่งเพื่อให้ช่างฟังเสียงเครื่องยนต์ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ช่างก็นำรถเข้าจุดสตาร์ท ส่วนแม็กแยกตัวไปทำสมาธิก่อนจะลงแข่งในอีก 10 นาทีข้างหน้า
ทุกคนในสนามต่างเกรงกลัวอิทธิพลของบ้านเขา แม็กนัสเปิดสนามแข่งรถใจกลางเมืองและเขาต้องใช้เงินจ่ายส่วยให้ตำรวจในพื้นที่ไม่น้อย เพราะเขาชอบความสมบูรณ์แบบทุกอย่างต้องไม่มีปัญหามาให้กวนใจ หลายคนคงสงสัยว่าเขาคือใคร
แม็กซิมัส อองเดร นฤเดชานนท์ ลูกครึ่งเลือดผสม ไทย-ฝั่งเศส มารดาเป็นผู้ดีฝรั่งเศษส่วนบิดานั้นเป็นลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส พ่อเขารวยติดอันดับของเมืองไทยแน่นอนว่าผู้หญิงต้องวิ่งเข้าหา ครั้งหนึ่งเกิดโศกนาฏกรรมขึ้น ทำให้มารดาของเขาเจ็บเจียนตาย
ปัจจุบันแม็กนัสอายุ 22 ปี กำลังศึกษาคณะวิศวกรรม สาขาวิศวะเครื่องกล ชั้นปีที่ 4 นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มผิวขาว ใบหน้าคมเข้มดวงตาคมดุจเหยี่ยว จมูกโด่งรับกับใบหน้าทำให้เขากลายเป็นหนุ่มฮอตในหมู่สาวๆ ด้วยส่วนสูง 190 CMทำให้เขาดูเด่น บุคลิกที่นิ่งเงียบไม่ควงใครออกหน้าทำให้สาวๆ ใจสลายบางคนคิดว่าเขานั้นไม่ชอบผู้หญิง
แต่ความจริงคือแม็กนัสนั้นเป็นเสือสุ่ม เขาจ่ายเงินแล้วทุกอย่างต้องจบไม่มีสานต่อ เขาไม่ใช่คนชอบประกาศให้โลกรู้ว่าตอนนี้กำลังควงกับใคร หากมีข่าวเล็ดลอดออกไปแน่นอนว่าผู้หญิงเหล่านั้นไม่ได้เจอหน้าเขาอีก
“กูได้ยินว่าวันนี้คู่แข่งของมึงมาจากญี่ปุ่นเลยเหรอวะ” กองทัพถาม แม็กนัสยักไหล่อย่างไม่แยแสในสนามของเขาไม่เคยกลัวใคร
“มันมาเองก็ดีอ่ะดิ อีกฝ่ายนู้นซื้อตัวมา แม่ง กูก็ไม่รู้นะว่ามันอยากจะเอาชนะอะไรกูนักหนา”
ไดชิ คู่แข่งที่มักมาท้าแข่งแม็กนัสบ่อยๆ แต่ท้ามาทีไรก็แพ้ตลอดจนได้ฉายาว่า ไอ้ขี้แพ้ แม็กนัสไม่ชอบมันเพราะมันเป็นคนที่แย่งคนรักของเขาไป
“มันคงอยากได้เงินเดิมพันคืนบ้างละมั้ง มันเสียให้มึงมากี่ล้านแล้วล่ะ รถอีก 2 คัน” ไต้ฝุ่นพูดถึงความเสียหายของคู่แข่งที่เสียให้กับแม็กนัสหลายต่อหลายครั้ง ลำพังแค่เสียเงินเสียรถก็ไม่เท่าไหร่ แต่เจ็บใจนี่สิ ที่มันยอมกันไม่ได้
“เสียเงินไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้นะสิ”
“หรืออาจจะมาเย้ยมึงก็ได้ที่เคยชนะมึงครั้งหนึ่ง”
แม็กนัสเงียบเมื่อเพื่อนพูดถึงเรื่องนั้นเขาจำได้ไม่เคยลืม วันที่เขาเจ็บปวดเกือบฆ่าคนได้ วันนั้นแม่เขาถึงกับลงไม้ลงมือกับเขาเพื่อเรียกสติ
“มึงลืมอันดาได้ยัง? ไอ้ไดชิมันเลิกกันนานแล้วไม่รู้แค้นอะไรนักหนา”
“มึงเลิกพูดถึงเรื่องนั้นเถอะมันผ่านมาแล้ว”
“เออๆ เตรียมตัวไปแข่งได้แล้ว” เพื่อนเขาคงไม่มีทางลืมรักแรกได้หรอก มีแต่จะแค้นมากกว่าพวกเขาก็ได้แต่คอยให้กำลังใจเพื่อน
“คืนนี้กูว่านอกจากเงินที่เดิมพันมาแล้ว กูจะขอเพิ่มของเดิมพันว่ะ” กองทัพกับไต้ฝุ่นหันมองหน้าเพื่อนรักอย่างแปลกใจ เพราะปกติแล้วแม็กนัสไม่ใช่คนโลภได้คืบจะเอาศอก
“มึงจะเพิ่มอะไรวะ?” กองทัพถาม
“กูจะเอาผู้หญิงของมันด้วย ส่งสายตาให้กูหลายครั้งละ สงสัยฝั่งโน้นเครื่องไม่แรงเลยอยากจะย้ายมาลองเครื่องของกู” เอาเพื่อความสะใจเท่านั้นไม่มีเรื่องหัวใจ มันอยากลองดีเขาก็จะจัดให้
“ผู้หญิงคนนั้นคู่หมั้นมันไม่ใช่เหรอวะ แล้วมันจะยอมเหรอ” ไต้ฝุ่นถามอย่างสงสัย แล้วคืนนี้มันคึกคะนองอะไรถึงอยากได้ผู้หญิงขึ้นมา
“ยอมดิ มันกลัวเสียศักดิ์ศรีจะตาย” แม็กพูดอย่างมั่นใจ และก็เป็นอย่างที่เขาคาดคิดไว้ฝั่งนู้นยอมเอาผู้หญิงของตัวเองมาเป็นของเดิมพัน หากชนะเอาผู้หญิงคนนี้ไปเลยทำอะไรก็ได้ภายใน 1 อาทิตย์ ถ้าฝั่งนู้นชนะแม็กต้องคืนรถที่ชนะเดิมพันคราวก่อนให้ไป 1 คัน
“มึงไม่เสียดายเหรอวะนั่นคู่หมั้นมึงนะโว้ย”
“ใครแคร์วะขนาดเมียเก่ามึงกูยังได้มาแล้ว”
“ไอ้ไดชิ!”
