"คิดไงอยู่ๆ นัดพวกกูมากินชาบูเฉยเลย พายุจะเข้าไหม"โซนคีบเนื้อลงหมอที่น้ำกำลังร้อนได้ที่
"กูจองโต๊ะไว้แล้วไม่รู้จะชวนใคร"
"เห็นโซนมันบอกมึงอยากกินชาบูกูยังช็อก ปกติเพื่อนกูปิดร้านเห็นจะรีบกลับคอนโดไปรอปรนนิบัติแฟน"ฟาร์ก็แปลกใจไม่ต่างกัน รีบเคลียร์ลูกค้ามาเลยนะเนี่ย ไม่ได้บอกเฮียคิงไว้ด้วย ไม่เห็นเขาอยู่ร้านคงโทรมาเองแหละ
"กลับไปมันไม่มีอะไรทำ"มีนว่าเสียงเบา
"นี่มึงเป็นอะไรหรือเปล่าไอ้มีน ทะเลาะกับเฮียโฮปเหรอ" โซนเริ่มสงสัย เขาหยุดตะเกียบในมือตัวเองมองหน้ามีน เพราะมีนไม่เคยเป็นแบบนี้พวกเขาเลยยิ่งเป็นห่วง
"ไม่ได้ทะเลาะ"
"แล้วเป็นอะไรกัน เล่ามา"
"จริงๆ วันนี้กูนัดกินชาบูกับเฮียเขานั่นแหละ"มีนสารภาพทำเอาทั้งสองต้องพ่นลมหายใจแรงๆ
"กูว่าแล้วเชียว" โซนตบเข่าฉาด
"แต่เขาติดธุระ แล้วกูก็เสือกปิดร้านไว ไม่รู้จะไปไหนเลยชวนมึงสองคนมา"
"ช่วงนี้เฮียโฮปยุ่งมากเลยเหรอวะมึง"ฟาร์เอ่ยถาม
"เออดิ ทำงานทั้งวันทั้งคืน บางทีกลางคืนยังมีโทรศัพท์เข้ามา"
"มันขนาดนั้นเลยเหรอ งานอะไรนักหนาทำจนไม่ได้พักผ่อนกันเลย"โซนพูดอย่างหัวร้อนคนเราต่อให้งานมันจะยุ่งมันก็ยังต้องพัก
"นั่นดิ กูเห็นด้วยกับไอ้โซนนะเรื่องนี้"ฟาร์พยักหน้าแรงๆ
"ก็แบบนี้แหละมึงธุรกิจกลางคืนการแข่งขันมันสูง"
"..."
"กูเข้าใจ เอาแบบนี้ไหม หาวันว่างพากันไปเที่ยวหน่อยจะได้พักผ่อน นี่เฮียปราบก็บ่นๆ ว่าอยากไปเที่ยวอยู่" โซนเสนอ
"ก็ได้นะเดี๋ยวกูลองถามเฮียโฮปดูว่าพอจะว่างวันไหนบ้าง" มีนมีสีหน้าไม่แน่ใจตอนนี้การจะขอแบ่งปันเวลามาจากเฮียโฮปช่างยากซะเหลือเกิน
"เออ ไม่ต้องเครียดแฟนทำงานเยอะแปลว่าแฟนมึงจะรวยแล้ว มาๆ กินกันดีกว่า" ฟาร์รีบพูดปลอบใจเพราะไม่อยากให้เพื่อนคิดมาก ก่อนที่จะนึกไปถึงเรื่องเมื่อสัปดาห์ก่อนที่คิงบอกว่าแวะไปหาเฮียโฮปที่ผับ แล้วเจออีกฝ่ายอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เขาก็ไม่กล้าเล่าให้มีนฟังเพราะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
.
.
"มีนครับหลับหรือยัง"เสียงกระซิบดังขึ้นข้างหู มีนเปิดเปลือกตาขึ้นก่อนจะหรี่ตามองคนในความมืด
"ยังครับพึ่งจะเข้ามานอนเอง เฮียกลับมาแล้วเหรอครับ เหนื่อยไหม กินอะไรมาหรือยัง"
"กินมาเรียบร้อยแล้วครับเฮียกวนมีนหรือเปล่า"โฮปกดจูบลงไปที่ขมับสวยเบาๆ
"ไม่เลยครับ" มีนยันตัวลุกขึ้นมานั่ง
"เฮียขอโทษนะเรื่องวันนี้"มือแกร่งจับมือมีนขึ้นมากุม เขาอดรู้สึกผิดในใจลึกๆ ไม่ได้ ที่ผิดนัดอีกฝ่ายบ่อยๆ
"ไม่เป็นไรเลยครับมีนเข้าใจไม่ได้โกรธอะไรเลย" มีนส่ายหน้าไปมา
"จริงนะ"
"จริงซิครับ มีนว่าเฮียไปอาบน้ำก่อนดีกว่าจะได้มานอนพักผ่อน"
"ก็อยากกอดแฟนบ้างคิดถึง เหมือนไม่ค่อยได้เจอกันเลย"โฮปทำหน้าเศร้า
"เฮียยุ่งๆ อยู่กับงานนิครับ"
"ขอโทษครับ"
"ไม่ต้องขอโทษเลยครับ มีนแค่เป็นห่วง"
"วันนี้ไปกินอะไรมา"
"ชาบูกับโซน กับฟาร์ครับ"
"ดีจัง เอาไว้วันไหนว่างๆ เราไปกินกันใหม่นะ"
"ได้เลยครับ.. เฮียครับ โซนกับฟาร์มันจะชวนไปเที่ยวต่างจังหวัด" มีนพูดอย่างเกรงใจเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะพอมีเวลาว่างให้เขาหรือเปล่า
"ได้สิครับ ไปวันไหนบอกเฮียล่วงหน้านะจะเคลียร์งาน"
"ไปได้จริงนะครับ"
"ไปได้ครับ ทำไมเฮียจะไม่ได้"
"เฮียใจดีที่สุดเลย"มีนยิ้มกว้างพร้อมกอดโฮปด้วยความดีใจ
"ยิ้มได้แล้ว งั้นเฮียไปอาบน้ำก่อนนะครับ จะได้มานอนกอด"
.
.
