"ไม่เคยท้าอยู่แล้วครับ ยังไงพรุ่งนี้มีนก็เข้าร้านสายฉะนั้นคืนนี้มีนมีเวลาให้เฮียทั้งคืน" มีนฝากรอยจูบไว้ที่ซอกคอของโฮปอีกครั้ง
“เฮียจะตีให้ก้นลายเลยคอยดู” เพื่อที่จะได้สั่งสอนคนดื้อเสียทีว่าอย่าทำให้เขาหึงแบบนี้อีกเป็นครั้งที่สอง
“ตีแรงๆ เลยนะครับ อยากร้องดังๆ” มีนไม่กลัวอยู่แล้ว
“ไม่กลัวเลยสินะ” เขาใช้ดวงตาสีน้ำข้าวกดมองอีกคน มุมปากมีรอยยิ้ม
“กลัวสิครับ มีนกลัวเฮียจนตัวสั่น” มีนแกล้งสั่นไหล่เบาๆ
“ดื้อนักเหรอ เพี้ยะ!!” ฝ่ามือแกร่งตีลงแก้มก้นคนที่นั่งอยู่บนตักอย่างแรง โฮปใบหูแดงเถือกสัมผัสนุ่มเด้งเหมือนกับก้นของคนวัยรุ่นทำเขาใจเต้นระส่ำแต่ต้องเก็บอาการไว้
“อื่อ~ เฮีย” มือหนาลูบปรอยๆ ตรงที่โดนตี พร้อมแสดงสีหน้าบูดบึ้ง ตีมาได้เจ็บนะเนี่ย
“ไหนบอกให้เฮียตีแรงๆ แค่นี้ก็ร้องแล้ว” แขนแกร่งกระชับเอวสอบเข้ามาแนบชิด กระซิบถามจนริมฝีปากจะแตะจมูกโด่งอยู่แล้ว
“ตีตอนเอากับตอนนี้ไม่เหมือนกัน” มีนพูดพร้อมย่นใบหน้า
“ไม่เหมือนยังไง หืม” โฮปลูบก้นกลมนั้น ผ่านเนื้อผ้าของกางเกงขายาวเขาอดกระตุกยิ้มเอ็นดูไม่ได้เมื่อเห็นใบหน้างองุ้มนั้น
“เฮียก็ลองเอาแล้วตีดูสิครับจะได้รู้” กูนี่ก็พร้อมเสียตัวเหลือเกิน ที่ห้องทำงานของเฮียก็ไม่เว้น ถึงเขาจะชอบว่าอีกฝ่ายเป็นตาแก่หื่นกามอยู่บ่อยครั้ง แต่ความจริงเขาเองก็ไม่แพ้กัน ไม่งั้นจะยอมสนองทุกครั้งที่อีกฝ่ายอยากทำไมล่ะ
“จัดการตัวเองสิ” โฮปใช้สายตาไล่บนตัวของอีกฝ่ายตั้งแต่ช่วงบนไปยันช่วงล่าง
“เฮียแก้ให้หน่อย” มีนพอจะเดาออกว่าโฮปให้ตนถอดเสื้อผ้าของตัวเอง
“ไอ้แสบเอ๊ย กล้าใช้เฮียอีกนะ” ถึงปากจะบ่นแต่มือก็แกะกระดุมเสื้อของคนที่นั่งอยู่บนตักอย่างไว เพียงไม่กี่นาทีร่างกายของมีนก็เปลือยเปล่า โฮปก็จัดการรูปซิปถอดกางเกงตัวเก่งของตัวเองออกไม่ให้เป็นการเสียเวลา
“จัดการมันสิครับเด็กดื้อของเฮีย” โฮปปรายตามองคนที่ยืนอยู่แล้วสายตาก็หลุบต่ำลงที่ท่อนเอ็นของตัวเองที่ตั้งผงาดชูชันอยู่พร้อมใช้งานเต็มที่ ร่างกายเขารู้สึกร้อนรุ่มจนเหงื่อไหลชุ่มเสื้อเชิ้ตแนบกับผิวกายของเขา โฮปใช้สายตามองไปที่ร่างกายของมีนอย่างหยาบโลน อีกฝ่ายไม่ขาวเท่าลูกครึ่งแบบเขาแต่สีผิวก็เรียกได้ว่าเนียนและได้รับการดูแลจากเจ้าของมาอย่างดี มีนตัวเล็ก เล็กน้อยถ้าเทียบกับฟาร์และโซนที่เป็นเพื่อนของเจ้าตัวส่วนสูงของอีกฝ่ายก็ไล่ๆกันกับเขา
“แข็งรอเลยเหรอ” มีนคุกเข่าลงตรงหน้าคนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ เขามองแก่นกายนั้นอย่างตั้งใจน้ำลายที่เหนียวหนืดถูกกลืนลงคออึกใหญ่ กลิ่นของท่อนเนื้อทำเอาใจเขาเต้นแรงรู้สึกตื่นตัวกับขั้นตอนต่อไปที่จะเกิดขึ้น
“เอามันเข้าไปในปากมีนสิ” โฮปหลุมตาลงต่ำดวงตามีแต่ร่องรอยของความเว้าวอนและขอร้อง
“- “ปลายลิ้นสากไล่จากส่วนโคนขึ้นมาก่อนที่เขาจะเลียเฉพาะส่วนปลายอย่างพิถีพิถัน
“อื่อ อ๊อก” มือใหญ่สอดมือสัมผัสบั้นท้ายเปลือยเปล่าออกแรงรั้งเข้าหาพร้อมรับแก่นกายเข้าสู่โพรงปากอย่างไม่ลังเล
“อ๊า~ ใช้ปากเก่งขึ้นนะ” กล้ามเนื้อตรงบั้นท้ายของเขาเกร็งเขม็ง ชีพจรเต้นตุบๆ ระหว่างที่แก่นกายถูกครอบครองโดยคนตรงหน้า
“เล่นครอบลงจนสุดลำแบบนี้เฮียก็ตายดิ” นิ้วก้านยาวสอดเข้าไปในกลุ่มผมของคนที่มัวเมากับแท่งเนื้อระหว่างขาของเขาอยู่ ไล่ไปมาอย่างอดกลั้นกับความสยิวที่ได้รับ
“ปึก ปึก” สะโพกแกร่งขยับหน้าหลังเคลื่อนไหวไปโดยสัญชาตญาณตามการดูดกลืนของอีกฝ่าย ฝ่ามือแกร่งกดหัวคนที่คุกเข่าอยู่เอาไว้เพื่อการสวนกระแทกเต็มๆ แรงทุกจังหวะทุกท่วงท่า
