LOGINShare
บทที่ 1 คลั่งรัก
Last Updated:
2024-11-03 15:46:41ผับ HT
ฟรืด!!
“มาช้าว่ะ เป็นเจ้าของผับยังไงให้ลูกค้ารอ”ปราบพูดแซะโฮปที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทและเป็นเจ้าของผับแห่งนี้
“มึงมาเร็วเองค้าบบเพื่อน”
"พวกกูพึ่งมาถึงก่อนมึงไม่กี่นาทีเอง รถติดแบบฉิบหายวายวอดมาก" คิงบ่นออกมา นอกจากปราบก็ยังมีคิงนี้แหละที่เป็นเพื่อนสนิทอีกคน เรารู้จักกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัย
การที่เขาได้คบกับมีนก็เริ่มมาจากการที่ปราบกับโซนเป็นแฟนกันและคิงกับฟาร์ก็เป็นแฟนกัน บังเอิญเขาก็โสดมีนก็โสดตอนนั้น พวกมันเลยยุยงส่งเสริมจนผีผลักให้เขากับมีนได้คบกัน (เขาควรขอบคุณพวกมันสินะที่ได้คนดีๆแบบมีนมาเป็นแฟน)
"รถติดจริง นี่เฮียปราบก็ขับไปบ่นไปบอกกลัวจะเลยเวลาแจกมิกเซอร์ฟรี"
"เฮียอีกแล้ว ความจริงที่เฮียรีบเพราะโซนนั่นแหละ" ปราบหันไปโทษแฟนของตัวเองแทน พลางเบ้ปากที่โดนกล่าวหา
"อ้าว!! ก็เป็นคนบอกเองว่าอยากมาก่อนสี่ทุ่มทำไมมาโบ้ยให้กัน เดี๋ยวกูทุบ"โซนยกกำปั้นขึ้นมาพร้อมมองตาแข็งใส่อีกฝ่าย
"ยอมครับยอม ใครจะกล้าเก่งกับเมีย"ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงด่ากลับ ตั้งแต่เขากลับมาคบกันอีกครั้งโซนชี้ให้เป็นอะไรเขาเป็นหมด จากที่พูดกูมึงเดี๋ยวนี้จ๊ะจ๋าแทบทุกคำ
"ไปนั่งไกลๆ เลยไป"โซนผลักไหล่อีกฝ่ายให้ออกห่าง
"ไม่เอาอยากนั่งใกล้เมีย"ปราบขยับเข้าใกล้กว่าเดิมทำสีหน้าลูกหมาทันทีที่โดนไล่ เขาเอาหัวซบกับไหล่แฟนพร้อมออดอ้อน
"เจอกันทุกวันอย่ามาเวอร์"โซนประชด ถึงอย่างนั้นเขาก็กระตุกยิ้มมุมปากพร้อมยกมือขยี้เส้นผมคนพี่
"ทั้งสองคนพอเลยจะอ้วก" คิงรีบห้ามเอาไว้เพราะรำคาญในความคลั่งรักของเพื่อนตัวเองเต็มที..ให้พื้นที่คนอื่นบ้างใช้ไม่ได้เลยสองคนนี้
"มึงก็ไม่ต่างจากกูหรอกไอ้คิง"ปราบถมถุยมองคิงด้วยสายตากดต่ำ
"ก็แฟนกูน่ารักไม่ให้กูคลั่งรักแฟนแล้วให้กูคลั่งรักใคร จริงไหมครับฟาร์"ประโยคแรกพูดกับปราบก่อนจะหันมาพูดกับคนตาสวยด้วยน้ำเสียงหวานเจี๊ยบ
"ที่พูดมาก็ถูกแหละ ยอมให้หนึ่งวันแล้วกัน"
ไม่นานเครื่องดื่มที่สั่งเอาไว้ก็นำมาเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะ เรียกว่าไม่เสียชื่อเจ้าของผับที่มาดูแลด้วยตัวเอง โชคดีจริงๆ ที่มีเพื่อนเป็นเจ้าของผับ..ได้กินเหล้าฟรีแทบจะทุกครั้ง
"วันนี้ทุกคนต้องเต็มที่นะ วันเกิดมีแค่ปีละครั้งไม่เมาห้ามกลับ มาชน!!"โฮปยกแก้มไปทางปราบเจ้าของวันเกิดก่อนที่ทุกคนจะยกแก้วออกมาชนพร้อมเพรียงกัน
"ชน!!!!!!!!!"