วันต่อมา
"เฮียปราบบอกยังว่าจะไปเที่ยวไหน" ฟาร์หันไปถามโซนที่วันนี้เขาทั้งสองชวนกันมาซื้อของที่ห้างดูพวกอุปกรณ์สักด้วยกัน
"บอกอยากไปทะเล กูเลยเสนอว่าไปชลบุรีใกล้ๆ แต่เสือกบอกอยากลงไปทะเลทางใต้"
"จะได้ไปไหมทริปนี้ ถ้ามึงยังกัดกันเองอยู่"
"มึงคิดว่าเฮียปราบจะชนะกูได้หรือไง"
"แต่จริงๆ ทะเลทางใต้ก็น่าสนนะสวยดี"
"ไอ้ฟาร์!!"
"อะไร"
"มึงก็เห็นว่าไอ้มีนมันบ่นเรื่องที่เฮียโฮปไม่ค่อยมีเวลา กูก็เลยอยากจะหาที่ใกล้ๆ ไปง่ายๆ จะได้สะดวกเฮียโฮปด้วย ขืนไปไกลเฮียโฮปไปไม่ได้ก็จบไหมทริปนี้" โซนอธิบายถึงความตั้งใจที่แท้จริงของการชวนเพื่อนๆ ไปเที่ยวในครั้งนี้
"ก็จริงของมึง กูก็ลืมไปเลย"
"กูเห็นสภาพไอ้มีนช่วงนี้ ต่างคนต่างทำงานหนัก สภาพน่าสงสารทั้งคู่"
"แต่กูกับปราบแวะไปที่ผับเฮียโฮปวันก่อนก็ไม่เห็นมันจะปรับปรุงอะไรเลยนะ"
"มึงหมายความว่ายังไง"
"ผับก็ยังเหมือนเดิม ไม่ได้ขยาย ไม่ได้มีอะไรต่อเติม แถมกูถามเด็กในร้านเขาก็บอกว่าปกติดีไม่เห็นมีอะไร"
"แปลกๆ ไหมวะแบบนี้ หรือเฮียโฮปจะเตรียมจะทำอะไรหรือเปล่าที่เราไม่รู้" โซนเริ่มตั้งข้อสังเกต
"ถ้านอกจากเรื่องงานมันจะมีอะไรที่ทำให้คนเรายุ่งจนแทบไม่มีเวลาให้แฟนตัวเองได้วะ"
"มึงจะพูดอะไรไอ้ฟาร์"
"กูกำลังคิดว่าเฮียโฮปมันกำลังนอกใจเพื่อนเรา"
"มึงครับ เขานอนด้วยกันทุกคืน แล้วเฮียโฮปรักและหลงไอ้มีนขนาดนั้นจะเอาอะไรไปนอกใจ ขนาดกูตีกับเฮียปราบทุกวันมดสักตัวยังไม่กล้าชมให้กูได้ยินเลย"โซนว่าอย่างที่หัวคิด
"แต่ถ้าคนมันจะนอกใจ เวลาไหนก็ทำได้นะมึง"ฟาร์เตือนสติ มันก็จริงที่เฮียโฮปดูเป็นคนดีแต่นั้นก็ไม่ได้เป็นตัวรับประกันว่าอีกฝ่ายจะไม่ทำมัน
"กูว่ามึงคิดมากไปแล้วไอ้ฟาร์ พอเลิกพูด ยิ่งพูดยิ่งประสาทแดก ไปหาอะไรเย็นๆ กินกันดีกว่า"โซนปัดๆ มือเพราะไม่อยากฟังอีกต่อไปแล้ว
"เออๆ กูก็แค่พูดเผื่อไว้" ทั้งสองคนเลิกให้ความสนใจกับเรื่องของเฮียโฮปแล้วเดินดูนั่นดูนี่ต่อ
"ไอ้โซน"ฟาร์สะกิดแขน
"อะไร"
"นั่นเฮียโฮปใช่ไหมวะ"
"ไหน"โซนหันมองตาม
"หน้าร้านเครื่องสำอางนั่นไง"เขาชี้ให้ดูที่หน้าร้านเครื่องสำอางผู้หญิง มีร่างของชายหนุ่มที่คุ้นหน้ายืนอยู่
"เออใช่จริงด้วย เฮียโฮปมาทำอะไรที่ร้านเครื่องสำอางวะ"โซนเกาหัว โฮปไม่ใช่ชายสำอางขนาดต้องมาซื้อพวกลิปหรือคอนซีลเลอร์ปกปิดใต้ตา
"ตามไปดูใกล้ๆ กันไหมมึง"
"ไอ้ฟาร์มึงทำตัวเป็นสตอล์กเกอร์เหรอ"ดวงตาของโซนมองเพื่อนอย่างกับอีกฝ่ายคือตัวประหลาด
"หรือมึงไม่อยากรู้ว่าเฮียโฮปมันมาทำอะไรที่นี่เวลานี้"
"งานเขาไงครับเพื่อน"
"แต่เฮียโฮปมันเป็นเจ้าของผับไม่ใช่เจ้าของห้างงานอะไรอยู่ที่ห้าง"ฟาร์ว่าชักจะหงุดหงิดเพื่อนไอ้เวรนี้แล้ว หัวช้าฉิบหาย
"มึงคิดมาก"
"แล้วมึงจะไปไหม"
"ไปดูดิ รออะไร"
"เห้ย!!มึงหยุด หยุดก่อนผู้หญิงคนนั้นใครวะ" โซนกับฟาร์จำเป็นต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาเกาะแขนโฮปดูท่าทางสนิทสนม
"กูว่าไม่ใช่เรื่องดีแล้ววะไอ้ฟาร์ มึงถ่ายรูปเอาไว้ก่อน กูจะโทรบอกไอ้มีน"
"ได้ค้าบบเพื่อน "