“หื่อ เฮีย!!” เมื่อเป็นอิสระมีนก็ส่งสายตาคาดโทษให้กับคนที่กดเขาเกือบหายใจไม่ทัน แต่เจ้าตัวจะไม่รู้สึกผิดอะไรเพราะยังส่งยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมาให้เขาอยู่
“ลุกขึ้นมาหาเฮีย” คนถูกสั่งก็ลุกขึ้นอย่างว่าง่าย “ให้เบิกทางไหม”
“เบิกสิเฮียไม่งั้นเจ็บแน่” ปลายนิ้วลูบไล้ปากทางวนย้ำๆ ก่อนจะแทรกเข้าไปในรูจีบที่เปียกชื้น
“อื่อ ไม่มีเจลเหรอเฮีย” มีนเบ้หน้าเมื่อสัมผัสได้ถึงความฝืดเคือง
“ไม่ได้ซื้อไว้ คราวหน้าแล้วกันนะ” ปกติเอากันที่คอนโดของเขาหรือไม่ก็ที่บ้านของมีน น้อยครั้งจะเอาที่ผับเลยไม่ได้ซื้อไว้ ต่อไปคงมีติดไว้ซะแล้ว เหมือนแมวน้อยจะติดใจห้องทำงานที่ผับซะแล้ว ส่วนเขาเหรอต้องชอบอยู่แล้วสิ (ตื่นเต้นจะตายเปลี่ยนบรรยากาศ)
“ตอนนี้ละครับ”
“ใช้น้ำลายเฮียไปก่อนแล้วกัน ถุย!!” น้ำสีใสมีฟองเล็กถูกพ่นลงปลายนิ้วมือก่อนจะเข้าไปโพรงด้านในรูจีบอีกครั้ง
“อื่อ เฮียมันแน่น” นิ้วเปียกลื่นค่อยๆ ดันเข้ามาทีละน้อยขณะที่สะโพกกลมบิดเร้าราวกับจะหนีสัมผัสวาบหวิวนี้
“แฉะ แฉะ” ทันทีที่นิ้วสัมผัสช่องทางก็ตอดรัดตอบสนองราวกับรอคอยสิ่งนั้นอยู่แล้ว สะโพกบิดเกร็งทุกครั้งที่นิ้วเคลื่อนไหวเข้าออก โฮปและมีนหายใจรดกันบรรยากาศในห้องเริ่มที่จะร้อนขึ้นแม้แต่เครื่องปรับอากาศก็ไม่ได้ช่วยให้มันดีขึ้น
“อื่อเฮีย..กี่นิ้ว” ความคับแน่นเหมือนจะเพิ่มมากขึ้น นิ้วที่สามซึ่งไม่น่าจะเข้ามาได้ตั้งแต่แรกกำลังขยับเข้าออกในตัวเขา ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเหลือบมองมัน
“สามครับ เจ็บหรือเสียว” ก็เห็นครางนึกว่าชอบซะอีก แถมแอ่นสะโพกรับนิ้วเขาอีก ยังทำหน้าดุๆ ใส่กันทั้งที่ตัวเองก็ชอบ โฮปแอบบ่นอีกฝ่ายในใจแน่นอนที่เขาไม่ได้พูดเพราะเกรงใจเมียตัวเอง
“อ๊า..ทั้งสอง” เขายกสะโพกรับเมื่อนิ้วขยับเข้าออกรัวเร็วยิ่งกว่าเครื่องจักร ความเสียวที่แล่นริ้วเขามาทำให้ร่างกายเสียวซ่านเหมือนคนหมดแรงต่อต้าน นิ้วแกร่งขยี้จุดเสียวของเขาทำเอาต้นขาและก้นของมีนสั่นระริกและเม้มปากแน่น
“เม้นปากทำไม หืม ร้องออกมาเลยไม่มีใครขึ้นมาหรอก” โซนห้องทำงานของเขาถ้าไม่ได้เรียกลูกน้องหรือใครก็ไม่สามารถมาเดินเพ่นพ่านได้
“อ๊า เฮีย เบาหน่อย เสียว” หูและไหล่ของคนน้องแดงไปหมดจนแทบจะกลายเป็นผลเชอร์รี่ที่อีกฝ่ายชอบกิน
“บอกเบาแต่ขยับสะโพกใส่นิ้วเฮียนี่หมายความว่ายังไง”
“เฮียเอา k มานั่งหน่อย ไม่ไหว” มีนพูดกับโฮปอย่างทนไม่ได้เขาจับแก้มของชายหนุ่มขึ้น ดวงตาของมีนแทบจะกลายเป็นรูปหัวใจ
“สรุปใครลงโทษใครเนี่ย”
“เฮียพูดมาก”
“อยากได้ก็ทำเอาสิมันเป็นของมีนนิ” โฮปเอานิ้วออกจากร่องรักพร้อมกันเอนหลังอ้าขาให้อีกฝ่ายเห็นท่อนเนื้อที่ตั้งลำแข็งชัดๆ มัดกระตุกน้อยๆ ทั้งยังมีเส้นเลือดปูดขึ้น
“- “มีนไม่รอช้าเขายกสะโพกขึ้น มือจับแท่งเนื้อให้ตั้งตรงก่อนจะจ่อรูจีบแล้วค่อยๆ นั่งให้กลืนกินเข้าไปทั้งลำจนสุด
“อ๊า เสียว เฮียเสียวมันแน่นจังวะ” โฮปที่เกร็งไปทั้งตัวเมื่อช่องทางครอบครองแก่นกายเขาอย่างสมบูรณ์ เขาแหงนหน้าขึ้นครวญครางอย่างไม่ได้ศัพท์พักหนึ่ง
“เฮียอย่าครางเสียงดัง มีนชอบให้เฮียกลั้นเสียง” เหมือนมันเสียวจนทรมานเขาชอบแบบนี้เฮียรู้ดี แต่คงทนเสียวไม่ไหวจนเผลอร้องออกมาความจริงแบบนี้ก็ดี แต่เขาชอบเสียงที่บ่งบอกว่าอดทนอดกลั้นในลำคออีกฝ่ายมากกว่ามันเสริมสร้างความรู้สึกเขาดี
“มันเสียวนิใครจะไปทนไหว”
“ปัก! ปัก!”