หลังจากที่ดื่มกันไปสักพักเจ้าของวันเกิดก็เป่าเค้กไปแล้วทุกคนก็พูดคุยหยอกล้อกันไป โฮปที่เห็นแฟนนั่งเงียบๆ มีนแค่ยิ้มออกมาขณะที่เพื่อนพูดแค่นั้น (ดูท่าจะเหนื่อย)
"อยู่ดึกได้ไหม พรุ่งนี้เข้าร้านหรือเปล่า"โฮปกระซิบข้างหูคนรัก มีนหันมามองอีกฝ่ายก่อนจะส่งยิ้มหวานพร้อมส่ายหัวน้อยๆ เป็นเชิงปฏิเสธ
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมบอกผู้จัดการร้านไว้แล้วเพราะดูท่าเราก็คงจะดึกกันมาก"เขาสั่งงานที่ร้านไว้แล้วเพราะคาดว่าคงจะเป็นแบบนี้
โฮปเอี้ยวหน้าเข้าไปใกล้คนรักก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงและแววตากรุ้มกริ่ม "แปลว่าคืนนี้...."
"อดครับ"มีนรู้ทันคนอายุมากกว่า เอาไม่เว้นวันไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหนไม่เหนื่อยบ้างหรือไง เขาพ่นลมหายใจใส่คนมากตัณหา
"ใจร้ายจัง"โฮปแสร้งสะอื้น เมื่อเห็นมีนไม่สนใจ เขาจึงกลืนก้อนสะอื้นปลอมๆลง มือปลาหมึกสอดเข้าไปข้างหลังก่อนจะกอดเอวอีกฝ่ายแน่น
"เฮียจะทำอะไรเหรอครับ"ชายหนุ่มหันหน้ามาถามคนรักที่สัมผัสเอวเขาไปมา
"อยากทำมีน"
“เฮียไม่อายเพื่อนหรือไงพูดมาได้” มีนตีไปที่แขนแกร่งของอีกฝ่ายหนึ่งทีข้อหาพูดอะไรไม่ระวังตลอดเลย...แจ้งหน่วยงานไหนได้บ้าง
“พวกมันไม่ได้ยินหรอกครับ” โฮปไม่สนใจคำเตือนวางคางไว้บนไหล่คนรักพลางอมยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นแก้มขาวเริ่มเปลี่ยนสี
“ไม่พูดกับเฮียแล้ว ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า” มีนสลัดตัวออกจากคนหื่นกาม
“ซิ่งหนีเฮียอีก คืนนี้คิดว่าจะรอดเหรอ” ไม่มีทางหรอก “ให้เฮียไปเป็นเพื่อนไหม”
“ไม่เป็นไรครับ เฮียดื่มกับเพื่อนไปเถอะ ผมไปแป๊บเดียว”
“ห่างหน่อยไม่เป็นไรมั้ง ใจคอจะไม่ให้น้องมันไปไหนเลยหรือไง” คิงพูดแซวเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองออดอ้อนแฟน ทั้งๆ ที่มือข้างหนึ่งก็จับมือภรรยาตัวเองไม่ยอมปล่อย โฮปมองคนที่มีหน้ามาแซวเขาทั้งๆ ที่ตัวเองก็โคตรติดเมีย
“มึงหุบปากไปเลยคิง”
มีนเดินออกจากห้อง VIP ไป ปล่อยให้แฟนนั่งทะเลาะกับเพื่อนอยู่แบบนั้น เขาเริ่มจะชินแล้ว ส่วนโฮปที่ปล่อยให้แฟนไปเข้าห้องน้ำคนเดียวเวลาผ่านไปเกือบ 20 นาทีก็ไม่เห็นกลับมา (ไม่น่าจะนานขนาดนั้น) เขามองประตูแล้วมองอีกก็ไม่มีทีท่าว่าจะเปิดออกเริ่มรู้สึกเป็นห่วงแล้ว
"ขอทางหน่อยได้ไหมครับ" มีนพูดขึ้นอย่างสุภาพหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำและกำลังจะกลับไปที่ห้องวีไอพีที่ชั้นสอง
"ขอโทษครับ พอดีคนมันเยอะ"จะหลบหลีกก็ลำบากอีกฝ่ายพูดเสียงเกรงใจแต่พอเห็นใบหน้ามีนชัดๆ ผู้ชายคนนั้นก็นิ่งไปมองดวงหน้าที่ตรงสเปคอย่างตะลึง