โซนรีบโทรหาเพื่อนสนิททันที เมื่อเขารู้สึกว่ามันไม่ปกติครืน!!“มีอะไรหรือเปล่าโซน” มีนรับสายเพื่อนสนิทขณะที่มือก็กำลังตรวจบัญชีรายรับรายจ่ายของร้าน เขาว่าจะทำให้เสร็จสักครึ่งหนึ่งก่อนคืนนี้จะได้ไม่เหนื่อย"ไอ้มีนมึงทำอะไรอยู่""ดูบัญชีอยู่ มึงมีอะไรเสียงร้อนรนเชียว""วันนี้แฟนมึงไปไหน""เฮียโฮปเหรอ น่าจะทำงาน"มีนพูดด้วยน้ำเสียงปกติ"ทำงานอะไร ที่ไหนกับใคร"โซนยิงคำถามรัวๆ"อะไรของมึงเนี่ยถามเป็นเมียเขาเลย"มันก็ถามแปลกคน แล้วมันอยากรู้เรื่องเฮียโฮปไปทำไม หรือมีเรื่องอะไรกัน?"เอาน่าบอกมาก่อน""เขาบอกว่ามีธุระไปคุยกับผู้รับเหมาที่รับทำต่อเติม อย่างอื่นกูก็ไม่ได้ถามอะไรมาก"มีนพูดตามสิ่งที่เขารู้"ผู้รับเหมาเหรอวะ"โซนขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นตาเหลือบไปมองโฮปกับผู้หญิงคนนั้นอีกครั้งแล้วหันหน้าไปทางอื่น"เออดิ สรุปมึงมีอะไร""กูกับไอ้ฟาร์มาเดินห้างแล้วเจอเฮียโฮปเดินอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งดูสนิทสนมกันมาก มึงดูรูปที่ฟาร์มันส่งไป" มีนกดดูภาพถ่ายถึงจะไม่ได้ชัดมากด้วยถูกซูมจากระยะไกลแต่ก็พอจะดูออกว่าคนในภาพคือเฮียโฮปจริงๆ"ผู้หญิงข้างๆ เฮียโฮป มึงรู้จักเธอไหม"โซนถามต่อ"ไม่รู้จัก"มีนตอบด้วยน้ำเสียงแผ่ว
ครืน!!“มีอะไรหรือเปล่าครับ” มีนรับสายโฮปที่โทรเข้ามา“วันนี้เฮียติดงานไม่น่าจะกลับไปกินข้าวเย็นกับมีนทันนะ มีนกินได้เลยนะครับ ไม่ต้องรอ”"ครับเฮีย"มีนพยักหน้าอย่างเข้าใจกับตัวเอง“มีนไม่โกรธเฮียนะ” โฮปถามย้ำ“ไม่ครับ”“งั้นแค่นี้ก่อนนะครับคนดี” หลังจากนั้นสายก็ถูกตัดไป"เป็นไงไม่ว่างอีกตามเคย" โซนพูดขึ้นทันทีหลังจากที่มีนวางสายจากเฮียโฮป"อืม ติดงาน"มีนพยักหน้าอย่างเหนื่อยใจ ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้ไอ้โซนถึงได้รู้ทัน"งานอะไร ทำมาเป็นเดือนๆ ไม่เสร็จสักที"อะไรมันจะยุ่งขนาดนั้นวะขนาดเฮียคิงทำบริษัทอสังหาฯยังไม่ยุ่งขนาดนี้ โซนนึกคิด"เขาต้องดูแลลูกน้องดูแลผับ""ไอ้มีน!!"โซนเรียกเสียงแข็ง คำโต้เถียงของมีนคล้ายจะไม่มีน้ำหนักเอาซะเลย"เออยอมรับก็ได้ ว่ากูก็ไม่รู้"มีนเอาสายตาที่วูบไหวนั้นหลบเฉไปทางอื่น"พูดแบบนี้แปลว่ามึงเองก็เริ่มจะลังเลแล้วเหมือนกันใช่ไหม"โซนย้อนถามอีกครั้งทั้งหรี่ตามองอย่างจับผิด"กูไม่ได้ลังเลเรื่องที่มึงสงสัยว่าเขามีคนอื่น แต่กูแค่อยากรู้ว่าเขากำลังทำอะไรกันแน่"ถ้าออกจะมีคนอื่นจริงๆ ทำไมไม่เลิกกับเขาไปเลย ทำไมยังทำตัวหลบๆ ซ่อนๆ อยู่แบบนี้ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง"มึงคิด
ฟรืด!!"กลับมาแล้วครับ..” โฮปส่งเสียงให้คนในห้องได้รู้ว่าตนมาแล้ว แต่เมื่อปิดประตูลงแล้วหันกลับมาเจอเข้ากับฟาร์ที่นั่งอยู่โซฟา..” อ้าวฟาร์ มีนล่ะ"ทำไมเป็นเพื่อนของแฟนที่นั่งอยู่ในห้องของเขาหรือว่าจะมีอะไร"ไม่สบายกินยาหลับไปตั้งแต่เย็น นี่เฮียมัวไปทำอะไรอยู่"เขาเหลือบมองนาฬิกาบนผนังห้องกลับมาดึกป่านนี้"ที่ผับลูกค้าเยอะ""ผมโทรไปตั้งกี่สาย ข้อความอีก เฮียยุ่งขนาดไม่มีเวลาดูโทรศัพท์เลยเหรอ"ฟาร์ยิงคำถามใส่รั่วๆ มองโฮปด้วยสายตาที่เริ่มจะเกรี้ยวกราด"มีเรื่องด่วนเหรอ"โฮปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทั้งข้อความทั้งสายที่โทรเข้าหลายสิบสายที่เขาไม่ได้รับ"ไอ้มีนหมดสติ จนผมต้องพามันส่งโรงพยาบาล ทำไมเฮียถึงกล้าปล่อยมีนไว้ที่ห้องคนเดียว""ไอ้ฟาร์!!" เสียงมีนดังมาจากด้านหลังก่อนที่เพื่อนจะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้"มีนเป็นอะไรมากหรือเปล่า" โฮปรีบเข้าไปประคอง"ไม่เป็นอะไรครับไปหาหมอมาได้กินยานอนพักก็ดีขึ้นแล้ว""เพิ่งมาห่วงอะไรตอนนี้"ฟาร์พูดเหน็บเขาพ่นลมหายใจห้วนๆ ใต้จมูก แฟนเพื่อนเขาดูไม่ได้เรื่องซะยิ่งกว่าเฮียปราบซะอีก เทคแคร์แทบไม่มีเลยต้องรอให้เรื่องเกิดก่อนถึงจะล้อมคอก รู้ว่าแฟนไม่สบายทำไมไม่เอางานมาทำท