“อึก อ๊ะ อ๊า ดีจัง เฮียครับ ดีมาก” มีนสวนสะโพกรับกับแรงกระแทกโฮปเขาพึมพำว่าดีซ้ำๆ ทำเอาโฮปมีแรงฮึดกัดฟันและสวนเข้าออกหนักขึ้น ทำเอาได้ยินเสียงจุกของอีกฝ่าย
“คนเก่งของเฮีย อึก สวนลงมาเน้นๆ อีกครับ” โฮปตบเข้าที่สะโพกทั้งสองข้างเพื่อให้อีกฝ่ายเร่งจังหวะ โฮปรู้สึกน้ำรักเริ่มปริ่มตรงหัวแล้วแต่เขาพยายามอดกลั้นอย่างขีดสุด
“อึก อ๊า เฮีย หัว k เฮียชนจุดเสียวผมถี่ๆ เลย อ๊ะ อ เอาอีก ร แรงอีก” มีนจิกหลังจนโฮปรู้สึกได้ว่าถ้ามีเสื้อกั้นไว้หลังเขาต้องเกิดรอยแน่ๆ เมื่อรู้สึกถึงจังหวะสุดท้ายที่ใกล้มาถึง โฮปยกตัวคนบนตักขึ้นเขากวาดเอกสารบนโต๊ะทำงานทั้งหมดลงพื้นก่อนจะวางคนรักลง และตามเข้าไปกระแทกต่อ
“อ๊ะ อ๊ะ จะ จะเสร็จ”
“เฮียก็เหมือนกัน อึก พร้อมกันนะ”
“อ๊า!!!/อ่า!!!”
ครืน!!“โฮปมึงนอนยัง”“กำลังจะนอนนี่แหละมึงมีอะไร” โฮปถามคนที่โทรเข้ามาหากลางดึก“พรุ่งนี้เจอกันแต่เช้านะมึง” ปราบพูดกำชับเพื่อน พรุ่งนี้เป็นวันที่พวกเขาทั้ง 3 คู่ นัดกันไปออกทริปบิ๊กไบค์และนอนกางเต็นท์1คืน“รู้แล้วน่ากำลังจะนอนนี่ไง” จะไม่ได้นอนก็เพราะมึงโทรมารบกวนนี่แหละ“กูกลัวมึงแอบเอาเมียก่อนไปเดี๋ยวไม่มีแรงขับรถ” ปราบพูดเย้าแหย่พร้อมกับเสียงขำที่เล็ดลอดเข้ามาในสาย“ถึงเอากูก็ไหวไม่ได้เหมือนมึงนั่งก็โอ๊ยลุกก็โอ๊ยทำตัวเป็นคนแก่ไปได้”“ค้าบบๆ พ่อคนอายุน้อย อีกไม่กี่ปีก็จะ 40 แล้ว พ่อหนุ่มเหลือน้อย” ปราบเยาะกลับด้วยความหมั่นไส้“จะเลิกกวนได้ยัง ที่โทรมานี่คือ”“โทรมากวนเฉยๆ พึ่งเก็บของเสร็จ”“รีบไปนอนเลยมึง”“เออกูไปแล้ว โซนเรียกแล้วเดี๋ยวกูโดนด่า”“เออๆ” แล้วปราบก็ว่างสายไป โฮปได้แต่มองหน้าจอแล้วส่ายหัวให้กับความมึนของเพื่อนตัวเอง มันกวนตั้งแต่อายุ 20 ยันจะ 40 แล้ว ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงวะ“เฮ้อ!!” โฮปได้แต่ถอนหายใจออกมายืดยาว“มีอะไรหรือเปล่าครับ” มีนเอ่ยถามคนอายุมากกว่าหลังจากที่เห็นวางสาย“ไอ้ปราบมันโทรมากับซับเวลากลัวเราสาย แต่เฮียว่ามันคงนอนไม่หลับถ้าไม่ได้กวนประสาทใครสักคน” โฮป
คอนโดของโฮป"วันนี้เหนื่อยไหมครับไปเที่ยวเสร็จกลับมาก็ต้องไปดูแลร้านต่อเลย"โฮปที่นั่งสไลน์หน้าจออยู่ วันนี้เขามานอนที่บ้านของมีนอีกอย่างมีนอยู่คนเดียวครอบครัวอยู่ต่างประเทศหมด (มีนบอกแบบนั้น) ปกติเขากับมีนก็สลับไปมาแบบนี้นอนคอนโดเขาบ้างนอนบ้านมันบ้าง"นิดหน่อยครับ ว่าแต่เฮียเถอะดูอะไรอยู่ครับ"เห็นตั้งหน้าตั้งตาดูหน้าจอมาสักพักแล้ว"พอดีเฮียว่าจะรับสมัครพนักงานเพิ่มช่วงนี้ลูกค้าเยอะ"ดูเรซู่เมที่ส่งเข้ามาผู้จัดการคัดและส่งเข้ามาในเมลให้เขาดูเผื่อมีคนไหนที่ถูกใจ"รับเด็กเสิร์ฟไหมครับ"มีนเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น"ใครจะสมัครเหรอ"เขาเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยืนอยู่สายตาต่างระดับกับเขา"มีนไง""ถ้าเป็นคนนี้ไม่รับ"เขาเกี่ยวเอวอีกฝ่ายเข้าหาแล้วดันให้นั่งทับลงที่ตักของตัวเอง"อ้าวทำไมหล่ะครับ มีประสบการณ์ด้วยนะ"มือคล้องคอของคนรักอย่างออดอ้อน"ก็คนนี้มีตำแหน่งว่างไว้ให้แค่ตำแหน่งเดียว"โฮปยิ้มกรุ่มกริ่ม"ตำแหน่งอะไรเหรอครับ""แฟนเจ้าของร้าน""พูดจาน่ารักแบบนี้วันนี้อยากได้อะไรเป็นรางวัลไหมครับ"“ให้ไหมละ แต่ไม่เอาดีกว่ามีนคงยังเหนื่อยอยู่ แค่นอนกอดก็พอ"โฮปซุกหน้ากับอกแฟนตัวเองสูดดมกลิ่นหอมๆ ชื่นใจ