"ครับ"มีนพยักหน้าตอบรับน้อยๆ เพราะคนเยอะจริงอย่างที่อีกฝ่ายว่า มีคนมากมายที่ออกมายืนตรงโถงทางเดินใกล้ห้องน้ำเพราะข้างในเองก็มีคนเยอะ
"มาคนเดียวเหรอครับ"คนแปลกหน้าชวนมีนคุยขณะที่ยืนหลบคนอยู่
"เปล่าครับ"
"นั่งตรงไหนเหรอครับ ให้ผมเดินไปส่งไหม"ความกระตือรือร้นในดวงตาของชายหนุ่มทำเอามีนเริ่มจับสัญญาณบางอย่างได้ เขาพูดกับอีกฝ่ายอย่างถนอมน้ำใจ
"ไปเป็นไรครับ ผมนั่งอยู่ชั้นสองเดี๋ยวเดินไปเองดีกว่าเกรงใจ"เมื่อเห็นคนเริ่มจะซาจนมีช่องให้เดินออกไป มีนเองก็หันมายิ้มบอกลาสั้นๆ เตรียมเดินกลับไป
"ไม่เห็นต้องเกรงใจเลยครับ" ชายแปลกหน้าคว้าแขนของมีนเอาไว้ น้อยครั้งที่ตนจะเจอคนที่ถูกใจแต่แรกเห็นแบบนี้ ถ้าปล่อยออกไปง่ายๆ ก็ไม่รู้จะได้เจออีกไหม
"ขอโทษนะครับรบกวนช่วยเอามือออกไปด้วยพอดีผมมากับแฟน"มีนจับมือที่คว้าแขนเขาไว้แน่นขณะที่เริ่มกัดฟันพยายามเอ่ยกับอีกคนอย่างใจเย็น
"อ้าว มีแฟนแล้วเหรอครับ"
"ใช่ครับ แล้วบังเอิญว่าแฟนผมก็เป็นเจ้าของที่นี่ด้วย ถ้าไม่อยากมีปัญหาผมว่าคุณปล่อยมือดีกว่านะครับ"มีนพูดเตือนแต่ไม่รู้ว่าการพูดของเขามันดูไม่จริงจังหรือยังไงไม่ทราบแทนที่อีกฝ่ายจะถอยตัวออกไปกับขยับเข้ามาใกล้เขามากขึ้น
"แต่ถ้าเราแอบๆ คุยกันแฟนคุณก็คงไม่รู้มั้งครับ" ผู้ชายคนนั้นก้มลงกระซิบข้างหูก่อนที่จะถูกใครบางคนกระชากออกอย่างแรง!
"ทำอะไร!!"เสียงตะโกนดังไปทั่วทางเดิน เสียงของใครบางคนที่มีนคุ้นหูเป็นอย่างดี
Related chapters
นึกว่าจะ(รัก) บทที่ 2 หวงมาก
"ทำอะไร!!"เสียงตะโกนดังไปทั่วทางเดิน ของใครบางคนที่มีนคุ้นหูเป็นอย่างดี"เฮียโฮปใจเย็นๆ"มีนที่เห็นแฟนตัวเองพุ่งมาแต่ไกลรีบเอาตัวขวางและกางแขนกั้นไว้ เขารู้นิสัยเฮียโฮปดีเวลาโมโหน่ากลัวขนาดไหน กลัวว่าจะต้องเป็นเรื่องใหญ่จนต้องขึ้นโรงพักกันซึ่งในวันเกิดเพื่อนของอีกฝ่ายเขาไม่อยากให้เกิดเรื่องยุ่งยากแบบนี้สักเท่าไหร่"คนนี้เหรอครับแฟนคุณ"ชายหนุ่มยกมือชี้ไปที่โฮปมองสลับกับมีนอย่างไม่รู้สึกเดือดร้อน เดิมทีเหตุการณ์แบบนี้ใช่ว่าเขาจะไม่เคยสักหน่อย"คุณรีบกลับไปโต๊ะตัวเองเถอะครับ ผมไม่อยากมีเรื่อง"มีนหันไปบอกกับผู้ชายแปลกหน้าคนนั้น"มันทำอะไรมีน" โฮปหันมาถามดวงตาคู่คมดูอารมณ์เสียมาก มีนรู้ว่าในเวลานี้การพูดอธิบายทุกอย่างอีกฝ่ายคงไม่ฟังนักเขาจึงพูดออกมาสั้นๆ แทน"ไม่ได้ทำอะไร""เฮียเห็นมีนยืนคุยกับมันตั้งนาน""ผมก็แค่ทำความรู้จักนิดหน่อยเองครับ"คนเมาพูดจายียวนไม่สนใจว่าตอนนี้กำลังทำให้คนทั้งสองผิดใจกัน มีนตวัดตามองคนแปลกหน้าอย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง"กูถามแฟนกู ไม่ได้ถามมึง"โฮปกัดฟันก่อนจะกดตามองอีกฝ่าย นั้นทำให้คนเมาเกิดอาการฉุนขึ้นมาแล้วตรงเข้ามากระชากคอเสื้อของโฮป"อ้าว ไอ้เวรนี่!!""เห้ย!!ไอ้โฮปม