ไลน์!! (โทรกลุ่ม 3 สหาย)"เป็นไงบ้าง แผนอ่อยเมื่อคืน"ฟาร์ถามด้วยความอยากรู้ ก็ขอให้คำตอบไม่เหมือนที่เขาคิดแล้วกัน"จะเป็นไง เขาก็หนีไปอาบน้ำนอนหันหลังให้กูทั้งคืน"มีนนึกถึงภาพเมื่อคืนก็อดที่จะคิดมากไม่ได้เพราะมันตรงกับที่เพื่อนคาดการณ์ไว้ โฮปดูไม่มีอารมณ์คล้อยตามเขาเลยพอคิดถึงเมื่อก่อนที่ต่อให้ไม่ต้องทำอะไรอีกฝ่ายก็พร้อมลากเขาเข้าห้อง"ไอ้มีน!!"ฟาร์ร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินคำตอบ"เออกูรู้ว่ามันไม่ปกติ แต่กูก็ไม่รู้ว่าเขาไปมีคนอื่นจริงหรือเปล่าไง"อาจจะคิดไปเองก็ได้ บางทีเฮียอาจจะทำงานเหนื่อยหรือมีเรื่องให้คิดก็ได้ ไม่ได้มีหลักฐานยืนยันอะไรเลย"กูกับไอ้โซนจะช่วยมึงสืบเอง""ยังไงวะ""มึงอย่าลืมซิว่าแฟนกูก็เพื่อนแฟนมึงแล้วคนอย่างเฮียคิงกับเฮียปราบนะเหรอ เก็บความลับไม่เก่งหรอกเชื่อกู"ฟาร์กระตุกยิ้มเหี้ยมทำเอาโซนและมีนเสียวสันหลัง เฮียคิงกลัวไอ้ฟาร์มากไม่เคยทำอะไรนอกลู่นอกทางแต่เขาก็ไม่แปลกใจก็เพื่อนเขานิสัยเป็นยังไงรู้ๆ กันอยู่"จะดีเหรอวะ"มีนเริ่มหนักใจเริ่มดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องเยอะ"มึงอยากรู้ความจริง หรืออยากเป็นคนโง่ต่อไป"โซนที่ฟังอยู่นานพูดแทรกเข้ามาจ้องอีกฝ่ายอย่างจริงจัง จะให้รอมั
"ไปหาเฮียโฮปมาเหรอครับ"ฟาร์เอ่ยถามคนรักที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง"ใช่ครับ ตาสวยทำอะไรทำไมยังไม่นอน""พอดีมีเรื่องจะคุยด้วย"ฟาร์ที่นอนดูข่าวสารในมือถือก็วางลงทันที เมื่อได้รับคำตอบว่าแฟนไปหาเพื่อนสนิทมา"เรื่องอะไรครับ หืม"ร่างใหญ่นั่งลงที่ขอบเตียงข้างๆ อีกฝ่าย"เรื่องเพื่อนของเฮีย""เพื่อนเฮีย? ใคร ไอ้ปราบเหรอ"มันมาพูดอะไรให้เมียเขาไม่สบายใจอีกเนี่ย ถ้ามันใส่ไฟนะเขายุให้โซนทิ้งมันให้แก่ตายไปคนเดียวเลย"เฮียโฮป""เรื่องไอ้โฮป..."หนีเข้าไปอาบน้ำทันไหม เซนต์คนเป็นเมียนี่มันแรงจริงไวจริง"ใช่ แล้วทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้น"ดวงตาคมกริบของฟาร์หรี่ลง"เปล่าไม่ได้ตกใจ เฮียแค่เหนียวตัวร้อนๆ ว่าจะไปอาบน้ำ"คิงขยับปกเสื้อตัวเองสองสามทีทำท่าทางเหมือนร้อนจริงๆ"แน่ใจนะ เห็นช่วงนี้ไอ้มีนบอกว่าเฮียโฮปยุ่งๆ แล้วนี่ไปหากันมา เขายุ่งจริงหรือเปล่า""ก็ยุ่งมั้งไม่รู้ซิ""อ้าว ทำไมไม่รู้ล่ะก็ไปผับเฮียโฮปมาไม่ใช่หรือไงหรือแอบไปที่อื่น"ฟาร์เริ่มจับผิดหนักกว่าเดิม"ก็ไม่ได้เจอกันไง เฮียก็ไปนั่งดื่มกับไอ้ปราบมันเฉยๆ"จะหลบไปทางไหนดีวะหลุดคำเดียวเมียกูจี้ไม่หยุดเลย เอาหัวทุบผนังแล้วสลบไปเลยดีไหมวะ"เฮียโฮปไม่ได้อ
คืนก่อนวันไปทริป"เฮียเตรียมของครบหมดแล้วใช่ไหมครับ"มีนที่จัดกระเป๋าอยู่หันไปถามคนที่นั่งกดโทรศัพท์อยู่บนเตียงมาตั้งแต่เมื่อกี้"ครบแล้วครับ พรุ่งนี้ก็พร้อมออกเดินทางเลย""เราเอารถไปแค่สองคันนะครับเฮียปราบบ่นว่าขี้เกียจขับรถก็เลยจะไปรถเฮียคิง แล้วเดี๋ยวไปเจอกันที่นู่น"เขากับเพื่อนคุยกันเรียบร้อยแล้ว แต่ละคนก็บอกในสิ่งที่จะเอาไปรวมถึงการเดินทาง"ตอนแรกเฮียก็คิดว่าจะชวนไปทริปบิ๊กไบค์ซะอีก"เพราะปกติก็เป็นแบบนั้น"ไปแบบสบายๆ บ้างเถอะครับ"ไปทะเลถือว่าพักผ่อนด้วยหากินง่ายทั้งยังมีที่พักเสร็จสรรพ"ตามใจได้เสมออยู่แล้วครับ"โฮปละสายตาจากหน้าจอแล้วเดินมาสวมกอดมีนจากด้านหลัง "มีนเฮียขอไปดูผับแป๊บหนึ่งนะ""แต่มีนว่า..."ชายหนุ่มหันมามองหน้าแฟนเพราะเขารู้สึกไม่อยากให้โฮปไหน (กลัวจะไม่ได้กลับมาหรือกลับช้าอีกตามเคย)"ลูกน้องส่งข้อความมาตามแล้ว สงสัยจะเรื่องด่วน เฮียไปก่อนนะ มีนรีบพักผ่อนเดี๋ยวเฮียกลับมา"เสียงข้อความในมือถือดังขึ้นรัวๆ ทำให้โฮปใช้เป็นข้ออ้างให้อีกฝ่ายปฏิเสธไม่ได้"ขับรถดีๆ นะครับ" โฮปรีบร้อนออกจากห้องไปหลังจากที่โฮปออกไปมีนไม่มีกะจิตกะใจจะเก็บของต่อจนต้องโทรหาฟาร์..ครืน!!!"ว่าไงมึง
