โซนงัวเงียตื่นขึ้นมา มือควานหาโทรศัพท์เป็นอันดับแรก พยายามหลี่ตามองเวลาที่ปรากฏตรงหน้าจอเพราะยังปรับสายตาไม่ได้ แต่ต้องดีดตัวเองลุกนั่งด้วยความตกใจเพราะตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงแล้ว กวาดสายตามองจนทั่วห้องก็ไม่เห็นคนพี่"เถื่อน"ขานเรียกทั้งที่ยังอยู่บนเตียงนอน"ครับ""เถื่อน!!""ค้าบบ…"ปราบวิ่งเข้ามาในห้องนอนหน้าตาตื่น ด้วยสภาพที่สวมแค่บล็อกเซอร์ตัวเดียวท่อนบนไม่สวมเสื้อแต่ถูกบดบังรูปร่างด้วยผ้ากันเปื้อน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังดูแซ่บและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน โซนต้องสลัดภาพความคิดนี้ออกจากหัว…"สายแล้วทำไมไม่ปลุก""เห็นนอนสบายเลยไม่กล้าปลุก""ปานนี้ไอ้ฟาร์ด่ากูแล้ว""เฮียโทรไปบอกฟาร์แล้วว่าวันนี้โซนไม่เข้าร้าน"ปราบอยากให้คนน้องได้นอนเต็มอิ่มเห็นรับงานสักทุกวันจนไม่มีเวลาพัก เลยถือวิสาสะใช้โทรศัพท์ของคนน้องโทรหาฟาร์"เฮีย!!!? "โซนไม่ได้ตกใจที่ปราบโทรหาฟาร์แต่ตกใจคำที่ปราบใช้แทนตัวเองซึ่งไม่ได้ใช้คำนี้กับเขาบ่อยนัก"ครับ""กูไม่ได้เรียกมึง แค่อุทาน""อ้าว!!เหรอ? ""เป็นบ้าอะไรของมึงอีกเนี่ย แทนตัวเองว่าเฮียทำไม""ไม่ได้เป็นบ้าอยากเป็นผู้ชายอบอุ่นในสายตามึงไง""ตายกูตาย ตายแน่ๆ กู""จะรีบตายไปไหนอย
1 ปีผ่านไปปราบเหลือบสายตามองแฟนหนุ่มที่นั่งจ้องทีวีตาไม่กะพริบเสียงของหนังเรื่องเจมส์ บอนด์พากย์เสียงไทยดังแววมาหาเขาที่อยู่ในครัวทำกับข้าว ตอนที่ทำๆอยู่มือก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูเป็นพักๆสายตาคมหยุดอยู่รูปๆหนึ่ง เป็นแหวนวงหนึ่งดีไซน์เรียบๆแต่ข้างในกับฝั่งกะรัตเพชรเม็ดงามไว้ รอยยิ้มผุดขึ้นมาเมื่อคิดถึงสิ่งที่จะทำ "เถื่อน!!"เสียงตะโกนเรียกมาจากด้านนอก"ครับ!!"ปราบที่ยังอยู่ในครัวขานตอบรับไปเสียงดัง"เสร็จหรือยังหิวแล้ว เห็นเข้าไปในครัวนานแล้ว""เสร็จแล้วค้าบบ"ปราบรีบยกอาหารที่ทำเสร็จมาจัดวางที่โต๊ะ"กว่าจะเสร็จต้องให้เรียก""ขี้บ่นจังเลยเรา ลุกมากินได้แล้ว"โซนเดินมาหาคนพี่ที่โต๊ะอาหาร นั่งทานอาหารด้วยกัน วันนี้ทั้งสองตกลงกันว่า จะหยุดอยู่บ้านด้วยกันเพราะเป็นวันครบรอบ1ปีที่คบกันมา แต่เหมือนสิ่งที่คุยกันไว้จะไม่เป็นไปตามที่คิด…."วันนี้เฮียเข้าบ่อน อยู่บ้านคนเดียวได้ไหม""วันนี้วันครบรอบ1ปีที่กลับมาคบกัน ไหนบอกจะหยุดใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันไง"โซนกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยต้องวางซ้อนลงทันที ด้วยหน้าตาที่บึ้งตึงแสดงความไม่พอใจ"เฮียไปแป๊บเดียว ลีโทรมาตามตั้งแต่เช้าแล้ว""ทำไมต้องเป็นวันน