Last Updated : 2024-11-03นึกว่าจะ(รัก) บทที่ 3 จะตีให้ก้นลายเลย NC20++
"ไม่เคยท้าอยู่แล้วครับ ยังไงพรุ่งนี้มีนก็เข้าร้านสายฉะนั้นคืนนี้มีนมีเวลาให้เฮียทั้งคืน" มีนฝากรอยจูบไว้ที่ซอกคอของโฮปอีกครั้ง“เฮียจะตีให้ก้นลายเลยคอยดู” เพื่อที่จะได้สั่งสอนคนดื้อเสียทีว่าอย่าทำให้เขาหึงแบบนี้อีกเป็นครั้งที่สอง“ตีแรงๆ เลยนะครับ อยากร้องดังๆ” มีนไม่กลัวอยู่แล้ว“ไม่กลัวเลยสินะ” เขาใช้ดวงตาสีน้ำข้าวกดมองอีกคน มุมปากมีรอยยิ้ม“กลัวสิครับ มีนกลัวเฮียจนตัวสั่น” มีนแกล้งสั่นไหล่เบาๆ“ดื้อนักเหรอ เพี้ยะ!!” ฝ่ามือแกร่งตีลงแก้มก้นคนที่นั่งอยู่บนตักอย่างแรง โฮปใบหูแดงเถือกสัมผัสนุ่มเด้งเหมือนกับก้นของคนวัยรุ่นทำเขาใจเต้นระส่ำแต่ต้องเก็บอาการไว้“อื่อ~ เฮีย” มือหนาลูบปรอยๆ ตรงที่โดนตี พร้อมแสดงสีหน้าบูดบึ้ง ตีมาได้เจ็บนะเนี่ย“ไหนบอกให้เฮียตีแรงๆ แค่นี้ก็ร้องแล้ว” แขนแกร่งกระชับเอวสอบเข้ามาแนบชิด กระซิบถามจนริมฝีปากจะแตะจมูกโด่งอยู่แล้ว“ตีตอนเอากับตอนนี้ไม่เหมือนกัน” มีนพูดพร้อมย่นใบหน้า“ไม่เหมือนยังไง หืม” โฮปลูบก้นกลมนั้น ผ่านเนื้อผ้าของกางเกงขายาวเขาอดกระตุกยิ้มเอ็นดูไม่ได้เมื่อเห็นใบหน้างองุ้มนั้น“เฮียก็ลองเอาแล้วตีดูสิครับจะได้รู้” กูนี่ก็พร้อมเสียตัวเหลือเกิน ที่ห้อง
Last Updated : 2024-11-03นึกว่าจะ(รัก) บทที่ 4 หลงเมีย(ตามใจเมีย)
ครืน!!“โฮปมึงนอนยัง”“กำลังจะนอนนี่แหละมึงมีอะไร” โฮปถามคนที่โทรเข้ามาหากลางดึก“พรุ่งนี้เจอกันแต่เช้านะมึง” ปราบพูดกำชับเพื่อน พรุ่งนี้เป็นวันที่พวกเขาทั้ง 3 คู่ นัดกันไปออกทริปบิ๊กไบค์และนอนกางเต็นท์1คืน“รู้แล้วน่ากำลังจะนอนนี่ไง” จะไม่ได้นอนก็เพราะมึงโทรมารบกวนนี่แหละ“กูกลัวมึงแอบเอาเมียก่อนไปเดี๋ยวไม่มีแรงขับรถ” ปราบพูดเย้าแหย่พร้อมกับเสียงขำที่เล็ดลอดเข้ามาในสาย“ถึงเอากูก็ไหวไม่ได้เหมือนมึงนั่งก็โอ๊ยลุกก็โอ๊ยทำตัวเป็นคนแก่ไปได้”“ค้าบบๆ พ่อคนอายุน้อย อีกไม่กี่ปีก็จะ 40 แล้ว พ่อหนุ่มเหลือน้อย” ปราบเยาะกลับด้วยความหมั่นไส้“จะเลิกกวนได้ยัง ที่โทรมานี่คือ”“โทรมากวนเฉยๆ พึ่งเก็บของเสร็จ”“รีบไปนอนเลยมึง”“เออกูไปแล้ว โซนเรียกแล้วเดี๋ยวกูโดนด่า”“เออๆ” แล้วปราบก็ว่างสายไป โฮปได้แต่มองหน้าจอแล้วส่ายหัวให้กับความมึนของเพื่อนตัวเอง มันกวนตั้งแต่อายุ 20 ยันจะ 40 แล้ว ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงวะ“เฮ้อ!!” โฮปได้แต่ถอนหายใจออกมายืดยาว“มีอะไรหรือเปล่าครับ” มีนเอ่ยถามคนอายุมากกว่าหลังจากที่เห็นวางสาย“ไอ้ปราบมันโทรมากับซับเวลากลัวเราสาย แต่เฮียว่ามันคงนอนไม่หลับถ้าไม่ได้กวนประสาทใครสักคน” โฮป