“เจ็บใจเหรอ? อยากได้คู่หมั้นกูก็เอาดิรับเดนต่อจากกูหน่อยนะ” ไดชิหัวเราะลั่นที่ป่วนประสาทแม็กนัสได้เขากลัวแต่ต้องระงับความกลัวไว้ แค่คู่หมั้นเขาได้จนเบื่อแล้ว
“ไดชิพูดเหมือนไม่รักฮานิเลยนะ”
“หรือเธอไม่อยากได้มัน เห็นส่งสายตาเชื้อเชิญอยากขึ้นเตียงกับมันเทียบตาย”
“กูไม่เคยแพ้มึง” แม็กนัสเอ่ยขึ้นแล้วหันหลังเตรียมตัวขึ้นรถ ศึกครั้งนี้เกี่ยวกับศักดิ์ศรีล้วนๆ
รถที่จะลงแข่งประจำเข้าจุดสตาร์ทซึ่งแม็กนัสชนะมาก็หลายรอบจึงได้อยู่จุดที่หนึ่งด้านใน ซึ่งถือว่าได้เปรียบคู่แข่งคนอื่นๆ ผู้คนรอบข้างสนามต่างลงพนันขันต่อ และรอลุ้นนักแข่งที่ตนเองชื่นชอบ สาวสวยในชุดนุ่งน้อยห่มน้อยถือธงตาหมากรุกยืนเบื้องหน้ารถแข่งที่จุดสตาร์ท สายตาของนักแข่งต่างจ้องมองจุดเดียวคือธงตาหมากรุกในมือหญิงสาว
“เสียใจด้วยนะไอ้ขี้แพ้!”
และผลการแข่งขันก็เป็นไปตามคาด แม็กนัสเอาชนะนักแข่งคนอื่น และเอาชนะไดชิได้ฝ่ายนู้นทุ่มเงินซื้อตัวมา ชนะได้อย่างฉิวเฉียดเรียกว่าวินาทีต่อวินาทีได้เลย แม็กนัสถอดหมวกกันน็อคแล้วเดินไปหาคู่แข่งเพื่อทวงของเดิมพัน
“กูมารับของเดิมพันครับ”
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึงกูจะเอาคืนแน่”
“อย่าฝากนานไม่ใช่ธนาคาร” เมื่อได้ของเดิมพันแม็กนัสก็หายหัวไปทันที ทิ้งเพื่อนสนิทอย่างไต้ฝุ่นกับกองทัพ
“ไงล่ะเพื่อนมึง ได้หญิงทิ้งเพื่อนอีกแล้ว “
“มึงจะเอาไงจะหาติดมือกลับบ้านสักคนไหม' กองทัพเอ่ยถามไต้ฝุ่น ไต้ฝุ่นส่ายหน้าแล้วตอบกลับไปว่า”
“มึงก็รู้ว่าคนที่บ้านกูดุ มึงจะดีลก็เอาดิ สาวกลุ่มนั้นมองมึงมาตั้งนานละ” ไต้ฝุ่นทำสีหน้าขยาด พร้อมกับนึกถึงแฟนสาว ที่น่ารักเป็นบ้า แต่ก็ดุฉิบหายเหมือนกัน
“ไอ้ห่าเดี๋ยวเมียกูได้เอาค้อนทุบหัว”
แม็กนัสเอาเงินที่ได้จากการแข่งรถแอบมาซื้อเพ้นต์เฮาส์ไว้ โดยที่ไม่บอกทางบ้าน เพราะหากแม่ของเขารู้คงบ่น 3 วัน 8 วันไม่จบ และเขาก็คงถูกสั่งห้ามไม่ให้แข่งรถอีก เพ้นต์เฮาส์แห่งนี้ซึ่งเป็นเหมือนที่เก็บความลับของแม็กนัส รถที่เดิมพันมาได้ก็จอดอยู่ที่นี่ และเขามักพาสาวๆ มาสนุกกันที่นี่อีกด้วย
เอี๊ยด!
“แม่ง! อยากตายหรือไงวะ เอาตีนมองทางหรือไง!”
“ขอโทษค่ะ”
“เออ หลีกไปคนรีบโว๊ย!”
“โธ่! ไอ้ฝรั่งหัวแดงก็เห็นไหมว่าทางม้าลายแหกตาดูบ้าง ไม่ใช่เอาแต่ขับไม่สนห่าสนเหวอะไรเดี๋ยวจะไม่ได้แก่ตาย” หญิงสาวโกรธจนหน้าแดงก่ำ เธอก็ข้ามถนนมาดีๆ แต่รถหรูแล่นมาด้วยความเร็วไม่คิดจะเบรก
“นั่นปากหรือที่พูด”
น่าจับเอากล้วย_กระแทกปากจริงๆ จะได้เลิกบางดี ปากเล็กอย่างกับนกกระจิบจับกล้วยเขายัดใส่ปากคงขาดใจตาย 56 ไม่ได้มาเล่นๆ
“ยังไม่แก่หูตึงแล้วเหรอ”
“เธอ!”