โฮปออกจากบ้านพักแล้วเดินเลียบมาตามริมชายทะเลทั้งจากที่ลับสายตาของมีนและคนอื่นๆ ที่มาด้วยกันโฮปโทรหาพราวทันที ทั้งสองคนยังคงติดต่อพูดคุยกันตามปกติ ไม่ได้ห่างกันเหมือนอย่างที่เพื่อนเอ่ยเตือนเอาไว้ครืน!!"พี่โฮปทำอะไรอยู่คะ"เสียงหญิงสาวลอดผ่านปลายสายมาเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่"พึ่งกลับมาจากซื้อเครื่องดื่มครับ""น่าสนุกจังเสียดายพราวไม่ไปด้วย""พี่ก็อยากพาพราวมา แต่ทริปนี้มันมีแต่ผู้ชาย พราวเป็นผู้หญิงคนเดียวมันก็จะดูแปลกๆ เอาไว้เราค่อยมากันสองคน""จริงเหรอคะพี่โฮปจะพาพราวไปเที่ยวจริงเหรอคะ"น้ำเสียงตื่นเต้นส่งเข้ามาในสาย"จริงซิครับอยากไปไหน เมื่อไหร่ก็บอกได้เลย"เขาพูดเอาใจ แต่ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนได้ยินทุกคำทุกประโยคที่เขาพูดออกมา"เดี๋ยวพราวเลือกไว้รอเลยค่ะ ประเทศไทยมีที่สวยๆ เยอะแยะพราวอยากไปหลายที่เลย""ตามใจพราวเลยครับแค่บอกพี่มา พี่ดูแลได้ทุกอย่าง....""ไม่เอาเวลาไปสนใจแฟนตัวเองบ้างละมัวแต่แบ่งให้คนอื่นแบบนี้ไม่ดีเลยนะ"เสียงแววดังมาจากด้านหลังของโฮป จนเจ้าตัวต้องหันมามองเมื่อรู้ว่าใครก็แอบสะดุ้งตัวเล็กน้อยแล้วรีบวางสายไปทันที"พราวเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ""ทำไมรี
"มีนเฮียขอโทษนะเรื่องที่ต้องกลับมาก่อน.."โฮปทำหน้าเศร้าบอกกับคนรัก"ที่ผับมีปัญหาจริงๆ ...มีนฟังมาจนจำได้แล้วครับเฮีย"มีนเอ่ยประโยคที่โฮปใช้กับตนบ่อยๆ จนจำได้"เฮียจำเป็นต้องกลับมาจริงๆ มีนอย่าโกรธเลยนะ"เขานั่งลงโซฟาข้างๆ กัน"ไม่โกรธหรอกครับ มีนบอกแล้วว่ามีนเข้าใจ""ตามจริงมีนอยู่เที่ยวกับพวกเพื่อนๆ ต่อก็ได้นะไม่เห็นต้องเททริปกันเลย""ทริปมันผิดจากที่ตั้งใจกันไว้ คนอื่นๆ เข้าก็ไม่มีอารมณ์ที่จะเที่ยวตามไปด้วย เลยลงความเห็นกันว่ากลับกรุงเทพดีกว่า" ใครมันจะเที่ยวต่อได้หนีมาแบบนี้ เขาก็พยายามเก็บอาการแล้วแต่มันคงไม่มิดจนทุกคนเห็นใจแล้วพากลับมา"สาเหตุมันเป็นเพราะเฮียหรือเปล่า"โฮปทำหน้ารู้สึกผิด มือหนาเอื้อมไปกรอบกุมมืออีกฝ่ายเอาไว้"เปล่าเลยครับ ไม่มีใครโกรธหรอก เฮียอย่าคิดมากนะครับ"เขาลูบมือแกร่งอย่างปลอบใจทั้งๆ ที่ตนเองก็รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายมีเหตุผลทั้งยังเป็นเรื่องงานเขาจะทำตัวมีปัญหามันก็ใช่เรื่อง แต่เมื่อไหร่ล่ะที่อีกฝ่ายจะไม่หยิบยกเหตุผลนั้นเพื่อปลีกตัวออกจากเขาอีก"จริงนะ""จริงครับ แล้ววันนี้เฮียยังจะออกไปไหนอีกหรือเปล่า"มีนสังเกตดูการแต่งตัวเหมือนโฮป
3 เดือนต่อมา"อรุณสวัสดิ์ครับมีน"โฮปที่มารออยู่หน้าร้านที่เดิมเหมือนเป็นที่ประจำไปแล้ว"มาแต่เช้าอีกแล้วนะครับ"มีนส่ายหน้าให้กับความตื๊อในครั้งนี้กับอีกฝ่าย"อยากมาเจอมีน ว่าแต่วันนี้ไม่ไล่เฮียเหรอ"ปกติเห็นเขาประโยคแรกที่มักจะได้ยินประจำคือมาทำอะไร กลับไปได้แล้ว อย่ามาก่อกวน (แต่วันนี้มาแปลก) หรืออาจจะขี้เกียจไล่เขาแล้ว"เหนื่อยจะไล่แล้วครับ ถึงผมไล่คุณก็ไม่ยอมไปอยู่ดี""มีน"โฮปเรียกอีกฝ่ายเสียงแผ่วเบา"ครับ""มีนรู้ใช่ไหมว่าทำไมเฮียถึงทำแบบนี้"หวังว่ามีนจะให้โอกาสยอมให้เขาเริ่มต้นใหม่อีกครั้งหนึ่ง"ทำอะไรเหรอครับ แล้วผมจะไปรู้กับคุณได้ไง"มีนแสร้งไม่เข้าใจเขาอยากให้โฮปพูดออกมาตรงๆ ว่าต้องการอะไรกันแน่ตนจะได้ไม่เผลอคิดไปเองคนเดียว"ที่เฮียมาป้วนเปี้ยน แวะเวียนมาหามีนอยู่ทุกวันนี่ไง""คุณก็คงแค่ว่างไม่มีอะไรทำ ใช่ไหมครับ"มีนทำทีเป็นไม่รู้ไม่ชี้อะไรต่อ“คิดแบบนั้นจริงๆ เหรอ"ไม่รู้อะไรเลยสินะ (ใจร้ายสุดๆ) ทั้งๆ ที่เขาคิดว่าชัดเจนมากแล้วแท้ๆ ไหนไอ้คิงบอกว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดไง"คุณมีอะไรอีกหรือเปล่าครับผมจะไปทำงานแล้ว"มีนเอ่ยอย่างเร่งเร้า"มีนให้โอกาสเฮียได้ไหม เรากลับมาคบกันได้ไหมมีน"