Last Updated : 2024-11-03นึกว่าจะ(รัก) ตอนที่ 5 อดีต (ที่ทำให้ทั้งสองคนได้คบกัน)
คอนโดของโฮป"วันนี้เหนื่อยไหมครับไปเที่ยวเสร็จกลับมาก็ต้องไปดูแลร้านต่อเลย"โฮปที่นั่งสไลน์หน้าจออยู่ วันนี้เขามานอนที่บ้านของมีนอีกอย่างมีนอยู่คนเดียวครอบครัวอยู่ต่างประเทศหมด (มีนบอกแบบนั้น) ปกติเขากับมีนก็สลับไปมาแบบนี้นอนคอนโดเขาบ้างนอนบ้านมันบ้าง"นิดหน่อยครับ ว่าแต่เฮียเถอะดูอะไรอยู่ครับ"เห็นตั้งหน้าตั้งตาดูหน้าจอมาสักพักแล้ว"พอดีเฮียว่าจะรับสมัครพนักงานเพิ่มช่วงนี้ลูกค้าเยอะ"ดูเรซู่เมที่ส่งเข้ามาผู้จัดการคัดและส่งเข้ามาในเมลให้เขาดูเผื่อมีคนไหนที่ถูกใจ"รับเด็กเสิร์ฟไหมครับ"มีนเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น"ใครจะสมัครเหรอ"เขาเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยืนอยู่สายตาต่างระดับกับเขา"มีนไง""ถ้าเป็นคนนี้ไม่รับ"เขาเกี่ยวเอวอีกฝ่ายเข้าหาแล้วดันให้นั่งทับลงที่ตักของตัวเอง"อ้าวทำไมหล่ะครับ มีประสบการณ์ด้วยนะ"มือคล้องคอของคนรักอย่างออดอ้อน"ก็คนนี้มีตำแหน่งว่างไว้ให้แค่ตำแหน่งเดียว"โฮปยิ้มกรุ่มกริ่ม"ตำแหน่งอะไรเหรอครับ""แฟนเจ้าของร้าน""พูดจาน่ารักแบบนี้วันนี้อยากได้อะไรเป็นรางวัลไหมครับ"“ให้ไหมละ แต่ไม่เอาดีกว่ามีนคงยังเหนื่อยอยู่ แค่นอนกอดก็พอ"โฮปซุกหน้ากับอกแฟนตัวเองสูดดมกลิ่นหอมๆ ชื่นใจ
Last Updated : 2024-12-04นึกว่าจะ(รัก) ตอนที่ 6 เจอกันอีกครั้ง(โฮปxพราว)
"ทานข้าวเสร็จเฮียจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับ"มีนถามคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามที่แวะมาทานข้าวด้วยกัน"ว่าจะไปดูของใช้หน่อย มีนอยากได้อะไรไหม""เอาเป็นครีมทาผิวแล้วกันครับซื้อมาเยอะหน่อยก็ได้เห็นมีโปรโมชั่นอยู่"มีนเป็นชายที่ค่อนข้างเจ้าสำอางเขาไม่ยอมให้ภาพลักษณ์ภายนอกเขาออกมาดูแย่ เพราะนั้นอาจหมายถึงการลดทอนความน่าเชื่อถือของเขาแก่ลูกค้า"ได้เลยครับ เดี๋ยวเฮียซื้อมาให้"โฮปลูบหัวคนรัก“ผมโอนตังค์ให้” มีนกำลังจะล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาแต่ถูกห้ามไว้..“ไม่เป็นไรเฮียมีตังค์”“เกรงใจครับ”“ช่วยเฮียใช้หน่อย อยากตังค์หมดบัญชี” ว่าไปตั้งแต่คบกันมามีนก็ไม่เคยขออะไรเขาเลย ขนาดซื้อให้ยังไม่กล้ารับแถมจะโอนเงินค่าของคืนให้เขาอีกต่างหาก (อาจจะเพราะอีกฝ่ายไม่ต้องการเอาเปรียบเขา...แม้มันจะเรื่องเล็กน้อยที่เขาก็ไม่ใส่ใจ)“อย่ามาบ่นทีหลังนะครับ”“ซื้อของให้แฟนแค่นี้สบายมากครับ” หลังจากทานข้าวเสร็จโฮปก็ออกไปซื้อของที่ห้างตามที่คุยกัน ส่วนมีนยังดูแลลูกค้าที่ร้านต่อ โฮปเดินเลือกซื้อของใช้จนเป็นที่พอใจก่อนจะเดินผ่านร้านขนมของโปรดมีนที่ครา