ร้านรักบิ๊กไบค์ เป็นร้านแต่งรถบิ๊กไบค์ขนาดใหญ่คนที่ชอบแต่งรถต้องมาใช้บริการที่นี่เพราะบริการดีอุปกรณ์แต่งรถได้มาตรฐานราคากันเองร้านจึงเป็นที่รู้จักในกลุ่มคนที่ชอบบิ๊กไบค์มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการไม่ขาด"เพล้ง เพล้ง""เสียงอะไรวะธีร์"สองชายหนุ่มเป็นพนักงานของร้านระหว่างที่กำลังแต่งรถให้ลูกค้าอยู่ได้ยินเสียงมาจากห้องทำงานชั้นที่สองของเจ้าของร้าน"คงเป็นเฮียกับซ้อทะเลาะกันตามเคย มึงยังไม่ชินอีกหรือไงเซฟ ทะเลาะกันทีไรกูนึกว่าจะฆ่ากันตาย"ธีร์สาธยายออกมาเป็นประโยคยาวยืดราวกับว่าเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก"มึงไม่ขึ้นไปห้าม"เซฟบุ้ยปากใบหน้าสะบัดขึ้นไปชั้นบนของร้าน"ห้ามได้ที่ไหนเถื่อนทั้งผัวทั้งเมียขนาดนั้น"ถ้าขึ้นไปห้ามมีหวังได้ตีนกับหมัดมาด้วยเพราะโดนลูกหลง ยิ่งห้ามเหมือนไปซุ่มไฟให้ร้อนกว่าเดิม ถ้าเหนื่อยเดียวก็หยุดทะเลาะกันไปเองที่ผ่านมาก็เป็นแบบนั้น"กูอยากรู้จริงๆ มาเป็นแฟนกันได้ยังไง"เซฟพูดพร้อมส่ายหน้าไปมาเบาๆ"เห็นเป็นแบบนั้นเฮียทั้งรักทั้งหวงซ้อจะตาย""ปัก ปัก" ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่สวนหมัดกันไปมา ตัวเซล้มไปโดนข้าวของในห้องตกแตกกระจัดกระจายเต็มพื้น"ไอ้สัตว์ปราบมึงต่อยกูทำไม
อดีตผับHT"โฮปกูยืมห้องมึงหน่อย"ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ยืนคุยกับเพื่อน มีลูกน้อง 2 คนหิ้วแขนผู้ชายอีกคนอยู่ข้างหลัง"มึงจะทำอะไร "โฮปถามด้วยความสงสัย มองไปทางด้านหลังของเพื่อนสนิท"เคลียร์ปัญหานิดหน่อย""มึงฉุดใครมา""มึงไม่ต้องถามมาก"พอเพื่อนซักไซ้เข้ามากๆ เริ่มจะหงุดหงิด แสดงอาการออกทางสีหน้าและคำพูด"เออ ห้องที่สองนะมึง ห้องแรกห้องนอนกู""ขอบใจมาก""มึงจะพากูไปไหน ปล่อยกู"ผู้ชายที่โดนหิ้วแขนโดนลากตามผู้ชายร่างใหญ่ที่เดินนำไป"พวกมึงออกไป"ลากผมเข้ามาในห้อง ผู้ชายร่างใหญ่ไล่ลูกน้องออกไป"มึงลากกูมาทำไม""มึงกินเด็กกู"เหตุผลสั้นๆ ที่ออกจากปากผู้ชายคนนั้น"คนไหนเด็กมึง"ถามออกมาด้วยความที่ไม่รู้จริงๆ เพราะผมก็คนเจ้าชู้คนหนึ่งกินไปทั่ว เหมือนกัน"คนที่มึงลากไปกินเมื่อกี้ไง""แล้วไงเขาเล่นกับกูเอง"ตอบความจริงเด็กผู้ชายคนนั้นมาอ่อยผมเอง"ทำให้กูไม่ได้ปลดปล่อยวันนี้ไง มึงต้องมาเป็นที่ระบายให้กู"ดูมันพูดเข้าใครจะให้เอาง่ายๆ ให้ผมเอาจะง่ายกว่า"มึงอย่ามาพูดเล่นแบบนี้""กูไม่เคยพูดเล่น"น้ำเสียงจริงจัง"มึงไปหาใหม่สิวะ""กูหาอยู่นี่ไง"สายตาจ้องมองมาทางผมเลิกคิ้วขึ้นสูง"อย่าบอกว่ากู"ผมซี้นิ้วเข