“คุณแม็กนัสเราไปกันดีกว่าค่ะอย่าเสียเวลาเลย”
แม็กนัสหัวเสียเขาขับรถด้วยความเร็วสูง พอถึงทางม้าลายกลับมีผู้หญิงข้ามถนน เขารู้ว่าตัวเองผิดแต่ปากก็แซ่บเกินกล้ามาว่าเขาได้อย่างไง หน้าตาก็ดีปากหมาฉิบหาย
‘ไอ้ควายมึงจะไปชมเขาทำไมปากหมานะสิ’
“คืนนี้ฮานินวดตัวให้นะคะ”
คืนนี้ที่เขาพาผู้หญิงของคู่แข่งมาสนุกกันที่นี่ หญิงสาวเองก็ไม่ได้มีทีท่าจะขัดขืนใดๆ ออกจะสนุกสุดเหวี่ยงกับเขาซะด้วยซ้ำ เรียกว่าแทบจะต้องทำอะไรหญิงสาวประเคนให้เขาทุกอย่างจนถุงยางหมดไปหลายกล่อง
พอเสร็จเขาจะออกไปนอนอีกห้องเขาไม่ชอบนอนกับใคร และไม่เอาเปรียบใครเขาจ่ายเงินให้ทุกคน
“ยังเรียนอยู่เหรอเนี่ย?” ฮานิที่นุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนั่งอยู่บนเตียงมองแม็กที่กำลังแต่งตัวจะไปมหาวิทยาลัย
“ใช่ครับ”
“มีปัญหาอะไรกับไดชิเหรอถึงได้เกลียดกันขนาดนั้น”
“เรื่องของผม แล้วคุณไม่เสียใจหรือไง”
“เรื่องปกติพอเบื่อก็แลกเปลี่ยนคู่กัน” ฮานิไม่ได้คิดอะไรมากเป็นแค่สีสันของชีวิต
“นี่เงินแล้วก็แต่งตัวกลับได้แล้ว”
“ไหนว่า 1 สัปดาห์ไง” เธอดีใจจนตัวเต้นที่จะได้อยู่กับเขาตั้งหลายวัน เพราะเธอแอบมองเขาหลายครั้งแล้วแต่นี่อะไรจะทิ้งกันแล้ว
“กลับมาผมต้องไม่เจอคุณ!”
“แม็กนัสฉันไม่ได้ขายตัวนะ กรี๊ดดด”
แม็กตอบกลับโดยที่ไม่หันไปมองเธอแม้แต่น้อย ซึ่งต่างจากเมื่อคืนที่แทบจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว ทว่าวงการนี้เขาไม่สนใจกันหรอก กลางคืนแค่สนุกด้วยกันตื่นเช้ามาก็แยกย้ายมันเป็นเรื่องปกติ
เย็นวันนี้แม็กนัสถูกแม่เรียกตัวกลับบ้าน โดยบอกว่ามีเรื่องด่วน เมื่อเขาถามกลับแม่ก็บอกว่าอยากรู้ต้องมาดูเอง แม็กนัสต้องโทรเลื่อนนัดสาว แล้วกลับบ้านตามคำบอกของแม่ เขาเดินเข้ามาภายในบ้านก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่กับแม่ ตัวเล็กๆ ผิวขาว น่ารัก โคตรตรงสเปคเขาทุกอย่างเลย แต่ทำไมคุ้นๆ และผู้หญิงคนนี้แหละคือเรื่องด่วนที่แม่เขาพูดถึง เรียกเขากลับบ้านเพื่อให้มาทำความรู้จักกับลูกสาวเพื่อนแม่“แม็กมาทำความรู้จักกับหนูขมิ้นสิลูก”“สวัสดีค่ะ..คุณ!” ขมิ้นถึงกับตกใจไม่อยากจะเชื่อว่าโลกจะกลมขนาดนั้น เขาคือผู้ชายคนเมื่อคืนที่เกือบจะขับรถชนเธอ และยังเป็นลูกชายของคุณป้าเอเลนอ เพื่อนสนิทของแม่เธอ“เธอ!” แม็กนัสยืนนิ่งคนที่ยืนด่าเขาเมื่อคืน ตอนนี้มานั่งอยู่ในบ้านของเขา“รู้จักกันเหรอลูก” เอเลนอมองลูกสาวสลับกับขมิ้น ทั้งสองเหมือนเกลียดกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน“ปะ...” เขากำลังจะปฏิเสธ“คนนิสัยไม่ดีค่ะคุณป้าที่ขมิ้นเล่าให้ฟัง ขับรถไม่เกรงใจเพื่อนร่วมถนน ยังปากดีด่าขมิ้นข้ามถนนไม่มองทางอีกค่ะ”ยัยเด็กขี้ฟ้องแม็กนัสจะอ้าปากพูดแต่โดนเด็กมันสวนกลับจึงเงียบ เพราะต่อจากนี้เขาต้องถูกมารดาต่อว่าจนหูชาแน่“แม็กนัส! หม
ขมิ้นมารีบวิ่งเข้ามาในมหาวิทยาลัยเพราะแม็กนัสนั้นทิ้งเธอไว้และให้เดินเข้ามาเอง เมื่อคืนฝนตกหนักจึงทำให้ถนนมีน้ำขัง หญิงสาวรีบวิ่งเพราะใกล้ถึงเวลาเรียน ตอนที่เธอบอกว่ามีเรียนตอนเช้าเหมือนเขาจงใจแกล้งเธอซ่า!“ไอ้บ้า!” ขมิ้นก่นด่ารถที่ขับเหยียบน้ำมันกระเด็นใส่เธอจนตัวเรอะไปหมด ทำไมเธอจะจำรถของแม็กนัสไม่ได้“ขมิ้นไปกัดกับหมาที่ไหนมา”“วาโยเราสวยขนาดนี้จะเป็นหมาได้ไง” ขมิ้นมองไปที่รถเจ้าปัญหา เหมือนกำลังชะลอดูผลงานของตัวเอง คิดจะแกล้งเธอให้เธอไปฟ้องแม่เขาฝันไปเถอะ“กลับไปเปลี่ยนชุดคงไม่ทันแล้วอ่ะ”“เดี๋ยวพาไปซื้อชุดที่หน้ามหาลัย” วาโยถอดเสื้อแจ็กเกตและคลุมตัวให้ขมิ้น ทั้งสองเดินไปพร้อมกันหากมองไกลๆ ก็เหมือนคนรักทั่วไป.แม็กนัสฟาดมือลงกับพวงมาลัยรถกับภาพที่เขาเห็น มาเรียนไม่ทันไรก็หัดมีความรัก ไหนแม่เขาบอกว่าขมิ้นเป็นเด็กน่ารักเด็กแรดนะสิไม่ว่า เขาตั้งใจขับรถเหยียบน้ำเพื่อแกล้งขมิ้น แต่เขาน่าจะขับเร็วไปหญิงสาวจึงเปียกไปทั้งตัว“แรด ร่าน หม่ามี้กำลังไว้ใจคนผิด” เขาต้องหาวิธีแกล้งขมิ้นต่อไปเอาให้ไม่กล้ามาเหยียบที่บ้านเขาอีกเอี๊ยดรถซูเปอร์คาร์คันหรูเข้ามาจอดหน้าตึกคณะวิศวกรรม เสียงเบรกดังล