Last Updated : 2024-12-04
Latest chapter
นึกว่าจะ(รัก) ตอนที่ 6 เจอกันอีกครั้ง(โฮปxพราว)
"ทานข้าวเสร็จเฮียจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับ"มีนถามคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามที่แวะมาทานข้าวด้วยกัน"ว่าจะไปดูของใช้หน่อย มีนอยากได้อะไรไหม""เอาเป็นครีมทาผิวแล้วกันครับซื้อมาเยอะหน่อยก็ได้เห็นมีโปรโมชั่นอยู่"มีนเป็นชายที่ค่อนข้างเจ้าสำอางเขาไม่ยอมให้ภาพลักษณ์ภายนอกเขาออกมาดูแย่ เพราะนั้นอาจหมายถึงการลดทอนความน่าเชื่อถือของเขาแก่ลูกค้า"ได้เลยครับ เดี๋ยวเฮียซื้อมาให้"โฮปลูบหัวคนรัก“ผมโอนตังค์ให้” มีนกำลังจะล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาแต่ถูกห้ามไว้..“ไม่เป็นไรเฮียมีตังค์”“เกรงใจครับ”“ช่วยเฮียใช้หน่อย อยากตังค์หมดบัญชี” ว่าไปตั้งแต่คบกันมามีนก็ไม่เคยขออะไรเขาเลย ขนาดซื้อให้ยังไม่กล้ารับแถมจะโอนเงินค่าของคืนให้เขาอีกต่างหาก (อาจจะเพราะอีกฝ่ายไม่ต้องการเอาเปรียบเขา...แม้มันจะเรื่องเล็กน้อยที่เขาก็ไม่ใส่ใจ)“อย่ามาบ่นทีหลังนะครับ”“ซื้อของให้แฟนแค่นี้สบายมากครับ” หลังจากทานข้าวเสร็จโฮปก็ออกไปซื้อของที่ห้างตามที่คุยกัน ส่วนมีนยังดูแลลูกค้าที่ร้านต่อ โฮปเดินเลือกซื้อของใช้จนเป็นที่พอใจก่อนจะเดินผ่านร้านขนมของโปรดมีนที่ครา
นึกว่าจะ(รัก) ตอนที่ 5 อดีต (ที่ทำให้ทั้งสองคนได้คบกัน)
คอนโดของโฮป"วันนี้เหนื่อยไหมครับไปเที่ยวเสร็จกลับมาก็ต้องไปดูแลร้านต่อเลย"โฮปที่นั่งสไลน์หน้าจออยู่ วันนี้เขามานอนที่บ้านของมีนอีกอย่างมีนอยู่คนเดียวครอบครัวอยู่ต่างประเทศหมด (มีนบอกแบบนั้น) ปกติเขากับมีนก็สลับไปมาแบบนี้นอนคอนโดเขาบ้างนอนบ้านมันบ้าง"นิดหน่อยครับ ว่าแต่เฮียเถอะดูอะไรอยู่ครับ"เห็นตั้งหน้าตั้งตาดูหน้าจอมาสักพักแล้ว"พอดีเฮียว่าจะรับสมัครพนักงานเพิ่มช่วงนี้ลูกค้าเยอะ"ดูเรซู่เมที่ส่งเข้ามาผู้จัดการคัดและส่งเข้ามาในเมลให้เขาดูเผื่อมีคนไหนที่ถูกใจ"รับเด็กเสิร์ฟไหมครับ"มีนเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น"ใครจะสมัครเหรอ"เขาเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยืนอยู่สายตาต่างระดับกับเขา"มีนไง""ถ้าเป็นคนนี้ไม่รับ"เขาเกี่ยวเอวอีกฝ่ายเข้าหาแล้วดันให้นั่งทับลงที่ตักของตัวเอง"อ้าวทำไมหล่ะครับ มีประสบการณ์ด้วยนะ"มือคล้องคอของคนรักอย่างออดอ้อน"ก็คนนี้มีตำแหน่งว่างไว้ให้แค่ตำแหน่งเดียว"โฮปยิ้มกรุ่มกริ่ม"ตำแหน่งอะไรเหรอครับ""แฟนเจ้าของร้าน""พูดจาน่ารักแบบนี้วันนี้อยากได้อะไรเป็นรางวัลไหมครับ"“ให้ไหมละ แต่ไม่เอาดีกว่ามีนคงยังเหนื่อยอยู่ แค่นอนกอดก็พอ"โฮปซุกหน้ากับอกแฟนตัวเองสูดดมกลิ่นหอมๆ ชื่นใจ