ผู้ชายคนนั้นในวงไพ่ดึงโซนเกือบล้มลง"เฮ้ย "โซนโมโหผลักอีกฝ่ายกลับจนเซล้ม"แพ้ก็ยอมรับสิวะอย่าจะมาหาเรื่องทำไม"จากที่อารมณ์ดีๆ ต้องมาอารมณ์กับพวกแพ้แล้วพาล"ได้ตังค์หลายเกมจะชิ่งหนี"ผู้ชายคนนั้นชี้หน้าโซน เดินเข้ามาประชิดตัวลงไม้ลงมือ โซนสวนกลับทันที ไม่รอให้ตัวเองถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวปัก! ตูบ! ปัก! เกิดการชุลมุนทะเลาะกัน วุ่นวายไม่รู้ใครเป็นใคร ทุกคนในบ่อนตกใจแตกตื่น"หยุดกูบอกให้หยุด"เสียงเจ้าของบ่อน ไม่มีใครฟังเลย จนผมต้องไปจับโซนแยกออกมา ตอนแรกผมเดินตรวจดูความเรียบร้อยของบ่อนอยู่อีกฝั่ง ได้ยินเสียงคนทะเลาะกันเสียงดังโวยวาย ผมรีบเดินมาอย่างไว้กลัวไอ้โซนมีปัญหากับคนในบ่อน พอมาถึงก็เป็นอย่างที่ผมคิด ไอ้โซนอยู่ในกลุ่มที่ทะเลาะกัน"มึงเป็นอะไรทะเลาะกับลูกค้าในบ่อน"ผมจับแขนดึงโซนให้มายืนอยู่ข้างๆ"กูไม่ได้ทะเลาะมันหาเรื่องกูก่อน"พูดสวนกลับจนลำคอขึ้นเอ็น ผมไม่ผิดพวกนั้นมาทางเรื่องผมเอง"คนของคุณเล่นได้ทุกเกมโกงหรือเปล่าก็ไม่รู้""พูดอย่างนี้ก็สวยสิ"โซนผวาตัวเข้าไปอีกครั้ง แต่ถูกมือหนาของคนข้างๆดึงรั้งไว้"โซนหยุดก่อเรื่องให้กูปวดหัวสักที"ประโยคที่ปราบพูดออกมาทำให้ผมน้อยใจ เหมือนสำหรับมัน
"อ๊ะ! เถื่อนมึงจะทำอะไร? " หลังจากกินข้าวอาบน้ำเสร็จ แล้วมานอนกำลังจะเคลิ้มหลับ อยู่ๆ ตัวผมก็ลอยขึ้นจากที่นอนนุ่ม ตาก็เปิดขึ้นโดยทันที เป็นไอ้ปราบที่อุ้มตัวผมแบกพาดบ่ามัน ตามันเหลือบมองผมที่หัวห้อยอยู่ตรงเอว"อยากได้พ่อครัวเป็นผัวไม่ใช่หรือไง" คำตอบนั้นทำหัวคิ้วของอีกคนขมวดด้วยความงงงวยก่อนจะรู้สึกตัวไอ้ปราบก็พามาถึงห้องครัวแล้ว"เถื่อนกูจะนอนแล้ว ไว้วันหลังนะ"น้ำเสียงอ้อนวอนพร้อมแรงตบหลังเบาๆ"มึงมากระตุกหนวดเสือให้ตื่นแล้วจะชิ่งหนีหรือไง"ก่อนที่ฝ่ามือแกร่งจะฟาดมาที่ก้นอย่างแรง"โอ๊ย! ไอ้เถื่อน!" แรงก็ไม่ใช่น้อยๆ ตีมาได้นะ ไอ้เวร!"หึ แค่นี้ร้องแล้ว""มึงคิดว่าแรงมึงน้อยหรือไง!? ""จุ๊ๆ เดี๋ยวคืนนี้มึงได้ร้องทั้งคืนแน่"พูดจบปราบก็วางอีกคนไว้บนโต๊ะกินข้าว เมื่อเห็นโซนมันกำลังจะผละหนี ใช้มือแกร่งจับเอวตึงไว้กับที่"ชอบไม่ใช่เหรอ จับสิ มองอย่างเดียวไม่ได้กินสักทีนะ"ตอนนี้ระดับสายตาของปราบและโซนต่างกันเนื่องจากโซนนั่งบนโต๊ะและปราบยืนอยู่ ทำให้ปราบเหมือนกำลังใช้สายตากดมองอีกคนอยู่โซนที่เห็นสายตาที่อีกฝ่ายใช้มองได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ เพราะพ่อมึงแทบไม่ได้ใส่อะไรเลยนอกจากผ้าขนหนูพันเอวไ
เมื่อทำอีกฝ่ายเสร็จสมไปรอบหนึ่งปราบถอนนิ้วออกมาจากรู เพียงแค่มองสีหน้าร่านรักของโซนที่ถูกนิ้วของเขากระแทกภายในก็ทำให้ลูกชายปราบคึกคักชนิดที่ว่าแทบจะทะลุผ้าที่พันไว้อยู่แล้ว โซนตัวอ่อนระทวยซบอกแกร่งเมื่อเขาปลดปล่อยออกมาทุกหยาดหยดความรู้สึก เปลือกตาหลับลง เหนื่อยล้าแม้จะเป็นคนรอรับการกระทำของปราบอย่างเดียวก็ตาม ก่อนเปลือกตาจะค่อยๆเปิดขึ้นเมื่อรู้สึกถึงอาภรณ์ที่หลุดออกจากร่าง