5 วันต่อมาหลังจบทริปโฮปก็ตั้งใจเอาไว้ว่าเขาจะลองเดินหน้าง้อขอคืนดีกับมีนดูอีกสักครั้ง เพราะตอนนี้เขาเองก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว อย่างน้อยมีนเองก็โสดและเขาก็ยังเชื่อว่าลึกๆ มีนก็คงมีความรู้สึกดีๆ หลงเหลือให้เขาอยู่บ้าง (หรือเขาคิดไปเอง) ขอเข้าข้างตัวเองไว้ก่อนแล้วกันเพื่อเรียกความมั่นใจ"ร้านนี้มีเมนูแนะนำไหมครับ"โฮปเอ่ยขึ้นมาลอยเมื่อเจ้าของร้านเดินก้มหน้าก้มตาดูออเดอร์ในมือและกำลังจะเดินผ่านหน้าเขาไป"คุณ.."มีนเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อได้ยินเสียงลูกค้า แต่เจ้าของเสียงนั้นเป็นคนที่เขารู้จักดี"สั่งอาหารหน่อยครับ"โฮปพูดพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม"ได้ครับเดี๋ยวผมให้เด็กเอาเมนูมาให้""ขอบคุณครับ มีนนั่งกินด้วยกันไหม"เขาเอ่ยชวนถ้าเป็นเมื่อก่อนเวลายุ่งๆ แบบนี้อีกฝ่ายมักจะไม่ได้ทานทั้งข้าว ถึงทานก็ไม่ค่อยได้กินเป็นเวลา"ไม่เป็นไรครับ ผมทำงานอยู่ เชิญตามสบายเลย"พูดเสร็จมีนก็เดินหนีเข้ามาหลังร้าน"ช่วงนี้คุณโฮปเขามาบ่อยนะครับ"พนักงานรับกระดาษเมนูอาหารของลูกค้าจากมีนมาถือไว้"ถ้าไม่ได้มาสร้างความวุ่นวายอะไรก็ปล่อยเขาไป เหมือนเป็นลูกค้า" มีนหันไปบอกพนักงาน"ครับ""ผมฝากด้วยแล้วกันนะ""ไม่มีปั
"ไงมึง คืบหน้าบ้างไหม" ปราบกับคิง ถือเครื่องดื่มออกมาจากด้านในแล้วจัดวางจนเต็มโต๊ะ"นี่กะเมากันแต่หัววันเลยหรือไง ไหนมึงบอกกูทริปทำบุญ"โฮปไม่ได้สนใจประโยคคำถามจากพวกมัน แต่แซะเพื่อนทั้งสองกลับแทน บอกจะมาทำบุญเขาก็คิดว่าจะเพลาๆ เรื่องแบบนี้ที่ไหนได้มาทำบุญแต่ยังคงสันดานเดิม"ทำบุญก็ส่วนทำบุญ ทำจบแล้วก็เป็นเรื่องของการพักผ่อนแล้วไหมวะ"ปราบเหลือบตามองเพื่อนพร้อมหยักไหล่ให้ไปทีหนึ่ง"กูว่าจุดประสงค์หลักของมึงสองคนไม่ได้กะจะมาวัดแน่ๆ"โฮปเบ้ปากส่ายหน้า"ใครบอกมึงว่ากูสองคนอยากมาไหว้พระ""นั่นดิ นู้นเรื่องไหว้พระความคิดฟาร์มัน"คิงบุ้ยปากไปหาแฟนตัวเองที่นั่งอยู่กลับกลุ่มเพื่อน อยู่ๆ แฟนเขาก็ชวนมาทำบุญ"ใช่พวกกูก็แค่มาเป็นเพื่อน แล้วก็มาเปลี่ยนบรรยากาศหาที่กินเหล้าแค่นั้นเอง เบื่อจะไปผับมึงแล้ว เสียงดัง หูจะแตก""กูกะไว้แล้วแหละว่าหน้าอย่างพวกมึงเนี่ยนะจะคิดเข้าวัดทำบุญ โลกแตกพอดี""ว่าแต่พวกกู ที่มึงตกลงมาเที่ยวรอบนี้ก็ไม่ได้อยากจะไหว้พระเหมือนกันนั่นแหละ" ปราบบอกอย่างรู้ทัน แต่ก็เอาเถอะปล่อยให้มันจัดการชีวิตมันเองที่ผ่านเขาก็เห็นมันโทษตัวเองมาตลอดและไม่ยอมมีใครเลยตั้งแต่เลิกกับมีนไป (คงรู้สึ
3 วันต่อมาโฮปเข้ามาดูแลผับเหมือนปกติแต่ที่ไม่ปกติคิดจิตใจของเขานี่แหละที่พอได้ยินเรื่องราวของมีนกับผู้ชายคนนั้น อยากไปหาอยากไปดูว่าเป็นยังไงบ้างแต่ต้องข่มใจไว้เพราะไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายเรื่องของทั้งสอง ตอนนี้เขาก็กลายเป็นคนอื่นสำหรับมีนไปแล้ว แต่สำหรับเขามีนก็ยังเป็นคนที่เขารักเสมอมาครืน!!!“ไอ้โฮปมึงสะดวกคุยไหม” คิงเอ่ยถามน้ำเสียงเรียบนิ่ง“อืม ว่ามา”"ฟาร์กับโซนจะชวนไปทำบุญเสาร์ อาทิตย์นี้ค้างคืนหนึ่งเหมารถตู้ไป""พวกมึงไปกันเลย ช่วงนี้งานกูเยอะ ไหนจะผับ ไหนจะร้านชาบูอีก ไม่ว่างไปวะ""แต่มีนไปด้วยนะ" เมื่อได้ยินว่าใครคนนั้นไปด้วย โฮปถึงกับตาเบิกกว้างใจมันเต้นแรงจนเหมือนจะกระเด็นออกมา มีเหรอว่าเขาจะพลาดทริปนี้.."