ตอนที่ 6 พาไปเที่ยว

"โซน"ปราบกำลังแต่งตัวอยู่ ขณะที่อีกคนยังอยู่บนที่นอนหลับสบาย

"อือ"เสียงตอบรับครางในลำคอ ดวงตายังปิดสนิท

"ไอ้โซน"อีกฝ่ายไม่ยอมลุก ยังหลับต่อทำให้ปราบรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจ

"เถื่อนกูจะนอน"โซนดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังใบหน้า เขารู้สึกรำคาญอีกคนที่ส่งเสียงรบกวนยังง่วงนอนไม่เต็มอิ่ม

"ไปนอนที่ร้าน"

"วันนี้ขออยู่บ้านได้ไหม…"พูดทั้งที่หลับตาเอาผ้าห่มคลุมหน้าอยู่

"ไม่ได้"คำตอบสั้นๆ คำเดียวเสียงแข็งเด็ดเดี่ยวแบบนี้คือรู้เรื่องเลย ต่อรองไปก็ไร้ประโยชน์ต้องยอมทำตามอย่างเดียว

"วุ๊ย!! ไอ้เถื่อนกว่ากูจะได้นอนก็สว่าง"โซนดึงผ้าห่มเหวี่ยงออกจากตัว ใช้มือยันตัวเองลุกขึ้นเขยิบตัวหย่อนขาลงปลายเตียงนอน ใบหน้าบึ้งตึงครึ่งหลับครึ่งตื่น

"ไปอาบน้ำ"

"เออ มึงชอบบังคับกูจัง เดียวกูหนีไปเอาผัวใหม่ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย"พูดหยอกล้อทีเล่นทีจริง ไอ้ปราบชอบปลุกเวลาที่กำลังนอนหลับสบาย

"ตุ๊บ!"โซนกำลังยกก้นตัวเองขึ้นจากเตียงนอนไม่ทันไรตัวลงไปกองอยู่กับพื้น ไม่ต้องสืบว่าเป็นฝีมือใครไอ้ปราบคนเถื่อนหน้าโหดใจยักษ์ใจมารทำผมเจ็บตัวตลอด

"โอ๊ย! ไอ้สัตว์เถื่อนมึงถีบกูทำไมเนี่ย ถ้าพิการขึ้นมามึงจะเลี้ยงกูหรือไง"โซนยันตัวเองลุกขึ้นจากพื้นเอามือจับบีบลูบก้นตัวเองคลึงไปมาเบาๆ

"ทุกวันนี้กูก็เลี้ยงมึงอยู่"

"เออ"

"ถ้ามึงมี กูจะฆ่ามึงก่อน แล้วตามไปฆ่าผัวใหม่มึง"ปราบสีหน้าจริงจังลูกตาแทบทะลักออกมามือซี้หน้าโซนสายตามองอย่างไม่ลดละ

สองขายาวก้าวลงจากรถด้วยความเชื่องช้าหน้าบูดบึ้งเดินเท้าลากพื้นอย่างอ่อนแรง อีกคนสับขาเดินนำหน้าไปอย่างคล่องแคล่วรวดเร็ว

"ทำไมทำหน้าแบบนั้นพี่โซน"เซฟเอ่ยทักทายคนที่พึ่งเดินเข้ามาในร้าน

"ง่วง"ตอบคำเดียวสั้นๆ ได้ใจความ

"ง่วงทำไมไม่นอน"เซฟถามออกมาด้วยความใสซื่อ

"ถามลูกพี่มึงดูสิทำไมไม่ให้กูนอน"โซนบุ้ยปากไปทางปราบที่เดินนำไปก่อนแล้ว

"ไม่เอา!! เรื่องของผัวเมียเคลียร์กันเอง"เซฟตอบเสียงหลงส่ายหน้าเบาๆ

"โซน!"คนที่เดินนำหน้าไปหันเหลียวหลังกลับมาเรียกเมื่อไม่เห็นโซนก้าวเท้าเดินตามมา

"จะเรียกอะไรกูนักหนาว่ะ"โซนเริ่มจะหงุดหงิดขึ้นมาอีกรอบ แต่เท้ารีบจ้ำเดินให้ถึงคนที่ยืนรออยู่

"ไหนบอกว่าง่วง"

"เออ ง่วง! ง่วงมาก!!" เดินตามปราบขึ้นไปห้องทำงานชั้นบนของร้าน

โซนเอนตัวนอนลงที่โซฟา ปราบเอาผ้าห่มผืนเล็กมาให้ มีไว้ติดห้องเพราะอยู่ที่ทำงานมากกว่าที่บ้านอีก ปราบนั่งเคลียร์งานไปเรื่อยๆ สลับเดินลงไปดูลูกน้องทำงานบ้าง

"โซนตื่นได้แล้วไม่คิดจะลุกมากินอะไรเลยหรือไง"ปราบยืนท้าวเอวอยู่ข้างโซฟาที่โซนนอนอยู่