แผ่นหลังเปลือยเปล่าเอนแนบไปกับโต๊ะคนตัวใหญ่เมื่อปลดอาภรณ์บนร่างกายคนน้องหมดแล้ว ก็ปลดผ้าขนหนูตัวเองกองลงพื้นครัว ท่อนลำของเขาเด้งขึ้นมาทันที เปิดเผยส่วนใหญ่โตสุดแสนภูมิใจของผู้ชาย มองด้วยตาเปล่ามันใหญ่กว่าแขนของเด็กด้วยซ้ำ เส้นเลือดประดับประดาพร้อมส่วนหัวปริ่มน้ำบ่งบอกว่าเจ้าของมันมีอารมณ์ขนาดไหน พวงอัณฑะก็ใช่ย่อยมันลูกใหญ่มากราวกับกักเก็บน้ำเชื้อสำหรับผสมพันธุ์ไว้มากมาย ซึ่งมันก็ท่าจะเป็นอย่างงั้นซะด้วย---มือแกร่งจับต้นขาคนใต้ร่างพาดบ่าเขา พร้อมแหวกก้นกลมจนเผยให้เห็นรูจีบที่ซ้อนอยู่ สภาพรูจีบที่ขมิบตอดอากาศทำให้คนแก่ทนไม่ไหวจับท่อนเอ็นจ่อรูรักก่อนจะกระแทกเขาไปจนสุด!"ตับ!!""อ๊ะ.. อุก!!""ซื้ดดดด!! โซน...รูมึงตอด
"โซน"ปราบกำลังแต่งตัวอยู่ ขณะที่อีกคนยังอยู่บนที่นอนหลับสบาย"อือ"เสียงตอบรับครางในลำคอ ดวงตายังปิดสนิท"ไอ้โซน"อีกฝ่ายไม่ยอมลุก ยังหลับต่อทำให้ปราบรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจ"เถื่อนกูจะนอน"โซนดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังใบหน้า เขารู้สึกรำคาญอีกคนที่ส่งเสียงรบกวนยังง่วงนอนไม่เต็มอิ่ม"ไปนอนที่ร้าน""วันนี้ขออยู่บ้านได้ไหม…"พูดทั้งที่หลับตาเอาผ้าห่มคลุมหน้าอยู่"ไม่ได้"คำตอบสั้นๆ คำเดียวเสียงแข็งเด็ดเดี่ยวแบบนี้คือรู้เรื่องเลย ต่อรองไปก็ไร้ประโยชน์ต้องยอมทำตามอย่างเดียว"วุ๊ย!! ไอ้เถื่อนกว่ากูจะได้นอนก็สว่าง"โซนดึงผ้าห่มเหวี่ยงออกจากตัว ใช้มือยันตัวเองลุกขึ้นเขยิบตัวหย่อนขาลงปลายเตียงนอน ใบหน้าบึ้งตึงครึ่งหลับครึ่งตื่น"ไปอาบน้ำ""เออ มึงชอบบังคับกูจัง เดียวกูหนีไปเอาผัวใหม่ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย"พูดหยอกล้อทีเล่นทีจริง ไอ้ปราบชอบปลุกเวลาที่กำลังนอนหลับสบาย"ตุ๊บ!"โซนกำลังยกก้นตัวเองขึ้นจากเตียงนอนไม่ทันไรตัวลงไปกองอยู่กับพื้น ไม่ต้องสืบว่าเป็นฝีมือใครไอ้ปราบคนเถื่อนหน้าโหดใจยักษ์ใจมารทำผมเจ็บตัวตลอด"โอ๊ย! ไอ้สัตว์เถื่อนมึงถีบกูทำไมเนี่ย ถ้าพิการขึ้นมามึงจะเลี้ยงกูหรือไง"โซนยันตัวเองลุกขึ้น
1 ปีผ่านไปปราบเหลือบสายตามองแฟนหนุ่มที่นั่งจ้องทีวีตาไม่กะพริบเสียงของหนังเรื่องเจมส์ บอนด์พากย์เสียงไทยดังแววมาหาเขาที่อยู่ในครัวทำกับข้าว ตอนที่ทำๆอยู่มือก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูเป็นพักๆสายตาคมหยุดอยู่รูปๆหนึ่ง เป็นแหวนวงหนึ่งดีไซน์เรียบๆแต่ข้างในกับฝั่งกะรัตเพชรเม็ดงามไว้ รอยยิ้มผุดขึ้นมาเมื่อคิดถึงสิ่งที่จะทำ "เถื่อน!!"เสียงตะโกนเรียกมาจากด้านนอก"ครับ!!"