กูนึกขึ้นได้ว่าเคลียร์งานเสร็จแล้ว ไปวันไหน กี่โมง"โฮปตอบอย่างร้อนรน ไม่ว่างก็ต้องว่างแล้วแหละ เดี๋ยวกลับมาเคลียร์ทีหลัง"ว่างทันทีเลยนะ"เสียงหัวเราะเล็ดลอดเข้ามาในสาย"แค่คิดว่าไปทำบุญบ้างน่าจะดี"แก้ตัวน้ำขุ่นๆ นี่แหละกู ถึงจะพูดยังไงมันก็รู้ทันอยู่แล้ว"ไม่เนียนค้าบบเพื่อน""เออน่า เอาเป็นว่ากูไปด้วย วันเสาร์นี้ใช่ไหม""ใช่ แต่กูบอกมึงไว้ก่อนนะ ถึงมีนจะเลิกกับแฟนแล้ว แต่
"พี่ไทเลอร์ รอนานไหมครับ"มีนที่มาถึงร้านเดินเข้ามาด้วยความรีบร้อน เขากังวลมาหลายวันเป็นห่วงความรู้สึกของอีกฝ่าย"ไม่นานครับ นั่งก่อนสิ เหงื่อเต็มเลย"ไทเลอร์มองหน้าคนอายุน้อยกว่าที่ชื้นไปด้วยเหงื่อไหล่ซึมเต็มกรอบหน้า"มีนรีบมา กลัวพี่จะรอ"มีนเดินอ้อมไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม"ไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้น มีนอยากกินอะไรไหม สั่งได้เลยนะ แต่พี่สั่งให้ไปบางอย่างแล้ว อาหารที่มีนชอบ"ไทเลอร์มีท่าทีปกติสบายๆ แตกต่างจากอีกคนที่ดูร้อนรนและกังวลเอามากๆ"พี่ไทเลอร์ครับ..เรื่องรูป""เดี๋ยวค่อยคุยกัน กินข้าวก่อนครับ""ครับ"มีนจำใจต้องหยุดเรื่องนั้นไปก่อน เหมือนไทเลอร์ยังไม่ต้องการที่จะพูดถึงตอนนี้ทั้งสองคนนั่งรับประทานอาหารกันไปเงียบๆ โดยที่ไม่ได้มีการชวนพูดคุยเหมือนเมื่อก่อน จนกระทั่งพนักงานในร้านมาเก็บจานอาหารบนโต๊ะออกไปพร้อมกับนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ"พี่ไทเลอร์ครับ..เรื่องรูปถ่ายขอโทษจริงๆ นะครับ มีนไม่ได้ตั้งใจที่จะเก็บมันเอาไว้""แต่มีนก็ไม่ได้อยากทำลายมันใช่ไหมครับ"เขาถามกลับพร้อมมองตาคนตรงหน้า คิดแล้วก็แปลกพอเขาตัดสินใจที่จะยอมแพ้ ใจเขากับโล่งสบายๆ กว่าที่เขาคิด ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นพยายามยื้อความสั
"อารมณ์แบบนี้มึงยังชวนพวกกูมานั่งกินชาบูได้อีกเหรอวะไอ้มีน"ฟาร์ที่คีบหมูเข้าปากเคี้ยวแก้มตุ่ยทั้งเอ่ยถามเพื่อนไปด้วย"กูเครียดไม่รู้จะทำไง ชาบูมันเยียวยาได้นิหว่า""ข้ออ้างสุดๆ แล้วเป็นไงติดต่อพี่เขาได้หรือยัง" โซนเอ่ยถาม"ยังเลย ที่กูมานั่งเครียดไม่ใช่แค่เรื่องพี่ไทเลอร์อย่างเดียวหรอกนะ"มีนที่เริ่มเผยออกมาทีละนิด"มึงเครียดเรื่องอะไรอีก"แค่เรื่องเดียวยังเคลียร์ไม่ได้ มีเรื่องอื่นมาแทรกอีกเหรอวะ กูซักจะปวดหัวแทนมึงแล้วไอ้มีน"วันนี้กูไปเจอเฮียโฮปมา""ไอ้มีน!!ไอ้เวร!!มึงพึ่งทะเลาะกับพี่ไทเลอร์เรื่องรูปเฮียโฮปไป วันนี้มึงยังมีน่าไปนัดเจอเขาอีกเหรอ ไหนว่าไม่ได้ติดต่อกันแล้วไง" โซนโวยวายขึ้นมาทันที"มึงใจเย็นๆ ก่อนไอ้โซนกูไม่ได้ไปนัดเจอ เราแค่บังเอิญเจอกันเฉยๆ" คนหันมามองกันหมดแล้วเนี่ย (จะพูดเสียงดังเพื่อ)"บังเอิญ? กูจะเชื่อดีไหม""จริงๆ ไม่ได้โกหก กูไปหาพี่ไทเลอร์ปกตินั่นแหละไม่รู้จะไปตามหาเขาที่ไหนเลยแวะไปนั่งพักริมแม่น้ำใต้สะพานแล้วเขาก็อยู่ที่นั่นพอดี""ยังไงต่อ"ฟาร์กอดอกถาม"ก็ไม่ยังไง เราแค่คุยกันนิดหน่อย""ถ้าแค่คุยกันนิดหน่อยทำไมมึงถึงต้องเครียด"ฟาร์ถามต่อ ไม่กงไม่กินมันแล้วชาบู