นึกว่าจะ(รัก) บทที่ 4 หลงเมีย(ตามใจเมีย)
ครืน!!“โฮปมึงนอนยัง”“กำลังจะนอนนี่แหละมึงมีอะไร” โฮปถามคนที่โทรเข้ามาหากลางดึก“พรุ่งนี้เจอกันแต่เช้านะมึง” ปราบพูดกำชับเพื่อน พรุ่งนี้เป็นวันที่พวกเขาทั้ง 3 คู่ นัดกันไปออกทริปบิ๊กไบค์และนอนกางเต็นท์1คืน“รู้แล้วน่ากำลังจะนอนนี่ไง” จะไม่ได้นอนก็เพราะมึงโทรมารบกวนนี่แหละ“กูกลัวมึงแอบเอาเมียก่อนไปเดี๋ยวไม่มีแรงขับรถ” ปราบพูดเย้าแหย่พร้อมกับเสียงขำที่เล็ดลอดเข้ามาในสาย“ถึงเอากูก็ไหวไม่ได้เหมือนมึงนั่งก็โอ๊ยลุกก็โอ๊ยทำตัวเป็นคนแก่ไปได้”“ค้าบบๆ พ่อคนอายุน้อย อีกไม่กี่ปีก็จะ 40 แล้ว พ่อหนุ่มเหลือน้อย” ปราบเยาะกลับด้วยความหมั่นไส้“จะเลิกกวนได้ยัง ที่โทรมานี่คือ”“โทรมากวนเฉยๆ พึ่งเก็บของเสร็จ”“รีบไปนอนเลยมึง”“เออกูไปแล้ว โซนเรียกแล้วเดี๋ยวกูโดนด่า”“เออๆ” แล้วปราบก็ว่างสายไป โฮปได้แต่มองหน้าจอแล้วส่ายหัวให้กับความมึนของเพื่อนตัวเอง มันกวนตั้งแต่อายุ 20 ยันจะ 40 แล้ว ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงวะ“เฮ้อ!!” โฮปได้แต่ถอนหายใจออกมายืดยาว“มีอะไรหรือเปล่าครับ” มีนเอ่ยถามคนอายุมากกว่าหลังจากที่เห็นวางสาย“ไอ้ปราบมันโทรมากับซับเวลากลัวเราสาย แต่เฮียว่ามันคงนอนไม่หลับถ้าไม่ได้กวนประสาทใครสักคน” โฮป
นึกว่าจะ(รัก) บทที่ 3 จะตีให้ก้นลายเลย NC20++
"ไม่เคยท้าอยู่แล้วครับ ยังไงพรุ่งนี้มีนก็เข้าร้านสายฉะนั้นคืนนี้มีนมีเวลาให้เฮียทั้งคืน" มีนฝากรอยจูบไว้ที่ซอกคอของโฮปอีกครั้ง“เฮียจะตีให้ก้นลายเลยคอยดู” เพื่อที่จะได้สั่งสอนคนดื้อเสียทีว่าอย่าทำให้เขาหึงแบบนี้อีกเป็นครั้งที่สอง“ตีแรงๆ เลยนะครับ อยากร้องดังๆ” มีนไม่กลัวอยู่แล้ว“ไม่กลัวเลยสินะ” เขาใช้ดวงตาสีน้ำข้าวกดมองอีกคน มุมปากมีรอยยิ้ม“กลัวสิครับ มีนกลัวเฮียจนตัวสั่น” มีนแกล้งสั่นไหล่เบาๆ“ดื้อนักเหรอ เพี้ยะ!!” ฝ่ามือแกร่งตีลงแก้มก้นคนที่นั่งอยู่บนตักอย่างแรง โฮปใบหูแดงเถือกสัมผัสนุ่มเด้งเหมือนกับก้นของคนวัยรุ่นทำเขาใจเต้นระส่ำแต่ต้องเก็บอาการไว้“อื่อ~ เฮีย” มือหนาลูบปรอยๆ ตรงที่โดนตี พร้อมแสดงสีหน้าบูดบึ้ง ตีมาได้เจ็บนะเนี่ย“ไหนบอกให้เฮียตีแรงๆ แค่นี้ก็ร้องแล้ว” แขนแกร่งกระชับเอวสอบเข้ามาแนบชิด กระซิบถามจนริมฝีปากจะแตะจมูกโด่งอยู่แล้ว“ตีตอนเอากับตอนนี้ไม่เหมือนกัน” มีนพูดพร้อมย่นใบหน้า“ไม่เหมือนยังไง หืม” โฮปลูบก้นกลมนั้น ผ่านเนื้อผ้าของกางเกงขายาวเขาอดกระตุกยิ้มเอ็นดูไม่ได้เมื่อเห็นใบหน้างองุ้มนั้น“เฮียก็ลองเอาแล้วตีดูสิครับจะได้รู้” กูนี่ก็พร้อมเสียตัวเหลือเกิน ที่ห้อง