สามวันมาแล้วที่ขมิ้นไม่ได้เจอหน้าแม็กนัสเลย เธอได้ข่าวว่าเขาใช้ชีวิตอยู่สนามแข่งรถ ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้นเธอจึงโล่งใจที่เขาไม่หาเรื่องแกล้งกันอีก “ไม่ต้องห่วงนะขวัญฉันสัญญาจะดูแลหนูขมิ้นให้ดี อีกหน่อยเราก็ต้องเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว” “เด็กทั้งสองจะรักกันจริงเหรอเห็นทะเลาะกันจะเป็นจะตาย” “ไม่ต้องห่วงยังไงแม็กนัสต้องรักหนูขมิ้น แค่นี้ก่อนนะ” เอเลนอเห็นขมิ้นเดินมาทางนี้จึงรีบวางสาย ส่งยิ้มให้เด็กสาวตรงหน้า “หน้าหายบวมแล้วยังเจ็บอยู่ไหมจ๊ะ” “หายดีแล้วค่ะ” “ตาแม็กนี่ไม่ได้เรื่องปล่อยให้พวกแร้งพวกกามันมาโดนตัวหนูจนได้” เอเลนอรู้ว่าลูกชายเป็นคนยังไงช่วงวัยรุ่นจึงไม่ค่อยบังคับขู่เข็ญ แต่ยื่นคำขาดว่าห้ามให้ผู้หญิงของลูกชายมาก่อกวนคนในครอบครัวเด็ดขาด “คุณป้าคะ? หนูอยากจะถามอะไรหน่อยค่ะ” “ว่ามาสิจ๊ะลูก” “พี่เรียวตะเขาเป็นลูกชายจริงๆ ของพี่แม็กนัสเหรอคะ” ไม่เห็นว่าเขาจะมีเค้าโครงของชาวยุโรปแม้แต่น้อย หน้าตาไม่ค่อยคล้ายแม็กนัสเท่าไร “เรียงตะเป็นลูกชายของป้าจ๊ะ” เอเลนอยังยืนยัน
“พี่แม็กนัสค่ะลิลลี่ง่วงแล้วนะคะ” ลิลลี่สาวรุ่นน้องเอาตัวพิงกับหัวเตียงและตึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายไว้ หลังจากที่เสร็จศึกรักอันแสนทรหดมา แม็กนัสก็ไปนั่งเหม่อลอยตรงนั้น “ถ้าง่วงก็นอนไปฉันจะกลับห้อง” “เราไม่นอนด้วยกันเหรอคะ” “...”ลิลลี่มานั่งตักของแม็กนัสทั้งตัวของเธอเปลือยเปล่า หน้าอกที่ยัดซิลิโคนขนาด 450 CC เข้าไปแทบจะหนีบใบหน้าของแม็กนัส เขาใช้ปากกัดที่หัวนมเบาๆ มือหนาเริ่มบีบเคล้นเต้าอวบลิลลี่ครางออกมาอย่างถูกใจเมื่อพายุสวาทกำลังจะเริ่มขึ้นอีกรอบ แต่ต้องผิดหวังเมื่อแม็กนัสหยุดการกระทำทุกอย่างและผลักให้เธอลุกออกไปจากตัวเขา“อะไรคะ”“ถุงหมด” เขาพกถุงยางมาแค่หนึ่งกล่องซึ่งเขาใช้หมดแล้ว และไม่อยากเสี่ยงเพราะป้องกันตัวเองเสมอเพราะไม่ไว้ใจผู้หญิงคนไหน“เอาสดแตกนอกก็ได้นี่คะ? พี่แม็กนัสก็รู้ว่าลิลลี่นั้นสะอาดแค่ไหน” เพราะเขาคือผู้ชายคนแรกของเธอ แต่ระหว่างนั้นก็แอบไปเอากับคนอื่นเสมอ แม็กนัสเล่นหายไปเป็นเดือนใครบ้างที่ไม่เหงา“ไม่อยากเสี่ยง”“นะคะพี่แม็กนัสลิลลี่อยากแล้ว”“ปล่อยพูดให้รู้เรื่อง” เขาจับต้นแขนของลิลลี่ออกจากเอวและเดินออกไปจากห้อง โดยไม
ตุบ! เคล้ง!“เลือด! กรี๊ดดดด” ขมิ้นกรีดร้องสุดเสียงเมื่อเห็นโลหิตสีแดงไหลออกมาจากศีรษะของรุ่นพี่ คนที่เป็นต้นเหตุกำขวดแก้วไว้แน่น“พี่แม็กนัสเป็นอะไร!”“แรด ร่าน ฉันให้มาทำงานมายื่นอ่อยผู้ชายทำไม ห๊ะ!”แม็กนัสโกรธเขาไม่รู้ว่าโกรธอะไร แต่ไม่ชอบที่คนตัวเล็กมานั่งอ่อยผู้ชาย แถมยังคลุมเสื้อให้กันหวานฉ่ำไม่อายคนอื่น“แล้วมันหนักหัวพี่หรือไง!” ตะคอกมาตะคอกกลับไม่โกง เธอไม่ใช่คนที่จะยอมเขาง่ายๆ“มานี่แม่ตัวดี”“ขมิ้น” สิงห์คว้าข้อมือของรุ่นน้องไว้ กลัวว่าขมิ้นจะได้รับอันตราย เขาไม่รู้มาก่อนว่าทั้งสองคนรู้จักกันทำไมแม็กนัสต้องทำเหมือนว่าหึงหวงขมิ้น“มึงอยากตายเหรอปล่อยมือคนของกู!” แม็กนัสกระชากตัวของขมิ้นอย่างแรงจนสิงห์กลัวว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บจึงยอมปล่อยขมิ้นไปหญิงสาวเดินตามแรงฉุดกระชากของแม็กนัสจนมาถึงทางแคบๆ ขากระชากแจ็กเกตออกจากไหล่ของเธอแล้วโยนทิ้งก่อนจะเหยียบเสื้อของรุ่นพี่“พี่แม็กนัสทำอะไรเสื้อของพี่สิงห์ อ๊ะ” ขมิ้นกำลังจะก้มลงเก็บเสื้อแต่ถูกเขากระชากตัวให้ลุกขึ้น แม็กนัสถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วคลุมไหล่ให้ขมิ้น“ชอบมันมากหรือไงถึงไปนั่งให้ท่าพวกมัน”“แล้วพี่เป็นอะไรไม่ทราบคะ? ขมิ้นก