"ทานข้าวเสร็จเฮียจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับ"มีนถามคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามที่แวะมาทานข้าวด้วยกัน"ว่าจะไปดูของใช้หน่อย มีนอยากได้อะไรไหม""เอาเป็นครีมทาผิวแล้วกันครับซื้อมาเยอะหน่อยก็ได้เห็นมีโปรโมชั่นอยู่"มีนเป็นชายที่ค่อนข้างเจ้าสำอางเขาไม่ยอมให้ภาพลักษณ์ภายนอกเขาออกมาดูแย่ เพราะนั้นอาจหมายถึงการลดทอนความน่าเชื่อถือของเขาแก่ลูกค้า"ได้เลยครับ เดี๋ยวเฮียซื้อมาให้"โฮปลูบหัวคนรัก“ผมโอนตังค์ให้” มีนกำลังจะล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาแต่ถูกห้ามไว้..“ไม่เป็นไรเฮียมีตังค์”“เกรงใจครับ”“ช่วยเฮียใช้หน่อย อยากตังค์หมดบัญชี” ว่าไปตั้งแต่คบกันมามีนก็ไม่เคยขออะไรเขาเลย ขนาดซื้อให้ยังไม่กล้ารับแถมจะโอนเงินค่าของคืนให้เขาอีกต่างหาก (อาจจะเพราะอีกฝ่ายไม่ต้องการเอาเปรียบเขา...แม้มันจะเรื่องเล็กน้อยที่เขาก็ไม่ใส่ใจ)“อย่ามาบ่นทีหลังนะครับ”“ซื้อของให้แฟนแค่นี้สบายมากครับ” หลังจากทานข้าวเสร็จโฮปก็ออกไปซื้อของที่ห้างตามที่คุยกัน ส่วนมีนยังดูแลลูกค้าที่ร้านต่อ โฮปเดินเลือกซื้อของใช้จนเป็นที่พอใจก่อนจะเดินผ่านร้านขนมของโปรดมีนที่ครา
"วันนี้มีนอาจจะกลับช้านะครับต้องเคลียร์บัญชีด้วย เฮียนอนก่อนได้เลย"มีนพูดขณะที่กำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ต"วันนี้เฮียว่าจะเข้าไปที่ผับเหมือนกัน""ให้มีนไปรับไหมครับ""ไม่เป็นไร เดี๋ยวเฮียขับรถไป พึ่งรับพนักงานเข้ามาจะไปดูสักหน่อยทำงานเรียบร้อยดีไหม" "แสดงว่าคืนนี้มีนต้องนอนคนเดียวเหรอครับ" มีนเข้าไปซุกตัวกอดโฮปเอาไว้"ไม่ดึกมากครับ เฮียจะรีบกลับ"เขาลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ"ได้เลยครับ จะสายแล้วมีนไปร้านก่อนนะ"ถ้าลูกค้าเข้าเร็วกลัวลูกน้องจะดูแลไม่ทั่วถึง เขาก็ไม่วางใจต้องเข้าร้านไปดูเองเกือบทุกวัน"ขับรถดีๆ ครับ""เฮียก็เหมือนกันนะครับ"หลังจากที่มีนออกจากห้องไป โฮปก็ส่งข้อความหาหญิงสาวเพื่อตกลงรับนัดที่ผับคืนนี้โฮป— (เจอกันที่ผับครับ)พราว— (ค่ะ พราวอาจจะถึงช้าหน่อยนะคะ เพราะวันนี้บริษัทมีประชุม)โฮป--- (พี่รอได้ทั้งคืนครับ).."ทำไมวันนี้ร้านมึงคนเยอะจังวะ"ฟาร์หันซ้ายหันขวามองดูรอบๆ ร้าน"บริษัทใกล้ๆ นี่เขามากินเลี้ยงกัน แล้วมึงมาอะไร""ตอนแรกกูนัดเฮียคิงมากินข้าวด้วยกันแต่อยู่ๆ ก็มาบอกว่าติดงานด่วนกูไม่รู้จะไปไหนก็เลยมาหามึง"ฟาร์เอ่ยขึ้น"กดเมนูมาเลยอยากกินอะไร""จัดไปครับเพื่อน"มีเพื่อนเป
ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาทั้งโฮปและมีนต่างก็ยุ่งวุ่นวายอยู่กับร้านของตัวเอง มีนที่พึ่งจัดโปรโมชั่นของร้านเพื่อเรียกลูกค้า มีคนให้ความสนใจมากเกินความคาดหมายทำให้มีลูกค้าเพิ่มขึ้นมาอีกเท่าตัว ส่วนโฮปก็กำลังยุ่งๆ กับการขยับขยายผับ"หายหน้าหายตาไปเลยนะครับคุณมีน"โซนที่เดินเข้ามาในร้านก็พูดแซวทันทีเมื่อเจอหน้ากัน"ไอ้โซน""เออกูเอง ถ้าไม่มาหาที่ร้านกูจะได้เจอตัวมึงไหม"ช่วงนี้แม้แต่เสียงอีกฝ่ายก็ไม่ได้ยินจากที่ไม่เห็นตัวอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งหายเข้ากลีบเมฆไปเลยจนเขาต้องหอบมาหาถึงที่"กูยุ่งๆ นี่ก็พึ่งจะได้พัก"มีนมีสีหน้าเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด ขอบตาของมีนดูคล้ำขึ้นจากการที่ต้องอยู่ตรวจบัญชีตอนดึกและต้องตื่นในตอนเช้าเพื่อมาเช็กของเข้าครัว"กูเชื่อว่ามึงยุ่งดูสภาพโทรมเชียว"โซนแอบผงะตอนสังเกตอีกฝ่ายดีๆ เขาคิดว่ามีนคงไม่ได้นอนสักเท่าไหร่"มาคนเดียวเหรอ"มีนมองผ่านด้านหลังของเพื่อนไปไม่เจอใคร"เปล่าเดี๋ยวไอ้ฟาร์ เฮียคิงแล้วก็เฮียปราบตามมา""มาครบทีมเลย มีอะไรกันหรือเปล่า"เขาหรี่ตามองเพื่อน"เปล่าไม่ได้มีอะไร กูห็นมึงหายหัวไปนานเลยอยากมาหา ฟาร์มันก็ขอตามมาด้วย""โทษทีว่ะมึงแค่ช่วงนี้กูยุ่งมากจริงๆ"มีนใช้
