Novels by ชีริน

"โซน"ปราบกำลังแต่งตัวอยู่ ขณะที่อีกคนยังอยู่บนที่นอนหลับสบาย"อือ"เสียงตอบรับครางในลำคอ ดวงตายังปิดสนิท"ไอ้โซน"อีกฝ่ายไม่ยอมลุก ยังหลับต่อทำให้ปราบรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจ"เถื่อนกูจะนอน"โซนดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังใบหน้า เขารู้สึกรำคาญอีกคนที่ส่งเสียงรบกวนยังง่วงนอนไม่เต็มอิ่ม"ไปนอนที่ร้าน""วันนี้ขออยู่บ้านได้ไหม…"พูดทั้งที่หลับตาเอาผ้าห่มคลุมหน้าอยู่"ไม่ได้"คำตอบสั้นๆ คำเดียวเสียงแข็งเด็ดเดี่ยวแบบนี้คือรู้เรื่องเลย ต่อรองไปก็ไร้ประโยชน์ต้องยอมทำตามอย่างเดียว"วุ๊ย!! ไอ้เถื่อนกว่ากูจะได้นอนก็สว่าง"โซนดึงผ้าห่มเหวี่ยงออกจากตัว ใช้มือยันตัวเองลุกขึ้นเขยิบตัวหย่อนขาลงปลายเตียงนอน ใบหน้าบึ้งตึงครึ่งหลับครึ่งตื่น"ไปอาบน้ำ""เออ มึงชอบบังคับกูจัง เดียวกูหนีไปเอาผัวใหม่ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย"พูดหยอกล้อทีเล่นทีจริง ไอ้ปราบชอบปลุกเวลาที่กำลังนอนหลับสบาย"ตุ๊บ!"โซนกำลังยกก้นตัวเองขึ้นจากเตียงนอนไม่ทันไรตัวลงไปกองอยู่กับพื้น ไม่ต้องสืบว่าเป็นฝีมือใครไอ้ปราบคนเถื่อนหน้าโหดใจยักษ์ใจมารทำผมเจ็บตัวตลอด"โอ๊ย! ไอ้สัตว์เถื่อนมึงถีบกูทำไมเนี่ย ถ้าพิการขึ้นมามึงจะเลี้ยงกูหรือไง"โซนยันตัวเองลุกขึ้น

เมื่อทำอีกฝ่ายเสร็จสมไปรอบหนึ่งปราบถอนนิ้วออกมาจากรู เพียงแค่มองสีหน้าร่านรักของโซนที่ถูกนิ้วของเขากระแทกภายในก็ทำให้ลูกชายปราบคึกคักชนิดที่ว่าแทบจะทะลุผ้าที่พันไว้อยู่แล้ว โซนตัวอ่อนระทวยซบอกแกร่งเมื่อเขาปลดปล่อยออกมาทุกหยาดหยดความรู้สึก เปลือกตาหลับลง เหนื่อยล้าแม้จะเป็นคนรอรับการกระทำของปราบอย่างเดียวก็ตาม ก่อนเปลือกตาจะค่อยๆเปิดขึ้นเมื่อรู้สึกถึงอาภรณ์ที่หลุดออกจากร่าง แผ่นหลังเปลือยเปล่าเอนแนบไปกับโต๊ะคนตัวใหญ่เมื่อปลดอาภรณ์บนร่างกายคนน้องหมดแล้ว ก็ปลดผ้าขนหนูตัวเองกองลงพื้นครัว ท่อนลำของเขาเด้งขึ้นมาทันที เปิดเผยส่วนใหญ่โตสุดแสนภูมิใจของผู้ชาย มองด้วยตาเปล่ามันใหญ่กว่าแขนของเด็กด้วยซ้ำ เส้นเลือดประดับประดาพร้อมส่วนหัวปริ่มน้ำบ่งบอกว่าเจ้าของมันมีอารมณ์ขนาดไหน พวงอัณฑะก็ใช่ย่อยมันลูกใหญ่มากราวกับกักเก็บน้ำเชื้อสำหรับผสมพันธุ์ไว้มากมาย ซึ่งมันก็ท่าจะเป็นอย่างงั้นซะด้วย---มือแกร่งจับต้นขาคนใต้ร่างพาดบ่าเขา พร้อมแหวกก้นกลมจนเผยให้เห็นรูจีบที่ซ้อนอยู่ สภาพรูจีบที่ขมิบตอดอากาศทำให้คนแก่ทนไม่ไหวจับท่อนเอ็นจ่อรูรักก่อนจะกระแทกเขาไปจนสุด!"ตับ!!""อ๊ะ.. อุก!!""ซื้ดดดด!! โซน...รูมึงตอด