ปราบที่ยังอยู่ในครัวขานตอบรับไปเสียงดัง"เสร็จหรือยังหิวแล้ว เห็นเข้าไปในครัวนานแล้ว""เสร็จแล้วค้าบบ"ปราบรีบยกอาหารที่ทำเสร็จมาจัดวางที่โต๊ะ"กว่าจะเสร็จต้องให้เรียก""ขี้บ่นจังเลยเรา ลุกมากินได้แล้ว"โซนเดินมาหาคนพี่ที่โต๊ะอาหาร นั่งทานอาหารด้วยกัน วันนี้ทั้งสองตกลงกันว่า จะหยุดอยู่บ้านด้วยกันเพราะเป็นวันครบรอบ1ปีที่คบกันมา แต่เหมือนสิ่งที่คุยกันไว้จะไม่เป็นไปตามที่คิด…."วันนี้เฮียเข้าบ่อน อยู่บ้านคนเดียวได้ไหม""วันนี้วันครบรอบ1ปีที่กลับมาคบกัน ไหนบอกจะหยุดใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันไง"โซนกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยต้องวางซ้อนลงทันที ด้วยหน้าตาที่บึ้งตึงแสดงความไม่พอใจ"เฮียไปแป๊บเดียว ลีโทรมาตามตั้งแต่เช้าแล้ว""ทำไมต้องเป็นวันน
โซนงัวเงียตื่นขึ้นมา มือควานหาโทรศัพท์เป็นอันดับแรก พยายามหลี่ตามองเวลาที่ปรากฏตรงหน้าจอเพราะยังปรับสายตาไม่ได้ แต่ต้องดีดตัวเองลุกนั่งด้วยความตกใจเพราะตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงแล้ว กวาดสายตามองจนทั่วห้องก็ไม่เห็นคนพี่"เถื่อน"ขานเรียกทั้งที่ยังอยู่บนเตียงนอน"ครับ""เถื่อน!!""ค้าบบ…"ปราบวิ่งเข้ามาในห้องนอนหน้าตาตื่น ด้วยสภาพที่สวมแค่บล็อกเซอร์ตัวเดียวท่อนบนไม่สวมเสื้อแต่ถูกบดบังรูปร่างด้วยผ้ากันเปื้อน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังดูแซ่บและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน โซนต้องสลัดภาพความคิดนี้ออกจากหัว…"สายแล้วทำไมไม่ปลุก""เห็นนอนสบายเลยไม่กล้าปลุก""ปานนี้ไอ้ฟาร์ด่ากูแล้ว""เฮียโทรไปบอกฟาร์แล้วว่าวันนี้โซนไม่เข้าร้าน"ปราบอยากให้คนน้องได้นอนเต็มอิ่มเห็นรับงานสักทุกวันจนไม่มีเวลาพัก เลยถือวิสาสะใช้โทรศัพท์ของคนน้องโทรหาฟาร์"เฮีย!!!? "โซนไม่ได้ตกใจที่ปราบโทรหาฟาร์แต่ตกใจคำที่ปราบใช้แทนตัวเองซึ่งไม่ได้ใช้คำนี้กับเขาบ่อยนัก"ครับ""กูไม่ได้เรียกมึง แค่อุทาน""อ้าว!!เหรอ? ""เป็นบ้าอะไรของมึงอีกเนี่ย แทนตัวเองว่าเฮียทำไม""ไม่ได้เป็นบ้าอยากเป็นผู้ชายอบอุ่นในสายตามึงไง""ตายกูตาย ตายแน่ๆ กู""จะรีบตายไปไหนอย
ทั้งสองกลับมาจากดูร้านสักที่ปราบทำไว้ให้ แวะกินข้าวระหว่างทาง กว่าจะมาถึงบ้านก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว"ปราบให้กูนอนห้องไหน""ห้องนี้"ปราบนิ้วชี้ไปห้องที่เคยนอนด้วยกัน แล้วปราบก็เดินเอาของกินขนมที่ซื้อมาไว้เผื่อคนน้องหิวตอนดึก ส่วนโซนเดินเข้าไปอาบน้ำพอเสร็จแล้วล้มตัวนอนลงที่นอน เห็นคนพี่เดินเข้ามาในห้องแต่ไม่ได้ทักท้วงอะไร คิดว่าคงเข้ามาอาบน้ำเพราะเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวอยู่ในห้องนี้หมด โซนเลยเผลอหลับด้วยความเพลีย"อื่อ" โซนรู้สึกไม่สบายตัวอึดอัดเหมือนมีอะไรมากดทับช่วงอก"อื่อ~ ปราบหายใจไม่ออก"โซนลืมตาดูเห็นแขนคนพี่กอดรัดที่อก ขาก่ายตรงเอวแน่น"อยู่นิ่งๆ""ไหนบอกให้กูนอนห้องนี้""ใช่ ให้มึงนอนห้องนี้ไง""ทำไมมึงยังมานอนกับกู""กูก็นอนห้องนี้เหมือนกัน""ไปนอนห้องนู้น""แอร์ยังไม่ได้ซ่อมเลยกูร้อน""มึงนี่เจ้าเล่ห์จังนะ""เจ้าเล่ห์ที่ไหนไม่ได้เจ้าเล่ห์ซะหน่อย""ขยับไปเลยกูจะนอน""กอดหน่อย ไม่ได้กอดเป็นปีแล้ว""เนียนเลยนะมึง""กลับมาคบกันแล้วกอดไม่ได้เหรอสงสารกูหน่อยโซน""เออก็ได้เห็นว่าทำตัวดีมาตลอดหรอกนะ""ขอบคุณครับพี่เมตตา""ฮ่าๆๆ"โซนหลุดขำกับคำพูดเย้าแหย่ของคุณพี่"โซน""ว่า""ถ้าจะกรุณากว่
1ปีผ่านไปโซนยังสักที่ร้านของฟาร์เหมือนเดิมที่สำคัญลูกค้าเยอะกว่าเดิม จนต้องจองคิวข้ามเดือนข้ามปีกันเลยทีเดียวตอนนี้สถานะผมกับปราบก็ยังไม่ได้เลื่อนขั้นกลับมาเป็นแฟน มันก็ยังตามจีบผมเหมือนเดิมตามที่มันพูดไว้เมื่อปีที่แล้ว มาหาผมเกือบทุกวันงานการไม่รู้ได้ทำหรือเปล่า เดียวมารับไปกินข้าว เดียวซื้อนั่นนี่มาให้กลัวผมสักทั้งวันไม่มีเวลากินข้าว พาไปเที่ยวบ้างบางโอกาสแต่ว่าวันนี้ผิดแปลกไปจากทุกวันไม่เห็นแม้เงาของเจ้าตัว…"ลูกค้าหมดแล้วมึงมานั่งจ้องประตูอะไรตรงนี้โซน"ฟาร์เดินออกมาจากห้องสักเห็นโซนนั่งหน้าหงอยอยู่แถวประตูทางออกของร้าน"เปล่า""เปล่านี่คือ""พี่โซนนั่งรอแฟนอยู่ครับลูกพี่"วุฒิเด็กในร้านที่ยืนอยู่แถวนั้นพูดแทรกขึ้นมา"แฟน..?"ฟาร์หันไปมองหน้าเด็กในร้าน"ใช่ครับ ผู้ชายตัวใหญ่ๆหล่อๆที่มาบ่อยๆแต่วันนี้ยังไม่เห็นมา""อ๋อ..ก็เลยมานั่งมองประตูรอเขา"ฟาร์หันมามองหน้าโซนอีกครั้ง"อะ..อะไรของมึง กูนั่งเล่น"โซนพูดตะกุกตะกักทำหน้าเลิ่กลั่ก"อ้อเหรอ"ฟาร์ยกยิ้มมุมปากยิ่งเห็นเพื่อนทำตัวมีพิรุธยิ่งอยากแกล้ง"ก็ใช่น่ะสิมึงสงสัยอะไร""ยังไม่ใจอ่อนให้เฮียปราบอีกเหรอ""กูกลัว"สีหน้าเปลี่ยนทันทีรอยยิ้
หลังจากที่จีนกลับไป ลูกน้องในร้านรักบิ๊กไบค์ต่างมองหน้ากันสีหน้าเครียดๆ"เป็นยังไงบ้างว่ะเซฟ"ธีร์เอ่ยถามเพื่อน"ปีศาจเข้าสิงอีกแล้วว่ะ น่ากลัว""มึงไม่กลับขึ้นไปดูเฮีย""ไม่เอา นอกจากซ้อแล้วก็ไม่มีใครรับมือเฮียได้เลย""อยากรู้จริงๆคุณเขาไปพูดอีท่าไหนเฮียถึงได้อารมณ์ขึ้นแบบนั้น"ลูกน้องยังไม่ทันหายสงสัย อยู่ๆเจ้าของเรื่องเดินลงมาจากห้องทำงานชั้นบน..."ดูร้านด้วยนะ"ปราบเดินผ่านหน้าลูกน้องไป ด้วยสีหน้าท่าทางอารมณ์ดี "ฮ เฮียจะไปไหน""ไปง้อซ้อของพวงเอ็งไง""แต่เฮียยังเซ็นเอกสารยังไม่เสร็จ""เดี๋ยวกลับมาเซ็น""ไอ้เซฟไหนมึงบอกปีศาจเข้าสิงเฮียไงว่ะ"หลังจากปราบเดินออกไป ธีร์หันไปถามเซฟด้วยความแปลกใจ"ไม่รู้เหมือนกัน ไงเป็นงี้ได้ เดินยิ้มร่าเลย"เซฟถึงกับหยี่ผมตัวเองอย่างงงๆปราบได้เวลาก็ออกไปหาโซนที่ร้านสักพร้อมซื้อชาเขียวเข้มๆๆของโปรดโซนไปด้วยเขาเดินออกจากรถด้วยสีหน้าชื่นบานมองมาจากดาวอังคารยังเห็นรอยยิ้มที่ฉีกกว้างกับบรรยากาศแจ่มใสเริงร่าเลย ฟรืด ฟรืดเด็กในร้านคงเดิมเหงื่อออกเล็กๆเมื่อคิดว่าอาจจะรับมือกับปราบอีกครั้ง "โซนยังสักอยู่ไหม""สักอยู่ครับ""เหลืออีกกี่คิว""เอ่อ…"เด็กผู้ชายคนนั้