"กลับมาแล้วครับ"มีนที่เปิดประตูเข้ามาได้กลิ่นอาหารหอมๆ ลอยมาเตะจมูก"พอดีเลยเฮียเตรียมอาหารเสร็จพอดี มีนไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวจะได้มากินข้าวกัน"ภาพของโฮปที่ใส่ผ้ากันเปื้อนมันแปลกตามากหลังจากที่เขาไม่ได้เห็นมานาน มีนยิ้มกว้างเดินเข้าไปหาคนรัก"หูย!! หอมน่ากินมากเลยครับ""อย่างนั้นก็รีบๆ ไปเลย" โฮปดันหลังมีนให้ไปอาบน้ำก่อนที่เขาจะกลับมานั่งเล่นมือถือรออยู่ที่โซฟา "เอ้า..เห็นไหมรีบจนลืมผ้าเช็ดตัว เฮียครับ" มีนร้องเรียกโฮปจากในห้องน้ำ"เฮียอยู่ไหมครับ"“- “เงียบไม่มีเสียงตอบรับ มีนเลยลองชะโงกหน้าออกมาดู ถึงได้เห็นว่าโฮปกำลังจดจ่ออยู่กับมือถือเลยไม่ได้ยินเขาเรียก"เฮีย!!""อ้าว!! ว่าไงครับ"โฮปสะดุ้งเล็กน้อยแล้วละสายตาจากหน้าจอไปมองตามเสียงเรียก"หยิบผ้าเช็ดตัวให้มีนหน่อยได้ไหมครับ พอดีลืม"มีนเหลือบมองมือถืออีกฝ่ายเล็กน้อยแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร"ได้ครับ" ขณะที่เอาผ้ามาให้มีนโฮปก็ยังไม่ละความสนใจจากหน้าจอโทรศัพท์ จนมีนอดสงสัยไม่ได้ว่ามันมีอะไรน่าสนใจมากมายขนาดนั้นกันแน่"เฮียดูอะไรเหรอครับ"มีนแต่งตัวเสร็จก็มานั่งลงข้างๆ
"คิดไงอยู่ๆ นัดพวกกูมากินชาบูเฉยเลย พายุจะเข้าไหม"โซนคีบเนื้อลงหมอที่น้ำกำลังร้อนได้ที่ "กูจองโต๊ะไว้แล้วไม่รู้จะชวนใคร""เห็นโซนมันบอกมึงอยากกินชาบูกูยังช็อก ปกติเพื่อนกูปิดร้านเห็นจะรีบกลับคอนโดไปรอปรนนิบัติแฟน"ฟาร์ก็แปลกใจไม่ต่างกัน รีบเคลียร์ลูกค้ามาเลยนะเนี่ย ไม่ได้บอกเฮียคิงไว้ด้วย ไม่เห็นเขาอยู่ร้านคงโทรมาเองแหละ"กลับไปมันไม่มีอะไรทำ"มีนว่าเสียงเบา"นี่มึงเป็นอะไรหรือเปล่าไอ้มีน ทะเลาะกับเฮียโฮปเหรอ" โซนเริ่มสงสัย เขาหยุดตะเกียบในมือตัวเองมองหน้ามีน เพราะมีนไม่เคยเป็นแบบนี้พวกเขาเลยยิ่งเป็นห่วง"ไม่ได้ทะเลาะ""แล้วเป็นอะไรกัน เล่ามา""จริงๆ วันนี้กูนัดกินชาบูกับเฮียเขานั่นแหละ"มีนสารภาพทำเอาทั้งสองต้องพ่นลมหายใจแรงๆ"กูว่าแล้วเชียว" โซนตบเข่าฉาด"แต่เขาติดธุระ แล้วกูก็เสือกปิดร้านไว ไม่รู้จะไปไหนเลยชวนมึงสองคนมา""ช่วงนี้เฮียโฮปยุ่งมากเลยเหรอวะมึง"ฟาร์เอ่ยถาม"เออดิ ทำงานทั้งวันทั้งคืน บางทีกลางคืนยังมีโทรศัพท์เข้ามา""มันขนาดนั้นเลยเหรอ งานอะไรนักหนาทำจนไม่ได้พักผ่อนกันเลย"โซนพูดอย่างหัวร้อนคนเราต่อให้งานมันจะยุ่งมันก็ยังต้องพัก"นั่น
โซนรีบโทรหาเพื่อนสนิททันที เมื่อเขารู้สึกว่ามันไม่ปกติครืน!!“มีอะไรหรือเปล่าโซน” มีนรับสายเพื่อนสนิทขณะที่มือก็กำลังตรวจบัญชีรายรับรายจ่ายของร้าน เขาว่าจะทำให้เสร็จสักครึ่งหนึ่งก่อนคืนนี้จะได้ไม่เหนื่อย"ไอ้มีนมึงทำอะไรอยู่""ดูบัญชีอยู่ มึงมีอะไรเสียงร้อนรนเชียว""วันนี้แฟนมึงไปไหน""เฮียโฮปเหรอ น่าจะทำงาน"มีนพูดด้วยน้ำเสียงปกติ"ทำงานอะไร ที่ไหนกับใคร"โซนยิงคำถามรัวๆ"อะไรของมึงเนี่ยถามเป็นเมียเขาเลย"มันก็ถามแปลกคน แล้วมันอยากรู้เรื่องเฮียโฮปไปทำไม หรือมีเรื่องอะไรกัน?"เอาน่าบอกมาก่อน""เขาบอกว่ามีธุระไปคุยกับผู้รับเหมาที่รับทำต่อเติม อย่างอื่นกูก็ไม่ได้ถามอะไรมาก"มีนพูดตามสิ่งที่เขารู้"ผู้รับเหมาเหรอวะ"โซนขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นตาเหลือบไปมองโฮปกับผู้หญิงคนนั้นอีกครั้งแล้วหันหน้าไปทางอื่น"เออดิ สรุปมึงมีอะไร""กูกับไอ้ฟาร์มาเดินห้างแล้วเจอเฮียโฮปเดินอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งดูสนิทสนมกันมาก มึงดูรูปที่ฟาร์มันส่งไป" มีนกดดูภาพถ่ายถึงจะไม่ได้ชัดมากด้วยถูกซูมจากระยะไกลแต่ก็พอจะดูออกว่าคนในภาพคือเฮียโฮปจริงๆ"ผู้หญิงข้างๆ เฮียโฮป มึงรู้จักเธอไหม"โซนถามต่อ"ไม่รู้จัก"มีนตอบด้วยน้ำเสียงแผ่ว