"อ๊ะ! เถื่อนมึงจะทำอะไร? " หลังจากกินข้าวอาบน้ำเสร็จ แล้วมานอนกำลังจะเคลิ้มหลับ อยู่ๆ ตัวผมก็ลอยขึ้นจากที่นอนนุ่ม ตาก็เปิดขึ้นโดยทันที เป็นไอ้ปราบที่อุ้มตัวผมแบกพาดบ่ามัน ตามันเหลือบมองผมที่หัวห้อยอยู่ตรงเอว"อยากได้พ่อครัวเป็นผัวไม่ใช่หรือไง" คำตอบนั้นทำหัวคิ้วของอีกคนขมวดด้วยความงงงวยก่อนจะรู้สึกตัวไอ้ปราบก็พามาถึงห้องครัวแล้ว"เถื่อนกูจะนอนแล้ว ไว้วันหลังนะ"น้ำเสียงอ้อนวอนพร้อมแรงตบหลังเบาๆ"มึงมากระตุกหนวดเสือให้ตื่นแล้วจะชิ่งหนีหรือไง"ก่อนที่ฝ่ามือแกร่งจะฟาดมาที่ก้นอย่างแรง"โอ๊ย! ไอ้เถื่อน!" แรงก็ไม่ใช่น้อยๆ ตีมาได้นะ ไอ้เวร!"หึ แค่นี้ร้องแล้ว""มึงคิดว่าแรงมึงน้อยหรือไง!? ""จุ๊ๆ เดี๋ยวคืนนี้มึงได้ร้องทั้งคืนแน่"พูดจบปราบก็วางอีกคนไว้บนโต๊ะกินข้าว เมื่อเห็นโซนมันกำลังจะผละหนี ใช้มือแกร่งจับเอวตึงไว้กับที่"ชอบไม่ใช่เหรอ จับสิ มองอย่างเดียวไม่ได้กินสักทีนะ"ตอนนี้ระดับสายตาของปราบและโซนต่างกันเนื่องจากโซนนั่งบนโต๊ะและปราบยืนอยู่ ทำให้ปราบเหมือนกำลังใช้สายตากดมองอีกคนอยู่โซนที่เห็นสายตาที่อีกฝ่ายใช้มองได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ เพราะพ่อมึงแทบไม่ได้ใส่อะไรเลยนอกจากผ้าขนหนูพันเอวไ

ผู้ชายคนนั้นในวงไพ่ดึงโซนเกือบล้มลง"เฮ้ย "โซนโมโหผลักอีกฝ่ายกลับจนเซล้ม"แพ้ก็ยอมรับสิวะอย่าจะมาหาเรื่องทำไม"จากที่อารมณ์ดีๆ ต้องมาอารมณ์กับพวกแพ้แล้วพาล"ได้ตังค์หลายเกมจะชิ่งหนี"ผู้ชายคนนั้นชี้หน้าโซน เดินเข้ามาประชิดตัวลงไม้ลงมือ โซนสวนกลับทันที ไม่รอให้ตัวเองถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวปัก! ตูบ! ปัก! เกิดการชุลมุนทะเลาะกัน วุ่นวายไม่รู้ใครเป็นใคร ทุกคนในบ่อนตกใจแตกตื่น"หยุดกูบอกให้หยุด"เสียงเจ้าของบ่อน ไม่มีใครฟังเลย จนผมต้องไปจับโซนแยกออกมา ตอนแรกผมเดินตรวจดูความเรียบร้อยของบ่อนอยู่อีกฝั่ง ได้ยินเสียงคนทะเลาะกันเสียงดังโวยวาย ผมรีบเดินมาอย่างไว้กลัวไอ้โซนมีปัญหากับคนในบ่อน พอมาถึงก็เป็นอย่างที่ผมคิด ไอ้โซนอยู่ในกลุ่มที่ทะเลาะกัน"มึงเป็นอะไรทะเลาะกับลูกค้าในบ่อน"ผมจับแขนดึงโซนให้มายืนอยู่ข้างๆ"กูไม่ได้ทะเลาะมันหาเรื่องกูก่อน"พูดสวนกลับจนลำคอขึ้นเอ็น ผมไม่ผิดพวกนั้นมาทางเรื่องผมเอง"คนของคุณเล่นได้ทุกเกมโกงหรือเปล่าก็ไม่รู้""พูดอย่างนี้ก็สวยสิ"โซนผวาตัวเข้าไปอีกครั้ง แต่ถูกมือหนาของคนข้างๆดึงรั้งไว้"โซนหยุดก่อเรื่องให้กูปวดหัวสักที"ประโยคที่ปราบพูดออกมาทำให้ผมน้อยใจ เหมือนสำหรับมัน