วันนี้พ่อแม่ของเขาเดินทางไปต่างจังหวัด ก่อนจะไปต้องมีปากเสียงกับลูกชายคนโตก่อน ก่อนไปแม่กำชับว่าเขาต้องกลับมานอนบ้าน ห้ามเถลไถลไปนอนที่อื่นเป็นอันขาด โดยอ้างว่าขมิ้นนอนที่บ้านคนเดียว “นอนคนเดียวที่ไหนครับคนในบ้านออกจะเยอะแยะ” หงุดหงิดทำไมถึงหนีชื่อขมิ้นไม่พ้น ไปไหนก็ได้ยินแต่ชื่อนี้ “คนใช้เขาก็นอนที่ห้องพัก ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับบ้านหลังใหญ่สักหน่อย ฉะนั้นลูกต้องกลับมานอนเป็นเพื่อนน้องห้ามเถียง รับทราบอย่างเดียว” แม็กนัสจะหันไปขอความช่วยเหลือจากพ่อ แต่พ่อของเขานั้นทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แถมคำสั่งของแม่เขาไม่สามารถขัดได้ด้วยสิ “หม่ามี้” “ห้ามแกล้งน้องเด็ดขาด” “ลูกสาวหม่ามี้โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้ว” แล้วที่ผ่านนอนยังไงถึงโตมาได้ขนาดนี้ ย้ายมาอยู่ที่บ้านก็เป็นภาระพอแล้ว ยังจะมานอนคนเดียวไม่ได้อีก ไม่รู้ไปเป่าหูอะไรแม่เขาถึงได้ชอบขมิ้นขนาดนั้น “แม็กนัส” “ผมถามจริงเถอะลูกสาวหม่ามี้ทำของใส่หรือไง ถึงได้รักกันขนาดนั้นระวังจะโดนหลอกเอา” คนสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้ มาอยู่ไม่ถึงเดือนสร้างความร้าวฉานให้เขาแล้ว
แม็กนัสนั่งดื่มเหล้าจนรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเมา ทำไมเขาต้องมานั่งดื่มเหมือนคนอกหัก ไม่รู้ว่าตัวเองโกรธขมิ้นอยู่แล้วหรือโกรธเรื่องที่หญิงสาวออกไปเที่ยวกับผู้ชาย เขาเป็นนึกบ้าอะไรขึ้นมาต้องไปตามแอบดูขมิ้นด้วย“กูถามมึงหน่อย ไม่ชอบหน้าน้องเขาเพราะอะไรวะ”กองทัพมองไม่เห็นถึงความเป็นไปได้เลย ขมิ้นจะเข้าไปหลอกครอบครัวมันได้อย่างไร ก็ทั้งสองครอบครัวรู้จักกันมาก่อน“หน้าไหว้หลังหลอกต้องการอะไรจากครอบครัวกู”“ไม่ๆ เขาไม่ได้หลอกครอบครัวมึงแต่เหมือนจะหลอกมึงมากกว่า หลอกให้รัก” ต้องใช่แน่ๆ ไต้ฝุ่นมองคนไม่เคยพลาด“ไอ้ไต้ฝุ่นมึงหุบปาก”เพื่อนรักทั้งสองได้แต่นั่งมองแม็กนัสเหมือนคนอกหักไม่มีผิด มันสอนพวกเขาให้มีเหตุผลแต่เรื่องของตัวเองมันกลับไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย ทั้งสามนั่งดื่มไปด้วยกันจนแม็กนัสขอตัวกลับแต่ระหว่างที่เขากำลังเตรียมตัวกลับก็มีสาวๆ หลายคนที่เข้าหากลุ่มของแม็กนัส แน่นอนว่าไต้ฝุ่นปฏิเสธเป็นคนแรก และแม็กก็ปฏิเสธเช่นกันทำให้เพื่อนทั้งสองคนแปลกใจ“กูต้องกลับบ้าน ไปอยู่เป็นเพื่อนตัวปัญหา” คนเมาตอบเพื่อนด้วยเสียงอ้อแอ้ แม็กนัสประคองสติขับรถจนไปถึงบ้านหากพ่อแม่เขารู้ถูกตำหนิบ่นไปสามวันแน่ๆ.ขม
แสดงแดดรอดผ่านผนังกระจกเข้ามาในห้อง แม็กนัสเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้า พยายามปรับโฟกัสสายตาเขามีอาการปวดศีรษะ เมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อยเขาขยับตัวเล็กน้อยเมื่อรู้สึกชาที่แขนฝั่งซ้าย “ขมิ้น” เขาเห็นหญิงสาวนอนหลับอยู่ข้างกายเขารู้สึกตกใจไม่น้อยเมื่อย้อนกลับไปคิดเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา แต่เขาก็ไม่ได้ห่มเหงอะไรเพราะหญิงสาวเองก็ยินยอมพร้อมใจไปกับเขา “ตื่นได้แล้วยัยเด็กขี้เซา เช้าแล้วกลับห้องไปได้แล้ว” เขาเขย่าตัวขมิ้นแต่หญิงสาวทำเสียงเหมือนรำคาญและพลิกตัวนอนหันหลังให้เขา นอนสบายใจโดยไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่บนเตียงของเขา “นี่ตื่นได้แล้ว” หรืออยากจะให้เขาทำแบบเมื่อคืนอีก เช้านี้ต่ออีกสักรอบสองรอบเขาก็ไม่ติดแค่คิดจูเนียร์น้อยคึกขึ้นมา “อื้อ” “ตื่นไม่งั้นฉันโยนลงไปจากเตียงนะ” แม็กนัสส่งเสียงปลุกพร้อมกับเขย่าแขนของขมิ้นอีกรอบ และเขาก็สัมผัสได้ถึงความร้อนในตัวของหญิงสาว เมื่อคืนเขารุนแรงขนาดนั้นเลยเหรอก็อย่างว่าเพราะขมิ้นยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง “ฉิบหาย เป็นไข้เลยเหรอวะ” เขาถึงกับกุมขมับ ไม่คิดว่าเขาจะทำรุนแรงจนทำให้อีกฝ่ายไม่สบายขน