นึกว่าจะ(รัก) บทที่ 2 หวงมาก
"ทำอะไร!!"เสียงตะโกนดังไปทั่วทางเดิน ของใครบางคนที่มีนคุ้นหูเป็นอย่างดี"เฮียโฮปใจเย็นๆ"มีนที่เห็นแฟนตัวเองพุ่งมาแต่ไกลรีบเอาตัวขวางและกางแขนกั้นไว้ เขารู้นิสัยเฮียโฮปดีเวลาโมโหน่ากลัวขนาดไหน กลัวว่าจะต้องเป็นเรื่องใหญ่จนต้องขึ้นโรงพักกันซึ่งในวันเกิดเพื่อนของอีกฝ่ายเขาไม่อยากให้เกิดเรื่องยุ่งยากแบบนี้สักเท่าไหร่"คนนี้เหรอครับแฟนคุณ"ชายหนุ่มยกมือชี้ไปที่โฮปมองสลับกับมีนอย่างไม่รู้สึกเดือดร้อน เดิมทีเหตุการณ์แบบนี้ใช่ว่าเขาจะไม่เคยสักหน่อย"คุณรีบกลับไปโต๊ะตัวเองเถอะครับ ผมไม่อยากมีเรื่อง"มีนหันไปบอกกับผู้ชายแปลกหน้าคนนั้น"มันทำอะไรมีน" โฮปหันมาถามดวงตาคู่คมดูอารมณ์เสียมาก มีนรู้ว่าในเวลานี้การพูดอธิบายทุกอย่างอีกฝ่ายคงไม่ฟังนักเขาจึงพูดออกมาสั้นๆ แทน"ไม่ได้ทำอะไร""เฮียเห็นมีนยืนคุยกับมันตั้งนาน""ผมก็แค่ทำความรู้จักนิดหน่อยเองครับ"คนเมาพูดจายียวนไม่สนใจว่าตอนนี้กำลังทำให้คนทั้งสองผิดใจกัน มีนตวัดตามองคนแปลกหน้าอย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง"กูถามแฟนกู ไม่ได้ถามมึง"โฮปกัดฟันก่อนจะกดตามองอีกฝ่าย นั้นทำให้คนเมาเกิดอาการฉุนขึ้นมาแล้วตรงเข้ามากระชากคอเสื้อของโฮป"อ้าว ไอ้เวรนี่!!""เห้ย!!ไอ้โฮปม
นึกว่าจะ(รัก) บทที่ 1 คลั่งรัก
ผับ HTฟรืด!!“มาช้าว่ะ เป็นเจ้าของผับยังไงให้ลูกค้ารอ”ปราบพูดแซะโฮปที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทและเป็นเจ้าของผับแห่งนี้“มึงมาเร็วเองค้าบบเพื่อน”"พวกกูพึ่งมาถึงก่อนมึงไม่กี่นาทีเอง รถติดแบบฉิบหายวายวอดมาก" คิงบ่นออกมา นอกจากปราบก็ยังมีคิงนี้แหละที่เป็นเพื่อนสนิทอีกคน เรารู้จักกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัยการที่เขาได้คบกับมีนก็เริ่มมาจากการที่ปราบกับโซนเป็นแฟนกันและคิงกับฟาร์ก็เป็นแฟนกัน บังเอิญเขาก็โสดมีนก็โสดตอนนั้น พวกมันเลยยุยงส่งเสริมจนผีผลักให้เขากับมีนได้คบกัน (เขาควรขอบคุณพวกมันสินะที่ได้คนดีๆแบบมีนมาเป็นแฟน)"รถติดจริง นี่เฮียปราบก็ขับไปบ่นไปบอกกลัวจะเลยเวลาแจกมิกเซอร์ฟรี""เฮียอีกแล้ว ความจริงที่เฮียรีบเพราะโซนนั่นแหละ" ปราบหันไปโทษแฟนของตัวเองแทน พลางเบ้ปากที่โดนกล่าวหา"อ้าว!! ก็เป็นคนบอกเองว่าอยากมาก่อนสี่ทุ่มทำไมมาโบ้ยให้กัน เดี๋ยวกูทุบ"โซนยกกำปั้นขึ้นมาพร้อมมองตาแข็งใส่อีกฝ่าย"ยอมครับยอม ใครจะกล้าเก่งกับเมีย"ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงด่ากลับ ตั้งแต่เขากลับมาคบกันอีกครั้งโซนชี้ให้เป็นอะไรเขาเป็นหมด จากที่พูดกูมึงเดี๋ยวนี้จ๊ะจ๋าแทบทุกคำ"ไปนั่งไกลๆ เลยไป"โซนผลักไหล่อีกฝ่ายให้ออกห่าง"ไม่เอ