อดีตผับHT"โฮปกูยืมห้องมึงหน่อย"ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ยืนคุยกับเพื่อน มีลูกน้อง 2 คนหิ้วแขนผู้ชายอีกคนอยู่ข้างหลัง"มึงจะทำอะไร "โฮปถามด้วยความสงสัย มองไปทางด้านหลังของเพื่อนสนิท"เคลียร์ปัญหานิดหน่อย""มึงฉุดใครมา""มึงไม่ต้องถามมาก"พอเพื่อนซักไซ้เข้ามากๆ เริ่มจะหงุดหงิด แสดงอาการออกทางสีหน้าและคำพูด"เออ ห้องที่สองนะมึง ห้องแรกห้องนอนกู""ขอบใจมาก""มึงจะพากูไปไหน ปล่อยกู"ผู้ชายที่โดนหิ้วแขนโดนลากตามผู้ชายร่างใหญ่ที่เดินนำไป"พวกมึงออกไป"ลากผมเข้ามาในห้อง ผู้ชายร่างใหญ่ไล่ลูกน้องออกไป"มึงลากกูมาทำไม""มึงกินเด็กกู"เหตุผลสั้นๆ ที่ออกจากปากผู้ชายคนนั้น"คนไหนเด็กมึง"ถามออกมาด้วยความที่ไม่รู้จริงๆ เพราะผมก็คนเจ้าชู้คนหนึ่งกินไปทั่ว เหมือนกัน"คนที่มึงลากไปกินเมื่อกี้ไง""แล้วไงเขาเล่นกับกูเอง"ตอบความจริงเด็กผู้ชายคนนั้นมาอ่อยผมเอง"ทำให้กูไม่ได้ปลดปล่อยวันนี้ไง มึงต้องมาเป็นที่ระบายให้กู"ดูมันพูดเข้าใครจะให้เอาง่ายๆ ให้ผมเอาจะง่ายกว่า"มึงอย่ามาพูดเล่นแบบนี้""กูไม่เคยพูดเล่น"น้ำเสียงจริงจัง"มึงไปหาใหม่สิวะ""กูหาอยู่นี่ไง"สายตาจ้องมองมาทางผมเลิกคิ้วขึ้นสูง"อย่าบอกว่ากู"ผมซี้นิ้วเข

ร้านรักบิ๊กไบค์ เป็นร้านแต่งรถบิ๊กไบค์ขนาดใหญ่คนที่ชอบแต่งรถต้องมาใช้บริการที่นี่เพราะบริการดีอุปกรณ์แต่งรถได้มาตรฐานราคากันเองร้านจึงเป็นที่รู้จักในกลุ่มคนที่ชอบบิ๊กไบค์มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการไม่ขาด"เพล้ง เพล้ง""เสียงอะไรวะธีร์"สองชายหนุ่มเป็นพนักงานของร้านระหว่างที่กำลังแต่งรถให้ลูกค้าอยู่ได้ยินเสียงมาจากห้องทำงานชั้นที่สองของเจ้าของร้าน"คงเป็นเฮียกับซ้อทะเลาะกันตามเคย มึงยังไม่ชินอีกหรือไงเซฟ ทะเลาะกันทีไรกูนึกว่าจะฆ่ากันตาย"ธีร์สาธยายออกมาเป็นประโยคยาวยืดราวกับว่าเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก"มึงไม่ขึ้นไปห้าม"เซฟบุ้ยปากใบหน้าสะบัดขึ้นไปชั้นบนของร้าน"ห้ามได้ที่ไหนเถื่อนทั้งผัวทั้งเมียขนาดนั้น"ถ้าขึ้นไปห้ามมีหวังได้ตีนกับหมัดมาด้วยเพราะโดนลูกหลง ยิ่งห้ามเหมือนไปซุ่มไฟให้ร้อนกว่าเดิม ถ้าเหนื่อยเดียวก็หยุดทะเลาะกันไปเองที่ผ่านมาก็เป็นแบบนั้น"กูอยากรู้จริงๆ มาเป็นแฟนกันได้ยังไง"เซฟพูดพร้อมส่ายหน้าไปมาเบาๆ"เห็นเป็นแบบนั้นเฮียทั้งรักทั้งหวงซ้อจะตาย""ปัก ปัก" ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่สวนหมัดกันไปมา ตัวเซล้มไปโดนข้าวของในห้องตกแตกกระจัดกระจายเต็มพื้น"ไอ้สัตว์ปราบมึงต่อยกูทำไม

ไลน์!!ไลน์!!ไลน์!!ไลน์!!เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นซ้ำๆจนเจ้าของโทรศัพท์บิดตัวด้วยความรำคาญ เสียงที่ดังไม่หยุดทำให้ชายหนุ่มต้องยกหมอนปิดหูทั้งสองข้างหวังจะกันสิ่งรบกวนเวลานอน-- ไลน์!!ไลน์!!"แม่งเอ๊ยยย!" สุดท้ายคิงทนความรำคาญไม่ไหวเขวี้ยงหมอนออก ขยี้หัวด้วยความหงุดหงิดและต้องคว้าโทรศัพท์เจ้าปัญหามาเปิดดูข้อความจากพี่สาวทำให้เขาคลายอารมณ์หัวเสียเล็กน้อย พี่ลินนา---(คิง)พี่ลินนา---(คิงโครงการมีปัญหา)พี่ลินนา---(วันนี้เข้าบริษัทด้วย)พี่ลินนา---(แปดโมงเช้าเจอกันที่บริษัท)ตาคมมองหน้าจอโทรศัพท์บ่งบอกเวลาเจ็ดโมงครึ่ง "ใครจะไปทัน ไม่ทักมาตอนแปดโมงเลยล่ะ พี่ลินนะพี่ลิน"คิงได้แต่บ่นพรั่งพรูออกมาคนเดียวกายแกร่งลุกขึ้นเข้าห้องน้ำเมื่อไม่มีเวลาให้โอ้เอ้ รีบจนลืมบางอย่างไปชั่วขณะ เสียงน้ำจากฝักบัวกระทบพื้นกระเบื้องไหลผ่านร่างกาย หลับตาเงยหน้าเล็กน้อยหวังให้น้ำช่วยให้หายจากการแฮงค์ "?~"คิงเริ่มรู้สึกว่าลืมอะไรสักอยาก บิดคอคิดว่ามันคืออะไรก่อนจะลืมตาโพล่ง โผล่ออกจากห้องน้ำเร็วไว"ฟาร์!!?"เมื่อมาถึงเตียงนอนแทนที่จะเจอคนเมื่อคืนกับมีแต่ความว่างเปล่า คิงที่ยังไม่คิดว่าอีกคนจะกลับได้เพราะ