หลายวันต่อมา"ไงมึงคุยกับพี่ไทเลอร์หรือยัง" มีนแวะมาหาฟาร์ที่ร้านสัก ฟาร์จึงเอ่ยถามเพื่อนถึงเรื่องราวเมื่อหลายวันก่อน"ไปมาแล้ว ไม่เจอพี่เขาไม่ได้กลับคอนโด ที่ร้านก็ไม่ได้เข้าไป ถามใครก็ไม่มีใครรู้ว่าพี่เขาหายไปไหน"มีนทิ้งตัวลงเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า หลายวันมานี่นอนไม่หลับเลย"มึงสองคนยังไม่ได้คุยกันอีกเหรอ"คิ้วเฉียงยกขึ้น"อืม""มันก็สามวันแล้วนะ พี่เขาโกรธอะไรขนาดนั้นวะ มึงไม่ได้ไปทำอะไรมากไปกว่าที่เล่าให้พวกกูฟังใช่ไหม"ฟาร์ที่กำลังจัดชั้นวางของอยู่ละสายตามามองเพื่อนจริงจัง"ไม่มี กูจะไปทำอะไรพี่เขาได้ จากเครียดเรื่องที่ทะเลาะกันกูก็ชักจะเป็นห่วงพี่เขาขึ้นมาแล้ว ไม่รู้ว่าหายหน้าไปไหน" มีนเปิดดูข้อความในมือถือ ที่ตลอดสามวันเขาพยายามติดต่อหาไทเลอร์แต่ก็ไม่ได้มีการตอบรับ ตอนนี้เขาไม่รู้เลยว่าไทเลอร์หายตัวไปไหน หรือแค่ต้องการหลบหน้ากันเพราะยังโกรธอยู่กันแน่..“เฮ่อ!!เอาไงดีวะ ไปหรือไม่ไปดี” โฮปที่ตั้งใจอยากจะขับรถไปดูมีนสุดท้ายก็ใจไม่กล้าพอ ต้องวนรถมานั่งเล่นอยู่ที่ใต้สะพานข้ามแม่น้ำใหญ่เพียงลำพัง"ป่านนี้เขาก็คงคืนดีกันไปแล้วมั้ง กูจะมานั่งเครียดทำไมวะกลับไปทำงานของตัวเองไม่ดีกว่าหรือ
คิงวางสายจากแฟนแล้วหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทที่แสร้งทำเป็นหันหน้าไปทางอื่นทั้งที่เอียงตัวจนแทบจะตกจากโซฟา"ไม่มานั่งฟังข้างๆ กูเลยละ"คิงพูดประชดประชันอีกฝ่าย"กูไม่ได้สนใจสักหน่อย มึงเสือกคุยเสียงดังกูแค่บังเอิญได้ยิน"โฮปที่ทำหน้าเฉไฉไม่รู้ไม่ชี้"บังเอิญจนคอยาวเป็นยีราฟเลยนะ"คิงยกยิ้มมุมปากอย่างเยาะเย้ย"ไม่ต้องมาแซวกูเลย ว่าแต่มีนเป็นอะไร""ไหนมึงบอกไม่สนใจไง"ตาคมหลิ่วมอง"บอกมาเถอะน่า"ลีลาจังวะทำเป็นเล่นหูเล่นตานะมึง เดี๋ยวโบกเข้าให้สักที"กูก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ฟาร์บอกว่ามีนทะเลาะกับไทเลอร์""ทะเลาะ ก็ไหนว่ารักกันจะตายแล้วไปทะเลาะกันเรื่องอะไร"โฮปที่เริ่มใจไม่ดีเมื่อรู้ว่าคนที่ตนรักเหมือนจะมีปัญหากับคนปัจจุบันเข้าแล้ว"ฟาร์ก็ยังไม่รู้ แต่มีนน้ำเสียงไม่ค่อยดีเลยจะรีบไปหา""แย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ"หัวคิ้วคมขมวดเข้าหากัน"ปกติถ้าไม่มีเรื่องอะไรสำคัญจริงๆ มีนก็ไม่ค่อยรบกวนใครมึงก็รู้ แต่ที่โทรมาหาฟาร์ก็คงจะเครียดเรื่องที่ทะเลาะกันจริงๆ นั่นแหละ""หรือกูควรไปดูมีนดี" โฮปทำท่าจะลุกออกไปจากห้องจนคิงต้องรีบคว้าแขนเอาไว้"มึงจะไปไหน""กูจะไปหามีน อยากรู้ว่าไอ้นั่นมันทำอะไรให้มีนเสียใจ กูจะได้ไปจั
เช้าวันต่อมาวันนี้มีนตั้งใจหยุดเพื่อจะทำความสะอาดบ้านเพราะเริ่มรกและฝุ่นเริ่มเยอะ เขาไม่ค่อยมีเวลาเลยช่วงหลังๆ มานี้"พึ่งเห็นนะเนี่ยว่าเก็บของมายัดไว้ในนี้เต็มไปหมด" มีนเปิดลิ้นชักใต้ตู้เสื้อผ้าออกมาก่อนจะเห็นด้านในมีรูปถ่าย สมุดบันทึกและบิลค่าใช้จ่ายใส่เอาไว้จนเกือบเต็ม"โห!!นี่รูปตอนไหนวะ ไปเที่ยวทะเลเมื่อสามปีที่แล้ว"รูปที่ถ่ายกับเพื่อน"นี่ก็บิลค่าซื้อทีวีสุดยอดเลยไอ้มีนมึงเก็บมาได้ไงเป็นปี" มีนบ่นพึมพำกับตัวเอง เหนื่อยใจกับการชอบสะสมเก็บของพวกนี้สุดท้ายก็ต้องมาทยอยทิ้งทีหลัง"มีนอยู่ไหนครับ!!" เสียงไทเลอร์ร้องเรียกจากชั้นล่างแว่วมา"ห้องนอนครับ พี่ขึ้นมาได้เลย" มีนหยิบของในลิ้นชักออกมาทีละชิ้นจนไปเจอกับรูปถ่ายใบหนึ่งเป็นภาพเมื่อครั้งที่เขากับโฮปไปเที่ยวด้วยกัน"เก็บไปถึงไหนแล้วครับ"ไทเลอร์ที่เดินเข้ามาหา แต่มีนกับสะดุ้งตัวเล็กน้อย"อ๋อ..พึ่งเริ่มเก็บครับ" มีนรีบซ่อนรูปไว้ด้านหลัง"หืม อะไรครับ ทำหน้าตามีพิรุธ"ไทเลอร์พูดหยอกล้อคนที่ทำหน้าเหลอหลาใส่กัน (ดูตลกดี) ชักอยากรู้แล้วสิแอบอะไรไว้ด้านหลัง"เปล่าครับไม่มีอะไร"มีส่งยิ้มแหย่ๆ ให้"ไหน ซ่อนอะไรไว้ ขอพี่ดูหน่อย"คนตัวใหญ่ที่เดิ