"เอาวะจะได้คุยให้จบจะได้ตัดปัญหาสักที"ก๊อก ก๊อกฟรืด ฟรืด"เฮียมีคนมาขอพบครับ เขาบอกว่ามาจากบริษัทนำเข้าอะไหล่รถบิ๊กไบค์"ธีร์วิ่งขึ้นมาจากด้านล่างมารายงานเจ้าของร้าน"อื่อ ไปพาเขาขึ้นมา"สุดท้ายก็ต้องเชิญจีนขึ้นมาบนห้องทำงานเพราะเหตุการณ์หลังจากนี้ เขาคงไม่ไคล้อยากให้คนอื่นรับรู้เท่าไหร่นัก เพราะจีนคงไม่คุยแค่เรื่องงานอย่างเดียวดูจากการมาในครั้งนี้ฟรืด ฟรืดเป็นธีร์ที่เปิดประตูเข้ามาอีกครั้งตามด้วยคุณจีนที่เดิมตามมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเป็นมิตร"ออกไปก่อน"ปราบเชิดหน้าให้เซฟที่อยู่ในห้องกับเขาตั้งแต่แรกและธีร์ที่พึ่งขึ้นมาพร้อมจีนให้ออกไปจากห้องก่อน ไม่ใช่ว่าเขาอยากอยู่สองต่อสองกับจีน เพียงเพราะกลัวว่าจีนจะพูดอะไรที่ไม่สมควรพูดออกมามันจะทำให้คนอื่นมองจีนไม่ดีร่วมถึงตัวปราบด้วย เพราะจีนก็เป็นถึงผู้บริหาร คนอื่นจะเอาไปพูดต่อในทางที่ไม่ดีได้"ขอโทษที่รบกวนนะครับปราบ""เชิญนั่งก่อนครับ""ขอบคุณครับ"จีนนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับปราบมีโต๊ะทำงานขั้นกลางระหว่างทั้งสองคน"คุณจีนมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ? มาหาผมถึงนี่"เขามองคนตรงหน้าด้วยสายตาราบเรียบไม่อยากจะเสวนาด้วยเท่าไหร่หนัก"คุณ.. อะไรกันปราบ
"กูจะกลับแล้ว ดึกแล้วไม่รู้มีแท็กซี่หรือเปล่าจะเที่ยงคืนแล้ว""ไม่มีก็นอนนี่""ไม่ดีมั้ง"ทำไมรู้สึกแปลกๆไม่ค่อยคุ้นชินเหมือนคนจีบกันใหม่ๆเคอะเขินยังไงไม่รู้"ไม่ดียังไงอยู่มากี่ปีแล้วนอนแค่วันเดียวคงไม่เป็นไรหรอก ถ้าจะให้กูไปส่งกว่ากูจะกลับมาถึงบ้านอีก ไม่ได้นอนกันพอดี""งั้นกูยืมรถมึงขับกลับ เดี๋ยวกูเอามาคืน""จะกลับให้ได้เลย.. มึงคิดว่ากูจะให้มึงขับกลับคนเดียวดึกป่านนี้ นอนนี่แหละ มึงนอนห้องนี้"ปราบชี้ไปที่ห้องนอนที่ใช้นอนทุกวัน "มึงล่ะ""เดี๋ยวกูไปนอนอีกห้องมึงจะได้สบายใจ"เป็นบ้านชั้นเดียวมี 2 ห้องนอน ตอนซื้อปราบมันอยากได้หลังพอดีๆไม่ใหญ่ไม่เล็กมากอยู่กันแค่สองคน"ก็ได้""ปราบผอมลงหรือเปล่าเนี่ย""นิดหน่อย""กูว่าไม่นิดหน่อยแล้วดูสภาพมึง""กินไม่ลง""เฮ้อ""หิวไหม""อื่อ สักเสร็จก็รีบมานี่เลย""แป๊บหนึ่งไปดูที่ครัวก่อนมีอะไรให้ทำบ้าง"พูดเสร็จปราบเดินหายเข้าไปในครัว ไม่นานเดินออกพร้อมสีหน้าไม่ค่อยดี"ไม่มีเลยของเน่าค้างตู้หมดแล้ว มีแต่มาม่า กินไปก่อนนะ""อื่อ""ไปอาบน้ำ กูต้มน้ำรอกว่าจะร้อนมึงอาบเสร็จพอดี""แต่กูไม่มีเสื้อผ้า""เสื้อผ้ามึงก็มีเต็มตู้""นึกว่ามึงทิ้งไปแล้ว""กูจะทิ