แสงแดดอ่อนๆ ของยามเช้าสาดส่องกระทบกับกระจกหน้าต่างเซฟเฮาส์สุดหรูใจกลางกรุงปารีส เมืองแห่งความโรแมนติก ขมิ้นยืนอยู่ที่ระเบียงห้องชื่นชมทิวทัศน์ของหอไอเฟลที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ลมเย็นพัดผ่านผิวกายของเธอเบาๆ ทำให้เธอหลับตาลงและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ"ตกหลุมรักที่นี่เลยใช่ไหม?"เสียงทุ้มคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง ก่อนที่อ้อมแขนอบอุ่นจะโอบรัดเอวของเธอจากด้านหลัง แม็กนัสโน้มศีรษะลงมาแนบชิดกับไหล่ของเธอ สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนผมของหญิงสาวขมิ้นหัวเราะเบาๆ "ขมิ้นตกหลุมรักทุกอย่างที่นี่เลย ไม่ใช่แค่เมืองนี้นะ..."เธอเว้นจังหวะ ก่อนจะหันไปสบตากับเขา ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของเธอทอประกายอบอุ่นเมื่อพูดต่อ"แต่รวมถึงพี่แม็กด้วย" “ปากหวานคงต้องจัดอีกรอบ”แม็กนัสยิ้มออกมา ดวงตาสีน้ำตาลลึกซึ้งของเขาฉายแววแห่งความรัก ขมิ้นรู้ว่าเธอไม่ได้แค่พูดเล่น ทุกวินาทีที่ได้อยู่กับเขา เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก “อย่ามาหื่นขมิ้นขาสั่นไปหมดแล้ว” “พี่คิดถึงเมียหนิ ใครกันมาให้พี่เย็.-ด ถึงที่” “ดูพูดเข้า” “เราแต่งงานกันนะค่อยกลับไปจัดที่เมื
ขมิ้นนั่งจ้องมองเด็กทารกตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ในเปลตัวจ้ำหม่ำนอนหลับปุ๋ย ในปากยังมีขวดนมอยู่ขมิ้นเขี่ยแก้มเบาๆ ทำให้เด็กน้อยทำตัวยุกยิกไปมา “ชอบเด็กไหมขมิ้น” “น้องน่ารักมากเลยนะคะ” “ตอนนอนน่ารักพอตื่นบ้านแทบแตก” เดือนเมษาเพิ่งคลอดลูกสาวได้ไม่นาน กองทัพจะมาขอลูกที่คนสองเธอจึงบอกให้เขาพักก่อน “ขมิ้นยังไม่อยากมี” “เรียนจบแต่งงานไปแล้วก็อยากมีเอง” ดูอย่างไต้ฝุ่นสิคนเจ้าชู้แบบนั้นพอมีความรักก็อยากมีลูกขึ้นมาทันที เวลาเปลี่ยนคนเราก็เปลี่ยน “ขนมจ้ะสาวๆ” ไลลาริณถือขนมมาวางพร้อมกับนั่งลงที่พื้น เห็นลูกสาวของกองทัพแล้วทำให้อยากมีบ้าง “ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าคนอย่างพี่ไต้ฝุ่นจะยอมหยุดที่พี่ไลลา” ในแก๊งนี้บอกเลยว่าไต้ฝุ่นคือคนที่ใช่ชีวิตคุ้มค่าที่สุดฟาดเรียบไม่เหลือ “คนเจ้าชู้ถ้าเขาอยากหยุดจะหยุดเองเราไม่ต้องพยายาม” กว่าจะหยุดเสียน้ำตาไปเยอะเหมือนกัน เขาทำให้ไลลาริณมั่นใจว่าเขานั้นหยุดอยู่ที่เธอคนเดียว “พี่แม็กนัสธรรมดาเสียที่ไหน” “เสือสุ่ม” “ห่างกันตั้ง 1 ปีคิดถึงเขาไหม”
เอเลนอยิ้มหน้าบ้านที่ลูกชายตามง้อขมิ้นสำเร็จคิดว่างานนี้จะได้ออกโรงเอง ความหวังที่อยากได้ขมิ้นมาเป็นลูกสะใภ้นั้นวันนี้สำเร็จลุล่วง ต้องรีบหาฤกษ์หมั้นหมายให้เร็วที่สุด “ถ้าลูกชายหม่ามี้แกล้งอะไรบอกแม่ได้เลยนะลูกหม่ามี้จะจัดการมันเอง” “หม่ามี้ผมลูกหม่ามี้นะ” รักลูกสะใภ้มากกว่ารักลูกตัวเองไม่ได้ “คงไม่กล้าทำอะไรขมิ้นแล้วค่ะ” แม็กนัสน่าจะกลัวเข็ดยาดไปอีกนาน กว่าจะผ่านด่านพ่อตาไม่ง่ายเรียกว่าแทบจะเอาชีวิตไปทิ้งหลายครั้ง “อย่าทำแบบนั้นอีกนะแม็กนัส” “ผมไม่กล้าแล้วครับ” ต่อจากนี้จะเชื่อหัวใจตัวเองไม่กล้าปากเก่งทำสิ่งตรงข้ามกับหัวใจอีกแล้ว แม็กนัสพาขมิ้นมาที่ผับของไต้ฝุ่นอีกไม่กี่วันเขาจะต้องไปฝึกงานที่บริษัทของพ่อ จึงพาหญิงสาวมาทำความรู้จักแบบเป็นทางการ วันนี้กองทัพและไต้ฝุ่นพาคนรักมาด้วยสาวๆ จะได้มีเพื่อนคุย ขมิ้นกับเดือนเมษารู้จักกันแล้วส่วนไลลาริณนั้นอยู่คนละคณะจึงไม่ค่อยเจอหน้ากัน “พี่เมษาท้องได้กี่เดือนแล้วคะ” “จะเข้าสามเดือนแล้วจ้ะ” กองทัพไม่พูดพร่ำทําเพลงเสกเด็กน้อยเข้าท้องเรียบร้อย