"ติดใจหรือไง?"คนเมาถามออกมาเสียงเรียบนิ่ง"ถ้าบอกว่าใช่ล่ะ~"คิงพูดออกไปตามตรงแต่ไม่รู้อีกคนจะโกรธหรือเปล่ากับการกระทำของเขาที่พึ่งเจอกันไม่กี่ครั้ง"จะรออะไรล่ะ"ฟาร์คว้าท้ายทอยด้านหลังของอีกคนให้โน้มหน้าเข้ามาทำให้ริมฝีปากกระทบกันอย่างแรงโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว ริมฝีปากทั้งสองบดบี้กันลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าโพรงปากของอีกฝ่ายลิ้นตวัดพันเกี้ยวกันอย่างเร่าร้อน "อื่อ~ อืม~"ทั้งสองส่งเสียงครางออกมาในคอ มือต่างลูบไร้อีกฝ่าย ทั้งสองค่อยๆปลดกระดุมถอดเสื้อของตัวเองออกเห็นรูปร่างซัดส่วนที่ชัดเจนทั้งที่ปากยังประกบกันอยู่"อื่อ~มือของฟาร์เรื่อยไปรูดซิปรั้งกางเกงของคนตัวใหญ่ออกเผยให้เห็นดุ้นยักษ์ที่ใหญ่โตดีดเด้งออกซึ่งมันขยายใหญ่เต็มที่ มือฟาร์สาวรูดท่อนเอ็นขึ้นลง มืออีกข้างลูบไร้ไปทางบั้นท้ายไล่ลงเรื่อยจนถึงรองจีบ คนที่ถูกลูบถึงกับสะดุ้งตัวผละปากออก.."จะทำอะไร!!?"คิงถามด้วยความตกใจอยู่ๆถูกอีกฝ่ายรุกล้ำตรงรองจีบ"เปิดทาง"ตอบเสียงเรียบหน้านิ่งไม่ได้ตกใจตามเสียงของอีกคน"หืม..ผมรุก""เหรอ!!ไม่อยากลองเป็นรับสักครั้ง?""ไม่ครับ อย่าบอกว่ารุก.?."คิงลังเลที่จะถาม กลัวคำตอบเป็นอย่างที่เขาคิด"ได้ทั้งสอง..""หือ

ณ ผับHT ผับกลางกรุงแสงสีภายในร้านส่องวิบวับตามจังหวะดนตรีเสริมสร้างความรื่นเริงใจให้แก่เหล่าชายหนุ่มและผีเสื้อกลางคืนทั้งหลาย โยกย้ายสะบัดแขนขาปล่อยใจอารมณ์ไปกับสถานที่แห่งนี้–ห้องvip ของผับ"ปึก" เสียงวางแก้วกระทบพื้นโต๊ะราคาแพง"กูไม่รู้จะทำยังไงดีว่ะไอ้โฮป.."ชายหนุ่มผมสีดำมีรอยบากพาดคิ้วและหูข้างหนึ่งที่เจาะ แต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมเผยอกแกร่งควบคู่กางเกงสแล็คดูแบดบอยออกเจ้าชู้"มีเรื่องอะไรกุมใจอีกละ?"ชายหนุ่มผมสีบลอนด์ทองผิวขาวสะอาดสวมเสื้อโปโลสีขาวกางเกงยีนส์สีดำเป็นฝรั่งตาน้ำข้าวดีๆนี้เอง"เฮ้อ!"คิงพรูลมหายใจออกมาอย่างแรง"อ้าว!!ถามไม่ตอบ แล้วกูจะรู้เรื่องไหม.."โฮปที่นิ่งรอคำตอบจากเพื่อนแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบใดๆได้ยินเพียงเสียงพรูลมหายใจออกมาแทน"คือ..เออ..ช่างมันเถอะ"คิงกระอักกระอ่วนใจที่จะเล่าออกมา"อ้าว!!อะไรของมึงคิง?"สุดท้ายโฮปก็ไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทของเขาเป็นอะไรพลอยหัวเสียตามไปด้วย"ถอยหรือลุยต่อดีว่ะ""อ่ะ!!มึงเพ้อออกมาเลย กูไม่ถามมึงแล้ว""หรือจะขอเลี้ยงดีว่ะ""เลี้ยงเด็กเหรอ?"โฮปพยายามเดาจากคำพูดของคิง"จะยอมเหรอว่ะ?"ไม่ได้สนใจคำพูดของเพื่อน คิดแล้วเผลอพูดออกมาเ