"สรุปกูมาคุยหรือมาเก็บกวาดบ้านให้มันวะเนี่ย"ปากบ่นแต่มือก็ยังทำ "เก็บวันเดียวคงไม่เสร็จทำพอเดินได้ก็พอ" สักพักคนพี่ก็เดินออกมาจากห้อง"โซนกูอาบน้ำเสร็จแล้ว"ปราบเดินมายืนด้านหลังของโซน"ค่อยเป็นผู้เป็นคนกับเขาหน่อย….ทำไมไม่ใส่เสื้อ"คนน้องหันหน้ามามองสำรวจ สายตาไล่กวาดมองตั้งแต่หัวจนมาสะดุดที่ลอนกล้ามท้องถึงจะไม่ชัดเหมือนก่อนแต่ยังคงความเซ็กซี่อยู่เพราะอีกคนคงไม่ได้ฟิตหุ่นเหมือนแต่ก่อน"ยังกับไม่เคยเห็น""เคยเห็นแต่มันไม่เหมือนกัน""มีอะไรก็พูดมาเลย หรือมึงจะกลับมาอยู่กับกู""เรื่องงาน"โซนเดินไปนั่งที่โซฟา ปราบเดินไปทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ"อื่อ""ทำไมไม่เข้าบ่อน ที่ร้านรักบิ๊กไบค์ก็ด้วย""ไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำ ให้กูหาเงินมาทำไม ในเมื่อคนที่กูอยากให้ใช้ เขาทิ้งกูไปแล้ว""หาเพื่อตัวมึงไง ไหนจะพ่อแม่ลูกน้องมึงอีก""พ่อแม่เขามีเหลือกินเหลือใช้แล้ว ร้านไม่ไหวก็ปิด""ปราบที่กูพูดเข้าใจบ้างไหม""จะให้ทำยังไง""กลับไปทำงานพี่ลีจะไม่ไหวแล้ว""ลีนี่เองที่ไปฟ้องมึง""ไม่ต้องไปโทษพี่ลีเลย""กูไม่ได้โทษ จะให้เงินพิเศษมันต่างหาก พูดยังไงให้มึงกลับมาบ้านได้ กูตามตื๊อตามง้อแทบตายมึงไม่ยอมกลับมา""เลิกพูดเล
2 เดือนผ่านไปช่วงที่โซนกลับบ้านอยู่กับครอบครัว เขาได้กำลังใจดีจากครอบครัว ทุกอย่างเลยดูง่ายขึ้น แต่สิ่งที่กังวลก็ยังพอมีนั่นก็คือเรื่องปราบ เขาคงปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปก่อน ตอนนี้โซนกลับมาใช้ชีวิตปกติ รับงานสักที่ร้านของฟาร์เหมือนเดิม สภาพจิตใจดีขึ้นหน่อยไม่ห่อเหี่ยวเหมือนช่วงแรก อาจจะเป็นเพราะรับงานสักเยอะจนไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นอีกอย่างเจอลูกค้ามากหน้าหลายตาพูดคุยแลกเปลี่ยนได้มุมมองความคิดหลายด้านทำให้มองโลกกว้างขึ้นแต่ในหัวก็ฉุกคิดขึ้นมาตลอด ปราบมันหายไปเลยตั้งแต่วันที่พาพ่อแม่ไปหาเขาที่บ้านวันนั้น หรือมันจะถอดใจจริงๆ ยอมแพ้จริงๆเหรอ ไหนบอกรักกูไงแค่นี้ก็ถอยแล้ว อ่อนจังว่ะไม่สมกับความเถื่อนเลย ป่านนี้คงทำใจได้มีคนอื่นไปแล้วมั้งเหลือแต่เรานี่แหละยังหนีออกจากตรงนี้ไม่ได้ หนีไกลขนาดไหนสุดท้ายวนกลับมาที่เดิม คิดถึงแต่วันเก่าๆนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาด้วยกัน แต่ช่วงนี้เห็นเฮียคิงมาร้านคนเดียวไม่เห็นปราบมาด้วยเหมือนก่อน และแล้วโซนต้องสลัดความคิดทุกอย่างออกจากหัวเพราะ…ครื่น ครื่นเบอร์ที่โชว์ขึ้นหน้าจอเป็นเบอร์ของพี่ลีลูกน้องเคยสนิทของปราบมีเรื่องอะไรหรือเปล่าปกติพี่ลีไม่เคยโทรมาหาถ้าไม่จำ