ส่วนพ่อขมิ้นซึ่งตอนนี้ถูกภรรยาเรียกกล่อมจนอารมณ์เย็นลงมาบ้างแล้ว เขาแก่จนอายุปูนนี้เห็นแก่ความสุขของลูกเขาจึงยอมให้โอกาสแม็กนัสอีกครั้ง “เมื่อตัดสินใจแล้วก็รับผิดชอบด้วยตัวเอง” “ขอบคุณคุณพ่อครับที่เข้าใจ” “ได้คืบจะเอาศอกใครให้เรียกพ่อ” ปทุมทำเป็นเคร่งขรึมวันก่อนยังเรียกเขาลุงอยู่เลย แต่ไม่เป็นไรเขาอารมณ์ดีเพราะขมิ้นจะอยู่ที่บ้านสวนกับเขาอีกสี่ปี ก่อนจะไปอยู่กับแม็กนัสสมน้ำหน้าให้อยู่ห่างกันแบบนั้นแหละถึงจะถูก ตกดึกแม็กนัสหมุดออกจากมุ้งตัวเองคิดถึงขมิ้นอยากกอดอยากหอมแต่เกรงใจพ่อกับแม่ คืนนี้จะไปฟัดให้หายคิดถึง “จะไปไหนครับพี่ชาย” “เบาๆ ดิวะกูจะไปนอนกับขมิ้น” “กินลูกตะกั่วตัวใครตัวมันนะ” เรียวตะหันหลังนอนเล่นโทรศัพท์ต่อ เขามาอยู่ที่บ้านสวนเกือบสองสัปดาห์ แทนที่เขาจะได้ใช่ชีวิตอยู่ต่างประเทศ ปิดเทอมนี้จึงไม่ได้ไปเที่ยวไหน แกร็ก “พี่มาแล้วจ้ะ ขมิ้นของพี่” ตอนเย็นเขาบอกขมิ้นว่าห้ามล้อกประตูจะแอบเข้ามานอนด้วย เขาย่องขึ้นเตียงขมิ้นเหมือนฟ้าฝนจะเป็นใจเพราะฝนตกลงมากลบเสียงจนม
ตอนบ่ายอาการป่วยของเขาดีขึ้นมากวันนี้จึงสั่งให้เรียวตะไปหาซื้อพวงมาลัยที่ตลาด ที่แรกน้องชายบอกให้เขาร้อยเองในสวนมีดอกไม้หลายพันธุ์ อย่าหวังว่าคนแบบเขาจะยอมทำ แม็กนัสเดินขึ้นเรือนพร้อมกับพวงมาลัยสองพวงพ่อกับแม่ของขมิ้นมองแม็กด้วยความสงสัยว่าแม็กนัสเป็นอะไรหรือจะกินยาไม่ได้เขย่าขวด “แม็กนัสมีอะไรเปล่าลูก” แม่ของขมิ้นเอ่ยถามเมื่อเห็นเขานั่งลงที่พื้นพร้อมกับพวงมาลัยสองพวง “ผมจะมาขอขมาคุณน้าทั้งสองครับ” พ่อกับแม่ของขมิ้นยิ่งงงไปกันใหญ่ แม็กนัสก้มลงกราบเท้าพ่อกับแม่ของขมิ้น แล้วสารภาพความจริงทุกอย่างเป็นเพราะเขาขมิ้นถึงหนีกลับมาที่เขามาตามเพราะรักขมิ้นจึงมาขอโทษ ขมิ้นเดินมาได้ยินเธอก็ตกใจเพราะไม่คาดคิดว่าแม็กนัสจะกล้าสารภาพกับพ่อแม่ หญิงสาวยืนหลบมุมเพื่อรอดูสถานการณ์ “มึงออกจากบ้านกูไปเลย!” “พี่ทุมใจเย็นก่อนสิ” “เราจะฝากลูกสาวไว้กับมันได้ยังไงดีนะที่วันนั้นยังไม่รับหมั้น ออกไปจากบ้านกู!” ปทุมโกรธจนโยนพวงมาลัยทิ้ง ทำลูกเขาเจ็บคนเป็นพ่อแม่นั้นเจ็บยิ่งกว่า “ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น” “มึงอยาก
ขมิ้นพาแม็กนัสเข้าสวนทุกวัน ดายหญ้า รดน้ำ พรวนดิน เก็บผลผลิตแม็กนัสต้องทำทุกอย่าง โดยมีเรียวตะเป็นผู้ช่วยงานมันหนักเสียจนเรียวตะอยากกลับกรุงเทพ“กูไม่น่ามากับพี่เลยไอ้ห่าแม็ก” จากที่คิดว่าแม็กนัสอาจจะทนได้ไม่นานแต่มันไม่ใช่ตอนนี้ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว คนที่จะตายคือเขาเอง“มึงจะเรียกกูว่าพี่ทำไมถ้าจะด่าขนาดนั้น”“พี่ทำคนเดียวเลย”แม็กนัสมองมังคุดที่กองอยู่ตรงหน้าวันนี้ขมิ้นให้เขาแยกผลไม้ใส่ลังเพื่อจะนำไปส่งให้พ่อค้าแม่ค้าที่ตลาด หลายวันก่อนต้องไปเก็บทุเรียนจนใบหน้าได้แผลมาหนึ่ง“หน้ายังไม่หายดีเลยแผลมาอีกละกว่าจะได้กลับกรุงเทพผมเตรียมโลงไว้ให้พี่ดีกว่า”“เงียบเลยนะมึงไม่ช่วยยังปากดีอีก” เขาบอกขมิ้นไว้แล้วว่ายังไงเขาจะไม่ยอมแพ้คนอื่นเขาทำงานหนักได้ เขาก็ต้องทำได้เหมือนกัน.“ลูกคุณหนูสำอางมากคิดว่าจะหนีกลับกรุงเทพตั้งแต่วันแรกแล้ว” ปทุมยอมในความอดทนของแม็กนัสขนาดถูกเขาแกล้งให้ทำงานหนักก็ไม่หวั่นไม่บ่น แต่ชอบมาแตะตัวลูกสาวเขาตลอด“จะไปไหนขมิ้นแดดร้อนอยู่”“ไปเอาน้ำจ๊ะพ่อ”เห็นเขาทำงานหนักจึงสงสารตอนนี้บ่ายโมงแดดแรงมาก ขมิ้นถือน้ำและผลไม้แช่แข็งไปให้เขาเธออยากพูดกับเขาตรงๆ“น้ำกับผลไม้”“