ตาคมจ้องมองรอยสักสิงโตที่อกตัวเองผ่านกระจกด้วยอาการเหม่อลอย สิงโตตัวนั้นโผล่มาแค่ส่วนหน้าแต่ช่วงแผงคอนั้นกับว่างเปล่า"เชี้ย.. นี้กูทำอะไรวะเนี่ยยย!? "มือหนาหยุมศีรษะตัวเองพอได้สติกลับมาคิงไม่อยากเชื่อว่าการที่เขาแค่ไปสักจะทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ ที่เครียดและมึนงงกับตัวเองเพราะว่าอีกฝ่ายเป็นคนไม่ใกล้ไม่ไกลเลย ฟาร์เป็นเพื่อนสนิทโซนส่วนโซนก็เป็นรุ่นน้องพ่วงตำแหน่งเมียเพื่อน ยังไงก็ต้องได้เจอกันอีกแน่! ให้ตายเถอะถึงกูจะเอาไปทั่วแต่กูก็เลือกนะ! มันต้องไม่ใช่คนรู้จักของคนใกล้ตัวเขาแบบนี้! เมื่อคิดว่าภายหลังปัญหาน่ารำคาญอาจจะตามมาได้ก็อดทึ้งหัวแรงๆไม่ได้ "แม่ง--ไม่น่าไปหลงปากสวยๆตาสวยๆคู่นั้นเลยว่ะ... ""ติ้ง ติ้ง" เสียงแจ้งเตือนข้อความทำให้คิงหลุดออกจากความคิด เหลือบสายตาจ้องหน้าจอโทรศัพท์โชว์ชื่อเด่นหรา(น้องพัช💗)หนึ่งในเด็กของเขาน้องพัช💗(เฮียคิงเมื่อไหร่จะมาหาพัชล่ะครับ🥺)น้องพัช💗(เฮียคิง~~~)น้องพัช💗(ผมคิดถึงเฮียแล้วนะ😟)"เฮ้อ~"เขาถอนหายใจเมื่อคิดได้ว่าวันนี้คือคิวของอีกคน แต่วันนี้ถ้าไม่ติดเหตุการณ์ไม่คาดคิดตอนนี้ก็คงอยู่กับอีกฝ่ายแล้ว พัชเป็นเด็กในสต๊อกของเขาเหมือนกับคนอื่

คิงรอเวลาที่ได้นัดจองคิวสักเอาไว้ กลับมารู้ว่าเพื่อนรักและเมียกำลังมีปัญหาหนักกว่าเดิมไอ้ปราบหมกตัวอยู่แต่บ้านไม่ยอมออกไปไหนเลย แต่ความซวยตกที่เขาได้ตกปากรับคำว่าจะสักแถมจองคิวไว้แล้ว อีกอย่างเขาต้องไปวิ่งเต้นดูแลไอ้หมาบ้าจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน"ไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกูเหยียบซ้ำแล้ว"คิงเห็นสภาพของเพื่อนที่เมาหัวราน้ำไม่เป็นผู้เป็นคน"มึงไม่ต้องมาบ่น จะไปไหนก็ไป""วันนี้ไปสัก ถึงคิวที่จองไว้แล้ว""อืม""อืมนี่คือ…? ""มึงก็ไปสักสิ เงินกูโอนให้""กูไม่ได้หมายถึงเงิน ไม่ไปร้านสักกับกูหรือไง เหตุผลหลักที่กูสักเพราะมึงนะ""เออ ขอบใจ แต่กูคงไม่ไปแล้ว โซนไม่ต้องการกูแล้วมันอยากเลิกกับกูจริงๆ ""อะไรบทจะถอดใจก็ง่ายเหลือเกิน""อึก! อึก!"ปราบไม่ได้พูดอะไรแต่ยกขวดเหล้าขึ้นดื่ม"กูไปแล้วถึงเวลานัดแล้ว เลิกดื่มได้แล้วมึงอ่ะ โทรมยิ่งกว่าผีอีก""จะไปก็ไปกูรำคาญบ่นอยู่ได้"คิงหมดคำจะพูดได้แต่ส่ายหน้าแล้วออกมาจากบ้านของปราบเมื่อถึงเวลาที่ต้องไปเจอฟาร์อีกครั้งคราวนี้คิวที่เขาได้คือตอนค่ำเพราะตอนกลางวันคิวเต็มซึ่งถือว่าดีเพราะตอนกลางวันเขาคงไม่ตื่นหรอกนู้นนอนหลับเป็นตาย แต่ละคืนชายหนุ่มจะทำตัวเจ้าสำราญในสถา