"กูเพลียเมื่อคืนมึงรีดน้ำกูไปกี่น้ำ"โซนนอนตะแคงหน้าหันเข้าที่พิงหลัง เอี่ยวตัวหันหน้ามาคุยกับคนที่ยืนอยู่

"แค่นี้ทำเป็นหมดแรง"ปราบยกยิ้มบางๆ พูดกระเซ้าเย้าแหย่คนที่นอนอยู่

"โห้!!เถื่อนเลิกพูดแหย่กูได้แล้ว"

"วันนี้พาไปเที่ยว"

"มืดค่ำแล้วจะไปเที่ยวที่ไหนตอนนี้"โซนผงกหัวขึ้นมาสายตามองท้องฟ้าผ่านประตูกระจกบานใหญ่ ท้องฟ้ามืดไร้แสงสว่าง

"เอาน่าไปถึงก็รู้เอง ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาได้แล้ว"โซนลุกเดินไปทำตามที่ปราบบอกอย่างว่าง่าย

ค่ำแล้วรถคงติดมากไอ้ปราบเลือกเอาบิ๊กไบค์คู่ใจไป ที่จริงผมมีคนละคัน ปราบนั่นแหละเป็นคนซื้อให้ เอาไว้ขับเล่นหรือมีออกทริปบ้าง แต่ผมขี้เกียจขับซ้อนท้ายมันสบายกว่า

รถบิ๊กไบค์คันสวยแล่นเข้ามาจอดที่ลานกว้างเต็มไปด้วยรถหลายร้อยคันจอดเรียงราย ผู้คนเดินวนไปเวียนออกมามากหน้าหลายตา

"ที่มึงบอกว่าพามาเที่ยวคือ งานวัด!!"

"ใช่ ทำไมมึงตัวร้อนหรือไง"

"เถื่อนกูไม่ใช่ผี ปกติเห็นพาไปแต่ร้านเหล้า"

"เห็นมึงทำหน้าเบื่อโลกมาหลายวันแล้วเลยพามาเปิดหูเปิดตาบ้าง"

"ไม่ยอมให้กูไปไหนเองนี่ ไม่ต้องมาบ่นเลย"

"อยากกินอะไรเล่นอันไหนเต็มที่เลย วันนี้ตามใจมึง"

"แน่ใจ? ไม่ใช่มาบ่นให้กูทีหลังแบบนั้นไม่เอานะ"

"อื้อ"ปราบตอบอีกคนเพียงสั้นๆ

หลังจากนั้นไม่ต้องพูดถึงโซนเข้าออกทุกร้านไม่ว่าจะร้านของกินร้านปาเป้ายิ่งปืนมันเอาหมด

"ฮ่าๆๆ ปราบเป็นไงฝีมือกูเข้าทุกดอก"โซนหัวเราะออกมาดังๆ พร้อมหันไปอวดคนพี่

"เห็นแล้วว่ามึงเก่ง"

"แน่นอนระดับกูไม่มีพลาด"

"โอ๊ย!!ช้าๆ หน่อยโซนคนเยอะ"พอเล่นจบเกมโซนก็ลากคอปราบไปอีกร้านพร้อมรอยยิ้มกว้าง

"โซน"เรียกเสียงเรียบนิ่ง

"อือ"อีกคนกำลังเล็งลูกดอกปาเป้าอยู่ หน้าไม่ได้หันมามองมีเพียงเสียงที่ตอบรับ

"พอแล้วมั้ง"ไม่กล้าพูดเสียงดังเหมือนเคย เพราะได้พูดออกไปแล้วว่าจะตามใจมัน อีกอย่างเห็นมันมีความสุขเลยไม่ค่อยกล้าขัดสักเท่าไหร่

"ไหนบอกจะตามใจกู"เห็นไหมขนาดปรับโทนเสียงแล้วนะ โซนยังอ้างถึงคำพูดของปราบ

"กูไม่ตามใจตรงไหน หันมามองกูตอนนี้สิ"มือเต็มไปด้วยถุงขนม ถุงของกิน มือกอดโอบอุ้มตุ๊กตาตัวใหญ่สองตัว ตัวเล็กสาวตัว

"ไหนมึงบอกเต็มที่ หมดแค่นี้บ่น"

"กูไม่ได้บ่นเรื่องใช้เงิน กูหมายถึงมันเยอะแล้วเอากลับบ้านไม่ได้ อย่าลืมว่าเอาบิ๊กไบค์มา"

"เอ่อว่ะ ลืมไปเลย"โซนหยุดเคลื่อนไหวทำหน้าครุ่นคิด

"ยังดีที่นึกได้"

"ขอตาสุดท้าย"

สรุปแล้วเอาของที่ได้มาจากในงานวัดกลับไปไม่ได้ ปราบต้องได้โทรให้ลีเอารถคันใหญ่มาเอาของไปส่งให้ที่บ้าน