3 เดือนต่อมา"อรุณสวัสดิ์ครับมีน"โฮปที่มารออยู่หน้าร้านที่เดิมเหมือนเป็นที่ประจำไปแล้ว"มาแต่เช้าอีกแล้วนะครับ"มีนส่ายหน้าให้กับความตื๊อในครั้งนี้กับอีกฝ่าย"อยากมาเจอมีน ว่าแต่วันนี้ไม่ไล่เฮียเหรอ"ปกติเห็นเขาประโยคแรกที่มักจะได้ยินประจำคือมาทำอะไร กลับไปได้แล้ว อย่ามาก่อกวน (แต่วันนี้มาแปลก) หรืออาจจะขี้เกียจไล่เขาแล้ว"เหนื่อยจะไล่แล้วครับ ถึงผมไล่คุณก็ไม่ยอมไปอยู่ดี""มีน"โฮปเรียกอีกฝ่ายเสียงแผ่วเบา"ครับ""มีนรู้ใช่ไหมว่าทำไมเฮียถึงทำแบบนี้"หวังว่ามีนจะให้โอกาสยอมให้เขาเริ่มต้นใหม่อีกครั้งหนึ่ง"ทำอะไรเหรอครับ แล้วผมจะไปรู้กับคุณได้ไง"มีนแสร้งไม่เข้าใจเขาอยากให้โฮปพูดออกมาตรงๆ ว่าต้องการอะไรกันแน่ตนจะได้ไม่เผลอคิดไปเองคนเดียว"ที่เฮียมาป้วนเปี้ยน แวะเวียนมาหามีนอยู่ทุกวันนี่ไง""คุณก็คงแค่ว่างไม่มีอะไรทำ ใช่ไหมครับ"มีนทำทีเป็นไม่รู้ไม่ชี้อะไรต่อ“คิดแบบนั้นจริงๆ เหรอ"ไม่รู้อะไรเลยสินะ (ใจร้ายสุดๆ) ทั้งๆ ที่เขาคิดว่าชัดเจนมากแล้วแท้ๆ ไหนไอ้คิงบอกว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดไง"คุณมีอะไรอีกหรือเปล่าครับผมจะไปทำงานแล้ว"มีนเอ่ยอย่างเร่งเร้า"มีนให้โอกาสเฮียได้ไหม เรากลับมาคบกันได้ไหมมีน"
5 วันต่อมาหลังจบทริปโฮปก็ตั้งใจเอาไว้ว่าเขาจะลองเดินหน้าง้อขอคืนดีกับมีนดูอีกสักครั้ง เพราะตอนนี้เขาเองก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว อย่างน้อยมีนเองก็โสดและเขาก็ยังเชื่อว่าลึกๆ มีนก็คงมีความรู้สึกดีๆ หลงเหลือให้เขาอยู่บ้าง (หรือเขาคิดไปเอง) ขอเข้าข้างตัวเองไว้ก่อนแล้วกันเพื่อเรียกความมั่นใจ"ร้านนี้มีเมนูแนะนำไหมครับ"โฮปเอ่ยขึ้นมาลอยเมื่อเจ้าของร้านเดินก้มหน้าก้มตาดูออเดอร์ในมือและกำลังจะเดินผ่านหน้าเขาไป"คุณ.."มีนเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อได้ยินเสียงลูกค้า แต่เจ้าของเสียงนั้นเป็นคนที่เขารู้จักดี"สั่งอาหารหน่อยครับ"โฮปพูดพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม"ได้ครับเดี๋ยวผมให้เด็กเอาเมนูมาให้""ขอบคุณครับ มีนนั่งกินด้วยกันไหม"เขาเอ่ยชวนถ้าเป็นเมื่อก่อนเวลายุ่งๆ แบบนี้อีกฝ่ายมักจะไม่ได้ทานทั้งข้าว ถึงทานก็ไม่ค่อยได้กินเป็นเวลา"ไม่เป็นไรครับ ผมทำงานอยู่ เชิญตามสบายเลย"พูดเสร็จมีนก็เดินหนีเข้ามาหลังร้าน"ช่วงนี้คุณโฮปเขามาบ่อยนะครับ"พนักงานรับกระดาษเมนูอาหารของลูกค้าจากมีนมาถือไว้"ถ้าไม่ได้มาสร้างความวุ่นวายอะไรก็ปล่อยเขาไป เหมือนเป็นลูกค้า" มีนหันไปบอกพนักงาน"ครับ""ผมฝากด้วยแล้วกันนะ""ไม่มีปั
"ไงมึง คืบหน้าบ้างไหม" ปราบกับคิง ถือเครื่องดื่มออกมาจากด้านในแล้วจัดวางจนเต็มโต๊ะ"นี่กะเมากันแต่หัววันเลยหรือไง ไหนมึงบอกกูทริปทำบุญ"โฮปไม่ได้สนใจประโยคคำถามจากพวกมัน แต่แซะเพื่อนทั้งสองกลับแทน บอกจะมาทำบุญเขาก็คิดว่าจะเพลาๆ เรื่องแบบนี้ที่ไหนได้มาทำบุญแต่ยังคงสันดานเดิม"ทำบุญก็ส่วนทำบุญ ทำจบแล้วก็เป็นเรื่องของการพักผ่อนแล้วไหมวะ"ปราบเหลือบตามองเพื่อนพร้อมหยักไหล่ให้ไปทีหนึ่ง"กูว่าจุดประสงค์หลักของมึงสองคนไม่ได้กะจะมาวัดแน่ๆ"โฮปเบ้ปากส่ายหน้า"ใครบอกมึงว่ากูสองคนอยากมาไหว้พระ""นั่นดิ นู้นเรื่องไหว้พระความคิดฟาร์มัน"คิงบุ้ยปากไปหาแฟนตัวเองที่นั่งอยู่กลับกลุ่มเพื่อน อยู่ๆ แฟนเขาก็ชวนมาทำบุญ"ใช่พวกกูก็แค่มาเป็นเพื่อน แล้วก็มาเปลี่ยนบรรยากาศหาที่กินเหล้าแค่นั้นเอง เบื่อจะไปผับมึงแล้ว เสียงดัง หูจะแตก""กูกะไว้แล้วแหละว่าหน้าอย่างพวกมึงเนี่ยนะจะคิดเข้าวัดทำบุญ โลกแตกพอดี""ว่าแต่พวกกู ที่มึงตกลงมาเที่ยวรอบนี้ก็ไม่ได้อยากจะไหว้พระเหมือนกันนั่นแหละ" ปราบบอกอย่างรู้ทัน แต่ก็เอาเถอะปล่อยให้มันจัดการชีวิตมันเองที่ผ่านเขาก็เห็นมันโทษตัวเองมาตลอดและไม่ยอมมีใครเลยตั้งแต่เลิกกับมีนไป (คงรู้สึ