เรียวตะมองทางตลอดเขาไม่แน่ใจว่าแม็กนัสพามาถูกหรือไม่มองไปไหนก็มีแต่ภูเขาและสวนยางไม่ก็สวนผลไม้ หากรถเสียตายอย่างเดียวคงไม่มีใครหาพวกเขาเจอ “พี่แม็กแน่ใจนะว่ามาถูก” “จีพีเอสมาพามา” “รู้งี้นั่งกินเหล้าอยู่กรุงเทพก็ดีแล้วตอนทำ ทำกันอยู่สองคนพอเลิกตามพอทำไมต้องพาผมมาลำบากด้วย” เรียวตะบ่นมาตลอดทางเขาจะหาทางปฏิเสธไม่ได้เพราะตอนนี้อยู่ในช่วงปิดเทอม กองทัพไต้ฝุ่นต่างพากันกลับบ้านแฟนจึงไม่มีใครมาด้วย เวรกรรมจึงมาตกที่เรียวตะต้องพาพี่ชายมาตามง้อคนรัก “มึงอย่าบานมากรถไม่ได้ขับหลับมาตลอดทาง” คนที่นี่เขาใช้ชีวิตอยู่กันยังไง มองไปทางไหนก็มีแต่ป่ากับป่าบ้านเรือนอยู่ไกลกันมาก “เหอะตอนทำไม่คิด” “จบงานนี้กูให้รถมึงคันหนึ่งเลย” “ไม่เอาจักรยานแบบพี่กองทัพนะ” ไม่เข้าใจว่าจะโกรธจะทะเลาะกันทุกเหตุการณ์ต้องมีเรียวตะอยู่ด้วยทุกครั้ง รู้สึกกลายเป็นสำคัญขึ้นมาทันที เอี๊ยด “เบรกไหมอ่ะ” “น่าจะถึงแล้ว” เขามองสวนผลไม้ขนาดใหญ่ป้ายเขียนไว้ว่าสวนตาทุมน่าจะใช้ที่นี่ แม็กนัสเดินลงจากรถเขาเห็น
เขาตื่นแต่เช้าเพราะอยากคุยกับแม่แต่เหมือนท่านก็อยากคุยกับเขาเหมือนกัน สภาพแม็กนัสตอนนี้ดูไม่ได้ใบหน้ามีแต่แผลเต็มไปหมด “หม่ามี้ไม่ถามหรอกนะว่าไปถามอะไรมา” “ขมิ้นติดต่อมาไหมครับ” เขาไม่กล้าไปเจอหน้าขมิ้นที่ดอนโด ภาพที่หญิงสาวร้องไห้แล้วไหว้เขายังตามหลอกหลอน “น้องไม่มาให้ลูกให้เจอหน้าอีกแล้ว” เอเลนอเสียใจที่แม็กนัสทำให้ขมิ้นเสียใจจนผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย ยกเลิกการจับคู่ของทั้งสองคนเอเลนอไปส่งขมิ้นกลับบ้านด้วยตัวเอง “ทำไมครับขมิ้นไปไหน!” เขาไม่รู้เรื่องขมิ้นและไม่ได้ข่าวขมิ้นอีกเลยไปดักรอก็ไม่เคยเจอหน้า หญิงสาวหนีเขาไปไหน ใบหน้าของเขาฉายชัดถึงความกังวลไม่น้อย “หนูขมิ้นเขากลับบ้านแล้วไม่กลับมาอีกแล้ว เราไปทำอะไรน้องหรือเปล่าทำไมน้องถึงหนีไปแบบนั้น” เอเลนอไม่ทราบเหมือนกันเห็นขมิ้นร้องไห้เสีย จึงไม่ถามและไปขมิ้นให้พ่อแม่เขา แม็กนัสตัวชาไปหมดขมิ้นเพิ่งเข้ามาเรียกได้เทอมเดียว จึงง่ายต่อการตัดสินใจย้ายกลับไปเรียนที่บ้านเกิดขมิ้นไม่ยอมไปสอบแต่หนีกลับบ้านไปดื้อๆ “ผมมขอโทษครับหม่ามี้ผมผิดไปแล้ว ผมมันเ
สองสัปดาห์แล้วที่เขาไม่ได้ติดต่อขมิ้นตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมานักศึกษามีสอบปลายภาค เขาจึงไม่อยากไปกวนใจขมิ้นและเขาเองก็พรีเซ็นต์โปรเจคจบทำให้ไม่มีเวลาตามไปขอโทษหญิงสาวแต่เขาเหมือนมีความรู้สึกแปลกๆ เพราะไม่เคยเห็นหน้าขมิ้นเลยในมหาลัย ทั้งๆ ที่เขาจะแอบไปเฝ้ามองเห็นแต่เพื่อนชายของขมิ้นเท่านั้น“แม็กนัสไปทานข้าวกัน”“อืม” เขากลับมาคบกับอันดาแบบเปิดเผยอยากรู้ความรู้สึกตัวเอง ว่าสรุปเขาลืมอันดาได้หรือยังตลอดหลายวันที่ออกเดตกับอันดา เขากลับคิดถึงใบหน้าของขมิ้นเขาไม่มีความสุขเพราะอันดาคอยเจ้ากี้เจ้าการบังคับเขาทุกอย่างจนเขาไม่มีความสุข และพยายามหลบหน้าหญิงสาวเสมอ“คืนนี้อันดาขอไปนอนด้วยได้ไหม”“ฉันติดงาน”“เรากลับมาคบกันแล้วก็ต้องมีเรื่องอย่างว่า” เขาไม่ยอมแตะต้องตัวเธอเลยสักครั้ง ขนาดเธอจะจูบเขาแม็กนัสยังไม่ยอมทำได้แต่จับมือ ทำให้คนที่มีความต้องการสูงแบบอันดาไม่พอใจ“ฉันไม่มีอารมณ์”“รอเป็นอีขมิ้นหรือไงถึงจะมีอารมณ์ แม็กนัสอย่าลืมนะว่าเลิกกับมันและแม็กนัสก็เลือกกลับมาคบกับอันดาเอง”“ฉันติดงานเธอไม่เห็นเหรอว่าฉันเหนื่อยแค่ไหน” เขาไม่อยากพูดถึงขมิ้น มันทำให้เขาคิดถึงขมิ้นและไม่อยากให้ใครเรียกขมิ้