ให้ตายเถอะสุดท้ายก็ถูกไอ้เพื่อนรักลากตัวมาร่วมแผนง้อเมีย มันทำตัวเองแท้ๆนี่ถ้าเขาไม่ได้เป็นคนมีเมตตาจิตอยู่เป็นนิจไอ้ปราบมันคงได้หมดหนทางแน่ๆ *"เสร็จแล้วเหรอออกมาเร็วมาก"คิงเอ่ยถามเมื่อเห็นปราบเดินออกมาจากห้องสัก"เสร็จอะไรล่ะโซนมันไม่สักให้ แถมไล่กูอีก""เอาไงต่อกลับเลยไหม""ไม่!!""มึงจะทำยังไง อุตส่าห์เปลี่ยนมาเป็นลูกค้าแล้วโซนยังไล่""มันต้องมีวิธีสิ..คิง!!"ปราบนิ่งนึกคิดไปสักพักก่อนจะเปล่งเสียงดังออกมา"อะไร?เสียงดังกูตกใจหมด""กูคิดออกแล้ว"ปราบมองคิงสายตาหยาดเยิ้มดูเจ้าเล่ห์มีเลศนัย"อื่อหึ ทำไมมึงมองกูแบบนั้น""คิงมึงช่วยกูหน่อยสิ""นั้นไง..ทำไมกูเสียวสันหลังวาบแบบนี้วะ..พูดมาถ้าช่วยได้ก็จะช่วย""กูเคยได้ยินมึงบ่นว่าอยากสักไม่ใช่เหรอ""อื่อ แต่กูยังไม่มีเวลา""นี่ไงมีเวลาแล้ว""มึงจะมัดมือชกกูแบบนี้ไม่ได้ รอยสักมันจะติดตัวกูไปจนตาย ให้เวลากูคิดลายที่ชอบหน่อย""กูจ่ายให้""สักวันนี้ใช่ไหม""ใช่…""โอเคตามนั้น""อ้าวไอ้สัตว์!เมื่อกี้บอกไม่มีเวลา""ตอนนี้ว่าง งานให้ลูกน้องทำไป""มึงเอาลายใหญ่เลยนะไม่ต้องสักวันเดียวเสร็จ""ทำไม!!""จะได้มีข้ออ้างมาหาโซนบ่อยๆ""มึงคิดว่ากูว่างขนาดน

"ทานข้าวเสร็จเฮียจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับ"มีนถามคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามที่แวะมาทานข้าวด้วยกัน"ว่าจะไปดูของใช้หน่อย มีนอยากได้อะไรไหม""เอาเป็นครีมทาผิวแล้วกันครับซื้อมาเยอะหน่อยก็ได้เห็นมีโปรโมชั่นอยู่"มีนเป็นชายที่ค่อนข้างเจ้าสำอางเขาไม่ยอมให้ภาพลักษณ์ภายนอกเขาออกมาดูแย่ เพราะนั้นอาจหมายถึงการลดทอนความน่าเชื่อถือของเขาแก่ลูกค้า"ได้เลยครับ เดี๋ยวเฮียซื้อมาให้"โฮปลูบหัวคนรัก“ผมโอนตังค์ให้” มีนกำลังจะล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาแต่ถูกห้ามไว้..“ไม่เป็นไรเฮียมีตังค์”“เกรงใจครับ”“ช่วยเฮียใช้หน่อย อยากตังค์หมดบัญชี” ว่าไปตั้งแต่คบกันมามีนก็ไม่เคยขออะไรเขาเลย ขนาดซื้อให้ยังไม่กล้ารับแถมจะโอนเงินค่าของคืนให้เขาอีกต่างหาก (อาจจะเพราะอีกฝ่ายไม่ต้องการเอาเปรียบเขา...แม้มันจะเรื่องเล็กน้อยที่เขาก็ไม่ใส่ใจ)“อย่ามาบ่นทีหลังนะครับ”“ซื้อของให้แฟนแค่นี้สบายมากครับ” หลังจากทานข้าวเสร็จโฮปก็ออกไปซื้อของที่ห้างตามที่คุยกัน ส่วนมีนยังดูแลลูกค้าที่ร้านต่อ โฮปเดินเลือกซื้อของใช้จนเป็นที่พอใจก่อนจะเดินผ่านร้านขนมของโปรดมีนที่ครา

คอนโดของโฮป"วันนี้เหนื่อยไหมครับไปเที่ยวเสร็จกลับมาก็ต้องไปดูแลร้านต่อเลย"โฮปที่นั่งสไลน์หน้าจออยู่ วันนี้เขามานอนที่บ้านของมีนอีกอย่างมีนอยู่คนเดียวครอบครัวอยู่ต่างประเทศหมด (มีนบอกแบบนั้น) ปกติเขากับมีนก็สลับไปมาแบบนี้นอนคอนโดเขาบ้างนอนบ้านมันบ้าง"นิดหน่อยครับ ว่าแต่เฮียเถอะดูอะไรอยู่ครับ"เห็นตั้งหน้าตั้งตาดูหน้าจอมาสักพักแล้ว"พอดีเฮียว่าจะรับสมัครพนักงานเพิ่มช่วงนี้ลูกค้าเยอะ"ดูเรซู่เมที่ส่งเข้ามาผู้จัดการคัดและส่งเข้ามาในเมลให้เขาดูเผื่อมีคนไหนที่ถูกใจ"รับเด็กเสิร์ฟไหมครับ"มีนเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น"ใครจะสมัครเหรอ"เขาเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยืนอยู่สายตาต่างระดับกับเขา"มีนไง""ถ้าเป็นคนนี้ไม่รับ"เขาเกี่ยวเอวอีกฝ่ายเข้าหาแล้วดันให้นั่งทับลงที่ตักของตัวเอง"อ้าวทำไมหล่ะครับ มีประสบการณ์ด้วยนะ"มือคล้องคอของคนรักอย่างออดอ้อน"ก็คนนี้มีตำแหน่งว่างไว้ให้แค่ตำแหน่งเดียว"โฮปยิ้มกรุ่มกริ่ม"ตำแหน่งอะไรเหรอครับ""แฟนเจ้าของร้าน""พูดจาน่ารักแบบนี้วันนี้อยากได้อะไรเป็นรางวัลไหมครับ"“ให้ไหมละ แต่ไม่เอาดีกว่ามีนคงยังเหนื่อยอยู่ แค่นอนกอดก็พอ"โฮปซุกหน้ากับอกแฟนตัวเองสูดดมกลิ่นหอมๆ ชื่นใจ