3 วันต่อมาโฮปเข้ามาดูแลผับเหมือนปกติแต่ที่ไม่ปกติคิดจิตใจของเขานี่แหละที่พอได้ยินเรื่องราวของมีนกับผู้ชายคนนั้น อยากไปหาอยากไปดูว่าเป็นยังไงบ้างแต่ต้องข่มใจไว้เพราะไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายเรื่องของทั้งสอง ตอนนี้เขาก็กลายเป็นคนอื่นสำหรับมีนไปแล้ว แต่สำหรับเขามีนก็ยังเป็นคนที่เขารักเสมอมาครืน!!!“ไอ้โฮปมึงสะดวกคุยไหม” คิงเอ่ยถามน้ำเสียงเรียบนิ่ง“อืม ว่ามา”"ฟาร์กับโซนจะชวนไปทำบุญเสาร์ อาทิตย์นี้ค้างคืนหนึ่งเหมารถตู้ไป""พวกมึงไปกันเลย ช่วงนี้งานกูเยอะ ไหนจะผับ ไหนจะร้านชาบูอีก ไม่ว่างไปวะ""แต่มีนไปด้วยนะ" เมื่อได้ยินว่าใครคนนั้นไปด้วย โฮปถึงกับตาเบิกกว้างใจมันเต้นแรงจนเหมือนจะกระเด็นออกมา มีเหรอว่าเขาจะพลาดทริปนี้.."กูนึกขึ้นได้ว่าเคลียร์งานเสร็จแล้ว ไปวันไหน กี่โมง"โฮปตอบอย่างร้อนรน ไม่ว่างก็ต้องว่างแล้วแหละ เดี๋ยวกลับมาเคลียร์ทีหลัง"ว่างทันทีเลยนะ"เสียงหัวเราะเล็ดลอดเข้ามาในสาย"แค่คิดว่าไปทำบุญบ้างน่าจะดี"แก้ตัวน้ำขุ่นๆ นี่แหละกู ถึงจะพูดยังไงมันก็รู้ทันอยู่แล้ว"ไม่เนียนค้าบบเพื่อน""เออน่า เอาเป็นว่ากูไปด้วย วันเสาร์นี้ใช่ไหม""ใช่ แต่กูบอกมึงไว้ก่อนนะ ถึงมีนจะเลิกกับแฟนแล้ว แต่
"พี่ไทเลอร์ รอนานไหมครับ"มีนที่มาถึงร้านเดินเข้ามาด้วยความรีบร้อน เขากังวลมาหลายวันเป็นห่วงความรู้สึกของอีกฝ่าย"ไม่นานครับ นั่งก่อนสิ เหงื่อเต็มเลย"ไทเลอร์มองหน้าคนอายุน้อยกว่าที่ชื้นไปด้วยเหงื่อไหล่ซึมเต็มกรอบหน้า"มีนรีบมา กลัวพี่จะรอ"มีนเดินอ้อมไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม"ไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้น มีนอยากกินอะไรไหม สั่งได้เลยนะ แต่พี่สั่งให้ไปบางอย่างแล้ว อาหารที่มีนชอบ"ไทเลอร์มีท่าทีปกติสบายๆ แตกต่างจากอีกคนที่ดูร้อนรนและกังวลเอามากๆ"พี่ไทเลอร์ครับ..เรื่องรูป""เดี๋ยวค่อยคุยกัน กินข้าวก่อนครับ""ครับ"มีนจำใจต้องหยุดเรื่องนั้นไปก่อน เหมือนไทเลอร์ยังไม่ต้องการที่จะพูดถึงตอนนี้ทั้งสองคนนั่งรับประทานอาหารกันไปเงียบๆ โดยที่ไม่ได้มีการชวนพูดคุยเหมือนเมื่อก่อน จนกระทั่งพนักงานในร้านมาเก็บจานอาหารบนโต๊ะออกไปพร้อมกับนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ"พี่ไทเลอร์ครับ..เรื่องรูปถ่ายขอโทษจริงๆ นะครับ มีนไม่ได้ตั้งใจที่จะเก็บมันเอาไว้""แต่มีนก็ไม่ได้อยากทำลายมันใช่ไหมครับ"เขาถามกลับพร้อมมองตาคนตรงหน้า คิดแล้วก็แปลกพอเขาตัดสินใจที่จะยอมแพ้ ใจเขากับโล่งสบายๆ กว่าที่เขาคิด ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นพยายามยื้อความสั
"อารมณ์แบบนี้มึงยังชวนพวกกูมานั่งกินชาบูได้อีกเหรอวะไอ้มีน"ฟาร์ที่คีบหมูเข้าปากเคี้ยวแก้มตุ่ยทั้งเอ่ยถามเพื่อนไปด้วย"กูเครียดไม่รู้จะทำไง ชาบูมันเยียวยาได้นิหว่า""ข้ออ้างสุดๆ แล้วเป็นไงติดต่อพี่เขาได้หรือยัง" โซนเอ่ยถาม"ยังเลย ที่กูมานั่งเครียดไม่ใช่แค่เรื่องพี่ไทเลอร์อย่างเดียวหรอกนะ"มีนที่เริ่มเผยออกมาทีละนิด"มึงเครียดเรื่องอะไรอีก"แค่เรื่องเดียวยังเคลียร์ไม่ได้ มีเรื่องอื่นมาแทรกอีกเหรอวะ กูซักจะปวดหัวแทนมึงแล้วไอ้มีน"วันนี้กูไปเจอเฮียโฮปมา""ไอ้มีน!!ไอ้เวร!!มึงพึ่งทะเลาะกับพี่ไทเลอร์เรื่องรูปเฮียโฮปไป วันนี้มึงยังมีน่าไปนัดเจอเขาอีกเหรอ ไหนว่าไม่ได้ติดต่อกันแล้วไง" โซนโวยวายขึ้นมาทันที"มึงใจเย็นๆ ก่อนไอ้โซนกูไม่ได้ไปนัดเจอ เราแค่บังเอิญเจอกันเฉยๆ" คนหันมามองกันหมดแล้วเนี่ย (จะพูดเสียงดังเพื่อ)"บังเอิญ? กูจะเชื่อดีไหม""จริงๆ ไม่ได้โกหก กูไปหาพี่ไทเลอร์ปกตินั่นแหละไม่รู้จะไปตามหาเขาที่ไหนเลยแวะไปนั่งพักริมแม่น้ำใต้สะพานแล้วเขาก็อยู่ที่นั่นพอดี""ยังไงต่อ"ฟาร์กอดอกถาม"ก็ไม่ยังไง เราแค่คุยกันนิดหน่อย""ถ้าแค่คุยกันนิดหน่อยทำไมมึงถึงต้องเครียด"ฟาร์ถามต่อ ไม่กงไม่กินมันแล้วชาบู