ครืน!!“โฮปมึงนอนยัง”“กำลังจะนอนนี่แหละมึงมีอะไร” โฮปถามคนที่โทรเข้ามาหากลางดึก“พรุ่งนี้เจอกันแต่เช้านะมึง” ปราบพูดกำชับเพื่อน พรุ่งนี้เป็นวันที่พวกเขาทั้ง 3 คู่ นัดกันไปออกทริปบิ๊กไบค์และนอนกางเต็นท์1คืน“รู้แล้วน่ากำลังจะนอนนี่ไง” จะไม่ได้นอนก็เพราะมึงโทรมารบกวนนี่แหละ“กูกลัวมึงแอบเอาเมียก่อนไปเดี๋ยวไม่มีแรงขับรถ” ปราบพูดเย้าแหย่พร้อมกับเสียงขำที่เล็ดลอดเข้ามาในสาย“ถึงเอากูก็ไหวไม่ได้เหมือนมึงนั่งก็โอ๊ยลุกก็โอ๊ยทำตัวเป็นคนแก่ไปได้”“ค้าบบๆ พ่อคนอายุน้อย อีกไม่กี่ปีก็จะ 40 แล้ว พ่อหนุ่มเหลือน้อย” ปราบเยาะกลับด้วยความหมั่นไส้“จะเลิกกวนได้ยัง ที่โทรมานี่คือ”“โทรมากวนเฉยๆ พึ่งเก็บของเสร็จ”“รีบไปนอนเลยมึง”“เออกูไปแล้ว โซนเรียกแล้วเดี๋ยวกูโดนด่า”“เออๆ” แล้วปราบก็ว่างสายไป โฮปได้แต่มองหน้าจอแล้วส่ายหัวให้กับความมึนของเพื่อนตัวเอง มันกวนตั้งแต่อายุ 20 ยันจะ 40 แล้ว ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงวะ“เฮ้อ!!” โฮปได้แต่ถอนหายใจออกมายืดยาว“มีอะไรหรือเปล่าครับ” มีนเอ่ยถามคนอายุมากกว่าหลังจากที่เห็นวางสาย“ไอ้ปราบมันโทรมากับซับเวลากลัวเราสาย แต่เฮียว่ามันคงนอนไม่หลับถ้าไม่ได้กวนประสาทใครสักคน” โฮป

"ไม่เคยท้าอยู่แล้วครับ ยังไงพรุ่งนี้มีนก็เข้าร้านสายฉะนั้นคืนนี้มีนมีเวลาให้เฮียทั้งคืน" มีนฝากรอยจูบไว้ที่ซอกคอของโฮปอีกครั้ง“เฮียจะตีให้ก้นลายเลยคอยดู” เพื่อที่จะได้สั่งสอนคนดื้อเสียทีว่าอย่าทำให้เขาหึงแบบนี้อีกเป็นครั้งที่สอง“ตีแรงๆ เลยนะครับ อยากร้องดังๆ” มีนไม่กลัวอยู่แล้ว“ไม่กลัวเลยสินะ” เขาใช้ดวงตาสีน้ำข้าวกดมองอีกคน มุมปากมีรอยยิ้ม“กลัวสิครับ มีนกลัวเฮียจนตัวสั่น” มีนแกล้งสั่นไหล่เบาๆ“ดื้อนักเหรอ เพี้ยะ!!” ฝ่ามือแกร่งตีลงแก้มก้นคนที่นั่งอยู่บนตักอย่างแรง โฮปใบหูแดงเถือกสัมผัสนุ่มเด้งเหมือนกับก้นของคนวัยรุ่นทำเขาใจเต้นระส่ำแต่ต้องเก็บอาการไว้“อื่อ~ เฮีย” มือหนาลูบปรอยๆ ตรงที่โดนตี พร้อมแสดงสีหน้าบูดบึ้ง ตีมาได้เจ็บนะเนี่ย“ไหนบอกให้เฮียตีแรงๆ แค่นี้ก็ร้องแล้ว” แขนแกร่งกระชับเอวสอบเข้ามาแนบชิด กระซิบถามจนริมฝีปากจะแตะจมูกโด่งอยู่แล้ว“ตีตอนเอากับตอนนี้ไม่เหมือนกัน” มีนพูดพร้อมย่นใบหน้า“ไม่เหมือนยังไง หืม” โฮปลูบก้นกลมนั้น ผ่านเนื้อผ้าของกางเกงขายาวเขาอดกระตุกยิ้มเอ็นดูไม่ได้เมื่อเห็นใบหน้างองุ้มนั้น“เฮียก็ลองเอาแล้วตีดูสิครับจะได้รู้” กูนี่ก็พร้อมเสียตัวเหลือเกิน ที่ห้อง