หลายวันต่อมา"ไงมึงคุยกับพี่ไทเลอร์หรือยัง" มีนแวะมาหาฟาร์ที่ร้านสัก ฟาร์จึงเอ่ยถามเพื่อนถึงเรื่องราวเมื่อหลายวันก่อน"ไปมาแล้ว ไม่เจอพี่เขาไม่ได้กลับคอนโด ที่ร้านก็ไม่ได้เข้าไป ถามใครก็ไม่มีใครรู้ว่าพี่เขาหายไปไหน"มีนทิ้งตัวลงเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า หลายวันมานี่นอนไม่หลับเลย"มึงสองคนยังไม่ได้คุยกันอีกเหรอ"คิ้วเฉียงยกขึ้น"อืม""มันก็สามวันแล้วนะ พี่เขาโกรธอะไรขนาดนั้นวะ มึงไม่ได้ไปทำอะไรมากไปกว่าที่เล่าให้พวกกูฟังใช่ไหม"ฟาร์ที่กำลังจัดชั้นวางของอยู่ละสายตามามองเพื่อนจริงจัง"ไม่มี กูจะไปทำอะไรพี่เขาได้ จากเครียดเรื่องที่ทะเลาะกันกูก็ชักจะเป็นห่วงพี่เขาขึ้นมาแล้ว ไม่รู้ว่าหายหน้าไปไหน" มีนเปิดดูข้อความในมือถือ ที่ตลอดสามวันเขาพยายามติดต่อหาไทเลอร์แต่ก็ไม่ได้มีการตอบรับ ตอนนี้เขาไม่รู้เลยว่าไทเลอร์หายตัวไปไหน หรือแค่ต้องการหลบหน้ากันเพราะยังโกรธอยู่กันแน่..“เฮ่อ!!เอาไงดีวะ ไปหรือไม่ไปดี” โฮปที่ตั้งใจอยากจะขับรถไปดูมีนสุดท้ายก็ใจไม่กล้าพอ ต้องวนรถมานั่งเล่นอยู่ที่ใต้สะพานข้ามแม่น้ำใหญ่เพียงลำพัง"ป่านนี้เขาก็คงคืนดีกันไปแล้วมั้ง กูจะมานั่งเครียดทำไมวะกลับไปทำงานของตัวเองไม่ดีกว่าหรือ
คิงวางสายจากแฟนแล้วหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทที่แสร้งทำเป็นหันหน้าไปทางอื่นทั้งที่เอียงตัวจนแทบจะตกจากโซฟา"ไม่มานั่งฟังข้างๆ กูเลยละ"คิงพูดประชดประชันอีกฝ่าย"กูไม่ได้สนใจสักหน่อย มึงเสือกคุยเสียงดังกูแค่บังเอิญได้ยิน"โฮปที่ทำหน้าเฉไฉไม่รู้ไม่ชี้"บังเอิญจนคอยาวเป็นยีราฟเลยนะ"คิงยกยิ้มมุมปากอย่างเยาะเย้ย"ไม่ต้องมาแซวกูเลย ว่าแต่มีนเป็นอะไร""ไหนมึงบอกไม่สนใจไง"ตาคมหลิ่วมอง"บอกมาเถอะน่า"ลีลาจังวะทำเป็นเล่นหูเล่นตานะมึง เดี๋ยวโบกเข้าให้สักที"กูก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ฟาร์บอกว่ามีนทะเลาะกับไทเลอร์""ทะเลาะ ก็ไหนว่ารักกันจะตายแล้วไปทะเลาะกันเรื่องอะไร"โฮปที่เริ่มใจไม่ดีเมื่อรู้ว่าคนที่ตนรักเหมือนจะมีปัญหากับคนปัจจุบันเข้าแล้ว"ฟาร์ก็ยังไม่รู้ แต่มีนน้ำเสียงไม่ค่อยดีเลยจะรีบไปหา""แย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ"หัวคิ้วคมขมวดเข้าหากัน"ปกติถ้าไม่มีเรื่องอะไรสำคัญจริงๆ มีนก็ไม่ค่อยรบกวนใครมึงก็รู้ แต่ที่โทรมาหาฟาร์ก็คงจะเครียดเรื่องที่ทะเลาะกันจริงๆ นั่นแหละ""หรือกูควรไปดูมีนดี" โฮปทำท่าจะลุกออกไปจากห้องจนคิงต้องรีบคว้าแขนเอาไว้"มึงจะไปไหน""กูจะไปหามีน อยากรู้ว่าไอ้นั่นมันทำอะไรให้มีนเสียใจ กูจะได้ไปจั
เช้าวันต่อมาวันนี้มีนตั้งใจหยุดเพื่อจะทำความสะอาดบ้านเพราะเริ่มรกและฝุ่นเริ่มเยอะ เขาไม่ค่อยมีเวลาเลยช่วงหลังๆ มานี้"พึ่งเห็นนะเนี่ยว่าเก็บของมายัดไว้ในนี้เต็มไปหมด" มีนเปิดลิ้นชักใต้ตู้เสื้อผ้าออกมาก่อนจะเห็นด้านในมีรูปถ่าย สมุดบันทึกและบิลค่าใช้จ่ายใส่เอาไว้จนเกือบเต็ม"โห!!นี่รูปตอนไหนวะ ไปเที่ยวทะเลเมื่อสามปีที่แล้ว"รูปที่ถ่ายกับเพื่อน"นี่ก็บิลค่าซื้อทีวีสุดยอดเลยไอ้มีนมึงเก็บมาได้ไงเป็นปี" มีนบ่นพึมพำกับตัวเอง เหนื่อยใจกับการชอบสะสมเก็บของพวกนี้สุดท้ายก็ต้องมาทยอยทิ้งทีหลัง"มีนอยู่ไหนครับ!!" เสียงไทเลอร์ร้องเรียกจากชั้นล่างแว่วมา"ห้องนอนครับ พี่ขึ้นมาได้เลย" มีนหยิบของในลิ้นชักออกมาทีละชิ้นจนไปเจอกับรูปถ่ายใบหนึ่งเป็นภาพเมื่อครั้งที่เขากับโฮปไปเที่ยวด้วยกัน"เก็บไปถึงไหนแล้วครับ"ไทเลอร์ที่เดินเข้ามาหา แต่มีนกับสะดุ้งตัวเล็กน้อย"อ๋อ..พึ่งเริ่มเก็บครับ" มีนรีบซ่อนรูปไว้ด้านหลัง"หืม อะไรครับ ทำหน้าตามีพิรุธ"ไทเลอร์พูดหยอกล้อคนที่ทำหน้าเหลอหลาใส่กัน (ดูตลกดี) ชักอยากรู้แล้วสิแอบอะไรไว้ด้านหลัง"เปล่าครับไม่มีอะไร"มีส่งยิ้มแหย่ๆ ให้"ไหน ซ่อนอะไรไว้ ขอพี่ดูหน่อย"คนตัวใหญ่ที่เดิ