"ทำอะไร!!"เสียงตะโกนดังไปทั่วทางเดิน ของใครบางคนที่มีนคุ้นหูเป็นอย่างดี"เฮียโฮปใจเย็นๆ"มีนที่เห็นแฟนตัวเองพุ่งมาแต่ไกลรีบเอาตัวขวางและกางแขนกั้นไว้ เขารู้นิสัยเฮียโฮปดีเวลาโมโหน่ากลัวขนาดไหน กลัวว่าจะต้องเป็นเรื่องใหญ่จนต้องขึ้นโรงพักกันซึ่งในวันเกิดเพื่อนของอีกฝ่ายเขาไม่อยากให้เกิดเรื่องยุ่งยากแบบนี้สักเท่าไหร่"คนนี้เหรอครับแฟนคุณ"ชายหนุ่มยกมือชี้ไปที่โฮปมองสลับกับมีนอย่างไม่รู้สึกเดือดร้อน เดิมทีเหตุการณ์แบบนี้ใช่ว่าเขาจะไม่เคยสักหน่อย"คุณรีบกลับไปโต๊ะตัวเองเถอะครับ ผมไม่อยากมีเรื่อง"มีนหันไปบอกกับผู้ชายแปลกหน้าคนนั้น"มันทำอะไรมีน" โฮปหันมาถามดวงตาคู่คมดูอารมณ์เสียมาก มีนรู้ว่าในเวลานี้การพูดอธิบายทุกอย่างอีกฝ่ายคงไม่ฟังนักเขาจึงพูดออกมาสั้นๆ แทน"ไม่ได้ทำอะไร""เฮียเห็นมีนยืนคุยกับมันตั้งนาน""ผมก็แค่ทำความรู้จักนิดหน่อยเองครับ"คนเมาพูดจายียวนไม่สนใจว่าตอนนี้กำลังทำให้คนทั้งสองผิดใจกัน มีนตวัดตามองคนแปลกหน้าอย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง"กูถามแฟนกู ไม่ได้ถามมึง"โฮปกัดฟันก่อนจะกดตามองอีกฝ่าย นั้นทำให้คนเมาเกิดอาการฉุนขึ้นมาแล้วตรงเข้ามากระชากคอเสื้อของโฮป"อ้าว ไอ้เวรนี่!!""เห้ย!!ไอ้โฮปม

ผับ HTฟรืด!!“มาช้าว่ะ เป็นเจ้าของผับยังไงให้ลูกค้ารอ”ปราบพูดแซะโฮปที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทและเป็นเจ้าของผับแห่งนี้“มึงมาเร็วเองค้าบบเพื่อน”"พวกกูพึ่งมาถึงก่อนมึงไม่กี่นาทีเอง รถติดแบบฉิบหายวายวอดมาก" คิงบ่นออกมา นอกจากปราบก็ยังมีคิงนี้แหละที่เป็นเพื่อนสนิทอีกคน เรารู้จักกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัยการที่เขาได้คบกับมีนก็เริ่มมาจากการที่ปราบกับโซนเป็นแฟนกันและคิงกับฟาร์ก็เป็นแฟนกัน บังเอิญเขาก็โสดมีนก็โสดตอนนั้น พวกมันเลยยุยงส่งเสริมจนผีผลักให้เขากับมีนได้คบกัน (เขาควรขอบคุณพวกมันสินะที่ได้คนดีๆแบบมีนมาเป็นแฟน)"รถติดจริง นี่เฮียปราบก็ขับไปบ่นไปบอกกลัวจะเลยเวลาแจกมิกเซอร์ฟรี""เฮียอีกแล้ว ความจริงที่เฮียรีบเพราะโซนนั่นแหละ" ปราบหันไปโทษแฟนของตัวเองแทน พลางเบ้ปากที่โดนกล่าวหา"อ้าว!! ก็เป็นคนบอกเองว่าอยากมาก่อนสี่ทุ่มทำไมมาโบ้ยให้กัน เดี๋ยวกูทุบ"โซนยกกำปั้นขึ้นมาพร้อมมองตาแข็งใส่อีกฝ่าย"ยอมครับยอม ใครจะกล้าเก่งกับเมีย"ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงด่ากลับ ตั้งแต่เขากลับมาคบกันอีกครั้งโซนชี้ให้เป็นอะไรเขาเป็นหมด จากที่พูดกูมึงเดี๋ยวนี้จ๊ะจ๋าแทบทุกคำ"ไปนั่งไกลๆ เลยไป"โซนผลักไหล่อีกฝ่ายให้ออกห่าง"ไม่เอ